صلی الله علیک یا أمیرالمؤمنین
صلی الله علیک یا بقية الله

ليلة القدر و تقدير امور و عرضه بر امامان عليهم السلام

مطابق احادیث متعددی که از ائمه طاهرین (صلوات الله علیهم) وارد شده است در شب قدر، امور مربوط به سال پیش رو، تقدیر شده و از غروب شب قدر تا طلوع صبح فردا توسط ملائکه بر امام هر زمان عرضه می‌شود. این احادیث گاه در تفسیر آیات «تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ * سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ» از سوره قدر و آیه «فِيها يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ» (دخان: ۴) وارد شده است.
در برخی احادیث، برخی از اموری که تقدیر می‌شود ذکر شده است ولی طبیعتا بیش از این موارد است: خیر، شر، طاعت، معصیت، مرگ، ولادت، رزق، باران و رفتن به حج.
همچنین مطابق با احادیث بسیار دیگر، خداوند در طول سال، در شب و روز هر چه خواهد را إحداث (تقدیر جدید) می‌کند که آن نیز به صورت مستمر بر امامان (علیهم السلام) عرضه می‌شود.
بسیاری از این احادیث در بصائر الدرجات مرحوم صفار قمی گرد آمده است. ایشان در این کتاب، بابی را با این عنوان به این احادیث اختصاص داده است: «باب ما يلقى إلى الأئمة في ليلة القدر مما يكون في تلك السنة و نزول الملائكة عليهم» (بصائر الدرجات، ج‏1، ص220-225، الباب3). برخی از این احادیث از این قرار است:

١- حدیث عبد الله بن بکیر:

عن ابن بكير عن أبي عبد اللَّه (ع) قَالَ:
إِنَّ لَيْلَةَ الْقَدْرِ يُكْتَبُ مَا يَكُونُ مِنْهَا فِي السَّنَةِ إِلَى مِثْلِهَا؛ مِنْ خَيْرٍ أَوْ شَرٍّ أَوْ مَوْتٍ أَوْ حَيَاةٍ أَوْ مَطَرٍ، وَ يُكْتَبُ فِيهَا وَفْدُ الْحَاجِّ، ثُمَّ يقضى [يُفْضَى‏] ذَلِكَ إِلَى أَهْلِ الْأَرْضِ. فَقُلْتُ: إِلَى مَنْ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ؟ فَقَالَ: إِلَى مَنْ تَرَى. (حدیث١ باب)

از عبد الله بن بکیر از امام صادق (ع) روایت شده است:
در شب قدر آن‌چه از آن شب تا همان شب در سال بعد روی خواهد داد نگاشته می‌شود؛ از خیر و شر و مرگ و حیات و باران و حج حاجیان، آن‌گاه این امور به اهل زمین ابلاغ می‌شود. پرسیدم: به چه کسی از اهل زمین ابلاغ می‌شود؟ فرمود: به کسی که می‌بینی (یعنی امام علیه السلام).

٢- حدیث داود بن فرقد:

عن داود بن فرقد قال:
سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ وَ ما أَدْراكَ ما لَيْلَةُ الْقَدْرِ»، قَالَ: نَزَلَ فِيهَا مَا يَكُونُ مِنَ السَّنَةِ إِلَى السَّنَةِ؛ مِنْ مَوْتٍ أَوْ مَوْلُودٍ. قُلْتُ لَهُ: إِلَى مَنْ؟ فَقَالَ: إِلَى مَنْ عَسَى أَنْ يَكُونُ، إِنَّ النَّاسَ فِي تِلْكَ اللَّيْلَةِ فِي صَلَاةٍ وَ دُعَاءٍ وَ مَسْأَلَةٍ، وَ صَاحِبَ هَذَا الْأَمْرِ فِي شُغُلٍ‏؛ تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ إِلَيْهِ بِأُمُورِ السَّنَةِ مِنْ غُرُوبِ الشَّمْسِ إِلَى طُلُوعِهَا مِنْ كُلِّ أَمْرٍ، سَلامٌ هِيَ‏ لَهُ إِلَى أَنْ يَطْلُعَ الْفَجْرُ. (حدیث٢ باب)

از داود بن فرقد روایت شده است: از امام (ع) در مورد آیات سوره قدر پرسیدم، فرمود: در این شب آن‌چه از آن سال تا سال آینده خواهد بود نازل می‌شود؛ از مرگ و ولادت. عرض کردم: بر چه کسی [نازل می‌شود]؟ فرمود: به کسی که باید نازل شود، مردم در آن شب در نماز و دعا و درخواست [از خداوند] هستند و صاحب این امر (امام) در مشغولیت است؛ ملائکه امور آن سال را از غروب تا طللوع فردا بر او نازل می‌کنند، و آن شب برای او تا طلوع فجر، سلام خواهد بود.

٣- حدیث عبد الله بن سنان و محمد بن حمران:

عن عبدالله بن سنان قال:
سَأَلْتُهُ عَن النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ، فَقال: مَا عِنْدِي فِيهِ شَيْ‏ءٌ، وَ لَكِنْ إِذَا كَانَتْ لَيْلَةُ تِسْعَ عَشْرَةَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ، قُسِمَ فِيهَا الْأَرْزَاقُ، وَ كُتِبَ فِيهَا الْآجَالُ، وَ خَرَجَ فِيهَا صِكَاكُ الْحَاجِّ، وَ أَطْلَعَ اللَّهُ إِلَى عِبَادِهِ فَغَفَرَ اللَّهُ لَهُمْ إِلَّا شَارِبَ الْخَمْرِ، فَإِذَا كَانَتْ لَيْلَةُ ثَلَاثَةٍ وَ عِشْرِينَ «فِيها يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ» (الدخان: ۴)، ثُمَّ يُنْهَى ذَلِكَ وَ يُمْضَى. قَالَ: قُلْتُ: إِلَى مَنْ؟ قَالَ: إِلَى صَاحِبِكُمْ، وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَمْ يَعْلَمْ. (حدیث٣ و ١١ باب)

از عبد الله بن سنان و محمد بن حمران روایت شده است که امام صادق (ع) فرمودند: در شب نوزدهم ماه رمضان، اجل‌های مرگ و تقسیم روزی‌ها و برات حاجیان نوشته می‌شود، و خداوند بر خلقش نظر می‌کند و هیچ مؤمنی باقی نخواهد ماند مگر این‌که او را خواهد بخشید مگر کسی که شراب (یا مست‌کننده) می‌نوشد، پس چون شب بیست و سوم شود در آن شب هر امر محکمی به امضای نهایی خواهد رسید و ابلاغ خواهد شد. راوی گوید: به امام (ع) عرض کردم: به چه کسی ابلاغ می‌شود قربانت شوم؟ فرمود: به صاحبتان (یعنی امام)، و اگر این‌گونه نبود امور آن سال را نمی‌دانست.

