بسیاری از قیدهای تنوین‌دار را می‌توان با حذف تنوین و با آوردن حرف اضافهٔ مناسب به اول آن‌ها نیز نوشت. چنان‌چه این کار به شیوایی بیان آسیبی وارد نکند، مطلوب است و به ساخت زبان فارسی نیز نزدیک‌تر است.

خشنودم، خشنودى، خشنود است
خشنودیم، خشنودید، خشنودند

رهروم، رهروى، *رهروست (رهرو است)
رهرویم، رهروید، رهروند

پاکم، پاکى، پاک است
پاکیم، پاکید، پاک‌اند

دانایم، دانایى، *داناست (دانا است)
داناییم، *دانایید، دانایند

دانشجویم، دانشجویى، *دانشجوست
دانشجوییم، دانشجویید، دانشجویند

خسته‌ام، خسته‌اى، خسته ‌است
خسته‌ایم، خسته‌اید، خسته‌اند

تیزپى‌ام، تیز‌پى‌اى، تیزپى ‌است
تیزپى‌ایم، تیزپى‌اید، تیزپى‌اند

کارى‌ام، کارى‌ای، کارى ‌است یا کاری‌ست
کارى‌ایم، کارى‌اید، کارى‌اند

عدد و معدود همیشه بافاصله نوشته می‌شود. مانند: یک کتاب، دو خودکار، سه اتوموبیل، شش میلیون، بیست کیلو، ده سال، صد انسان، هزار دستگاه، یک میلیون دلار، یک ملت، دو دولت و... .

عدد و معدودی که یک واحد واژگانی بسازد، همیشه بی‌فاصله یا با نیم‌فاصله نوشته می‌شود. مانند: هفت‌تپه، شش‌دانگ، سه‌تار، چهارده‌معصوم، چهارپا،‌ سه‌بَر، دورو، صدبار، یک‌لا،‌ و... .

پیرَکی لال سَحَرگاه به طفلی اَلکَن
می‌شِنیدَم که بدین نوع هَمی رانْد سُخَن

کای زِ زُلفَت صُ- صُ- صُبحَم شا- شا- شامِ تاریک
وی ز چِهرَت شا- شا- شامَم صُ- صُ- صُبحِ روشَن

تَ- تَ- تریاکیم و بی شَ- شَ- شَهدِ لَ- لَبَت
صَ- صَ- صبر و تا- تا- تابَم رَ- رَ- رَفت از تَ- تَ- تَن

طفل گفتا مَ- مَ- مَن را تُ- تُو تقلید مَکُن
گُ- گُ- گُم شو زِ بَرَم ای کَ- کَ- کَمتر از زَن

مِ- می‌خواهی مُ- مُ- مُشتی به کَ- کَلَت بِزَنَم
که بیُفتَد مَ- مَ- مَغزَت مِ- میانِ دَ- دَهَن

پیر گفتا وَ- وَ- والله که معلومَست این
کِ- که زادم منِ بیچاره زِ مادر اَلکَن

هَ- هَ- هفتاد و هَ- هَشتاد و سه سالست فُزون
گُ- گُ- گُنگ و لا- لا- لالم به‌ خَ- خَلاق زَمَن

طفل گُفتا خُ- خُدا را صَ- صَ- صَدبار شُ-شُکر
که برستم به جهان از مَ- مَلال و مِ- مِحَن

مَ -مَ- مَن هم گُ- گُ- گُنگم مِ- مِ- مِثلِ تُ- تُ- تو
تُ- تُ- تو هم گُ- گُ- گُنگی مِ- مِ- مِثلِ مَ-مَ-مَن

🎖یکی از کاربردهای خط‌فاصله (-)، نشان‌دادن لکنت زبان است.

در جملهٔ «معارفۀ دانش‌آموزان برتر فقط با حضور مسئولان مدرسه، آقای احمدی و خانم محمدی برگزار می‌شود»، منظور اصلی، حضور ۱. مسئولان مدرسه، ۲. آقای احمدی و ۳. خانم محمدی است که ممکن است دو نفر آخری اصلاً در مدرسه مسئول نباشند و برای رفع ابهام باید از ویرگول رشته‌ای استفاده شود:
«معارفۀ دانش‌آموزان برتر فقط با حضور مسئولان مدرسه، آقای احمدی، و خانم محمدی برگزار می‌شود»

* من در همهٔ زمین پارسی‌گویان، شهری نیکوتر و جامع‌تر و آبادان‌تر از اصفهان ندیدم.

