http://zananemrooz.com/article/مقدمهٔ-ویژهنامهٔ-سومین-سالگرد-خیزش/


نام نشریه: زنان امروز
مدیر مسئول، صاحب امتیاز و سردبیر: شهلا شرکت

📌ویژه‌نامه آنلاین شهریور ۱۴۰۴ به مناسبت جنبش ژینا


#زن_زندگی_آزادی
#فمینیسم_تفسیری_پرگمتیستی

مهرگان اندیشه، جشن ملی مهرگان

"طومار اندیشه"،
"خانه کتاب و ادبیات ایران"،
و "پژوهشکده مردم‌شناسی"،

برگزار می‌کنند

⏰زمان: چهارشنبه ۹ مهر ماه ۱۴۰۴،
از ساعت ۱۶ تا ۱۸
📍مکان: انقلاب فلسطین، مظفر جنوبی، خانه کتاب و ادبیات ایران

#فمینیسم_تفسیری_پرگمتیستی
@sociology_of_sport

‍ 🔰روشنفکران بی‌مصرف!
✍جواد شائق

در ایران پای بحران «فقدان روشن‌فکر» یا حتی فراتر از آن «سانسور روشن‌فکر» در میان نیست؛ ما با پدیدهٔ روشنفکری بی‌مصرف مواجهیم. روشنفکرانی که حرف می‌زنند، تحلیل می‌کنند، ژست عصبانی به خود می‌گیرند، بیانیه می‌نویسند، اما در لحظهٔ تصمیم‌گیری و در بزنگاه عمل‌گرایی، درست همان‌جایی که جامعه نیاز به یک «جسارت ذهنی» برای «خلق ادراکی از واقعیت جدید» دارد، یا غیب می‌شوند یا وارد ساحت «تردید در واقعیت پیشین» می‌شوند.

بیش از نیم‌قرن است که جریان اصلی روشنفکری در ایران همواره «چپ‌زده» بوده است: آن‌هم نه به معنای تعهد به رفاه اجتماعی یا عدالت، که به معنای خلسه در رادیکالیسم، شیفتگی جنون‌آمیز به نفی، و نوعی خودارضایی فکری بی‌پایان که نسبتی با جهان واقعیت ندارد.

شاز تقی ارانی تا جلال آل احمد، از شاملو تا گل سرخی، و از غلامحسین ساعدی تا سازنوازان سر قبرش، بدون استثنا در نفرتی فروخورده از «ثروت» و «قدرت» و «نظم» مشترک‌اند: در اینکه سرمایه‌داری بد است و غرب به‌مثابه یک کل غیرقابل تفکیک، وجودی اهریمنی است. شاید چندان تندروی نباشد اگر ادعا شود که شاملوها و ساعدی‌ها بیشتر «نماد فروپاشی روانی جامعه‌ای در گذار از سنت به مدرنیته» بودند، تا ناجیان آن جامعه.

باید تأکید کنم که تا وقتی جریان روشن‌فکری چپ‌گرا یک جریان در کنار جریان‌های دیگر است، هیچ مشکلی نیست؛ مسئله اما از جایی آغاز می‌شود که این روشن‌فکر، خود را «تجسم و صاحب تمام حقیقت» می‌بیند و دیگران را «بی‌سواد»، «فاشیست»، «دیکتاتورپرور»، «نژادپرست»، «چکمه‌لیس» و با هزار برچسب دیگر خطاب می‌کند. این‌جا دیگر با روشن‌فکری روبه‌رو نیستیم؛ این‌جا با مذهب جدیدی مواجهیم که تنها ایمان مجازش، ایمان به نفی، و تنها کنش مجازش، خودزنی فرهنگی‌ است.

روشن‌فکر بی‌مصرف ایرانی اغلب دچار نوعی خودشیفتگی پنهان است که با لفافهٔ فروتنی تزیین شده است. او همزمان هم از «عوام» بیزار است، هم مدام ادای همدلی با مردم و داشتن رؤیای سعادت برای آن‌ها را درمی‌آورد. اینان بازندگانی ابدی‌اند که همیشه می‌خواهند قهرمان باشند، اما از ترس لو رفتن چنتهٔ خالی‌شان هرگز وارد زمین واقعیت نمی‌شوند.

