#یکشنبه_های_اعتراضی

#اهواز
بازنشستگان اهوازی علیه تورم و بی‌عدالتی؛ تجمعی که فریاد زندگی شد»

بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی اهواز یکشنبه ۲۰ مهر مقابل ساختمان اداره کل این سازمان تجمع کردند تا به شرایط سخت معیشتی، تورم رها شده و پایمال شدن حقوق خود اعتراض کنند. شعارها گویای عمق خشم و ناامیدی بود: «نه مجلس، نه دولت، نیستند به فکر ملت» و «زیربار ستم نمی‌کنیم؛ زندگی، جان فدا می‌کنیم». معیشت و کرامت بازنشستگان، قربانی بی‌عملی مسئولان شده و اعتراض آن‌ها صدای خستهٔ نسلی است که با سال‌ها کار و تلاش امروز احساس فراموشی می‌کند.

نه مجلس، نه دولت، نیستند بفکر ملت
بازنشسته زندانی آزاد باید گردد
محمدزمان کامروا آزاد باید گردد
#زندانی_معترض_ازاد_باید_گردد
#کارگ_زندانی_آزاد_باید_گردد

کارگران بازنشسته خواهان آزادی کارگر بازنشسته و معلما زندانی شدند


#اهواز
تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی خوزستان، اهواز.
#محمد_کامروا  آزاد باید گردد
بازنشسته زندانی، معلم زندانی، کارگر زندانی آزاد باید گردد!
نابود باد بندگی، زنده باد زندگی

یکشنبه  ۲۰ مهر ۱۴۰۴

#نان_کار_آزادی
#شادی_رفاه_آبادی
#نابود_باد_استثمار_و_کار_مزدی

https://www.tg-me.com/syndica_7tape

‍ 👣غیبت زنان در بزم طنز :
بازخوانی جنسیتی «دایی‌جان ناپلئون»
✍️مریم رحمانی| فعال زنان| مهر ۱۴۰۴

در روزهای پرتنش جنگ ۱۲ روزه‌ی اسراییل علیه ایران، ذهنم آشفته و پریشان بود. اخبار، تصویرها و سکوت جهان و ابهام آینده، لحظه‌ای مرا آرام نمی‌گذاشت. به‌خودم گفتم برای مراقبت از روانم باید سراغ کتابی بروم که خنده بر لبم بیاورد،کتابی که آشنا و سبک‌بال باشدو"دایی‌جان ناپلئون" را انتخاب کردم، رمان طنز مشهور ایرج پزشکزاد.

در هیاهوی جنگ به توهمات ضد انگلیسی و دروغ‌بافی‌های دایی‌جان و مش‌قاسم خندیدم، به سرهنگ و پرویز و کارهای اسدالله میرزا و به ماجراهای عاشقانه راوی و لیلی اما میان این لبخندها، چیزی شروع به خراش انداختن در ذهنم کرد. انگار چیزی را نمی‌دیدم، چیزی که باید باشد اما نبود. کم‌کم متوجه شدم که زنان این داستان یا نیستند یا تحقیر شده‌اند.

در روایت پزشکزاد، زنان در دو قطب کلیشه‌ای ظاهر می‌شوند:
یا «فرشته‌خو»ی معصوم‌اند، همچون لیلی یا «لکاته» و «هوس‌انگیز».
این دوگانه‌ی خطرناک که بارها در ادبیات کلاسیک مردانه ایرانی تکرار شده، زنان را یا ابژه‌ی پرستش قرار می‌دهد یا ابژه‌ی طرد شدن و تنفر. لیلی، دختر معشوق، خاموش است؛ هیچ کنشی ندارد. فقط نگاه می‌کند، اشک می‌ریزد، دل می‌دهد. عزیزالسلطنه نیز زنی به تصویر کشیده می شود با هیجانهایی که قادر به کنترل آن نیست.

