نسائی، باب: [الأذان لمن یصلي وحده]

12- «عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ رضي الله عنه قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: يَعْجَبُ رَبُّكَ مِنْ رَاعِي غَنَمٍ، فِي رَأْسِ شَظِيَّةِ الْجَبَلِ، يُؤَذِّنُ بِالصَّلَاةِ وَيُصَلِّي، فَيَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ: انْظُرُوا إِلَى عَبْدِي هَذَا، يُؤَذِّنُ وَيُقِيمُ الصَّلَاةَ، يَخَافُ مِنِّي، قَدْ غَفَرْتُ لِعَبْدِي، وَأَدْخَلْتُهُ الْجَنَّةَ».
12. عقبه بن عامر می‌گوید: از پیامبر صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ شنیدم که می‌فرمود: «پروردگارت خوشحال می‌شود از [کار] چوپانی که در قله‌ی کوه، برای ادای نماز اذان می‌گوید و نماز می‌خواند؛ خداوند متعال [خطاب به فرشتگان] می‌فرماید: به این بنده‌ام بنگرید [و ببینید که چگونه] اذان می‌گوید و نماز می‌خواند، او از من می‌ترسد، پس به پاس این بندگی او را بخشیدم و وارد بهشت کردم».

اللهُمَّ أنزِل بطشَكَ على اليَـــ..ــــهود ومن
والاهم يا مُبدئ ويا مُعيد.

کتاب دعا
باب (2): دعای رسول الله (ص)

1867ـ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ : أَنَّ النَّبِيَّ ﷺ إِذَا كَانَ فِي سَفَرٍ وَأَسْحَرَ يَقُولُ: «سَمَّعَ سَامِعٌ بِحَمْدِ اللَّهِ وَحُسْنِ بَلاَئِهِ عَلَيْنَا، رَبَّنَا صَاحِبْنَا وَأَفْضِلْ عَلَيْنَا، عَائِذًا بِاللَّهِ مِنَ النَّارِ». (م/2718)

ترجمه: ابو هریره رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ می‌گوید: هنگامی که نبی اکرم صلی اللّٰه علیه وآله وسلم در مسافرت بسر می‌برد و وقت سحر فرا می‌رسید، می‌فرمود: «باشد که شنونده‌ای، حمد و ستایش الله را بشنود و بر خوبى نعمت‌هایش بر ما گواهى دهد: رَبَّنَا صَاحِبْنَا وَأَفْضِلْ عَلَيْنَا، عَائِذًا بِاللَّهِ مِنَ النَّارِ».
«پروردگار ما! تو همراه ما باش، و به ما احسان کن، و از آتش دوزخ به تو پناه مى برم».

ابن ماجه:

121- «عَنْ أَبي قَتَادَةَ بْنَ رِبْعِيٍّ رضي الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ: افْتَرَضْتُ عَلَى أُمَّتِكَ خَمْسَ صَلَوَاتٍ، وَعَهِدْتُ عَنّي عَهْدًا أَنَّهُ: مَنْ حَافَظَ عَلَيْهِنَّ لِوَقْتِهِنَّ، أَدْخَلْتُهُ الْجَنَّةَ، وَمَنْ لَمْ يُحَافِظْ عَلَيْهِنَّ، فَلَا عَهْدَ لَهُ عِنْدِي».
121. از ابوقتاده بن ربعی روایت شده است که پیامبر صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فرمودند: خداوند متعال فرمود: «[ای محمد!] بر امتت، [ادای] پنج فرض نماز [را در هر شبانه روز] واجب کردم و با خود عهد بستم که هرکس بر انجام آن‌ها در وقت خودشان محافظت کند، او را به بهشت داخل گردانم و هرکس بر آن‌ها محافظت نکند، برایش نزد من عهدی [بر داخل‌شدن در بهشت و نجات از آتش جهنم] نیست».

سورة عبس
- القارئ: ياسر الدوسري.

نسائی، باب: [کراهیة الاستمطار بالکواکب]

نسائی با دو روایت؛ یکی از ابوهریره و دیگری از زید بن خالد جهنی حدیث مذکور (حدیث شماره‌ی 22) را روایت کرده‌اند که روایت ابوهریره مختصرتر است و عبارت است از:
25- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ " قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ: مَا أَنْعَمْتُ عَلَى عِبَادِي مِنْ نِعْمَةٍ إِلَّا أَصْبَحَ فَرِيقٌ مِنْهُمْ بِهَا كَافِرِينَ، يَقُولُونَ الْكَوْكَبُ وَبِالْكَوْكَبِ».
25. از ابوهریره روایت شده است که گفت: پیامبر صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فرمودند: خداوند متعال می‌فرماید: «هیچ نعمتی بر بندگانم نبخشیدم، مگر این که گروهی از آنان نسبت به آن کافر و ناسپاس شدند؛ [مثلاً بعد از بارش باران که یکی از نعمت‌ها می‌باشد] می‌گویند: سبب اصلی بارش باران، ستاره بود».