Telegram Web Link
#МоваНашаРодная

🪶 «Сумны — не тое, што журботны»

Беларуская мова любіць нюансы.
Яна ніколі не скажа проста «сумны» — у яе ёсць дзясяткі спосабаў расказаць, што баліць, але ціхенька, без крыку.

Сумны — гэта не пра бяду. Гэта пра нешта лёгкае, як восеньскі туман. Калі ў сэрцы спакой, але нешта ўсё ж не даказана.
Журботны — глыбей. Там ужо пахне старымі фотакарткамі, лістамі без адрасата і споведдзю, якую не паспеў сказаць.
Ёсць яшчэ тужлівы — калі болей не балюча, але памяць трымае.
А бывае смутны — гэта калі сэрца проста не разумее, чаго яму не хапае.

У іншых мовах гэтыя словы перакладаюць адным – “sad”.
Але ў нашай кожнае мае сваю інтанацыю, свой подых.
Бо беларуская мова ўмее гаварыць нават шэптам сэрца.
5
#ГісторыяБеларусі

1910 год
Наша Ніва


Івянец - старасвецкае мястэчка. Сведчаць аб гэтым два вялізныя з башнямі даўнішнія муры каталіцкіх манастыроў. Кажуць, быццам, злучаны яны падземным ходам. Кажуць, - а ці праўда, ці не - хто ведае.  Няведаем хто ходзіць па зямлі, а не хто пад зямлёй.

Не ведаем нават, хто жыве на гэтай зямлі, - чыя яна бацькаўшчына.
Спытайцеся нашага селяніна-беларуса, хто ён, дзе жыве і пэўна пачуеш такі самы адказ, які і я скрозь чую: "тутэйшы, скажа вам".

Мы нічога не ведаем ды і не цікавімся ведаць. Смех скажаш, але мы хто з апісання па кнізе лепш і больш можам ведаць аб якім кавалку зямлі ў Афрыцы ці Аўстраліі, чым, напрыклад, аб Віленскай губерніі.

Адна толькі пацеха ёсць для нас ды і тая дрэнная: не адны мы - беларусы - гэтак спім у шапку, - спяць і ў Расеі ўсе.
👍7
Выйшла кніга «І даўней так пелі : музычны фальклор старавераў паўночна-заходняй Беларусі»

Выданне Вольгі Барышнікавай прысвечана музычнаму фальклору старавераў Падзвіння. У кнізе — 45 аўтэнтычных песень (іх можна паслухаць у аўтэнтычным выкананні), расшыфроўкі, этнамузыкалагічныя каментары на беларускай, рускай і англійскай мовах. А таксама рэдкія запісы гутарак і здымкі, сабраныя альбо зробленыя падчас фальклорна-этнаграфічных экспедыцый.

Самыя раннія аўдыязапісы — з 1963 года, а самая старая спявачка, голас якой можна пачуць у выданні, — 1890-х гадоў нараджэння. Кніга складаецца з трох раздзелаў: «Валачобныя песні», «Крутухі, хараводы, пахадушкі», «Лірычныя песні».

Аўтар кнігі – этнамузыколаг, выкладчык традыцыйнага спеву Вольга Барышнікава, ураджэнка вёскі Германавічы Шаркаўшчынскага раёна Віцебска вобласці.
Якім словам можна назваць дзіўныя жаданні, капрызы?
Anonymous Quiz
68%
жадункі
13%
згрызота
17%
насланнё
2%
спалох
🎙 Госці праграмы «Дыялогі пра культуру» – супрацоўнікі Інстытута гісторыі НАН Беларусі: загадчык сектара навукова-інфармацыйнай работы Рагнеда Аляхновіч і загадчык аддзела гісторыі Беларусі IX–XVIII стагоддзяў і археаграфіі, кандыдат гістарычных навук, дацэнт Аляксандр Доўнар.

Тэмы размовы:
◽️ Урбаністыка на стыку навук: ад гісторыі да псіхалогіі;
◽️ Міжнародная навуковая канферэнцыя «Гістарычная ўрбаністыка Беларусі: археалогія і гісторыя ўсходнеславянскага горада»;
◽️ Дэтэктыўныя сюжэты ў навуковых даследаваннях;
◽️ Агульная мэта навукоўцаў – зрабіць жыццё лепшым.


Далучайцеся да размовы ТУТ
👍4
Forwarded from Звязда
Колькі будуць адпачываць беларусы ў новым годзе

Афіцыйнымі непрацоўнымі днямі стануць:


📍1 і 2 студзеня (чацвер і пятніца) — Новы год.
📍7 студзеня (серада) — Раство Хрыстова.

