🌱 ذهن زخمی، اما قابل ترمیمه...
همسفرم❤️
تو این کانال داریم لایه‌لایه به عمق روانمون سفر می‌کنیم — بدون شعار، بدون قضاوت، فقط با علم، تجربه و درک انسانی.

مطالبی که اینجا می‌ذارم، مثل یک جعبه ابزار برای بازسازی روانه... آنهم کاملا رایگان مخصوصاً برای اونایی که سال‌ها درد رو تحمل کردن.

🎁 اگه این پست‌ها برات مفید بوده، فوروارد یا یه لایک‌ات یعنی خیلی چیزها: نه فقط یه تشویق به من —
بلکه یه سیگنال به الگوریتم‌ها که این محتوا ارزش دیده‌شدن داره.
و شاید همین باعث بشه یه نفر دیگه، دقیقاً وقتی که نیاز داره، اینجا رو پیدا کنه.

❤️ پس اگه حس خوبی گرفتی، بذار با یه لایک دیده بشه.
ممنون که توی این مسیر همراه و همسفرمی.
ادامه داره...
@unseenlands

🔰 دعای حضرت زهرا سلام الله علیها در روز چهارشنبه
💠...إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعاءِ، قَرِیبٌ مُجیبٌ

پروردگارا🤲 ،
بحق اسماء با عظمتت، ما را حفاظت کن با دیده ای که به خواب نمی رود و با آن تکیه گاه مطمئنی که از کسی چیزی نمی طلبد

و بر محمد و خاندان او درود فرست،

و ما را تحت حمایت خاص خویش قرار ده

چرا که مراقبت دیگران از ما، از بین رفتنی است،

و عیوب ما را بپوشان که اگر کسی به جز تو آن را پنهان سازد، فاش می گردد،

و ما را مطیع تمامی اوامر خویش قرار ده چرا که تو دعاهای ما را می شنوی و از همه کس به ما نزدیکتری و آنها را اجابت می کنی.

📚 بحارالانوار ج۸۷ ص۳۳۸

«بدن ما، پیش از آنکه بفهمیم، محافظت می‌کند.»
چاقو که می‌بره، دست نمی‌پرسه چه کسی مقصره.
نمی‌پرسه آیا این بریدگی لازمه یا نه.
نمی‌پرسه آیا باید ببخشم، باید صبر کنم، باید تفسیر کنم...

نه.
فقط یک کار می‌کنه:
محافظت.

زخم رو می‌بنده.
درد رو می‌فرسته تا تو عقب‌ بکشی.
پوست رو سفت می‌کنه.
لخته می‌سازه.

همه‌ی این‌ها، نه از روی فکر
بلکه از روی هوشمندی بی‌کلامی که در ژن‌هات نوشته شده.

بدن تو، هر لحظه با میلیاردها پیام،
در حال رصد، تطبیق، ترمیم و دفاعه.
نه برای اینکه فقط دلسوز باشه.
نه_ برای اینکه عاشقته.
چون می‌خواد تو زنده بمونی.

@unseenlands

🌀 و اینجاست که وارد اصل ماجرا می‌شیم:

«محافظت» و «هوشمندی بدن»، ستون‌های پنهان حفظ حیات‌اند.

هر چیزی که ما بهش می‌گیم "واکنش طبیعی بدن"،
ریشه در یکی از این دو ستون داره:

۱. محافظت: مثل سپر، سریع، قاطع، ابتدایی
۲. هوشمندی: مثل هدایت‌گر، دقیق، یادگیرنده، خلاق

@unseenlands

سؤال جسورانه‌ای
همسفر…
و از آنجا که اصل سفر ما از تغییر "ماندن" به "رُستن" آغاز می‌شه.
از «محافظت» به «ترمیم»
از «بقا» به «بسط»
از صرفاً "زنده موندن" به "زندگی کردن"

ترمیم جراحت احساس اهمییت حیاتی پیدا می کنه
و تبدیل به راهکار اساسی میشود.

