و تو با من
قصه‌ای از چنار می‌گویی
که شباهتی به خفتن دارد...🌱


بیژن الهی

‏بی حضور تو، این خاطره تا آخر عمر در تاریکی باقی می‌ماند.

#غزاله_علیزاده

تو را خواهم از هر مُرادی که هست
که آید به تو هر مرادی به دست..♡

#نظامی

           

همه‌چیز
قبلا
بارها اتفاق افتاده است
در این واقعیتِ دستِ دوم
تنها عشق است
که سرانجام
می‌تواند بگوید:
ببین
می‌توانم همه‌چیز را
مثل روز اول
تر و تازه کنم🌱



هرمان دکونینک

حکایتِ بارانِ بی‌امان است
این‌گونه که من
دوستت می‌دارم
 
شوریده‌وار و پریشان باریدن
بر خزه‌ها و خیزاب‌ها
به بی راهه و راه‌ها تاختن
بی‌تاب٬ بی‌قرار
دریایی جستن
و به سنگچین باغ بسته دری سر نهادن
و تو را به یاد آوردن

حکایت بارانی بی‌قرار است
این گونه که من دوستت می‌دارم

#شمس_لنگرودی

موسیقی🎵🎶
بی‌کلام🌱

أنا لحُزنك، حضن أُم...
من برای غمت، آغوش مادرم...🫂

بگیر ای دلبر عیار دستم...♡

#مولانا

           
♡

بیا که دوش به مستی سروش عالم غیب
نوید داد که عام است فیض رحمت او 🌱


  

#حافظ

ضعف موهبتی عظیم است اما قوّت هیچ است، هیچ. آدمی‌زاد هنگامی که به دنیا می‌آید ضعیف است و نرم. هنگامی که می‌میرد سخت است و ناحساس. درخت هنگامی که دارد رشد می‌کند و قد می‌کشد نرم است و باانعطاف. ولی خشک و سخت که می‌شود می‌میرد. سخت‌بودن و قوّت‌ ملازمان رکاب مرگند. انعطاف‌داشتن و ضعف جلوه‌های طراوتِ وجودند. آخر، آنچه سخت شده است هرگز ظفر نخواهد یافت.



آندری تارکوفسکی

نوشتن محاوره‌ای بی‌قاعده نیست.

گاهی فکر می‌کنیم نوشتن به زبان محاوره یعنی هرچی به ذهنمون اومد، همون رو بنویسیم؛ ولی واقعیت اینه که نوشتن محاوره‌ای هم قواعد خودش رو داره.

مثلاً: «می‌گذارم» رو وقتی محاوره می‌نویسیم، باید بنویسیم: می‌ذارم،
نه «می‌زارم». چون «می‌زارم» یعنی دارم زار می‌زنم، نه اینکه چیزی رو جایی بذارم.

✍️ «می‌خواهم» هم در محاوره می‌شه: می‌خوام، نه «می‌خام». چون هم‌خانواده با خواستنه.

خلاصه اینکه، اگه می‌خوایم خودمونی بنویسیم، بهتره با املای درست محاوره‌ای هم آشنا باشیم. چون محاوره‌نویسی، آشفته‌نویسی نیست؛ فقط صمیمی‌تره، نه بی‌قاعده‌تر.

#سوفیا_منشی‌پور

خوش داری که در سینهٔ تصویر خود غوطه‌ور شوی،
او را به نگاه و به بازو در آغوش می‌گیری
و دلت، به نوای شِکوهٔ وحشی و رام‌ناشدنی او
گاه‌گاه، غوغای درون خویش را فراموش می‌کند.



– مرد و دریا، شارل بودلر

هر کجا ویران بود
آن جا امید گنج هست

گنج حق را می‌نجویی
    در دل ویران چرا

#مولانا

و خدایی که در این نزدیکی‌ست
لای این شب‌بوها
پای آن کاج بلند
روی آگاهی آب
روی قانون گیاه...

#سهراب_سپهرى

‏نگفتمت که چو مرغان به سوی دام مرو؟

‏#مولانا