گاهی برای بیدار کردن مردم و تغییر مسیر تاریخ از طریق هدایت افکار عمومی، لازم است تا حجت خدا حسین‌بن‌علی علیهمالسلام هم شهادت خود و قربانی شدن خانواده و یارانش را بپذیرد...
سنوار در نامه‌اش نوشته بود: «باید در همان مسیری که شروع کرده‌ایم پیش برویم. یا بگذار کربلای جدیدی باشد».
#یحیی_سنوار
#غزه
➕️ @Yaminpour

♦️پاسخ همراه با تردید شمخانی به احتمال ترور شهید رئیسی، شاید درست‌ترین واکنش به این مساله باشد. او می‌گوید شواهدی برای اقدام تروریستی خارجی به‌دست نیامده ولی ممکن است علت حادثه فراتر از تشخیص فنی ما باشد.

همانطور که حزب‌الله با همه‌ی تبحر و دقتش در مسائل امنیتی از کار گذاشتن مواد منفجره در پیجرها و بیسیم‌ها مطلع نشد. و مشخص شد رژیم صهیونیستی با اتکا به آمریکا از پیچیده‌ترین امکانات‌ تکنولوژیک در جنگ و ترور استفاده می‌کند.


بحث شواهد را از بهامات باید جدا کرد؛ کارشناسان زبده شواهدی برای یک اقدام تروریستی بدست نیاورده‌اند، اما ابهامات در سقوط چه؟ در برخی مصاحبه‌ها و کتابها به این ابهامات اشاره شده(مثلا کتاب "راز پرواز" انتشارات سوره‌مهر) باید راهی را باز گذاشت برای آنچه محتمل است در آینده بدست آید. اتفاقات پس از شهادت #شهید_رئیسی بیش از پیش انسان را به یک نقشه‌ی از پیش طراحی شده‌ی کامل و بلند مدت، ظنین می‌کند. ناپایدار کردن جمهوری اسلامی از نظر سیاسی و سپس آغاز موج ترورها در تهران و بیروت و آنگاه جنگ تمام عیار با حزب‌الله و شهادت سید حسن نصرالله و در نهایت تحمیل جنگ به ایران... سلسله‌ای از حوادث که از فردای شهادت سید ابراهیم رئیسی آغاز شد.
(البته همانطور که می‌توان آنرا مرحله‌ای از یک نقشه دانست، می‌توان اتفاقات را بهره‌برداری رژیم و آمریکا از یک فرصت تلقی کرد.)

➕️ @Yaminpour

🎥خواب قابل تامل درباره غزه از زبان حاج رمضان

🔹طلبه لبنانی (رفیق شهید صفی الدین) خوابی را ۲۷ سال قبل از جنگ غزه دیده بوده که شهید صفی الدین آن خواب را، ۷ ماه قبل از ۷ اکتبر برای حاج رمضان تعریف کرد.

@SindoukhtPlus

از دیروز دارم برای صالح جعفراوی آه می‌کشم... خبر شهادتش شوکه کننده بود. دو سال با اشک و لبخند غزه را روایت کرد؛ فردای آتش‌بس آدم‌کش‌ها رذیلانه ترورش کردند. طاقت نداشتند لبخندش را ببینند...

➕️ @Yaminpour

اگر بزرگ...
🔺️نقدی بر رمان ارتداد

برای من، جسارت نویسنده در انتخاب ایدۀ «اگر انقلاب شکست می‌خورد» و خلق جهانی چنین متفاوت، جذاب و تحسین‌برانگیز بود. توصیفات ادبی و تصویرپردازی‌های کتاب طوری است که هر جمله مثل یک قاب سینمایی در ذهن نقش می‌بندد به‌گونه‌ای که هر کنش و هر گفت‌وگو را نه فقط می‌خوانی، بلکه حس می‌کنی و می‌بینی؛ انگار میان دود و باران و شعار، در همان خیابان‌های خفه‌ی داستان قدم می‌زنی.
ادامه... 👇

https://noghtereview.ir/blog/%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C/P45408-%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D8%AF.html