(ادامه در فرسته بعد)
@HadithFehrestRejal

۴- حدیث حرث بن المغیرة و هشام:

عَنِ الْحَرْثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ الْبَصْرِيِّ وَ... عَنْ هِشَامٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع): قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ‏: «فِيها يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ» (الدخان: 4)، قَالَ: تِلْكَ لَيْلَةُ الْقَدْرِ؛ يُكْتَبُ فِيهَا وَفْدُ الْحَاجِّ، وَ مَا يَكُونُ فِيهَا مِنْ طَاعَةٍ أَوْ مَعْصِيَةٍ أَوْ مَوْتٍ أَوْ حَيَاةٍ، وَ يُحْدِثُ اللَّهُ فِي اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ مَا يَشَاءُ، ثُمَّ يُلْقِيهِ إِلَى صَاحِبِ الْأَرْضِ. قَالَ الْحَرْثُ بْنُ الْمُغِيرَةِ الْبَصْرِيُّ: قُلْتُ: وَ مَنْ صَاحِبُ الْأَرْضِ؟ قَالَ: صَاحِبُكُمْ. (حدیث۶ باب)

هشام گوید: از امام صادق (ع) در مورد آیه «فِيها يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ» پرسیدم، فرمود: آن، شب قدر است؛ در آن شب حج حاجیان، و آن‌چه در آن سال از طاعت و معصیت و مرگ و زندگانی خواهد بود نگاشته خواهد شد، و البته خداوند در شب و روز [در طول سال] آنچه خواهد را تجدید خواهد کرد، آن‌گاه خداوند این امور به صاحب زمین ابلاغ خواهد کرد. حرث بن مغیره پرسید: صاحب زمین کیست؟ فرمود: صاحب شما (یعنی امام).

۵- حدیث معلی بن خنیس:

عَنْ سَعِيدِ بْنِ يَسَارٍ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ الْمُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ إِذْ جَاءَ رَسُولُ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع)، فَقُلْتُ لَهُ: سَلْهُ عَنْ لَيْلَةِ الْقَدْرِ، فَلَمَّا رَجَعَ قُلْتُ لَهُ: سَأَلْتَهُ؟ قَالَ: نَعَمْ، فَأَخْبَرَنِي بِمَا أَرَدْتُ وَ مَا لَمْ أُرِدْ؛ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ يَقْضِي فِيهَا مَقَادِيرَ تِلْكَ السَّنَةِ، ثُمَّ يَقْذِفُ بِهِ إِلَى الْأَرْضِ. فَقُلْتُ: إِلَى مَنْ؟ فَقَالَ: إِلَى مَنْ تَرَى يَا عَاجِزُ، أَوْ يَا ضَعِيفُ. (حدیث٧ باب، وهمچنین حدیث٨ و ١٠)

سعید بن یسار گوید؟ نزد معلی بن خنیس بودم که فرستاده امام صادق (ع) آمد، به معلی او گفتم: [چون نزد امام رفتی ] از ایشان در مورد شب قدر سؤال کن. پس زمانی که بازگشت گفتم: پرسیدی؟ گفت: بله، پس ایشان در مورد آن‌چه می‌خواستم و نمی‌خواستم به من پاسخ داد؛ فرمود: خداوند در شب قدر، مقادیر آن سال را معین خواهد کرد و سپس به زمین خواهد فرستاد. پرسیدم: به چه کسی؟ فرمود: به کسی که می‌بینی (یعنی امام)...



بسیار به جاست که در این شب مبارک، به امام زمان و قائم آل محمد (صلوات الله علیه) توسل شود، و شاید یکی از بهترین زیارات امام، زیارت آل یاسین باشد و یکی از بهترین ادعیه این شب‌ها دعای "اَللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّك" باشد که در شب بیست و سوم وارد شده است (الکافي، ج۴، ص١۶٢).

امید که دعای بقیة الله (علیه الصلاة و السلام) نیز شامل حال ما شود و به دعای ایشان، خیر و برکت سال آینده برای ما نگاشته شود.

@HadithFehrestRejal

⚜️ #اخلاق_علوی (4)؛ کریم‌ترین هنگام غلبه

روي عن جعفر بن محمد عن أبيه عن جده علي بن الحسين - رضي الله تعالى عنهما - قال دخلت على مروان بن الحكم فقال ما رأيت أحدا أكرم غلبةً من أبيك ما هو إلا أن ولينا يوم الجمل فنادى مناديه لا يقتل مدبر ولا يذفف على جريح

(الأمّ للشافعي، ج4، ص229؛ مشابه: سنن سعید بن منصور، ج2، ص389، از عبدالعزیز بن محمد دراوردی از جعفر بن محمد).

محمد بن ادریس شافعی (د. 204ق) می‌گوید: روایت شده از جعفر بن محمد (ع) از پدرش (ع) از جدّش علی بن الحسین -خدای از آن دو خشنود باد!- که فرمود: «بر مروان بن حکم وارد شدم. مروان گفت: ندیدم که کسی چون پیروز شود کریمانه‌تر از پدرت [علی بن ابی‌طالب] رفتار کند! همین‌که در روز جمل بر ما مسلّط شد، ندادهندۀ او ندا داد: پُشت‌کرده‌ای به قتل نرسد و مجروحی کشته نشود!».