* مأمون حلیم، و در علم و فضل و مروت یگانهٔ روزگار بود.

* هر کجا خرد و دانش بود، آن‌جا دوازده چیز گرد آید: ادب و پرهیز و امانت و راستی و شرم و رحمت و نیکویی و وفا و صبر و مدارا و حلم.

* آن پسر در کشتی نشست با وزیری و ندیمی و حاجبی و غلامی و کنیزکی و طباخی و شراب‌داری و مطربی و سگی و سگبان.

* از گوشهٔ خانه بُرنایی بیرون آمد نیکولقا، نیکوجامه، با بوی خوش.

* غلامکی دیدم سیاه، بند بر پای نهاده، دست‌ها در زنجیر بسته، غل بر گردن نهاده.

* من دیر می‌جویم این حرامزاده‌ای است از این مفسدی، شریری، شب‌روی، مطرودی، خداناترسی، فتنه‌انگیزی، که در همهٔ بغداد مثلش نیست.

* هر کسی به چیزی می‌نازد: گروهی به دنیا، گروهی به عقبا، گروهی به درجات، گروهی به حسنات.

🎖🎖🎖برای جلوگیری از آسیب معنوی و آرامش خاطر خودتون، هر وقت کار پژوهشی رو به یک بخشی رسوندید، فقط کافیه اون فایل word رو برای خودتون در یک فضای امن، #ذخیره کنید. برای مثال، ایمیل کنید به آدرس ایمیل خودتون؛ یک فلش یا هارد مخصوص داشته باشید؛ از فضای ابری گوگل‌داکس استفاده کنید؛ یا حتی یک کانال تلگرامی شخصی درست کنید تا برای همیشه بمونه؛ اون هم بدون هیچ هزینه‌ای! در این شرایط، حتی اگر دستگاهتون خراب یا گم بشه، فایل شما در دسترس خواهد بود و واقعا چه چیزی از این بهتر؟

🎖🎖🎖برای جلوگیری از آسیب مادی و مالی، موبایل و لپ‌تاپ خودتون رو #بیمه کنید؛ این کار هزینه نیست، بلکه سرمایه‌گذاریه.

حشو قبیح
این نوع حشو، نه‌تنها هیچ ارزشی به متن اضافه نمی‌کند، بلکه باعث زشتی آن نیز می‌شود. مانند: من خیلی خیلی خوشحال هستم.

حشو متوسط
این نوع حشو، اگرچه به جمله آسیب نمی‌زند، اما باعث زیبایی آن نیز نمی‌شود و صرفاً یک کلمه یا عبارت اضافی است. مانند: او به من گفت که او نمی‌تواند بیاید.

حشو ملیح
این نوع حشو، اگرچه یک کلمه اضافی است، اما باعث زیباتر شدن و دلنشین‌تر شدن متن می‌شود. مانند: شب تاریک و خاموش بود و ستاره‌ها یکی‌یکی در آسمان چشمک می‌زدند (کلمۀ «خاموش» اگرچه اضافی است، اما به زیبایی جمله افزوده‌است).

هر که با بدان نشیند اگر نیز طبیعت ایشان در او اثر نکند، به طریقت ایشان متهم گردد؛ و اگر به خراباتی رود به نماز کردن، منسوب شود به خمر خوردن!

رقم بر خود به نادانی کشیدی
که نادان را به صحبت برگزیدی

طلب کردم ز دانایی یکی پند
مرا فرمود با نادان مپیوند

که گر دانای دهری، خر بباشی
وگر نادانی، ابله‌تر بباشی

جامعه‌شناسی: مطالعۀ جامعه
روان‌شناسی: مطالعۀ روان
زبان‌شناسی: مطالعۀ زبان
تاریخ‌شناسی: مطالعۀ تاریخ

روان‌شناختی/ روان‌شناسانه: مربوط به روان‌شناسی
زبان‌شناختی/ زبان‌شناسانه: مربوط به زبان‌شناسی
تاریخ‌شناختی/ تاریخ‌شناسانه: مربوط به تاریخ‌شناسی

✅خبرگزاری
❌ خبرگذاری

خبرگزاری: فرآیند ارائه و انتقال خبر.