خانم نسیم نوروزی مدرس
دانشگاه کنکوردیا

👆🏿حتما گوش کنید

بازنشر👇

🔴 از آن جنگ تا این نبرد

✍️ عبدالله ناصری

▫️جنگ دوازده‌روزه‌ی اسرائیل و ایران، نقطه‌ی عطفی در تاریخ جمهوری اسلامی است. این کارزار از جنگ هشت‌ساله‌ی عراق و ایران مهم‌تر است، از آن جهت که جنگ اول‌به بهانه‌ی اختلاف مرزی (قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر) شعله کشید و آغازگرش صدام بود. اغلب جهانیان و سازمان ملل پذیرفتند دولت عراق حمله را شکل داده است. آن تجاوز در اوج همبستگی ملت و حکومت بود و به‌رغم بی‌تدبیری فرماندهان نظامی (سپاه) و افزایش بی‌ربط مصدومان و شهیدان، با پایان جنگ، خوشحالی همه‌ی مردم و مسئولان هویدا بود. پذیرش جسورانه و شجاعانه‌ی قطعنامه‌ی ۵۹۸ سند نهایی آتش‌بس شد. در تجاوز دولت غاصب اسرائیل به خطه‌ی ایران، که در حضیض رفاقت دو طرف (مردم و حکومت) رخ داد، و به‌رغم جانبداری ناشیانه‌ی محدودی از مردم احساسی و صد البته غم‌زده و ستمدیده از حاکم، تقریباً اغلب ملت فرهمند ایران با همه‌ی تنفرشان از رهبر حکومت و شیوه‌ی حکم‌رانی او، برای حفظ خاک ایران، متحد و منسجم علیه نتانیاهو ایستادگی کردند.

▫️این مقاومت و هم‌صدایی تاریخی ملت، می‌توانست یک فرصت طلایی برای حکومت استبدادی و زمانی خوب برای تنفس مردم باشد؛ زمان تعدیل و ترمیم تدبیر عالی در مدیریت کشور، که با ادراک رهبر متوهم و تلقی و القای «پیروزی» در جنگی که با صدها نشانه بازنده‌ی آن بود، از دست رفت. با صورت‌بندی پایان جنگ دوازده‌روزه، که پس از یک هفته از آتش‌بس، هنوز فرمانده‌کل آن در پنهان‌گاه (نه پناهگاه) است، می‌توان تداوم «خفی» جنگ ایران و اسرائیل را درک کرد. در جنگ اول، هم‌وطنان از شمال‌غربی تا جنوب‌غربی جنگ‌زده شدند، به این معنا که پس از ۳۷ سال، بسیاری از آنان هنوز درگیر آثار دهه‌ی شصت جنگ‌اند. در جنگ دوم، نه مردم، که حکومت، جنگ‌زده است: ترسان، حیران، پاشیده، منفعل و دور از تدبیر بحران؛ فقط غوغاسالاری می‌کند. قبلاً نوشتم بی‌تردید آغازگر تجاوز اسرائیل بوده و باید محکوم باشد. ولی جمهوری اسلامی باید مسئول پایان قطعی آن تلقی شود. هنوز امرای نظامی از تردید در آتش‌بس سخن می‌گویند. عدم ظهور فرمانده‌کل قوا در منظر عمومی و مواضع گه‌گاه ترامپ و نتانیاهو، بر این شک افزوده است.

▫️مهم‌ترین نکته‌ی این جنگ، پرسش از حاکم باخته‌ است: چرا دستگاه‌های اطلاعاتی که کوتاه‌ترین موی دخترکان ایران را دیده و مستند می‌کنند، پانزده سال فعالیت موساد را ندیدند؟ چرا آن‌همه هزینه‌ی بزرگ موشکی و هسته‌ای، که بارها دلسوزان وطن از عدم بازدارندگی آن گفتند، دوازده‌روزه بر باد رفت؟ چرا به‌جای هزینه‌ی بیهوده برای جاه‌طلبی و دیوانگی سپاه، لجستیک ارتش شریف و ملی ایران نوسازی نشد؟ به کدام دلیل، توسعه‌ی نرم‌افزاری کشور و مردم ایران جای خود را به توسعه‌ی نظامی داد؟ حتماً باور می‌کنیم که حکومت و حاکم با سرمایه‌ی نجومی برای تکوین گروه‌های نیابتی تلاش کردند و سپس خود دلیل تلاشی آن‌ها شدند. واقعاً این کار، نبوغ زیادی می‌طلبد! نارضایتی مردم نجیب و مظلوم ایران، حقیقت تلخی است. آنان اگر راضی بودند، دوازده روز این‌همه تباه و هدر نمی‌شد. این‌ها پرسش‌های مهم از رهبری‌ست. ایرانیان عزیز، ضمن گذر زندگی عادی، باید به «آتش‌نابس» عادت کنند و بدانند آقای خامنه‌ای استاد تولید «گرد و غبار بی‌حاصل» است. وَقَدِمْنَا إِلَىٰ مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَنْثُورًا ممکن است با رویکرد دوباره‌ی «عدم مذاکره» ایران را بیشتر بسوزاند.