از همه طعنه‌آمیزتر، نقش این روشن‌فکران در تداوم وضع موجود است. آنان در ظاهر، خود را منتقد ساختار می‌دانند، اما در عمل، هیچ بدیلی پیشنهاد نمی‌دهند و هر صدای دیگری را به‌ویژه و بالاخص اگر از درگاه ملی‌گرایی یا لیبرالیسم بیاید به‌سرعت برچسب می‌زند.

روشن‌فکری چپ در ایران امروز، عملاً به پلیس گفتار بدل شده است؛ او صدای مخالف را خاموش می‌کند، تنوع فکری را سرکوب می‌سازد، و در نقش وجدان کاذب جامعه ظاهر می‌شود. در برابر هر پیشنهاد عملی، طرف مقابل را به ساده‌انگاری و کم‌سوادی متهم می‌کند و با ناچیزانگاری هر کنش اجتماعی مردمان عادی، آنان را به مطالعه دعوت می‌کند. در این میان، مردم، نهادهای اقتصادی و امید اجتماعی، یک‌به‌یک فرومی‌پاشند.

روشن‌فکری چپ در ایران، نه‌تنها بارها ما را به پرتگاه برده، که امروز هم در میانهٔ بحران، پشت نقاب نقد، نقش یکی از ستون‌های پنهان تثبیت وضعیت موجود را ایفا می‌کند. او ظاهری اپوزیسیون‌گونه دارد ولی کارکردش صرفاً سلب امید است؛ نقابی از عدالت‌خواهی بر چهره زده، اما با ذهنیتی به‌غایت نخبه‌گرا و انزواطلب در صحنهٔ بین‌الملل، و بریده از زندگی مردم واقعی در داخل، زیست می‌کند.

خطرناک‌ترین دشمنان جامعه، آن‌هایی نیستند که روبه‌روی‌مان ایستاده‌اند، بلکه آن‌هایی‌اند که پشت سر راه می‌روند، وانمود می‌کنند که همراه‌ مایند، اما به وقت سقوط، خود را در صندلی منتقد جا می‌زنند، تا سهم‌شان از بی‌مسئولیتی را با فلسفه‌پردازی و شمردن کیسه‌های میوه و سیخ‌های جوجه‌کباب شهروندان مستأصل توجیه کنند.

در نهایت، من امیدوارم این جامعه با همهٔ زخم‌هایش دوام بیاورد؛ اما اگر روزی از درون متلاشی شود، ردپای روشنفکران بی‌ریشه و پرمدعای چپ را باید در پروندهٔ این فاجعه ثبت کرد.

هشدار این است: روشن‌فکر بی‌ریشه، همان‌قدر می‌تواند خطرناک باشد که یک مستبد تمام‌عیار؛ شاید حتی خطرناک‌تر. چون سلاح او، ذهن مردم است؛ و قربانی این سلاح، جنازه‌ای که امید نام دارد.

#روشنفکری
#فمینیسم_تفسیری_پرگمتیستی

همایش کنکاش‌های مفهومی و نظری درباره‌ی جامعه‌ی ایران در ۱۴ تا  ۱۷ مهرماه  امسال در دانشکده‌ی علوم‌اجتماعی دانشگاه تهران برگزار می‌شود.
تقویم برنامه و پنل‌ها به همان روال اعلام شده‌خواهد بود که مجدد اطلاع‌رسانی خواهد شد.
@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

زمان بندی برنامه ها و پنل های همایش کنکاش های مفهومی و نظری
@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

🔹🔹پنل جامعه‌شناسی تفسیری🔹🔹

با حضور و سخنرانی:

🔶استاد #ح_ا_تنهایی
بنيان‌گذار مکتب تفسیری در جامعه‌شناسی ایران،
شاگرد پروفسور ممتاز هربرت بلومر،
صاحب نظریه تفسیری پرگمتیستیِ "جامعه درون‌ساخت/ جامعه برون‌ساخت"

پنلیست ها:

🔸دکتر #غلامرضا_خاکی
🔸دکتر #محمد_الحسینی
🔸دکتر #بی‌تا_مدنی

[دبیر پنل: بی‌تا مدنی]


