📝Панжара ортидаги она
Аёлнинг хўрлиги келди. Суҳбатдошининг тезроқ гаплашиб бўлишини, кейин эса ўзи ваъда қилганидек, унинг учун ҳам вақт ажратишини кутаётганди.
Ниҳоят, қамоқхона бошлиғи гўшакни жойига илди. Кейин ўрнидан турди-да, таниш меҳмон билан юзма-юз бўлиш учун столни айланиб ўтди ва унинг рўпарасига ўтирди.
— Яна ўша гапми?
Аёл миқ этмади. Унинг маъюс чеҳрасида мунгли кўзлари билан уйғунлашиб кетган тортинчоқлик, паришонхотирлик ва истиҳола бор эди.
— Ахир, опа, сизга айтдим-ку, бизга ишчи ходим керак эмас, бошқа жойга учрашинг, деб.
— Укажон, олдин қулоқ солинг, мен ишлашим керак. Шунчаки фаррошлик қилмайман, ишимни тугатгач, бошқаларга ҳам ёрдамлашаман. Ҳамма ёқни кунига икки марталаб тозалаб чиқаман.
— Бўлмайди, бу гапларингиздан наф чиқмайди.
— Уч марта ювиб, тозаласам-чи? — бирдан кутилмаган қарорга келган одамдек кўзлари чақнаб кетди аёлнинг.
— Бўлмайди, — бошлиқ ўз фикрида қатъий туриб олганди.
У ўрнидан туриб, креслосига ўтирди. Суянчиғига бошини қўйиб, бирпас хаёлга берилди. Унинг оғзига термилиб, тобора ичикаётган аёл:
— Маош керакмас, қорним тўйса, қатнашимга йўл кирам бўлса бўлди, — деди ғамгин овозда.
— Битта гапдан қолинг энди! — кескин гапирди бошлиқ ғазаб билан. — Намунча ёпишиб олдингиз, а?
Эркак шу гапни айтишга айтди-ю, аёлга қараб юраги алланечук бўлиб кетди. Аёлнинг қизғиш юзи ғамгин ва ачинарли тус олган, яна бирор қаттиқроқ гап эшитса, йиғлаб юборадигандек эди гўё.
— Сиз мендан ранжиманг, опа, — унга тасалли беришга уринди бошлиқ. — Очиғи, мендан нима исташингизни билолмаяпман. Иш сўраб келган кунингизоқ маслаҳат бердим ахир. Ўша дўконга нега бормадингиз? Сизга нимаси ёқмади, шароитими? Менга тўғрисини айтинг, опа, бу ерда бирор яқинингиз борми? Фақат ростини айтинг!
— Ҳа, — бошини қимирлатди аёл.
— Ким у?
— Катта ўғлим! Болажоним!
У ортиқ гапиролмади, йиғлаб юборди.
— Лекин сизга бундан наф чиқмайди-ку. Барибир, қамоқхонани маҳбуслар ташқарида юрганда тозалайсиз. Ўғлингиз билан бир вақтда бир жойда бўлолмайсиз. Уни кўролмайсиз ахир. Бу мумкин эмас.
— Ақалли узоқдан бўлса ҳам кўриб турсам бўлди. У юрадиган йўлакларнинг чангини ювиб тозалаб қўйсам, у овқатланадиган столнинг устини артиб қўйсам бўлди, менга шунинг ўзи кифоя.
Аёл яна кўз ёшларига эрк берди. Ўзини қўлга олишга уринди. Рўмолининг учини ғижимлаб, кўз ёшини артди, лекин… Бошлиқ «Ҳаммаси тушунарли», дегандек чуқур нафас олди. Орадан бироз вақт ўтгач, сўрашга жазм этди:
— Нимага қамашган?
Ўртага бир лаҳзалик сукут чўмди. Аёл узун, ингичка бармоқларини букиб-эгганча ўтирарди. Унинг боши эгилиб қолган, юзида эса изтироб учқунлари бор эди. Бир маҳал у кўзларини юмди-да, оҳиста сўзлай бошлади:
— Ҳаммасига ўзим айбдорман. Унга ҳеч қачон оналик қилолмадим. Раҳматли эрим билан турмуш қурганимиздан сўнг унинг олдин ҳам оиласи бўлгани, икки яшар боласини хотинига тутқазиб, ажрашганини билдим. Фарзандимиз уч ёшга тўлганида эса собиқ хотини вафот этгани ҳақида хабар келди. Эрим ўғлини уйга олиб келди. Мендан унинг учун ҳам қучоқ очишимни ялиниб-ёлворди. «Турмуш — мушт», деб барига чидай бошладим. Эрим ҳаётлигида сабрим етди. Аммо у вафот этганидан сўнг саккиз яшар ўгай ва беш яшар ўз болам этагимда қолди. Ўшандан кейин эслолмайман мен гумроҳ қачон унга — Фурқатга қучоғимни очганимни. Ҳар гал унга қарасам, йўқотган йилларимни, бахтимни ўйлардим. Бу эса тобора нафратга айланиб кетган экан. Биласизми, Фурқат оғир-босиқ, ўйлаб иш қиладиган, кўнгли очиқ ва содда бола бўлиб улғайди. Фарҳод эса бутунлай тескариси.
— Фурқат ўгай ўғлингизми?
— Ҳа… Нуқул таъна-дашномлар, даккилар остида яшади, кўзимга қадалган ниш бўлиб яшади шўрлик. Мен гумроҳлик қилдим. Ҳаммасини тушуниб етганимда эса…
— Айнан нимани?
— Шу кунгача унинг шаънига айтилиб келинган даккилар, аслида, унга эмас, Фарҳодга қаратилиши лозим экан.
Она яна йиғлаб юборди. Бошлиқ уни қандай овутишни билмай, сув қуйиб узатди. Аёл бир нуқтага тикилган кўйи давом этди:
— Шу кунгача Фарҳоднинг барча айбини, қилмишларини, хатоларини Фурқат тўғрилаб келган экан. Унинг хатолари, айблари учун жазоланиб келган, энг муҳими, у ҳеч қачон ва ҳеч кимга миқ этиб оғиз очмаган. Ҳаммас
@AYOLLOGIKASI
Аёлнинг хўрлиги келди. Суҳбатдошининг тезроқ гаплашиб бўлишини, кейин эса ўзи ваъда қилганидек, унинг учун ҳам вақт ажратишини кутаётганди.
Ниҳоят, қамоқхона бошлиғи гўшакни жойига илди. Кейин ўрнидан турди-да, таниш меҳмон билан юзма-юз бўлиш учун столни айланиб ўтди ва унинг рўпарасига ўтирди.
— Яна ўша гапми?
Аёл миқ этмади. Унинг маъюс чеҳрасида мунгли кўзлари билан уйғунлашиб кетган тортинчоқлик, паришонхотирлик ва истиҳола бор эди.
— Ахир, опа, сизга айтдим-ку, бизга ишчи ходим керак эмас, бошқа жойга учрашинг, деб.
— Укажон, олдин қулоқ солинг, мен ишлашим керак. Шунчаки фаррошлик қилмайман, ишимни тугатгач, бошқаларга ҳам ёрдамлашаман. Ҳамма ёқни кунига икки марталаб тозалаб чиқаман.
— Бўлмайди, бу гапларингиздан наф чиқмайди.
— Уч марта ювиб, тозаласам-чи? — бирдан кутилмаган қарорга келган одамдек кўзлари чақнаб кетди аёлнинг.
— Бўлмайди, — бошлиқ ўз фикрида қатъий туриб олганди.
У ўрнидан туриб, креслосига ўтирди. Суянчиғига бошини қўйиб, бирпас хаёлга берилди. Унинг оғзига термилиб, тобора ичикаётган аёл:
— Маош керакмас, қорним тўйса, қатнашимга йўл кирам бўлса бўлди, — деди ғамгин овозда.
— Битта гапдан қолинг энди! — кескин гапирди бошлиқ ғазаб билан. — Намунча ёпишиб олдингиз, а?
Эркак шу гапни айтишга айтди-ю, аёлга қараб юраги алланечук бўлиб кетди. Аёлнинг қизғиш юзи ғамгин ва ачинарли тус олган, яна бирор қаттиқроқ гап эшитса, йиғлаб юборадигандек эди гўё.
— Сиз мендан ранжиманг, опа, — унга тасалли беришга уринди бошлиқ. — Очиғи, мендан нима исташингизни билолмаяпман. Иш сўраб келган кунингизоқ маслаҳат бердим ахир. Ўша дўконга нега бормадингиз? Сизга нимаси ёқмади, шароитими? Менга тўғрисини айтинг, опа, бу ерда бирор яқинингиз борми? Фақат ростини айтинг!
— Ҳа, — бошини қимирлатди аёл.
— Ким у?
— Катта ўғлим! Болажоним!