@Kaleme

بیانیه استانداردهای رفتار حرفه‌ای تاریخ‌نگاران

این بیانیه سندی جامع و پویا است که توسط انجمن تاریخ آمریکا تدوین شده و به‌طور منظم بازنگری می‌شود. این بیانیه به مسائل و دغدغه‌های حرفه‌ای تاریخ‌نگاران می‌پردازد و راهنمایی‌هایی در زمینه‌های مختلف از جمله پژوهش، آموزش، استخدام، و رفتار اخلاقی ارائه می‌دهد. هدف اصلی آن، ترویج ارزش‌های مشترک در میان تاریخ‌نگاران حرفه‌ای است که شامل صداقت علمی، احترام به اسناد تاریخی، مستندسازی دقیق، و تعهد به گفت‌وگوی انتقادی و منصفانه می‌شود.
همچنین این بیانیه از طرف انجمن تاریخی بریتانیا (Royal Historical Society) تائید و رعایت اصول آن به تاریخ‌نگاران پیشنهاد شده است.

ترجمه بیانیه استانداردهای رفتار حرفه‌ای[تاریخنگاران]2023

‍ 🔷 حمله اسرائیل به اوین؛ زندانیان سپر انسانی میان دو رژیم جنایتکار

ابوالفضل قدیانی، مهدی محمودیان
۱۰ تیرماه / زندان تهران بزرگ

🔹با آغاز حمله اسراییل به ایران، توسط زندانیان سیاسی و فعالین حقوق بشر چه از داخل و چه از بیرون زندان بارها و بارها از طریق مراجع مختلف به مسئولین زندان، دستگاه‌های حکومتی و قضائی هشدار داده شد که در شرایط جنگی، جان زندانیان در خطر جدی قرار دارد. اما همه این هشدارها بجز واکنش‌های تهدیدآمیز و اعمال محدودیت‌های بیشتر، هیچ پاسخی دریافت نکرد.

از یک‌سو ایران زیر حمله‌ از سوی دولت نتانیاهو بود که توسط دیوان کیفری بین‌المللی متهم به «جنایت‌ جنگی» شده است و از سوی دیگر جمهوری اسلامی که او هم از سوی حقوق‌دان‌های سازمان ملل در سرکوب جنبش «زن، زندگی، آزادی» به «جنایت علیه بشریت» متهم شده، در شرایط جنگی زندانیان را در زندان نگه داشت.

🔹نزدیک ظهر روز دوشنبه، زندان اوین با صدای چند انفجار پیاپی لرزید. دو یا سه انفجار نزدیک بند ۴ رخ داد و هنگامی که زندانیان از درب بند بیرون آمدند، مشاهده کردند که بهداری در چند متری بند در حال سوختن است و انبار کالاهای غذایی و بهداشتی زندان تخریب شده است.

🔹حدود ساعت ۲ بعدازظهر، نیروهای امنیتی و وزارت اطلاعات سپاه که از شوک اولیه خارج شده بودند، با رفتار سرکوبگرانه خود، سر اسلحه‌ها را به سمت سینه و پیشانی زندانیانی که در حال امدادرسانی بودند گرفتند. در حالی که هنوز احتمال حمله دوباره رژیم اسرائیل وجود داشت، زندانیان بند ۴ به داخل بند هدایت و درها قفل شد. آب در بند قطع شد و برق برخی قسمت‌ها نیز قطع بود.

🔹به تدریج، در اطراف و پشت درب بند ۴، تعداد نیروهای سرکوبگر افزایش یافتند. حدود ساعت ۵ بعد از ظهر، با ادبیات خشن به زندانیان هشدار داده شد که فقط ۱۰ دقیقه فرصت دارند وگرنه به سمت آن‌ها شلیک خواهد شد. گویا قرار بود کاری که اسرائیل نتوانست انجام دهد، توسط سرکوبگران جمهوری اسلامی انجام شود.

🔹زندانیان تا حدود ساعت ۸ شب توسط نیروهای نظامی و انتظامی، دو به دو زنجیر شدند. حدود ۵۵۰ نفر زندانی، که بیش از ۵۰ نفر از آنها بیمارانی با بیماری‌های حاد مانند سرطان و دیالیز بودند، با حداقل وسایل و دست و پاهای زنجیر شده به صف شدند.

