سایت خبری مشرق: مدیرعامل سروش بازداشت شد

سایت خبری مشرق گزارش داد که مدیرعامل پیام‌رسان سروش به اتهام فراهم کردن بستر انتشار محتوای غیراخلاقی در فضای مجازی بازداشت شده‌است.

شکوری‌راد: اخراج اعضای حزب اتحاد ملت صحت ندارد؛ ۳ نفر خودشان استعفا دادند

علی شکوری راد، عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت در واکنش به اینکه گفته شده تعدادی از اعضای این حزب به دلیل ثبت‌نام در انتخابات اخراج شدند این خبر تا چه اندازه صحت دارد، گفت: خبر اخراج اعضای حزب اتحاد ملت از این حزب صحت ندارد.

شکوری‌راد در پاسخ به اینکه یعنی افرادی نظیر مهدی شیرزاد، سید فرید موسوی و میترا جلوداری در حزب اتحاد ملت حضور دارند؟ خاطرنشان کرد: خیر، این افراد خودشان از حضور در حزب اتحاد ملت استعفا دادند و کسی اخراج نشده است.

نرگس محمدی: نمی‌توانند من را متوقف کنند

تلویزیون سراسری سوئد (اس‌وی‌تی) مصاحبه‌ای با نرگس محمدی را منتشر کرده است. نرگس محمدی، برنده جایزه نوبل صلح، که در ایران زندانی است در این مصاحبه می‌گوید که به مبارزه‌اش برای حقوق بشر ادامه می‌دهد حتی اگر به قیمت جانش تمام شود.

تلویزیون سوئد می‌گوید که نرگس محمدی متن این مصاحبه را از داخل زندان اوین به طور پنهانی به بیرون فرستاده است.

به گزارش رویترز به نقل از تلویزیون سراسری سوئد، نرگس محمدی نوشت: «به زندان انداختن، شکنجه روانی، حبس انفرادی مداوم و محکومیت پشت محکومیت نمی‌تواند من را متوقف کند.»

او افزود: «به فعالیتم برای آزادی و برابری ادامه خواهم داد حتی اگر به قیمت جانم تمام شود.»
*بی‌بی‌سی

قرار وثیقه توماج صالحی به بازداشت موقت تبدیل شد

امیر رئیسیان، وکیل توماج صالحی، در ایکس نوشت:
توماج صالحی⁩ بالاخره امروز با خانواده تماس گرفته و گفته است که از عصر دیروز به بند پذیرش در زندان دستگرد منتقل شده است.
‏
برای پرونده اخیر هیچ قرار تامینی صادر نشده است اما در پرونده قبلی قرار وثیقه به قرار بازداشت موقت تبدیل و تشدید شده است!

دبیرکل سازمان ملل متحد: فلسطینیانی که دستور تخلیه از اسرائيل گرفته‌اند جای امنی برای رفتن ندارند

آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای نسبت به از سرگیری جنگ میان اسرائيل و حماس و دیگر گروه‌های مسلح فلسطینی ابراز نگرانی کرده و از تمامی طرف‌های درگیر خواسته است که به تعهدات خود در قبال قوانین بین‌المللی حاکم بر حفظ جان غیرنظامیان پایبند باشند.

در این بیانیه آمده است سازمان ملل متحد کماکان از نیروهای ارتش اسرائيل می‌خواهد از اقداماتی که وضعیت فاجعه‌بار انسانی در غزه را از این هم بدتر کند پرهیز کنند و غیرنظامیان را بیش از این در رنج قرار ندهند. این نهاد یک بار دیگر تاکید کرده که غیرنظامیان از جمله خدمه درمانی،‌ روزنامه‌نگاران و کارکنان سازمان ملل و زیرساخت‌های غیرنظامی در هر حال باید محافظت شوند.

دبیر کل سازمان ملل متحد یک بار دیگر بر نیاز به جریان پیوسته و پایدار کمک‌های انسانی به غزه برای پاسخ به نیازهای مردم آن تصریح کرده و خاطرنشان کرده که مردمی که دستور تخلیه دریافت کرده‌اند جای امنی برای رفتن ندارند.

آنتونیو گوترش در عین حال نسبت به افزایش خشونت‌ها در منطقه اشغالی کرانه باختری از جمله افزایش عملیات نظامی اسرائيل، شمار بالای تلفات و بازداشت غیرنظامیان، افزایش خشونت از سوی شهرک‌نشینان و نیز حملات فلسطینیان علیه اسرائيلی‌ها ابراز نگرانی شدید کرده است.

*بی‌بی‌سی

حکم قطعی سپیده رشنو ابلاغ شد؛ «چهار سال حبس به خاطر داشتن مو»

شبکه شرق به نقل از میلاد پناهی‌پور، وکیل سپیده رشنو نوشت که او به اتهام "انتشار تصاویر مبتذل در فضای مجازی" به چهار ماه "حبس قطعی" دیگر محکوم شده است تا در مجموع بابت دو پرونده‌اش،برای سه سال و ۱۱ماه حبس به زندان برود.

به گفته وکیل رشنو، تشکیل پرونده جدید به دلیل انتشار "تصویری از خود" و اطلاع‌رسانی در زمینه "حکم کمیته انضباطی دانشگاه الزهرا"در اینستاگرام است.

سپیده رشنو او در واکنش به صدور حکم حبس علیه خود در اینستاگرام نوشت:"چهار سال حبس به خاطر داشتن مو به همان اندازه بلاهت محض است که انگار کسی را به خاطر داشتن دست یا پا زندانی کنند"

همچنین با تاکید بر ادامه ایستادگی برای حقوق خود و آینده مردم ایران،خطاب به صادرکنندگان این احکام نوشت:"شما هم خوشحال نباشید.چهار سال اسارت سیاه نمی‌تواند تغییری در حقیقت ایجاد کند.شما به آگاهی و اراده‌ها باخته‌اید"

امیر مقصودلو (تتلو) از ترکیه اخراج و در ایران بازداشت شد

مقصودلو ملقب به تتلو را که از چندین سال پیش در استانبول ترکیه زندگی می‌کرد در مرز بازرگان به ایران تحویل داده شده است. بنابر گزارش‌ها او پس از بازگردانده شدن به ایران بازداشت شده است.