У ортиқ гапиролмади, йиғлаб юборди.
— Лекин сизга бундан наф чиқмайди-ку. Барибир, қамоқхонани маҳбуслар ташқарида юрганда тозалайсиз. Ўғлингиз билан бир вақтда бир жойда бўлолмайсиз. Уни кўролмайсиз ахир. Бу мумкин эмас.
— Ақалли узоқдан бўлса ҳам кўриб турсам бўлди. У юрадиган йўлакларнинг чангини ювиб тозалаб қўйсам, у овқатланадиган столнинг устини артиб қўйсам бўлди, менга шунинг ўзи кифоя.
Аёл яна кўз ёшларига эрк берди. Ўзини қўлга олишга уринди. Рўмолининг учини ғижимлаб, кўз ёшини артди, лекин… Бошлиқ «Ҳаммаси тушунарли», дегандек чуқур нафас олди. Орадан бироз вақт ўтгач, сўрашга жазм этди:
— Нимага қамашган?
Ўртага бир лаҳзалик сукут чўмди. Аёл узун, ингичка бармоқларини букиб-эгганча ўтирарди. Унинг боши эгилиб қолган, юзида эса изтироб учқунлари бор эди. Бир маҳал у кўзларини юмди-да, оҳиста сўзлай бошлади:
— Ҳаммасига ўзим айбдорман. Унга ҳеч қачон оналик қилолмадим. Раҳматли эрим билан турмуш қурганимиздан сўнг унинг олдин ҳам оиласи бўлгани, икки яшар боласини хотинига тутқазиб, ажрашганини билдим. Фарзандимиз уч ёшга тўлганида эса собиқ хотини вафот этгани ҳақида хабар келди. Эрим ўғлини уйга олиб келди. Мендан унинг учун ҳам қучоқ очишимни ялиниб-ёлворди. «Турмуш — мушт», деб барига чидай бошладим. Эрим ҳаётлигида сабрим етди. Аммо у вафот этганидан сўнг саккиз яшар ўгай ва беш яшар ўз болам этагимда қолди. Ўшандан кейин эслолмайман мен гумроҳ қачон унга — Фурқатга қучоғимни очганимни. Ҳар гал унга қарасам, йўқотган йилларимни, бахтимни ўйлардим. Бу эса тобора нафратга айланиб кетган экан. Биласизми, Фурқат оғир-босиқ, ўйлаб иш қиладиган, кўнгли очиқ ва содда бола бўлиб улғайди. Фарҳод эса бутунлай тескариси.
— Фурқат ўгай ўғлингизми?
— Ҳа… Нуқул таъна-дашномлар, даккилар остида яшади, кўзимга қадалган ниш бўлиб яшади шўрлик. Мен гумроҳлик қилдим. Ҳаммасини тушуниб етганимда эса…
— Айнан нимани?
— Шу кунгача унинг шаънига айтилиб келинган даккилар, аслида, унга эмас, Фарҳодга қаратилиши лозим экан.
Она яна йиғлаб юборди. Бошлиқ уни қандай овутишни билмай, сув қуйиб узатди. Аёл бир нуқтага тикилган кўйи давом этди:
— Шу кунгача Фарҳоднинг барча айбини, қилмишларини, хатоларини Фурқат тўғрилаб келган экан. Унинг хатолари, айблари учун жазоланиб келган, энг муҳими, у ҳеч қачон ва ҳеч кимга миқ этиб оғиз очмаган. Ҳаммас
@AYOLLOGIKASI
ини ўз ихтиёри билан, ўз хоҳиши билан қилган. Бутун теварак-атроф, қўни-қўшни, қариндош-уруғ ва оиласи олдида ҳамиша у ёмонотлиқ бўлиб келган.
— Уни бунга нима мажбур қилган деб ўйлайсиз? — истамайгина сўради бошлиқ.
— Ўғирликни назарда тутяпсизми?
— Ҳа.
— Фурқат бундай қилмаган. У қилмаган бу ишни.
— Яъни?!
— Бунинг энди аҳамияти йўқ, биласизми, нима?..
Аёл у ёғини гапирмади. Сумкасини титкилаб, битта увадаси чиқиб кетган мактубни олди ва уни бошлиққа тутқазди. Бошлиқ кўзойнагини тақиб, уни ўқишга тушди.
— Буларни, барибир, ҳис қилолмайсиз, сиз шунчаки, мен қалам билан белгилаб қўйган жойни ўқинг, овоз чиқариб ўқинг!
У мактубда кўрсатилган қисмини ўқишга тушди:
— Энди нима аҳамияти бор, сен онамни эҳтиёт қил! Саволингга келсак, менинг борим ҳам, йўғим ҳам билинмайди, барибир. Онамга бирор кор-ҳол бўлишини истамайман, сендан илтимос, онамни эҳтиёт қил! Доим ёнида бўл!
Бошлиқ жим бўлиб қолди. Аёлга қаради. Унинг кўзлари ёш билан тўлиб қолганди. Бу нигоҳ бошлиқни аёлдан юзини ўгиришга мажбур қилди.
— Ўғирликни Фарҳодингиз қилганми? — деб сўради сўнг.
Аёл жавоб бермади. У жавоб бера олмасди. Бошлиқ ўрнидан турди. Хонада у ёқдан-бу ёққа қатнай бошлади. Бироздан сўнг столи олдига келиб, гўшакни кўтарди:
— Бўроновни чақириб беринг!
У гўшакни қўйиб, аёлга ўгирилди. Унинг минг илтижо, илинж билан термилиб турган кўзларига бир муддат қараб, ниманидир уқиб олишга ўзида куч ҳам, илож ҳам тополмади.
— Сизга ёрдам беришга уриниб кўраман, — деди кейин синиқ овозда.
Аёлнинг юзи бирдан ёришиб кетди. Худди орзу қилган қўғирчоғига эришган қизалоқдай кўзлари чақнаб, лабларига табассум югурди.
— Раҳмат сизга, укажон, илоҳим болаларингизнинг роҳатини кўринг! — дея миннатдорчилик билдирди майин оҳангда.
Орадан йигирма олти кун ўтди.
Панжара ортидаги қуёш нурларини теваракка тақсимлай бошлайди. Икки дунёни ажратиб турган панжара. Бир томонда мис идишнинг жаранги «Ҳаёт давом этяпти», деган куйни чалса, панжаранинг бу томонидаги «Ҳали битмаган ҳаёт»ни эса супургининг шитир-шитири билан челакдаги сувга шалоб этиб тушган латтанинг овози тараннум этади. Ичкаридаги мис идишнинг жаранги ташқаридаги афсус ва надоматга йўғрилган юракнинг қалб нидоси бўлиб янграйди. Ташқаридаги шалоплаш ва шитирлаш ичкаридаги муштоқ кўнгилнинг кўз ёшию, юрагидаги хавотирга монанд шитирлайди ва бу шитирлаш хаёл ёрдамида панжарадан ташқарига қочиши мумкин-у, бироқ юракни тарк эта олмайди.
Вақт бу оламдаги бир кунлик паймонаси тўлганини англаб, этагини йиғиб олгани заҳоти теваракка қоронғилик ёйила бошлайди. Аллакимнинг юзига соғинч, аллакимнинг юзига хавотир ёйилади. Бири панжарага умидсизлик билан тикилса, яна бири туганмас умид билан мўлтирайди. Бири панжарадан ташқаридаги ҳаётга ҳавас қилиб, хаёлларга берилса, иккинчиси панжарадан ичкарига киришни орзу қилиб, ўша ерда юраги ором топишига ишонади.
— Бир юз ўн иккинчи, берироқ тур!
Қўриқчи йигитнинг назарида думи гажак катта бир чаёнга ўхшаб туйилади, овози билан заҳарлайди. Ўқтин-ўқтин талпиниш ташқи оламда қолиб кетади, бўлак-бўлак умид эса ички дунёда мўлтирайди. Бири ўз фикри, амали ва таваракдагиларнинг гапларидан озодлик истаб, ичкарига қўл силкитиб қолса, иккинчиси ҳеч қачон рўшнолигу қозоннинг қириндисичалик меҳр тополмаган ўша дунёга тағин ва тағин, устма-уст интилаверади, интилаверади. Аммо нима бўлганда ҳам ҳар иккала кўнгилда том маънода куч, чидам ва хотиржамлик бор. Холбуки, туннинг тонги, ўтмишнинг бугуни, бугуннинг эса келажаги бор. Ваҳоланки, биз истаймизми, йўқми, тонглар отаверади, кунлар ўтаверади. Ўғлига муштоқ она, демак, ҳаётнинг эртаси бор экан, ўғлининг дийдорини қайталайди. Болажониси билан дийдорлашувини таъминлайдиган супургиси ва фартугини меҳр билан силайди ва шкафнинг ичига, латтани челакка солиб қўяди.
