لاواندنەوەیەک بۆ سەردەشت

.... شتێک لەسەر دڵم ماوە
رازێکه قەت نەگوتراوە
داخم خەڵکت یەکدیگر نین
له ئاستی یەکترا نەوین
دارستانێکه ئەو گەله
هەر ساتێکی نۆرە و هەله
بەڵام هەندێکیان نەزانن
هۆرەی دار و دارستانن

ئەوەی پشتمان لێک دەبەستێ
دوژمن له ئاستی ناوەستێ
خۆشەویستی ئەم خاکەیه
عەشقی ئەم خاکە پاکەیه

سەردەشت، ئەی شاری شیرینم
یاخوا قەت غەمگین نەتبینم
بزەی سەر لێوت نەتۆرێ
تووشت نەبێ هیچ ناسۆرێ
ئاڵات هەر وا شەکاوە بێ
شکۆی ئەو ناوە ناوە بێ

هاوڕێ لەگەڵ لاوەکانت
خۆشم دەکەم به قوربانت
ئەوسا لەسەر گردەسوورت
دەڵێم به لاوی جەسوورت
سەردەشت دڵە، ناسڕێتەوە
کوردیش هەرگیز ناتوێتەوە

💠 مامۆستا ک.د.ئازاد

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

ساڵڕۆژی کیمیابارانی ٧ی پووشپەڕی ساڵی ۱۳۶۶ی هەتاوی

💠ئەمڕۆ شەممە

🗓 ٧ـی پووشپەڕی ۲۷٢۵ـی کوردی
☀️ ٧ـی تیری ١٤٠٤ـی هەتاوی
🌙 ٢ی مەحەرەمی ١٤٤٧ی مانگی
📆 27 June 2025

🌐 @rojnama 👍
📰 رۆژنامه
@idrismahmoodi
📱 ئینستاگرامی رۆژنامە 📷

🔺۷ تیر؛ سردشت، شهری در غبار اندوه

▫️هفتم تیرماه، زخمی کهنه و عمیق را در تقویم دلمان یادآوری می‌کند؛ فاجعه‌ای که در سال ۱۳۶۶ بر پیکر سردشت، اولین شهر قربانی جنگ‌افزارهای شیمیایی جهان، وارد شد. آن روز، آسمان نیلگون سردشت، ناگهان رنگ مرگ گرفت و هوای مسموم با بوی تلخ خردل و سارین، نفس‌های زندگی را در سینه صدها انسان بی‌گناه برید.
ارتش بی‌وجدان بعثی، بمب‌های شیمیایی را بر سر مردم بی‌دفاع سردشت فرو ریخت. نه پایگاهی نظامی، نه مواضعی استراتژیک، تنها خانه‌ها و کوچه‌هایی که صدای بازی کودکان و خنده خانواده‌ها در آن می‌پیچید، هدف قرار گرفت. آن روز، بیش از ۱۰۰ نفر از مردم، شامل زنان، کودکان و مردان، در میان دود غلیظ و بوی مرگ‌آور گازها، جان باختند. هزاران نفر دیگر نیز، با مصدومیت‌های شدید، تا ابد با زخم‌های آن روز شوم دست و پنجه نرم می‌کنند. سوختگی‌های عمیق، مشکلات تنفسی، دردهای مزمن و سرطان، تنها بخشی از یادگارهای سیاه آن روز است که همچنان گریبان‌گیر مردم سردشت است.
اکنون، ۳۸ سال از آن فاجعه می‌گذرد، اما رنج‌های سردشت همچنان بسیار است. این شهر، هنوز زخمی است.
گرامی‌باد ۷ تیرماه سالروز شهادت سردشت بی‌گناه!

www.tg-me.com/islahweb

روایت تلخ مجروحان شیمیایی سردشت
ما ماندیم و یک عمر خس‌خس سینه
به مناسبت ۷ تیر سالگرد بمباران شیمیایی شهر سردشت

👇👇👇
https://rojanpress.ir/?newsid=3004

بیانیهٔ مدیرکل سازمان منع سلاح‌های شیمیایی، فرناندو آریاس – به مناسبت سی‌و‌هشتمین سالروز حمله شیمیایی ۱۹۸۷ به سردشت، ایران

۲۸ ژوئن ۲۰۲۵ – لاهه، هلند

اینجانب سفیر فرناندو آریاس، مدیرکل OPCW، امروز با افتخار در این روز نكاتی را اشاره خواهم کرد.

در این روز، یعنی ۲۸ ژوئن، سی‌و‌هشت سال پیش، مردم سردشت در معرض حمله‌ای هولناک قرار گرفتند.

