سلام
صبح بخیر🌹



و هر روز صبح یک نفر
که دلش بند توست
میان این شلوغی‌ها میان این ڪوچه‌های سڪوت ڪرده
میان این عشق‌های خاموش
دلش عجیب تو را در سر می‌پروراند


الهام‌_اقبالی

🎬 عنوان: "آسیب روانی: زخم‌هایی که نمی‌بینی"



> تصور کن ذهن انسان یه ساختمان چندطبقه‌ست. از بچگی آجر به آجر ساخته میشه. خاطره‌ها، احساسات، باورها، تجربیات — هرکدوم یه بخش از این ساختمون‌ رو می‌سازن.
اما حالا فرض کن یه روز یه زلزله میاد… نه زلزله‌ای که زمین رو بلرزونه، بلکه روح تو رو.
یه حادثه‌ی دردناک، یه تجربه‌ی تلخ… و همون‌جا یه ترک توی دیوار ذهن ایجاد میشه. این، آغاز یه آسیب روانیه.
@Unseenlands

🔬 آسیب روانی چیه؟ (به زبان علمی، ولی ساده)

از دیدگاه روانشناسی، آسیب روانی یا ترومای روانی (Psychological Trauma)
واکنش ذهن به تجربه‌ایه که شدیدتر از ظرفیت طبیعی پردازش روان انسانه. به زبان ساده: مغز نمی‌تونه اون اتفاق رو "هضم" کنه.

این اتفاق ممکنه:

یه حادثه ناگهانی باشه (مثل جنگ، تصادف، تجاوز، مرگ ناگهانی یه عزیز)

یا چیزی که در طول زمان ادامه‌دار بوده (مثل آزار عاطفی، فقر، تحقیر شدن مداوم، والدین یا نزدیکان خشن یا سرد)

🧠 مغز انسان سه واکنش اصلی به خطر داره:
جنگ، فرار، یا فریز شدن (fight, flight, freeze).
در ترومای روانی، مغز گیر می‌افته در یکی از این حالت‌ها، حتی وقتی مدتهاست که خطر تموم شده.
@unseenlands

🧩 چه اتفاقی دقیقاً در مغز می‌افته؟

1. آمیگدالا (مرکز احساس خطر) بیش‌فعال میشه — مدام دنبال خطر می‌گرده

2. هیپوکامپوس (مرکز حافظه) خاطرات تراما رو درست دسته‌بندی نمی‌کنه

3. قشر پیش‌پیشانی (قسمتی که تصمیم می‌گیره و آرام می‌کنه) دچار اختلال میشه


در نتیجه فرد ممکنه:👇

بی‌دلیل مضطرب باشه

خاطرات بد ناگهان "فلش‌بک" بشن

از چیزهایی بترسه که ربطی به حالا ندارن

یا اصلاً حسشون خاموش شه (بی‌حسی عاطفی)

@unseenlands

🧠 مثال ساده: مثل ویروس توی سیستم عامل

آسیب روانی مثل یه ویروس در سیستم ذهنه. تو نمی‌فهمی که این ویروس هست، ولی وقتی یه فایل رو باز می‌کنی (مثل رابطه با یه آدم جدید، یا رفتن به یه موقعیت خاص)، یهو سیستم هنگ می‌کنه. مغز نمی‌تونه منطقی برخورد کنه، چون یه زخم قدیمی فعال شده.
@unseenlands

💔 انواع ترومای روانی

نوع توضیح

حاد (Acute) یک اتفاق شدید ولی کوتاه‌مدت مثل تصادف یا زلزله
مزمن (Chronic) تجربه مکرر آسیب، مثل کودک‌آزاری یا زندگی در محیط پرتنش

جمعی (Collective) مثلاً جنگ یا مهاجرت دسته‌جمعی که کل جامعه رو درگیر می‌کنه

ترومای توسعه‌ای (Developmental) وقتی کودک در محیطی بزرگ میشه که عشق و امنیت نیست

@unseenlands

👶 از کودکی شروع میشه

بیشتر آسیب‌های روانی از دوران کودکی شکل می‌گیرن. چون اون موقع مغز هنوز در حال رشد و شکل‌گیریه.
اگه والدین دائماً بچه رو تحقیر کنن، نادیده بگیرن یا بترسونن، بچه یاد می‌گیره که دنیا جای امنی نیست — این باور می‌مونه تا بزرگسالی.

🎭 و نشونه‌هاش چیه؟

اضطراب و استرس مداوم

بی‌اعتمادی به دیگران

احساس بی‌ارزشی

پرخاشگری یا انزوا

اعتیاد، وسواس، یا اختلال‌های روان‌تنی
@unseenlands

آسیب روانی یعنی زخمی که روی روح افتاده، پس ناپیداست. هست اما دیده نمیشه.
مثل شکافی در یک کتابخانه که خاطرات تو رو قاطی کرده…
ولی خبر خوب؟ ذهن، همون‌طور که آسیب می‌بینه، می‌تونه خودش رو ترمیم کنه.
با عشق، با حمایت، با آگاهی .