⏰زمان: سه‌شنبه‌ ۱۵ مهر ۱۴۰۴،
از ساعت ۱۱ تا ۱۳

📍مکان: تهران، جلال آل‌احمد، دانشکده علوم‌اجتماعی دانشگاه تهران، کلاس ۲۰۳

🔷〰〰〰🔹🔹
#جامعه‌شناسی_تفسیری
#جامعه‌شناسی_تفسیری_پرگمتیستی
#شیکاگوی_ایرانی
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
#همایش_کنکاشهای_نظری_و_مفهومی_۱۴۰۴

🔸اطلاعیه برگزاری مجامع عمومی فوق العاده وعادی به طور فوق العاده

به اطلاع اعضای محترم انجمن جامعه شناسی ایران می رساند، مجامع عمومی فوق العاده و عادی به طور فوق العاده (انتخاب اعضای هیات مدیره و بازرسان) که قرار بود در 29 خرداد ماه برگزار شود و با توجه به شرایط اضطراری کشور و تعطیلی دانشگاه ها به تعویق افتاده بود در روز پنج شنبه 17 مهرماه از ساعت 16 الی 18 و در محل تالار ابن خلدون دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار خواهد شد.
زمان رای گیری مجازی از طریق سامانه سمین همایش: از ساعت ۱۷ روز سه شنبه ۱۴ مهرماه تا ساعت ۱۷ پنج شنبه ۱۷ مهرماه ۱۴۰۴

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

آنچه مهم است این است که تاب بیاوریم و صبر کنیم تا به چشم خود ببینیم که استعداد بی‌همتای انسان در اوج تلاش و کوشش، چگونه یک پایان غم‌انگیز را به پیروزی عظیم و یک وضعیت بحرانی را به فتحی پیروزمندانه بدل می‌کند...


#ویکتور_فرانکل
#انسان_در_جستجوی_معنا
#همکنش‌گرایی_نمادی
#جامعه‌شناسی_تفسیری_پرگمتیستی

سخنان رئیس انجمن جامعه شناسی ایران در پایان دوره یازدهم
@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

افسردگی یک مفهوم صرفا روانشناختی نیست بل‌که مفهومی اجتماعی است. آدمها در همکنشی های اجتماعی نفهمیده و نادانسته می‌شوند، اندوهگین، مضطرب یا نومید می‌شوند.
افسردگی امری اجتماعی است که در رفت و برگشت یا دیالکتیک بین آن‌چه جرج هربرت مید "دیالکتیک من و من اجتماعی" می‌نامد، یا آن‌چه سیگموند فروید "eros و civilization" می‌نامد، پدیدار می‌گردد.

نقطه‌ی درد اغلب آنجاست که بین انتظارات "دیگری تعمیم یافته" که نماینده فرهنگ و تاریخ، کلیشه‌های جنسیتی یا قومیتی یا... ، معرفت عام و باورهای متعارف اطرافیان و جامعه از آدمی است و "من" آدمی، آن‌گونه که خود را می‌فهمد و می‌خواهد که باشد و طی فرآیندی دیالکتیکی نقش خود را در نظام تقسیم اجتماعی کار برعهده بگیرد، دست به انتخاب راه نو و کار و باری نو بزند، تضاد منفی رخ می‌دهد.
نتیجه این‌که "خود" کم می‌آورد، به عجز و نکعی استیصال و درماندگی می‌رسد و می‌افسرَد.

#فروید
#جرج_هربرت_مید
#ح_ا_تنهایی
#جامعه‌شناسی_تفسیری_پرگمتیستی

پنل تخصصی جامعه‌شناسی تفسیری در ششمین همایش کنکاشهای مفهومی و نظری

با حضور و سخنرانی:

💠استاد #ح_ا_تنهایی
بنيان‌گذار مکتب تفسیری در جامعه‌شناسی ایران،
شاگرد پروفسور ممتاز هربرت بلومر،
صاحب نظریه تفسیری پرگمتیستیِ "جامعه درون‌ساخت/ جامعه برون‌ساخت"

پنلیست ها:

🔹دکتر #غلامرضا_خاکی:
کاربرد ایرانشناسی در فرایند فهم‌ اقتضائات عملگرایی در ایران؛ با تاکید بر رویکرد رفتارسازمانی

🔹دکتر #محمد_الحسینی:
کاربرد مکتب تفسیری در جامعه‌شناسی آموزش
بازاندیشی در فرآیندهای یادگیری و اجتماعی شدن

🔹دکتر #بی‌تا_مدنی:
بررسی مسائل اجتماعی زنان در فرانظریه تفسیری پرگمتیستی

[دبیر پنل: بی‌تا مدنی]


