نیک بنیادان مهرگان کرمانشاه و ذکر خیری از مهربانی های شان با سردشت
https://www.tg-me.com/Sopskf/7587
امروز یازدهم تیرماه سال۱۴۰۴ است و حدود چهار روز از سالگرد بمباران شیمیایی سردشت و بیش دو هفته از حملات هوایی، موشکی و رسانه ای رژیم غاصب به ایران می گذرد!
در اثنای همه سال های پسابمباران شیمیایی سردشت، ناصلحی های بسیار تجربه کردیم و نامهربانی های بزرگی را در اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی جهان، پشت سر گذاشتیم و اگر نبود مهر مهربانانی که همواره بی بهانه بزرگ، دلبر و مهرورزاند، شاید که در گام های اولیه یا حتی میانه راه، کم می آوردیم..
عملیات امدادزلزله کرمانشاه و حضور ایده پرداز و مدیر کمپین ملی مهربانی های کوچک در کمیته روابط عمومی شورای امداد مردمی، خالق فرصتی شد تا محضر زیباکلام ها، علی دایی ها، محمدخانی ها، صادقی پورها،حقانی ها، پیرصتحب ها، احسانی ها، ایرانمنش ها، فاضلی ها، پیرصاحب ها، مرادی ها، عیلمرادی ها، کیانمهرها، نیریزی ها، فرامرزی های و امثالهم بی شمار نوعی، افتخار آشنایی نصیب بریم و در یکی از جلسات اولیه برنامه ریزی دهکده امید، به مهندس کولیوند و دفتر نیک بنیادان مهرگان برسیم که همان ملاقات و مشاهده رگه های از به اندیشی و صراحت در کلام، موجد تداوم ارتباط و اشراف بر دقت و جسارت در عمل آن مجموعه شد..
ارتباط و تعامل و تبادل تجارب و ایده ها، همچنان ادامه داشت تا اینکه مهندس کولیوند در مسیر دهکده امید به سانحه تصادف ماشین دچار شده و مدت ها بسترنشین شدند..
گرچه اوضاع روز و شرایط، امکان تشرف بر بالین شان را ستاند اما تماس های تلفنی و احوالپرسی های گاه و بیگاه طرفین، به روزگاران تٲسیس بلوطبانان پا به رکاب، واصل مان کرد..
موهبت آغاز به کار بلوطبانان پا به رکاب و تجربه ارزشمند کار ماسبق با کودکان ما در مدارس و ابتکار زنگ های مهربانی، آشتی و گفت و گو و... از طرفی تجارب گرانسنگ آنان با کودکان سبب شد جمعی از کودکان نهالپرور روستاهای مرزی به صورت مستقیم تحت حمایت آن بنیاد قرار گیرد..
الطاف مهندس کولیوند و مجموعه مهرگان همچنان تدوام یافت تا اینکه؛
پروژه های مشترکی چون جاده گردشگری صلح سردشت و... تعریف و همکاری ها رنگ و بوی هم فهمی پیشران گرفت و تا به امروز نیز ما همچنان از الطاف آن مجموعه بهره مندیم و ناگفته نماند که حتی تهیه کاور سفید رنگ بلوطبانان پا به رکاب، کیسه های گلدانی و نیز حمایت های مالی مستمر از بچه های نهالپرور نقاط روستایی و صدالبته چندمورد کمک هزینه قابل توجه تعمیر دوچرخه های برقی و اسپانسری قسمی از بودجه تخصیصی به شب بلوط و نیز پذیرایی بزرگ منشانه تیم اعزامی پا به رکاب در کرمانشاه را با لطف و عنایت آن مجموعه، تحقق بخشیدیم..
غرس نهال به اسم نگارنده سطور (تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب و دبیر بنیاد توسعه صلح و مهربانی) و نیز مهندس درویش و دکتر محمدخانی و... در جنگل مهرگان و مراقبت لحظه ای نیز، اضافه به مهر وافرشان..
این همه ارتباط وثیق حاصله و نیز مساعدت فکری، عملی و مالی را مدیون آن هزینه کردهای به وقت امداد بحران زلزله کرمانشاهیم و همین هاست که ما را در تعاملات و میدان پراسترس و فشار و توقع کنشگری صلح و محیط زیست، پایدار نگه داشته و گاه و بسیار ما را از شرمندگی هموندان مان و ویژه خیل بسیار نوآموزانی که به عشق صلح و مهربانی، پای در وادی فعالیت های سبز می نهند، بدر می آورند و گاه گاه، امکان تجلیل و تکریم تلاش های شان را ممکن و میسور می کند..
بیش باد تعداد خانواده پر مهری چون زوج کولیوند- امیری و نیز نیک بنیادان مهرگان نوعی در این وطن و جغرافیایی که هر لحظه نافش با بحران و جنگ و تحریم و فشار بسته اند..
پ.ن:
+ آن مجموعه و در رٲس آنان، مهندس کولیوند شاهد اند که هر کمک واصله، مستقیم به حساب خدمت دهنده( تعمیرکار دوچرخه+حساب شخصی نهالپروران و..) واریز شده و موارد کمک شفاف و واضح و هزینه کرد مشهود است.
++هیچگاه کار ما در حوره صلح و محیط زیست، معطوف به حمایت و کمک دیگری یا حتی دیدن و شنیدن و رسانه ای شدن، تکریم و کسب شهرت نبوده و نیست و این یک موردهای حمایت و اسپانسری هم با فشار و ابرام و خواست عزیزان و با ساز و کار خاص خود دنبال می شود تا خدای ناکرده، اصل ادای مسئولیت اجتماعی، قربانی مطامع دنیایی یا آورده مالی و سوء استفاده های شخصی نگردد که همین اطلاع رسانی های موارد موردی کمک بزرگان، نشانگر عزم جزم ما در تٲکید بر اصل کار داوطلبانه و نیز احترام به ارزش ها و مراعات اخلاق حرفه ای و ویژه طی طریق صلح و فرهنگ صلح منشی است.