این، داستان ذهن ماست؛ شکننده، اما همیشه قابل بازسازی...
@unseenlands

💬ادامه دارد...
با یک واقعیت برگ ریزون در یک تحقیق علمی معتبر

🌱 ذهن زخمی، اما قابل ترمیمه...
همسفرم❤️
تو این کانال داریم لایه‌لایه به عمق روانمون سفر می‌کنیم — بدون شعار، بدون قضاوت، فقط با علم، تجربه و درک انسانی.

مطالبی که اینجا می‌ذارم، مثل یک جعبه ابزار برای بازسازی روانه... آنهم کاملا رایگان مخصوصاً برای اونایی که سال‌ها درد رو تحمل کردن.

🎁 اگه این پست‌ها برات مفید بوده، فوروارد یا یه لایک‌ات یعنی خیلی چیزها: نه فقط یه تشویق به من —
بلکه یه سیگنال به الگوریتم‌ها که این محتوا ارزش دیده‌شدن داره.
و شاید همین باعث بشه یه نفر دیگه، دقیقاً وقتی که نیاز داره، اینجا رو پیدا کنه.

❤️ پس اگه حس خوبی گرفتی، بذار با یه لایک دیده بشه.
ممنون که توی این مسیر همراه و همسفرمی.
ادامه داره...
@unseenlands

🔰 دعای حضرت زهرا سلام الله علیها در روز چهارشنبه
💠...إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعاءِ، قَرِیبٌ مُجیبٌ

پروردگارا🤲 ،
بحق اسماء با عظمتت، ما را حفاظت کن با دیده ای که به خواب نمی رود و با آن تکیه گاه مطمئنی که از کسی چیزی نمی طلبد

و بر محمد و خاندان او درود فرست،

و ما را تحت حمایت خاص خویش قرار ده

چرا که مراقبت دیگران از ما، از بین رفتنی است،

و عیوب ما را بپوشان که اگر کسی به جز تو آن را پنهان سازد، فاش می گردد،

و ما را مطیع تمامی اوامر خویش قرار ده چرا که تو دعاهای ما را می شنوی و از همه کس به ما نزدیکتری و آنها را اجابت می کنی.

📚 بحارالانوار ج۸۷ ص۳۳۸

«بدن ما، پیش از آنکه بفهمیم، محافظت می‌کند.»
چاقو که می‌بره، دست نمی‌پرسه چه کسی مقصره.
نمی‌پرسه آیا این بریدگی لازمه یا نه.
نمی‌پرسه آیا باید ببخشم، باید صبر کنم، باید تفسیر کنم...

نه.
فقط یک کار می‌کنه:
محافظت.

زخم رو می‌بنده.
درد رو می‌فرسته تا تو عقب‌ بکشی.
پوست رو سفت می‌کنه.
لخته می‌سازه.

همه‌ی این‌ها، نه از روی فکر
بلکه از روی هوشمندی بی‌کلامی که در ژن‌هات نوشته شده.

بدن تو، هر لحظه با میلیاردها پیام،
در حال رصد، تطبیق، ترمیم و دفاعه.
نه برای اینکه فقط دلسوز باشه.
نه_ برای اینکه عاشقته.
چون می‌خواد تو زنده بمونی.

@unseenlands

🌀 و اینجاست که وارد اصل ماجرا می‌شیم:

«محافظت» و «هوشمندی بدن»، ستون‌های پنهان حفظ حیات‌اند.

هر چیزی که ما بهش می‌گیم "واکنش طبیعی بدن"،
ریشه در یکی از این دو ستون داره:

۱. محافظت: مثل سپر، سریع، قاطع، ابتدایی
۲. هوشمندی: مثل هدایت‌گر، دقیق، یادگیرنده، خلاق

@unseenlands

سؤال جسورانه‌ای
همسفر…
و از آنجا که اصل سفر ما از تغییر "ماندن" به "رُستن" آغاز می‌شه.
از «محافظت» به «ترمیم»
از «بقا» به «بسط»
از صرفاً "زنده موندن" به "زندگی کردن"

ترمیم جراحت احساس اهمییت حیاتی پیدا می کنه
و تبدیل به راهکار اساسی میشود.

🔹 بدن، ما رو زنده نگه می‌داره چون این وظیفه‌ی غریزی و اجتناب‌ناپذیرشه.
اما روان، روح، معنا؟
اونا فقط با زنده موندن قانع نمی‌شن.

تو می‌تونی سال‌ها زنده بمونی…
با زخم‌هایی که خوب بسته شدن،
با پوست‌هایی که ضخیم شدن،
با دردهایی که دیگه حس نمی‌شن.

اما...

🔻 آیا این یعنی ترمیم شدی؟
🔻 آیا آزادی؟
🔻 آیا زندگی جریان داره یا فقط ادامه داره؟

@unseenlands

🌱 مرکز این پیام، دعوت به گسترش آگاهانه‌ی زندگیه.
نه فقط بقا با پینه و زخم بسته.
بلکه زندگی با رهایی از آنچه فقط برای روز خطر ساخته شده.⚔🛡

بدن ما در روزهای سخت، پینه می‌سازه.
اما وقتی خطر رفت،
اگر همچنان پشت اون پینه قایم بشیم،
زندگی نمی‌چسبه.

