هنوز ما را اهلیتِ گفت نیست

کاشکی

اهلیتِ شنودن بودی.

تمام گفتن می باید و

تمام شنودن.

بر دل ها مُهر است و

بر زبان ها مُهر است و

بر گوش ها مُهر.

#شمس_تبریزی
@siminsagh 🌿

چنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتد
تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم


#سعدی_شیرین_سخن

@siminsagh 🌿

ای زن که دلی پر از صفا داری
از مرد وفا مجو، مجو، هرگز
او معنی عشق را نمی داند
راز دل خود به او مگو هرگز
#فروغ

@siminsagh🌿

من از بازوی خود دارم بسی شکر

که زور مردم آزاری ندارم

#حافظ

@siminsagh🌿

دردا
که
درد
ما
به
دوایی
نمی‌رسد..
#عبیدزاکانی 🌿

خرّم آن کس که، در این محنتگاه
خاطری را سببِ تسکین است


#پروین_اعتصامی
@siminsagh 🌿

گرانجانی بی‌ادبی می‌کرد. او را ملامت کردند.
گفت: «چه کنم؟ آب و گل مرا چنین سرشته‌اند.»
ظریفی گفت: «آب و گل را نیکو سرشته‌اند، اما لگد کم خورده است.»

لطایف الطوایف
#مولانا فخرالدین علی صفی

@siminsagh 🌿

ای باده تو باشی که همه داد کنی
صد بنده به یک صبوح آزاد کنی

چشمم به تو روشنست همچون خورشید
هم در تو گریزم که توام شاد کنی

#مولانا
@siminsagh🌿

‏دور دور مرو که مهجور گردی؛
و نزدیکِ نزدیک میا
که رنجور گردی!

#عطار

@siminsagh

گفته بودند که از دل بِرَود یار،
چو از دیده برفت.
سالها هست
که از دیده ی من رفتی لیک
دلم از مهرِ تو آکنده هنوز...

#حمید_مصدق

@siminsagh 🌿

سنگی که از فلاخن تقدیر می‌رهید

کاری به ترد بودن آیینه‌ها نداشت


#حسین_منزوی

@siminsagh 🌿

نماند به کس روز سختی نه رنج

نه آسانی و شادمانی نه گنج

#فردوسی

@siminsagh🌿

بی آنکه بخواهم، تمام من شده بودی...

#فروغ_فرخزاد

@siminsagh 🌼

هرکسی کو‌ دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش
#مولانا

@siminsagh🌼

رفت حاجی به طواف حرم و باز امد
ما به قربان تو رفتیم و همانجا ماندیم

#میرنجات_اصفهانی

@siminsagh 🌼

‍ ➕در دهه‌ی ۱۹۹۰، عکسی از یک کرکس که منتظر مرگ دخترکی گرسنه برای خوردن جسد او بود، به طور گسترده‌ای منتشر شد. این عکس در سال ۱۹۹۳ در طول قحطی سودان توسط کوین کارتر، عکاس خبری اهل آفریقای جنوبی، گرفته شد و بعداً برای این 'عکس شگفت‌انگیز' جایزه‌ی پولیتزر را کسب کرد.

اما، در حالی که از کوین کارتر برای مهارت عکاسی استثنایی‌اش در شبکه‌های خبری و تلویزیونی بین‌المللی سراسر جهان تمجید میشد، ثمره‌ی این دستاورد و شهرت تنها چند ماه بیشتر طول نکشید، زیرا بعداً افسرده شد و خودکشی کرد.

افسردگی کوین کارتر زمانی آغاز شد، که در یکی از این مصاحبه‌ها ، کسی تماس گرفت و از او پرسید که برای دخترک چه اتفاقی افتاد؟د؟

او به سادگی پاسخ داد: "من منتظر نماندم تا بعد از این عکس ببینم چه اتفاقی می‌افتد، چون باید به پروازم میرسیدم.

سپس تماس گیرنده گفت: "من به شما می‌گویم که در آن روز دو کرکس وجود داشت و یکی دوربین داشت.".

این موضوع که مثل خوره به جان کارتر افتاده بود، منجر به افسردگی شد و او در نهایت خودکشی کرد.

کوین کارتر می‌توانست هنوز زنده باشد و حتی شهرت بیشتری داشته باشد، اگر فقط آن دخترک را برداشته و به مرکز تغذیه‌ی سازمان ملل متحد که سعی داشت به آنجا برسد، برده بود یا حداقل او را به جایی امن برده بود.

امروزه، متاسفانه، این اتفاق در سراسر جهان می‌افتد. جهانیان کارهای ابلهانه و غیر انسانی، که به زیان دیگران است را جشن می گیرند. کوین کارتر می‌توانست دختر را از آنجا ببرد، اما او این کار را نکرد. یک موقعیت غیرانسانی، "او زمان برای عکاسی داشت، اما هیچ وقتی برای نجات زندگی دختر نداشت."

بنابراین، ما همه باید به این شعور برسیم که هدف زندگی درک زندگی دیگران است. پس آیا شما هم یک کرکس هستید؟

در هر کاری که انجام می دهیم، بگذارید انسانیت اولین چیز باشد که از ما باقی میماند. در همه‌ی کارهایمان، همیشه به دیگران فکر کنیم و ببینیم چگونه می‌توانیم به بشریت کمک کنیم، چگونه می‌توانیم دستی به کمک برداریم و اشک‌ها را پاک کنیم.

بنابراین، وقتی بدنبال دانش، ثروت، شهرت، مهارت، یا حتی موقعیت هستیم، بیایید فکر کنیم چگونه می‌توانیم از آن برای سود عامه‌ی مردم و جامعه  استفاده کنیم

بیایید حداقل، دومین کرکس نباشیم...

آنچه تورا می بَر‌َد به خدا، عشق است
بی عشق راهی نیست، جز گمراهی و رَنج
#مولانا

@siminsagh🌼