___
+++در فایل پیوست، قسمی از تلاش و خدمات مجموعه مهرگان، جهت استحضار و اشراف مخاطبان بنیاد توسعه صلح و مهربانی و به رسم ادای تکلیف در قبال همت بزرگان و سپاس به پاخاستن های شان در ادای مسئولیت اجتماعی، همرسانی می شود.
https://www.tg-me.com/Sopskf/7587
امروز یازدهم تیرماه سال۱۴۰۴ است و حدود چهار روز از سالگرد بمباران شیمیایی سردشت و بیش دو هفته از حملات هوایی، موشکی و رسانه ای رژیم غاصب به ایران می گذرد!
در اثنای همه سال های پسابمباران شیمیایی سردشت، ناصلحی های بسیار تجربه کردیم و نامهربانی های بزرگی را در اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی جهان، پشت سر گذاشتیم و اگر نبود مهر مهربانانی که همواره بی بهانه بزرگ، دلبر و مهرورزاند، شاید که در گام های اولیه یا حتی میانه راه، کم می آوردیم..
عملیات امدادزلزله کرمانشاه و حضور ایده پرداز و مدیر کمپین ملی مهربانی های کوچک در کمیته روابط عمومی شورای امداد مردمی، خالق فرصتی شد تا محضر زیباکلام ها، علی دایی ها، محمدخانی ها، صادقی پورها،حقانی ها، پیرصتحب ها، احسانی ها، ایرانمنش ها، فاضلی ها، پیرصاحب ها، مرادی ها، عیلمرادی ها، کیانمهرها، نیریزی ها، فرامرزی های و امثالهم بی شمار نوعی، افتخار آشنایی نصیب بریم و در یکی از جلسات اولیه برنامه ریزی دهکده امید، به مهندس کولیوند و دفتر نیک بنیادان مهرگان برسیم که همان ملاقات و مشاهده رگه های از به اندیشی و صراحت در کلام، موجد تداوم ارتباط و اشراف بر دقت و جسارت در عمل آن مجموعه شد..
ارتباط و تعامل و تبادل تجارب و ایده ها، همچنان ادامه داشت تا اینکه مهندس کولیوند در مسیر دهکده امید به سانحه تصادف ماشین دچار شده و مدت ها بسترنشین شدند..
گرچه اوضاع روز و شرایط، امکان تشرف بر بالین شان را ستاند اما تماس های تلفنی و احوالپرسی های گاه و بیگاه طرفین، به روزگاران تٲسیس بلوطبانان پا به رکاب، واصل مان کرد..
موهبت آغاز به کار بلوطبانان پا به رکاب و تجربه ارزشمند کار ماسبق با کودکان ما در مدارس و ابتکار زنگ های مهربانی، آشتی و گفت و گو و... از طرفی تجارب گرانسنگ آنان با کودکان سبب شد جمعی از کودکان نهالپرور روستاهای مرزی به صورت مستقیم تحت حمایت آن بنیاد قرار گیرد..
الطاف مهندس کولیوند و مجموعه مهرگان همچنان تدوام یافت تا اینکه؛
پروژه های مشترکی چون جاده گردشگری صلح سردشت و... تعریف و همکاری ها رنگ و بوی هم فهمی پیشران گرفت و تا به امروز نیز ما همچنان از الطاف آن مجموعه بهره مندیم و ناگفته نماند که حتی تهیه کاور سفید رنگ بلوطبانان پا به رکاب، کیسه های گلدانی و نیز حمایت های مالی مستمر از بچه های نهالپرور نقاط روستایی و صدالبته چندمورد کمک هزینه قابل توجه تعمیر دوچرخه های برقی و اسپانسری قسمی از بودجه تخصیصی به شب بلوط و نیز پذیرایی بزرگ منشانه تیم اعزامی پا به رکاب در کرمانشاه را با لطف و عنایت آن مجموعه، تحقق بخشیدیم..
غرس نهال به اسم نگارنده سطور (تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب و دبیر بنیاد توسعه صلح و مهربانی) و نیز مهندس درویش و دکتر محمدخانی و... در جنگل مهرگان و مراقبت لحظه ای نیز، اضافه به مهر وافرشان..
این همه ارتباط وثیق حاصله و نیز مساعدت فکری، عملی و مالی را مدیون آن هزینه کردهای به وقت امداد بحران زلزله کرمانشاهیم و همین هاست که ما را در تعاملات و میدان پراسترس و فشار و توقع کنشگری صلح و محیط زیست، پایدار نگه داشته و گاه و بسیار ما را از شرمندگی هموندان مان و ویژه خیل بسیار نوآموزانی که به عشق صلح و مهربانی، پای در وادی فعالیت های سبز می نهند، بدر می آورند و گاه گاه، امکان تجلیل و تکریم تلاش های شان را ممکن و میسور می کند..
بیش باد تعداد خانواده پر مهری چون زوج کولیوند- امیری و نیز نیک بنیادان مهرگان نوعی در این وطن و جغرافیایی که هر لحظه نافش با بحران و جنگ و تحریم و فشار بسته اند..
پ.ن:
+ آن مجموعه و در رٲس آنان، مهندس کولیوند شاهد اند که هر کمک واصله، مستقیم به حساب خدمت دهنده( تعمیرکار دوچرخه+حساب شخصی نهالپروران و..) واریز شده و موارد کمک شفاف و واضح و هزینه کرد مشهود است.