ناصر تقوایی درگذشت.
بسیاری او را با "ناخدا خورشید" به‌یاد می‌آورند. فیلمی درخشان در سال ۶۵ که جوایز داخلی و خارجی بسیاری برای تقوایی به ارمغان آورد. هرچند تقوایی پس از ناخدا خورشید، دو سه فیلم دیگر هم ساخت اما نام آنها چندان ماندگار نشد. او تقریبا در ۲۵ سال پایانی عمرش فیلمی نساخت. ممکن است خودش یا دیگران درباره اینکه چرا او پس از ناخدا خورشید، کم‌کار شد و سکوت کرد، چیزهایی گفته باشند؛ اما به گمان من او هم در دسته همان هنرمندانی است که در لحظه‌ای از زندگی‌اش تمام داشته‌های درونی‌اش را برای خلق یک اثر هدیه می‌کند‌ و پس از آن کاری برای انجام دادن ندارد. در زندگی بسیاری از هنرمندان یک یا چند اثر شاعرانه‌ی بزرگ می‌درخشد و آنها پس از این آثار، خیره به آنچه آفریده‌اند باقی می‌مانند. چونان کوهنوردی که آخرین رمقش را برای رسیدن به قله صرف کرده و حالا از فراز قله به راه بازگشت نگاه می‌کند و توانی برای پایین آمدن ندارد. برخی هنرمندان اما بی‌اعتنا به افول شاعرانگی‌شان همچنان "می‌سازند"؛ مانند شاعری که در جنون هنری‌اش یک بیت شعر آفریده و سپس در هوشیاری چند بیت دیگر را به مدد فنون عروض و قافیه سر هم بندی می‌کند.
یاد تقوایی را گرامی می‌دارم. او مانند هنرمندان بسیاری، در روح و جان من اثری گذاشته، با ناخدا خورشید. هر هنرمندی که اثر هنری اصیل آفریده سهمی در جان و روح مخاطبش دارد؛ برای همیشه.

➕️ @Yaminpour

من به این نتیجه رسیدم که باز بودن بخش دیدگاه نه‌تنها به شکل‌گیری یک گفتگوی سازنده و رو به جلو منجر نشده که برعکس غالبا به زد و خورده‌خوردهای فرسایشی و گاه اهانت منتهی میشه...
من که خودم از این حجم بدفهمی، سوءتفاهم، سخت‌زبانی و تندخویی متعجبم.

ببندیم؟ 👍 یا نبندیم؟ 👎

ما شرقی‌ها و بویژه ایرانی‌ها در نسبت با قدرت مسلط، همواره به «عیب» و «عار» توجه می‌کنیم. برای شرق آنچه متمایز کننده‌ی شایست از ناشایست است، نقص و عیب و عار اخلاقی است. ما شرقی‌ها به «عصمت» توجه می‌کنیم و نمی‌پسندیم و حتی نمی‌پذیریم که خدایگان -چه خدا و چه هرچه که به او منتسب است از فرشتگان و انبیاء و قدیسان- به چیزی هرچند کوچک، "آلوده" باشند. ما شرقی‌ها بزرگی و قدرت را در پاکی می‌بینیم و نامش را «تقدس» می‌گذاریم در حالیکه در فرهنگ و سنت فکری غرب که سرآغازش یونان باستان است، بزرگی در غلبه و نامیرایی است نه در پاکی.
در اساطیر یونانی خدایگان و قدیسان قدرتمند و نامیرا هستند هرچند که آلوده به حسد، شهوت، جاه‌طلبی و انتقام‌جویی باشند. حتی آنگاه که شرق، غربزده میشود و قدرت را به هر روایتی می‌ستاید، در دلش کسیکه قدرت را دستمایه‌ی فرومایگی خویش کرده نکوهش می‌کند.
از همین‌رو برای ما -ایرانیان- وِلایت(حاکمیت) لازمه‌‌اش وَلایت(مِهر) است.

