🔺وقتی یکی از قانون‌گذاران آلمان با نوزاد در آغوش در مجلس سخنرانی کرد، پیامش فراتر از یک تصویر ساده بود؛
او نماد شکستن دیوارهای مصنوعی بین «والد بودن» و «شاغل بودن» شد.
در جهان مدرن، مسئولیت فرزندپروری به طرز بی‌رحمانه‌ای از عرصه اجتماعی جدا شده؛ کسانی که هیچ دغدغه‌ای از این تجربه ندارند، آینده جامعه را قانون‌گذاری می‌کنند،
در حالی‌که مادرانی که حقیقتاً در حال ساختن نسل فردا هستند، از این میدان عقب رانده می‌شوند.

نتیجه این تفکیک اجباری، انتخابی ظالمانه است: یا مادر باش، یا شاغل.
این دو مسئولیت عمداً منفک و متضاد نشان داده می‌شوند، در حالی‌که در اصل، مکمل یکدیگرند. کار، تلاش، آینده‌سازی و خانواده، بخشی از یک کل واحدند. اگر از هم جدا شوند، جامعه به سمت انزوا، فردگرایی افراطی و گسست از هسته خانواده پیش می‌رود.

پیام این صحنه روشن است:
جامعه‌ای که می‌خواهد پایدار بماند، باید «والد بودن» را بخشی جدانشدنی از «شاغل بودن» و «سیاست‌گذاری» بداند؛ وگرنه ساختن آینده، روی پایه‌های ناقص و گسیخته بنا خواهد شد.
@unseenlands

این دیوارکشی‌ها امروز آن‌قدر عمیق شده که والد بودن، رسماً «مخل شاغل بودن و مسئول بودن» تلقی می‌شود.
با عرض پوزش گنده از اساتیغ تازه به دوران رسیده قانون جذب
که ما خودمون مسئول جذب همه چیزهای کوفتی به زندگیمون هستیم
اما واقعیت خارج از اراده ما اینه:
در دنیای کار آزاد، بسیاری از آگهی‌های استخدام شرط «عدم تأهل» را مطالبه می‌کنند؛ یعنی والد بودن نه یک امتیاز اجتماعی، بلکه مانع رشد حرفه‌ای محسوب می‌شود.

نگاهی به ساختارهای دولتی هم کافی‌ست: بسیاری از زنان تنها زمانی به مسئولیت‌های اجتماعی و سیاسی می‌رسند که یا مجرد مانده‌اند، یا طلاق گرفته اند یا از مرحله بزرگ‌کردن فرزند عبور کرده‌اند.
این یعنی قانون‌گذاری و آینده‌نگری توسط کسانی پیش می‌رود که سهمی واقعی در تربیت نسل آینده ندارند؛ در حالی‌که مادرانی که روزانه با خواست‌ها و نیازهای نسل فردا درگیرند، عملاً از میدان تصمیم‌سازی حذف شده‌اند.

و این دقیقاً همان تضاد خطرناک است:
وقتی جامعه والد بودن را «مخل مسئولیت اجتماعی» بداند، آینده‌اش را به دست کسانی می‌سپارد که فقط در نظریه از آینده حرف می‌زنند، نه در عمل

دیدین در عمل هیچ کس کاری به شیادان قانون جذب ندارد
چون یادت میدن هرچی سرت میاد فرکانس خودته
نه هیچ قانون و قانوگذار و سیاست و سیاستمداری که تقصیر ندارن
@unseenlands

ببیند خدا چقدر قشنگ چید براش...

داستان جالب و شنیدنی اوزجان دنیز که چجوری یک رشته از تمام
نشدنها و نداشتن ها
رهایی از کارگری وخواننده شدن و به محبوبیت رسیدن رو براش رقم زده

اگر او بخواد ته تمام بدبیاریها
هم در رحمت باز میشه
هیچ جا برای امید داشتن و امیدوار بودن دیر نیست

@unseenlands

من هیچ‌وقت به قانون جذبِ مرسوم با سبک اساتید بازاری ایران باور نداشتم. در کافه گفتگو هم دوستان شاهد بودند که چطور همه‌ ابعادش را نقد کردم و زیر تیغ بردم.

✨ شاید خوب، شاید بد... ✨

🌍 در روزگار پرآشوب امروز، وقتی خبرهای ناگوار دل‌ها را می‌لرزاند، طبیعی است که بیم و هراس داشته باشیم. اما حقیقت این است:
👉 هیچ رخدادی ذاتاً «خوب» یا «بد» نیست؛ این نگاه ماست که برچسب می‌زند.

📖 حکایت کشاورز می‌گوید:
👨‍🌾 پای پسرش شکست → مردم: «چه بدبیاری!» / کشاورز: «شاید بد باشد، شاید خوب.»
⚔️ جنگ شد و پسر به‌خاطر پای شکسته به جبهه نرفت → مردم: «چه خوش‌شانسی!» / کشاورز: «شاید خوش‌شانسی باشد، شاید نه.»
🐄 گاوش مرد → مردم: «چه بدبختی!» / کشاورز: «شاید بد باشد، شاید هم خیر پنهانی در آن.»