++هیچگاه کار ما در حوره صلح و محیط زیست، معطوف به حمایت و کمک دیگری یا حتی دیدن و شنیدن و رسانه ای شدن، تکریم و کسب شهرت نبوده و نیست و این یک موردهای حمایت و اسپانسری هم با فشار و ابرام و خواست عزیزان و با ساز و کار خاص خود دنبال می شود تا خدای ناکرده، اصل ادای مسئولیت اجتماعی، قربانی مطامع دنیایی یا آورده مالی و سوء استفاده های شخصی نگردد که همین اطلاع رسانی های موارد موردی کمک بزرگان، نشانگر عزم جزم ما در تٲکید بر اصل کار داوطلبانه و نیز احترام به ارزش ها و مراعات اخلاق حرفه ای و ویژه طی طریق صلح و فرهنگ صلح منشی است.
___
+++در فایل پیوست، قسمی از تلاش و خدمات مجموعه مهرگان، جهت استحضار و اشراف مخاطبان بنیاد توسعه صلح و مهربانی و به رسم ادای تکلیف در قبال همت بزرگان و سپاس به پاخاستن های شان در ادای مسئولیت اجتماعی، همرسانی می شود.
Telegram
بنیاد توسعه صلح و مهربانی های کوچک
++++از حضور و امداد در بحران ها، دریغ نکنید و کم نگذارید که طبق قانون کارما، آورده هایش، بیش از هزینه کردهاست😜🙏
@sopskf
@sopskf
Forwarded from دکتر محمود سریع القلم
سخنرانی دکتر سریع‌القلم در مورد دولت ترامپ و زمینه‌های تعامل آمریکا با ایران، 5 اسفند 1403
سمینار روزنامه دنیای اقتصاد پیرامون چشم‌انداز اقتصاد ایران در سال 1404
به گزارش اکویران، محمود سریع‌القلم، ظهور ترامپ را مهم‌ترین اتفاق جهانی دانست و گفت ترامپ در دوره جدید پنج اولویت برای دولت خود تعریف کرده است.
به گفته سریع‌القلم، اولویت اصلی ترامپ بر پایه‌ی شعار «اول آمریکا» استوار است؛ رویکردی که بر تولید ثروت و منفعت‌طلبی برای این کشور متمرکز است.
این استاد دانشگاه در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به نقش پررنگ هوش مصنوعی در آینده جهان، اعلام کرد: «۴۶۴ میلیارد دلار در حوزه هوش مصنوعی در جریان است و از میان ۱۰۱۶ شغل، تنها ۳۳ شغل با این فناوری بی‌ارتباط هستند.»
او در بخش دیگر از سخنرانی خود پیامدهای این روندها بر ایران را بررسی و اظهار کرد: «مقامات آمریکایی خواستار ورشکستگی ایران، صفر شدن درآمدهای نفتی، حمله به تاسیسات هسته‌ای و اجرای تحریم‌های شدیدتر (اسنپ بک) هستند.»
سریع‌القلم راهکار کاهش این فشارها را قفل کردن مذاکرات هسته‌ای با جذب سرمایه‌گذاری‌های آمریکایی در بخش نفت ایران دانست.
او هشدار داد: «اگر درآمد نفتی ایران در دهه آینده به بیش از ۵ میلیون بشکه در روز نرسد، کشور به وضعیتی مشابه پاکستان، اما با شرایط کمی بهتر، سقوط خواهد کرد. این در حالی است که عراق در حال پیشرفت و ترکیه به یک قدرت منطقه‌ای تبدیل شده‌اند.»
این تحلیلگر بر لزوم اتخاذ راهبردهای نوین برای عبور از چالش‌های پیش‌روی اقتصاد ایران تاکید کرد و گفت: «تنها با جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی و افزایش درآمدهای نفتی می‌توان از افت بیشتر اقتصاد ایران جلوگیری کرد.»
📹مشاهده ویدیو کامل از اینجا
کانال تلگرام 👇
https://www.tg-me.com/sariolghalam
سمینار روزنامه دنیای اقتصاد پیرامون چشم‌انداز اقتصاد ایران در سال 1404
به گزارش اکویران، محمود سریع‌القلم، ظهور ترامپ را مهم‌ترین اتفاق جهانی دانست و گفت ترامپ در دوره جدید پنج اولویت برای دولت خود تعریف کرده است.
به گفته سریع‌القلم، اولویت اصلی ترامپ بر پایه‌ی شعار «اول آمریکا» استوار است؛ رویکردی که بر تولید ثروت و منفعت‌طلبی برای این کشور متمرکز است.
این استاد دانشگاه در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به نقش پررنگ هوش مصنوعی در آینده جهان، اعلام کرد: «۴۶۴ میلیارد دلار در حوزه هوش مصنوعی در جریان است و از میان ۱۰۱۶ شغل، تنها ۳۳ شغل با این فناوری بی‌ارتباط هستند.»
او در بخش دیگر از سخنرانی خود پیامدهای این روندها بر ایران را بررسی و اظهار کرد: «مقامات آمریکایی خواستار ورشکستگی ایران، صفر شدن درآمدهای نفتی، حمله به تاسیسات هسته‌ای و اجرای تحریم‌های شدیدتر (اسنپ بک) هستند.»
سریع‌القلم راهکار کاهش این فشارها را قفل کردن مذاکرات هسته‌ای با جذب سرمایه‌گذاری‌های آمریکایی در بخش نفت ایران دانست.
او هشدار داد: «اگر درآمد نفتی ایران در دهه آینده به بیش از ۵ میلیون بشکه در روز نرسد، کشور به وضعیتی مشابه پاکستان، اما با شرایط کمی بهتر، سقوط خواهد کرد. این در حالی است که عراق در حال پیشرفت و ترکیه به یک قدرت منطقه‌ای تبدیل شده‌اند.»
این تحلیلگر بر لزوم اتخاذ راهبردهای نوین برای عبور از چالش‌های پیش‌روی اقتصاد ایران تاکید کرد و گفت: «تنها با جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی و افزایش درآمدهای نفتی می‌توان از افت بیشتر اقتصاد ایران جلوگیری کرد.»