⏰زمان: سه‌شنبه‌ ۱۵ مهر ۱۴۰۴،
     از ساعت ۱۱ تا ۱۳

📍مکان: تهران، جلال آل‌احمد، دانشکده علوم‌اجتماعی دانشگاه تهران، کلاس ۲۰۳


#جامعه‌شناسی_تفسیری
#جامعه‌شناسی_تفسیری_پرگمتیستی
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
#همایش_کنکاشهای_نظری_و_مفهومی_۱۴۰۴

زرنگ کسی نیست که مهر پارسال سکه خریده زرنگ کسی است که مهر پارسال لوبیاچیتی خریده و ۱۰۰۰ درصد سود کرده‌است.
تنها در چنين دولتی و در سایه این شیوه مدیریت و حکمرانی هست که هر چیز بی‌ارزشی لز طلا باارزش تر می‌شود. حتی بین لوبیا چیتی و امر سیاسی ارتباطی معنی‌دار وجود دارد که قابل انکار نیست.

#تورم
#گرانی
#فقر
#اقتصاد_نقتی
#کاسبان_تحریم
#فمینیسم_تفسیری_پرگمتیستی

#شرم هیجانی در جای جای زندگی حضور دارد.
تحلیلی از #مارشا_لینهان واضع رفتار درمانی دیالکتیکی را در این‌باره ببینیم.

#فمینیسم_تفسیری_پرگمتیستی

🔰نقش سرگرمی‌های هدایت‌شده در تثبیت نظام‌های دیکتاتوری
✍️ #قربان_عباسی

گوستاولوبون در بررسی تاریخ امپراتوری روم به نکته‌ای کلیدی اشاره می‌کند: تداوم این امپراتوری قریب به پنج قرن تا حد زیادی مرهون توانایی حکام در مشغول کردن مردم به سیرک و سرگرمی‌های عمومی بوده است. این تحلیل، فراتر از تاریخ روم، الگویی بنیادی را درباره نحوه مدیریت توده‌ها در نظام‌های اقتدارگرا و دیکتاتوری نشان می‌دهد. سرگرمی‌های هدایت‌شده، که ممکن است در نگاه اول تنها جنبه تفریحی و گذران وقت داشته باشند، در واقع ابزارهایی دقیق برای کنترل اجتماعی و سیاسی به شمار می‌روند.

▪️در یک نظام دیکتاتوری، دسترسی به اطلاعات و آزادی‌های فردی محدود است و مردم به‌طور مستقیم در فرآیندهای تصمیم‌گیری سیاسی مشارکت ندارند. در چنین شرایطی، حکام برای کاهش خطر نارضایتی و شورش، نیازمند مکانیزم‌هایی هستند که ذهن و احساسات توده‌ها را به‌گونه‌ای مدیریت کنند که به جای تمرکز بر مسائل ساختاری و سیاسی، انرژی روانی خود را صرف فعالیت‌هایی سرگرم‌کننده کنند. سیرک‌های روم، مسابقات گلادیاتورها و دیگر نمایش‌های عمومی نمونه‌هایی اولیه از چنین مکانیزم‌هایی بودند. این سرگرمی‌ها نه تنها حس هیجان و شور را فراهم می‌آوردند، بلکه با ایجاد همبستگی موقت میان جمعیت و تمرکز بر لحظه حال، امکان نقد و تحلیل عمیق ساختار قدرت را از بین می‌بردند.

▫️از دید جامعه‌شناسی سیاسی، این پدیده را می‌توان تحت نظریه «سرگرمی مسموم» یا bread and circuses تحلیل کرد؛ نظریه‌ای که بیان می‌کند حکومت‌ها می‌توانند با تأمین نیازهای سطحی و لحظه‌ای توده‌ها، توجه آن‌ها را از مسائل واقعی و مهم سیاسی منحرف کنند. سرگرمی‌ها در این چارچوب نقش مکمل سرکوب مستقیم دارند؛ نه از طریق محدودیت‌های قانونی یا اعمال خشونت، بلکه از طریق اشغال ذهن و قلب مردم به فعالیت‌هایی که کمترین تهدید را برای نظام ایجاد می‌کنند.