استفاده گسترده از گاز خردل، بیش از صد نفر از جمله کودکان را به قتل رساند.

این حمله همچنین زندگی هزاران نفر را با جراحات جبران‌ناپذیر و آسیب‌های روانی برای همیشه دچار بحران کرد.

امروز و هر سال،
سازمان منع گسترش سلاح‌های شیمیایی همراه با مردم سردشت ایستاده تا یاد قربانیان این جنایت هولناک را زنده نگه دارد.

از طرف OPCW، صمیمانه‌ترین همدردی خود را با قربانیان، خانواده‌هایشان و همه کسانی که هنوز از این فاجعه رنج می‌برند، ابراز می‌دارم.

بازنگری در تراژدی سردشت،
فرصتی است برای تأمل دربارهٔ اهمیت تلاش‌های جمعی ما برای رهایی جهان از سلاح‌های شیمیایی.

در پی چنین فجایعی، جامعه بین‌المللی با اراده‌ای مشترک، اقداماتی قاطع برداشته است.

«کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی» در سال ۱۹۹۷ به اجرا درآمد و در همان سال نیز سازمان اجرایی آن، یعنی OPCW، تشکیل شد.

از آن زمان تاکنون، پیشرفت‌های چشمگیری در تحقق اهداف این کنوانسیون حاصل شده است.

در ژوئیهٔ ۲۰۲۳، تمامی ذخایر اعلام‌شدهٔ سلاح‌های شیمیایی تحت کنترل کشورها، با نظارت دقیق بین‌المللی، نابود شد.

این دستاورد تضمینی است برای جامعه جهانی که چنین سلاح‌هایی دیگر قابل استفاده نیستند.

با این حال،
تهدید بازگشت سلاح‌های شیمیایی همچنان واقعی و در حال افزایش است.

در سال‌های اخیر،
استفاده و تهدید به استفاده از این سلاح‌ها در چند کشور،
از جمله توسط گروه‌های غیر‌دولتی،
مشاهده شده است.

پیشرفت شتابان علمی و فناوری، خطراتی نوظهور ایجاد می‌کند که تدوین‌کنندگان کنوانسیون در سال ۱۹۹۷ پیش‌بینی نمی‌کردند.

در این شرایط،
باید تلاش‌های خود را برای جلوگیری از وقوع مجدد چنین جنایت‌های بی‌رحمانه و غیرقانونی در جنگ یا تروریسم دوچندان کنیم.

در ۱۷ ژوئن،
صدمین سالگرد «پروتکل ژنو» را گرامی داشتیم؛ پروتکلی که در سال ۱۹۲۵ استفاده از سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیکی را منع کرد.

اما تراژدی سردشت یادآور تأسف‌آور این نکته است که خود قوانین کافی نیستند.

فقط اقدام جهانی هماهنگ و مؤسسات بین‌المللی قوی، امنیت و حفظ ارزش‌های بین‌المللی را تضمین خواهد کرد.

به یاد قربانیان و در تکریم بازماندگان این حملات شیمیایی،
عزم خود را برای دستیابی به دنیایی بدون سلاح شیمیایی، استوارتر می‌کنیم.


#بازنشر
---
@sopskf

با نوای دل انگیز دف نوازان، به پیشواز سالگردی دیگر از سالیادهای بمباران شیمیایی شتافتیم و این بار نیز چون گذشته های دور،
بر عنوان صلح بر تارگ شهر، پای فشردیم..

امروز، سمفونی همدلی در مسیر صلح نوازی، جان بیشتری گرفته و امید می رود با همتی جمعی، اتفاقی ارزنده رقم خورد تا سردشت، این آغازین قدم های توسعه را با گردشگری صلح، دنبال کرده و پایداری در اقتصاد را چون حقی بر صلح شهر، مطالبه کند.


@sopskf

🔴 استاندار حلبچه: امیدواریم کُردستان دیگر با سلاح‌های شیمیایی قربانی نشود
🔻استاندار حلبچه در پیامی در سی‌و‌هشتمین سالگرد بمباران شیمایی سردشت ابراز امیدواری کرد و کُرد و کردستان هیچگاه دیگر قربانی سلاح‌های شیمیایی نشوند.
به گزارش کردپرس، در «نوخشه ناصح» آمده است: «یاد این داغ را فراموش نمی‌کنیم و امیدواریم کُرد و کردستان دیگر شاهد قربانی‌شدن با سلاح‌های شیمیایی و ممنوعه نباشند و هیچگاه دیگر طعم تلخ نسل کشی را نچشند. سر تعظیم در برابر شهیدان این رخداد تلخ فرود می‌آورم.»
استاندار آذربایجانغربی نیز با صدور پیامی به همین مناسبت با مردم سردشت همدردی کرد.