بنابر گزارش رسانه‌های داخلی ایران، مقام‌های قضایی استان آذربایجان غربی این خواننده را پس از استرداد به ایران «بازداشت» و «تفهیم اتهام کردند».
خبرگزاری تسنیم اتهام او را «گسترش فساد و فحشا» عنوان کرده است. فارس دیگر رسانه نزدیک به سپاه پاسداران هم نوشته او شاکیان خصوصی دارد از جمله خانواده افراد زیر ۱۸ سال شکایت‌هایی از او ثبت کرده‌اند.

امیر تتلو گفته بود قصد دارد به ایران بازگردد و بعد در کانال تلگرامش، از بازداشت خود در ترکیه خبر داد. گفته شد پلیس ترکیه او را بعد از مشاجره با «دربان» کنسولگری ایران بازداشت کرده بود.

*بی‌بی‌سی

اسرائیل: در برابر سوگیری‌های سازمان ملل ساکت نمی‌مانیم

وزیر خارجه اسرائیل با متهم کردن سازمان ملل به «سوگیری» اعلام کرد که این کشور ویزای هماهنگ کننده امور بشردوستانه سازمان ملل را لغو کرده است.

الی کوهن در شبکه اجتماعی ایکس، توییتر سابق، نوشت: «ما دیگر در برابر سوگیری‌های سازمان ملل ساکت نمی‌مانیم.»

وزیر خارجه اسرائیل گفت که لین هستینگز، معاون هماهنگ کننده ویژه روند صلح خاورمیانه و هماهنگ‌کننده مقیم سازمان ملل در سرزمین‌های اشغالی فلسطین، اقداماتی را که حماس در حمله روز هفتم اکتبر مرتکب شد، محکوم نکرده است.

وی عنوان کرد: «کسی که حماس را به خاطر قتل‌عام وحشیانه هزار و دویست اسرائیلی، به خاطر ربودن نوزادان و افراد مسن، به خاطر اقدامات وحشتناک تجاوز و سوءاستفاده‌ جنسی و به خاطر استفاده از ساکنان غزه به عنوان سپر انسانی محکوم نکرده و در عوض اسرائیل را که یک کشور دموکراتیک است و از شهروندان خود محافظت می‌کند، محکوم کرده است، نمی‌تواند در سازمان ملل خدمت کند یا وارد اسرائیل شود.»

استفان دوجاریک، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد، گفته است که ویزای هستینگز هفته گذشته لغو شد. آقای دوجاریک تاکید کرده که دبیرکل سازمان ملل به هستینگز «اعتماد کامل» دارد.


*رادیو فردا

سخنان رهبری در مورد فساد سیستماتیک کاملا اشتباه و پُرخطاست. فساد سیستماتیک زمانی اتفاق می‌افتد که متناوبا تکرار شده و حکومت با آن برخورد نکند. در ایران فساد حکومتی‌ست و نظام هیچگونه اشتیاقی برای ریشه‌کن کردن آن ندارد. اقتصاد در ایران توسط یک نظام شبیه فئودالیته اداره می‌شود، یعنی گروهی از این نظام وفاداری خریداری نموده و در مقابل منابعی به آن‌ها اختصاص می‌یابد. مفاهیمی چون پاترومونیالیسم در عصر ما رابطه بین حاکمان‌ و شهروندان را در خرید وفاداری و تخصیص منابع اجتماعی توضیح می‌دهد. اقتصاد رانتی هم در همین چهارچوب قابل فهم است. نظامی که این‌گونه تولید وفاداری می‌کند از مفاهیمی چون حقوق شهروندی عبور کرده، زیرا شهروند در نظام‌های مردم‌بنیان فقط به نظامی وفاداری نشان می‌دهد که مشروعیت قانونی در یک اجماع اجتماعی پیدا کرده و کارآمد باشد. نظامی مانند جمهوری اسلامی، منابع اجتماعی را فقط به‌کسانی‌که وفاداری خریده‌اند اختصاص می‌دهد. این نظام طبقاتی استبدادیست به‌خاطر اینکه وفاداری در آن در چهار چوب قانونی حقوق شهروندی قابل توصیف نیست. لذا فساد در آن حکومتی و در بافت یک نظام پاترومونیال نهادینه شده است.

مهدی نوربخش

روز دانشجو و کارنامه سیاه حکومت

• هیچ دولت و حکومتی در ایران نتوانسته جنبش دانشجویی را از اثرگذاری در سرنوشت ملت باز دارد

زهرا رهنورد
زندان اختر

به نام خداوند مهربان و دادگر
روز شانزدهم آذر، روز حماسه، روز دانشجو و روز افتخار دانشگاهیان علیه استبداد و دیکتاتوری است. اما حاکمان در ایامی که سرفصل تاریخ‌ساز جنبش "زن‌زندگی‌آزادی" است، آنچنان سرکوبی نسبت به دانشگاهیان انجام داده‌اند که در ایران بی‌سابقه بوده و فهرست سیاهی از رفتار خود در حافظه ملت ثبت کرده‌اند؛ از جمله حمله مأموران نهادهای گوناگون و حراست به دانشجویان در صحن دانشگاه و حتی ورود به کلاس‌های درسی و تخریب وسایل آموزشی در برخی دانشگاه‌ها به ویژه دانشگاه هنر، اخراج اساتید و ضرب و شتم و ممنوع‌الورودی و تعلیق و اخراج دانشجویان، دخالت در سبک زندگی و پوشش دانشجویان، وادار کردن دختران دانشجو به پوشیدن اونیفورم‌هایی از نوع حجاب اجباری، دخالت در سبک لباس پسران دانشجو، قراردادن حجاب‌بان‌های آتش به اختیار در متروها و متروهای مسیر رفت و آمد دانشجویی و دانشگاه‌ها.
حاکمان با این کارنامه سیاه، آبروی خود را در سطح ملی و بین‌المللی به حراج گذاشته‌اند.