@Al_Meerath

دعای شب بیست و سوّم ماه مبارک رمضان

«يَا رَبَّ لَيْلَةِ الْقَدْرِ وَ جَاعِلَهَا خَيْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ وَ رَبَّ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ الْجِبَالِ وَ الْبِحَارِ وَ الظُّلَمِ وَ الْأَنْوَارِ وَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ يَا بَارِئُ يَا مُصَوِّرُ يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ يَا اللَّهُ يَا رَحْمَنُ يَا اللَّهُ يَا قَيُّومُ يَا اللَّهُ يَا بَدِيعُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ لَكَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْيَا وَ الْكِبْرِيَاءُ وَ الْآلاَءُ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ اسْمِي فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ فِي السُّعَدَاءِ وَ رُوحِي مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِي فِي عِلِّيِّينَ وَ إِسَاءَتِي مَغْفُورَةً وَ أَنْ تَهَبَ لِي يَقِيناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِي وَ إِيمَاناً يُذْهِبُ الشَّكَّ عَنِّي وَ تُرْضِيَنِي بِمَا قَسَمْتَ لِي وَ آتِنٰا فِي الدُّنْيٰا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنٰا عَذٰابَ النّٰارِ الْحَرِيقِ وَ ارْزُقْنِي فِيهَا ذِكْرَكَ وَ شُكْرَكَ وَ الرَّغْبَةَ إِلَيْكَ وَ الْإِنَابَةَ وَ التَّوْبَةَ وَ التَّوْفِيقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ.»

📚 الکافی، ج۴ ص۱۶۳ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَيُّوبَ بْنِ يَقْطِينٍ أَوْ غَيْرِهِ عَنْهُمْ. تهذيب الأحكام تحقيق خرسان، ج‏۳، ص۱۰۱ الدُّعَاءُ فِي الْعَشْرِ الْأَوَاخِرِ

فِي نَوَادِرِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ أَنَّ اَلصَّادِقَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: ... اَلدُّعَاءُ فِي اَللَّيْلَةِ اَلثَّالِثَةَ وَ هِيَ لَيْلَةُ اَلْقَدْرِ:
«يَا رَبَّ لَيْلَةِ اَلْقَدْرِ وَ جَاعِلَهَا خَيْراً «مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ» وَ رَبَّ اَللَّيْلِ وَ اَلنَّهَارِ وَ رَبَّ اَلْجِبَالِ وَ اَلْبِحَارِ وَ اَلظُّلَمِ وَ اَلْأَنْوَارِ وَ اَلْأَرْضِ وَ اَلسَّمَاءِ يَا بَارِئُ يَا مُصَوِّرُ يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ يَا اَللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا اَللَّهُ يَا قَيُّومُ يَا اَللَّهُ يَا بَدِيعُ يَا اَللَّهُ يَا اَللَّهُ يَا اَللَّهُ لَكَ اَلْأَسْمَاءُ اَلْحُسْنَى وَ اَلْأَمْثَالُ اَلْعُلْيَا وَ اَلْكِبْرِيَاءُ وَ اَلْآلاَءُ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ اِسْمِي فِي هَذِهِ اَللَّيْلَةِ فِي اَلسُّعَدَاءِ» إِلَى آخِرِهِ وَ تَقُولُ فِيهَا، «اَللَّهُمَّ اِجْعَلْ فِيمَا تَقْضِي وَ فِيمَا تُقَدِّرُ مِنَ اَلْأَمْرِ اَلْمَحْتُومِ وَ فِيمَا تَفْرُقُ مِنْ اَلْأَمْرِ اَلْحَكِيمِ فِي  لَيْلَةِ اَلْقَدْرِ وَ فِي اَلْقَضَاءِ اَلَّذِي لاَ يُرَدُّ وَ لاَ يُبَدَّلُ أَنْ تَكْتُبَنِي مِنْ حُجَّاجِ بَيْتِكَ اَلْحَرَامِ اَلْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ اَلْمَشْكُورِ سَعْيُهُمْ اَلْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ اَلْمُكَفَّرِ عَنْهُمْ سَيِّئَاتُهُمْ وَ اِجْعَلْ فِيمَا تَقْضِي وَ تُقَدِّرُ أَنْ تَمُدَّ لِي فِي عُمُرِي وَ أَنْ تُوَسِّعَ لِي فِي رِزْقِي وَ أَنْ تَفُكَّ رَقَبَتِي مِنَ اَلنَّارِ يَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِينَ» وَ تَقُولُ فِيهَا «يَا مُدَبِّرَ اَلْأُمُورِ يَا بَاعِثَ «مَنْ فِي اَلْقُبُورِ» يَا مُجْرِيَ اَلْبُحُورِ يَا مُلَيِّنَ اَلْحَدِيدِ لِدَاوُدَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِفْعَلْ بِي كَذَا وَ كَذَا اَللَّيْلَةَ  اَللَّيْلَةَ اَلسَّاعَةَ اَلسَّاعَةَ - وَ اِرْفَعْ يَدَيْكَ إِلَى اَلسَّمَاءِ وَ قُلْهُ وَ أَنْتَ سَاجِدٌ وَ رَاكِعٌ وَ قَائِمٌ وَ جَالِسٌ وَ رَدِّدْهُ وَ قُلْهُ فِي آخِرِ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ»

من لا يحضره الفقيه ج۲، ص۱۶۱

💠 تاثیر عجیب دعا در حق دیگران (2)

1- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ أَبِي الْمَغْرَاءِ عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: أَوْشَكُ دَعْوَةٍ وَ أَسْرَعُ إِجَابَةٍ دُعَاءُ الْمَرْءِ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ.

از حضرت باقر عليه السلام: دعائى كه بيشتر اميد استجابت آن مي رود و زودتر باجابت رسد دعا براى برادر دينى پشت سر او است.

2- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: دُعَاءُ الْمَرْءِ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ يُدِرُّ الرِّزْقَ وَ يَدْفَعُ الْمَكْرُوهَ.

از امام صادق عليه السّلام: دعاى انسان براى برادر (دينى ‏اش) در غياب او روزى را فراوان كند و از ناخوشى و بدى جلوگيرى كند.

الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص507 بَابُ الدُّعَاءِ لِلْإِخْوَانِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ‏ ح1 و 2 به سند صحیح.
و نک: www.tg-me.com/sohof2/1146

التماس دعا از همه عزیزان
@gholow2

بسم الله الرحمن الرحیم

بسته‌ی پیشنهادی برای شب قدر
(✍نویسنده: ؟)

عزیزان سوال می‌کنند که در این شب‌ها چه دعاها و اعمالی خوب است؟ چند موردی که به ذهنم می‌آید را این‌طور عرض می‌کنم:

💠 غسل شب ۱۹ و ۲۱ و ۲۳ که می‌توان از زمان غروب امروز آن را انجام داد و به دلیل ثابت‌بودن استحباب، طبق نظر آقای سیستانی و برخی از دیگر مراجع جایگزین وضوء است.

