انتقال تنبیهی حمزه درویش، زندانی سنی‌مذهب تالش، به سلول انفرادی در زندان لاکان رشت

به گزارش هیرکانی، نقل از هرانا، حمزه درویش، زندانی سنی‌مذهب تالش که در زندان لاکان رشت دوران محکومیت خود را سپری می‌کند، روز چهارشنبه ۱۶ مهرماه ۱۴۰۴ به‌صورت تنبیهی به یکی از سلول‌های انفرادی این زندان منتقل شده و تاکنون در همان مکان نگهداری می‌شود.

بر پایه اطلاعات رسیده، این انتقال در پی انتشار یک فایل صوتی انتقادی از سوی این زندانی صورت گرفته است. گفته می‌شود او از زمان انتقال، از حق تماس با خانواده و دسترسی به امکانات اولیه محروم مانده است.

این زندانی در همان نامه هشدار داده بود که امنیت جانی ندارد و خواستار رسیدگی فوری نهادهای بین‌المللی به وضعیت خود شده بود. او پیش‌تر نیز در پی اعتراض به شرایط زندان، به مدت یک ماه با دستبند و پابند در سلول انفرادی نگهداری شده بود.

#حمزه_درویش
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#تالش #گیلان
@zan_j

🔸شیراز

روز جهانی معلم و خواست آزادی کنشگران فرهنگی زندانی!

روز ۱۳ مهر کنشگران فرهنگی در گرامیداشت روز جهانی معلم، با یادکردن از زنده یاد «فرزاد کمانگر» و فرهنگیان زندانی همچون «هاشم خواستار» و «جواد لعل محمدی» و دیگر فرهنگیان زندانی و با خواست آزادی آنان و دیگر زندانیان سیاسی تجمعی برپا کردند.

#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد

‌
«گلی کوهکن» زن بلوچ و از قربانیان کودک‌همسری و خشونت خانگی، بیش از هفت سال است که در زندان امیرآباد گرگان در حبس به سر می‌برد و اکنون در خطر اجرای حکم اعدام قرار دارد.

گلی کوهکن، متولد فروردین ۱۳۷۹ از طایفه شیخ‌حسینی در استان گلستان، در خرداد ۱۳۹۷ و در حالی‌که تنها ۱۸ سال داشت، به اتهام مشارکت در قتل همسرش بازداشت و پس از محاکمه به قصاص محکوم شد. او پیش از این ازدواج، قربانی ازدواج اجباری با پسرخاله‌اش شده و سال‌ها تحت خشونت شدید جسمی و روانی قرار داشت.

بر اساس روایت‌ها، در جریان یک درگیری خانوادگی، همسر او کشته می‌شود. هرچند طبق شواهد، عامل اصلی قتل شخص دیگری بوده، اما گلی مسئولیت را بر عهده گرفته است. او اکنون مادر پسری ۱۱ ساله به نام یوسف است که در اختیار خانواده همسر مقتول قرار دارد.

به کودکی که هنوز به سن تمیز و تشخیص قانونی و اجتماعی (۱۸ سال) نرسیده، نمی‌تواند آزادانه و با رضایت، مصالح خود را در ازدواج تشخیص دهد و حتی بر فرض اعلام رضایت، این رضایت وجاهت قانونی مورد نیاز (بلوغ عقلانی، عاطفی و قانونی) را ندارد.
#کودک_همسری
#جنایت_علیه_کودکی
#نه_به_اعدام
@zan_j

آهنگ سلطان قلب‌ها با اجرای لیلی مهدوی بر مزار نیکا

کدام یک از ما وقتی این آهنگ را می‌شنویم به یاد نیکا نمی‌افتیم وقتی میکروفن به دست گرفته و با اجرایی زیبا این آهنگ را می‌خواند.