تا کنون هیچ دولت و حکومتی در ایران نتوانسته جنبش دانشجویی را از اثرگذاری در سرنوشت ملت باز دارد و برعکس این دانشگاهیان بوده‌اند که با علم و فرهنگ و هنر، توسعه و روزآمدی، همراه با دفاع از عدالت، آزادی و استقلال ایران، پیوسته در خوف دولت‌های سرکوبگر، بیشترین تاثیر را داشته‌اند.

اینک در حالی که خود از قربانیان و محروم شده از حضور در دانشگاه بیشتر از مدت ۱۴ سال بوده‌ام… با امید به افق روشن فراراه میهن، روز دانشجو‌ را به دانشجویان و دانشگاهیان و ملت ایران تبریک می‌گویم.

زهرا رهنورد
استاد دانشگاه تهران
۱۶ آذر ۱۴۰۲
*کلمه

پیام نرگس محمدی در بنیاد نوبل: سرکوب آزادی‌ها بخشی از تاریخ مرارت‌های ایرانیان است

در آستانۀ مراسم اهدای جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳ به نرگس محمدی، پیامی که وی به این مناسبت از زندان اوین فرستاده است توسط دختر وی برای رسانه‌ها خوانده شد. قرار است که جایزۀ نوبل فردا – یکشنبه ۱٩ آذر – به اعضای خانوادۀ نرگس محمدی سپرده شود. تقی رحمانی همسر، و دو فرزند آنها در این مراسم حضور خواهند یافت. نرگس محمدی گفته است که از فردا، هم‌زمان با دریافت جایزۀ نوبل، اعتصاب غذای خود را آغاز خواهد کرد.

روز شنبه ۱٨ آذر، نشست خبری اعضاء خانوادۀ نرگس محمدی در بنیاد نوبل در شهر اسلو برگزار شد. به این مناسبت، کیانا رحمانی، دختر نرگس محمدی پیام وی را برای حاضران قرائت کرد.
خانم محمدی در آغاز پیامش خبرنگاران و رسانه‌ها را خطاب قرار داد و گفت: «به جاست تا در میان شما خبرنگاران از اهمیت و ضرورت آزادی مطبوعات و دسترسی و انتشار آزادانه اخبار و اطلاعات در جهان کنونی و محرومیت مردم ایران از این حقوق و آزادی‌های بنیادین بشر یاد کنم.»

او سپس از «پنج روزنامه‌نگار عزیز هم‌بندی» خود یاد کرد و از آنان نام برد: نیلوفر حامدی، الهه محمدی، ویدا ربانی، سعیده شفیعی و نسیم سلطان‌بیگی.

در ادامۀ پیام آمده است:
«سیاهی و تباهی ناشی از سرکوب آزادی اطلاعات و انتشار، بخشی از تاریخ مرارت‌های ایرانیان است. متقابلاً تحمل بازداشت و زندان روزنامه‌نگاران و توقیف مطبوعات و تداوم فعالیت آنها، بخشی از مبارزه و مقاومت مردم ایران است.
«طبق آمار منتشر شده در رسانه‌های داخلی، فقط در یک سال گذشته و طی جنبش "زن، زندگی، آزادی"، تا به امروز ۱۰۰ خبرنگار در کشور بازداشت شده‌اند. این شیوۀ سرکوب از ابتدای بنیان‌گذاری حکومت استبدادی آغاز شد و در ۲۰ سال ابتدای حکومت دینی دست کم ۲۵۰ رسانه توقیف و ۸۰۰ روزنامه‌نگار بازداشت، احضار و زندانی شدند.
«این رژیم دامنۀ سرکوب و تهدید را به خارج از مرزهای کشور رسانده و بارها نسبت به ربودن مخالفانش در خارج از کشور اقدام کرده‌است. اگر بخواهم تصویری از رنج و شر ناشی از سرکوب کسب آزادانه اطلاعات ارائه نمایم، به واقعه کشته شدن آرمیتا گراوند کودک دانش‌آموز ۱۷ ساله اشاره می‌کنم. آرمیتا به دلیل عدم رعایت حجاب اجباری توسط حجاب‌بانان مترو مورد حمله قرار گرفت و جان باخت. تلخی و زهر کشندۀ این واقعه بسیار بیشتر از تلخی مرگ یک نوجوان به حکم حجاب اجباری ننگین حکومت دینی بود، زیرا این واقعه به معنای دفن شدن "حقیقت" به دست "استبداد" است.
«حتی روزنامه‌نگاری که پس از بیهوش شدن آرمیتا به بیمارستان مراجعه کرد بازداشت شد. خانواده، دوستان، پزشکان و معلمان وادار به سکوت شدند. دوربین‌های مترو جمع‌آوری شد و روایت کشته شدن آرمیتا به خاک ایران سپرده شد.
«در این سرکوب‌ها نه فقط حقیقت بلکه انسانیت تک تک آدم‌ها به تاراج برده می‌شود.
«واقعیت این است که در شرایط سرکوب جامعۀ ایران، رسانه‌های بین‌المللی نقش بسیار مهم و مؤثری در رساندن صدای مخالفان و معترضان و مدافعان حقوق بشر به جهان دارند.
«جامعۀ ایران نیاز به حمایت جهانی دارد و شما روزنامه‌نگاران و اهل رسانه بزرگ‌ترین و مهم‌ترین یاری‌رسانان ما در تلاش سخت و مبارزه با استبداد ویرانگر حکومت جمهوری اسلامی هستید.»
پیام نرگس محمدی با سپاسگزاری از رسانه‌ها و خبرنگاران پایان یافت.

