💎 دعای حضرت زهرا سلام الله علیها در روز پنجشنبه

پروردگارا🤲
مارا به صراط مستقیم رهنمون ساز و پرهیزکاری و پاکدامنی و روزی حلال را به ما عنایت فرما

و مارا در عمل به آنچه دوست داری و می پسندی، موفق گردان،

خداوندا،
ناتوانی ما را به توانایی، و تنگدستی و بینوایی ما را به بی نیازی، و جهالت ما را به بصیرت و بینش صحیح، مبدل گردان.

پروردگارا ،
ما را بر سپاسگزاری از خود و ذکر نام خویش و اطاعت از فرامین خود و پرستش ذات احدیتت، یاری بفرما

📚 بحارالانوار ج۸۷ ص۳۳۸

@unseenlands

نه با پرهیز از درد

بلکه
با تشخیص نقش آن به عنوان
مرحله‌ای اجتناب ناپذیر
و طبیعی برای

دست‌یابی به هر چیز خوبی

رضایت خاطر حاصل می‌گردد.

@unseenlands

دو تردید هست که مسیر زندگی‌تو می‌سازن؛ ⚠️⚠️
نتیجه یکی به رفتن به پناهگاه است و دومی بازگشت زندگی:

شنیدی میگن آدم عاقل از یه سوراخ دوبار گزیده نمیشه
و مار گزیده از ریسمون سیاه و سفید میترسه
نه قرار مدام در برابر شرایط تکراری زجر بکشیم
نه به خاطر یک مواجهه دردناک همه عمر در پناهگاه باشیم

آره وقتی جنگه جای امن پیدا کردن شرط عقل
اما وقتی آتش بس شد باید برگردی سر کار و زندگیت
داستان همینقدر واضحه مثل داستان رفت و برگشت ناشی از جنگ
حرکت جمعی شجاعت جمعی و موج میسازه
امادر حرکت فردی فقط تویی و انتخابهات

‌۱. تردیدِ زخم
از درد گذشته میاد.
می‌گه: «دیگه نزدیک نشو!»
علت نجات و محافظته،
اما استمرار و تعمیمش تو رو از زندگی عقب می‌کشه.

‌۲. تردیدِ آگاهی
از چشم باز کردن میاد.
تردیدِ آگاهانه یعنی جرأت نگاه دوباره به راهی که رفتیم...
شک کردن نه به خود،
بلکه به تداوم و تعمیم «الگوی فکری / احساسی/رفتاری» که روزی ناشی از درد ساختیم!

دیدی دو نفر ۳۰ سال رابطشون شکرآب و هیچ دلیل منطقی نداره این یعنی استمرار رفتار با الگویی که تاریخ مصرفش گذشته

✳️ نترس از پرسیدن:
«آیا این واکنشم،
‌واقعاً برای محافظته؟
یا فقط عادت زخم قدیمیه؟»

#تردید_آگاه
#پایان_تکرار
#سفر_به_سرزمین_غیب
@unseenlands

🎯 زخم خوردی؟ پس هنوز زنده‌ای! | نسخه‌ای برای تمام عمر نه فقط امروز

🔻 چرا بعضی زخم‌ها، نه می‌خواهند خوب شوند نه فراموش شوند؟
✍چون قرار است معلم ما باشند، نه مانع ما.

در این ویس از کانال «سفر به سرزمین غیب» 📿
✅ از نگاه تازه‌ای به جراحت‌ها می‌گوییم
✅ از مسئولیتی که داریم، نه نتیجه‌ای که نداریم
✅ از رها کردن کمال‌گرایی و ورود به واقعیت زندگی

🔊 این فایل رو باید گوش کنی اگر:
▪️ زخمی هستی،
▪️ از زخم‌هات خجالت می‌کشی،
▪️ یا هنوز منتظری تا کامل بشی بعد حرکت کنی!

👇 بشنو، ذخیره کن، برای کسی بفرست که امروز دلش خسته‌تر از همیشه‌ست...