«Эртагача, болажоним», дея шивирлайди она қўриқчиларнинг қуршовида кетиб бораётган маҳбус ўғлининг ортидан термилганча. Кейин кўз ёшларини рўмолининг учи билан артиб қўяди. Бир қўли билан дунёни тебратиб турган онасидан бехабар ўғил эса доим онасига муштоқ бўлиб, аммо ҳавода муаллақ қолиб келган қўлларини орқага қилиб, камераси томон одимлайди. Озодликда қўллари олдинга талпинарди. Она
— Уни бунга нима мажбур қилган деб ўйлайсиз? — истамайгина сўради бошлиқ.
— Ўғирликни назарда тутяпсизми?
— Ҳа.
— Фурқат бундай қилмаган. У қилмаган бу ишни.
— Яъни?!
— Бунинг энди аҳамияти йўқ, биласизми, нима?..
Аёл у ёғини гапирмади. Сумкасини титкилаб, битта увадаси чиқиб кетган мактубни олди ва уни бошлиққа тутқазди. Бошлиқ кўзойнагини тақиб, уни ўқишга тушди.
— Буларни, барибир, ҳис қилолмайсиз, сиз шунчаки, мен қалам билан белгилаб қўйган жойни ўқинг, овоз чиқариб ўқинг!
У мактубда кўрсатилган қисмини ўқишга тушди:
— Энди нима аҳамияти бор, сен онамни эҳтиёт қил! Саволингга келсак, менинг борим ҳам, йўғим ҳам билинмайди, барибир. Онамга бирор кор-ҳол бўлишини истамайман, сендан илтимос, онамни эҳтиёт қил! Доим ёнида бўл!
Бошлиқ жим бўлиб қолди. Аёлга қаради. Унинг кўзлари ёш билан тўлиб қолганди. Бу нигоҳ бошлиқни аёлдан юзини ўгиришга мажбур қилди.
— Ўғирликни Фарҳодингиз қилганми? — деб сўради сўнг.
Аёл жавоб бермади. У жавоб бера олмасди. Бошлиқ ўрнидан турди. Хонада у ёқдан-бу ёққа қатнай бошлади. Бироздан сўнг столи олдига келиб, гўшакни кўтарди:
— Бўроновни чақириб беринг!
У гўшакни қўйиб, аёлга ўгирилди. Унинг минг илтижо, илинж билан термилиб турган кўзларига бир муддат қараб, ниманидир уқиб олишга ўзида куч ҳам, илож ҳам тополмади.
— Сизга ёрдам беришга уриниб кўраман, — деди кейин синиқ овозда.
Аёлнинг юзи бирдан ёришиб кетди. Худди орзу қилган қўғирчоғига эришган қизалоқдай кўзлари чақнаб, лабларига табассум югурди.
— Раҳмат сизга, укажон, илоҳим болаларингизнинг роҳатини кўринг! — дея миннатдорчилик билдирди майин оҳангда.
Орадан йигирма олти кун ўтди.
Панжара ортидаги қуёш нурларини теваракка тақсимлай бошлайди. Икки дунёни ажратиб турган панжара. Бир томонда мис идишнинг жаранги «Ҳаёт давом этяпти», деган куйни чалса, панжаранинг бу томонидаги «Ҳали битмаган ҳаёт»ни эса супургининг шитир-шитири билан челакдаги сувга шалоб этиб тушган латтанинг овози тараннум этади. Ичкаридаги мис идишнинг жаранги ташқаридаги афсус ва надоматга йўғрилган юракнинг қалб нидоси бўлиб янграйди. Ташқаридаги шалоплаш ва шитирлаш ичкаридаги муштоқ кўнгилнинг кўз ёшию, юрагидаги хавотирга монанд шитирлайди ва бу шитирлаш хаёл ёрдамида панжарадан ташқарига қочиши мумкин-у, бироқ юракни тарк эта олмайди.
Вақт бу оламдаги бир кунлик паймонаси тўлганини англаб, этагини йиғиб олгани заҳоти теваракка қоронғилик ёйила бошлайди. Аллакимнинг юзига соғинч, аллакимнинг юзига хавотир ёйилади. Бири панжарага умидсизлик билан тикилса, яна бири туганмас умид билан мўлтирайди. Бири панжарадан ташқаридаги ҳаётга ҳавас қилиб, хаёлларга берилса, иккинчиси панжарадан ичкарига киришни орзу қилиб, ўша ерда юраги ором топишига ишонади.
— Бир юз ўн иккинчи, берироқ тур!
Қўриқчи йигитнинг назарида думи гажак катта бир чаёнга ўхшаб туйилади, овози билан заҳарлайди. Ўқтин-ўқтин талпиниш ташқи оламда қолиб кетади, бўлак-бўлак умид эса ички дунёда мўлтирайди. Бири ўз фикри, амали ва таваракдагиларнинг гапларидан озодлик истаб, ичкарига қўл силкитиб қолса, иккинчиси ҳеч қачон рўшнолигу қозоннинг қириндисичалик меҳр тополмаган ўша дунёга тағин ва тағин, устма-уст интилаверади, интилаверади. Аммо нима бўлганда ҳам ҳар иккала кўнгилда том маънода куч, чидам ва хотиржамлик бор. Холбуки, туннинг тонги, ўтмишнинг бугуни, бугуннинг эса келажаги бор. Ваҳоланки, биз истаймизми, йўқми, тонглар отаверади, кунлар ўтаверади. Ўғлига муштоқ она, демак, ҳаётнинг эртаси бор экан, ўғлининг дийдорини қайталайди. Болажониси билан дийдорлашувини таъминлайдиган супургиси ва фартугини меҳр билан силайди ва шкафнинг ичига, латтани челакка солиб қўяди.
«Эртагача, болажоним», дея шивирлайди она қўриқчиларнинг қуршовида кетиб бораётган маҳбус ўғлининг ортидан термилганча. Кейин кўз ёшларини рўмолининг учи билан артиб қўяди. Бир қўли билан дунёни тебратиб турган онасидан бехабар ўғил эса доим онасига муштоқ бўлиб, аммо ҳавода муаллақ қолиб келган қўлларини орқага қилиб, камераси томон одимлайди. Озодликда қўллари олдинга талпинарди. Она
си бор эди, ахир у томонда.
Ўғил эртага яна шу майдонда бўлади, шу панжарадан ташқарига термилиб ўтиради. Онасига далда бўлгудек умидлари билан тикилади.
Она эртага яна шу майдонни супуради, йўлакларни ювиб, тозалаб қўяди… Ахир эртага бу ерлардан болажониси ўтади.
Ваҳоб РАҲИМ
@AYOLLOGIKASI
Ўғил эртага яна шу майдонда бўлади, шу панжарадан ташқарига термилиб ўтиради. Онасига далда бўлгудек умидлари билан тикилади.
Она эртага яна шу майдонни супуради, йўлакларни ювиб, тозалаб қўяди… Ахир эртага бу ерлардан болажониси ўтади.
Ваҳоб РАҲИМ
@AYOLLOGIKASI
Тунги Зикрлар
"Оятал Курсий"
"Иҳлос сураси"
"Фалақ сураси"
"Нас сураси"
"Саловотлар"
"Дуолар"
"Зикрлар"
Эхсоннинг мукофоти, фақат эхсондир.
(Рохман - 60)
Хажми: 2,3 mb.
Албатта тингланг ва ёд олинг.➖
Тунги намоз. 🌘
وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا
“Тунда (ярим кечада) уйғониб ўзингиз учун таҳажжуд (нафл) намозини ўқинг! Шоядки, Раббингиз Сизни (Қиёмат кунида) мақтовли (шафоат қиладиган) мақомда тирилтирса”.
Исро Сураси 79-оят
Барча диндошларимизга
Ҳайрли Тун тилаймиз!!!
Аллоҳим бугунги қилган солиҳ амалларингиз сабаб, сизни ўзи рози бўладиган бандалари қаторига қўшсин амийн...
💕каналмизга қўшилинг ва яқинларингизни таклиф қилинг
@AYOLLOGIKASI
"Иҳлос сураси"
"Фалақ сураси"
"Нас сураси"
"Саловотлар"
"Дуолар"
"Зикрлар"
Эхсоннинг мукофоти, фақат эхсондир.
(Рохман - 60)
Хажми: 2,3 mb.
Албатта тингланг ва ёд олинг.➖
Тунги намоз. 🌘
وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا
“Тунда (ярим кечада) уйғониб ўзингиз учун таҳажжуд (нафл) намозини ўқинг! Шоядки, Раббингиз Сизни (Қиёмат кунида) мақтовли (шафоат қиладиган) мақомда тирилтирса”.
Исро Сураси 79-оят
Барча диндошларимизга
Ҳайрли Тун тилаймиз!!!