*خبرگزاری فرانسه

کیانا و علی مدال و دیپلم نوبل صلح را به‌نیابت از مادرشان دریافت کردند؛ نرگس محمدی در اعتصاب غذا

مراسم اهدای جایزه صلح نوبل به خانواده نرگس محمدی در حالی در اسلو نروژ برگزار شد که نرگس محمدی در زندان اوین در تهران زندانی است و صندلی او در سالن باشکوه شهرداری اسلو پایتخت نروژ خالی بود.

بنا به خواست نرگس محمدی، کیانا و علی دختر و پسر ۱۷ ساله از طرف او این جایزه را دریافت کردند و دخترش کیانا پیام مادرش را خواند.

این دو که به همراه پدرشان تقی رحمانی در فرانسه زندگی می‌کنند، ۹ سال است که از دیدن مادرشان و بیش از یک سال و نیم است که از شنیدن صدای او محروم هستند.

در ۱۲۲ سال تاریخ اهدای جایزه صلح نوبل این پنجمین موردی است که جایزه صلح نوبل به کسی اهدا شده است که همزمان با مراسم اهدا جایزه در زندان هستند. کارل فون اوسیتزکی، روزنامه‌نگار آلمانی در سال ۱۹۳۵، آنگ‌ سان سوچی در میانمار در سال ۱۹۹۱، لوئی شیابو چینی در سال ۲۰۱۰ و نفر چهارم پیش از خانم محمدی کنشگر بلاروسی آلس بیالیاتسکی.

پیام نرگس محمدی که به نوشته خودش از پشت دیوارهای بلند و سرد زندان اوین در تهران فرستاده شده بود توسط دخترش کیانا و بخشی از آن توسط پسرش علی خوانده شد.
کیانا در ابتدای خواندن پیام مادرش گفت که «کاش» مادرش خودش در مراسم حضور داشت تا جایزه را دریافت کند.

نرگس محمدی در این پیام از کمیته نوبل صلح به خاطر اعطای این جایزه معتبر و پرافتخار قدردانی کرد و گفت که این «اقدام حمایتی معنادار و پرقدرتی از جنبش باشکوه «زن زندگی آزادی» و یک زن زندانی مدافع حقوق بشر و دموکراسی خواه است.»

نرگس محمدی خود را یکی از«میلیون‌ها زن سربلند و مقاوم ایرانی‌» خواند که برای رفع ستم، سرکوب، تبعیض و استبداد به پا خاسته‌اند.
او از «زنان بی نام و نشانی که در حوزه‌های گسترده سرکوب بی‌امان،‌ جسورانه مقاومت و در واقع مقاومت را زندگی کرده اند» یاد کرد.
او نوشت: «من یک زن خاورمیانه‌ای‌ام. خاورمیانه‌ای که گر چه از سابقه تمدنی بسیار غنی برخوردار بوده ، اما اکنون در میان جنگ، آتش تروریسم و بنیادگرایی گرفتار شده است. من یک زن ایرانی‌ام. ایرانی تمدن ساز و پرافتخار که امروز تحت ظلم بی‌امان حکومت دینی استبدادی زن‌ستیز است. من زنی زندانی‌ام که در تحمل رنج‌های عمیق و جان‌کاه ناشی از فقدان آزادی، برابری و دموکراسی، به ضرورت وجود آن‌ها پی برده و ایمان یافته ام.»
خانم محمدی هم به لحظه اعلام جایزه نوبل صلح و پژواک شعار زن زندگی آزادی اشاره کرد و نوشت: «جمله‌ی آغازین جایزه صلح نوبل من، نام جنبش مردم ایران بود و نقطه‌ی اتکاء و مرکز ثقل تحلیل و راهبرد من نیز «مردم» و«جامعه» است.
او به تلاش «مردم ایران» برای تحقق دموکراسی اشاره کرد و آن را ساده ندانست: «مردم ایران برای تحقق دموکراسی، آزادی و برابری تلاش کرده‌اند. آنان برای تحقق این مطالبات همواره بر اعتراضات خشونت پرهیز و مقاومت مدنی تاکید و از هر فرصت و امکانی برای ساختن جامعه ای سرسار از صلح، رفاه و توسعه بهره گرفته اند. اما جهان شاهد است که حکومت سرسختانه و بی‌رحمانه با سرکوب، کشتار، اعدام و زندان در مقابل خواسته‌ها و مطالبات مدنی، آزادی‌خواهانه و برابری‌طلبانه مردم ایستاده است. دموکراسی به واسطه‌ی ظرفیتی که برای تحقق آزادی و برابری در دل خود دارد، مطالبه‌ی بنیادین جامعه ایران بوده و قریب به اتفاق جامعه مدنی ، خواهان تغییرات بنیادین و گذار به دموکراسی به‌عنوان مولفه نظام سیاسی آینده ایران هستند.»
به گفته نرگس محمدی «این روزها سبک زندگی، بستر مقاومت روزمره جوانانی است که خیابان و عرصه عمومی را به فضایی برای مقاومت مدنی فراگیر تبدیل کرده‌اند. مقاومت، زنده و مبارزه پابرجاست.»
این فعال مدنی زندانی در ایران «مقاومت مداوم و خشونت پرهیز را بس سترگ خواند» و گفت که مردم ایران به مبارزه خود ادامه خواهند داد.
او از دولت‌ها و نهادهای بین المللی خواست که از مردم ایران حمایت کنند:‌ « در دنیای جهانی شده‌ی کنونی، نقش دولت‌ها،جامعه مدنی جهانی، از جمله سازمان ها و نهادهای بین المللی، رسانه ها و سازمان های مدنی مستقل و غیر دولتی انکار ناپذیر است.»

مراسم اهدای جایزه صلح نوبل به خانواده نرگس محمدی در حالی در اسلو نروژ برگزار می‌شود که نرگس محمدی در زندان اوین در تهران اعتصاب غذا کرده است.
دیروز نرگس محمدی اعلام کرد که در اعتراض به نقض فاحش حقوق بشر در ایران از جمله حقوق شهروندان بهائی و در همراهی با اعتصاب مهوش ثابت و فریبا کمال‌آبادی،‌ دو شهروند بهائی زندانی در ایران او هم اعتصاب غذا خواهد کرد.

