دایم نه لوای عشرت افراشتنیست
پیوسته نه تخم خرمی کاشتنیست

این داشتنیها همه بگذاشتنیست
جز روشنی رو که نگه داشتنیست

#ابوسعید_ابوالخیر
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۵۶

از آتش عشق سردها گرم شود
وز تابش عشق سنگها نرم شود

ای دوست گناه عاشقان سخت مگیر
کز بادهٔ عشق مرد بی‌شرم شود

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۵۱۴

تو جانی و هر زنده غم جان بکشد
هر کان دارد منت آن بکشد

هرجان که چو کارد با تو در بند زر است
گر تیغ زنی از بن دندان بکشد

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۶۱۴

آنکس که درون سینه را دل پنداشت
گامی دو سه رفت و جمله حاصل پنداشت

تسبیح و سجاده توبه و زهد و ورع
این جمله رهست خواجه منزل پنداشت

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۴

آنم که چو غمخوار شوم من شادم
واندم که خراب گشته‌ام آبادم

آن لحظه که ساکن و خموشم چو زمین
چون رعد به چرخ میرسد فریادم

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۱۱۴

امروز یکی گردش مستانه کنم
وز کاسهٔ سر ساغر و پیمانه کنم

امروز در این شهر همی گردم مست
می‌جویم عاقلی که دیوانه کنم

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۱۴۵

ای روی تو کعبهٔ دل و قبلهٔ جان
چون شمع ز غم سوختم ای شعلهٔ جان

بردار حجاب و رخ به عاشق بنمای
تا چاک زند به دست خود خرقهٔ جان

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۱۰

ای زخم تو خوشتر از دوای دگران
امساک تو بهتر از عطای دگران

ای جور تو بهتر از وفای دگران
دشنام تو بهتر از ثنای دگران

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۱۱

ای عالم دل از تو شده قابل جان
حل کرده صفات ذات تو مشکل جان

عقل و دل و فهم از تو شده حاصل جان
جان جانی و عقل جان و دل جان

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۱۸

این بنده مراعات نداند کردن
زیرا که به گل رفته فرو تا گردن

این مستی ما چو مستی مستان نیست
پیداست حد مستی افیون خوردن

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۲۸

ای یار به انکار سوی ما نگران
زیرا که نخورده‌ای از آن رطل گران

از شادی من بهشت گردیده جهان
غم مسخرهٔ منست و میر دگران

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۳۰

ای یار بیا و بر دلم بر میزان
وی زهره بیا و از رخم زر میزان

آنان که میان ما جدائی جستند
دیوار بد و نمای و گو سر میزن

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۳۱

با هر دو جهان چو رنگ باید بودن
بیزار ز لعل و سنگ باید بودن

مردانه و مرد رنگ باید بودن
ور نی به هزار ننگ باید بودن

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۳۷

@AShaarMandgar

بیگانه مگیرید مرا زین کویم
در کوی شما خانهٔ خود می‌جویم

دشمن نیم ارچند که دشمن رویم
اصلم ترکست اگرچه هندی گویم

#مولانا
_دیوان شمس
_رباعیات
_ رباعی ١١٨٦

حک کردنی است آنچه بنگاشته‌ام
افگندنی است آنچه برداشته‌ام

باطل بودست آنچه پنداشته‌ام
حاصل که به هرزه عمر بگذاشته‌ام

#ابوسعید_ابوالخیر
- رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران
- رباعی شمارهٔ ۴۱۴

تا با خودی دوری ارچه هستی با من
ای بس دوری که از تو باشد تا من

در من نرسی تا نشوی یکتا من
اندر ره عشق یا تو باشی یا من

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۴۴

توبه کردم ز توبه کردن ای جان
نتوان ز قضا کشید گردن ای جان

سوگند بسر می‌نبرم لیک خوش است
سوگند به نام دوست خوردن ای جان

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۴۶

تو شاه دل منی و شاهی می‌کن
نوشت بادا ظلم سپاهی می‌کن

بر کف داری شراب و جامی که مپرس
آن را بده و تو هرچه خواهی می‌کن

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۴۷

جانهاست همه جانوران را جز جان
نانهاست همه نان طلبان را جز نان

هر چیز خوشی که در جهان فرض کنی
آن را بدل و عوض برود جز جانان

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۴۹

پیموده شدم ز راه تو پیمودن
فرسوده شدم ز عشق تو فرسودن

نی روز بخوردن و نه شب بغنودن
ای دوستی تو دشمن خود بودن

#مولانا
- دیوان شمس
- رباعیات
- رباعی شمارهٔ ۱۴۴۳