💠 إحیا و بیداری این شب به همراه عبادت و دعا و توجه به اینکه کار خیر در شب قدر، از کار خیر در هزارماهی که شب قدر در آن نباشد، برتر است.

💠 نماز
برای این شب‌ها نمازهای مستحبی زیادی نقل شده و خواندن حداقل صدرکعت نماز توصیه شده (از جمله در روایات صحیحه بر صدرکعت نماز که بعد حمد، ۱۰ بار توحید خوانده شود، تاکید شده)
اما برای کسانی که نماز قضاء دارند، ادای نمازهای قضا مقدم است و از دیرباز، برخی جاها هم رسم بوده که در مراسمات احیاء، یک هفته نماز قضا (۱۱۹ رکعت) به جماعت خوانده می‌شده که به استحبابِ مذکور (حداقل ۱۰۰ رکعت) نیز عمل شده باشد.

💠 قرآن
شب قدر، شب نزول قرآن است و یکی از اعمال خوب این شب، می‌تواند تلاوت قرآن و انس و تدبر در آن باشد. در روایات تاکیدی روی ۴ سوره‌ی عنکبوت، دخان، روم و قدر می‌بینیم اما با توجه به کوتاهی سور پایانی قرآن و خواص دنیوی و اخروی آنها، خوب است که در این شب هر مقداری که می‌توانیم (مثلا سه جزء آخر) را تلاوت کنیم.

💠 دعا
دعا مغز عبادت است و هر دعایی که از نظر سندی یا محتوایی معتبر و جامع باشد، خوب است ولو اختصاصا برای این شب هم نقل نشده باشد مثلا:
▫️ دعا برای امام زمان
مثل دعای «اللهم کن لولیک» یا «اللهم ادفع عن ولیک»
▫️ دعاهای صحیفه سجادیه مثل دعای ۱۲ (توبه) و ۲۳ (طلب عافیت) و ۳۳ (طلب خیر)
▫️ دعاهای افتتاح، عرفه
▫️ دعای صحیح‌السند اللهم انی بک اتوسل... (معروف به دعای حج)
▫️ دعای صحیح‌السند «شروع سال» که در مفاتیح‌الجنان، در اعمال روز اول رمضان آمده است اما در برخی روایات، شب قدر؛ «شروع سال» یک انسان مؤمن دانسته شده است.
▫️ دعای «الحمد للّه ولیّ الحمد و أهله و منتهاه و محلّه...» که حضرت صادق به عبدالرحمن‌ابن‌سیابه تعلیم دادند (دعای ۲۷ از ادعیه مختصر برای دنیا و آخرت که در حاشیه مفاتیح‌الجنان آمده)
▫️ دعای «اللّهُمَّ اقْسِمْ لَنا مِنْ خَشْيَتِكَ...» که در مفاتیح به عنوان عمل ششم شب نیمه‌شعبان آمده است و گفته شده که پیامبر آن را در آن شب می‌خواندند و دعایی جامع است که همیشه می‌توان از آن بهره برد و نقل شده که پیامبر همیشه آن را می‌خواندند.
💡 علی‌رغم ارزشمند بودن محتوای دعای جوشن کبیر با وجود نداشتن سند، توصیه به خواندن آن در شب قدر نیز ثابت نیست لذا بهتر است که بجای صرف ۳ ساعت از اوقات این شب برای خواندن این دعا، به سایر عباداتی که به طرق معتبر به دست ما رسیده، بپردازیم.

💠 زیارت
▫️ شب قدر شب نزول مقدرات بر حجت خداست لذا جا دارد که در این شب، توجه به امام زمان بیشتر باشد و دعا برای ایشان را که در بالا گفتیم، موردتوجه باشد. «زیارت آل‌یاسین» هم می‌تواند بهانه خوبی برای توجه باشد.
▫️ زیارت حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام در کربلاء جزء افضل اعمالِ شب‌های قدر است که برای ما محرومان، زیارت از دور نیز به امید بهره‌مندی از برخی فضائل آن خوب است.
▫️ همچنین در این شب‌ها که بیشتر به یاد امیرالمومنین هستیم نیز می‌توان به بهانه «زیارت امین‌الله»، به ایشان سلامی کوتاه عرض کرد و از دعاهای فراوانی که پس از سلام در این زیارتِ کوتاه هست، بهره‌مند شد.

در ادامه، متنِ عربی برخی دعاهای فوق به صورت فایل pdf تقدیم می‌شود 👇

🌙 وداع با ماه مبارک رمضان

برگِ تحويل می‌‌كُند رمضان
بارِ توديع بر دلِ اِخوان

يارْ ناديده سير، زود برفت
دير ننشست نازنين‌مهمان

غادَرَ الحِبُّ صُحَبةَ الأحباب
فارَقَ ‌الخِلُّ عِشرَةَ الخُلّان

ماهِ فرخنده، روی برپيچيد
و علیك السّلامُ يا رمضان

الوِداع ای زمانِ طاعت و خير
مجلسِ ذِكر و محفلِ قرآن

مُهرِ فرمان ايزدی بر لب
نَفْس در بند و ديو در زندان

تا دگر، روزه با جهان آيد
بس بگردد به گونه گونه جهان

بلبلی، زار زار می‌ناليد
بر فِراقِ بهارْ وقتِ خزان

گفتم: «انده مبَر كه بازآيد
روزِ نوروز و لاله و ريحان»

گفت: «ترسم بقا وفا نكُند
ورنه هر سال گل دمد بستان»
(سعدی)

این شعر مضامین برخی روایات در فضل ماه مبارک را در بردارد. نیز نگر:
https://www.tg-me.com/sohof2/788
@sohof2

نمودار اسناد تحریرهای روایت حارث بن مغیره در بصائر الدرجات:

«قُلْتُ لِأبي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِداكَ الَّذِي يُسْألُ عَنْهُ الْإمامُ وَ لَيْسَ عِنْدَهُ فِيهِ شَيْ‏ءٌ مِنْ أيْنَ يَعْلَمُهُ قَالَ يُنْكَتُ فِي الْقَلْبِ نَكْتاً أَوْ يُنْقَرُ فِي الْأُذُنِ نَقْراً.»

به اباعبدالله (ع) عرض کردم فدایت شوم، آنچه امام از آن پرسیده شود، و نزد امام چیزی درباره‌اش نباشد، از کجا می‌داند [/علم عالمتان از کجا است؟] فرمود در دلش افکنده، یا به گوشش رسانده می‌شود.