در این بزم مردانه، حتی مادر راوی نیز حضوری شبح‌وار دارد. صدایش را نمی‌شنویم، نمی‌دانیم کجاست و به چه می‌اندیشد، تنها از شوهرش می خواهد که رابطه فامیلی را تباه نکند. گویی تمام زنانی که حضورشان مزاحم روایت قهرمانانه و کمیک مردان است، از داستان حذف شده‌اند. آنانی هم که باقی مانده‌اند، یا فضول‌اند یا ناقص‌العقل، یا صرفاً ابزاری برای شوخی و میل مردانه.

از سوی دیگر "زن فرنگی"  گرچه در حاشیه‌است اما همواره با نوعی کنجکاوی جنسی یا فرهنگی مردان ایرانی روبروست.

اما آن‌چه این بازخوانی را تلخ‌تر می‌کند، پرداخت داستان به موضوع تجاوز است آنهم نه از منظر قربانی تجاوز.

در واقع یکی از تکان‌دهنده‌ترین بخش‌های داستان، ماجرای تجاوز شوهر عزیزالسلطنه به دختر او‌ قمر است که به وضوح توان درک و دفاع از خود ندارد. دختر باردار می‌شود. اما واکنش خانواده چیست؟ "حفظ آبرو" یعنی" او را به مردی شوهر دادن".

نه عدالتی خواسته می‌شود، نه صحبتی از خطای مرد هوس باز می‌رود. انگار همه چیز باید به خاطر «مصلحت» خانوادگی ماست‌مالی شود. تاثربرانگیزترین نقطه داستان ،بی‌اهمیت بودن" تجاوز به یک کودک "در فرهنگ ماست.

در این‌جاست که طنز پزشکزاد، گرچه هوشمند و ساختاری ولی بی‌رحم و زن‌ستیز می‌شود. مخاطب می‌خندد اما در حاشیه‌ این خنده، بدن زن و رنج او خاموش می‌ماند.

این بازخوانی قصد ندارد ارزش ادبی و مهارت کمیک ایرج پزشکزاد را نادیده بگیرد اما نمی‌توان چشم بر آن بست که ادبیات کلاسیک مدرن ما، حتی در طنزترین شکلش هم تنها روایت مردانه‌ای از جهان است که در آن زن یا سوژه نیست یا صرفا موجودی بی‌صدا در پس‌زمینه‌ است و قربانی قدرت، شهوت یا ترس مردانه.

خواندن «دایی‌جان ناپلئون» در میانه‌ی جنگ، تجربه‌ای دوگانه شد:
از یکسو خنده‌ای بر حماقت دایی جان و تلاشش برای حفظ ابروی خانوادگی بر اساس سنت‌های پوسیده و عقب مانده و از دیگر سو  تأملی عمیق و تلخ بر عدم حضور واقعی زنان. در این داستان زنان  یا نیستند، یا اگر هستند، دیگران درباره‌شان حرف می‌زنند. گویی بدن، صدا و اختیار زن، هیچ‌گاه به خودش تعلق ندارد.
زمان آن رسیده که ادبیات محبوبمان را نه فقط از سر نوستالژی، که با نگاهی پرسشگرانه از منظر غایبانش بخوانیم.

کانال علمی مطالعات زنان


#غیبت_زنان #دایی_جان_ناپلئون #بازخوانی_جنسیتی #ادبیات_فمینیستی #زن_در_ادبیات #نقد_ادبی #ایرج_پزشکزاد #روایت_زنانه #زنان_بی_صدا #ادبیات_مردانه

اعتراض #فریبا_انامی به تداوم فشارها بر معلمان گیلان

رقیه (فریبا) انامی، فعال صنفی معلمان گیلان، در پیامی ویدئویی خطاب به مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور، نسبت به برخوردهای فزاینده هیئت تخلفات آموزش‌وپرورش #گیلان با معلمان منتقد اعتراض کرد. او گفت با وجود حکم بازگشت به کار از سوی دیوان عدالت اداری، دوباره برایش پرونده‌سازی شده است.

انامی با اشاره به فعالیت‌های صنفی خود و همکارانش، از جمله تهیه بیش از ۸۰ گوشی و وسایل آموزشی برای دانش‌آموزان نیازمند، تأکید کرد که این افراد به‌جای تشویق، با احکام اخراج، انفصال و بازنشستگی اجباری روبه‌رو شده‌اند.

