از دل تو در دل من نکته‌هاست
وه چه ره است از دل تو تا دلم!

گر نکنی بر دل من رحمتی
وای دلم! وای دلم! وا دلم!


مولانا


https://www.tg-me.com/sokhan6

اینکه شهرام شب‌پره در چند سال اخیر به انحا مختلف اعلام کرده دلتنگ ایرانه و دوست داره به وطنش برگرده واقعاً ناراحت‌کننده است.
هیچ وقت نفهمیدم چرا باید درهای وطن به روی فرزندانش بسته باشد؟ مگر این آدم و همتایانش، آن ور آبها چه خبط و خطایی کردند. آیا از دیوار خانه کسی بالا رفتند؟ حق‌الناسی را خوردند؟ یا گروهک‌های ضدانقلابی ساختند؟ واقعاً چه کردند؟ تنها عده‌ای خواننده بودند که مطابق نُرم قاعده، در زمینه خلاقیت خودشان کار کردند. مثل اینکه شما به یک پزشک بگویید درمان نکن یا به یک معلم بگویید درس نده! آنها فقط باعث شادی مردمشان شدند و شریک لحظات خوب بقیه بودند. مگر نه اینکه این همه در عرفان و دین بر اهمیت شاد کردن دل انسانهای دیگر تاکید شده پس دلیل بسته شدن درهای وطن به روی فرزندانش چیست؟

من عقیده دارم این افراد، خیلی زودتر از این باید به ایرانشان رفت و آمد می‌کردند. ولی افسوس که این سرزمین را تبدیل کرده‌اند به کشوری بدون آینده و به سرزمینی برای بازنشستگان!

از ایران فرصت خاطره‌سازی را گرفته‌اند و مردم تنها می‌توانند با یادش خاطره‌بازی کنند!!


سپیده موسوی


https://www.tg-me.com/sokhan6

علم اصلا به چه کار می‌آید اگر وقتی برای فرهنگ نگذارد؟ دست‌کم به این پرسش پاسخ دهید: علم از کجا آمده و به کجا و به کدام مقصد می‌رود و اگر بنا نیست که ما را به فرهنگ راه نماید به کدام سمت می‌برد‍ نکند به سوی بربریت؟!



برگرفته از کتاب درس‌های نیچه برای زندگی


https://www.tg-me.com/sokhan6

عزیزون از غم و درد جدایی
به چشمونم نمانده روشنایی

گرفتارم به‌دام غربت و درد
نه یار و همدمی، نه آشنایی



بابای سوته‌دلان 🌹
 

و گفت: عرش خدا بر پشت ما ایستاده بود. ای جوانمردان! نیرو کنید و مردآسا باشید که بار گرانست!



ابوالحسن خرقانی

https://www.tg-me.com/sokhan6

وقتی قرار باشد از خوبان و‌ خوش‌نفسان و جان‌های گرامی سخن بگویی، اول از همه حال خودت خوب می‌شود. وقتی به آنها دل بسپاری و در دریای معانی و معرفتشان رها باشی هر آن چه از بخشندگی روحانی خود دارند به تو می‌دهند و این همان ثمره و نتیجه «طلب» توست. ایثار یک دوست زیر سایه دوستی دیگر. که به قول حافظ، «آشنا» سخن «آشنا» نگه دارد.

امروز با دومین جلسه از کلاس آن آفتاب ربانی، شیخ ابوالحسن خرقانی در خانه آشنا همراه خوبان خواهم بود.


https://www.tg-me.com/sokhan6

بریم کمی مستی کنیم با این نوای بی‌نظیر تنبور کیخسرو پورناظری و صدای شهرام ناظری و شعر مولانا


آهنگ شد ز غمت خانه سودا دلم


https://www.tg-me.com/sokhan6

بگسست چرخ
تارِ حیاتم
به دست هجر!



کمال‌الدین اصفهانی

و گفتند به چه دانیم که اندرون مرد با زبان(ش) یکی است؟

گفت: بدان (نشانه) که به زبان هم «یکی» گوید که پراکنده دل را، زبان هم پراکنده بود!



ابوالحسن خرقانی


https://www.tg-me.com/sokhan6

با شرح یک غزل از مولانا فردا همراه دوستان خواهم بود.


https://www.tg-me.com/sokhan6

تاثیرپذیری زیبای مولانا از غزل انوری:


جانا به غریبستان، چندین بنماند کَس
باز آی که در غربت قدر تو نداند کَس

صد نامه فرستادم، یک نامهٔ تو نامد
گویی خبر عاشق هرگز نرساند کَس


انوری


جانا به غریبستان چندین به چه می‌مانی؟
بازآ تو از این غربت، تا چند پریشانی؟

صد نامه فرستادم صد راه نشان دادم
یا راه نمی‌دانی یا نامه نمی‌خوانی!