*بی‌بی‌سی

حکومتی به‌غایت فاسد بر سر تخریب کامل ایران، خانه مادری و پدری ما، نشسته است. حفاظت از محیط زیست که در حال حاضر یک معضل بزرگ‌ اجتماعی‌ست، برای این نظام مسئله مهمی نیست. نهادهای دولتی و مجلس برای حفظ «حجاب» فریاد می‌زنند اما برای حفظ محیط زیست تلاشی نمی‌کنند. رهبری جمهوری اسلامی فساد را در درون کشور سیستماتیک و سیستمیک نمی‌داند و وقتی به مشکلاتی نظیر، فقر و حفاظت از محیط زیست می‌رسد سکوت می‌کند تا وانمود شود که مشکلی وجود ندارد. مجلس بی کفایت فعلی را انقلابی و دولت ناکارامد‌ رئیسی را دولت امید می‌داند اما معلوم نیست چگونه می‌تواند از مسئولیت اخلاقی خود در قبال یک نظم فاسد به‌راحتی بگذرد. دولت و مجلس متعلق به‌او هستند و برای منویات او شکل گرفته‌اند. آنها به‌فکر منافع ملی کشور نیستند که مصلحت یک نظام طبقاتی و پاترومونیال استبدادی برایشان مهم است. سی میلیون در کشور ما یا در خط فقر و یا زیر آن‌اند؛ محصول سیاست‌های ظالمانه و خانمان‌سوز رهبری. آرنت، اعتقاد دارد که دولت‌های استبدادی در فاز سوم، توسل به‌خشونت دچار فروپاشی می‌شوند. آیا به‌آن نزدیک شده‌ایم؟

مهدی نوربخش

اهدای جایزه ساخاروف به مهسا(ژینا) امینی

جایزه حقوق بشری ساخاروف اتحادیه اروپا به مهسا (ژینا) امینی و جنبش «زن، زندگی، آزادی» در ایران تعلق گرفت و در مراسمی که امروز برگزار شد این جایزه به محمدصالح نیکبخت، وکیل خانواده امینی، داده شد.

در مراسم امروز، مرسده شاهین‌کار از آسیب‌دیدگان چشمی اعتراضات پارسال و افسون نجفی، خواهر حدیث نجفی از کشته‌شدگان اعتراضات سراسری پارسال حضور داشتند.

این مراسم در شهر استراسبورگ در فرانسه برگزار شد.

«جایزه ساخاروف برای آزادی اندیشه» به افراد یا گروه‌هایی داده می‌شود که در زمینه دفاع ازحقوق بشر فعال بوده‌اند؛ نسرین ستوده و جعفر پناهی هم پیشتر این جایزه را دریافت کرده بودند.
مراسم امروز در حالی برگزار شد که مقام‌های ایرانی مانع خروج خانواده مهسا امینی برای حضور در این مراسم شده بودند.

هفته پیش پدر مهسا امینی خبر داد که ماموران در فرودگاه اجازه ندادند که او، همسر و پسرشان سوار هواپیما شوند و گذرنامه‌های آنها را هم ضبط کردند.

*بی‌بی‌سی

چای دبش کجا دَم شد؟
افشین حکیمیان

اختلاس؟ دزدی؟ غارت؟ این کلمات آن‌قدر مُکرر بر سرِ تیتر رسانه‌ها رفته بودند که دیگر چشم کسی را به خود جلب نمی‌کردند. آن‌قدر حجم غارت‌های پشتِ این کلمات، رکورد زده بودند و تیترهای اخیر چنان روی تیترهای پیشین صدرِ خبرها را سفید کرده بودند که انگاری دیگر، این کلمات یارای روایتِ غارتِ رخ‌داده‌ی اخیر را نداشتند. دقتِ لازم برای روایت چپاول را نداشتند. قابلیتِ تصور عمق چپاول را نداشتند. توانِ جلبِ توجهِ اذهان ملتی را که بارها و بارها این‌گونه اخبار به سمع و نظرشان رسیده بود را از دست داده بودند. محتوای فعلی این کلمات از آستانه‌ی احجام اختلاس‌های ماقبلی، خیلی فراتر رفته بودند. از این‌رو چگونه می‌شد با چنین کلماتِ مستعملی به روایتِ این غارت پرداخت؟ انگاری این کلمات ازبس که استفاده شده بودند. ازبس که بارِ روایتِ تباهی و فسادهای پرشماری را به گردن گرفته‌ بودند؛ فرسوده و معمول و کهنه شده بودند. توانِ روایتِ تباهی‌های مضاعف را از دست داده بودند. تباهی‌ها ازبس که عمق می‌گرفتند. از بس که گسترده‌گی بیشتری می‌گرفتند. ازبس که امکانِ رخ‌دادن‌شان، هم‌دستی نه فقط چند دزد و تبه‌کار ، که هم‌کاری سازمانی اُرگان‌های مختلف را می‌طلبید؛ انگار که دیگر این کلمات، به کلماتی نخ‌نما و منسوخ بدل شده بودند. این است که شاید بشود به مدد تصویر و تصورات تاریخی، به بیان و روایتِ آن پرداخت. شاید بتوان به مددِ کلمه‌ی ایلغار آن‌را تصویرسازی کرد. کلمه‌ای که عیاقِ قوم مغولی‌ست که در همه‌ی اذهان، اِندِ تیره‌گی و تباهی را به خود اختصاص داده است. غارت ایلغار روش غارت‌گونه‌ی مغول در حمله به ایران بوده است. همان چپاول و شبیخون.