▪️در نظام‌های مدرن نیز الگوهای مشابهی قابل مشاهده است. تلویزیون، شبکه‌های اجتماعی، بازی‌های آنلاین و ورزش‌های حرفه‌ای می‌توانند ابزارهایی برای هدایت افکار عمومی باشند. وقتی اخبار، برنامه‌های سرگرمی و محتوای فرهنگی به‌طور هدفمند انتخاب و کنترل می‌شوند، امکان شکل‌گیری نقد اجتماعی و ایجاد جنبش‌های اعتراضی محدود می‌گردد. در واقع، سرگرمی‌های هدایت‌شده به جای آنکه صرفاً تفریح باشند، به صورت زیرپوستی کارکردی سیاسی پیدا می‌کنند؛ ابزاری برای تقویت مشروعیت حکومت و کاهش تنش‌های اجتماعی.

▫️با توجه به تاریخ روم و تجربه نظام‌های مدرن، می‌توان دریافت که این استراتژی محدود به زمان و مکان خاصی نیست. حتی در جوامع دموکراتیک، استفاده از سرگرمی برای منحرف کردن توجه عمومی از مسائل عمیق اقتصادی، سیاسی یا اجتماعی مشاهده می‌شود. تفاوت عمده در دیکتاتوری‌ها، شدت و نظام‌مندی این هدایت است. در این نظام‌ها، سرگرمی نه یک انتخاب فردی، بلکه بخش سازمان‌یافته‌ای از سیاست حکومتی است که هدف آن حفظ قدرت و جلوگیری از فروپاشی ساختار حاکمیت است.

▪️در پایان، می‌توان گفت که سرگرمی‌های هدایت‌شده در نظام‌های دیکتاتوری، ابزارهای کنترل نرم و مؤثری هستند. این ابزارها با ایجاد مشغولیت ذهنی، تخفیف فشار اجتماعی و القای رضایت سطحی، به حاکمان امکان می‌دهند تا بدون استفاده مستقیم از خشونت، تداوم قدرت خود را حفظ کنند. فهم این سازوکارها نه تنها برای تحلیل تاریخ، بلکه برای درک پیچیدگی‌های جوامع مدرن و مقاومت آن‌ها در برابر تلاش‌های کنترل اجتماعی اهمیت دارد. همان‌گونه که گوستاولوبون نشان می‌دهد، سرگرمی‌ها تنها وسیله‌ای برای گذران وقت نیستند، بلکه در بسیاری از موارد، ستون‌های پنهان حفظ قدرت و مشروعیت سیاسی به شمار می‌روند.

#فمینیسم_تفسیری_پرگمتیستی

این واقعیت که میلیونها نفر یک صدای مشترک دارند، به معنای فضیلتِ شَرّی که از آن پیروی می‌کنند نیست. این واقعیت که آنها ایرادهای مشترک بسیاری دارند باعث نمی‌شود این ایرادها حق باشند.
و این واقعیت که یک میلیون نفر به شکلی از آسیب روانی مبتلا هستند هم دلیل نمی شود که افراد عاقلی باشند.

#اریک_فروم
جامعه ی سالم

پنل تخصصی جامعه‌شناسی تفسیری در ششمین همایش کنکاشهای مفهومی و نظری، برگزار می‌گردد

با حضور و سخنرانی:

🔶استاد #ح_ا_تنهایی
بنيان‌گذار مکتب تفسیری در جامعه‌شناسی ایران،
شاگرد پروفسور ممتاز هربرت بلومر،
صاحب نظریه تفسیری پرگمتیستیِ "جامعه درون‌ساخت/ جامعه برون‌ساخت"

پنلیست ها:

🔸دکتر #غلامرضا_خاکی
🔸دکتر #محمد_الحسینی
🔸دکتر #بی‌تا_مدنی

[دبیر پنل: بی‌تا مدنی]


⏰زمان: سه‌شنبه‌ ۱۵ مهر ۱۴۰۴،
     از ساعت ۱۱ تا ۱۳

📍مکان: تهران، جلال آل‌احمد، دانشکده علوم‌اجتماعی دانشگاه تهران،  کلاس ۲۰۳


#جامعه‌شناسی_تفسیری
#جامعه‌شناسی_تفسیری_پرگمتیستی
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
#همایش_کنکاشهای_نظری_و_مفهومی_۱۴۰۴

@iran_sociology
انجمن_جامعه_شناسی_ایران