#لیلی_مهدوی #سیاوش_محمودی #نیکا_شاکرمی
#حکومت_کودک_کش
@zan_j

قطعه :«کوکو»

آهنگساز و نوازنده: استاد جواد معروفی

آلبوم: خواب‌های طلایی(۱۳۶۸)


@zan_j

برای دخترانی در افغانستان، که حتی رویا داشتن جرم است

حمید انوری

امروز روز جهانی دختر است
اما برای دختران افغانستانی این روز معنای دیگری دارد
برای آنها دختر بودن فقط جنسیت نیست
نوعی تبعید است و هم زمان نوعی تولد
دوباره.

تبعید از حق دیدن، گفتن، آموختن
و تولد در سکوتی که از دل رنج، شجاعت زاده است.

دخترانی که به جای کودکی
سایه ترس را تجربه کردند
اما هنوز با چشم های خسته شان
به فردایی فکر میکنند که شاید خودشان
نبینند
اما ساختنش را رها نکرده اند

برای آنها
هر لبخند، یک انقلاب است.
هر قلم، یک مقاومت و هر رویا،
بیانیه ای در برابر تاریکی
به دخترانی که خاموش ماندند

اما خاموش نشدند
دنیا اگر انصاف داشت
باید امروز را به نام شما می نوشت.
#روز_جهانی_دختر_بچه_ها

نقاشیِ زنی افغان برای ادای احترام به پناه‌جویان، به سفارش سازمان «پشتیبانی از پناه‌جویان در یونان» (RSA). این اثر با نام A.S.H. امضا شده است.

اگر انسان نباشد
گُل چیست؟
هرچند زیبا هرچند خوش‌بو
اگر زن نباشد
زندگانی چیست؟
هزار سال هم زندگی کرده باشم
نوای موسیقی در خانه اگر نپیچید
″ شنیدن ″ چرا باشد؟
اگر شعر وجود را نلرزاند
اگر در خیال چراغِ خویش نیفروزد
هر از گاهی تکانت ندهد
بگو چرا باید نوشت
در غیابِ آزادی
گُل ، زن و موسیقی به چه معنی‌ست؟
شعر و خود زندگانی چیست؟

#شیرکو_بیکس


Isaac et Nora
No soy de aquí, ni soy de allá
(Facundo Cabral)

#زن_زندگی_آزادی
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد

@zan_j

#یکشنبه_های_اعتراضی

#اهواز
بازنشستگان اهوازی علیه تورم و بی‌عدالتی؛ تجمعی که فریاد زندگی شد»

بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی اهواز یکشنبه ۲۰ مهر مقابل ساختمان اداره کل این سازمان تجمع کردند تا به شرایط سخت معیشتی، تورم رها شده و پایمال شدن حقوق خود اعتراض کنند. شعارها گویای عمق خشم و ناامیدی بود: «نه مجلس، نه دولت، نیستند به فکر ملت» و «زیربار ستم نمی‌کنیم؛ زندگی، جان فدا می‌کنیم». معیشت و کرامت بازنشستگان، قربانی بی‌عملی مسئولان شده و اعتراض آن‌ها صدای خستهٔ نسلی است که با سال‌ها کار و تلاش امروز احساس فراموشی می‌کند.

نه مجلس، نه دولت، نیستند بفکر ملت
بازنشسته زندانی آزاد باید گردد
محمدزمان کامروا آزاد باید گردد
#زندانی_معترض_ازاد_باید_گردد
#کارگ_زندانی_آزاد_باید_گردد

کارگران بازنشسته خواهان آزادی کارگر بازنشسته و معلما زندانی شدند


#اهواز
تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی خوزستان، اهواز.
#محمد_کامروا  آزاد باید گردد
بازنشسته زندانی، معلم زندانی، کارگر زندانی آزاد باید گردد!
نابود باد بندگی، زنده باد زندگی

یکشنبه  ۲۰ مهر ۱۴۰۴

#نان_کار_آزادی
#شادی_رفاه_آبادی
#نابود_باد_استثمار_و_کار_مزدی

https://www.tg-me.com/syndica_7tape

‍ 👣غیبت زنان در بزم طنز :
بازخوانی جنسیتی «دایی‌جان ناپلئون»
✍️مریم رحمانی| فعال زنان| مهر ۱۴۰۴