https://www.tg-me.com/sokhan6

برشی از دوره‌ی آن آفتاب ربانی، شیخ ابوالحسن خرقانی


دکتر سپیده موسوی


جمعه‌ها ساعت ۱۶:۳۰


https://www.tg-me.com/sokhan6

شرح غزل «ای با من و پنهان چو دل»


دکتر سپیده موسوی


۱۳ امرداد ۱۴۰۴


https://www.tg-me.com/sokhan6

امر غریب و عجیبی است که به ظاهر اهل کوچ و کندن از «زمین» باشی اما خاطره «سرزمین» را از یادت نبری و چونان بختیاری‌ها و قشقایی‌ها دلبسته‌ی وطنت باقی بمانی. حقا که این تمرین توأمان دل‌بستن و دل‌کندن، خود نشانی از عاشقی‌های سوزناک و ماندگار است. چراکه خاطره یار، اینک نه در مقابل دیدگانت که در گوشه‌وکنار دل و جانت با تو هست و هی به یادت چنگ می‌زند و در وجودت می‌خلد تا هر جا که باشی وطن را  در هر صدا و نوایت فریاد بزنی.

و این چنین بود خاطره ایستادگی محمد بهمن‌بیگی، کسی که «بزرگان ایل، ملامتش کردند که برای خوش‌خدمتی به حکومت تفنگ از دست بچه‌های ایل گرفته و مداد به دستشان داده و حکومتی‌ها هم او را پسر خلف همان پدری دانستند که کلاه پهلوی سرش نرفت و تاج نمدین قشقایی را چسبید.» او وطن را با اسلحه‌ی قلم، به فرزندان ایل آموخت و بذر صدها هزار سرباز نیرومند را در دل ایل و ایران کاشت.



سپیده موسوی


https://www.tg-me.com/sokhan6

نوا: گل باوینه (گل بابونه)

آوا: مسعود بختیاری (علاالدین)


https://www.tg-me.com/sokhan6

👆👆


سابقاً هرگاه دلم می‌خواست در خلوت خودم یک دل سیر گریه کنم این آهنگ را گوش می‌دادم که همچون نجوایی صمیمانه با خداست. قصه‌اش شکوه و شکایت از بخت و روزگار بد است تا آن جا که نه بهار خدا و نه گل‌های بابونه ‌اش دل شاعر را نمی‌شکفد. آه که نیاید و نباید آن روزی که این دل پاک چون آسمان، سرد و سنگ شود!

درد شاعر در ابیات روشن می‌شود. چشمان چون ابر بهار او، از درد تنهایی و ناامیدی است که می‌گریند. آن سان که حتی گل بوستان هم در چشمان او چون خار است و ماه و ستاره هم از زندگی‌اش رخت بسته‌اند.

عموماً صفای صدای ایل در موسیقی‌اش، به طرز شگفتی عریان می‌شود. تا جایی که اگر دردی هم نداشته باشی به آنی
دردمندی می‌شوی و رنج‌های فروخفته‌ات سربر می‌آورند و تا چشم باز کنی می‌بینی که همصدای نوای ایل شده‌ای!


سپیده موسوی


https://www.tg-me.com/sokhan6

دمی یا مولانا

بخشی از جلسه شرح غزل «ای با من و پنهان چو دل»

با دکتر سپیده موسوی


https://www.tg-me.com/sokhan6

امروز بالاخره فراغتی دست داد و به سینما رفتم و فیلم پیر پسر را دیدم. ارجاعات ادبی این فیلم برایم بسیار جالب بود. در کنار آن از برخی نشانه‌ها و نمادهای فیلم که به عمق و غنای اثر کمک می‌کرد لذت بردم.
هم‌زمانی دیدن این فیلم با دیدن فیلم آشوب آکیرا کوروساوا که از قضا امروز صبح دیدمش برایم جالب بود.
هر دو فیلم،داستان تقابل قدرت میان پدران و پسران است. دنیایی مردانه که در آن قدرت کورکننده، راه هیچ نسبت خونی را باقی نمی‌گذارد و آنچه بیشتر از همه مهم است اثبات نشانه‌های مردانگی و قاعده سلطه است. دنیایی که عشق را تاب نمی‌آورد و مظاهر آن را با بی‌رحمی تمام پاک می‌کند.

پیر پسر تصویر دنیای پدرانی است که مرگشان آرزوی فرزندانشان است و پسران هر چقدر هم که در برابر پدر تاب بیاورند باز هم تسلیم آرزوی مرگ پدر می‌شوند. این فیلم مصداق همان باوری است که در برادران کارامازوف تبدیل به این سخن شد که: پدر خوب، پدر مرده است!

درباره این فیلم در ادامه بیشتر خواهم گفت.


سپیده موسوی


https://www.tg-me.com/sokhan6

تنها پرندگان و جانوران درنده هستند که جز خودشان به کسی نیاز ندارند!


آشوب - آکیرا کوروساوا


https://www.tg-me.com/sokhan6