Аллоҳим бугунги қилган солиҳ амалларингиз сабаб, сизни ўзи рози бўладиган бандалари қаторига қўшсин амийн...
💕каналмизга қўшилинг ва яқинларингизни таклиф қилинг
@AYOLLOGIKASI
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🌙 Яшаш гўзал, ҳаёт мураккаб. Инсон олдидаги синовларга бардошли бўлиши керак. Қийинчиликлар олдида бўшашманг, ўзингизни кучли эканлигингизга ишоннинг қадрдоним,
Ҳаёт доим давом этади, Ёмон кунлар ўтиб кетади. Табассум қилинг, ҳаммасига бардошли бўлинг. Сабр қилган етар муродга. Аллохга омонат азизлар. Ширин тушлар хамрохингиз бўлсин!
✨🌙Хайрли тун азизлар!
@AYOLLOGIKASI
Ҳаёт доим давом этади, Ёмон кунлар ўтиб кетади. Табассум қилинг, ҳаммасига бардошли бўлинг. Сабр қилган етар муродга. Аллохга омонат азизлар. Ширин тушлар хамрохингиз бўлсин!
✨🌙Хайрли тун азизлар!
@AYOLLOGIKASI
Ёмғир Аллоҳнинг раҳмати! Битта ёмғир томчиси соатига 800 км тезлик билан ерга тушади. Физика қонунларига кўра, бошимизни тешиб, товонимиздан чиқиб кетиши керак. Лекин ҳар бир ёмғир томчиси бизга ёқади. Бу Аллоҳнинг марҳамати бўлмаса, нима бу?
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
Onajonim orzulari kanali...🌼
@AYOLLOGIKASI
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
Onajonim orzulari kanali...🌼
@AYOLLOGIKASI
📝Iblisning insonga, xususan tolibi ilmga qarshi eng katta hiylalaridan biri تسويف – ishlarni keyinga surdirishdir.
📍Ey tolibi ilm, o'zingni vazifalarni vaqtida bajarishga, barqarorlik va qat’iylikka o'rgat. Hozir va shu yerda qilish imkoning bo'lgan narsalarni kechiktirma! Agar bugun qilish ogʻirlik qilayotgan bo'lsa, ertaga buning yoniga yana qoʻshiladi va faqat koʻpayadi. Shu shaklda sen safdoshlaringdan ortda qolib, ko'plab manfaatlardan mahrum bo'lishing mumkin!
📍Ishlarni keyinga qoldirmasligingda senga eng avvalo Alloh taologa ixlos bilan qilingan duo yordam bersa, bundan keyin nafs va Iblis bilan kurashishing kerak boʻladi
@AYOLLOGIKASI
📍Ey tolibi ilm, o'zingni vazifalarni vaqtida bajarishga, barqarorlik va qat’iylikka o'rgat. Hozir va shu yerda qilish imkoning bo'lgan narsalarni kechiktirma! Agar bugun qilish ogʻirlik qilayotgan bo'lsa, ertaga buning yoniga yana qoʻshiladi va faqat koʻpayadi. Shu shaklda sen safdoshlaringdan ortda qolib, ko'plab manfaatlardan mahrum bo'lishing mumkin!
📍Ishlarni keyinga qoldirmasligingda senga eng avvalo Alloh taologa ixlos bilan qilingan duo yordam bersa, bundan keyin nafs va Iblis bilan kurashishing kerak boʻladi
@AYOLLOGIKASI
ЕТИМНИ БОШИНИ СИЛАНГ....
Бир одам оламдан ўтибди. Савол жавоб бошланмасдан аввал ёнига малаклар келибди.
Малаклар: Сенга савол жавобсиз жаннатга кирмоқлик амр этилди. Биз билан кел - дебди.
Одам: Мен жаннатда яшаш у ёқда турсин, унинг хидини хидлашга хам арзимайдиган ношукур бир одамман. Умрим давомида на бировга бир оғиз ширин сўз айтдим на бир яхшилик қилдим. Жаннатга кириш учун юз борми менда? Менимча бу бир хатолик. Сиз адашдингиз.
Малаклар: Тангри Таоло хато қилмас. Сен хотиржам бўл.Биз хам сенинг кимлигингдан хабардор эдик. Аммо Зул Жалолу Вал Икромнинг мархамати ва химмати чексиз. Унинг изни хар нарсадан устун. Бизга сени жаннатга киритиш вазифаси берилди.
Одам: Йўқ, йўқ... менинг сархуш бўлмаган куним, оғзимдан харом сўз чиқмаган соатим йўқ эди. Қайси ишим учун жаннатга кираман?
Малаклар: Ёдингдами, ёмғир ёққан кечаларнинг бирида, кўчаларни маст аласт холда кезаркансан, бирдан оёғинг тойиб йиқилиб тушдинг. Уст бошинг, хар еринг лой бўлди.
Ўша кеча рўпарангдаги эшикда бир етим бола ёлғиз йиғлаб ўтирганди. Сен ўрнингдан аранг турдингда, унинг ёнига келиб, бошини силадинг. Бир етимнинг бошини силаганинг учун Аллох Сенинг барча гунохларингни кечирди.
ОДАМнинг фарёди оламни тутди.
Одам: Менинг мақсадим боланинг сочини силаш эмас, қўлимнинг лойини унинг сочига артиш эди. Артдим ва йўлимда давом этдим. Мен жаннатга лойиқ эмасман. Лойиқ эмасман... дея йиғлади.
Малаклар: Сенинг мақсадинг шундай эди. Аммо... бир етимнинг севинчига, кўнгли кўтарилишига сабабчи бўлдинг. Шу сабаб Парвардигор сени авф этди - дедилар.
Аллоҳим, барча гунохкор бандаларингни ўзинг авф эт...
простоЯ
@AYOLLOGIKASI
Бир одам оламдан ўтибди. Савол жавоб бошланмасдан аввал ёнига малаклар келибди.
Малаклар: Сенга савол жавобсиз жаннатга кирмоқлик амр этилди. Биз билан кел - дебди.
Одам: Мен жаннатда яшаш у ёқда турсин, унинг хидини хидлашга хам арзимайдиган ношукур бир одамман. Умрим давомида на бировга бир оғиз ширин сўз айтдим на бир яхшилик қилдим. Жаннатга кириш учун юз борми менда? Менимча бу бир хатолик. Сиз адашдингиз.
Малаклар: Тангри Таоло хато қилмас. Сен хотиржам бўл.Биз хам сенинг кимлигингдан хабардор эдик. Аммо Зул Жалолу Вал Икромнинг мархамати ва химмати чексиз. Унинг изни хар нарсадан устун. Бизга сени жаннатга киритиш вазифаси берилди.
Одам: Йўқ, йўқ... менинг сархуш бўлмаган куним, оғзимдан харом сўз чиқмаган соатим йўқ эди. Қайси ишим учун жаннатга кираман?
Малаклар: Ёдингдами, ёмғир ёққан кечаларнинг бирида, кўчаларни маст аласт холда кезаркансан, бирдан оёғинг тойиб йиқилиб тушдинг. Уст бошинг, хар еринг лой бўлди.
Ўша кеча рўпарангдаги эшикда бир етим бола ёлғиз йиғлаб ўтирганди. Сен ўрнингдан аранг турдингда, унинг ёнига келиб, бошини силадинг. Бир етимнинг бошини силаганинг учун Аллох Сенинг барча гунохларингни кечирди.
ОДАМнинг фарёди оламни тутди.
Одам: Менинг мақсадим боланинг сочини силаш эмас, қўлимнинг лойини унинг сочига артиш эди. Артдим ва йўлимда давом этдим. Мен жаннатга лойиқ эмасман. Лойиқ эмасман... дея йиғлади.
Малаклар: Сенинг мақсадинг шундай эди. Аммо... бир етимнинг севинчига, кўнгли кўтарилишига сабабчи бўлдинг. Шу сабаб Парвардигор сени авф этди - дедилар.
Аллоҳим, барча гунохкор бандаларингни ўзинг авф эт...
простоЯ
@AYOLLOGIKASI
#Бuсмuллаҳ
Ўзининг Зикри билан уйғониб, борлигини ҳис
қилдириш учун, ерини обод қилишга ҳаракат қилишимиз учун ҳаётимизнинг ҳар бир
кунида янги кунни насиб қилган Аллоҳга ҳамдлар бўлсин!
Аллоҳдан қалбнинг торлигидан, қабр
торлигидан ва ҳаёт
торлигидан паноҳ
тилайман...
Ассаламу алайкум ва
раҳматуллохи ва
баракатуҳу
Кун Хадиси
Оиша розияллоҳу анҳо
Расулуллоҳ соллаллоҳу
алайҳи ва салламдан
ривоят қиладилар:
«Ризқ талабида барвақт
ҳаракат қилинглар!