او با استناد به اصل ۳۷ قانون اساسی مبنی بر برائت، عملکرد اخوان، مسئول هیئت تخلفات گیلان را خلاف قانون دانست و از رئیس‌جمهور خواست هیئتی مستقل برای بررسی این تخلفات اعزام و به روند پرونده‌سازی علیه معلمان پایان داده شود.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان

@zan_j

تشکیل پرونده برای مجری صدا و سیما

در پی مصاحبه زهره سادات هاشمی، مجری سابق صدا و سیما جمهوری اسلامی و افشاگری وی در مورد اینکه دو ماه مانده به انتخابات سال۱۴۰۰، مسئولین صدا و سیما از آنها خواسته‌اند به مردم القا کنند که ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور سابق جمهوری اسلامی پیروز انتخابات خواهد بود، خبرگزاری میزان، خبرگزاری وابسته به قوه قضاییه جمهوری اسلامی از تشکیل پرونده قضایی علیه زهره سادات هاشمی داد.

در این مصاحبه زهره سادات هاشمی در افشاگری مدعی شد: «... تنها چیزی که در صداوسیما اهمیت نداشت حرفه‌ای‌گری بود».
این مجری صدا و سیما همچنین با اشاره به اینکه صدا و سیمای جمهوری اسلامی، سیاسی و یک‌سویه عمل می‌کند، گفت: پیمان جبلی، رئیس سازمان صداوسیما در جلسه گفت که مردم از نگاه او فقط کسانی هستند که در مراسم تشیع شهید قاسم سلیمانی شرکت کرده‌اند.

#صدا_و_سیمای_جنایتکاران

@zan_j

نسیم سیمیاری
فریبا کمال آبادی

من، #نسیم_سیمیاری، بیش از دو سال پیش در خیزش #زن_زندگی_آزادی بازداشت شدم. هرگز از رنجهایی که در ماه‌های بازجویی، انفرادی و در سالهایی که در زندان بودم، متحمل شدم، سخن نگفتم؛ اما امروز میخواهم رنجی را با شما در میان بگذارم که از آنچه بر جسم و جانم تحمیل شد تلختر و سهمگینتر بود.
میخواهم با شما از رنج #فریبا_کمال_آبادی بگویم؛ معلمی که از او بسیار آموختم.
فریبا صبور است و در طی دو سال و نیمی که با هم زندگی کردیم، درسهای زیادی از او آموختم؛ درس انسانیت و مدارا در برابر رنجهایی که ناگزیر از تحملشان بوده.
او بیش از سیزده سال از عمرش را در زندان سپری کرده است. با سری بلند ایستاده است و با همۀ بچه‌ها (ما زندانیان) همدلی میکند. گاهی فقط به حرفهایمان گوش میکند تا بگویی و بگویی و آرام شوی. گاهی همکلام میشود و همدردی میکند. گاهی تجربیاتش را با ما قسمت میکند که هرکدام درسی است برایمان.
دختر کوچکش در راه سالن ملاقات زندان بزرگ شد، نوه‌هایش را در سالن ملاقات به آغوش کشید، دنبال هم دویدند و قایم‌باشک بازی کردند. با هم نقاشی کشیدند و برایشان قصه گفت و هربار قصه‌هایش با صدای زنگ سالن ملاقات ناتمام ماند.
فریبا به شرایط سخت عادت دارد و در دلتنگیها مقاومت میکند. مقاومتِ حبس کشیدن را بلد است. هفتۀ گذشته و در حالی که هفت سال از حبسش باقی مانده، بی آنکه در انتظار آزادی باشد توسط وکیل مطلع شد که قرار است آزاد شود. شاد شد و اشک شوق ریخت. با خوشحالی یکدیگر را صدا زدیم و خبر خوش را به شادی و هلهله با هم تقسیم کردیم.
۱۹ مهر ۱۴۰۴ خبر آزادی‌اش از جانب نمایندۀ نهاد قوۀ قضاییه اعلام شد و قرار شد در یک هفته به بند ارسال شود.
گفتند آمادۀ رفتن باشد اما فاصلۀ شادی فریبا، خانواده، وکلایش و بند زنان تا رنج ماندنش در زندان فقط چندروز بود.
خبر آمد که آزادی‌اش منتفی شده است.
برای فریبا و هزاران روزی که در بند است،
برای رنجهایی که کشید،
برای سالها ایستادگی، صبوری و مقاومتش
تا آزادی بی‌قیدوشرط فریبای عزیزم
آموزگاری که از او بسیار آموختم، در اعتصاب غذا خواهم بود.
نسیم سیمیاری
بند زنان اوین
یکشنبه
۲۰ مهر ۱۴۰۴
nasim_simiariاز اینستاگرام

