— بین من و بقیه‌ی پسرا، نه که رابطه احساسی نباشه، چون هست و قطعاً عمیق‌تر از سطحیه، ولی برام سخته که به بقیه پیام بدم، بیشتر حرف‌هامون سطحی و روزمره هست. که خب، قشنگه و خوبه که این‌طور با هم در تماس باشیم، ولی من و لیام همیشه روی یه سطح عمیق‌تر صحبت می‌کردیم. وقتی اینو می‌گم احساس بدی دارم، چون ممکنه مغرور به نظر برسم، ولی واقعاً اینطور نیست؛ من فقط می‌خواستم مراقبش باشم. این نقشی بود که حس می‌کردم باید بازی کنم. می‌تونم بگم نزدیک‌ترین کسی بود که مثل برادرم باشه. خیلی دوستش دارم، می‌تونستم ساعت‌ها باهاش باشم، ولی همیشه یه حس چک کردن و مطمئن شدن که همه چیز خوبه بینمون بود

— اینم یه مثال دیگه‌ست از اینکه بعضی وقتا اینترنت واقعاً جای افتضاحیه. لیام بعد از اکران مستندم یه پست خیلی قشنگ گذاشت. یه متن بلندبالا، یه جورایی مثل یه انشا، حرفایی که هیچ‌وقت قبلاً به من نگفته بود، واقعاً قشنگ و از ته دل. ولی دو روز بعد پاکش کرد، چون بعضی از فن‌ها ریخته بودن سرش و می‌گفتن مثلا داره خودشو قاطی ماجرا می‌کنه یا از این موقعیت استفاده می‌کنه خودشو بندازه سر زبونا. در واقع یه درصد خیلی کمی از آدما هستن که صدای بلندی دارن، ولی همین باعث می‌شه فشار بیاد و یکی حتی پستشو پاک کنه. اون پست یه نمونه‌ی واقعی از این بود که چطور خودش رو می‌ذاشت کنار و سعی می‌کرد بقیه رو نجات بده. اون فقط بهم‌افتخار میکرد ، ولی تهش فقط تمسخر نصیبش شد.

— من و بقیه‌ی پسرا از همون اوایل خیلی به لیام نگاه می‌کردیم تا از تجربه هاش یاد بگیریم، لیام به نسبت بقیمون خیلی سخت‌کوش تر بود و از بین هممون بیشتر به قوانین و چارچوب کار پایبند بود.
لیام یه انرژی خاص داشت، یجور انرژی پاپی‌وارانه‌ میشه گفت، خیلی بامزه و مهربون و دلسوز بود همیشه حس می‌کردم باید مواظبش باشم و حواسم بهش باشه.

— زین بهم نگفت قصد داره بند رو ترک کنه، شاید چون فکر میکرد سعی میکنم نظرشو عوض کنم. اون زمان زین صمیمی ترین و نزدیکترین دوستم بود (😭😭😭) فکر میکردم بینمون اونقدر رابطه‌ی نزدیکی هست که بتونه درموردش باهام صحبت کنه. اگه اون موقع باهام درمیون میزاشت، سعی میکردم قانعش کنم که بمونه. زین اگه دلش نمیخواست کاری رو انجام بده، واقعا انجامش نمیداد و من این ویژگیش رو تحسین میکنم. دلم میخواد بدونم که پشیمون هست یا نه؟ ولی رفتنش واقعا من رو خرد کرد، اون لحظه ویرون شدم. حس میکردم انگار این شروع پایان بنده.

🎐 فردا ساعت ۷:۳۰ با موزیک منتشر میشه

— وقتی من و زین جوون‌تر بودیم، بارها و بارها با هم حرف می‌زدیم از این که نکنه باید جمع کنیم بریم، تمومش کنیم، دیگه بسه؟
+ استیون: چرا؟
— چون حس می‌کنی از بقیه جدا شدی. یه سبک زندگی داری که دلایل خیلی زیادی هست، ولی شهرت چیز خیلی سختیه.
برای من بیشترش این بود که احساس تنهایی می‌کردم. حس می‌کردم تجربه‌هایی که از زندگی دارم، دیگه برای خیلی از دوستام معنی نداره، دیگه نمی‌تونن درکم کنن.

— من از همون اول رابطه‌ی خوبی با زین داشتم، چون هیچ‌کدوم‌مون اهل این نبودیم که همیشه طبق قوانین پیش بریم. نه اینکه بخوایم دردسر درست کنیم یا شلوغ‌بازی دربیاریم، فقط هر کدوم‌مون ایده‌های خودمونو داشتیم، می‌دونی؟ همین باعث می‌شد یه ذره از اون فشار کم بشه، چون ته دلم می‌دونستم اگه یه کاری دلم بخواد بکنم، واقعاً می‌رم و انجامش می‌دم.
در حالی که به نظرم لیام و بقیه‌ی بچه‌ها یه مقدار می‌ترسیدن، یه جورایی احتیاط می‌کردن. مخصوصاً لیام، چون از چهارده سالگی خیلی زحمت کشیده بود تا به اونجا برسه. مسیر لیام خیلی فرق داشت با مسیر من. من بیشتر حس یه آدم خوش‌شانسو داشتم که انگار بلیت بُردِ بخت‌آزمایی رو برده، ولی لیام خیلی دقیق و هدف‌دار جلو رفته بود و به‌خاطر تلاش زیادش به اونجا رسیده بود.

— اگه لیام فقط می‌تونست پنج دقیقه ببینه... فقط پنج دقیقه تو ذهن تو یا من زندگی کنه و ببینه ما چجوری اونو می‌بینیم، واقعاً شوکه می‌شد.

📌ترجمه لیریک