Зеро, эрталабдан
ҳаракат қилиш барака ва
муваффаққият(омили)дир»
Кунингиз барокатларга тўлсин🕊
♥️ ҲАЙРЛИ КУН АЗИЗЛАРИМ!!!🕊
@AYOLLOGIKASI
Ўзининг Зикри билан уйғониб, борлигини ҳис
қилдириш учун, ерини обод қилишга ҳаракат қилишимиз учун ҳаётимизнинг ҳар бир
кунида янги кунни насиб қилган Аллоҳга ҳамдлар бўлсин!
Аллоҳдан қалбнинг торлигидан, қабр
торлигидан ва ҳаёт
торлигидан паноҳ
тилайман...
Ассаламу алайкум ва
раҳматуллохи ва
баракатуҳу
Кун Хадиси
Оиша розияллоҳу анҳо
Расулуллоҳ соллаллоҳу
алайҳи ва салламдан
ривоят қиладилар:
«Ризқ талабида барвақт
ҳаракат қилинглар!
Зеро, эрталабдан
ҳаракат қилиш барака ва
муваффаққият(омили)дир»
Кунингиз барокатларга тўлсин🕊
♥️ ҲАЙРЛИ КУН АЗИЗЛАРИМ!!!🕊
@AYOLLOGIKASI
🌙 БУ ОЙ➖ ЗИКР ОЙИДИР!
- 100 марта АСТАҒФИРУЛЛОҲ,
- 100 марта СУБҲАНАЛЛОҲИ ВА БИҲАМДИҲИ СУБҲАНАЛЛОҲИЛ АЗИЙМ,
- 100 марта АСТАҒФИРУЛЛОҲА ВА АТУУБУ ИЛАЙҲИ,
- 100 марта ЛАА ИЛААҲА ИЛЛАЛЛОҲ,
- 100 марта СУБҲАНАЛЛОҲ,
- 100 марта АЛЛОҲУ АКБАР,
- 100 марта АЛЛОҲ
АЗИЗЛАРИМ мени яхши кўрганларим!!!
Шуларни ҳаммасига қанча вақт кетади? Кетса, бир соат кетади. Аммо шу бир соатнинг мазаси дунёнинг барча лаззатли таомларидан мазалироқдир!
Қолаверса, РАМАЗОН ойида бу зикрнинг савоби, баракаси, таъсири янада кўпроқ бўлади.
Аллоҳни зикри билан банд бўлган Меҳрли Қалб нақадар гўзал
Каналмизнинг қалби гўзал инсонларисиз СИЗЛАРГА ФАҚАТ ЯХШИЛИКНИ РАВО КЎРАМИЗ
Қалбингизни Мехрсиз, Шукурсиз ва Зикрсиз қолдирманг
@AYOLLOGIKASI
- 100 марта АСТАҒФИРУЛЛОҲ,
- 100 марта СУБҲАНАЛЛОҲИ ВА БИҲАМДИҲИ СУБҲАНАЛЛОҲИЛ АЗИЙМ,
- 100 марта АСТАҒФИРУЛЛОҲА ВА АТУУБУ ИЛАЙҲИ,
- 100 марта ЛАА ИЛААҲА ИЛЛАЛЛОҲ,
- 100 марта СУБҲАНАЛЛОҲ,
- 100 марта АЛЛОҲУ АКБАР,
- 100 марта АЛЛОҲ
АЗИЗЛАРИМ мени яхши кўрганларим!!!
Шуларни ҳаммасига қанча вақт кетади? Кетса, бир соат кетади. Аммо шу бир соатнинг мазаси дунёнинг барча лаззатли таомларидан мазалироқдир!
Қолаверса, РАМАЗОН ойида бу зикрнинг савоби, баракаси, таъсири янада кўпроқ бўлади.
Аллоҳни зикри билан банд бўлган Меҳрли Қалб нақадар гўзал
Каналмизнинг қалби гўзал инсонларисиз СИЗЛАРГА ФАҚАТ ЯХШИЛИКНИ РАВО КЎРАМИЗ
Қалбингизни Мехрсиз, Шукурсиз ва Зикрсиз қолдирманг
@AYOLLOGIKASI
📝Оилавий бахтга эришишнинг оддий, синалган усули (воқеа)
Эрта тонг турмуш ўртоғимни ишга кузатгач, тез-тез нарсаларимни йиғдиму уч ёшли ўғлимни олиб, онамникига жўнадим. Онажоним ва дадажоним мени очиқ юз билан кутиб олдилар. Аммо мен уйга кирдиму, онамни қучиб йиғлай бошладим. Бу ҳолатни кўрган дадам қўлимдан набираларини олдилару, бошқа хонага ўтдилар…
«Онажон, мен ортиқ чидай олмайман, ажрашаман куёвингиз билан! Жонимдан тўйиб кетдим, онажон!» — деб, онамни маҳкам қучиб йиғлай бошладим. Онажоним: «Хўп, қизим, хўп, қизалоғим, сен нима десанг биз розимиз. Дадажонинг билан мен доимо сени қўллаб қувватлаймиз. Ўзингни бос, қизалоғим, доим ёнингдамиз» — деб мени овутдиларда, ошхонага олиб ўтдилар.
— Куёвингизнинг қилиқлари жонимга тегди. Ишдан кеч қайтади, доим баҳонаси тайёр. Гоҳида мендан араз қиладилар, мен билан тузук-қуруқ дилдан гаплашмайдилар, мени ёмон кўрадилар. Мен бундай ҳаётда яшай олмайман. Гоҳида менга жаҳл қилиб бақирадилар, тўйиб кетдим онажон…
Онажоним сукут билан бир оғиз гап қўшмай тингладилар. Сўнгра бир оз вақт жим ўтирдилар-да, бир оқ қоғоз ва қалам олиб, қоғозга ўртасидан вертикал қилиб чизиқ чизиб менга узатдилар ва дедилар:
— Маша шу чизиқнинг чап томонига куёвимнинг айбларини бирма-бир ёзиб чиқ.
Мен:
— Нега, онажон? — деб сўрашимга эътибор ҳам бермадилар.
— Ёз, ёз, сен ёзавер…» — дедилар. Мен ҳам бир оз ўйланиб ўтириб, иштиёқ билан қоғозга ёза бошладим.
«Ишдан кеч қайтади. Менга жаҳл қилади. Мен билан гаплашмайди. Менга бақиради» каби феълларини қоғозга ёзар эканман ўйладим:
— Онажоним доим «яхши» дейдиган куёвларининг аҳволини бир кўриб қўйсинлар, бир боплаб ёзай, қоғозлари тўлиб кетсин…
Ёзиб тугатдим-да, онажонимга қоғозни узатдим. Онажоним ёзганларимни ўқиб ҳам кўрмадилард-а, қоғозни ўзимга қайтариб, дедилар:
— Энди ҳар бир ёзган куёвимни ёмон феълининг рўпарасига, чизиқнинг ўнг томонига унинг ўша феълига сенинг ўзинг қиладиган жавобингни ёзиб чиқ» — десалар бўладими?
— Ёз, ёза қол! — мен жавоб ёзмай ҳеч қаёққа кетолмаслигимни англагач амаллаб ёза бошладим.
«Ишдан кеч қайтадилар» нинг рўпарисига – “Кеч келгани учун қовоқ уйиб кутиб оламан;
«Менга жаҳл қиладилар» нинг рўпарисига — «Мен кейин хафа бўламан, овқат тайёрламайман» каби ўзимнинг уларга жавоб ҳисларимни амаллаб қоғозга туширдим.
Онажонимга узатар эканман «Куёвингиз-да, ҳаммасини бошлайдиган!» дедим. Онам қўлимдан қоғозни олдилар-да, қайчи билан ўрта чизиқдан тенг иккига бўлиб қирқдилар. Куёвларининг ёмон феъллари ёзилган бўлагини ғижимлаб, ахлат челагига ташладилар. Менинг қўштирноқ ичидаги «феълларим» туширилган қоғозни ўзимга узатдиларда:
— Қизалоғим, ҳаёт ўйинчоқ эмас, қўлингда ўз қўлларинг билан ёзилган «феълларинг» турибди. Ҳозир кийинасан, набирам биз билан қолади. Қўлингдаги қоғоз билан уйингга борасан. Ўз уйингда ўз феълларингни ўқиб, ҳазм қиласан. Куёвим сенинг қандай феълларингга чидаётганини ўйлайсан. Ақлингни йиғ. Ўшандан кейин ҳам «Йўқ, мен ҳақман!» десанг биз рози, — дедилар-у, менинг қўлимга қоғозни тутқазиб кўчага чиқариб қўйдилар. Мен нима бўлганини англаб-англамай уйга кириб келдим. Ошхона курсисига омонатгина ўтирдим-да, ўз қўлларим билан ёзган чиройли «феълларим»ни ўқий бошладим. Ўқир эканман, «Наҳот мен шунчалар ёмон аёл бўлсам, наҳот менинг турмуш ўртоғим шунчалик феълимга чидаб яшаётган бўлсалар?!» — дедим.