📍 @unseenlands | سرزمین غیب
#رشد_فردی #التیام_احساسی #زندگی_آگاهانه #شفای_درون #انگیزه_واقعی #جنگجوی_درون

سلام
صبح بخیر همسفر 🌹


خیر باشد این صبح
آمین شود
هر آنچه می پنداری

خدای من🤲
اگر گاهی
زبانم از شکرت باز می ایستد !
تقصیری ندارد

قاصر است

کم می آورد در برابر بزرگی ات...

لکنت می گیرند واژه هایم در برابرت

در دلم اما همیشه ذکر خیرت جارییست
درهر نفس در هر ذکر در هر فکر در هر حس و در هر قدمم تو باش
و نور حضورت را بر قلب خسته ام بتابان


@unseenlands

نادر ابراهیمی عادت داشته کارهایی را که برای یک سال برنامه‌ریزی می‌کرده با خط خوش و درشت می‌نوشته و روی دیوار اتاقش می‌ زده
. این یادداشتی است که اواخر عمرش نوشته تا به مفاد آن پایبند باشد، و چقدر جالب است.

(این یادداشت اکنون در موزه‌ی نادر ابراهیمی قرار دارد.)

@unseenlands

🔊 صدای امروز من برای توست…

بازی ساده‌ای مثل «مونوپولی» گاهی می‌تونه آیینه‌ای باشه برای دیدن حقیقتی بزرگ:
اینکه چطور جایگاه و امکانات، بر احساس لیاقت ما سایه می‌اندازند…
و چطور فراموش می‌کنیم بعضی چیزها رو صرفاً با یه "تاس شانس" به‌دست آوردیم، نه لیاقت مطلق!

🧠 در این ویس، از یک آزمایش علمی ساده شروع می‌کنیم و به لایه‌های عمیق‌تری می‌رسیم:
رفتار در موقعیت قدرت، خودآگاهی، تاب‌آوری، شادی به‌عنوان مهارت و اینکه چطور سهم خودمون از رنج رو بیشتر از اونچه هست نکنیم.

🎧 اگر این روزها به خودت شک کردی، از بی‌عدالتی خسته‌ای، یا دلت دنبال نوری توی تاریکی می‌گرده، این صدا برای توست...

✨ با هم زندگی آگاهانه رو تمرین کنیم.
👣 به همسفران «سرزمین غیب» بپیوند...
@unseenlands

✨جمله ای زیبا از حضرت علی(ع)✨

نه سفیدی بیانگر زیبایی است..
و نه سیاهی نشانه زشتی..
کفن سفید اما ترساننده است
و کعبه سیاه اما دوست داشنتی است...

🌟انسان به اخلاقش هست نه به مظهرش....

قبل از اینکه سرت را بالا ببری و نداشته هات را به پیش الله گلایه کنی..
نظری به پایین بینداز و داشته هات را شاکر باش

🌼انسان بزرگ نمیشود ، جز به وسیله ی فكرش ،
🌺شریف نمیشود، جز به واسطه ی رفتارش ،

🌸قابل احترام نمیگردد ، جز به سبب اعمال نیكش.

✨آدینه بخیر❤️
@unseenlands


💙

🔐اعتماد کلید تجارب رو به رشد


🌉 اعتماد می‌تونه بزرگ‌ترین فرصت زندگی‌ت باشه… یا عمیق‌ترین زخم‌ت.


راهش رو بلدی؟؟؟


اگه تجربه تلخی از اعتماد داشتی، این ویس برای شماست… 👇✨


@unseenlands

__صبح بخیر

ما مرغ عرشییم که بر بانگ ما روند
مرغان شب شناس نواخوان صبح‌گاه

صبح شما دمی است دم ما هزار صبح
هر پنج وقت ما شده یکسان صبح‌گاه

#خاقانی
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌⇢@unseenlands ❥ ࿐ྂ

#امروزتون شاد و قشنگ❤️🎶🎶


امروز، ما مهمان تو، مست رخ خندان تو

چون نام رویت می‌برم، دل می‌رود والله ز جا


#مولانا
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌⇢@unseenlands ❥ ࿐ྂ

اگر از سختی مسیر رسیدن به اهداف بترسی

روزی میرسه که از پشیمونی مسیری که طی نکردی

اشک میریزی😄🙌🏼.

