▫️▫️▫️
گوستاو کلیمت (۱۹۱۸-۱۸۶۲)
صنوبر بزرگ، ۱۹۰۰
تکنیک/مواد: رنگ روغن روی بوم
ابعاد: ۸۰ × ۸۰ سانتی‌متر
مالکیت: مجموعه خصوصی، نیویورک
نقاشی صنوبر بزرگ (Die große Pappel) یکی از آثار منظره‌نگاری گوستاو کلیمت است که در سال ۱۹۰۰ خلق شده است. این اثر، با استفاده از رنگ‌های غنی و ترکیب‌بندی متعادل، طبیعت را با سبکی متمایز و نزدیک به مدرنیسم به تصویر می‌کشد. کلیمت در این تابلو، با الهام از مناظر طبیعی، حس آرامش و زیبایی‌شناسی خاص خود را منتقل می‌کند. این اثر در حال حاضر در یک مجموعه خصوصی در نیویورک نگهداری می‌شود.
Gustav Klimt (1862-1918)Die große Pappel, 1900Technik/Material: Öl auf Leinwand
Maße: 80 x 80 cm
Creditline: Privatbesitz, New York…
گوستاو کلیمت (۱۹۱۸-۱۸۶۲)
صنوبر بزرگ، ۱۹۰۰
تکنیک/مواد: رنگ روغن روی بوم
ابعاد: ۸۰ × ۸۰ سانتی‌متر
مالکیت: مجموعه خصوصی، نیویورک
نقاشی صنوبر بزرگ (Die große Pappel) یکی از آثار منظره‌نگاری گوستاو کلیمت است که در سال ۱۹۰۰ خلق شده است. این اثر، با استفاده از رنگ‌های غنی و ترکیب‌بندی متعادل، طبیعت را با سبکی متمایز و نزدیک به مدرنیسم به تصویر می‌کشد. کلیمت در این تابلو، با الهام از مناظر طبیعی، حس آرامش و زیبایی‌شناسی خاص خود را منتقل می‌کند. این اثر در حال حاضر در یک مجموعه خصوصی در نیویورک نگهداری می‌شود.
Gustav Klimt (1862-1918)Die große Pappel, 1900Technik/Material: Öl auf Leinwand
Maße: 80 x 80 cm
Creditline: Privatbesitz, New York…
ماریا آلتمن (با نام اصلی ماریا ویکتوریا بلوخ، بعدها بلوخ-باوئر) پناهنده یهودی اتریشی بود که پس از الحاق کشورش به رایش سوم نازی‌ها از وطنش گریخت. بسیاری از دوستان و خویشاوندان او یا توسط نازی‌ها کشته شدند یا خودکشی کردند.
او به خاطر کمپین حقوقی موفقش برای بازپس‌گیری پنج تابلوی نقاشی متعلق به خانواده‌اش اثر گوستاو کلیمت، که در طول جنگ جهانی دوم توسط نازی‌ها به سرقت رفته بودند، از دولت اتریش شهرت دارد. ماریا خواهرزاده آدل بلوخ-باوئر، حامی ثروتمند یهودی هنر بود که مدل برخی از معروف‌ترین نقاشی‌های کلیمت شد و میزبان سالنی در وین بود که هنرمندان برجسته‌ای مانند گوستاو مالر، ریچارد اشتراوس، آرتور اشنیتسلر، فرانتس ورفل، آلما مالر، لئو اسلزاک، اتو واگنر، جورج مینه، کارل رنر، یولیوس تاندلر و کلیمت را به خود جذب می‌کرد.
پیش‌زمینه پرونده کلیمت
عمو ماریا، فردیناند بلوخ-باوئر، کارخانه‌دار قند اهل چک، مجموعه کوچکی از آثار گوستاو کلیمت، از جمله دو پرتره از همسرش آدل بلوخ-باوئر، داشت. آدل که در سال ۱۹۲۵ درگذشت، در وصیت‌نامه‌اش از همسرش خواسته بود که نقاشی‌های کلیمت را پس از مرگش به گالری دولتی اتریش اهدا کند؛ موضوعی که بعدها بحث‌برانگیز شد که آیا این درخواست برای همسرش که مالک نقاشی‌ها بود، از نظر قانونی الزام‌آور بود یا خیر. پس از الحاق اتریش به آلمان نازی در سال ۱۹۳۸ و فرار فردیناند از اتریش، این نقاشی‌ها غارت شدند و ابتدا به دست یک وکیل نازی افتادند. فردیناند بلوخ-باوئر در ۱۳ نوامبر ۱۹۴۵ درگذشت و اموالش را به یک برادرزاده و دو خواهرزاده، از جمله ماریا آلتمن، واگذار کرد.
