#КухняБеларусі
🧅 Цыбулянік — пахнючы пірог са смакам хатняй печы
Цыбулянік — страва, якая даказвае: нават самая простая цыбуля можа быць святочнай.
У кожнай вёсцы яго рабілі па-свойму — дзе дадавалі смятану, дзе яйкі, а дзе толькі цыбулю, але заўсёды атрымліваўся пірог, ад якога пахла домам.
👩🍳 Што трэба:
2 шклянкі мукі,
1 яйка,
100 мл цёплай вады або малака,
1 сталовая лыжка алею,
дробка солі,
4–5 буйных цыбулін,
2 сталовыя лыжкі смятаны,
1 яйка для начынкі,
соль, перац, зеляніна па жаданні.
🔥 Як гатаваць:
Замясі мяккае цеста з мукі, вады, яйка, солі і алею. Дай яму “адпачыць” каля 20 хвілін.
Цыбулю нарэж паўколамі і падсмаж на алеі да залацістага колеру.
Змяшай абсмажаную цыбулю са смятанай і яйкам, пасалі і папярчы.
Раскачай цеста ў тонкі пласт, выкладзі начынку зверху, краі падгарні.
Выпякай пры 180 °C каля 25–30 хвілін, пакуль пірог не стане духмяным і залацістым.
🍽 Як падаваць:
Цыбулянік смачны і цёплым, і халодным.
Яго часта падавалі замест хлеба да першых страў або як асобную закуску.
🧅 Цыбулянік — пахнючы пірог са смакам хатняй печы
Цыбулянік — страва, якая даказвае: нават самая простая цыбуля можа быць святочнай.
У кожнай вёсцы яго рабілі па-свойму — дзе дадавалі смятану, дзе яйкі, а дзе толькі цыбулю, але заўсёды атрымліваўся пірог, ад якога пахла домам.
👩🍳 Што трэба:
2 шклянкі мукі,
1 яйка,
100 мл цёплай вады або малака,
1 сталовая лыжка алею,
дробка солі,
4–5 буйных цыбулін,
2 сталовыя лыжкі смятаны,
1 яйка для начынкі,
соль, перац, зеляніна па жаданні.
🔥 Як гатаваць:
Замясі мяккае цеста з мукі, вады, яйка, солі і алею. Дай яму “адпачыць” каля 20 хвілін.
Цыбулю нарэж паўколамі і падсмаж на алеі да залацістага колеру.
Змяшай абсмажаную цыбулю са смятанай і яйкам, пасалі і папярчы.
Раскачай цеста ў тонкі пласт, выкладзі начынку зверху, краі падгарні.
Выпякай пры 180 °C каля 25–30 хвілін, пакуль пірог не стане духмяным і залацістым.
🍽 Як падаваць:
Цыбулянік смачны і цёплым, і халодным.
Яго часта падавалі замест хлеба да першых страў або як асобную закуску.
#Падарожжа
Царква Аляксандра Неўскага ў Вялікіх Крывічах
Храм быў пабудаваны ў 1864 годзе на месцы драўлянай уніяцкай царквы, якая існавала як мінімум з 1800 года. Ёсць звесткі, што царква ў Вялікіх Крывічах дзейнічала ўжо з сярэдзіны XVI стагоддзя.
Храм Аляксандра Неўскага ў Вялікіх Крывічах — помнік архітэктуры рэтраспектыўна-рускага стылю.
Царква каменная, складзеная з бутавага каменя, пабудавана за адпушчаную з дзяржаўнай казны суму ў 5000 рублёў. Уяўляе сабой па форме даўгаваты крыж з адным глухім драўляным купалам і драўлянай надбудовай для званіцы ў франтоннай частцы.
У савецкі час храм не выкарыстоўваўся па прызначэнні, перададзены вернікам у 1990 годзе. Адносіцца да прыходу храма Праабражэння Гасподняга мястэчка Ракаў.
📍Размяшчэнне: Мінская вобласць, Валожынскі раён, Вялікія Крывічы, 6а.
Фота: planetabelarus.by, hram.by
Царква Аляксандра Неўскага ў Вялікіх Крывічах
Храм быў пабудаваны ў 1864 годзе на месцы драўлянай уніяцкай царквы, якая існавала як мінімум з 1800 года. Ёсць звесткі, што царква ў Вялікіх Крывічах дзейнічала ўжо з сярэдзіны XVI стагоддзя.