برخیز و
سهم امروز ت رو از ساختن زندگی دلخواه
ادا کن

سلااااام صبحت به خیر همسفر❤️

@unseenlands

خطرناک ترین کار تو دنیا
اینه که هیچ کاری نکنی

برای هر چیزی که باید در زندگیت تغییر کنه
تو فقط خودت باید تغییرش بدی
هیچ راه میانبری نداره

من اصلا اینجا بهت نمیگم زندگی آسونه
هرگز
زندگی ارزشمند بله اینو همیشه از من میشنوی

@unseenlands

برای هریک از ما فهمیدن اینکه؛
در حال حاضر کجا هستیم 📍
قدم دشواری در یافتن🔐 جایی است که باید در آن باشیم🎯

«تشخیص جایِ اکنون» پیش‌شرطِ «رسیدن به جایِ باید» است.

لایک بزنی و همراه امروز کانال باشی یه نقشه ساده بهت میدم که با عمل کردن بهش میتونی هرررررررر تغییری بخوایی۰ تو زندگیت ایجاد کنی🔥

حواست جمع کن ما اینجا شعار معار الکی نداریم👇
گفتم عمل کنی نه صرفا اطلاع پیدا کنی
بزن لایک و منتظر نقشه🧧 باش

@unseenlands

امروز چهارم شهریور و روز کارمند و من بر خلاف قاعده این کانال
امروز از «روز کارمند» هم می‌نویسیم؟
چراااا

چون انگیزه فقط جمله‌های قشنگ نیست؛ انرژی است و به سازوکار درست نیاز دارد. اگر قواعد بازی خطا باشند، انگیزه می‌سوزد و «تلاش خوب» نادیده می‌ماند.
این یادداشت نشان می‌دهد چطور با اصلاح شاخص‌ها، تفویض اختیار و شفافیت می‌توان انرژی فردی را به اثر جمعی تبدیل کرد؛ تا هم کارمند دیده شود و هم شهروند نتیجه را لمس کند.
هدف ما در این‌جا «امید واقع‌بینانه» و «نقشه‌ی عمل» است، نه گلایه. روز کارمند مبارک 🌱⚙️✨