🔹ده‌ها اسلحه به سمت زندانیان نشانه رفته بود.

🔹در تونل وحشت، با دست و پاهای بسته و کیسه‌هایی بر دوش، روی خرابه‌ها در صفی طولانی حرکت کردیم. برخی به زمین می‌افتادند، وسایلشان ریخته می‌شد. هوا تاریک بود و صدای ماشین‌آلات ساختمانی همه جا را پر کرده بود. ناگهان مامورین دست به آسمان بردند و هر کدام به گوشه‌ای خزیدند، اما زندانیان بی‌پناه ماندند.

🔹سمت راست ما ده‌ها جنازه در کیسه‌ها قرار داشت و هر لحظه بر تعداد آنها افزوده می‌شد.

🔹در جریان انتقال زندانیان سیاسی از زندان اوین به زندان تهران بزرگ، درگیری میان نیروهای انتظامی و امنیتی بود. در لحظه‌ای که ماموران امنیتی تلاش داشتند آقای دکتر جلالی، زندانی دوتابعیتی، را از صف سایر زندانیان جدا کنند، با مخالفت نیروهای انتظامی مستقر مواجه شدند. این اختلاف به تنشی شدید میان دو نهاد انجامید و در مقطعی نیروهای دو طرف اسلحه‌های خود را به سمت یکدیگر نشانه رفتند.

حدود ساعت ۱ بامداد به بند متادونی‌های زندان تهران بزرگ یعنی سالن ۹ تیپ ۲ رسیدیم. در بدو ورود به هر نفر یک تکه سیب‌زمینی و یک عدد تخم‌مرغ دادند. سپس رئیس بند با لحنی آمرانه به زندانیان تشنه و گرسنه گفت ساعت ۶ صبح باید به هواخوری بروند تا برای آمارگیری آماده شوند که این خواسته با واکنش زندانیان مواجه شد و نهایتا رییس بند منصرف شد.

🔹نمی‌دانم چند نفر در جهان شاهد چنین جنایت جنگی و توحشی بوده‌اند که همزمان قربانی حمله نظامی خارجی و خشونت سرکوبگران داخلی باشند. اطمینان دارم که بسیاری از ما، از جمله خودم، تجربیات شخصی‌مان را در آینده نزدیک و دور روایت خواهیم کرد.

🔹چه روزهای سیاه و سختی را دیدیم.
کسی که به جای صلح، بر طبل جنگ می‌کوبید و برای جهانیان رجز می‌خواند و خود را ولی امر مسلمین می‌دانست در عمق زمین و پشت دیوارهای امن، به دور از هر خطری پناه گرفته بود؛ و ما، کسانی که سال‌ها هشدار دادیم و فریاد زدیم که این سیاست‌ها برای کشور و مردم ویران‌گر است امروز با دست و پایی بسته جان‌مان میان چنگال وحوش خارجی و شکنجه‌گران داخلی، دست به دست می‌شود.


اسماعیل
چه روزهایی را دیدیم…

متن کامل گزارش

@MahmoudianMehdi

یادداشت دکتر وحید وحدت، استادیار معماری و طراحی داخلی دانشگاه ایالتی واشنگتن. با صدای داریوش محمدپور.

🖋 از راه جنگ نمی توان به صلح رسید

سیدمحمدخاتمی در آستانهٔ عاشورای حسینی که درس‌آموز عزت و آزادگی به همهٔ انسانها و به‌ویژه نوازنده روح ایرانی برای مقاومت در برابر بیداد بوده است با صدور پیامی ضمن ادای احترام به ملت بزرگ و هوشمند ایران تصریح کرد: “من در برابر این خردمندی و تاب‌آوری ایرانی که روح تاریخی و فرهنگی ملّت ما را همراه با رشادت و فداکاری مدافعان وطن و خدمتگزاری بی‌شائبه و بی‌منت دولت باز آفرید، سر تعظیم فرود می آورم”

رئیس جمهوری اسبق ایران تأکید کرد: تجاوز اسرائیل با حمایت آمریکا منطقه ای را که نیازمند آرامش و همزیستی و پیشرفت است، در معرض آشوبی گسترده قرار داد که آتش آن دامان همه منطقه و جهان را خواهد گرفت.