@zan_j

پرستاران #کرمانشاه

پرستاران دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، یکشنبه ۲۰ مهر، مقابل دانشگاه تجمع کردند تا اعتراض خود را نسبت به عدم پرداخت معوقات ده‌ماهه نشان دهند. ماه‌هاست که تعرفه و اضافه‌کاری این قشر زحمتکش پرداخت نشده و وعده‌های رئیس دانشگاه، تنها روی کاغذ باقی مانده است. پس از جلسات بی‌فایده و وعده‌های محقق‌نشده، پرستاران برای گرفتن حق قانونی خود به خیابان‌ها آمدند و فریاد عدالت‌خواهی سر دادند.

#کادر_درمان
#مطالبات_پرستاران
@zan_j

گزارش «شرق» از وضعیت سازمان‌های مردم‌نهادی که در یک دهه اخیر تعطیل شدند!


مهر تعطیلی بر پیشانی نهادهای مردمی
در یک دهه اخیر، سمن‌های زیادی با تعطیلی‌های دائمی یا مقطعی روبه‌رو شده‌اند
«جمعیت امام علی» و «خانه خورشید» منحل شدند، «شبکه یاری»، «خانه امن آتنا» و «مهروماه» با برکناری مدیران عامل روبه‌رو شدند، «مهر شمس‌آفرید» یک‌بار تعطیل و مجددا بازگشایی شد، «جمعیت دفاع» و «انجمن حمایت از حقوق کودکان» بارها با بحران تمدید مجوز روبه‌رو شدند و چندین مؤسسه دیگر نیز که تمایلی به انتشار نامشان نداشتند از موانع متعددی برای سرپاماندن عبور کردند. فضای فعالیت مدنی و سازمان‌های مردم‌نهاد ایران در یک دهه اخیر، هرچند وقت یک‌بار با موجی از تلاطم‌ روبه‌رو شده است؛ از «جمعیت امام علی (ع)» گرفته تا «خانه خورشید»، سمن‌هایی بوده‌اند که به عنوان بازیگران کلیدی مبارزه با بحران‌ها و آسیب‌های اجتماعی در دل میدان نقش‌آفرینی کردند، اما هرکدام بعد از چندین سال فعالیت بی‌وقفه مهر تعطیلی بر پیشانی‌شان نشانده شده است.

https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-1042068

#نهادهای_مردمی
#نهادهای_غیر_دولتی
@zan_j

یکشنبه های اعتراضی

#تهران
بازنشستگان تهران؛ فریاد زیر فشار گرانی — تجمع مقابل تأمین اجتماعی»

امروز، یکشنبه ۲۰ مهر، جمعی از بازنشستگان در تهران مقابل ساختمان سازمان تأمین اجتماعی تجمع کردند. آنان در اعتراض به بی‌حقوقی، تورم افسارگسیخته و شرایط فلاکت‌بار معیشتی خود فریاد زدند. شعارهای بازنشستگان، پژواکی از درد میلیون‌ها نفر بود که پس از سال‌ها کار و زحمت، حالا در پی نان شب و حداقل‌های زندگی‌اند.