در روزهای پرتنش جنگ ۱۲ روزه‌ی اسراییل علیه ایران، ذهنم آشفته و پریشان بود. اخبار، تصویرها و سکوت جهان و ابهام آینده، لحظه‌ای مرا آرام نمی‌گذاشت. به‌خودم گفتم برای مراقبت از روانم باید سراغ کتابی بروم که خنده بر لبم بیاورد،کتابی که آشنا و سبک‌بال باشدو"دایی‌جان ناپلئون" را انتخاب کردم، رمان طنز مشهور ایرج پزشکزاد.

در هیاهوی جنگ به توهمات ضد انگلیسی و دروغ‌بافی‌های دایی‌جان و مش‌قاسم خندیدم، به سرهنگ و پرویز و کارهای اسدالله میرزا و به ماجراهای عاشقانه راوی و لیلی اما میان این لبخندها، چیزی شروع به خراش انداختن در ذهنم کرد. انگار چیزی را نمی‌دیدم، چیزی که باید باشد اما نبود. کم‌کم متوجه شدم که زنان این داستان یا نیستند یا تحقیر شده‌اند.

در روایت پزشکزاد، زنان در دو قطب کلیشه‌ای ظاهر می‌شوند:
یا «فرشته‌خو»ی معصوم‌اند، همچون لیلی یا «لکاته» و «هوس‌انگیز».
این دوگانه‌ی خطرناک که بارها در ادبیات کلاسیک مردانه ایرانی تکرار شده، زنان را یا ابژه‌ی پرستش قرار می‌دهد یا ابژه‌ی طرد شدن و تنفر. لیلی، دختر معشوق، خاموش است؛ هیچ کنشی ندارد. فقط نگاه می‌کند، اشک می‌ریزد، دل می‌دهد. عزیزالسلطنه نیز زنی به تصویر کشیده می شود با هیجانهایی که قادر به کنترل آن نیست.

در این بزم مردانه، حتی مادر راوی نیز حضوری شبح‌وار دارد. صدایش را نمی‌شنویم، نمی‌دانیم کجاست و به چه می‌اندیشد، تنها از شوهرش می خواهد که رابطه فامیلی را تباه نکند. گویی تمام زنانی که حضورشان مزاحم روایت قهرمانانه و کمیک مردان است، از داستان حذف شده‌اند. آنانی هم که باقی مانده‌اند، یا فضول‌اند یا ناقص‌العقل، یا صرفاً ابزاری برای شوخی و میل مردانه.

از سوی دیگر "زن فرنگی"  گرچه در حاشیه‌است اما همواره با نوعی کنجکاوی جنسی یا فرهنگی مردان ایرانی روبروست.

اما آن‌چه این بازخوانی را تلخ‌تر می‌کند، پرداخت داستان به موضوع تجاوز است آنهم نه از منظر قربانی تجاوز.

در واقع یکی از تکان‌دهنده‌ترین بخش‌های داستان، ماجرای تجاوز شوهر عزیزالسلطنه به دختر او‌ قمر است که به وضوح توان درک و دفاع از خود ندارد. دختر باردار می‌شود. اما واکنش خانواده چیست؟ "حفظ آبرو" یعنی" او را به مردی شوهر دادن".

نه عدالتی خواسته می‌شود، نه صحبتی از خطای مرد هوس باز می‌رود. انگار همه چیز باید به خاطر «مصلحت» خانوادگی ماست‌مالی شود. تاثربرانگیزترین نقطه داستان ،بی‌اهمیت بودن" تجاوز به یک کودک "در فرهنگ ماست.

در این‌جاست که طنز پزشکزاد، گرچه هوشمند و ساختاری ولی بی‌رحم و زن‌ستیز می‌شود. مخاطب می‌خندد اما در حاشیه‌ این خنده، بدن زن و رنج او خاموش می‌ماند.