متن کامل در زیتون

نرگس محمدی؛ چنانچه می‌شناسمش
نصرالله لشنی

نرگس مستحق‌ترین فعال حقوق‌بشر ایرانی برای دریافت جایزه‌ی نوبل صلح بود. اینکه در میان فعالانِ دیگر کشورها کسی مستحق‌تر از نرگس برای دریافت چنین جایزه‌ایی هست یا نه، اطلاعی ندارم و چیزی نمی‌گویم. اما چرا نرگس را مستحق‌ترین فعال حقوق‌بشر در ایران برای دریافت چنین جایزه‌ای می‌دانم؟
برای توضیح این موضوع به چند خاطره چنگ می‌زنم:

۱- روزی همراه همسر و فرزندم با نرگس و بچه‌ها به شمال می‌رفتیم. سفر ما بعد از دیداری بود که نرگس با کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، داشت. همان دیداری که در آن مادر ستار بهشتی را همراه خود برده بود و از دادخواهی بی‌امان این مادر برای نماینده‌ی اروپایی‌ها گفته بود. بعد از آن دیدار گروهی از فعالان سیاسی داخل ایران اقدام به نقد (البته بیشتر تخریب ) نرگس محمدی کردند، مبنی بر اینکه چرا با نماینده‌ی اروپا دیدار کرده و به چه عنوانی و در چه مقامی چنین عمل کرده و از طرف چه کسانی نمایندگی داشته تا با چنین شخصی حقوقی دیداری رسمی داشته باشد و …؟ از جمله کسانی که به نقادی نرگس پرداخته بودند، از موضع استقلال‌طلبی و اینکه نرگس با دیدارش ناقض اصل استقلال بوده به نقد او همت گمارده بودند. چنان هجمه‌ای علیه نرگس به راه افتاده بود که داشت موجب بازگشت و تشدید بیماری‌اش می‌شد. در راه که می‌رفتیم در میان گفتگوهای بسیارمان نرگس به این موضوع هم پرداخت و گفت من از هرکسی انتظار چنین برخوردی داشتم غیراز دوستان خودمان که نپرسیده و ندانسته آدم را محکوم به نقض اصول و پرنسیب‌ها می‌کنند. توضیح داد که یکی از گفتگوهای اساسی و مفصل من با خانم اشتون و همراهانش این بوده که ایران را مثل عراق و افغانستان نبینید تا برای خلاص شدن از شر جمهوری اسلامی و صدور دموکراسی اقدام به جنگ و حمله‌ی نظامی کنید. من اتفاقاً از منظر استقلال‌طلبی و برای تاکید بر عاملیت و محوریت جامعه‌ی مدنیِ ایران جهت ایجاد تحولات با اشتون صحبت کرده‌ام، اما دوستانمان من را به نقض استقلال محکوم می‌کنند و این دردآور است و …
این یک نمونه‌ است از تنگناها و محدودیت‌هایی که نرگس برای مبارزه‌اش با آنها درگیر بود. نه تنها جمهوری اسلامی که حتی اپوزسیون جمهوری اسلامی هم مانع فعالیت نرگس بود، با این وجود او به راه خود ادامه داد و همچنان در این مسیر استوار و سربلند گام برمی‌دارد.

۲-به شمال که رسیدیم با میزبانان مهربان‌مان به گردش و تفریح رفتیم. جایی که بساط چای و ناهار را پهن کرده بودیم بین دخترها و نرگس بر سر موضوع حجاب گفتگویی درگرفت. نرگس آن زمان هنوز حجاب برنداشته بود، اما برای دختران جوان توضیح می‌داد که شما به من نگاه نکنید و برای کسب استقلال فردی‌تان با حجاب اجباری مبارزه کنید و اگر باور ندارید حجاب‌تان را از سر بردارید. من به‌واسطه‌ی برخی مسائل محدودیت‌هایی دارم…

متن کامل در زیتون

پافشاری ایالات متحده بر ادامه نسل‌کشی اسرائیل در غزه را محکوم می‌کنیم؛
بیانیه جمعی از فعالان سیاسی و مدنی

در حالی‌که وجدان جهانیان – از شمال تا جنوب -و – از شرق تا غرب- عالم، به بی‌سابقه‌ترین شکلی، از فجایع روزمره اسرائیل در غزه آزرده است، در شرایطی که روزانه صدها هزار تن از انسانها در اعتراض به تشدید جنایات اسرائیل در سرزمین‌های فلسطینی در سراسر جهان از جمله در خود آمریکا، به ‌پا می‌خیزند و خواهان توقف این ویرانی و کشتار وحشیانه می‌شوند، در جلسه اخیر شورای امنیت سازمان ملل متحد (۹ دسامبر ۲۰۲۳)، قطعنامه پیشنهادی امارات برای آتش‌بس فوری در غزه، و در واقع برای توقف کودک کشی و ویرانی و قحطی در غزه، با وتوی آمریکا رد شد! این در حالی است که این قطعنامه در میان ۱۵ عضو شورای امنیت، از ۱۳ رأی موافق و یک رأی ممتنع بریتانیا، یعنی کارگزار گوش بفرمان ایالات متحده، برخوردار بود.
این رای، با وجود اینکه بیانگر واقعیت شرم آور اراده قاطع آمریکا بر تداوم جنایات اسرائیل در سرزمین‌های فلسطینی است، همچون دهها مورد دیگر، از جانب جامعه سیاسی جهان دور از ذهن نبود، چرا که پیشتر نیز تمامی ۳۴ قطعنامه‌ شورای امنیت سازمان ملل علیه اسراییل توسط ایالات متحده وتو گردیده و ۳ نمونه از وتو در همین دو ماه گذشته اتفاق افتاده است. اما آیا خشم و نفرت را هم در افکار عمومی جهان دامن نزده است؟ آیا این موضع‌گیری آشکار علیه حقوق اولیه محرومترین مردم جهان، ترفندهای امپریالیسم رسانه‌ای‌ برای مغزشویی و گمراهی افکار عمومی را برملا نمی‌سازد؟ به گمان ما، دور نیست روزی که آمریکا و متحدان گوش بفرمان او – این صاحبان زر و زور اسلحه – در مقابل آگاهی یکپارچه بشریت، مستأصل و ناچار به عقب نشینی شوند. آمریکا خود را در مقام یک مدعی العموم برای جهان ما قرار داده است و برای حیات و ممات ملتها تصمیم می گیرد. از همین بابت است که امروز پس از ریختن بیش از ۵۰ هزار تن بمب روی مردم غزه و کشتار بیش از ۱۸ هزار تن، از جمله بیش از ۷۰۰۰ کودک، و به جای گذاشتن نزدیک به ۵۰ هزار مجروح، بدون هیچ شرمی ادامه آتشباران بر روی کودکان و مردم گرسنه، تشنه و محصور شده‌ی غزه را رقم می زند.
ما جمعی از ایرانیان حامی صلح، آزادی و عدالت اجتماعی و نیز پشتیبان استقلال ملی و حاکمیتی ملت‌های جهان، این رفتار ضدبشری ایالات متحده امریکا و استانداردهای دوگانه و چندگانه آن از یک سو و از سوی دیگر، عدم واکنش کافی سازمانهای بین المللی را محکوم می کنیم و معتقدیم تغییر این نظم ناعادلانه و لجام‌گسیخته، وظیفه وجدانهای بیدار تک تک انسانها و شهروندان ساکن این سیاره است. ما مردم ایران و جهان را به اعتراض و مخالفت بی‌وقفه با این تجاوز پیشگی دعوت می‌کنیم.»