تحلیل اصالت و دلالت
@gholow2

🔴 چگونه بدانیم بلاء کوتاه‌مدت است یا طولانی؟!

🔸 عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ: هَلْ تَعْرِفُونَ طُولَ اَلْبَلاَءِ مِنْ قِصَرِهِ قُلْنَا لاَ قَالَ إِذَا أُلْهِمَ أَحَدُكُمُ اَلدُّعَاءَ عِنْدَ اَلْبَلاَءِ فَاعْلَمُوا أَنَّ اَلْبَلاَءَ قَصِيرٌ.

✍🏻 هشام بن سالم گويد: حضرت صادق عليه السّلام فرمودند: آيا طولانى بودن بلا را از كوتاهى آن مى‌شناسيد؟! عرض كردم: نه. فرمودند: وقتی هنگام بلاء به شخصی الهام شد كه دعا كند، بداند كه بلاء كوتاه است.

📚 الکافی، ج۲ ص۴۷۱

@fazaelvamaaref

لَا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا عَلِيمًا (النساء: ١٤)

🌺پاداش دعا در حق برادران دینی

#عرفه
عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: رَأَيْتُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ جُنْدَبٍ بِالْمَوْقِفِ فَلَمْ أَرَ مَوْقِفاً كَانَ أَحْسَنَ مِنْ مَوْقِفِهِ مَا زَالَ مَادّاً يَدَيْهِ إِلَى السَّمَاءِ وَ دُمُوعُهُ تَسِيلُ عَلَى خَدَّيْهِ حَتَّى تَبْلُغَ الْأَرْضَ فَلَمَّا انْصَرَفَ النَّاسُ قُلْتُ لَهُ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ مَا رَأَيْتُ مَوْقِفاً قَطُّ أَحْسَنَ مِنْ مَوْقِفِكَ قَالَ وَ اللَّهِ مَا دَعَوْتُ إِلَّا لِإِخْوَانِي وَ ذَلِكَ أَنَّ أَبَا الْحَسَنِ مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ ع أَخْبَرَنِي أَنَّهُ مَنْ دَعَا لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ نُودِيَ مِنَ الْعَرْشِ وَ لَكَ مِائَةُ أَلْفِ ضِعْفِ مِثْلِهِ فَكَرِهْتُ أَنْ أَدَعَ مِائَةَ أَلْفِ ضِعْفٍ مَضْمُونَةً لِوَاحِدٍ لَا أَدْرِي يُسْتَجَابُ أَمْ لَا.

على بن ابراهيم از پدرش حديث كند كه: عبد اللَّه بن جندب را در موقف (عرفات) ديدم و وقوفى بهتر از وقوف او نديدم پيوسته دستهايش بسوى آسمان بلند بود، و اشكهايش بر گونه‏اش روان بود بطورى كه بزمين ميريخت، پس همين كه مردم (از عرفات) برگشتند من بوى گفتم: اى ابا محمد من وقوفى بهتر از وقوف تو نديدم؟ گفت بخدا سوگند من جز براى برادران (دينى) خود دعائى نكردم، و اين براى اين بود كه حضرت ابا الحسن كاظم عليه السلام بمن خبر داد كه هر كه براى برادر دينى خود پشت سرش دعا كند از عرش بدو ندا شود: براى تو باد صد هزار برابر (آنچه براى برادران دينيت در خواست كردى) پس من خوش نداشتم كه صد هزار دعاى تعهد شده را بخاطر يك دعا از دست بدهم كه نمى‏دانم آن يك دعا هم باجابت برسد يا نه.

📚 الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 508/ 6؛ ج4، ص465؛ فلاح السائل و نجاح المسائل، ص: 44 از تلعکبری از کلینی با تعبیر «حدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَبِي»؛ و رجال الكشي، ص586 به طریق دیگر از یونس بن عبد الرحمن از ابن جندب. و الأصول الستة عشر، دار الحدیث، ص189، اصل زید نرسی از معاوية بن وهب با تعابیر مشابه و زیادت ثواب عظیم دعا برای برادران. و نک: www.tg-me.com/sohof2/1282

التماس دعا
@gholow2

⚠️ذيل دعاى عرفه

در مورد ذیل دعای عرفه فراوان نوشته اند و پایان نامه و مقالاتی هم به اصالت سنجی آن پرداخته اند.

ذکر این گفتار مختصر از فقیه شهیر، آقای شبیری زنجانی در این جا مفید است:

«شناخت متن حديث و اینکه از عبارات يك متن بتوان آن را به معصوم علیه السلام استناد داد، كار بسیار مشكلى است و شخصى مثل مرحوم مجلسى مى‏ تواند در اين ميدان اظهار نظر كند. آقاى خمينى چون با عرفان سروكار داشت و مضامين ذيل دعاى عرفه را بلند و والا يافته بود، معتقد بود كه اين ذيل حتماً از حضرت سيدالشهداء علیه السلام است... ولى بعداً معلوم شد كه اين ذيل از منشآت ابن عطاءالله‏ اسكندرانى از بزرگان صوفيه در قرن هفتم و اوائل قرن هشتم است كه شروح بسيارى بر كتابش نوشته‌اند. اين را مرحوم جلال همايى در مولوى‏ نامه‌اش (ج۲ ص۱۸) تذكّر داده است.

ابن عطاءالله‏ اسكندرانى در سال ۷۰۹ يعنى حدود ۴۵ سال پس از وفات ابن طاووس در سال (م ۶۶۴) از دنيا رفت. اين ذيل در نسخه‏ هاى قديمه اقبال وجود ندارد و بعداً به اقبال ملحق گرديده است.[1] مرحوم مجلسى در بحارالأنوار (ج۹۵ ص۲۲۷) تصريح كرده است كه اين عبارات از امامان نيست و با نوشته‏ هاى صوفيه مسانخ است. البته مجلسى اطلاع نداشت كه قائل اين عبارات كيست ولى آن را از صوفيه مى‏ دانست.

1⃣ شهيد اوّل هم در مجموعه‌اش (نسخه ش ۸۹۳۲ کتابخانۀ مجلس) دعاى عرفه را بدون ذيل از سيد بن طاووس نقل مى‏ كند و محال است شهيد كه تمايلات عرفانى هم داشته - چنان كه از اشعارش پيداست - ذيل را در كتاب سيّد ديده باشد و نقل نكند.»