🔘 ایران زمین، سرزمین ماندگار خرد و نوع‌دوستی و همبستگی و تاب‌آوری بوده و هست

🔘 اسرائیل عریان ترین صحنه‌های آدم کشی و نقض موازین بین المللی را در طول جنگ دوازده روزه به نمایش گذاشت

🔘 هدف اسرائیل فروپاشاندن یکپارچگی سرزمینی ایران بود

🔘 خوی تجاوزگری این رژیم بیمارستان و محل کسب و کار و زندگی و زندان نشناخت

🔘 اسرائیل با کمک همه جانبه دولت مغرور آمریکا حاکمیت سیاسی ایران را نشانه رفت

🔘 شاهد ابراز همدلی و همبستگی و هوشمندی ملت بزرگ ایران برای مقابله با تجاوز بیگانه و حفظ تمامیت ارضی ایران بودیم

🔘 دشمن به خواسته های نهایی خود نرسید، بلکه با صدای یکپارچه ملت مواجه شد

🔘 قدرت دفاعی متکی بر دانش و فناوری و برنامه ریزی تماماً ایرانی حصار امن پدافندی گنبد آهنین دشمن را در هم شکست

🔘 باید نگرانی ها و بیم ها را ازچهره ملک و ملت زدود و به جای آن افقی امن و مطمئن را به توسعه پایدار و همه جانبه گشود

🔘 امروز به رغم دشواری های متعدد و پیچیده دست ایران برای مذاکره و حل مسائل مزمن و جدید بسته نیست

🔘 بزرگترین سرمایه کنونی ما وحدت و انسجام ملّی است

🔘 آمریکا باید گرگ زخمی و درندهٔ اسرائیل را بازدارد و خود نیز منطقاً به این نتیجه برسد که راهی به جز مذاکره با احترام متقابل وجود ندارد.

🔘 دشمنان ما دیگر نمی توانند در این وهم باقی بمانند که ایران و ایرانیان را می توان از طریق جنگ تسلیم خواسته های نامشروع و تجاوزگرانه کرد

متن کامل این پیام رو بخوانید


🌐 با بازنشر این پست رسانه رسمی سیدمحمد خاتمی را به دیگران معرفی کنید‌‌‌
رسانه شمایید 📱‌‌‌

🇮🇷 @khatamimedia‌

توقیف اثر پژوهشگر ارشد جنگ

🔴 جعفر شیرعلی‌نیا: کتابم سرشار از هشدارهای تاریخی است که سال‌ها قبل داده شد تا شاید به شرایط امروز نرسیم!

جعفر شیرعلی‌نیا، برنده جایزه‌ی مرجع‌نگاری کتاب سال دفاع مقدس و برنده جایزه‌ی کتاب سال جمهوری اسلامی اعلام کرد که وزارت ارشاد دولت مسعود پزشکیان نیز کتابش را توقیف کرده و آن را «مغایر ضوابط» تشخیص داده است. او با تاکید بر اینکه مستندات اثرش «همه منابع داخلی منتشر شده و اغلب از آثار سپاه هست» نوشت که کتابش «سرشار از هشدارهای تاریخی است که سال‌ها قبل داده شد تا شاید به شرایط امروز نرسیم».

در بخش‌هایی از یادداشت این پژوهشگر ارشد دفاع مقدس آمده است:

🔺دیروز ساعتی پس از انتشار آخرین مطلب کانال که در آن از ناامیدی از دولت و حکومت نوشته بودم، ناشر پیام داد که کتاب «نکته‌های تاریخی» مغایر ضوابط نشر تشخیص داده شده و همچنان در دولت جدید هم توقیف است. آقای پزشکیان و برخی وزرای دولت همچون وزیر ارشاد، گویی فراموش کرده‌اند که مدیر اجرایی هستند و نه موعظه‌کننده‌ی دیگران. آقای رئیس‌جمهور، توقیف کتاب درباره‌ی جنگی که ۳۷ سال از پایان آن گذشته چه معنایی می‌دهد؟

🔺ماجرا به دولت آقای رئیسی باز می‌گردد؛ ۱۵ اکتبر ۲۰۲۲ در کانال تلگرامی‌ام خبر توقیف کتابم را منتشر کردم و خطاب به وزیر ارشاد وقت نوشتم: «وزارت ارشاد درباره‌ی درخواست مجوز برای کتاب «نکته‌های تاریخی» پاسخ داده که انتشار کتابم مغایر با ضوابط نشر است؛ چرا؟ آیا برای نویسنده‌ای که ۲۶ کتاب دارد و در حوزه‌ی تاریخ جنگ جایزه‌ی مرجع‌نگاری کتاب سال دفاع مقدس و همچنین جایزه‌ی کتاب سال جمهوری اسلامی را در کارنامه دارد؛ همین چند کلمه پاسخ مبهم، کفایت می‌کند؟ منابع مورد اشاره در یادداشت‌ها همه منابع داخلی منتشر شده و اغلب از آثار سپاه هست؛ یادداشت‌ها نیز در حوزه‌ای تخصصی‌ام هست. کدام بخش از کتاب را مغایر ضوابط نشر تشخیص داده‌اید؟ چه کسانی با چه کارنامه و تخصصی چنین نظری داده‌اند؟»