Пры гэтым 3 і 4 студзеня — гэта субота і нядзеля, якія ў суме са святочнымі днямі 1 і 2 студзеня створаць чатырохдзённы бесперапынны адпачынак у пачатку месяца. Аднак у адрозненне ад Расіі, 31 снежня ў Беларусі будзе рабочым днём.

На гэтым бесперапынны адпачынак завершыцца.

zviazda.by
https://www.tg-me.com/AzarenokCTV/59579

З нецярпеннем чакаем як Рыгор Азаронак будзе каментаваць на канале перамогі нашых футбольных каманд на міжнароднай арэне 😂😂😂 як напрыклад учорашнюю цудоўную гульню нашай нацыянальнай зборнай са саборнай Даніі 😏
😱2
Forwarded from Звязда
🌶 Вострая ежа дапамагае пахудзець – навукоўцы

Дзякуючы рэчыву капсаіцыну, якое змяшчаецца ў вострай ежы, паскараецца метабалізм. Яно таксама актывуе «буры тлушч», зніжаючы апетыт.

📎 Акрамя гэтага, аматары вострай ежы радзей пакутуюць ад сардэчна-сасудзістых захворванняў і раку.
👍6
• Па-другое, кожны эмбрыён павінен мець уласныя амніён і алантоіс (абарончыя і дыхальныя абалонкі). У яйку з двума жаўткамі гэтыя структуры перакрыжоўваюцца або зліваюцца, што робіць далейшае развіццё абодвух немагчымым
• І, найважнейшае, у большасці выпадкаў яйкі з двума жаўткамі наогул не апладняюцца, паколькі сперматазоіду цяжка пранікнуць і актываваць дзве яйцаклеткі адначасова. Калі апладненне і адбываецца, эмбрыёны развіваюцца нераўнамерна і слабейшы памірае на ранніх стадыях
• Выпадкі ж, калі абодва эмбрыёны выжываюць да моманту вылуплення, надзвычай рэдкія і амаль заўсёды заканчваюцца гібеллю аднаго або абодвух птушанят
2
#Літаратурная_хвілінка

АСЕННІ БАЛЬ

Апошні баль асенні… Паўсюды танчыць лісце,
Зняважыўшы прыстойнасць ўсё круціцца шалёна.
Стары тужлівы вальс нам вецер зноў насвіствае
І кружыць у пары восень, забыўшыся на стому…

Сціх баль… Знямоглы вецер ціхенька пазяхае,
Рыхтуецца да сну і восень не сваволіць,
Сваю пасцельку коўдрай мядзянай засцілае.
Сабака калыханку ласкава ёй скуголіць.

Бясследна гаснуць кветкі – азяблыя паненкі,
Іх хлопцы-матылькі ніяк не саграваюць,
Нясмела пазнімаўшы балёвыя сукенкі
Аголеныя дрэвы бязгучна засынаюць.

Аздобна ззяюць зоры на млосным чорным небе
І шчодра дораць нам свае нямыя сны,
Сны аб шчаслівай долі, духмяным чорным хлебе.
І аб чароўных цудах майстроўніцы-зімы.

Катажына Ляўдацкая
5
#МоваНашаРодная

«Утульна — слова, як коўдра»

Утульнасць сёння — гэта не пра печ і бабулін гаршчок.
Гэта калі вечарам у кватэры цёплае святло, коўдра пахне свежасцю, а ў кубку — какава ці гарбата з мятай.
Калі тэлефон маўчыць, і ўвесь свет, нарэшце, не патрабуе тваёй увагі.

Беларускае «ўтульна» не перакласці проста словам cozy — яно глыбей.
Бо ўтульна — гэта не толькі пра канапу і свечку, а пра стан спакою.
Калі ўсё лягло на свае палічкі, калі ўнутры ціха.

Ёсць яшчэ словы — ціха, цёпла, сваё, ласкава, блізка.
Яны нібы цені аднаго пачуцця — таго самага, што беларусы заўсёды шукалі і ў хаце, і ў жыцці.

Утульнасць — гэта калі можна дыхаць нармальна.
Без спешкі, без шуму, без “трэба”.
Проста — ты, вокны, святло і свет, які не раніць.
👍72
Мы амаль завяршаем нашу рубрыку «Храмы, якіх больш няма». У сённяшнім выпуску — Фара Вітаўта ў Гродне. Яе гісторыя як люстэрка лёсу шматлікіх беларускіх святынь: пераходы паміж канфесіямі, пажары, перабудовы. Ад рэнесансу да неаготыкі, ад храма да склада — і, нарэшце, знікненне.

Каляровая карэкцыя фатаграфій выканана з дапамогай нейрасетак.
👍3
2025/10/21 10:08:05
Back to Top
HTML Embed Code: