صورتش تجسد ملال بود.

از تنها بودنش کاملا راضی است _

به دنبال بهانه ای برای رفتن می گشت.

توجه زیاد آدم را پارانوئید میکند.

این غم لعنتی رهایم نمی کند
و زندگی تک تک سلول های مغزم را تحلیل برده است.

به عنوان کسی ک چندین بار ب آدما فرصت داده میگم:
ذات انسان ها تغییر نمیکنه، اگر هم تغییر کرد منفعتش ایجاب کرده ک موقت تغییر کنه.

ـ نباید به قیمت سقوط خودت، دیگران رو نجات بدی.

زیادی ته آدما رو میفهمم و این آزار دهندست.

ته تهش میفهمی که هر کسی تو رو به اندازه ای ک دوستت داره میبینه، تلاش بیهوده نکن.

یه چیزایی فقط تو وقت خودش قشنگه لطفا از زمانش ک گذشت حتی عذر خواهی هم نکنیدـ

مشکلمون اینه زیادی جدی میگیرم آدم هایی رو که قراره مدت کوتاهی تو زندگیمون بمونن.

درسته هیچ وقت دیر نیست ولی بعضی وقتا دیگه ارزشش رو نداره.

همه ما یکی رو داریم ک بهش بگیم
اگه یه روزی من بخشیدمت، تو خودتو نبخش.

پیش امن ترین ادم ها هم دهنتون رو باز نکنید
ساکت موندن خیلی امن تره.

کمتر کسی ب این ذهنیت میرسن.

نمیدونم کی لازم داره بشنوه ولی بگیر بخواب اون اصلا بهت فکر نمیکنه.