🔺پس از آن چندین ماه مسیر مذاکره را در پیش گرفتم. در نهایت معاون محترم وزیر ارشاد گفت که آن‌ها موظف بوده‌اند کتاب را برای مجوز به مجموعه‌ی بنیاد حفظ آثار از ستاد کل نیروهای مسلح بسپارند و مبنای توقیف کتاب نظر آن‌هاست.
گفتم نظر ستاد کل را در اختیارم قرار دهند تا بتوانم از کتابم دفاع کنم؛ گفتند محرمانه است. گفتم شاید در بررسی اشتباه کرده باشند و با توضیحات من قانع شوند و خواستم از آن‌ها اجازه بگیرند و نظرات را برای دفاع در اختیار من بگذارند؛ به جایی نرسید و من حتی نمی‌دانم دلیل توقیف کتابم چیست. سعی کردم برای آن‌ها توضیح دهم که درست است با توقیف کتابم ضربه‌ی اقتصادی به من نویسنده وارد می‌شود اما این توقیف در امروز و فردای تاریخ نقش‌های دیگری نیز خواهد داشت.

🔺به آن‌ها گفتم شما با توقیف کتاب، درباره‌ی اعتبار سایر آثاری که در این حوزه منتشر می‌شود تردید ایجاد می‌کنید و این در سیر تاریخ به شدت به‌ضرر این آثار است. برایشان توضیح دادم که یادداشت‌های این کتاب پیش از آن‌که در این اثر به شکلی متمرکز منتشر شود، در مجموع میلیون‌ها بار خوانده و دیده شده است و با توقیف کتاب چهره‌ای ناتوان و بی‌منطق از خود تصویر می‌کنید. از آن‌ها خواستم در حوزه‌ی اندیشه‌ای نیز قوی‌تر شوند تا به جای توقیف توان نقد کردن داشته باشند.

🔺به آن‌ها گفتم ببینید چقدر بودجه، ساختمان، امکانات و نیرو برای همین موضوع جنگ در اختیار دارید و آن را با اتاق کوچک من در خانه‌ام مقایسه کنید. به نظرتان از این نبرد نابرابر چه تصویری در تاریخ باقی می‌ماند؟ از آن‌ها پرسیدم که آیا تمام صفحات این کتاب حدودا ۳۰۰ صفحه‌ای غیرقابل انتشار بوده؟ چرا اصلاحیه و یا حتی پیشنهاد سانسور ندادید؟ هر آن‌چه به ذهنم می‌رسید را در مذاکرات مطرح کردم؛ بی‌نتیجه بود. حدود یک سال بعد در نهایت فایل پی‌دی‌اف را در کنار یادداشت‌ها در کانال تلگرام بارگذاری کردم. این فایل تا امروز فقط ۳۲۰هزار بازدید در کانال تلگرام من داشته است.

🔺دیروز دوستان انتشارات خبر دادند که وزارت ارشاد دوباره کتاب را مغایر ضوابط نشر اعلام کرده است. من تقاضا دارم اگر فرصتی داشتید، نگاهی به کتابم بیاندازید. کتاب سرشار از هشدارهای تاریخی است که سال‌ها قبل داده شد تا شاید به شرایط امروز نرسیم.

@kaleme

‍ 🔴 حمله اسرائیل به اوین؛ زندانیان سپر انسانی میان دو رژیم جنایتکار

✍️ ابوالفضل قدیانی، مهدی محمودیان
زندان تهران بزرگ

🔺با آغاز حمله اسراییل به ایران، توسط زندانیان سیاسی و فعالین حقوق بشر چه از داخل و چه از بیرون زندان بارها و بارها از طریق مراجع مختلف به مسئولین زندان، دستگاه‌های حکومتی و قضائی هشدار داده شد که در شرایط جنگی، جان زندانیان در خطر جدی قرار دارد. اما همه این هشدارها بجز واکنش‌های تهدیدآمیز و اعمال محدودیت‌های بیشتر، هیچ پاسخی دریافت نکرد.

🔺از یک‌سو ایران زیر حمله‌ از سوی دولت نتانیاهو بود که توسط دیوان کیفری بین‌المللی متهم به «جنایت‌ جنگی» شده است و از سوی دیگر جمهوری اسلامی که او هم از سوی حقوق‌دان‌های سازمان ملل در سرکوب جنبش «زن، زندگی، آزادی» به «جنایت علیه بشریت» متهم شده، در شرایط جنگی زندانیان را در زندان نگه داشت.