Храм Аляксандра Неўскага ў Вялікіх Крывічах — помнік архітэктуры рэтраспектыўна-рускага стылю.
Царква каменная, складзеная з бутавага каменя, пабудавана за адпушчаную з дзяржаўнай казны суму ў 5000 рублёў. Уяўляе сабой па форме даўгаваты крыж з адным глухім драўляным купалам і драўлянай надбудовай для званіцы ў франтоннай частцы.
У савецкі час храм не выкарыстоўваўся па прызначэнні, перададзены вернікам у 1990 годзе. Адносіцца да прыходу храма Праабражэння Гасподняга мястэчка Ракаў.
📍Размяшчэнне: Мінская вобласць, Валожынскі раён, Вялікія Крывічы, 6а.
Фота: planetabelarus.by, hram.by
❤3👍2
#ПрыказкіПрымаўкі
Прыказка на кожны дзень
За Сасам было досыць хлеба і мяса, а прыйшоў Панятоўскі і стаў хлеб не такоўскі.
*Прыказка, што мае рэальныя гістарычныя карані - гаворка ідзе пра параўнальны дабрабыт пры каралях Рэчы Паспалітай з дынастыі Сасаў і пры апошнім манарху дзяржавы Станіславе Аўгусце Панятоўскім, калі жыццё стала заўважна горшым
Прыказка на кожны дзень
За Сасам было досыць хлеба і мяса, а прыйшоў Панятоўскі і стаў хлеб не такоўскі.
*Прыказка, што мае рэальныя гістарычныя карані - гаворка ідзе пра параўнальны дабрабыт пры каралях Рэчы Паспалітай з дынастыі Сасаў і пры апошнім манарху дзяржавы Станіславе Аўгусце Панятоўскім, калі жыццё стала заўважна горшым
😁2👍1
Forwarded from Палявая пошта
#этнаграфія, #артыкул
"Плытагоны за абедам"
Бярэзіна, Магілёўская вобласць, 1931 г.
Пачытаў рэпартаж пра былую вёску плытагонаў на Іслачы. Мясцовыя яшчэ памятаюць апошніх "плытнікоў"...
Было цікава трошкі даведацца пра гэты цяжкі промысел, якім здаўна займаліся нашыя людзі. Спасылку далучаю, можа й вам прыгадзіцца :)
https://realt.onliner.by/2025/10/07/plotogony
(фота: архіў БДАКФФД)
"Плытагоны за абедам"
Бярэзіна, Магілёўская вобласць, 1931 г.
Пачытаў рэпартаж пра былую вёску плытагонаў на Іслачы. Мясцовыя яшчэ памятаюць апошніх "плытнікоў"...
Было цікава трошкі даведацца пра гэты цяжкі промысел, якім здаўна займаліся нашыя людзі. Спасылку далучаю, можа й вам прыгадзіцца :)
https://realt.onliner.by/2025/10/07/plotogony
(фота: архіў БДАКФФД)
👍3🔥1
#ДумкіЎслых
Сёння спужалася, бо не магла знайсці канал "Звязда" ў сваім спісе падпісак. Тыкалася, тыкалася, а потым зразумела, што Звязда цяпер стала Звіазда на ангельскай мове.
👉🏻 Ну вось скажыце мне, чаго ўсе так карціць назвы пісаць на замежнай мове? Няўжо беларускамоўнае выданне не можа мець сваю нармальную назву на сваёй мове?
Што за мода такая, хто як лічыць?
Зоя С
Сёння спужалася, бо не магла знайсці канал "Звязда" ў сваім спісе падпісак. Тыкалася, тыкалася, а потым зразумела, што Звязда цяпер стала Звіазда на ангельскай мове.
👉🏻 Ну вось скажыце мне, чаго ўсе так карціць назвы пісаць на замежнай мове? Няўжо беларускамоўнае выданне не можа мець сваю нармальную назву на сваёй мове?
Што за мода такая, хто як лічыць?
Зоя С
🤔2❤1
#Літаратурная_хвілінка
ВОСЕНЬ САПРАЎДНАЯ
Гэты восеньскі горад з'ядае ўсмешак абрысы.
У марозным дыханні бяроз не чутно цеплыні.
У натоўпе ня бачны да болю знаемыя рысы,
Калі ў небе нічога няма,
Акрамя цішыні
Можа цепла і хораша люду шчасліваму недзе,
Але мне б не пусціць к горлу крык, што паўзе з глыбіні.