🔹 بدن، ما رو زنده نگه می‌داره چون این وظیفه‌ی غریزی و اجتناب‌ناپذیرشه.
اما روان، روح، معنا؟
اونا فقط با زنده موندن قانع نمی‌شن.

تو می‌تونی سال‌ها زنده بمونی…
با زخم‌هایی که خوب بسته شدن،
با پوست‌هایی که ضخیم شدن،
با دردهایی که دیگه حس نمی‌شن.

اما...

🔻 آیا این یعنی ترمیم شدی؟
🔻 آیا آزادی؟
🔻 آیا زندگی جریان داره یا فقط ادامه داره؟

@unseenlands

🌱 مرکز این پیام، دعوت به گسترش آگاهانه‌ی زندگیه.
نه فقط بقا با پینه و زخم بسته.
بلکه زندگی با رهایی از آنچه فقط برای روز خطر ساخته شده.⚔🛡

بدن ما در روزهای سخت، پینه می‌سازه.
اما وقتی خطر رفت،
اگر همچنان پشت اون پینه قایم بشیم،
زندگی نمی‌چسبه.

🌀 هوشمندی واقعی یعنی بفهمی کی وقت سپر ساختنه،
و کی وقت سپر رو زمین گذاشتن و آغوش باز کردن.
همسفر،
ما اینجاییم تا بتونیم تشخیص بدیم:
کِی باید دفاع کرد
و کِی باید دل سپرد،
ترمیم کرد،
و به جای قانع شدن به زنده بودن،بپذیریم که
حق زندگی کردن داریم.

همین الان. نه بعد از اینکه همه‌چی امن شد.
نه بعد از اینکه زخم‌ها محو شدن.
بلکه همین لحظه،
زیر پوستِ زنده‌ات،
جایی برای بسطِ حیات هست.

@unseenlands

🎯 چرا مهمه فقط به محافظت قانع نباشیم؟

چون زندگی فقط به‌خاطر "بقا" به ما داده نشده.
زندگی فرصتی برای گسترش، برای تجربه، برای معناست.
و پینه‌ها — چه جسمی چه روانی — اگر بیش از حد بمونن،
جلوی رشد رو می‌گیرن.
احساسات رو محدود می‌کنن.
ارتباط رو تار می‌کنن.
و کم‌کم، به جای محافظ، می‌شن زندانی نرم.

ما نمی‌خوایم فقط زنده بمونیم.
ما می‌خوایم زندگی کنیم.
با تمام وسعت لمس، درک، و عمق بودن‌مون.


🔍 اینجاست که وارد فاز دوم هوشمندی می‌شیم:

هوشمندی بدن در سطحی بالاتر، فقط نمی‌پوشونه؛
می‌پرسه:
آیا هنوز این پینه لازمه؟
آیا زمان ترمیم رسیده؟
آیا می‌تونم حس کردن رو برگردونم؟

و اگر آگاهی وارد این گفت‌وگو بشه — آگاهی‌ای که نه فقط علمی، بلکه انسانی و معنوی باشه —
ترمیم حقیقی آغاز می‌شه.

@unseenlands

🌀 این سفر، از بقا تا ترمیم،از ترمیم تا رهایی،

و از رهایی تا گسترش آگاهانه‌ی زندگی
مسیر ماست، همسفر.

تو تنها نیستی.

ما اینجاییم، نه فقط برای آموزش
بلکه برای درک،
برای بازکردن پینه‌ها
با احترام، نه با عجله.
با نور، نه با فشار.

و برای بازیابی چیزی که
زنده بودن تنها، هرگز نمی‌تونه بهت بده:
🌱زیستن با تمام وجود.🍀

@unseenlands

🌀 پینه‌ای که به جای حفاظت، حبس‌مان می‌کند...

گاهی زخم‌ها، بر پوست نیستند.
از جایی در قلب، یا خاطره، یا اعماق خاموش روان ما سر برمیارند.

زخمی که نه با تیغ، که با یک "بی‌اعتنایی"،
یک "خیانت"،
یک "تحقیر"،
یا حتی یک "سکوت" عمیق بر ما نشسته است.

