بیا از این نگاه به جهان بنگریم، شاید روح‌مان کمی درمان شود.

بطورمثال:
گردش سال و ماه و روز و شب، یک واقعه‌ی تعیین‌شده و حتمی است که همه‌ی ما به آن ایمان داریم.
می‌دانیم که به این گردش نیاز داریم، و اگر نباشد، به مشکلات زیادی برمی‌خوریم.
نه فقط انسان؛ تمام موجودات زنده، حیوانات، درختان و همه‌ی طبیعت به این چرخه وابسته‌اند.

اگر به عمق آن بنگریم، واقعاً چه چیزی را برای‌مان بازگو می‌کند؟
از نظر شما آشنا نیست؟
درست مانند غم و شادی نیست؟
که آن‌ها هم در حال چرخش‌اند؟!

حال با خود فکر کن...
همان‌طور که گردش تقویم طبیعی است و خالق آن را می‌چرخاند، و نبود آن همه را دچار نقص و مشکل می‌کند،
غم و شادی نیز همین خاصیت را دارند.

یعنی اگر دقیق‌تر نگاه کنیم، غم و شادی هم بسیار طبیعی‌اند، مگر نه؟
آیا هرگز انسانی را دیده‌ای که همیشه شاد باشد یا همیشه غمگین بماند؟
پس بیایید بپذیریم که هیچ‌کدام از ما «ثابت» نیستیم.

این اتفاقات، رویدادها، رنج‌ها و شادی‌ها همه بخشی از طبیعت‌اند.
تنها نقش‌ها تغییر می‌کنند، روح از جسمی به جسمی دیگر می‌رود.
قصه همان است، فقط راوی‌ها عوض می‌شوند.

همان‌گونه که نمی‌توان از تغییر فصل‌ها فرار کرد، نمی‌توان از فصل غم و شادی نیز گریخت.
هر حالتی گردشی دارد، و این… بسیار طبیعی است.

پس عزیزان من، در هنگام غم، آن‌قدر به خودتان سخت نگیرید.
و نگویید: "این از بخت بد یا شانس من است!"
نه…
این، طبیعتِ روح است… نه بخت شما.



#𝗩𝗶𝘇𝗶𝗼𝗻ღ
#𝙵𝙰𝙲𝚃 🤍 ⃝⃘●
✦❰

برای دنیای زودگذر غمگین نباش
همانا سعادت و خوشبختی‌ فقط‌ در بهشت‌ است.!

@FARHAN_ZHD
@SOKHANANTELAYI

چرا باد را مقصر به هم ریختگی بدانم؟
وقت خودم پنجره ها را باز گذاشتیم؟

ماته یوه لویه پوښتنه په ژوند کې د انسانانو ژر بدلون دی،
ځینې به درته ځان نږدي کړی ته به پوهیږي دا نېږدی کېدل کومه پایله نلری، هېڅ معنا هم نلري پایله به یې درته د لمر پشان ځلیږي چې اخر به څه درته پیښیږی،
ته به هم خپل کوښښ وکړي چې زه نه غواړم دې دام ته ولیږم، نه غواړم د دا ډول بی پایله اړیکو کې گېر شم خو بل اړخ ته چې وگوري ته به د گناه احساس وکړي د کبر او غرور احساس به درته دا ووایي چې داسې ورسره مکوه هغه به هم درته وژاړي د هغه دام کې چې ترې ویره لری ونه لویږي یا هغه گړنگ چې فکر کوي پرې ولاړ یې ونه غورځیږی د غورځیدو په طرف روان یې خو دا هر څه مني بس د دي لوي گړنگ پر څوکه ودریږي او هره شیبه بع دا فکر کوي چې ونه لویږم
خو د وخت په تېریدو سره به ورسره عادت شي باور به پرې پیدا کړي زړه به پرې وبایلی، بس ژوند به درته قدرمن شي، هر څه به درته ښایسته شي ورځ به له خندا ډکه وي شپه به هم ارامه شي ، د خیالاتو نړۍ به جوړه کړي له ویده کیدو مخکی اخری فکر او له پاڅیدو سره لومړۍ پیل به د هغه په نوم او مینې وکړي، او نور به هم د دې دام او گړنگ په خطر کې ځان واچوي بیا چې کله عادت شوي بس د مقابل اړخ به ډېر داسې څه واورې چې هیڅ د اورېدو تمه یې نلري، زړه به دې زخمی شی بیا به آخر کې دا واوري زه یې نشم کولای دا اړیکه ختموم
د چا لپاره چې گړنگ ته پورته شوي وي هماغه به دې بیرته په لغته ووهي او ښکته به دې راگذار کړي، که ته هر څه وکړي قسمونه، زارۍ، ژړا، هر څه چې ووایي،

چې زه ستا لپاره دې لوي خطر ته راغلی وم
ما نه منله ستا لپاره مې ومنل، له تاسره اوس عادت شوم بی له تا راته ژوند سخت دي له تا پرته اوس ژوند نیمگړي دی حتی د ځوانۍ هغه غرور چې کورنۍ مشکلاتو ته یې هم ندی مات شوی هغه به هم ورته مات کړی د پښو لاندی به یې کړی خو دا هر څه به د هېڅ درد درمان نشي او بی معنا کلمات دي چې یې کاروي
هیڅ به بدل نکړی او هسې به لږیا یې بس په پای کې به یوازې پاتې شي، له گړنگ لویدلی، دردیدلی، نړیدلی، خندا به ورکه شي، زخمی زړه په رڼا ورځ به په توره تیاره کې په خاموشه خاموشۍ کې به دا فکرونه کوي او رنگارنگ پوښتنو ته به ځواب لټوي، خدایا زما پکې څه گناه وه، دا ولی، زما سزا د څه لپاره ملامت څوک دي،
بس بیا به دې همدا ټپه په زړه شي!
زړگیه ولی نه صبریږی
تا بده بی ننگه یار کې څه لیدلی دینه

بالاخره جور شد🥲🥲🥲