یادداشت روز کارمند؛ وقتی سازوکار های فرسوده، تصویر کارمندی را مخدوش می‌کند

روز کارمند، فقط روز تبریک و تقدیر نیست؛ لحظه‌ای است برای نگاه کردن از زاویه‌ی تجربه‌ی واقعی. در پشت باجه‌ها و روبه‌روی مانیتورها، میان صفِ درخواست‌ها و ضرب‌الاجلِ گزارش‌ها، کیفیت خدمت گاهی زیر سایه‌ی عدد و آمار می‌افتد. کارمندی که می‌خواهد درست کار کند اما اختیار متناسب ندارد، ناچار میان «قانون و انتظارات»، «سامانه و واقعیت» و «پاسخگویی و بی‌اختیاری» هر روز آشتی برقرار می‌کند. شهروند هم نتیجه می‌خواهد، نه توضیح؛ طبیعی است وقتی «اثر» دیده نمی‌شود، «نارضایتی» بالا می‌رود.
ذهنیت کارمندی در چنین فضایی چگونه شکل می‌گیرد؟ از تکرار تجربه‌ها. وقتی امنیت شغلی با ناامنی حرفه‌ای همراه می‌شود—یعنی معلوم نباشد ابتکار درست چگونه ارزیابی و حمایت می‌شود—عقلانیت فردی به محافظه‌کاری میل می‌کند: «ریسک نکن؛ آمار را کامل کن.» پیام‌های ضمنی سیستم اگر به‌جای معنا، اطاعت و گزارش را برجسته کنند، فرد برای بقا بهینه‌سازی فردی می‌کند و سازمان کارایی جمعی را از دست می‌دهد. این توصیف یک سازوکار مرسوم است که اثرش در تجربه‌های کارمندی و شهروندی مشهود است؛ بنابراین مسئله، «خصلتِ افراد» نیست، «قواعد بازی» است.
برای شهروند، نتیجه‌ی این قواعد، تجربه‌ای آشناست: صف‌های طولانی، پاسخ‌های «اختیار نداریم»، وعده‌هایی که در رفت‌وبرگشتِ نامه‌ها فرسوده می‌شوند. برای کارمند هم همین قواعد، فرسودگی می‌سازند: مسئولیت سنگین بدون ابزار کافی، دستورهای متکثر بدون مرجع روشن، سامانه‌هایی که بار اداری را کم نمی‌کنند بلکه جابه‌جا می‌کنند. این دو تصویر، آینه‌ی یکدیگرند؛ وقتی سازوکار درست تنظیم نباشد، هم خدمت‌رسان خسته می‌شود و هم خدمت‌گیر ناراضی.
قدردانیِ واقعی یعنی تغییر در همان قواعد. نقشه‌ی راه، پیچیده نیست اما پیوسته و عملی است: آنچه شمرده می‌شود را عوض کنیم تا آنچه انجام می‌شود عوض شود. شاخص‌ها باید کیفیت، اخلاق و همکاری را همان‌قدر جدی بگیرند که کمّیت را؛ اختیار باید هم‌تراز مسئولیت تعریف شود تا پاسخگو، واقعاً بتواند تصمیم بگیرد؛ شفافیت در تصمیم‌ها و مستندسازی فرآیندها لازم است تا روایت رسمی از شایعه جلو بزند و احساس عدالت تقویت شود؛ مرجع بی‌طرف رسیدگی اختلافات را از ساحت شخصی به مسیر حرفه‌ای می‌برد؛ و کاهش بار اداری با پالایش فرم‌ها و یکپارچه‌سازی سامانه‌ها زمان کارشناسی را به خدمتِ مستقیم برمی‌گرداند.
اگر جامعه بخواهد نتیجه ببیند، باید بپذیرد که همه‌چیز از «بدی کارمند» نیست؛ همین سازوکارهاست که رفتار بد را برجسته و رفتار خوب را محو می‌کند. و اگر دستگاه‌ها بخواهند اعتماد عمومی را بالا ببرند، باید قواعد بازی را طوری بچینند که «درست‌کاری» سریع‌تر دیده و بهتر پاداش بگیرد از «گزارش‌کاری».
روز کارمند، مجال قدردانی است؛ اما قدردانیِ واقعی وقتی معنا پیدا می‌کند که به تغییرِ سازوکار بینجامد. با بازآرایی شاخص‌ها به نفع کیفیت و اخلاق، تفویض اختیارِ متناسب، شفافیت تصمیم‌ها و مستندسازی فرآیندها، ایجاد مرجع بی‌طرف رسیدگی و کاهش بار اداری، هم رضایت شهروند بالا می‌رود و هم کرامت و آرامش حرفه‌ای کارکنان پاس داشته می‌شود. در این چارچوب، شهروند «کیفیت» را لمس می‌کند نه فقط «آمار» را، و کارمند «اثر» را تجربه می‌کند نه صرفاً «حضور» را.

@unseenlands

🔥 نقطهٔ آبی‌ات کجاست؟
مثل نقشهٔ گوشی: تا جای «الان» معلوم نشه، مسیرِ «باید» هم پیدا نمی‌شه.

تو گوگل مپ هم اول باید مشخص کنی که کجا هستی تا بتوانی مقصدی تعریف کنی

تا ندانیم الان کجاییم، نمی‌فهمیم باید به کجا برویم.»
پس مثل نقشه‌ی گوشی: اول نقطه‌ی آبی «الانِ تو» باید معلوم شود، بعد راهِ مقصد

قاعده حرکت همینه
اول بدونم کجا هستم تا بتونم به نقطه‌ی مطلوب حرکت کنم


با چه فاکتورهابی نقطه فعلی رو پیدا کنم🧐

@unseenlands

تصویرِ اکنون


✍دربُعدها و حوزه های زیر باید خودت رو ارزیابی کنی و نمره بدی.....

به خودت از ۱ تا ۱۰ نمره بده:
سلامت،
خانواده/رابطه‌ها،
دوستی/حال روحی
پول/کار
تحصیل،/رشد فردی،
فراغت،
معنا/معنویت.

خوب بعد از ارزیابی و دادن نمره شما موقعیت خودت رو روی نقشه پیدا کردی و
حالا نقطه آبی داری میتونی برای حرکتت مقصد مشخص کنی

لایک کن بریم قدم دوم رو در پست بعدی بهت بگم