💡 پیام ساده و عمیق این است:
هیچ شرایطی آن‌قدر تاریک نیست که دریچه‌ی رحمت خدا را ببندد.
همان‌طور که هیچ خوشی ظاهری هم تضمین سعادت همیشگی نیست.

🌱 معنای واقعی عاقبت‌به‌خیری همین است: ایمان به اینکه در هر پیشامد، دست حکمت الهی حضور دارد؛ حتی اگر ظاهرش چیز دیگری نشان دهد.

🙏 پس بیاییم در این روزها و همیشه، به‌جای تسلیم ترس شدن، دل به رحمت خدا بسپاریم.
برای خود، برای خانواده، برای ایران 🇮🇷 و برای جهان 🌏 دعا کنیم؛
که از دل هر سختی، راهی به سوی آرامش و پیروزی گشوده شود. 🌸
@unseenlands

✨ هرچقدر شرایط سخت شد، اول یادت باشه موقتی است؛ مثل همه‌ سختی‌های پیش از آن.

دوم اینکه بدان:
🔹 در این شرایط، برای فکر ما، طاقت ما، صبر ما، علم ما و حلم ما عرصه تنگ می‌شود.
اما خداوند همان‌گونه که همیشه بوده، دستش گشوده است و اسبابش مهیاست.

دنبال علت شدن خواسته‌ها با ذهن و عقل خودت نگرد.
نه اینکه با یک «کلیک» به خواسته برسی، نه! یا برای رسیدن کلیک کنی روی یک خواسته، نه!
منظور این است که ما نمی‌دانیم در شرایط سخت، چطور باید با زندگی و هزاران مسئله ریز و درشتش روبه‌رو شویم.
ولی او همچنان خدای بی‌نیاز و رحمن و رحیم است.

خدا فقط در دوران وفور و نعمت، «منعِم» نیست؛ در قحطی و تنگنا هم او رزق را بر عهده دارد.

🌸 در شرایط سخت، توکل است که کمک می‌کند.
یادمان باشد: منطق و راهکار ذهن ما محدود و نسبی است،
اما او توانمند مطلق است.
@unseenlands

بفرست 📤برای هرکسی که این یادآوری حالش رو بهتر میکنه

💬آدم‌ها فکر می‌کنند اگر یکبار دیگر متولد شوند، جور دیگری زندگی می‌کنند، شاد و خوشبخت و کم اشتباه خواهند بود.
فکر می‌کنند می‌توانند همه‌چیز را از نو بسازند، محکم و بی‌ نقص!
اما حقیقت ندارد.
اگر ما جسارت طور دیگری زندگی کردن را داشتیم، اگر قدرت تغییر کردن را داشتیم،
اگر آدمِ ساختن بودیم، از همین جای زندگی‌مان به بعد را مى‌ساختيم...

👤آنتوان دوسنت اگزوپری
@unseenlands

من اینطوری میخونمش که
اینم یه حقه ذهن و جسم برای عدم رویارویی با تغییر
اونجا که مطمئن میشی تنها راهت تغییر حس بقا احساس خطر میکنه و میاد میگه ببین دیگه تو این زندگی نه
اگر یه بار دیگه زندگی به تو داده میشد
یه جور دیگه زندگی میکردی
ولی الان دیگه نمیشه
بعد هم همون نتایج عدم تغییر رو به عنوان دلیل بهت نشون میده
ببین چند سالت
ببین ورزش نکردی
ببین سلامتی ات اینطوره
ببین وضعیت مالیت
آره
اینها همون دلیلی که من باید تغییر کنم

🌱 اگر از اول می‌دانستیم...

اگر از همان آغاز می‌دانستیم که خطا و اشتباه بخش جدانشدنی از مسیر یادگیری انسان است،

آیا باز هم این‌همه عذاب وجدان، سرزنش و خودخوری می‌توانست جان‌مان را از درون بجود؟ 🤔💭

اکنون اما می‌دانیم.
پس برابر آموخته هایمان عمل کنیم

تنها واکنش درست پس از هر لغزش،
جبران و کوشش برای تکرار نکردن آن است؛ تا آنجا که توان‌مان اجازه دهد ✨🔄.

هرگز در دیروز، دانایی امروز را نداشتم 🕰️🔑؛
پس امروز باید آگاهی‌ام را صرف ساختن زندگی بهتر کنم،
نه خرج تخریب خودم یا آزردن عزیزانم 💚🕊️.

هر خطا تصویری تازه در ذهن می‌سازد؛
و سرزمین غیب به ما یاد می‌دهد
که با پذیرش و مهربانی با خویش،
می‌توانیم از هر لغزش پلی بسازیم برای رشد 🌈🌿.
@unseenlands

پاسخ خدا همیشه “بله” است، اما قالب اجابت انتخابش با خداست.

وقتی از خدا چیزی می‌خواهی، نه فقط زبانت، که روحت باید در حالتِ ادب، عشق، و تسلیم باشد.