🔺نزدیک ظهر روز دوشنبه، زندان اوین با صدای چند انفجار پیاپی لرزید. دو یا سه انفجار نزدیک بند ۴ رخ داد و هنگامی که زندانیان از درب بند بیرون آمدند، مشاهده کردند که بهداری در چند متری بند در حال سوختن است و انبار کالاهای غذایی و بهداشتی زندان تخریب شده است.

🔺حدود ساعت ۲ بعدازظهر، نیروهای امنیتی و وزارت اطلاعات سپاه که از شوک اولیه خارج شده بودند، با رفتار سرکوبگرانه خود، سر اسلحه‌ها را به سمت سینه و پیشانی زندانیانی که در حال امدادرسانی بودند گرفتند. در حالی که هنوز احتمال حمله دوباره رژیم اسرائیل وجود داشت، زندانیان بند ۴ به داخل بند هدایت و درها قفل شد. آب در بند قطع شد و برق برخی قسمت‌ها نیز قطع بود.

🔺به تدریج، در اطراف و پشت درب بند ۴، تعداد نیروهای سرکوبگر افزایش یافتند. حدود ساعت ۵ بعد از ظهر، با ادبیات خشن به زندانیان هشدار داده شد که فقط ۱۰ دقیقه فرصت دارند وگرنه به سمت آن‌ها شلیک خواهد شد. گویا قرار بود کاری که اسرائیل نتوانست انجام دهد، توسط سرکوبگران جمهوری اسلامی انجام شود.

🔺زندانیان تا حدود ساعت ۸ شب توسط نیروهای نظامی و انتظامی، دو به دو زنجیر شدند. حدود ۵۵۰ نفر زندانی، که بیش از ۵۰ نفر از آنها بیمارانی با بیماری‌های حاد مانند سرطان و دیالیز بودند، با حداقل وسایل و دست و پاهای زنجیر شده به صف شدند.

ده‌ها اسلحه به سمت زندانیان نشانه رفته بود.

🔺در تونل وحشت، با دست و پاهای بسته و کیسه‌هایی بر دوش، روی خرابه‌ها در صفی طولانی حرکت کردیم. برخی به زمین می‌افتادند، وسایلشان ریخته می‌شد. هوا تاریک بود و صدای ماشین‌آلات ساختمانی همه جا را پر کرده بود. ناگهان مامورین دست به آسمان بردند و هر کدام به گوشه‌ای خزیدند، اما زندانیان بی‌پناه ماندند.

سمت راست ما ده‌ها جنازه در کیسه‌ها قرار داشت و هر لحظه بر تعداد آنها افزوده می‌شد.

🔺در جریان انتقال زندانیان سیاسی از زندان اوین به زندان تهران بزرگ، درگیری میان نیروهای انتظامی و امنیتی بود. در لحظه‌ای که ماموران امنیتی تلاش داشتند آقای دکتر جلالی، زندانی دوتابعیتی، را از صف سایر زندانیان جدا کنند، با مخالفت نیروهای انتظامی مستقر مواجه شدند. این اختلاف به تنشی شدید میان دو نهاد انجامید و در مقطعی نیروهای دو طرف اسلحه‌های خود را به سمت یکدیگر نشانه رفتند.

🔺حدود ساعت ۱ بامداد به بند متادونی‌های زندان تهران بزرگ یعنی سالن ۹ تیپ ۲ رسیدیم. در بدو ورود به هر نفر یک تکه سیب‌زمینی و یک عدد تخم‌مرغ دادند. سپس رئیس بند با لحنی آمرانه به زندانیان تشنه و گرسنه گفت ساعت ۶ صبح باید به هواخوری بروند تا برای آمارگیری آماده شوند که این خواسته با واکنش زندانیان مواجه شد و نهایتا رییس بند منصرف شد.

🔺نمی‌دانم چند نفر در جهان شاهد چنین جنایت جنگی و توحشی بوده‌اند که همزمان قربانی حمله نظامی خارجی و خشونت سرکوبگران داخلی باشند. اطمینان دارم که بسیاری از ما، از جمله خودم، تجربیات شخصی‌مان را در آینده نزدیک و دور روایت خواهیم کرد.

🔺چه روزهای سیاه و سختی را دیدیم. کسی که به جای صلح، بر طبل جنگ می‌کوبید و برای جهانیان رجز می‌خواند و خود را ولی امر مسلمین می‌دانست در عمق زمین و پشت دیوارهای امن، به دور از هر خطری پناه گرفته بود؛ و ما، کسانی که سال‌ها هشدار دادیم و فریاد زدیم که این سیاست‌ها برای کشور و مردم ویران‌گر است امروز با دست و پایی بسته جان‌مان میان چنگال وحوش خارجی و شکنجه‌گران داخلی، دست به دست می‌شود.