Мен ўзимнинг шайтонга қулоқ тутган нафсимни деб норасида ўғлимни тирик етим қилишимга, ўзимни эса бебахт қилишимга бир қадам қолганлигини сездим. Хушёр торттим-да, турмуш ўртоғим ишдан келишларига тансиқ овқат тайёрладим. Уйларни гўзаллаштирдим. Турмуш ўртоғим ишдан қайтдилар. Мен юзимда табассум, очиқ чеҳра билан уларни кутиб олдим. Ҳурматларини жойига қўйиб, аёллик мулозаматини қуюқлаштирдим. Хўжайиним ҳайрон, хурсанд эдилар. Ва ниҳоят
— Бугун кун бошқачами? — дедилар. Мен эса уларга шундай дедим:
— Сизни менга тақдир қилиб берган Аллоҳимга ҳамдлар бўлсин. Энди бутун ҳаётимиз бошқача бўлади…
@AYOLLOGIKASI
Эрта тонг турмуш ўртоғимни ишга кузатгач, тез-тез нарсаларимни йиғдиму уч ёшли ўғлимни олиб, онамникига жўнадим. Онажоним ва дадажоним мени очиқ юз билан кутиб олдилар. Аммо мен уйга кирдиму, онамни қучиб йиғлай бошладим. Бу ҳолатни кўрган дадам қўлимдан набираларини олдилару, бошқа хонага ўтдилар…
«Онажон, мен ортиқ чидай олмайман, ажрашаман куёвингиз билан! Жонимдан тўйиб кетдим, онажон!» — деб, онамни маҳкам қучиб йиғлай бошладим. Онажоним: «Хўп, қизим, хўп, қизалоғим, сен нима десанг биз розимиз. Дадажонинг билан мен доимо сени қўллаб қувватлаймиз. Ўзингни бос, қизалоғим, доим ёнингдамиз» — деб мени овутдиларда, ошхонага олиб ўтдилар.
— Куёвингизнинг қилиқлари жонимга тегди. Ишдан кеч қайтади, доим баҳонаси тайёр. Гоҳида мендан араз қиладилар, мен билан тузук-қуруқ дилдан гаплашмайдилар, мени ёмон кўрадилар. Мен бундай ҳаётда яшай олмайман. Гоҳида менга жаҳл қилиб бақирадилар, тўйиб кетдим онажон…
Онажоним сукут билан бир оғиз гап қўшмай тингладилар. Сўнгра бир оз вақт жим ўтирдилар-да, бир оқ қоғоз ва қалам олиб, қоғозга ўртасидан вертикал қилиб чизиқ чизиб менга узатдилар ва дедилар:
— Маша шу чизиқнинг чап томонига куёвимнинг айбларини бирма-бир ёзиб чиқ.
Мен:
— Нега, онажон? — деб сўрашимга эътибор ҳам бермадилар.
— Ёз, ёз, сен ёзавер…» — дедилар. Мен ҳам бир оз ўйланиб ўтириб, иштиёқ билан қоғозга ёза бошладим.
«Ишдан кеч қайтади. Менга жаҳл қилади. Мен билан гаплашмайди. Менга бақиради» каби феълларини қоғозга ёзар эканман ўйладим:
— Онажоним доим «яхши» дейдиган куёвларининг аҳволини бир кўриб қўйсинлар, бир боплаб ёзай, қоғозлари тўлиб кетсин…
Ёзиб тугатдим-да, онажонимга қоғозни узатдим. Онажоним ёзганларимни ўқиб ҳам кўрмадилард-а, қоғозни ўзимга қайтариб, дедилар:
— Энди ҳар бир ёзган куёвимни ёмон феълининг рўпарасига, чизиқнинг ўнг томонига унинг ўша феълига сенинг ўзинг қиладиган жавобингни ёзиб чиқ» — десалар бўладими?
— Ёз, ёза қол! — мен жавоб ёзмай ҳеч қаёққа кетолмаслигимни англагач амаллаб ёза бошладим.
«Ишдан кеч қайтадилар» нинг рўпарисига – “Кеч келгани учун қовоқ уйиб кутиб оламан;
«Менга жаҳл қиладилар» нинг рўпарисига — «Мен кейин хафа бўламан, овқат тайёрламайман» каби ўзимнинг уларга жавоб ҳисларимни амаллаб қоғозга туширдим.
Онажонимга узатар эканман «Куёвингиз-да, ҳаммасини бошлайдиган!» дедим. Онам қўлимдан қоғозни олдилар-да, қайчи билан ўрта чизиқдан тенг иккига бўлиб қирқдилар. Куёвларининг ёмон феъллари ёзилган бўлагини ғижимлаб, ахлат челагига ташладилар. Менинг қўштирноқ ичидаги «феълларим» туширилган қоғозни ўзимга узатдиларда:
— Қизалоғим, ҳаёт ўйинчоқ эмас, қўлингда ўз қўлларинг билан ёзилган «феълларинг» турибди. Ҳозир кийинасан, набирам биз билан қолади. Қўлингдаги қоғоз билан уйингга борасан. Ўз уйингда ўз феълларингни ўқиб, ҳазм қиласан. Куёвим сенинг қандай феълларингга чидаётганини ўйлайсан. Ақлингни йиғ. Ўшандан кейин ҳам «Йўқ, мен ҳақман!» десанг биз рози, — дедилар-у, менинг қўлимга қоғозни тутқазиб кўчага чиқариб қўйдилар. Мен нима бўлганини англаб-англамай уйга кириб келдим. Ошхона курсисига омонатгина ўтирдим-да, ўз қўлларим билан ёзган чиройли «феълларим»ни ўқий бошладим. Ўқир эканман, «Наҳот мен шунчалар ёмон аёл бўлсам, наҳот менинг турмуш ўртоғим шунчалик феълимга чидаб яшаётган бўлсалар?!» — дедим.
Мен ўзимнинг шайтонга қулоқ тутган нафсимни деб норасида ўғлимни тирик етим қилишимга, ўзимни эса бебахт қилишимга бир қадам қолганлигини сездим. Хушёр торттим-да, турмуш ўртоғим ишдан келишларига тансиқ овқат тайёрладим. Уйларни гўзаллаштирдим. Турмуш ўртоғим ишдан қайтдилар. Мен юзимда табассум, очиқ чеҳра билан уларни кутиб олдим. Ҳурматларини жойига қўйиб, аёллик мулозаматини қуюқлаштирдим. Хўжайиним ҳайрон, хурсанд эдилар. Ва ниҳоят
— Бугун кун бошқачами? — дедилар. Мен эса уларга шундай дедим:
— Сизни менга тақдир қилиб берган Аллоҳимга ҳамдлар бўлсин. Энди бутун ҳаётимиз бошқача бўлади…
@AYOLLOGIKASI
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
УНУТИЛАЁТГАН СУННАТЛАР
1. Овқатланаётганда оёқ кийимни ечиб ўтириш.
2. Овқат ейиш олдидан икки қўлни бўғимгача уч марта ювиш.
3. Овқат билан бирга дастурхонда сирка ва кўкат бўлиши.
4. Одоб билан, камтарин ҳолда ўтириш.
5. “Бисмиллаҳир роҳманир роҳим” дейиш.
6. Ўнг қўл билан ейиш.
7. Туз билан бошлаш.
8. Туз билан тугатиш.
9. Нонни икки қўл билан синдириш.
10. Қўл билан ейиладиган таомни уч бармоқ билан, яъни бош, кўрсаткич ва ўрта бармоқлар билан ейиш.
11. Таомни ўз олдидан ейиш.
12. Таом юқини бармоғи билан олиб ялаш.
13. Таомланиб бўлгандан сўнг “Алҳамдулиллаҳ”, дейиш.
14. Қўлни артишдан олдин ялаш.
15. Дастурхондаги нон ушоқларини одоб ва эҳтиром билан териб ейиш.
16. Таомдан сўнг тишларни тозалаб ювиш.
17. Овқатдан сўнг оғизни уч марта ғарғара қилиш.
18. Овқатланиш асносида ҳам Аллоҳ таолонинг зикридан ва У зотнинг неъматлари шукронасидан ғофил бўлмаслик.
@AYOLLOGIKASI
1. Овқатланаётганда оёқ кийимни ечиб ўтириш.
2. Овқат ейиш олдидан икки қўлни бўғимгача уч марта ювиш.
3. Овқат билан бирга дастурхонда сирка ва кўкат бўлиши.
4. Одоб билан, камтарин ҳолда ўтириш.
5. “Бисмиллаҳир роҳманир роҳим” дейиш.
6. Ўнг қўл билан ейиш.
7. Туз билан бошлаш.