این بازخوانی قصد ندارد ارزش ادبی و مهارت کمیک ایرج پزشکزاد را نادیده بگیرد اما نمی‌توان چشم بر آن بست که ادبیات کلاسیک مدرن ما، حتی در طنزترین شکلش هم تنها روایت مردانه‌ای از جهان است که در آن زن یا سوژه نیست یا صرفا موجودی بی‌صدا در پس‌زمینه‌ است و قربانی قدرت، شهوت یا ترس مردانه.

خواندن «دایی‌جان ناپلئون» در میانه‌ی جنگ، تجربه‌ای دوگانه شد:
از یکسو خنده‌ای بر حماقت دایی جان و تلاشش برای حفظ ابروی خانوادگی بر اساس سنت‌های پوسیده و عقب مانده و از دیگر سو  تأملی عمیق و تلخ بر عدم حضور واقعی زنان. در این داستان زنان  یا نیستند، یا اگر هستند، دیگران درباره‌شان حرف می‌زنند. گویی بدن، صدا و اختیار زن، هیچ‌گاه به خودش تعلق ندارد.
زمان آن رسیده که ادبیات محبوبمان را نه فقط از سر نوستالژی، که با نگاهی پرسشگرانه از منظر غایبانش بخوانیم.

کانال علمی مطالعات زنان


#غیبت_زنان #دایی_جان_ناپلئون #بازخوانی_جنسیتی #ادبیات_فمینیستی #زن_در_ادبیات #نقد_ادبی #ایرج_پزشکزاد #روایت_زنانه #زنان_بی_صدا #ادبیات_مردانه

اعتراض #فریبا_انامی به تداوم فشارها بر معلمان گیلان

رقیه (فریبا) انامی، فعال صنفی معلمان گیلان، در پیامی ویدئویی خطاب به مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور، نسبت به برخوردهای فزاینده هیئت تخلفات آموزش‌وپرورش #گیلان با معلمان منتقد اعتراض کرد. او گفت با وجود حکم بازگشت به کار از سوی دیوان عدالت اداری، دوباره برایش پرونده‌سازی شده است.

انامی با اشاره به فعالیت‌های صنفی خود و همکارانش، از جمله تهیه بیش از ۸۰ گوشی و وسایل آموزشی برای دانش‌آموزان نیازمند، تأکید کرد که این افراد به‌جای تشویق، با احکام اخراج، انفصال و بازنشستگی اجباری روبه‌رو شده‌اند.

او با استناد به اصل ۳۷ قانون اساسی مبنی بر برائت، عملکرد اخوان، مسئول هیئت تخلفات گیلان را خلاف قانون دانست و از رئیس‌جمهور خواست هیئتی مستقل برای بررسی این تخلفات اعزام و به روند پرونده‌سازی علیه معلمان پایان داده شود.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان

@zan_j

تشکیل پرونده برای مجری صدا و سیما

در پی مصاحبه زهره سادات هاشمی، مجری سابق صدا و سیما جمهوری اسلامی و افشاگری وی در مورد اینکه دو ماه مانده به انتخابات سال۱۴۰۰، مسئولین صدا و سیما از آنها خواسته‌اند به مردم القا کنند که ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور سابق جمهوری اسلامی پیروز انتخابات خواهد بود، خبرگزاری میزان، خبرگزاری وابسته به قوه قضاییه جمهوری اسلامی از تشکیل پرونده قضایی علیه زهره سادات هاشمی داد.

در این مصاحبه زهره سادات هاشمی در افشاگری مدعی شد: «... تنها چیزی که در صداوسیما اهمیت نداشت حرفه‌ای‌گری بود».
این مجری صدا و سیما همچنین با اشاره به اینکه صدا و سیمای جمهوری اسلامی، سیاسی و یک‌سویه عمل می‌کند، گفت: پیمان جبلی، رئیس سازمان صداوسیما در جلسه گفت که مردم از نگاه او فقط کسانی هستند که در مراسم تشیع شهید قاسم سلیمانی شرکت کرده‌اند.