Так гамоняць без сораму ў голас галодныя дзеці,
Калі ў небе нічога няма,
Акрамя цішыні
Шэры твар па-старэчы сівога змакрэлага неба
Цяжкім пледам накрые наўмысна кароткія дні.
Толькі птушак гамонкі далекія, леташнім рэхам
У небе...
Тым, дзе нічога няма,
Акрамя цішыні
Ганна Лутава
ВОСЕНЬ САПРАЎДНАЯ
Гэты восеньскі горад з'ядае ўсмешак абрысы.
У марозным дыханні бяроз не чутно цеплыні.
У натоўпе ня бачны да болю знаемыя рысы,
Калі ў небе нічога няма,
Акрамя цішыні
Можа цепла і хораша люду шчасліваму недзе,
Але мне б не пусціць к горлу крык, што паўзе з глыбіні.
Так гамоняць без сораму ў голас галодныя дзеці,
Калі ў небе нічога няма,
Акрамя цішыні
Шэры твар па-старэчы сівога змакрэлага неба
Цяжкім пледам накрые наўмысна кароткія дні.
Толькі птушак гамонкі далекія, леташнім рэхам
У небе...
Тым, дзе нічога няма,
Акрамя цішыні
Ганна Лутава
❤2🔥2
Forwarded from Naračanščyna | Нарачанскі край
Клуб-кінатэатр у Засвіры
Доўгі час лічылася, што клуб быў збудаваны ў 1930-я гады: знешні выгляд пабудовы шмат у чым нагадвае польскую архітэктуру міжваеннага часу. Аднак, нядаўна краязнаўца Уладзімір Садоўскі выявіў, што на аэрафотаздымку Засвіра 1944 года гэтага клуба няма, і насамрэч ён быў збудаваны па праекце 1948 года архітэктара Кальцова з Мінска. Аналагічны сельскі клуб на 156 месцаў за часамі БССР быў збудаваны таксама ў Талуці Вілейскага раёна.
Доўгі час лічылася, што клуб быў збудаваны ў 1930-я гады: знешні выгляд пабудовы шмат у чым нагадвае польскую архітэктуру міжваеннага часу. Аднак, нядаўна краязнаўца Уладзімір Садоўскі выявіў, што на аэрафотаздымку Засвіра 1944 года гэтага клуба няма, і насамрэч ён быў збудаваны па праекце 1948 года архітэктара Кальцова з Мінска. Аналагічны сельскі клуб на 156 месцаў за часамі БССР быў збудаваны таксама ў Талуці Вілейскага раёна.
❤3🔥2
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
#СыходзячыяВёскі
#УспаміныПраДзяцінства
Праехалі ўчора па родных мясцінах
Вёска Вохабні Мядзельскі раён
За савецкім часам тут працавала крама, клуб і сельская бібліятэка.
У краму мы з бабуляй з суседняй вёскі па хлеб хадзілі. Прыходзім і чакаем на лавачцы ля ганка, калі прадаўшчыца прыбяжыць. А тады, як паложана, хлеба колькі буханак у мех, батонаў пару, пячэнне "Наразное" да чаю, ну і ў нагрузку нешта ўсунуць, заляжалае трохі.
І тады ўжо бабка мех на плячо - дадому шыбуем.
Абавязкова яшчэ ў бібліятэку заходзілі. Бабка любіла казкі чытаць. А я брала тое, што на лета задавалі.
Вёска даўгая. Пакуль пройдзем праз яе, некалі разоў з кім пагаварыць зачэпімся.
А размовы пра што ў вёсцы былі? Пра сенакос ды пра дзялкі. Ну і яшчэ, да каго дзеці і ўнукі прыязджалі....
А цяпер пуста. Няма нікога.
Зоя С
#УспаміныПраДзяцінства
Праехалі ўчора па родных мясцінах
Вёска Вохабні Мядзельскі раён
За савецкім часам тут працавала крама, клуб і сельская бібліятэка.
У краму мы з бабуляй з суседняй вёскі па хлеб хадзілі. Прыходзім і чакаем на лавачцы ля ганка, калі прадаўшчыца прыбяжыць. А тады, як паложана, хлеба колькі буханак у мех, батонаў пару, пячэнне "Наразное" да чаю, ну і ў нагрузку нешта ўсунуць, заляжалае трохі.