📹مشاهده ویدیو کامل از اینجا
کانال تلگرام 👇
https://www.tg-me.com/sariolghalam
با مهربانی، برای صلح به نام سردشت
https://www.tg-me.com/Sopskf/7593
هفتم تیر، سی و هشتمین سالگرد بمباران شیمیایی سردشت را در حالی سپری کردیم که در تنور جنگ تحمیلی دیگر، گرفتار شده بودیم و اگر آتش بسی موقت و محتمل شکننده نبود، شاید امکان هیچ گردهمایی نمی یافتیم، همچنان که سفر عزیزانمان از حلبچه(شهر خواهرخوانده سردشت) و گرمیان انفال شده و نیز قلعه دیزه بمباران شده روزگاران جنگ نیز ملغی شد و حتی از پایتخت تازه رهیده از حملات صهیون ها و مرکز استان درگیر تهاجمات موشکی نیز مسئول و متولی ای به سردشت نیامد و خودمان ماندیم و عزم جزمی در پاسداشت..
در این وانفسای جنگ دگر که شاید بیش از همه، ما رنج و درد و مصیبتش را فهم می کردیم، فرصت غنیمت شمردیم تا خواست دو دهه ای خود[کنشگران صلح و محیط زیست] را اینبار که تجربه تلخ جنگ حتی شهرهای عمقی را بیش از خطوط مرزی گرفتار کرده بود، فریاد بزنیم تا بلکه چون همیشه ایام که عدم تکرار تجربه تلخ بمباران شیمیایی را در جهان خواستار بودیم،اینبار بر هوشمندی دیپلماسی ایرانی و هموندی ها در نلغزیدن در جنگی دگر که محتمل فاجعه بارتر از تمام جنگهای دیگر تاریخ می نمود، تٲکید ورزیم.
ما که در دوران جنگ طبق آمارهای رسمی فقط در شهر سردشت، حدود سه هزار بار بمباران هوایی و توپخانه ای را و آن هم با بمب ناپالم و اخربار با چند بمب شیمیایی تجربه کرده و درک عمیقی از زخم ناسور جنگ را دهه ها با خود همراه داشتیم، بهترین گزینه ممکن برای به پاخاستن و ادای مسئولیت پیشگیری از جنگی پربسامد بودیم و گرچه در همان صبح روز بیست و سوم خردادماه سال جاری نیز اولین موشک ها را در چندقدمی خود، بالاجبار پذیرا شدیم اما باید که برای صلح و پیشگیری از جنگی ویرانگر، مٲموریت خود ادا می کردیم چه اینکه، آن رسالت چند دهه ای ما بود و اما ندا، تمنا و صدای مان تا به امروز هم کمتر رسانه ای را جلب و جذب کرده بود و همان؛
شک مان به یقین تبدیل و از رسانه و بلندگوی آن ناامید می نمودیم و به ناچار خود به میدان آمدیم تا بلکه بشود از راه چشم، فریادها را منتقل کرد و همان شد که استراتژی سکوت فعال، کمک کرد تا تشتت آرایی که بود، مرتفع و به نحوی هم فهمی، همدلی های پیشرانی آفرید که از نماینده تا فرماندار، شورای تٲمین، ان جی اوها و کنشگران اجتماعی، اصناف و جوانان و ورزشکاران همراه شدند و در عصر هفتم تیر و شب متعاقب آن یعنی مصادف با روز جهانی مبارزه با سلاح کشتارجمعی و شیمیایی در همایش شب شعر و هنر #هەناسەیەک_بۆ_ژیان (نفسی برای زندگی)، آن اتفاق میمون و آن عزم جمعی نمود و خواست دو دهه ای کنشگران، یکباره در خواست ملی تبلور یافت و آنی شد که می بینید:
یک ملت، یک شهر،
با مهربانی برای صلح ...
تصاویری که می بینید خیل منادیان صلح شهر صلح و مهربانی- سردشت- اند که اینک، همدل، همراه، همگرا و همصدا برای استقرار صلح و پایداری آن، هم قسم شده اند و چشم انتظارشان در همت نماینده مردم در مجلس شورا، فرمانداری، شهرداری و همکاری و ابرام فعالان شهری بر عنوان شهر صلح و مهربانی و باورمندی و پای بندی بر الفبای آن در مراودات شهروندی و حرفه ای و شغلی و از همه مهمتر خانوادگی و کاری است و از آن سو نیز مجلس شورا، شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزارت کشور و ویژه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و سازمان برنامه و بودجه را به مدد می طلبند تا ضمن ثبت رویداد صلح سردشت، یاریگر خلق روزهای خوش برای سردشت و به کام توسعه و گردشگری صلح آن باشند.
چه بسا، شاید نمایندگی مقیم سازمان ملل متحد، دفتر یونسکو، یونیسف، یونیپ و... نیز در کنار سفارت کشورهای صلح دوست و نیز سایر نهادهای مرتبط بین المللی ویژه سازمان جهانی گردشگری نیز پای کار آمدند..
باشد که کارگذاری تابلوی جدید بر پیشانی شهر با عنوان "صلح و مهربانی"، و نیز همراهی شورای تٲمین و اداری شهرستان و استان و صدالبته انجمن علمی مطالعات صلح ایران با همکاری وراهبری های پژوهشی و رویدادمحور در پشت بند این خواست عمومی و تحقق شعار در عمل، راهبردهای پیشرانی پیش روی کنشگری ها و فریادهای صلح طلبی و کردار صلح منشی شهروندان سردشتی و خانواده شهدا و جانبازان به تصویر کشد...
صلح و مهربانی، مرام همیشگی همه باد🙏
٭با سپاس ویژه از مدیران و اعضای انجمن سەردەم سردشت برای تسهیلگری این رویداد تاریخی..
🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#نامهربانی_های_بزرگ
#بمباران_شیمیایی
#مصیبت_جنگ
#سردشت
#غم_بزرگ
#کار_بزرگ
#شهرصلح_و_مهربانی
@sopskf
https://www.tg-me.com/Sopskf/7593
هفتم تیر، سی و هشتمین سالگرد بمباران شیمیایی سردشت را در حالی سپری کردیم که در تنور جنگ تحمیلی دیگر، گرفتار شده بودیم و اگر آتش بسی موقت و محتمل شکننده نبود، شاید امکان هیچ گردهمایی نمی یافتیم، همچنان که سفر عزیزانمان از حلبچه(شهر خواهرخوانده سردشت) و گرمیان انفال شده و نیز قلعه دیزه بمباران شده روزگاران جنگ نیز ملغی شد و حتی از پایتخت تازه رهیده از حملات صهیون ها و مرکز استان درگیر تهاجمات موشکی نیز مسئول و متولی ای به سردشت نیامد و خودمان ماندیم و عزم جزمی در پاسداشت..
در این وانفسای جنگ دگر که شاید بیش از همه، ما رنج و درد و مصیبتش را فهم می کردیم، فرصت غنیمت شمردیم تا خواست دو دهه ای خود[کنشگران صلح و محیط زیست] را اینبار که تجربه تلخ جنگ حتی شهرهای عمقی را بیش از خطوط مرزی گرفتار کرده بود، فریاد بزنیم تا بلکه چون همیشه ایام که عدم تکرار تجربه تلخ بمباران شیمیایی را در جهان خواستار بودیم،اینبار بر هوشمندی دیپلماسی ایرانی و هموندی ها در نلغزیدن در جنگی دگر که محتمل فاجعه بارتر از تمام جنگهای دیگر تاریخ می نمود، تٲکید ورزیم.
ما که در دوران جنگ طبق آمارهای رسمی فقط در شهر سردشت، حدود سه هزار بار بمباران هوایی و توپخانه ای را و آن هم با بمب ناپالم و اخربار با چند بمب شیمیایی تجربه کرده و درک عمیقی از زخم ناسور جنگ را دهه ها با خود همراه داشتیم، بهترین گزینه ممکن برای به پاخاستن و ادای مسئولیت پیشگیری از جنگی پربسامد بودیم و گرچه در همان صبح روز بیست و سوم خردادماه سال جاری نیز اولین موشک ها را در چندقدمی خود، بالاجبار پذیرا شدیم اما باید که برای صلح و پیشگیری از جنگی ویرانگر، مٲموریت خود ادا می کردیم چه اینکه، آن رسالت چند دهه ای ما بود و اما ندا، تمنا و صدای مان تا به امروز هم کمتر رسانه ای را جلب و جذب کرده بود و همان؛
شک مان به یقین تبدیل و از رسانه و بلندگوی آن ناامید می نمودیم و به ناچار خود به میدان آمدیم تا بلکه بشود از راه چشم، فریادها را منتقل کرد و همان شد که استراتژی سکوت فعال، کمک کرد تا تشتت آرایی که بود، مرتفع و به نحوی هم فهمی، همدلی های پیشرانی آفرید که از نماینده تا فرماندار، شورای تٲمین، ان جی اوها و کنشگران اجتماعی، اصناف و جوانان و ورزشکاران همراه شدند و در عصر هفتم تیر و شب متعاقب آن یعنی مصادف با روز جهانی مبارزه با سلاح کشتارجمعی و شیمیایی در همایش شب شعر و هنر #هەناسەیەک_بۆ_ژیان (نفسی برای زندگی)، آن اتفاق میمون و آن عزم جمعی نمود و خواست دو دهه ای کنشگران، یکباره در خواست ملی تبلور یافت و آنی شد که می بینید:
یک ملت، یک شهر،
با مهربانی برای صلح ...
تصاویری که می بینید خیل منادیان صلح شهر صلح و مهربانی- سردشت- اند که اینک، همدل، همراه، همگرا و همصدا برای استقرار صلح و پایداری آن، هم قسم شده اند و چشم انتظارشان در همت نماینده مردم در مجلس شورا، فرمانداری، شهرداری و همکاری و ابرام فعالان شهری بر عنوان شهر صلح و مهربانی و باورمندی و پای بندی بر الفبای آن در مراودات شهروندی و حرفه ای و شغلی و از همه مهمتر خانوادگی و کاری است و از آن سو نیز مجلس شورا، شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزارت کشور و ویژه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و سازمان برنامه و بودجه را به مدد می طلبند تا ضمن ثبت رویداد صلح سردشت، یاریگر خلق روزهای خوش برای سردشت و به کام توسعه و گردشگری صلح آن باشند.
چه بسا، شاید نمایندگی مقیم سازمان ملل متحد، دفتر یونسکو، یونیسف، یونیپ و... نیز در کنار سفارت کشورهای صلح دوست و نیز سایر نهادهای مرتبط بین المللی ویژه سازمان جهانی گردشگری نیز پای کار آمدند..
باشد که کارگذاری تابلوی جدید بر پیشانی شهر با عنوان "صلح و مهربانی"، و نیز همراهی شورای تٲمین و اداری شهرستان و استان و صدالبته انجمن علمی مطالعات صلح ایران با همکاری وراهبری های پژوهشی و رویدادمحور در پشت بند این خواست عمومی و تحقق شعار در عمل، راهبردهای پیشرانی پیش روی کنشگری ها و فریادهای صلح طلبی و کردار صلح منشی شهروندان سردشتی و خانواده شهدا و جانبازان به تصویر کشد...
صلح و مهربانی، مرام همیشگی همه باد🙏
٭با سپاس ویژه از مدیران و اعضای انجمن سەردەم سردشت برای تسهیلگری این رویداد تاریخی..
🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#نامهربانی_های_بزرگ
#بمباران_شیمیایی
#مصیبت_جنگ
#سردشت
#غم_بزرگ
#کار_بزرگ
#شهرصلح_و_مهربانی
@sopskf
Telegram
بنیاد توسعه صلح و مهربانی های کوچک
Forwarded from عرفان نظرآهاری
💣 نفرین خدایان
جنگ نفرین خدایان نیست، جنگ نکبتی است دست ساز بشر.
جهنم جنگ را هرگز آذین نبندید، تاج فریب بر سر نگذارید و نار را نور نخوانید.
جنگ نباید که اتفاق بیفتد، هزار تدبیر پیش از افتادنش می توان کرد.
خرد آن را می راند. بی خردی آن را به خانه فرا می خواند.
✍️#عرفان_نظرآهاری
#تدبیر_به_جای_جنگ
#زخم_نویسی
@erfannazarahari
https://nooronaar.ir/product-61
جنگ نفرین خدایان نیست، جنگ نکبتی است دست ساز بشر.
جهنم جنگ را هرگز آذین نبندید، تاج فریب بر سر نگذارید و نار را نور نخوانید.
جنگ نباید که اتفاق بیفتد، هزار تدبیر پیش از افتادنش می توان کرد.
خرد آن را می راند. بی خردی آن را به خانه فرا می خواند.
✍️#عرفان_نظرآهاری
#تدبیر_به_جای_جنگ
#زخم_نویسی
@erfannazarahari
https://nooronaar.ir/product-61
Forwarded from فاطمه تمجیدی
گروه صلح و کودک انجمن علمی مطالعات صلح ایران
موضوع: نقش سمن‌های حوزه‌ی کودک و موزه‌های کودک در جنگ؛
باهدف جایگزینی جُنگ به جای جَنگ
(آموزش محافظت ازخویشتن درقالب گفتگو، در کارگاه‌های آموزشی هنر، قصه، بازی، نمایش خلاق و تکنیک‌های رنگ)
سخنران: سوسن نیک‌ذات
(مدیر و بنیانگذار نخستین موزه خصوصی و بین المللی سیار کودک در ایران)
مدیر نشست: مهتاب حاجی‌محمدی
(دبیر گروه صلح و کودک انجمن علمی مطالعات صلح ایران)
نشست اول: چهارشنبه، ۱۸ تیرماه ۱۴۰۴
نشست دوم: پنج‌شنبه، ۲۵ تیرماه ۱۴۰۴
ساعت ۲۰
حضور در این نشست، رایگان است.
لینک ورود به نشست:
https://meet.google.com/rnz-cdih-vve
https://www.tg-me.com/ipsan
موضوع: نقش سمن‌های حوزه‌ی کودک و موزه‌های کودک در جنگ؛
باهدف جایگزینی جُنگ به جای جَنگ
(آموزش محافظت ازخویشتن درقالب گفتگو، در کارگاه‌های آموزشی هنر، قصه، بازی، نمایش خلاق و تکنیک‌های رنگ)
سخنران: سوسن نیک‌ذات
(مدیر و بنیانگذار نخستین موزه خصوصی و بین المللی سیار کودک در ایران)
مدیر نشست: مهتاب حاجی‌محمدی
(دبیر گروه صلح و کودک انجمن علمی مطالعات صلح ایران)
نشست اول: چهارشنبه، ۱۸ تیرماه ۱۴۰۴
نشست دوم: پنج‌شنبه، ۲۵ تیرماه ۱۴۰۴
ساعت ۲۰
حضور در این نشست، رایگان است.
لینک ورود به نشست:
https://meet.google.com/rnz-cdih-vve
https://www.tg-me.com/ipsan
Audio
پوشه‌ی شنیداری
نوزدهمین نشست گروه صلح و کودک انجمن علمی مطالعات صلح ایران
موضوع: نقش سمن‌های حوزه‌ی کودک و موزه‌های کودک در جنگ؛
باهدف جایگزینی جُنگ به جای جَنگ
(آموزش محافظت ازخویشتن درقالب گفتگو، در کارگاه‌های آموزشی هنر، قصه، بازی، نمایش خلاق و تکنیک‌های رنگ)
سخنران: سوسن نیک‌ذات
(مدیر و بنیانگذار نخستین موزه خصوصی و بین المللی سیار کودک در ایران)
مدیر نشست: مهتاب حاجی‌محمدی
(دبیر گروه صلح و کودک انجمن علمی مطالعات صلح ایران)
نشست اول: چهارشنبه، ۱۸ تیرماه ۱۴۰۴
نوزدهمین نشست گروه صلح و کودک انجمن علمی مطالعات صلح ایران
موضوع: نقش سمن‌های حوزه‌ی کودک و موزه‌های کودک در جنگ؛
باهدف جایگزینی جُنگ به جای جَنگ
(آموزش محافظت ازخویشتن درقالب گفتگو، در کارگاه‌های آموزشی هنر، قصه، بازی، نمایش خلاق و تکنیک‌های رنگ)
سخنران: سوسن نیک‌ذات
(مدیر و بنیانگذار نخستین موزه خصوصی و بین المللی سیار کودک در ایران)
مدیر نشست: مهتاب حاجی‌محمدی
(دبیر گروه صلح و کودک انجمن علمی مطالعات صلح ایران)
نشست اول: چهارشنبه، ۱۸ تیرماه ۱۴۰۴
Forwarded from روزنوشت‌های احسان محمدی
◼️ «کم آوردن» حق مسلّم ماست!
✍️ احسان محمدی
◼️ما موجودات نحیفی هستیم؛ با ۳۲ دندان، ۲۰۶ قطعه استخوان، چند لیتر خون و یک مشت عصب و عضله!
تا قبل از کشف آتش و اسلحه هم یکی از خوشمزه‌ترین و آسان‌ترین طعمه‌ها برای خرس غارنشین، ببر دندان‌خنجری و شیرها بودیم.
نه سرعت زیادی داشتیم، نه پوست خشکی، نه می‌توانستیم استتار کنیم و نه حتی دندان و ناخنی که بتوانیم با آن دفاع کرد!