در برابر این رنج، روان ما بی‌کار نمی‌ماند.
مثل بدن، دست به کار می‌شود برای محافظت.
لایه‌ای می‌سازد؛
ضخیم‌تر از احساس،
سفت‌تر از اعتماد،
و گاهی... بی‌حس‌تر از عشق.

ا👈ین همان پینه‌ی روان است.

@unseenlands

🔹 پینه‌ی روان چطور شکل می‌گیرد؟

وقتی ما در گذشته از کسی لطمه خوردیم —
نه به شوخی، نه از روی غفلت، بلکه عمیقاً زخمی شدیم —
روان ما، برای اینکه دوباره درد نکشد،
دیواری می‌سازد؛
نه فقط در برابر همان فرد،
بلکه در برابر هرکسی که شبیه اوست.🫥

زنی که از مردی آسیب دیده،
ناخودآگاه، همه‌ی مردان را به دیوار بی‌اعتمادی تبعید می‌کند.😈
دانش‌آموزی که از معلمی تحقیر شده،
سال‌ها از هر مرجعی، فاصله می‌گیرد.👽

یا مردی که یک‌بار عشقش رد شده،
نه فقط از همان زن،
که از تمام رابطه‌های احساسی، کنار می‌کشد.🎃

و روان او زمزمه می‌کند:👻
«آن‌قدر هم بد نیست تنها بودن. امن‌تر است.»
@unseenlands

اما بهای این امنیت چیست؟

پینه، وقتی بیش از حد بماند،
دیگر محافظ نیست؛
می‌شود دیوار.☠

نه فقط درد را دور نگه می‌دارد،
که لذت را هم…😈
نه فقط متجاوز را حذف می‌کند،
که دوست را هم.😵‍💫

ما به اسم محافظت، خود را از زندگی محروم می‌کنیم😴.

از رابطه، از اعتماد، از لمس شدن،
از دیدن رنگ‌های تازه، صداهای جدید،
و فرصت‌های نابی که در سایه‌ی یک "نه" تلخ، دفن‌شان کرده‌ایم.🥱
@unseenlands

🧭 اینجاست که باید از خودمان بپرسیم:

📍 آیا این دیوار، هنوز هم لازم است؟
📍 آیا هنوز دارد ما را حفظ می‌کند؟
یا فقط دیگران را دور نگه می‌دارد و ما را تنها…

گاهی دیواری که زمانی جان‌مان را نجات داد،
امروز، مانع نفس کشیدن‌مان است.

🌿 پینه برای عبور ساخته شده، نه برای ماندن.

وظیفه‌اش این است که کمک‌مان کند از محل آسیب عبور کنیم،👌
نه اینکه در آن‌جا ساکن شویم.🫸

@unseenlands

و اینجاست که آگاهی،
مهربان و دقیق،
به سراغ‌مان می‌آید و می‌پرسد:😇

«همسفر…
می‌خواهی هنوز پشت این دیوار بمانی؟
یا وقت آن است که پینه‌ها را آرام بررسی کنیم،
و اگر وقتش رسیده،
آرام و با احترام، بازشان کنیم…

تا دوباره احساس کنیم،🐣
دوباره اعتماد کنیم،🐥
و دوباره زندگی کنیم؟»🦋

🔷 این سفر، ادامه دارد...
قدم بعدی، روشن‌تر خواهد بود...
@unseenlands

سلام
صبح بخیر❤️

ای ناز تو بهترین سرآغاز
بی ناز تو با تو کی کنم راز ؟

🌼🤍

عطار نیشابوری می‌گوید:
آنچه می‌جویی تویی
و آنچه می‌خواهی تویی

پس ز تو تا آنچه گم کردی
ره بسیار نیست

💎 دعای حضرت زهرا سلام الله علیها در روز پنجشنبه

پروردگارا🤲
مارا به صراط مستقیم رهنمون ساز و پرهیزکاری و پاکدامنی و روزی حلال را به ما عنایت فرما

و مارا در عمل به آنچه دوست داری و می پسندی، موفق گردان،

خداوندا،
ناتوانی ما را به توانایی، و تنگدستی و بینوایی ما را به بی نیازی، و جهالت ما را به بصیرت و بینش صحیح، مبدل گردان.