#صدا_و_سیمای_جنایتکاران

@zan_j

نسیم سیمیاری
فریبا کمال آبادی

من، #نسیم_سیمیاری، بیش از دو سال پیش در خیزش #زن_زندگی_آزادی بازداشت شدم. هرگز از رنجهایی که در ماه‌های بازجویی، انفرادی و در سالهایی که در زندان بودم، متحمل شدم، سخن نگفتم؛ اما امروز میخواهم رنجی را با شما در میان بگذارم که از آنچه بر جسم و جانم تحمیل شد تلختر و سهمگینتر بود.
میخواهم با شما از رنج #فریبا_کمال_آبادی بگویم؛ معلمی که از او بسیار آموختم.
فریبا صبور است و در طی دو سال و نیمی که با هم زندگی کردیم، درسهای زیادی از او آموختم؛ درس انسانیت و مدارا در برابر رنجهایی که ناگزیر از تحملشان بوده.
او بیش از سیزده سال از عمرش را در زندان سپری کرده است. با سری بلند ایستاده است و با همۀ بچه‌ها (ما زندانیان) همدلی میکند. گاهی فقط به حرفهایمان گوش میکند تا بگویی و بگویی و آرام شوی. گاهی همکلام میشود و همدردی میکند. گاهی تجربیاتش را با ما قسمت میکند که هرکدام درسی است برایمان.
دختر کوچکش در راه سالن ملاقات زندان بزرگ شد، نوه‌هایش را در سالن ملاقات به آغوش کشید، دنبال هم دویدند و قایم‌باشک بازی کردند. با هم نقاشی کشیدند و برایشان قصه گفت و هربار قصه‌هایش با صدای زنگ سالن ملاقات ناتمام ماند.
فریبا به شرایط سخت عادت دارد و در دلتنگیها مقاومت میکند. مقاومتِ حبس کشیدن را بلد است. هفتۀ گذشته و در حالی که هفت سال از حبسش باقی مانده، بی آنکه در انتظار آزادی باشد توسط وکیل مطلع شد که قرار است آزاد شود. شاد شد و اشک شوق ریخت. با خوشحالی یکدیگر را صدا زدیم و خبر خوش را به شادی و هلهله با هم تقسیم کردیم.
۱۹ مهر ۱۴۰۴ خبر آزادی‌اش از جانب نمایندۀ نهاد قوۀ قضاییه اعلام شد و قرار شد در یک هفته به بند ارسال شود.
گفتند آمادۀ رفتن باشد اما فاصلۀ شادی فریبا، خانواده، وکلایش و بند زنان تا رنج ماندنش در زندان فقط چندروز بود.
خبر آمد که آزادی‌اش منتفی شده است.
برای فریبا و هزاران روزی که در بند است،
برای رنجهایی که کشید،
برای سالها ایستادگی، صبوری و مقاومتش
تا آزادی بی‌قیدوشرط فریبای عزیزم
آموزگاری که از او بسیار آموختم، در اعتصاب غذا خواهم بود.
نسیم سیمیاری
بند زنان اوین
یکشنبه
۲۰ مهر ۱۴۰۴
nasim_simiariاز اینستاگرام

@zan_j

پرستاران #کرمانشاه

پرستاران دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، یکشنبه ۲۰ مهر، مقابل دانشگاه تجمع کردند تا اعتراض خود را نسبت به عدم پرداخت معوقات ده‌ماهه نشان دهند. ماه‌هاست که تعرفه و اضافه‌کاری این قشر زحمتکش پرداخت نشده و وعده‌های رئیس دانشگاه، تنها روی کاغذ باقی مانده است. پس از جلسات بی‌فایده و وعده‌های محقق‌نشده، پرستاران برای گرفتن حق قانونی خود به خیابان‌ها آمدند و فریاد عدالت‌خواهی سر دادند.

#کادر_درمان
#مطالبات_پرستاران
@zan_j