📗جرعه ای از دریا، ج۳، ص۲۵۶

حاشیه: حتی مرحوم علامه مجلسی با گستردگی اطلاعاتی که در مورد احادیث امامیه داشته اند، و در عرصه فقه الحدیث از سرآمدان تاریخ امامیه هستند، در مواجهه با اخبار بعضی از فرق، تفسیرهایی ارائه کرده اند، که با خاستگاه آن فرق چندان همخوانی ندارد. و این نسبت به دوران علامه عجیب نیست؛ چرا که مضامین آن اخبار فرق امروزه در سایه دسترسی های گسترده جدید شناخته شده است.

غلوپژوهی
@gholow2

🔹آیا دعای روز عرفه را به تو نیاموزم؟🔹

شیخ صدوق با سند صحیح روایت کرده است که معاویة بن عمّار از امام صادق علیه‌السلام نقل می‌کند که فرمود: رسول خدا صلی‌الله علیه و آله به امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام فرمود:
«آیا دعای روز عرفه را به تو نیاموزم؟ این دعای پیامبرانی است که پیش از من بوده‌اند.»
علی علیه‌السلام عرض کرد: «بفرمایید ای رسول خدا.»
حضرت فرمود: بگو:

«لا إله إلّا الله‏ وحده‏ لا شريك له،‏ له الملك وله الحمد، يحيي ويميت‏ ويميت ويحيي وهو حيٌّ لا يموت، بيده الخير وهو على‏ كلِّ شي‏ءٍ قديرٌ، اللهمَّ لك الحمد، أنت كما تقول وخير ما يقول القائلون، اللهمَّ لك صلاتي وديني ومحياي ومماتي، ولك تراثي وبك حولي ومنك قوّتي، اللهمَّ إنِّي أعوذ بك من الفقر ومن وسواس الصّدر ومن شتات الأمر ومن عذاب النار ومن عذاب القبر، اللهمَّ إنِّي أسألك من خير ما تأتي به الرياح، وأعوذ بك من شرِّ ما تأتي به الرياح، وأسألك خير الليل وخير النهار».

«لا إله إلا الله، یگانه است و شریکی ندارد، فرمانروایی از آنِ اوست و ستایش شایسته او. زنده می‌کند و می‌میراند و می‌میراند و زنده می‌کند، و او زنده‌ای است که نمی‌میرد. هر خیری به دست اوست و او بر هر چیزی توانمند است.
بار الها، سپاس، ویژه‌ی توست؛ تو همان‌گونه‌ای که خود گفته‌ای و بهترینِ آنچه گویندگان گفته‌اند.
پروردگارا، نماز من، دین من، زندگی و مرگم و آنچه در مِلک من است، از آن توست. به وسیله توست گردش و حرکت من و نیروی من از جانب توست.
خدایا، از فقر، از وسوسه‌ی سینه، از پراکندگی کار و آشفتگی امور، از عذاب دوزخ و از عذاب قبر به تو پناه می‌برم.
پروردگارا، از تو درخواست می‌کنم از بهترین آنچه بادها بر آن می‌وزد، و به تو پناه می‌برم از بدترین آنچه بادها بر آن می‌وزد [کنایه از همه‌چیز].
و از تو خواهانم بهترینِ شب و بهترینِ روز را.»

📚 الصدوق، محمد بن علي بن الحسين، من لا يحضره الفقيه، ج٢، ص٥٤٢: كتاب الحج، دعاء الموقف.

@tavanerejal

یوم الرحبه و تحلیل مواجهه شاهدان غدیر خم با آن،
باقرزاده، حسيني، پژوهشنامه اماميه، ش6، 1396ش

حدیث غدیر خم از مهم‌ترین اسناد شیعه در اثبات ولایت امام علی ع است. به رغم تواتر و دلالت صریح آن بر امامت، یکی از دلایل مخالفان امامت و ولایت بلافصل حضرت علی، ادعای استشهاد نکردن ایشان به حدیث مزبور است. بیشتر دوران امامت ظاهری ایشان در کوفه سپری شد، این مقاله به روش توصیفی‌تحلیلی به یکی از مناشدة‌های امام را در یکی از میدانگاه‌های معروف کوفه به نام رحبه پرداخته، و نشان داده که که ایشان در رحبه به حدیث غدیر استشهاد کرده که حدود 30 نفر از اصحاب پیامبر ص، برخی به صراحت و فی‌المجلس شهادت داده و برخی بعدها به آن اذعان کردند. از شواهد به دست می‌آید که مناشدة مزبور، علاوه بر روایت‌شدن از طریق صحابه، تواتر معنوی نیز دارد؛ و از قراین، از جمله اینکه مناشدة پس از جنگ جمل و تردید در اطاعت از امام رخ داده و حضرت در مقابل منکران به حدیث غدیر استشهاد کرده‌اند، و نیز از ابتلای برخی به بیماری و سپس اقرار آنان به حدیث، برمی‌آید که منظور از حدیث غدیر امامت و ولایت است نه صرف محبت و دوستی.
@Al_Rijal

در جستجوی مسجد غدیر خم

احمد خامه یار

پیوند مقاله در سایت گنجینه: https://ganjineh.kateban.com/post/4823

پیوند مقاله در کانال گنجینه: https://www.tg-me.com/ganjineh_channel/2264

@Al_Rijal

رسالة طرق حدیث من کنت مولاه فعلي مولاه
شمس الدین محمد ذهبی (۶۷۳-۷۴۸ق)
تحقیق سید عبد العزیز طباطبایی

شمس الدین ذهبی -مورّخ، محدّث، و رجالی بزرگ عامه- در این رساله ابتدا می‌گوید: «حدیث "من کنت مولاه فعلي مولاه" مما تواتر وأفاد القطع بأن رسول الله صلی الله علیه وسلم قاله». سپس در بیش از ۱۲۰ روایت، حدیث غدیر را از بیش از ۳۰ صحابی از پیامبر (ص) نقل می‌کند. وی جدای از اینکه این حدیث را از پیامبر (ص) متواتر می‌داند، آن را از علی (ع) نیز متواتر می‌داند و نسبت آن را به سعد بن ابی وقاص، به بریدة، و به عمران بن حصین صحیح می‌داند و نسبت آن را به زید بن ثابت، ثابت می‌داند. همچنین اسناد این حدیث را به جابر بن عبد الله، جیّد و اسناد آن را به ابوسعید خدری و به براء بن عازب، حسن می‌داند.
#غدیر

@Al_Meerath

شمس الدین ذهبی و تصریح به تواتر حدیث «من کنت مولاه فعلي مولاه»

«حدیث من کنت مولاه فعلي مولاه مما تواتر وأفاد القطع بأن الرسول صلی الله علیه وسلم قاله، رواه الجمّ الغفیر والعدد الکثیر من طرق صحیحة وحسنة وضعیفة ومطرّحة...» (طرق حدیث من کنت مولاه، ص11).

