🍁«پردک» معادل فارسی «اسلاید»

💬 نسرین پرویزی (معاون واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی):

وقتی از «پرده‌نگار» یا همان «پاورپوینت» فرنگی سخن می‌گوییم، اسلاید هم در کنارش هست؛ به عبارت دیگر، هر صفحه پرده‌نگار را که نمایش می‌دهند یک «اسلاید» می‌گویند.

گروه‌های واژه‌گزینی در فرهنگستان با بررسیِ «اسلاید»، در نهایت، معادل «پردک» را برای آن تصویب کردند. کاف در «پردک» هم می‌تواند کاف تصغیر باشد و هم کاف شباهت، زیرا پردک شبیه به پرده‌نگار یا کوچک‌شدهٔ آن است.

©️ خبرگزاری صدا و سیما (۱۴۰۴/۷/۲۷) | #واژه‌شناسی

🍁 سرطان پستان، نه سینه

💬 آسیه الفت‌بخش (معاون پژوهش پژوهشگاه سرطان معتمد جهاد دانشگاهی):

اگر می‌خواهیم علمی صحبت کنیم، بهتر است هر ارگانی را با اسم علمی آن به‌کار ببریم. سرطان سینه و پستان با یکدیگر متفاوت هستند. ما در قفسهٔ سینه ریه را داریم و وقتی گفته می‌شود سرطان سینه، ما را به سمت سرطان ریه می‌برد. حتی ترجمهٔ این واژه به فارسی می‌شود «سرطان پستان»، نه «سرطان سینه». اما به هر حال، به دلیل نگاه فرهنگی که در جامعه وجود دارد، اغلب از واژهٔ «سینه» به‌جای «پستان» استفاده می‌شود. (روزنامه شرق؛ ۱۴۰۴/۷/۲۷)

#⃣ #زبان_و_فرهنگ #زبان_و_جامعه

🍁 ۲۹ مهر چگونه به جشن ملیِ زبان برای ازبیک‌های افغانستان تبدیل شد؟

✍🏻 نقیب‌الله عبید:

در تاریخ معاصر افغانستان، کمتر اتفاقی را می‌توان یافت که از دل یک حرکت کاملاً فرهنگی و مردمی برخاسته و بدون وابستگی سیاسی توانسته باشد به مرحلۀ رسمیت در سطح ملی برسد. یکی از این رخدادهای کامیاب در این زمینه ثبت و تجلیل از ۲۹ میزان [مهرماه] به‌عنوان روز ملی زبان ازبیکی است. این روز نه‌تنها یادآور زبان و ادبیات غنیِ ازبیکی در افغانستان است، بلکه نمادی از ارادۀ فرهنگی، همبستگیِ قومی و پایداریِ اجتماعی ازبیک‌ها در پاسداری از هویت خویش محسوب می‌شود.

از سال ۲۰۱۹ میلادی به این‌سو، ازبیک‌های افغانستان با شور و افتخار، در داخل و بیرون از کشور، این روز را طیِ محافل فرهنگی و علمیِ بزرگ تجلیل می‌کنند. هرچند با روی‌کارآمدن حکومت طالبان محدودیت‌های فراوانی بر فعالیت‌های فرهنگی و آموزشی اعمال گردیده و این گروه کمتر توجهی به توسعه و تقویت زبان‌های بومی کشور دارد، با آن‌ هم، جامعۀ ازبیک افغانستان هرساله با عزم راسخ این روز را گرامی می‌دارد و آن را فرصتی برای تجدید تعهد نسبت به زبان، فرهنگ و هویت خویش می‌داند و به این روز به‌عنوان یک روز ملی می‌نگرد.

اما پرسش مهم این است:
در کشوری چون افغانستان که اغلب فعالیت‌های فرهنگی و علمی در سایۀ سیاست‌ها و رقابت‌های جناحی رنگ می‌بازد، چگونه ۲۹ میزان توانست از این آفت در امان بماند و به یک روز ملی و مورد قبول اکثریت مطلق ازبیک‌ها تبدیل شود؟

به‌عنوان یکی از اعضای تیم کاری که از آغاز تا انجام این روند حضور داشته‌ است، چند نکته را در این زمینه به‌طور مختصر قابل یادآوری می‌دانم.