#آب_برق_زندگی_اینترنت_حق مسلم ماست
#نان_کار_آزادی

@zan_j

🟣 گزارشی از وضعیت نسیمه اسلام‌زهی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام

در شهریورماه سال ۱۴۰۲، نسیمه اسلام‌زهی به همراه همسرش بازداشت شد. نسیمه اسلام‌زهی سپس در تاریخ ۱۴ اسفندماه ۱۴۰۲، به بند زنان زندان اوین و پس از حمله اسرائیل به این زندان، به زندان قرچک ورامین منتقل شد. همسر او نیز مدتی در زندان تهران بزرگ نگهداری شد، اما هم‌اکنون محل دقیق نگهداری او نامعلوم است.

نسیمه اسلام‌‌زهی حدودا ۴۱ ساله، مادر دو فرزند دختر است. عایشه دختر این زوج که در زمان بازداشت حدودا دو سال داشت، هنگام بازداشت از مادر جدا و به او اعلام شد که این کودک به بهزیستی منتقل شده است، اما با پیگیری‌های مداوم خانواده نسیمه، آن‌ها موفق شدند حضانت عایشه را به عهده بگیرند. سپس در اوایل اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳،  نسیمه دیگر فرزندش، تسنیم را در زندان اوین به دنیا آورد. این مادر و نوزاد به مدت ۴۰ روز در یک سلول انفرادی با شرایط نامناسب و بدون تهویه مناسب و نور کافی نگهداری شدند و سپس به بند قرنطینه منتقل شدند. اتهام نسیمه اسلام‌زهی، همسر و فرد دیگر این پرونده، همکاری با گروه تروریسیتی داعش عنوان شده است.

♦️ در زندان اوین - و حالا زندان قرچک - زنان زندانی بسیاری با اتهام داعش قرار دارند. زنانی که همسران آنها عضویت داعش را دارند و بعضا با کودکان و نوزادان خود، در شرایطی بسیار رقت‌بار و شکنجه‌آور محبوسند. این زنان، حتی وقتی با اتهام محاربه به اعدام نیز محکوم می‌شوند، از هیچ صدا و رسانه‌ای برخوردار نیستند. چنین شرایطی همواره برخوردهای امنیتی را شدیدتر و روند اجرای اعدام را برای حاکمیت، آسان‌تر می‌کند.

🟣 تصویری از نسیمه اسلام‌زهی منتشر نشده است.

#ژن_ژیان_آزادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

بی‌معلم ماندن دانش‌آموزان روستای مومان کنارک برای بیش از بیست روز /حال وش

امروز یکشنبه ۲۰ مهرماه ۱۴۰۳، بیش از سه هفته است که مدرسه‌ی روستای مومان از توابع شهرستان کنارک در جنوب سیستان‌وبلوچستان بدون معلم مانده و دانش‌آموزان این منطقه از حق ابتدایی خود یعنی آموزش محروم شده‌اند.

منابع به حال‌وش گفته‌اند که از آغاز سال تحصیلی جدید، هیچ معلمی به مدرسه مومان اعزام نشده و تلاش‌های مکرر خانواده‌ها و شورای محلی برای پیگیری موضوع تاکنون بی‌نتیجه مانده است.

یکی از والدین دانش‌آموزان در پیامی به حال‌ وش گفته است: «بیش از بیست روز است بچه‌های ما بدون معلم مانده‌اند. این یعنی ظلم واقعی. آموزش حق هر کودک است، نه لطف. مسئولان باید پاسخگو باشند؛ آینده‌ی این بچه‌ها بازیچه نیست.»

به گفته‌ی ساکنان، تماس‌ها و مراجعات مکرر آنان به اداره آموزش‌وپرورش کنارک و فرمانداری بی‌پاسخ مانده و هیچ مقام مسئولی تاکنون برای بررسی وضعیت به روستا مراجعه نکرده است.

تعطیلی مدارس و کمبود معلم در مناطق محروم بلوچستان یکی از مشکلات مزمن آموزشی در استان است.

#علیه_تبعیض_نابرابری
#عدالت_آموزشی
#بلوچستان
@zan_j