بخواه، با صداقت؛ بگو، با احترام؛ بسپار، با آرامش.

چون آن‌کس که صدای تو را می‌شنود، هرگز تو را بی‌پاسخ نمی‌گذارد — فقط گاهی پاسخ، شکل دیگری از عشق اوست. 💫

@unseenlands

به بهانه‌ی روز جهانی دختر😘،

برای تو بانوی توانمند و دختر پرتلاشِم —
شما نه‌تنها ستون‌های استوار کار و عشقید،
که یادآور قدرت، ظرافت و درخششی هستید که دنیا بهش نیاز داره 🌹

روز جهانی دختر بر گل دخترای من و همسفرانم در سرزمین غیب مبارک 🌺

امید مثل «سوخت روزمره‌ی بقا»ست،

ولی ناامیدی مثل «انفجار در سکون»؛ نیرویی که از دل فروپاشی زاده می‌شود.
@unseenlands

امید حفظ ثبات، تحمل، ادامه دادن وضعیت فعلی بقای نظم موجود، ادامه مسیر با انتظار تغییر آرام

ناامیدی برهم زدن سکون، قطع سازش، وادار به تصمیم و دگرگونی آغاز حرکت رادیکال، خلق وضع جدید
@unseenlands

امید باور به امکان بهتر شدن آینده پیوند با آینده؛ نگاه به «آنچه می‌تواند بشود»

ناامیدی قطع پیوند با آینده مطلوب پیشین بازگشت به حال؛ پذیرش پایان «آنچه دیگر نمی‌شود»
@unseenlands

🔸 «امید» ما را در افق آینده نگه می‌دارد،
اما اما
«ناامیدی» ما را به اکنون پرت می‌کند و مجبورمان می‌کند واقعیت را بی‌نقاب ببینیم.


در عمل، جوامع با امید دوام می‌آورند، ولی با ناامیدی دگرگون می‌شوند.

@unseenlands

امید، نگهبانِ زندگی‌ست.
ناامیدی، معمارِ زندگیِ نو.

امید ادامه می‌دهد،....

اما ناامیدی آغاز می‌کند.

امید صبر می‌سازد،
ناامیدی خلق می‌کند.
@unseenlands

> «آنچه باعث تغییر می‌شود، امید نیست، بلکه ناامیدی است.
در نگاه اول، این جمله در تضاد با تصور عموم ماست؛
چون معمولاً فکر می‌کنیم امید موتور حرکت و پیشرفت است.
اما بسیاری از دگرگونی‌های واقعی، از جایی شروع می‌شوند که دیگر هیچ امیدی به ادامه وضع موجود باقی نمانده.
فلسفه، «تغییر» معمولاً در بستر بحران و فروپاشی نظم موجود اتفاق می‌افتد.
وقتی انسان‌ها هنوز امید دارند که نظم موجود اصلاح شود، معمولاً سکوت می‌کنند یا سازش.
اما وقتی امید کاملاً از بین می‌رود، انسان مجبور می‌شود دست به آفرینش وضع جدیدی بزند.

پس ناامیدی نه به معنای تسلیم، بلکه نقطه‌ی گذار از انفعال به کنش است.
یعنی:

> ناامیدی = پایان انتظار، آغاز عمل.

از نظر روان‌شناختی هم، تا وقتی آدم هنوز امیدی مبهم دارد، درد را تحمل می‌کند.
ولی وقتی ناامید می‌شود، ذهن می‌گوید: «دیگه اینطوری نمی‌شه ادامه داد.»
و درست در همین لحظه، جرأت تصمیم بزرگ متولد می‌شود:
ترک عادات فردی و جمعی، تغییر مسیر زندگی فردی و جامعه، انقلاب جوامع، و بازسازی خویشتن.
همه از سوخت نا امیدی تغذیه میشوند.
> امید، انسان را نگه می‌دارد.
ناامیدی، او را می‌جنباند.
یکی تداوم می‌آورد، دیگری تغییر.
@unseenlands

اگر از آغاز می دانستم ....

🌅 شنبه؛ آغاز دوباره

۱. نگاه نو، زندگی نو
هر چیز را چنان ببین که گویی بار اول است؛
چشم تازه، دل تازه می‌خواهد. جهان را با شگفتی نگاه کن، نه با عادت.

۲. اولویت با رابطه‌ای است که بی‌انتهاست
میان همه شلوغی‌ها، اولویت اول را را بده به رابطه ات با خدا؛
رابطه‌ای که وقتی همه خاموش‌اند، هنوز گوش می‌دهد.

۳. درِ امید همیشه باز است
حتی وقتی هیچ صدایی نمی‌آید و توجهی نمی‌بینی، باز هم برو،
باز هم درِ خانه او را بزن…
تو فکر کن صاحبخانه محو تماشای توست
باز هم برو و باز هم و باز هم...
او هیچوقت از ما نا امید نمیشه
هر وقت برگردی باز هم منتظرت بوده

دوست نداره ما هم ازش نا امید بشیم
ناامیدی‌ رو بزرگترین گناه میدونه
@unseenlands