پروردگارا ،
ما را بر سپاسگزاری از خود و ذکر نام خویش و اطاعت از فرامین خود و پرستش ذات احدیتت، یاری بفرما

📚 بحارالانوار ج۸۷ ص۳۳۸

@unseenlands

نه با پرهیز از درد

بلکه
با تشخیص نقش آن به عنوان
مرحله‌ای اجتناب ناپذیر
و طبیعی برای

دست‌یابی به هر چیز خوبی

رضایت خاطر حاصل می‌گردد.

@unseenlands

دو تردید هست که مسیر زندگی‌تو می‌سازن؛ ⚠️⚠️
نتیجه یکی به رفتن به پناهگاه است و دومی بازگشت زندگی:

شنیدی میگن آدم عاقل از یه سوراخ دوبار گزیده نمیشه
و مار گزیده از ریسمون سیاه و سفید میترسه
نه قرار مدام در برابر شرایط تکراری زجر بکشیم
نه به خاطر یک مواجهه دردناک همه عمر در پناهگاه باشیم

آره وقتی جنگه جای امن پیدا کردن شرط عقل
اما وقتی آتش بس شد باید برگردی سر کار و زندگیت
داستان همینقدر واضحه مثل داستان رفت و برگشت ناشی از جنگ
حرکت جمعی شجاعت جمعی و موج میسازه
امادر حرکت فردی فقط تویی و انتخابهات

‌۱. تردیدِ زخم
از درد گذشته میاد.
می‌گه: «دیگه نزدیک نشو!»
علت نجات و محافظته،
اما استمرار و تعمیمش تو رو از زندگی عقب می‌کشه.

‌۲. تردیدِ آگاهی
از چشم باز کردن میاد.
تردیدِ آگاهانه یعنی جرأت نگاه دوباره به راهی که رفتیم...
شک کردن نه به خود،
بلکه به تداوم و تعمیم «الگوی فکری / احساسی/رفتاری» که روزی ناشی از درد ساختیم!

دیدی دو نفر ۳۰ سال رابطشون شکرآب و هیچ دلیل منطقی نداره این یعنی استمرار رفتار با الگویی که تاریخ مصرفش گذشته

✳️ نترس از پرسیدن:
«آیا این واکنشم،
‌واقعاً برای محافظته؟
یا فقط عادت زخم قدیمیه؟»

#تردید_آگاه
#پایان_تکرار
#سفر_به_سرزمین_غیب
@unseenlands

🎯 زخم خوردی؟ پس هنوز زنده‌ای! | نسخه‌ای برای تمام عمر نه فقط امروز

🔻 چرا بعضی زخم‌ها، نه می‌خواهند خوب شوند نه فراموش شوند؟
✍چون قرار است معلم ما باشند، نه مانع ما.

در این ویس از کانال «سفر به سرزمین غیب» 📿
✅ از نگاه تازه‌ای به جراحت‌ها می‌گوییم
✅ از مسئولیتی که داریم، نه نتیجه‌ای که نداریم
✅ از رها کردن کمال‌گرایی و ورود به واقعیت زندگی

🔊 این فایل رو باید گوش کنی اگر:
▪️ زخمی هستی،
▪️ از زخم‌هات خجالت می‌کشی،
▪️ یا هنوز منتظری تا کامل بشی بعد حرکت کنی!

👇 بشنو، ذخیره کن، برای کسی بفرست که امروز دلش خسته‌تر از همیشه‌ست...

📍 @unseenlands | سرزمین غیب
#رشد_فردی #التیام_احساسی #زندگی_آگاهانه #شفای_درون #انگیزه_واقعی #جنگجوی_درون

سلام
صبح بخیر همسفر 🌹


خیر باشد این صبح
آمین شود
هر آنچه می پنداری