متن کامل در زیتون

«خمینیسم محصول پهلویسم»؛ در حاشیه مستند پرویز ثابتی
احسان ابراهیمی

۱- تحلیل دستگاه ساواک به عنوان مغز متفکر و هسته سخت پادشاهی پهلوی درباره تعیین و تشخیص تفکر چپ، مارکسیسم و حزب توده به عنوان خطر اصلی متوجه نظام پادشاهی و نیازش به بدیل فلسفی، کلامی و جمعی یعنی روحانیون و اسلام‌گرایان برای تضعیف تفکر چپ از یکسو، و از سوی دیگر، ساختار دیکتاتوری در نظام پهلوی به همراه روحیه استبدادی که در شخصیت هر دو پادشاه این سلسله جدی بود، حاصلی جز شکست و فروپاشی نظام پادشاهی و تداوم استبداد در شکل و شمایلی شدیدتر نداشت. به دیگر سخن هم از منظر نسبت مستقیم و هم غیرمستقیم، خمینیسم بدیل و محصول پهلویسم است و نمی توان این دو را مجزا و منفک تصور کرد. تلاش از پیش شکست‌خورده نوپهلویست‌های مدعی برای نادیده گرفتن این دیالکتیک غیرقابل انکار و مبرا کردن دستگاه تحلیلی ساواک از خطای هولناکی که در نه تنها نادیده گرفتن خطر اصلی بل در فضای بازی که برای تحرکات و برنامه های اسلامگرایان جوان شیفته روح الله خمینی ایجاد کرد، جز آشکار کردن چنته خالیشان از فهم درست تحولات تاریخی، نگرانی از تکرار اشتباهاتی ازین دست را در آینده سیاسی این جریان تشدید می کند. همان سرکوب تمام نیروهای مخالف جز اسلامگرایان، باعث شد فردای فروپاشی نظام سلطنت، هیچ نیرویی توان ایستادگی در برابر هیولای استبداد فقهی خمینیست‌های مسلط و مستبد را نداشته باشد و استبداد همه جانبه این جریان بتواند به سادگی و با حذف کم هزینه همه جریان‌های رقیب و مخالف به تمام اهداف خود برسد. (در خاطرات شاپور بختیار این نکته هست که وی دقیقا به شاه پهلوی این فاجعه را گوشزد کرده است که در برابر هیولای خمینیست‌ها، هیچ نیرویی یارای مقاومت ندارد و این ناتوانی ریشه در سرکوب حکومت پهلوی دارد) نمونه آشکار این فضادادن‌ها، دستور دربار برای توقف پیگیری پرونده ترور کسروی در دادگستری بود. قتلی که جریان افراطی و بنیادگرای فدائیان اسلام درآن آمریت و عاملیت تام داشت.

متن کامل در زیتون

بازدیدی از غربزدگی آل احمد
به مناسبت صدمین سال تولد او و شصتمین سال انتشار غربزدگی


زیتون-مهدی جامی*:
غرب فرهنگ مسلط دوران ما ست. دستاوردهای تکنولوژیک آن برایش جذابیت فوق العاده فراهم آورده است. بخش مهمی از دستاوردهای آن در حوزه پزشکی و مهندسی و بهبود حمل و نقل و ارتباطات و رسانه نیز امروز بخشی از تمدن معاصر است و در کشور ما نیز پذیرفته و گسترش یافته است. اما طبیعی است که میان چند کشور پیشتاز غربی و دیگر نقاط جهان -که خواه ناخواه به آن روی کرده اند یا اصلا تحت استعمار سیاسی و نظامی غرب بوده و به نوعی توسعه دستوری و محدود و حتی اجباری تن داده اند- فاصله بسیار است. روانشناسی گرایش به غرب در عین زندگی در کشوری بدون پیشرفت های غربی -از دانش و آموزش و مدیریت تا زیرساخت ها- به مشکلی دامن زده است که بسیاری از متفکران و روشنفکران معاصر به آن توجه داده اند و جلال آل احمد آن را غربزدگی نامیده است. در واقع، غربزدگی موقعیتی است که فرد و جامعه می‌خواهند بدون توجه به زمینه های اجتماعی غربی شوند. غرب بتدریج غرب شده است اما غربزدگی می‌خواهد یا ناچار است جهش کند و بدون طی مراحل به غربی برسد. غربزدگی نوعی مهاجرت ذهنی از خود به قلمرو دیگری است. و این مایه و پایه مهاجرت‌های عینی هم هست.

متن کامل در زیتون

ستم مضاعف بر زنان ایران

زیتون- ۹ تن از فعالان سیاسی و روشنفکران سرشناس ایرانی در بیانیه‌‌ای «خواستار پایان‌دادن به کلیه سیاست‌های ستم‌گرانه علیه زنان در حوزه‌های گوناگون فردی و اجتماعی» شدند.