8. Туз билан тугатиш.
9. Нонни икки қўл билан синдириш.
10. Қўл билан ейиладиган таомни уч бармоқ билан, яъни бош, кўрсаткич ва ўрта бармоқлар билан ейиш.
11. Таомни ўз олдидан ейиш.
12. Таом юқини бармоғи билан олиб ялаш.
13. Таомланиб бўлгандан сўнг “Алҳамдулиллаҳ”, дейиш.
14. Қўлни артишдан олдин ялаш.
15. Дастурхондаги нон ушоқларини одоб ва эҳтиром билан териб ейиш.
16. Таомдан сўнг тишларни тозалаб ювиш.
17. Овқатдан сўнг оғизни уч марта ғарғара қилиш.
18. Овқатланиш асносида ҳам Аллоҳ таолонинг зикридан ва У зотнинг неъматлари шукронасидан ғофил бўлмаслик.
@AYOLLOGIKASI
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
📵 Ota-onalar diqqatiga: bolalaringizga telefon bermang, bu ular uchun zararli
📌 Radio toʻlqinlarining taʼsiri bolaning ruhiy va jismoniy holatiga taʼsir qilishi mumkin.
❗️ Yaqinlaringizga ham ulashib qoying.
@AYOLLOGIKASI
📌 Radio toʻlqinlarining taʼsiri bolaning ruhiy va jismoniy holatiga taʼsir qilishi mumkin.
❗️ Yaqinlaringizga ham ulashib qoying.
@AYOLLOGIKASI
Модаркуш.
-Анваров, сиз берилган саволларга жавоб беринг!-терговчи Шухратнинг гапини бўлди.-Ўтлаб кетяпсиз!
-Камандир, сизга мени қилмишларим қизиқми ахир? Шуни билмоқчимисиз?
-Ха, аммо сиз мен бераётган саволларга жавоб беринг! Вақтимни олманг ортиқча!
-Бўпти, унда вақтингизни биратўла тежаб қўя қолинг. Мен хамма қилмишларимни бўйнимга оламан, қаманг, қамоқда чиритворинг! Зора...-Шухрат каламушлар ғажиб ташлаган танани кўз олдига келтираркан, беихтиёр сесканиб кетди.-зора виждон бироз таскин топса...
-Сизда виждон борми ўзи,-терговчи киноя қилди.
-Ўзингда борми, қари каламуш! Кўкидан чўнчагинга солиб қўйса қотилни ишиниям бахтсиз тасодифга айлантирворасану!
-Анварип, тилингизга эрк берманг! Сиз хозир хизмат вазифасини бажараётган давлат ходимига тухмат қиляпсиз! Биласизми бунинг учун сизга...
-Биламан қанақа статя қўллашингизни,-Шухрат енгилгина қўл силтаб қўйди.-Менга кўзингизни ғилдиракдек айлантирманг, ўртоқ давлат ходими. Мен тухмат қилмайман, керак бўлса кимдан қанча олганингизни санаб бераман. Ишонмайсизми? Ахир, сиз тергов қилган жиноятчиларни кўплари устозларим, баъзилари ошналарим. Бизни кругдагилар хар қайси терговчи ёки хар қайси прокурор, судяларнинг виждони нархини жуда яхши биламиз. Аммо, хавотир олманг, мен сизни айблаш учун гапираётганим йўқ. Сиз бир нарсани англамаяпсиз, мен ўз ихтиёрим билан эркимни сизларнинг қўлингизга топширяпман. Тўғрими, ё биронтаси тутиб келтирдими мени?
Терговчи ўзининг сирларидан хабардор жиноятчига рўбарў келганидан чўчиб турганди. Тўғри, Анваров ўз ихтиёри билан қилган жиноятлари учун жавоб беришга келганидан хабардор эди. Аммо, ўзининг иш пиринципларини қўллашга ўрганиб қолганиданми, ё Анваровни одам ўрнида кўрмаганиданми терговда ўз хукмини ўтказишга уринаётганди. Аммо, шамол елканларни бутунлай қарши томондан шишираётгани учун, дарров кемани шамол йўналишига тўғрилашга тушди.
-Рости, сиз ўз ихтиёрингиз билан келганингизни билмагандим ука,-деди “ука” сўзига урғу бериб. У умри давомида бирон марта терговда “ука” сўзини ишлатмаганди.-Сизни нима мажбур қилди бундай қилишингизга? Бунақаси камдан –кам бўлади-да хаётда, ишониш қийинроқ бўляпти.
-Э-э, ака,-Шухрат ўзини орқа суянчиққа ташларкан кўзларини шифтга тикди.-Хаммаси ўткинчи, хаммаси ўзгарувчан бўларкан. Мен ўзига тўқ хонадонда туғилганман. Уч ёшимда янги туғилган синглим нобуд бўлган экан. Дадам ва бувим онамни айбдор билиб кўп уришишганлари учун аразлаб тоғамникига кетиб қолган эканмиз. Рости у пайтларда ота-онам нима сабабдан урушганларини тушунмасдим. Тўрт ёшимда улар яна қайта ярашишди, икки ой ўтмай яна кетиб қолганмиз. Хуллас, олти ёшимгача дам дадамникида гох тоғамникида яшадик. Тоғам бизни Қўқондаги домига кўчириб ўтказди, бўлмаса мен уни болалари билан кўп уришадиган биззи орқамиздан эса кеннаям билан онам хам юмдалашадиган бўлиб қолишганди. Шундан кейин, нимадир бўлдию, дадам бизни олиб кетгани келмади, бошқа уйланибди. Мен ўшанда онамнинг дўсти бизга бозорлик қилиб бераётгани учун келмаётганини англагандек эдим.
-Ая, Фарход амакига айтинг, бизга харажат қилиб бермасин, шунда дадам яна бизни олиб кетади, дегандим.
-Даданг энди кемайди ўғлим, у бошқага уйланяпти!-деди. Ўша тун тонггача йиғлаб чиқди. Орадан кунлар ўтаверди. Мен мактабга чиқа бошладим. Биринчи ва иккинчи синфда ўқиб юрган пайтларим хўрлик нима билмасдим. Учинчи синфга ўтганимда эса шевам ва хатти-харакатларим сабаб катта синфлар мени кўп масхара қиладиган бўлиб қолишди. Кейин бунга синфдошларим хам қўшила бошлади. Бир куни хатто муштлашиб хам кеттик. Урушқоқ бола эканимни аввал ўзим хам билмасдим. 3-4 болани уриб қўйганимдан кейин ўзимга бўлган ишончим янаям ортиб кетти. Аммо, мен бу ерда бегона ва келгинди эканман-да. Мени тарафдорларим йўқ эди мактабда, аксинча рақибларим кўпайиб кетти. Нақд ўнтача бола роса тепкилаб, абгоримни чиқаришди. Шунда катта синфда ўқийдиган Жорж деган бола келиб бизни ажратиб қўйди.......
@AYOLLOGIKASI
-Анваров, сиз берилган саволларга жавоб беринг!-терговчи Шухратнинг гапини бўлди.-Ўтлаб кетяпсиз!
-Камандир, сизга мени қилмишларим қизиқми ахир? Шуни билмоқчимисиз?
-Ха, аммо сиз мен бераётган саволларга жавоб беринг! Вақтимни олманг ортиқча!
-Бўпти, унда вақтингизни биратўла тежаб қўя қолинг. Мен хамма қилмишларимни бўйнимга оламан, қаманг, қамоқда чиритворинг! Зора...-Шухрат каламушлар ғажиб ташлаган танани кўз олдига келтираркан, беихтиёр сесканиб кетди.-зора виждон бироз таскин топса...
-Сизда виждон борми ўзи,-терговчи киноя қилди.
-Ўзингда борми, қари каламуш! Кўкидан чўнчагинга солиб қўйса қотилни ишиниям бахтсиз тасодифга айлантирворасану!
-Анварип, тилингизга эрк берманг! Сиз хозир хизмат вазифасини бажараётган давлат ходимига тухмат қиляпсиз! Биласизми бунинг учун сизга...
-Биламан қанақа статя қўллашингизни,-Шухрат енгилгина қўл силтаб қўйди.-Менга кўзингизни ғилдиракдек айлантирманг, ўртоқ давлат ходими. Мен тухмат қилмайман, керак бўлса кимдан қанча олганингизни санаб бераман. Ишонмайсизми? Ахир, сиз тергов қилган жиноятчиларни кўплари устозларим, баъзилари ошналарим. Бизни кругдагилар хар қайси терговчи ёки хар қайси прокурор, судяларнинг виждони нархини жуда яхши биламиз. Аммо, хавотир олманг, мен сизни айблаш учун гапираётганим йўқ. Сиз бир нарсани англамаяпсиз, мен ўз ихтиёрим билан эркимни сизларнинг қўлингизга топширяпман. Тўғрими, ё биронтаси тутиб келтирдими мени?