🌀 هوشمندی واقعی یعنی بفهمی کی وقت سپر ساختنه،
و کی وقت سپر رو زمین گذاشتن و آغوش باز کردن.
همسفر،
ما اینجاییم تا بتونیم تشخیص بدیم:
کِی باید دفاع کرد
و کِی باید دل سپرد،
ترمیم کرد،
و به جای قانع شدن به زنده بودن،بپذیریم که
حق زندگی کردن داریم.

همین الان. نه بعد از اینکه همه‌چی امن شد.
نه بعد از اینکه زخم‌ها محو شدن.
بلکه همین لحظه،
زیر پوستِ زنده‌ات،
جایی برای بسطِ حیات هست.

@unseenlands

🎯 چرا مهمه فقط به محافظت قانع نباشیم؟

چون زندگی فقط به‌خاطر "بقا" به ما داده نشده.
زندگی فرصتی برای گسترش، برای تجربه، برای معناست.
و پینه‌ها — چه جسمی چه روانی — اگر بیش از حد بمونن،
جلوی رشد رو می‌گیرن.
احساسات رو محدود می‌کنن.
ارتباط رو تار می‌کنن.
و کم‌کم، به جای محافظ، می‌شن زندانی نرم.

ما نمی‌خوایم فقط زنده بمونیم.
ما می‌خوایم زندگی کنیم.
با تمام وسعت لمس، درک، و عمق بودن‌مون.


🔍 اینجاست که وارد فاز دوم هوشمندی می‌شیم:

هوشمندی بدن در سطحی بالاتر، فقط نمی‌پوشونه؛
می‌پرسه:
آیا هنوز این پینه لازمه؟
آیا زمان ترمیم رسیده؟
آیا می‌تونم حس کردن رو برگردونم؟

و اگر آگاهی وارد این گفت‌وگو بشه — آگاهی‌ای که نه فقط علمی، بلکه انسانی و معنوی باشه —
ترمیم حقیقی آغاز می‌شه.

@unseenlands

🌀 این سفر، از بقا تا ترمیم،از ترمیم تا رهایی،

و از رهایی تا گسترش آگاهانه‌ی زندگی
مسیر ماست، همسفر.

تو تنها نیستی.

ما اینجاییم، نه فقط برای آموزش
بلکه برای درک،
برای بازکردن پینه‌ها
با احترام، نه با عجله.
با نور، نه با فشار.

و برای بازیابی چیزی که
زنده بودن تنها، هرگز نمی‌تونه بهت بده:
🌱زیستن با تمام وجود.🍀

@unseenlands

🌀 پینه‌ای که به جای حفاظت، حبس‌مان می‌کند...

گاهی زخم‌ها، بر پوست نیستند.
از جایی در قلب، یا خاطره، یا اعماق خاموش روان ما سر برمیارند.

زخمی که نه با تیغ، که با یک "بی‌اعتنایی"،
یک "خیانت"،
یک "تحقیر"،
یا حتی یک "سکوت" عمیق بر ما نشسته است.

در برابر این رنج، روان ما بی‌کار نمی‌ماند.
مثل بدن، دست به کار می‌شود برای محافظت.
لایه‌ای می‌سازد؛
ضخیم‌تر از احساس،
سفت‌تر از اعتماد،
و گاهی... بی‌حس‌تر از عشق.

ا👈ین همان پینه‌ی روان است.

@unseenlands

🔹 پینه‌ی روان چطور شکل می‌گیرد؟

وقتی ما در گذشته از کسی لطمه خوردیم —
نه به شوخی، نه از روی غفلت، بلکه عمیقاً زخمی شدیم —
روان ما، برای اینکه دوباره درد نکشد،
دیواری می‌سازد؛
نه فقط در برابر همان فرد،
بلکه در برابر هرکسی که شبیه اوست.🫥

زنی که از مردی آسیب دیده،
ناخودآگاه، همه‌ی مردان را به دیوار بی‌اعتمادی تبعید می‌کند.😈
دانش‌آموزی که از معلمی تحقیر شده،
سال‌ها از هر مرجعی، فاصله می‌گیرد.👽

یا مردی که یک‌بار عشقش رد شده،
نه فقط از همان زن،
که از تمام رابطه‌های احساسی، کنار می‌کشد.🎃

و روان او زمزمه می‌کند:👻
«آن‌قدر هم بد نیست تنها بودن. امن‌تر است.»
@unseenlands

اما بهای این امنیت چیست؟

پینه، وقتی بیش از حد بماند،
دیگر محافظ نیست؛
می‌شود دیوار.☠

نه فقط درد را دور نگه می‌دارد،
که لذت را هم…😈
نه فقط متجاوز را حذف می‌کند،
که دوست را هم.😵‍💫

ما به اسم محافظت، خود را از زندگی محروم می‌کنیم😴.

از رابطه، از اعتماد، از لمس شدن،
از دیدن رنگ‌های تازه، صداهای جدید،
و فرصت‌های نابی که در سایه‌ی یک "نه" تلخ، دفن‌شان کرده‌ایم.🥱
@unseenlands