۱. حرکت فرهنگی با نیت خالص و هدف تقویت زبان
اندیشۀ گنجانیدن روزی به ‌نام «روز ملیِ زبان ازبیکی» در تقویم رسمیِ کشور، نخستین‌بار از سوی جمعی از نمایندگان نهادهای فرهنگی و مدنی، روشنفکران، استادان دانشگاه، شاعران، روزنامه‌نگاران و هنرمندان ازبیک مطرح گردید.

این جمع فرهنگی، پس از برگزاریِ نشست‌های متعدد، مشورت‌های تکنیکی و تبادل‌نظرهای علمی، به اجماع رسیدند که ۲۹ میزان بهترین و مناسب‌ترین گزینه برای این روز است (دربارۀ علت انتخاب این تاریخ، در نوشتاری جداگانه توضیح داده خواهد شد). پس از رسیدن به اجماع، موضوع جهت مشورت و حمایت به برخی از شخصیت‌های سیاسیِ ازبیک در حکومت وقت، وزرا و وکلا نیز شریک گردید. آنان نیز از این طرح پشتیبانی کردند.

در گام بعدی، برای رسمی‌شدن این پیشنهاد در تقویم کشور، تیم کاری نیاز به منظوری مقام ریاست‌جمهوری داشت. با حمایت صادقانه و پشتکار نمایندگان نهادهای فرهنگی و با همکاری برخی از سیاسیون ازبیک، زمینۀ ملاقات مستقیم با رییس‌جمهور فراهم شد و پیشنهاد فرهنگیان ازبیک منظور گردید. پس از طی مراحل رسمی و اداری، در جلسۀ تاریخی ۲۱ دلو ۱۳۹۸ کابینۀ جمهوری اسلامی افغانستان، ۲۹ میزان رسماً به‌عنوان روز ملیِ زبان ازبیکی در افغانستان به تصویب رسید.

۲. حاصل رای‌زنی‌های گسترده با اهل خبره
تثبیت این روز، نتیجۀ یک تصمیم فوری یا شتاب‌زده نبود، بلکه حاصل ماه‌ها گفت‌وگو، مشورت و هم‌اندیشی با اهل علم و ادب ازبیک‌های کشور و خارج از کشور بود. کوچک‌ترین جزئیات این طرح از طریق گروه‌های مشورتی در واتساپ و جلسات حضوری بررسی می‌شد. چندین استاد زبان و ادبیات ازبیکی و روزنامه‌نگار فعال جامعۀ ازبیک عملاً عضو فعال کمیتۀ کاری بودند. همچنان جهت گرفتن دیدگاه‌های سودمند، تصامیم و موضوعات مهم جلسات با شمار زیادی از دانشمندان، شاعران و نویسندگان ازبیک شریک و نظریات اکثریت خبرگان اخذ می‌گردید. این هم‌فکری گسترده سبب شد تا تصمیم نهایی، نه حاصل خواستِ یک فرد یا گروه، بلکه نتیجۀ خرد جمعیِ جامعۀ فرهنگیِ ازبیک‌ها باشد.

۳. پرهیز از تقابل و احترام به دیدگاه‌های متفاوت
مانند هر حرکت فرهنگی، این روند نیز بی‌نقد و مخالفت نماند. برخی مخالفت‌ها بیشتر جنبۀ شخصی و سیاسی داشت، اما اعضای تیم کاری و نمایندگان نهادهای فرهنگی با پختگیِ فکری و اجتماعی از هرگونه درگیری یا واکنش تند پرهیز کردند. تصمیم جمعی این بود که موضوع زبان از هرگونه نزاع سیاسی دور بماند. احترام به نظریات متفاوت، خویشتن‌داری در برابر منتقدان و پرهیز از جدل‌های بی‌حاصل، راز موفقیت این حرکت بود.

درج ۲۹ میزان در تقویم رسمیِ کشور، حاصل یک تلاش جمعی و فرهنگی است؛ نه کار یک فرد و نه محصول یک جناح سیاسی. این دست‌آورد بزرگ به پشتکار و همبستگیِ نهادهای فرهنگی و مدنی ازبیک‌های افغانستان ممکن گردید. بدون شک در برخی مراحل از همکاری بعضی از سیاست‌مداران نیز استفاده شد، اما محور اصلی همیشه تیم فرهنگی، نهادها و اهل قلم جامعۀ ازبیک‌ بودند.

©️از: روزنامه اطلاعات روز (۱۴۰۴/۷/۲۹)

#⃣ #زبان_و_هویت