@sirwan_weekly

بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار




جامعه جهانی در سی و هشت سال پیش هفتم تیر ۱۳۶۶ شاهد فاجعه ای بود که بخش کثیری از غیرنظامیان، با بمباران شیمیایی و گاز خردل، آماج حملات غیرانسانی و غیراخلاقی رژیم بعث عراق قرار گرفت که بعدها در کنار موارد مشابهی چون حلبچه و... موجب ایجاد کنوانسیونی در سال ۱۹۹۷ با عنوان سلاح های شیمیایی و متعاقب نیز تشکیل سازمان اجرایی OPCW شد!

بنابراین در ادامه بروز حوادثی نظیر حلبچه و سردشت سرانجام نهادهای بین المللی را بر آن داشت تا با امضای نمایندگان ۱۶۵ کشور عضو سازمان ملل متحد مهم ترین معاهده بین المللی منع تولید، انباشت و استفاده از سلاح های کشتار جمعی و جنگ افزارهای شیمیایی را در تاریخ ۱۴ ژانویه ۱۹۹۳ میلادی در پاریس و نیویورک به تصویب رساند که البته این معاهده از تاریخ ۲۹ آوریل ۱۹۹۷ میلادی لازم الاجرا گردید.

گرچه این کنوانسیون و سازمان OPCW با هدف منع تولید و کاربست سلاح های ممنوعه جنگی و شیمیایی، ایجاد گردید و موفقیت های نسبی نیز داشته اما اینک که صدمین سالگرد پروتکل ژنو مبنی بر منع کاربرد سلاح های شیمیایی و بیولوژیکی (۱۹۲۵) را پشت سر می گذاریم، همچنان نقض این قوانین و نیز تهدید امنیتی عدیده در جای جای جهان، از تجربه تلخ اوکراین تا غزه، هند و پاکستان و اخیرا نیز ایران را شاهد هستیم که این نمونه ها، ما را بر تمرکز بر مطالبه گری از نهادهای بین المللی با علم بر جایگاه قانونی و ظرفیت بین المللی شان و نیز تعهد خود ما به حرمت ساختارهای حاصل آمده از خرد جمعی، البته به شرط کنشگری مسئولانه و مطالبه رسالت جمعی امید بسته ایم و همچنان امید به گفتگو و دیپلماسی و در نهایت صلح و جهانی عاری از خشونت را در سر می پرورانیم.

از دگر سو، گاه و بسیار، تلاش های مستمر و دامنه دار گروه ها و جوامعی را شاهدیم که خود روزگاری قربانی کاربست سلاح های ممنوعه و شیمیایی شده اند، اما اینک از منادیان امحاء آن سلاح ها و جلوگیری تکرار کاربست آنها بوده و نیز مروجان هنر عفو، بخشش و فرهنگ صلح پایداراند که یک از چند آن مجموعه ها، باید از سردشت و کنشگران صلح و محیط زیست اش یاد کرد که نشان داده اند الگویی الهام بخش در مسیر صلح ورزی و صلح گستری اند. در سی و هفتمین سالگرد حمله شیمیایی به سردشت، انجمن علمی مطالعات صلح ایران بدین وسیله مراتب تسلیت، همدلی مستمر و تقدیر خود از خانواده شهدا و جانبازان آن فاجعه تاریخی را اعلان داشته، بر استیفای حقوق مدنی و انسانی شان از دول و شرکت ها تٲکید ورزیده و بر عهد خود مبنی بر همراهی و حمایت تمام قد از کنشگران صلح ساز آن سامان می نماید. صلح بر جهان جان و زیست شان، همواره تابنده باد.
https://www.tg-me.com/ipsan

به یاد   سی و هشتمین سالروز بمباران شیمیایی شهر  سردشت ،🖤🖤🖤

در بی رحمی ساعت زمان
در تیرگی شب  بی امان

باز سایه ها سیاه تر از هوای شب شده
سردی خاطرات شهر سردشت سردتر گشته

از شدت درد آن واقعه ی تلخ دلم یخ بسته

  سردی این خاطرات به گمانم از نیافتن سايه های روشن گم شده است

در سالروز آن واقعه ی جانسوز باز بغض در سینه آمیخت
نفس ، در جمجمه ی یاران از دست رفته لرزید

آیا صدای شکستن پنجره ی روی دیوار را کسی نشنید ؟

این همه سکوت کاشته شده در دل  خاک را کسی ندید؟


با گذشت زمان از این التهاب
امروز باید به سایه های زیبای
گم شده ی شهر رسید .