І тады ўжо бабка мех на плячо - дадому шыбуем.
Абавязкова яшчэ ў бібліятэку заходзілі. Бабка любіла казкі чытаць. А я брала тое, што на лета задавалі.
Вёска даўгая. Пакуль пройдзем праз яе, некалі разоў з кім пагаварыць зачэпімся.
А размовы пра што ў вёсцы былі? Пра сенакос ды пра дзялкі. Ну і яшчэ, да каго дзеці і ўнукі прыязджалі....
А цяпер пуста. Няма нікога.
Зоя С
💔5
#СучаснаяБеларусь
Вёска Дзягілі Мядзельскага раёна
Домікі, якія былі пабудаваныя па праграме развіцця сяла, ці як там яна называлася.
Карацей, наўё, муха на іх не сядзела! Мо каму хата трэба? Налятай!
Зоя С
Вёска Дзягілі Мядзельскага раёна
Домікі, якія былі пабудаваныя па праграме развіцця сяла, ці як там яна называлася.
Карацей, наўё, муха на іх не сядзела! Мо каму хата трэба? Налятай!
Зоя С
💔5
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#НавіныЗамежа
У Жэшуве прайшоў марш "Польшча за мір"!
Зразумела, што ні адзін народ ніводнай краіны не хоча вайны.
Войны патрэбны толькі капіталюгам, каб зарабляць на іх капітал. А людзі - проста рэсурс. Пры тым, рэсурс, які аднаўляецца.
Толькі пераход да сацыялізму дазволіць спыніць войны і людзі стануць каштоўным капіталам, а не расходным матэрыялам.
У Жэшуве прайшоў марш "Польшча за мір"!
Зразумела, што ні адзін народ ніводнай краіны не хоча вайны.
Войны патрэбны толькі капіталюгам, каб зарабляць на іх капітал. А людзі - проста рэсурс. Пры тым, рэсурс, які аднаўляецца.
Толькі пераход да сацыялізму дазволіць спыніць войны і людзі стануць каштоўным капіталам, а не расходным матэрыялам.
👍5🔥1
Forwarded from sacral_BY
#барысаўшчына #гара_цэгла #sacral_dominium #sacral_brovar
Вёска Барысаўшчына - адна з тых мясцінаў, куды жадалася трапіць ужо даволі даўно. Лагістыка тут ня самая зручная, таму вось толькі-толькі. А ўсё дзеля чаго? Канешне ж дзеля руін былога маёнтка, які належаў з пачатку ХІХ ст. роду Ястржэмбскіх (ці больш усходне-славянскі варыянт - Эстрэмскія). А ў канцы ХІХ ст. тут з'явіўся прыгожы цагляны комплекс гаспадарчага двара ў эклектычных формах. І тут адразу кідаецца ў вочы будынак былога бровара - галоўная разынка маёнтка, што так нагадвае вежу старажытнага замка. Данжон - ні дадаць, ні адабраць!Сёння з яго і пачнем агляд. Ім бы можна было б і скончыць, бо на што тут пасля такога яшчэ глядзець? Але працяг будзе.
Цікава, чым пабелена цэгла, і наколькі даўно, што атрымаўся такі па-свойму экзатычны і шляхетны колер?
Стан будынку аварыйны, таму на тэрыторыі варта быць вельмі асцярожным.
Вёска Барысаўшчына - адна з тых мясцінаў, куды жадалася трапіць ужо даволі даўно. Лагістыка тут ня самая зручная, таму вось толькі-толькі. А ўсё дзеля чаго? Канешне ж дзеля руін былога маёнтка, які належаў з пачатку ХІХ ст. роду Ястржэмбскіх (ці больш усходне-славянскі варыянт - Эстрэмскія). А ў канцы ХІХ ст. тут з'явіўся прыгожы цагляны комплекс гаспадарчага двара ў эклектычных формах. І тут адразу кідаецца ў вочы будынак былога бровара - галоўная разынка маёнтка, што так нагадвае вежу старажытнага замка. Данжон - ні дадаць, ні адабраць!Сёння з яго і пачнем агляд. Ім бы можна было б і скончыць, бо на што тут пасля такога яшчэ глядзець? Але працяг будзе.
Цікава, чым пабелена цэгла, і наколькі даўно, што атрымаўся такі па-свойму экзатычны і шляхетны колер?
Стан будынку аварыйны, таму на тэрыторыі варта быць вельмі асцярожным.