با باز شدن آرشیوهای وزارت فرهنگ اتریش برای اولین بار، قانون جدید به روزنامه‌نگار تحقیقی اتریشی، هوبرتوس چرنین، امکان داد تا کشف کند که برخلاف تصور عمومی، فردیناند بلوخ-باوئر هرگز این نقاشی‌ها را به موزه دولتی اهدا نکرده بود. هزینه ثبت پرونده در اتریش بر اساس درصدی از مبلغ قابل بازیافت بود. در آن زمان، ارزش پنج نقاشی حدود ۱۳۵ میلیون دلار تخمین زده شد که هزینه ثبت پرونده را به بیش از ۱.۵ میلیون دلار رساند. اگرچه دادگاه‌های اتریش این مبلغ را به ۳۵۰,۰۰۰ دلار کاهش دادند، اما این مقدار همچنان برای آلتمن زیاد بود و او پرونده را در سیستم قضایی اتریش رها کرد.
پرتره آدل بلوخ-باوئر I (۱۹۰۷) به رونالد لادر، وارث صنعت لوازم آرایشی، به مبلغ ۱۳۵ میلیون دلار فروخته شد که در آن زمان بالاترین مبلغ پرداخت‌شده برای یک نقاشی بود. از ۱۳ ژوئیه ۲۰۰۶، این نقاشی در گالری نوئه در نیویورک، که توسط لادر در سال ۲۰۰۱ تأسیس شد، به نمایش عمومی درآمده است. چهار اثر دیگر کلیمت نیز در سال ۲۰۰۶ به مدت چند هفته در گالری نوئه به نمایش درآمدند. در نوامبر ۲۰۰۶، پرتره آدل بلوخ-باوئر II در حراج کریستیز نیویورک به خریداری ناشناس به مبلغ حدود ۸۸ میلیون دلار فروخته شد. استفن لش، رئیس کریستیز آمریکای شمالی، بعدها فاش کرد که خریدار اپرا وینفری بود. در مجموع، چهار نقاشی باقی‌مانده در حراج ۱۹۲.۷ میلیون دلار فروخته شدند و با احتساب نقاشی خریداری‌شده توسط لادر، مبلغ کل حدود ۳۲۵ میلیون دلار بود. عواید این فروش بین چندین وارث تقسیم شد.
بخشی از پول به‌دست‌آمده از فروش نقاشی‌ها برای تأسیس بنیاد خانوادگی ماریا آلتمن استفاده شد که از موزه هولوکاست لس‌آنجلس، اپرای لس‌آنجلس و دیگر نهادهای عمومی و خیریه حمایت می‌کند.
او به خاطر کمپین حقوقی موفقش برای بازپس‌گیری پنج تابلوی نقاشی متعلق به خانواده‌اش اثر گوستاو کلیمت، که در طول جنگ جهانی دوم توسط نازی‌ها به سرقت رفته بودند، از دولت اتریش شهرت دارد. ماریا خواهرزاده آدل بلوخ-باوئر، حامی ثروتمند یهودی هنر بود که مدل برخی از معروف‌ترین نقاشی‌های کلیمت شد و میزبان سالنی در وین بود که هنرمندان برجسته‌ای مانند گوستاو مالر، ریچارد اشتراوس، آرتور اشنیتسلر، فرانتس ورفل، آلما مالر، لئو اسلزاک، اتو واگنر، جورج مینه، کارل رنر، یولیوس تاندلر و کلیمت را به خود جذب می‌کرد.
پیش‌زمینه پرونده کلیمت
عمو ماریا، فردیناند بلوخ-باوئر، کارخانه‌دار قند اهل چک، مجموعه کوچکی از آثار گوستاو کلیمت، از جمله دو پرتره از همسرش آدل بلوخ-باوئر، داشت. آدل که در سال ۱۹۲۵ درگذشت، در وصیت‌نامه‌اش از همسرش خواسته بود که نقاشی‌های کلیمت را پس از مرگش به گالری دولتی اتریش اهدا کند؛ موضوعی که بعدها بحث‌برانگیز شد که آیا این درخواست برای همسرش که مالک نقاشی‌ها بود، از نظر قانونی الزام‌آور بود یا خیر. پس از الحاق اتریش به آلمان نازی در سال ۱۹۳۸ و فرار فردیناند از اتریش، این نقاشی‌ها غارت شدند و ابتدا به دست یک وکیل نازی افتادند. فردیناند بلوخ-باوئر در ۱۳ نوامبر ۱۹۴۵ درگذشت و اموالش را به یک برادرزاده و دو خواهرزاده، از جمله ماریا آلتمن، واگذار کرد.
با باز شدن آرشیوهای وزارت فرهنگ اتریش برای اولین بار، قانون جدید به روزنامه‌نگار تحقیقی اتریشی، هوبرتوس چرنین، امکان داد تا کشف کند که برخلاف تصور عمومی، فردیناند بلوخ-باوئر هرگز این نقاشی‌ها را به موزه دولتی اهدا نکرده بود. هزینه ثبت پرونده در اتریش بر اساس درصدی از مبلغ قابل بازیافت بود. در آن زمان، ارزش پنج نقاشی حدود ۱۳۵ میلیون دلار تخمین زده شد که هزینه ثبت پرونده را به بیش از ۱.۵ میلیون دلار رساند. اگرچه دادگاه‌های اتریش این مبلغ را به ۳۵۰,۰۰۰ دلار کاهش دادند، اما این مقدار همچنان برای آلتمن زیاد بود و او پرونده را در سیستم قضایی اتریش رها کرد.