باید  دوباره در این شهر چرخی زنم:
تا آن سایه های را که پشت پنجره ی خانه ها محبوس شده ...
مجروح مانده ...
را صدا زنم :

ای مجروح تر از مجروح

ای خسته بر پنجره ی بسته نشسته

پنجره ای که جزء به روی  غم باز نگشت

ای بى گناهان دشت سردشت

در طلب مهر معصومیت  رنگ خواهم گرفت

رنگی از همدردی با ناله های دلگيرتان

رنگی از رطوبت عشق که شیون سرنوشت سردشت را به فریاد دمی طلبد.

به حرمت عاشقان گلگون شده  شبیه باران خواهم گریست .

تا که شب تار  به سحر رسد
تا سالروز خاطرات  را
چو پیچک غمبار بر تن دیوار شهر رسم کرد.

طرحی از صلح و آشتي زند
در آوازه ی بلند این شهر  رنج  دیده

✍️  فریبا قهرمانی 04/4/7
---
#نقل از صفحه مادرانه هایی برای وطن
(گروه هم اندیشی بنیاد توسعه صلح و مهربانی و تداوم کار کمپین ملی مهربانی کوچک)

با سپاس بی منتها از مهربان خواهر عزیزمان سرکار عالی فریبا قهرمانی
🌹❤️🌹
@sopskf

#وتاری_هەینی

🗓 وتاری هه‌ینی ۱۴۰۴/۰۴/۰۶(هه تاوی) بێوران

📍بابه‌تی وتار: مه‌كه‌ ۱۰
🌺 هه‌رگیز سته‌م مه‌كه‌‌ (به‌ بۆنه‌ی ٧ی پوشپه‌ڕ)

🌺 شه‌ڕی ئیسلام شه‌ڕی كوفر نیه‌ شه‌ڕی سته‌مه‌
🌺 خودا له‌ ئاهی چه‌وساوان غافڵ نیه‌
🌺 كاتێك ماسییه‌ك كه‌سێك له‌ مه‌رگ ڕزگار ده‌كات
🌺 خوا هه‌ڵسوكه‌وتی زاڵمان ده‌بینێ
🌺 له‌ ئیعدامه‌وه‌ بۆ ئیحڕام
🌺 هه‌ڵوێسته‌یه‌ك له‌سه‌ر بابه‌تی ٧ی پوشپه‌ڕ

🌿🌸🌼✨📖🕊️

🔻هاوبەش بە لە بڵاوکردنه‌وه‌ی کەناڵەکەمان و ناوەڕۆکەکەی لەگەڵ هاوڕێکانت بڵاو بکەرەوە.

(کاناڵی مامۆستا سيد عبدالسلام محموديان)
https://www.tg-me.com/mamosta_mahmoudian

استفان پریزنر،
پیام پساجنگ دوازده روزه در آستانه هفتم تیر سالگرد بمباران شیمیایی سردشت


@sopskf

سالگرد بمباران شیمیایی سردشت
و پیام همدلی استفان پریزنر
@stefan_preisner

برای ایرانیان..

https://www.tg-me.com/Sopskf/7576

نماینده مقیم سازمان ملل متحد، در پیامی پساجنگ دوازده روزه تحمیلی اسراییل بر ایران، عنوان می کنند:

"در دو هفته گذشته مانند تمام مردم ایران، من و همکارانم در سازمان ملل متحد نیز، آرزو داشتیم که صلح حاکم شود. این دوران بسیار دشوار بوده است و دل ما باتمام کسانی است که عزیزان خود را از دست داده اند و همچنین برای مجروحان، آرزوی بهبودی سریع داریم.
امروز، بیش از هر زمان دیگری اطمینان دارم که گفت و گو و دیپلماسی،تنها راه حل برای منازعات دنیای پرآشوب ما هستند. مایلم به شما اطمینان دهم که تیم سازمان ملل متحد در ایران که در تمام مدت این درگیری ها، در اینجا حضور داشت، همچنان به حمایت خود از اقشار آسیب پذیر ادامه خواهد داد. ما اینجا می مانیم و به ارائه خدمات به مردم ایران، ادامه می دهیم. متشکرم"

کنشگران صلح و محیط زیست سردشت، ضمن سپاس و تشکر وافر از عالیجناب پریزنر و تیم سازمان ملل متحد به جهت ابراز همدلی با ملت بزرگ ایران، عدم ترک وطن به وقت جنگ و بحران و تٲکید بر تداوم خدمات و حمایت تیم شان از ملت، خاطر آن مقام عالی را معطوف می دارد به اوضاع اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی جهان در هفتم تیر سال
۱۳۶۶
و مدعی عنوان شهر صلح و مهربانی در دهه های پس ازجنگ تحمیلی رژیم بعث...