«قلت: بهذا الاعتبار قال أحمد بن عبد الله العجلي في الشافعي: كان يتشيع، وهو ثقة. قلت: ومعنى هذا التشيع حب علي وبغض النواصب، وأن يتخذه مولى، عملا بما تواتر عن نبينا صلى الله عليه وسلم: "من كنت مولاه فعلي مولاه"» (تاریخ الإسلام، ت بشار، ج5، ص169).

«أخبرنا مالك بن أحمد الفراء، أخبرنا أحمد بن محمد بن موسى الصلتي، حدثنا إبراهيم بن عبد الصمد إملاء، حدثنا أبو سعيد الأشج، حدثنا المطلب بن زياد، عن عبد الله بن محمد بن عقيل، قال: كنت عند جابر في بيته، وعلي بن الحسين، ومحمد ابن الحنفية، وأبو جعفر، فدخل رجل من أهل العراق، فقال: أنشدك بالله إلا حدثتني ما رأيت وما سمعت من رسول الله -صلى الله عليه وسلم-. فقال: كنا بالجحفة بغدير خم، وثم ناس كثير من جهينة ومزينة وغفار، فخرج علينا رسول الله -صلى الله عليه وسلم- من خباء أو فسطاط، فأشار بيده ثلاثا، فأخذ بيد علي -رضي الله عنه- فقال: "من كنت مولاه، فعلي مولاه". هذا حديث حسن، عال جدا، ومتنه فمتواتر» (سیر أعلام النبلاء، ط الرسالة، ج8، ص334-335).

ابن کثیر (774ق): «وقد قال شيخنا الحافظ أبو عبد الله الذهبي:... وصدر الحديث متواتر أتيقن أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قاله وأما اللهم وال من والاه فزيادة قوية الإسناد» (البدایة والنهایة، ط إحیاء التراث، ج5، ص233).

ابن الوزیر (840ق): «وللذهبي كتاب مفرد، سماه "فتح المطالب في مناقب علي بن أبي طالب". وابن جرير من أئمة الحديث هو الذي صنف جزءا في طرق حديث: "من كنت مولاه، فعلي مولاه"، وصنف الذهبي جزءا في طرقه وحكم بتواتره» (العواصم والقواصم في الذب عن سنة أبي القاسم، ج8، ص62-63).
#غدیر #جابر_انصاری

@Al_Meerath

غدیر در عبقات الأنوار
✍محمدمهدی دلیر

با وجود بحث‌های فراوان پیرامون حدیث غدیر در طول تاریخ، پیش از نگارش عبقات الأنوار، نمی‌توان اثری یافت که به تفصیل به تمام زوایای این حدیث پرداخته و شبهات گوناگون اهل سنت در سند و دلالت آن را پاسخ گفته باشد؛ چه آن‌که تلاش‌های علامه میرحامد حسین هندی محدود به پاسخ‌گویی به اشکالات عبد العزیز دهلوی نبوده، بلکه با ریشه‌شناسی شبهات، عبارات دهلوی را دست‌مایه‌ای برای طرح و نقد بیانات پیشینیان عامه قرار داده و اثری جامع و متقن از خود به جای گذاشته است.

بحث سندی
وی در بخش سند حدیث، تواتر و فراوانی اسناد حدیث را نشان داده است. او این مهم را از دو راه به سرانجام رسانده است:
نخست: گفتار دانشمندان اهل سنت در اعتراف به تواتر یا تکثر طرق حدیث، از مشاهیری همچون شمس الدین ذهبی، ابن حجر عسقلانی، شمس الدین جزری، جلال الدین سیوطی و…
دوم: برشماری نگاشته‌های اختصاصی عالمان مقبول سنی در جمع‌آوری اسناد حدیث غدیر. کتاب‌ ابن عقده، ابن جریر طبری، حاکم حسکانی، ابومسعود سجستانی، شمس الدین ذهبی و... از این دسته‌اند.
در خلال هر یک از این مباحث، نسبت‌سنجی اقوال به علما، درستی انتساب نگاشته‌ها به صاحبان آن و میزان مقبولیت شخصیت علمی ایشان به تفصیل مورد واکاوی قرار گرفته است.
در دنبالۀ بحث سند حدیث، بررسی اشکالاتی که از سوی مخالفان به درستی و اصالت حدیث وارد شده پیگیری شده است. اشکال‌های مطرح‌شده در حوزه اعتبار حدیث کلی بوده، و اشکال‌گران خود را با اسناد آن مستقیم درگیر نساخته‌اند. محور این شبهات عبارتند از: نقل نشدن حدیث در صحیحین و دیگر صحاح عامه، عدم نقل ثقات و بزرگان، قدح چند نفر انگشت‌شمار از متقدمان اهل سنت در درستی حدیث و ناسازگاری با تاریخ. برخی نیز اصل حدیث را پذیرفته اما تواتر آن را غیرقابل‌اثبات خوانده‌اند. در پاسخ به هریک از این اشکالات، علامه به‌ تفصیل از روش‌های مختلف بهره برده و خلأ تلاش‌های پیشینیان را پر کرده است، به‌گونه‌ای که پاسخ به اشکال طعن جاحظ در حدیث غدیر حجمی نزدیک به یک جلد قطور را به خود اختصاص داده است.