◼️بعد از هزاران سال، به واسطه خوردن قند و چربی بیش از حد، چاق، تنبل و ضعیف‌تر هم شده‌ایم، مهارت‌های شکار و زندگی در شرایط سخت را از دست داده‌ایم و با وجود همه پیشرفت‌های پزشکی، ویروسی مثل کرونا داشت منقرض‌مان می‌کرد!
❌ اما این فقط بخشی از داستان است.
ما در این گوشه دنیا، به خاطر زندگی در جغرافیایی ناامن، اقتصادی متزلزل، آینده‌ای نامعلوم و تاریخی پر درد، هر روز اضطراب و استرس زیادی را تحمل می‌کنیم.
◼️ در زندگی شخص گاهی از جنگ‌هایی زخمی هستیم که نه آن را شروع کردهایم و نه حتی در آنها شرکت کردهایم. حتی در شبکه‌های اجتماعی از کسانی زخم می‌خوریم که هرگز آنها را ندیده‌ایم و فرصت بدی کردن به آنها را هم نداشته‌ایم، اما هر لحظه که اراده می‌کنند می‌توانند خنجر کینه و نفرت‌شان را به شکل کامنت تا دسته درون قلبمان فرو کنند!
◼️ مغز و روان ما برای تحمل این همه فشار مدرن، برای این همه مسابقه روزانه، برای این همه جنگِ دقیقه به دقیقه و اخبار بد از تغییرات اقلیمی تا دیدن استوری‌های خوش‌اندام و پولدار شدن کسی که از او بدمان می‌آید، آمادگی ندارد. تازه مدام به ما نصحیت می‌کنند که «قوی باش!» و ما هم در حالیکه خودمان جان نداریم به دیگران توصیه می‌کنیم «طاقت بیار!»
◼️ ما در عصر تلاطم زندگی می‌کنیم، عصر فشارهای ناجوانمردانه و توقعات بیش از حد. برای همین حق داریم گاهی کم بیاوریم، تسلیم شویم، زار بزنیم، قرص بخوریم، سپر بیندازیم، پتو را روی سرمان بکشیم و بخوابیم!
گاهی، گاهی...
کم آوردن در این عصر حق مسلم ماست. نه خودمان را سرزنش کنیم و نه کسی دیگر را بابت «گاهی» ضعیف شدن. زور زیاد است، زور زندگی، زور غم، فشار مسابقه و رقابت!
در گذشته هم رنج بوده، که حافظ سروده:
«اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد
من و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم»
اما در گذر زمان، «ساقی سیم‌ساق» میکده‌ها که غم را ناک اوت می‌کرد، جای خودش را به موتوری‌های ساقی حواشی پارک‌ها داده که عرق سگی را در مشما به خلق می‌دهند و نه تنها «بنیاد غم» کَکَش نمی‌گزد، بلکه سالی چند هزار نفر هم کور می‌شوند!
البته منظور حافظ حتماً «ساقی آسمانی» بوده که «مِی آسمانی» به «جام آسمانی» می‌ریخته تا پدر «غم زمینی» را در بیاورد، ولی در عصر شک، همین را هم کم داریم؛ یعنی بیشترمان نه ایمان درست و حسابی داریم که دلمان قرص شود، نه توان و نایی برای جنگیدن با این همه غم و رنج! به همین خاطر لشکر غم می‌زند شل و پل‌مان می‌کند، یکسری می‌رویم پیش تراپیست، یکسری فحش می‌دهیم و بعضی‌هایمان هم دریچه را نگاه می‌کنیم و آه می‌کشیم! همین!
◼️در چنین روزگار و جغرافیای ناسازگاری به جای اینکه چشم انتظار نجات‌دهنده‌ای باشیم، لازم است با خودمان مهربان باشیم، دو دستی خودمان را در آغوش بگیریم و پناه خودمان شویم که خیلی وقت است پناهگاه‌ها را به زیرگذر و فروشگاه تبدیل کرده‌اند!
🖋️ @ehsanmohammadi95
✍️ احسان محمدی
◼️ما موجودات نحیفی هستیم؛ با ۳۲ دندان، ۲۰۶ قطعه استخوان، چند لیتر خون و یک مشت عصب و عضله!
تا قبل از کشف آتش و اسلحه هم یکی از خوشمزه‌ترین و آسان‌ترین طعمه‌ها برای خرس غارنشین، ببر دندان‌خنجری و شیرها بودیم.
نه سرعت زیادی داشتیم، نه پوست خشکی، نه می‌توانستیم استتار کنیم و نه حتی دندان و ناخنی که بتوانیم با آن دفاع کرد!
◼️بعد از هزاران سال، به واسطه خوردن قند و چربی بیش از حد، چاق، تنبل و ضعیف‌تر هم شده‌ایم، مهارت‌های شکار و زندگی در شرایط سخت را از دست داده‌ایم و با وجود همه پیشرفت‌های پزشکی، ویروسی مثل کرونا داشت منقرض‌مان می‌کرد!
❌ اما این فقط بخشی از داستان است.
ما در این گوشه دنیا، به خاطر زندگی در جغرافیایی ناامن، اقتصادی متزلزل، آینده‌ای نامعلوم و تاریخی پر درد، هر روز اضطراب و استرس زیادی را تحمل می‌کنیم.
◼️ در زندگی شخص گاهی از جنگ‌هایی زخمی هستیم که نه آن را شروع کردهایم و نه حتی در آنها شرکت کردهایم. حتی در شبکه‌های اجتماعی از کسانی زخم می‌خوریم که هرگز آنها را ندیده‌ایم و فرصت بدی کردن به آنها را هم نداشته‌ایم، اما هر لحظه که اراده می‌کنند می‌توانند خنجر کینه و نفرت‌شان را به شکل کامنت تا دسته درون قلبمان فرو کنند!