عالیجناب؛
ما مردمان این شهر شهید، علی رغم تجربه تلخ جنگ و تحمیل عنوان نامبارک اولین شهر غیرنظامی قربانی جنگ افزارهای شیمیایی جهان، به استناد ده ها پروژه صلح ساز،
از جمله؛

یادواره های فاجعه و خلق لبخند در ترادژی با هنر هنرمندان و الهام بخشی از طریق همت ورزشکاران و اهالی فرهنگ و ادب،
ایده کمپین ملی مهربانی های کوچک،
چالش جهانی بلوط،
آغوش مهربانی،
شبکه فعالان مدنی،
تریبون همدلی،
به وقت سردشت،
شبکه همدلی،
امداد بحران ها در سیل، زلزله و حریق های زاگروس،
چالش فرصت سازی از بحران،
الفبای صلح و مهربانی،
تابوت جنگ و مواد منفجره و گهواره زندگی،
بلوطبانان پا به رکاب،
آموزش یک دهه ای صلح در مدارس الگویی و از همه مهمتر؛
تغییر تابلوی ورودی شهر از "اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی" به"شهر صلح و مهربانی" و کسب جوایز صلح و محیط زیست کشور(دوبار)، مهرگان علم، دکتر معین، چهره ملی، تقدیر وزارت ورزش و بالاتر نیز کسب جایزه اول بخش جوانان انرژی گلوب ایران با امضای خانم گاندی و رییس بنیاد جهانی آن سازمان(عالیجناب نیومن) در حوزه پایداری با پروژه آموزش صلح و صلح سازی،
در همه این سال ها با این توفیقات،
علی رغم حضور و فعالیت تیم آن سازمان در ایران، از کمترین اقبال و توجه آن بزرگواران بی بهره بوده ایم و حتی از جمعیت هشت هزار و بیست چهار هزار جانباز این جغرافیا، در همه آن سال ها، تا جایی که جست و جوی صاحب این قلم، نتیجه داده، جز در روزهای فاجعه که تمهیداتی بین الملل برای اعزام آسیب دیدگان و پذیرش در خارج مرزها در راستای درمان فورس ماژور، هماهنگ شده و نیز تمهید فرصت حضور انجمن دفاع از حقوق مصدومین شیمیایی سردشت در سازمان opcw،و یکی مورد در شهرداران برای صلح،
حتی یک نفر نیز از خدمات و حمایت سازمان ملل و دفتر مقیم آن سازمان در ایران حداقل جهت ورود به مجموعه سازمان بهره مند نشده و خدمات این سازمان و زیر مجموعه های آن، بسیار به ندرت به سردشت و شهروندانش رسیده است!



عالیجناب
این روزها، هفتم تیر، سالگرد بمباران شیمیایی سردشت در سی و هشت سال قبل را در پیش داریم و پیام نکوی جنابعالی در پایان جنگ دوازده روزه خطاب به ملت ایران، می تواند گشایشگر بابی جدید جهت تعمیق ارتباط آن سازمان با شهر سردشت وشهروندانش باشد و ویژه با تمهید سفری به این شهر یا حداقل دعوت از کنشگران صلح و محیط زیست، راهکارهای توجه بیشتر و امعان نظر درخورتر به این مردمان و این شهر شهید پیشگام قربانی جنگ و سلاح های کشتارجمعی ویژه گازخردل، و اینک حامل پیام صلح و مهربانی هم اندیشی گردد.

باشد که در سال های آتی،
شاهد تعامل و تبادل بیشتر کنشگران صلح این شهرستان با نهادهای زیرمجموعه آن سازمان چون یونسکو، یونیسف، یونیپ و ... باشیم و دانشگاه صلح آن سازمان در هلند نیز توجه خود را به ده ها ایده و پروژه اجراشده در باب صلح، معطوف بدارد..

ما همچنان منتظر حضور سبز و یا حداقل نشست های فصلی هم اندیشی با آن بزرگوار خواهیم بود تا بلکه، صلح پایدار ازدریچه این تعامل متناوب، هوایی بخورد و نفسی چاق کند...

@sopskf