بحث دلالی
تکیه‌گاه اساسی اهل سنّت در نقد این حدیث دلالت آن بوده است. آنان واژه «مولی» را با معنای «اولی به تصرف» و حاکمیت بیگانه دانسته‌، و حتی از شواهد گوناگون بر این معنا در آثار خود چشم‌پوشی کرده‌اند.
سیر منطقی اثبات دلالت حدیث بر امامت بدین صورت است که نخست باید واژه «مولی» معنا شده و ظرفیت افادۀ معنای امامت یا مفهومی نزدیک به آن در آن اثبات شود. در گام بعد این مهم باید روشن شود که «مولی» در سیاق حدیث غدیر نمی‌تواند معنایی جز امامت داشته باشد. علّامه میرحامد با معناشناسی دقیق این واژه بر اساس روش‌های متنوّع به‌نیکی این نکته ر اثبات کرده که معنای اولویت در تصرّف از معانی اصیل و حقیقی «مولی» بوده و انکارهای پی‌درپی مخالفان پایۀ استواری ندارد.
گذشته از این، شواهد مختلف درون‌ و برون‌متنی حاکی از آن است که تنها همین معنا در متن حدیث مد نظر بوده است. قرائنی همچون: نزول آیات مرتبط با واقعۀ غدیر، سیاق متن حدیث، تلقّی اصحاب و معاصران صدور، گونه‌های مختلف از متن حدیث، بازشناسی معنای «مولی» در دیگر احادیث غیر از غدیر، فهم اندیشمندان عامّی و... همگی درستی دیدگاه شیعه در تفسیر حدیث غدیر را به کرسی می‌نشاند.

البته معنای اولی به تصرّف یکی از معانی «مولی» بوده که مساوی با امامت است و حتّی اگر عالمان اهل سنّت به هر دلیلی این معنا را از معانی حقیقی «مولی» ندانند، با استناد به گفتار منابع پرشماری از اهل سنّت معانی دیگری همچون: ولیّ، سیّد، متصرّف و متولّی برای «مولی» اثبات‌پذیر است. نکتۀ قابل توجّه در این مسیر آن است که اثبات معانی یادشده در تحقیق میرحامدحسین، منحصر در نگاشته‌های رشته‌ای خاص از دانش مانند لغت نبوده و طیف‌های متنوّع منابع تفسیری، حدیثی و… نیز آن را پشتیبانی می‌کنند.

برخی عالمان اهل سنّت افزوده‌اند: حتی بر فرض پذیرش معنای «اولی به تصرف» برای اصل واژۀ «مولی»، از جهاتی نمی‌توان از حدیث غدیر معنای اولویت در تصرّف و امامت را برداشت کرد. در دیدگاه اینان نهایت فضیلت اثبات‌پذیر از حدیث برای امیرمؤمنان علیه السلام، ضرورت محبّت ایشان است که با شایستگی برای امامت ارتباطی ندارد. برخی از شواهدی که برای اثبات انحصار معنای محبّت به آن تکیه کرده‌اند عبارت است از: فقرۀ پایانی حدیث، برداشت اهل بیت علیهم السلام از حدیث و شأن صدور آن.
برخی نیز خارج از این فضاها، در چارچوب تفکّر صوفی_سنی خود، حدیث را ناظر به ولایتی باطنی و صوفیانه دانسته‌اند که با امامت ظاهری ملازمه‌ای نداشته و با این تأویل، خلفای سه‌گانه را در جایگاه خود محفوظ داشته‌اند.
@sohof2

توجه به مباحث مرتبط
علّامه میرحامدحسین در هر قدم به ارائۀ گزارش اجمالی بسنده نکرده و هر اشکالی که پیرامون آن قرینه مطرح شده و یا حتّی اشکالات احتمالی و مقدّر را پاسخ گفته است. برای نمونه نزول آیه: «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ» در واقعۀ غدیر تنها یکی از مجموع آیات مرتبط با دلالت حدیث غدیر بوده، و تمام آن آیات نیز حجم کمی از مجموع کلّی قرائن دلالت حدیث بر امامت را شامل می‌شود. از این روی، اگر دست شیعه از استدلال به این آیه کوتاه شود هیچ خللی در معناشناسی حدیث غدیر به وجود نمی‌آید.
میرحامدحسین مهم‌ترین اشکالات به ارتباط این آیه با غدیر که از سوی ابن تیمیه مطرح شده را بازگو نموده و به پاسخ‌گویی بدان پرداخته است.

در پیچ و تاب این همه چالش و یافتن راه‌های گوناگون برای برون‌رفت از آن‌ها است که عبقات الأنوار به موسوعه‌ای بی‌همتا بدل گشته است. هرچند با ابزارها و دسترسی‌های گسترده امروزی، در بسیاری از جوانب بحث نيازمند تحقیقات تفصیلی‌تر و با رویکرد تاریخی‌تر هستیم.
این مختصر که در شرح زحمات این عالم پرتلاش در این حدیث گذشت با واقعیت عینی آن فاصله‌ای بسیار داشته، و ارج آن جز با مطالعۀ مستقیم و عمیق دسترنجِ خامۀ بدایع‌نگار وی هویدا نمی‌شود. جزاه اللّه خير ما جزى المجاهدين الصادقين، وحشره مع أجداده الطاهرین.
@sohof2

🔶 شباهت سرگذشت امام حسین (ع) و حضرت یحیی (ع) به گواهی متون تاریخی و دینی


💠 در احادیث اسلامی چنین آمده است که امام حسین (ع) حرکت و شهادت خود را به حضرت یحیی (ع) تشبیه کرده‌اند. همچنین در احادیث دیگری این دو شخصیت الهی به یکدیگر تشبیه شده‌اند.
💠 از جهت تاریخی هم هر دو شخصیت، مردم را برای احیای دین و توبه و اصلاح، فراخواندند اما سرانجام به دستور طاغوت زمان خود به شهادت رسیدند
💠 یوسفوس فلاویوس (مورخ یهودی قرن اول میلادی) در کتاب روزگار باستان یهود (کتاب ۱۸: فصل ۵: بند۲) بیان میدارد: برخی یهودیان، شکست هیرودیس (حاکم یهود) را یک مجازات عادلانه الهی می دانستند چون دستور به قتل یحیی داده بود! یحیی مردم را به توبه و تقوا دعوت کرد و بسیاری به او گرایش یافتند پس هیرودیس از روی ترس او را زندانی کرده به قتل رساند
💠 در گزارش انجیل متی و مرقس و لوقا (که در همان قرن اول میلادی و نزدیک به دوران یحیی نگاشته شده‌اند.) هم از سرنوشت یحیی یاد شده با این افزوده که گویا هیرودیا، همسر هیرودیس، در صدور دستور قتل (یا شتاب گرفتن واقعه) نقشی داشته‌ است. #بررسی_ها
@Hekmatenabavi