◼️ مغز و روان ما برای تحمل این همه فشار مدرن، برای این همه مسابقه روزانه، برای این همه جنگِ دقیقه به دقیقه و اخبار بد از تغییرات اقلیمی تا دیدن استوری‌های خوش‌اندام و پولدار شدن کسی که از او بدمان می‌آید، آمادگی ندارد. تازه مدام به ما نصحیت می‌کنند که «قوی باش!» و ما هم در حالیکه خودمان جان نداریم به دیگران توصیه می‌کنیم «طاقت بیار!»
◼️ ما در عصر تلاطم زندگی می‌کنیم، عصر فشارهای ناجوانمردانه و توقعات بیش از حد. برای همین حق داریم گاهی کم بیاوریم، تسلیم شویم، زار بزنیم، قرص بخوریم، سپر بیندازیم، پتو را روی سرمان بکشیم و بخوابیم!
گاهی، گاهی...
کم آوردن در این عصر حق مسلم ماست. نه خودمان را سرزنش کنیم و نه کسی دیگر را بابت «گاهی» ضعیف شدن. زور زیاد است، زور زندگی، زور غم، فشار مسابقه و رقابت!
در گذشته هم رنج بوده، که حافظ سروده:
«اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد
من و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم»
اما در گذر زمان، «ساقی سیم‌ساق» میکده‌ها که غم را ناک اوت می‌کرد، جای خودش را به موتوری‌های ساقی حواشی پارک‌ها داده که عرق سگی را در مشما به خلق می‌دهند و نه تنها «بنیاد غم» کَکَش نمی‌گزد، بلکه سالی چند هزار نفر هم کور می‌شوند!
البته منظور حافظ حتماً «ساقی آسمانی» بوده که «مِی آسمانی» به «جام آسمانی» می‌ریخته تا پدر «غم زمینی» را در بیاورد، ولی در عصر شک، همین را هم کم داریم؛ یعنی بیشترمان نه ایمان درست و حسابی داریم که دلمان قرص شود، نه توان و نایی برای جنگیدن با این همه غم و رنج! به همین خاطر لشکر غم می‌زند شل و پل‌مان می‌کند، یکسری می‌رویم پیش تراپیست، یکسری فحش می‌دهیم و بعضی‌هایمان هم دریچه را نگاه می‌کنیم و آه می‌کشیم! همین!
◼️در چنین روزگار و جغرافیای ناسازگاری به جای اینکه چشم انتظار نجات‌دهنده‌ای باشیم، لازم است با خودمان مهربان باشیم، دو دستی خودمان را در آغوش بگیریم و پناه خودمان شویم که خیلی وقت است پناهگاه‌ها را به زیرگذر و فروشگاه تبدیل کرده‌اند!
🖋️ @ehsanmohammadi95
❤2
رئوف آذری:
"خواهران و برادران افغان، در طول روزگاران و از صدقه سر سیاست گذاری های ناصواب قدرت ها، همواره با تجربه بحران مواجه بوده و بخش زیادی از زندگی شان، تحت الشعاع سیاست های دیگری، زایل شده است.
از همه آنان که در قانونگذاری، اجرا، نظارت و قضای این سرزمین، نقشی دارند، خالصانه طلب دارم جوری با پدیده افغان هراسی، برخورد کنند که دوست داریم جهان در قبال ایران هراسی، برخورد کند..
تمنا می کنم سال ها اندوخته مهربانی ایرانیان با این عزیزان زخم خورده از روزگاران را قربانی آدرس غلط برخی سیاست ورزان وقیح نکنید و بیشتر در اتخاذ سیاست ها و انتخاب قوانین و صدور بخشنامه ها درنگ کنید..
ما زخم خوردگان جنگ، آوارگی، بحران و تحریم، باید تا به امروز، فهم درستی از جهان و سیاست های تحمیلی اش را کسب کرده باشیم و چه نکوست که درس نکته های حاصل را به وقت خود، در جای خود و به اندازه مؤثر، مطمع نظر گیریم..
افغان های عزیز، در طی سال های حضور خود در کشور ما، نقش قابل توجهی در چرخش چرخ تولید، توسعه کشاورزی، صنعت و... داشته اند و ویژه بسیاری از مساحت فضای سبز شهری ما، مدیون محیط داری، پارک داری و پاک کرداری های شان است."
@sopskf
"خواهران و برادران افغان، در طول روزگاران و از صدقه سر سیاست گذاری های ناصواب قدرت ها، همواره با تجربه بحران مواجه بوده و بخش زیادی از زندگی شان، تحت الشعاع سیاست های دیگری، زایل شده است.
از همه آنان که در قانونگذاری، اجرا، نظارت و قضای این سرزمین، نقشی دارند، خالصانه طلب دارم جوری با پدیده افغان هراسی، برخورد کنند که دوست داریم جهان در قبال ایران هراسی، برخورد کند..
تمنا می کنم سال ها اندوخته مهربانی ایرانیان با این عزیزان زخم خورده از روزگاران را قربانی آدرس غلط برخی سیاست ورزان وقیح نکنید و بیشتر در اتخاذ سیاست ها و انتخاب قوانین و صدور بخشنامه ها درنگ کنید..
ما زخم خوردگان جنگ، آوارگی، بحران و تحریم، باید تا به امروز، فهم درستی از جهان و سیاست های تحمیلی اش را کسب کرده باشیم و چه نکوست که درس نکته های حاصل را به وقت خود، در جای خود و به اندازه مؤثر، مطمع نظر گیریم..
افغان های عزیز، در طی سال های حضور خود در کشور ما، نقش قابل توجهی در چرخش چرخ تولید، توسعه کشاورزی، صنعت و... داشته اند و ویژه بسیاری از مساحت فضای سبز شهری ما، مدیون محیط داری، پارک داری و پاک کرداری های شان است."
@sopskf
❤2