📎منبع و متن کامل

@kaleme

🔹گفت‌وگوی رضا علیجانی با بی‌بی‌سی

✅ وضعیت رادیو و تلویزیون و زندان‌ها‌ دو نشانه مهم از این است که آیا ج.ا کوچکترین قصدی برای تغییر و رفرم در سیاست خارجی یا داخلی را دارد یا می‌خواهد با همان روش سابق پیش برود.

🌈نامه دو تن از زندانیان خوشنام آقایان قدیانی و محمودیان و نامه‌های قبلی دیگر زندانیان گوشه‌هایی از آنچه بر سر آنها رفته و وضعیت اسف‌بار کنونی‌شان را روشن کرد.

🌈خانه احزاب نامه‌ای از طرف همه احزاب اعم از اصول‌گرا، اصلاح‌طلب و مستقل به رئیس جمهور نوشته و درخواست کرده کلیه زندانیان سیاسی آزاد شوند. این یعنی حتی احزاب اصول‌گرای نظام ولایی نیز خواهان چنین رفرم‌هایی هستند ولی سنگدلی و لجاجت اطلاعات سپاه، وزارت اطلاعات و علی خامنه‌ای در رأس همه، مانع تحقق این خواست عمومی شده است.

🌈باید صریحا گفت که کسانی که به صورت یک تک ماده، کمپین جنگ ملی و میهنی راه انداختند و حاضر نشدند ماده دومی اضافه کنند و تقاضای تغییر سیاست خارجی و داخلی را مطرح کنند و به صورت یک سیاهی‌لشکر ظاهر شدند؛ آنها نیز به سهم خود در همه بلاهایی که زین پس سر «ایران» و مردم ایران بیاید خواه، ناخواه سهیم هستند.
https://www.tg-me.com/rezaalijani41
🔺روایت آقایان قدیانی و محمودیان از زندان بسیار سوزناک و جانگداز است؛ تمثیل «وحوش خارجی و شکنجه‌گران داخلی» تعبیری نمادین است از آنچه اینک بر مردم و سرزمین ما می‌رود، بمب از بالا و چماق از پایین.
🔺عدم آزادی زندانیان سیاسی نشان از ترس و نگرانی اصلی حکومت‌گران از مردمی دارد که روی زمین‌اند. آنها نمی‌خواهند کوچکترین فرصت فرضی و احتمالی هم به ناراضیان و معترضان بدهند.
🔺در رابطه با حملات متجاوزان اما این‌قدر کش دادند که آنها هر جا را خواستند بزنند و دست از سر اینها بردارند و بروند.
🔺ج.ا فقط دست بگیر دارد. دست بده ندارد! نحوه تبلیغات صدا و سیمای ج.ا علامت این است که آیا حضرات در سیاست خارجی می‌خواهند کمی کوتاه بیایند یا می‌خواهند به همان صورت شعاری و بی‌پشتوانه و با فرمان قبلی که نتایجش را داریم می بینیم، جلو بروند؟ وضعیت رسانه حکومتی که مرتب شیپور جنگ و پیروزی می نوازد علامتی از رفرم نشان نمی‌دهد هر چند در پشت صحنه ممکن است کوتاه آمده باشند.
🔺نامه آقایان قدیانی و محمودیان و قبل از آن هم نامه‌های عده‌ای از مردان و نامه عده‌ای از زنان زندانی و نوشته آقای رضا خندان هر یک گوشه‌هایی از وضعیت تراژیک زندانیان سیاسی را برای افکار عمومی روشن کرد.
🔺اگر حکومت بخواهد کوچکترین رفرمی در سیاست داخلی بکند باید علامتش را در وضعیت زندانیان سیاسی ببینیم، بقیه‌اش حرف توخالی و آب نبات چوبی موقت و فریبکارانه است. مثل آوردن نمایشی تنی چند از روزنه‌گشایان به تلویزیون و سوء‌استفاده از آنها و همراهی خود آنها با این شو و نمایش.
🔺آزاد نکردن زندانیان غیر سیاسی نیز هیچ مبنایی ندارد و جدا از ترس نشانگر بحران در تصمیم‌گیری حاکمان نیز هست (شاید هم می‌خواهند وضعیت را عادی نشان بدهند و از هر کنشی که وضعیت مملکت را در شرایط بحرانی و فوق‌العاده نشان می‌دهدٍ، پرهیز کنند).
🔺معلوم نسیت حضرات وقتی چوب حمله نظامی را خوردند، آیا می‌خواهند پیاز ادامه تحریم‌ها را هم بخورند؟ و یا وقتی چماق نظامی را خورده‌اند حاضرند کوتاه بیایند و بروند مذاکره کنند تا لااقل حلوای کاهش تحریم‌ها را بخورند. ج.ا در یک حالت گیجی استراتژیک (استراگیجی!) گرفتار شده است.
🔺حضرات مشغول سوء‌استفاده از ایام محرم‌اند و می‌خواهند با افزودن اسانس ملی و «ای ایران»، از فضای مذهبی این ماه نیز به نفع تداوم سیاست‌های ماجراجویانه‌ی غیرملی‌شان بهره‌برداری کنند.
🔺یکی باید به حضرات بگوید شما برای امام حسینی روضه می‌خوانید و مداحی می‌کنید و از فرهنگ عاشورایی یاد می‌کنید که به لحاظ نظامی شکست خورده است؛ شما که قبول ندارید شکست خورده‌اید و دارید ادعای پیروزی می‌کنید!
🔺ج.ا سر دوراهی بزرگی که باید تصمیم‌های جدی بگیرد و خطر جنگ هم‌چنان دارد کشور ما را تهدید می‌کند، حاضر به کوتاه آمدن از مسئله غنی‌سازی اورانیوم در سیاست خارجی و آزادی و یا حداقل مرخصی زندانیان، در سیاست داخلی‌اش نیست. امیدواریم نیروهای سیاسی در داخل کشور، در این لحظه مهم، حداقل روی ضرورت تغییر سیاست خارجی، بدون لکنت زبان فشار بیاورند.
🔹لینک فایل صوتی:
https://www.tg-me.com/RezaAlijaniarchive/654