پرتره آدل بلوخ-باوئر I (۱۹۰۷) به رونالد لادر، وارث صنعت لوازم آرایشی، به مبلغ ۱۳۵ میلیون دلار فروخته شد که در آن زمان بالاترین مبلغ پرداخت‌شده برای یک نقاشی بود. از ۱۳ ژوئیه ۲۰۰۶، این نقاشی در گالری نوئه در نیویورک، که توسط لادر در سال ۲۰۰۱ تأسیس شد، به نمایش عمومی درآمده است. چهار اثر دیگر کلیمت نیز در سال ۲۰۰۶ به مدت چند هفته در گالری نوئه به نمایش درآمدند. در نوامبر ۲۰۰۶، پرتره آدل بلوخ-باوئر II در حراج کریستیز نیویورک به خریداری ناشناس به مبلغ حدود ۸۸ میلیون دلار فروخته شد. استفن لش، رئیس کریستیز آمریکای شمالی، بعدها فاش کرد که خریدار اپرا وینفری بود. در مجموع، چهار نقاشی باقی‌مانده در حراج ۱۹۲.۷ میلیون دلار فروخته شدند و با احتساب نقاشی خریداری‌شده توسط لادر، مبلغ کل حدود ۳۲۵ میلیون دلار بود. عواید این فروش بین چندین وارث تقسیم شد.
بخشی از پول به‌دست‌آمده از فروش نقاشی‌ها برای تأسیس بنیاد خانوادگی ماریا آلتمن استفاده شد که از موزه هولوکاست لس‌آنجلس، اپرای لس‌آنجلس و دیگر نهادهای عمومی و خیریه حمایت می‌کند.
اپرا وینفری بعدها پرتره آدل بلوخ-باوئر II را به یک مجموعه‌دار ناشناس چینی فروخت و سود قابل‌توجهی به دست آورد. این نقاشی از آن زمان از دید عموم پنهان شده است. بخشی از پول به‌دست‌آمده از فروش نقاشی‌ها برای تأسیس بنیاد خانوادگی ماریا آلتمن استفاده شد که از موزه هولوکاست لس‌آنجلس، اپرای لس‌آنجلس و دیگر نهادهای عمومی و خیریه حمایت می‌کند.
فراخوان سازمان تأمین اجتماعی
.
برای طرح‌های ۲۰گانه‌ی تأمین اجتماعی ایده‌ای نوآورانه دارید؟
.
در یکی از ۴ محور:
فین‌تک | اینشورتک | انفورماتیک | مدیریت اجتماعی
تا ۲۲ خرداد، ایده‌های‌تان را براساس مسائل طرح‌های ۲۰گانه‌ی تأمین اجتماعی ارسال کنید!
.
فرآیند پذیرش ایده تا سرمایه‌گذاری:
پالایش تخصصی ← ارائه در غرفه‌ی تأمین اجتماعی در نمایشگاه الکامپ ← داوری حضوری ← سرمایه‌گذاری و حمایت مالی
.
همین حالا به سایت taminup.ir بروید و راهنمای ارسال ایده را بخوانید؛ منتظرتان هستیم!
🔻تبلیغ
.
برای طرح‌های ۲۰گانه‌ی تأمین اجتماعی ایده‌ای نوآورانه دارید؟
.
در یکی از ۴ محور:
فین‌تک | اینشورتک | انفورماتیک | مدیریت اجتماعی
تا ۲۲ خرداد، ایده‌های‌تان را براساس مسائل طرح‌های ۲۰گانه‌ی تأمین اجتماعی ارسال کنید!
.
فرآیند پذیرش ایده تا سرمایه‌گذاری:
پالایش تخصصی ← ارائه در غرفه‌ی تأمین اجتماعی در نمایشگاه الکامپ ← داوری حضوری ← سرمایه‌گذاری و حمایت مالی
.
همین حالا به سایت taminup.ir بروید و راهنمای ارسال ایده را بخوانید؛ منتظرتان هستیم!
🔻تبلیغ
نقاشی «ریا مونک روی تخت» اثر گوستاو کلیمت در سال ۱۹۱۲ به عنوان ادای احترامی به ریا مونک، دختر دوم خانواده مونک، خلق شد. ریا در سن ۲۴ سالگی پس از جدایی از نویسنده آلمانی هانس هاینز اِوِرز خودکشی کرد. مادر ریا، آرنکا مونک، به کلیمت سفارش داد تا پرتره‌ای پس از مرگ از دخترش بکشد تا زیبایی او را جاودانه کند.
نقاشی اول ریا را به تصویر می‌کشد که آرام روی تخت دراز کشیده، احاطه‌شده با گل‌ها و با حالتی آرام و آسوده. با این حال، والدین ریا این نقاشی را رد کردند، زیرا بیش از حد یادآور مرگ بود.
نقاشی اول ریا را به تصویر می‌کشد که آرام روی تخت دراز کشیده، احاطه‌شده با گل‌ها و با حالتی آرام و آسوده. با این حال، والدین ریا این نقاشی را رد کردند، زیرا بیش از حد یادآور مرگ بود.