درود به این دوتا رفیق از بریتانیا که دیشب تا اینجا اومدن ما رو ببینن. دم شما گرم!

تو باید اینجا می‌بودی، از زندگی لذت می‌بردی، به من زنگ می‌زدی و اتفاقات روزانت رو می‌گفتی، به ژست های بچه هامون برای شروع مدرسه می‌خندیدیم و شگفت زده می‌شدیم از اینکه چقدر بزرگ شدن، دارت بازی می‌کردی با دوستات، حرف می‌زدیم و برای موسیقی جدیدت هیجان‌زده می‌شدیم، تو باید اینجا می‌بودی لیام.
سکوتی که غیبت تو توی زندگیم ایجاد کرده، بلندترین صداییه که تا به حال شنیده‌ام.
دلم برای هر کسی که این حس رو درک میکنه، می‌سوزه.
این عکس همین الان توی مجازی ظاهر شد و خاطرات رو زنده کرد.
یادم میاد اون زمان فکر می‌کردم این عکس چقدر باحال بود… هنوز هم یکی از باحال‌ترین عکس‌های توئه،
قطعاً یکی از عکس‌های مورد علاقه من (حتی با اینکه بک‌لشی که به خاطر سیگار کشیدن توی هواپیما گرفتی، اون زمان عصبانیت کرد.🫠)

—🐙👀