🎥مداحی‌ مصطفی‌ راغب در یزد:

در راه تو‌ کِی ارزشی دارد این جان ما
پاینده‌ باد خاک ایران ما

🆔 @Entekhab_ir

رئیس محترم دولت و شورای‌ عالی امنیت ملی
جناب آقای دکتر پزشکیان

با سلام و  احترام
هجوم محکوم رژیم اسرائیل به آسمان و زمین ایران که جنایت بی‌نظیری در تاریخ ایران بود خسارت‌های زیادی به بار آورد. یکی از این شمار، بمباران زندان اوین بود.
در آن واقعه‌ی سیاه، هم ناظر کشتار خانواده زندانیان و کارکنان زندان هستیم و هم شاهد بی‌تدبیری مضاعف مسئولان قضایی و امنیتی که به جای تأمین بیشتر جان زندانیان، با انتقال آن‌ها به زندان‌های ناایمن و غیربهداشتی جنوب تهران، موجب نگرانی بیشتر خانواده‌ها شدند، به ویژه زندانیان سیاسی و عقیدتی که سال‌هاست با دروغ حکومت، محبوس‌اند.
یادتان هست که همین زندانیان عزیز ایرانی چه هوشمندانه و دلسوزانه، حمله به جغرافیای ایران را محکوم کردند.
از سوی دیگر آزادی زوج محصور سبز، عزیزانمان آقای میرحسین موسوی و خانم زهرا رهنورد که ظالمانه  پانزدهمین سال حصر  غیرقانونی را با بسی بیماری تحمل می‌کنند  مطالبه‌ی قاطبه‌‌ی ملت ایران است.
اکنون ما امضاکنندگان نامه از جنابعالی به عنوان بالاترین مقام امنیتی حکومت تقاضا داریم برای پیش‌‌گیری از عوارض بیشتر روحی، بهداشتی و حقوقی زندانیان مظلوم، و رفع حصر مطلق آن دو عزیز با اتخاذ تدبیر فوری، دستور آزادی آن‌ها را صادر فرمایید.
پیشاپیش سپاسگزاریم.

محمدصادق آخوندی
مصطفی بادکوبه‌ای هزاوه
فرشته بقایی نائینی
قربان بهزادیان نژاد
علیرضا بهشتی شیرازی
امیرحسین پورسینا
مصطفی تنها
مجید تولائی
حسین جعفری
امیر خرم
محمود دردکشان
فرهاد درویشی سه‌تلانی
امیرخسرو دلیرثانی
ناصر دانشفر
زهرا ربانی املشی
محمد صادق ربانی املشی
علیرضا رجایی
علیرضا رجبیان
حسین رفیعی
حسن رفیعی
سعید رضوی فقیه
عیسی سحرخیز
پروانه سلحشوری
داود سلیمانی
احسان شریعتی
کیوان صمیمی
محمود عمرانی
رحیم قمیشی
محمد حسین کروبی
فخرالسادات محتشمی‌پور
حسین مفتخری
احمد منتظری
عبدالله مؤمنی
عبدالله ناصری