فردوسی در شاهنامه داستان جمشید (به عنوان یکی از بزرگترین پادشاهان پیشدادی شاهنامه)، را اینطور روایت میکند که او به واسطه نخوت و غرور که بر او عارض شد از مردم فاصله گرفت و زمین و زمان از او برگشت:

چـــو این گفته شد فرّ یزدان از اوی
بگشت و جهان شد پر از گفت‌وگوی ّ

منــی چـــون بپیوست بـــا کردگار
شکســت انـدر آورد و برگشت کار

منی کرد آن شاه یزدان شناس
ز یزدان بپیچید و شد ناسپاس

بنیاد الوهی و اخلاقی ادبیات و شعر فارسی را با اسطوره‌ای مانند پرومتئوس قیاس کنید. در اساطیر یونانی عصیان و گستاخی بر خدایان سرآغاز دانش و روشنی است. شجاعت پرومته در سرقت شعله‌ی آتش دانش همواره در هنر و ادبیات غرب تحسین می‌شود...


#یادگاری
➕️ @Yaminpour

خب دوستان علیرغم اینکه تعداد موافقان حذف دیدگاه کانال بیش از ۲ برابر مخالفان بود ولی من پیشنهاد بعضی از دوستان رو می‌پذیرم و دیدگاه رو حذف نمیکنم.
خودم حقيقتا با خواندن دیدگاه‌ها احساس صمیمیت بیشتری با مخاطبان دارم. لذا فعلا ادامه میدیم.
صرفاً بخش دیدگاه برخی فرسته‌ها که ممکنه جنجال برانگیز باشه رو غیرفعال میکنم. رفقا هم سعی کنن مراعات کنن و از سخت‌زبانی و تندخویی بپرهیزند.
چاکریم

همانطور که احتمال پیدا کردن مزرعه زعفران در ایران بسیار بیشتر از سیبری است، احتمال کشف راه‌حلی برای احیای الگوهای موفق برای زندگی اجتماعی، در ایران بسیار بیشتر از نقاط دیگر جهان است.
دنیای امروز از دیس‌توپیایی* که هاکسلی در رمان "دنیای متهور نو" تصور کرده، بدتر و بغرنج‌تر است. در کدام فرهنگ و سنّت، هنوز می‌توان امیدوار بود که عصاره حیات اخلاق، عشق، دین و طبیعت، یافت شود؟ در ایران، همانطور که مزرعه زعفران...

*دیستوپیا: در مقابل اتوپیا؛ پاد-آرمانشهر؛ ویران‌شهر

#یادگاری
➕️ @yaminpour

ویدئوی عروسی دختر شمخانی صدبار در کانالها و شبکه‌های اجتماعی از جلوی چشمم گذشت؛ ویدئو را باز نکردم و هنوز زنده‌ام... هیچ دلیلی تماشای این ویدئو را توجیه نمی‌کند.

مطالبه شفافیت اگر مطالبه‌ای از جنس یک انتخاب فعالانه سیاسی و به مثابه بخشی از یک نگرش در حکمرانی مورد مطالبه باشد، قابل اعتناست. اما امروز تمنای شفافیت، اغلب نوعی سرگرمی کنجکاوانه برای رسواسازی دیگران است. کنشگران مجازی بیش از همیشه از رسواسازی لذت می‌برند. حتی برخی سیاستمداران رادیکال، کنشگری خود را بر ارضای احساس کنجکاوی کاربران مجازی برای رسوا کردن دیگران متمرکز کرده‌اند.
عجیب است که در دوران ما زندگی رازورانه یک زندگی ملال‌انگیز به‌حساب می‌آید. شبکه‌های اجتماعی برای به نمایش گذاشتن همه‌چیز بهینه شده و تربیت‌شدگان آن احتیاط در مراقبت از "درون" و "راز" را نمی‌شناسند.

#یادگاری
➕️ @Yaminpour

"زَهر آگین" شدنِ جامعه، از طریق تزریق "ذرّه ذرّه"ی زَهر، توسط "تک تک" ما اتفاق می‌افتد. ذرّه‌ی کنش اجتماعی بسیار بزرگتر از ذرّه‌ی عمل فردی است. ذرّه‌ی کنش اجتماعی سرآغاز غلتاندن گلوله‌ای برفی است که در پایین دست، شهری را ویران می‌کند... و من یعمل مثقال ذرة شرّاً يره !