امضاء‌کنندگان بیانیه حجاب اجباری را «دست‌آویزی شده برای هتک حرمت و کرامت زن ایرانی و پایمال‌کردن حقوق او» خوانده و با اشاره به نامه‌ی محرمانه‌ی وزیر کشور که اخیراً توسط روزنامه اعتماد افشا شد آن‌را «نشان‌دهنده‌ی اتخاذ سیاست‌های پنهان‌کارانه‌ای» خوانده‌اند که «تصمیم‌گیرندگانِ آن، جرأت پذیرش مسئولیت مربوطه را ندارند».

این بیانیه به امضاء هاشم آقاجری، زهرا رهنورد، ناصر زرافشان، نسرین ستوده، عالیه مطلّب‌زاده، مصطفی ملکیان، فرهاد میثمی، لطف‌الله میثمی و صدیقه وسمقی رسیده است.

متن کامل این بیانیه که برای انتشار به زیتون ارسال شده در ادامه می‌آید.

سالیان درازی است که قانون حجاب و اقدامات حکومت برای تحمیل پوشش مورد نظر خود بر زنان به یک معضل بزرگ اجتماعی، سیاسی و حتی امنیتی تبدیل شده‌است. حجاب اجباری دست‌آویزی شده برای هتک حرمت و کرامت زن ایرانی و پایمال‌کردن حقوق او. در روزگاری که گفتمان برابری حقوق انسان‌ها صرف‌نظر از جنسیت، نژاد، قومیت، عقیده و دین به دالّ مرکزی گفتمان بشریت مترقی تبدیل شده، حکومت اسلامی موضوع حجاب را برای اعمال تبعیض مضاعف علیه زنان ابداع کرده‌است. آنان معتقدند هر زنی که حجاب موردنظر حکومت را رعایت نکند از اکثر حقوق انسانی و شهروندی خود مانند اشتغال، تحصیل و دریافت خدمات اجتماعی، اداری، درمانی و برخورداری از احترام و حتی امنیت اجتماعی باید محروم شود. این عقیده و روش افراطی تاکنون هزینه‌های سنگینی را بر کشور و ملت به‌ویژه زنان و دختران عزیز ایران تحمیل کرده و طی یک‌سال گذشته نیز خون‌هایی از مهسا تا آرمیتا را بر زمین ریخته‌است.

اقدامات غیرانسانی و خشونت‌بار به‌منظور اجرای سیاست حجاب اجباری، نه‌تنها برای زنان ناگوار بوده بلکه برای پدران، همسران و برادران آنان و به‌عبارتی مردان ایرانی نیز تحمل این‌همه ستم بر زنان، سخت بوده‌است. این ظلم‌ها که بر دل و وجدان اکثریت مردم زخم و جراحت بسیار وارد کرده، به‌آسانی التیام نخواهدیافت. حجاب تحمیلی نه‌تنها از نظر عقلی بلکه در چارچوب شریعت سنتی که حکومت اسلامی، خود را متعهد به آن می‌داند نیز هیچ‌گونه مبنا و وجاهتی ندارد. قابل توجه است که پیامدهای ناگوار این اجبار نیز حکایت از قبح چنین سیاستی دارد. شکست تجربه‌ی طولانی و پرهزینه‌ی تحمیل حجاب، انتظار معقول لغو قانون مربوطه را پررنگ‌تر از همیشه کرده اما با شگفتی ملاحظه می‌شود که حکومت بدون توجه به این خواسته‌ی اکثریت جامعه، اقدامات خشونت‌بار خود را علیه زنان افزایش داده و بدتر از آن با فریب‌کاری و دروغ‌گویی می‌کوشد از پذیرش مسئولیت پیامدهای این گونه اقدامات بگریزد.
نامه‌ی محرمانه‌ی وزیر کشور که اخیراً توسط روزنامه اعتماد افشا شد فقط دروغ‌گویی وزیر را برملا نمی‌کند بلکه نشان‌دهنده‌ی اتخاذ سیاست‌های پنهان‌کارانه‌ای است که تصمیم‌گیرندگانِ آن، جرأت پذیرش مسئولیت مربوطه را ندارند. هماهنگی نیروهای مراکز مختلف و نیز مکاتبات بینِ‌نهادی نشان می‌دهد که پدیده‌ی حجاب‌بانی، نه یک حرکت خودجوش و مردمی بلکه یک سیاست سازمان‌یافته‌ی حکومتی است. این سیاست مخاطره‌آمیز و غیرشفاف نه‌تنها جان شهروندان را تهدید می‌کند بلکه می‌تواند برای نیروهای بی‌نام‌ونشان حکومت که مجری آن هستند نیز خطرآفرین باشد. افزایش خشم، پراکندن نفرت، ایجاد تنش و دشمنی در جامعه و نهایتاً کاهش شدید امنیت از نتایج این‌گونه اقدامات است که به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند قابل اغماض باشد. استمرار چنین طرحی، بی‌تردید یک جرم است که تنها درصورت وجود دستگاه قضایی مستقل، رسیدگی به آن امکان‌پذیر است.

در خاتمه ما امضاکنندگان این بیانیه خواستار پایان‌دادن به کلیه سیاست‌های ستم‌گرانه علیه زنان در حوزه‌های گوناگون فردی و اجتماعی هستیم.
ما مجدّانه از مطالبه‌ی آنان در امر حجاب اختیاری پشتیبانی می‌کنیم.
ما ستم مضاعفی که از طریق تحمیل حجاب اجباری بر نیمی از جامعه اِعمال می‌شود را محکوم می‌کنیم.

۲۷ آذر ۱۴۰۲

هاشم آقاجری، زهرا رهنورد، ناصر زرافشان، نسرین ستوده، عالیه مطلّب‌زاده، مصطفی ملکیان، فرهاد میثمی، لطف‌الله میثمی، صدیقه وسمقی.

https://www.zeitoons.com/113100