همانطور که احتمال پیدا کردن مزرعه زعفران در ایران بسیار بیشتر از سیبری است، احتمال کشف راه‌حلی برای احیای الگوهای موفق برای زندگی اجتماعی، در ایران بسیار بیشتر از نقاط دیگر جهان است.
دنیای امروز از دیس‌توپیایی* که هاکسلی در رمان "دنیای متهور نو" تصور کرده، بدتر و بغرنج‌تر است. در کدام فرهنگ و سنّت، هنوز می‌توان امیدوار بود که عصاره حیات اخلاق، عشق، دین و طبیعت، یافت شود؟ در ایران، همانطور که مزرعه زعفران...

*دیستوپیا: در مقابل اتوپیا؛ پاد-آرمانشهر؛ ویران‌شهر

#یادگاری
➕️ @yaminpour

ویدئوی عروسی دختر شمخانی صدبار در کانالها و شبکه‌های اجتماعی از جلوی چشمم گذشت؛ ویدئو را باز نکردم و هنوز زنده‌ام... هیچ دلیلی تماشای این ویدئو را توجیه نمی‌کند.

مطالبه شفافیت اگر مطالبه‌ای از جنس یک انتخاب فعالانه سیاسی و به مثابه بخشی از یک نگرش در حکمرانی مورد مطالبه باشد، قابل اعتناست. اما امروز تمنای شفافیت، اغلب نوعی سرگرمی کنجکاوانه برای رسواسازی دیگران است. کنشگران مجازی بیش از همیشه از رسواسازی لذت می‌برند. حتی برخی سیاستمداران رادیکال، کنشگری خود را بر ارضای احساس کنجکاوی کاربران مجازی برای رسوا کردن دیگران متمرکز کرده‌اند.
عجیب است که در دوران ما زندگی رازورانه یک زندگی ملال‌انگیز به‌حساب می‌آید. شبکه‌های اجتماعی برای به نمایش گذاشتن همه‌چیز بهینه شده و تربیت‌شدگان آن احتیاط در مراقبت از "درون" و "راز" را نمی‌شناسند.

#یادگاری
➕️ @Yaminpour

"زَهر آگین" شدنِ جامعه، از طریق تزریق "ذرّه ذرّه"ی زَهر، توسط "تک تک" ما اتفاق می‌افتد. ذرّه‌ی کنش اجتماعی بسیار بزرگتر از ذرّه‌ی عمل فردی است. ذرّه‌ی کنش اجتماعی سرآغاز غلتاندن گلوله‌ای برفی است که در پایین دست، شهری را ویران می‌کند... و من یعمل مثقال ذرة شرّاً يره !