Терговчи ўзининг сирларидан хабардор жиноятчига рўбарў келганидан чўчиб турганди. Тўғри, Анваров ўз ихтиёри билан қилган жиноятлари учун жавоб беришга келганидан хабардор эди. Аммо, ўзининг иш пиринципларини қўллашга ўрганиб қолганиданми, ё Анваровни одам ўрнида кўрмаганиданми терговда ўз хукмини ўтказишга уринаётганди. Аммо, шамол елканларни бутунлай қарши томондан шишираётгани учун, дарров кемани шамол йўналишига тўғрилашга тушди.
-Рости, сиз ўз ихтиёрингиз билан келганингизни билмагандим ука,-деди “ука” сўзига урғу бериб. У умри давомида бирон марта терговда “ука” сўзини ишлатмаганди.-Сизни нима мажбур қилди бундай қилишингизга? Бунақаси камдан –кам бўлади-да хаётда, ишониш қийинроқ бўляпти.
-Э-э, ака,-Шухрат ўзини орқа суянчиққа ташларкан кўзларини шифтга тикди.-Хаммаси ўткинчи, хаммаси ўзгарувчан бўларкан. Мен ўзига тўқ хонадонда туғилганман. Уч ёшимда янги туғилган синглим нобуд бўлган экан. Дадам ва бувим онамни айбдор билиб кўп уришишганлари учун аразлаб тоғамникига кетиб қолган эканмиз. Рости у пайтларда ота-онам нима сабабдан урушганларини тушунмасдим. Тўрт ёшимда улар яна қайта ярашишди, икки ой ўтмай яна кетиб қолганмиз. Хуллас, олти ёшимгача дам дадамникида гох тоғамникида яшадик. Тоғам бизни Қўқондаги домига кўчириб ўтказди, бўлмаса мен уни болалари билан кўп уришадиган биззи орқамиздан эса кеннаям билан онам хам юмдалашадиган бўлиб қолишганди. Шундан кейин, нимадир бўлдию, дадам бизни олиб кетгани келмади, бошқа уйланибди. Мен ўшанда онамнинг дўсти бизга бозорлик қилиб бераётгани учун келмаётганини англагандек эдим.
-Ая, Фарход амакига айтинг, бизга харажат қилиб бермасин, шунда дадам яна бизни олиб кетади, дегандим.
-Даданг энди кемайди ўғлим, у бошқага уйланяпти!-деди. Ўша тун тонггача йиғлаб чиқди. Орадан кунлар ўтаверди. Мен мактабга чиқа бошладим. Биринчи ва иккинчи синфда ўқиб юрган пайтларим хўрлик нима билмасдим. Учинчи синфга ўтганимда эса шевам ва хатти-харакатларим сабаб катта синфлар мени кўп масхара қиладиган бўлиб қолишди. Кейин бунга синфдошларим хам қўшила бошлади. Бир куни хатто муштлашиб хам кеттик. Урушқоқ бола эканимни аввал ўзим хам билмасдим. 3-4 болани уриб қўйганимдан кейин ўзимга бўлган ишончим янаям ортиб кетти. Аммо, мен бу ерда бегона ва келгинди эканман-да. Мени тарафдорларим йўқ эди мактабда, аксинча рақибларим кўпайиб кетти. Нақд ўнтача бола роса тепкилаб, абгоримни чиқаришди. Шунда катта синфда ўқийдиган Жорж деган бола келиб бизни ажратиб қўйди.......
@AYOLLOGIKASI
-Отинг нима?-сўради у уст бошимни қоқиб.
-Шухрат,-дедим лабимдан оққан қонни артиб.
-Шурик, маладес ука. Сен юттинг ука. Қара, беш кишини йиғлаттинг, ўзинг йиғламадинг! Сени ўзимга шагирд қиволаман, бўптими, хеч ким мишиғингни пишт деёлмайди кейин. Энди бориб бетигни юв, дарсингга кир. Устозинг сўраса йиқилиб тушдим де, бировни сотиб юрма, мужикни ишимас бу,-деди. Мен эса, синфга кирмадим, уйга жўнадим. Аям бу пайтда бозорда пирашка сотарди, уйда хеч ким йўқлиги учун калитим билан очиб кирдим. Аммо... аммо не кўз билан кўрайки... Уй ўртасида Фарход амаки трусикчан ароқ ичиб ўтирибди. Ваннада эса сув шалдираяпти, аям ювинаётган бўлса керак.
Мен болаларча онгим билан хам бу одам дадамнинг ўрнини босмоқчи бўлаётганини тушуниб етгандим. Коридор бурчагида аямни эски зонтиги суялиб турган экан. Ўшани олдимда Фарход амакини ортидан бориб миясига “қарс” этиб солдим. Икккинчисини бошига уришга улгурмадим. Фарход амаки бир томонига сапчиб чап бердию, оёғи чалкашиб йиқилди. Мен унга ташланиб елкасига урдим. У эса ўрнидан турмоқчи бўлардию, гандираклаб йиқилиб тушарди. У ўшанда ё маст бўлган ё мен урганда накаут бўлган.
-Шухрат!!! –аям бақирганча келиб қўлимдан зонтикни тортиб олди.
-Кетси-и-ин!!!-деб бақирдим бор кучим билан.-Иккалангниям ўлдираман!
Аям мени қучоқлаб, юзимни кўксига босди.
-Бўлди ўғлим, ўзингни бос!
-Қочинг, қўйворинг!-деб талвасага туша бошладим. Ўша пайтда роса ғазабланиб кетгандим. Қулоғимга хеч нарса кирмасди. Фақат бор кучим билан бақирардим “Ўлдираман!”
Онам мени юпатаётганда Фарход амаки кийиниб чиқиб кетибди. Шундан кейин у бизникига келмай қўйди. Мен уни қўрқитдим деб ўзимча хурсанд эдим. Аммо, алдагани бола яхши экан. Бир куни мактабдан қайтаётиб тасодифан Фарход амакини кўриб қолдим. Унинг оқ “Тико” машинаси чинор остида турганди. Орқа ўриндиқда кимдир бор, бутун гавдаси билан ўгирилиб гаплашиб ўтирарди. Яқинига борганда орқа ўриндиқдаги аёлни хам танидим, у аям экан. Йўл четидан иккала қўлимга хам муштдек тош олдим. Биринчи тошни отиб олд эшик ойнасини чилпарчин қилдим. Иккинчиси билан аям ўтирган жойдаги ойнани синдирдим. Яна тош излаётганимда Фарход амаки сўкинганча келиб сочимдан чангаллади. Мен эса унгача учинчи тошни олиб улгургандим. Унга ўгирилганимда эса биқинига тош билан солдим. У хам менга тарсаки тортишга улгурган экан. Йўл четидаги гулзорга учиб тушдим. Одатда бунақа пайтда болалар қочиб қолади, мен эса қочмадим. Дарров иккал қўлимга хам тош олиб химояга шайландим. Яхшики, аям келиб мени судраб кетти. Йўлма-йўл нималардир деб гапирар, мен эса эшитмасдим, эшитсамам уқмасдим. Уйга киришимиз билан аям мени зарда билан кравотимга итариб юборди. Мен эса шартта туриб ошхонага югурдим. Катта ош пичоқни олиб устига қараб югурдим. Назаримда онам мени пичоқлайди деб ўйлаб ортига қочдию, мактаб папкамга қоқилиб йиқилиб тушди. Мен шартта қорнига миниб ўтирдимда пичоқни томоғига тирадим.
-Сўйиб ташайман ая! Яна бир марта кўрсам, ухлаб ётганингизда сўйиб ташайман!-гапларим ростлигини кўрсатиш учун пичоқни қаттиқроқ босдим. Аям қўрққанидан ранглари оқариб кетти, тили эса танглайига ёпишиб қолганди.
Шундан уч-тўрт кун ўтиб Фарход амакини аёли билан хам каттагина жанжал бўлиб ўтти. У аёл уйимизга бостириб келиб:
-Сени қаматаман! Квартирангда ишратхона очгансан, эримни йўлдан ургансан! Хозир бориб махаллаком билан учаскавойни бошлаб келаман!-деб аюханнос сола бошлади. Орадан ярим соат ўтмай эса икки кишини бошлаб келди. Бири учаскавой эди. Улар аям билан гаплашиб турганда Фарход амакининг ўзи хам кириб келди. Аввалига хотинини сўкиб хайдаворди. Кейин учаскавойларга нималарнидир тушунтира бошлади. Мен уларни гапини яхши эшитолмаётгандим. Узуқ – юлуқ гаплардан тушунганим “никох”, “масжид” деган гаплар эди. Улар чиқиб кетишаётганда Фарход амаки “талоқсан” деганди, онам йиғлаб юборди.
Бунинг оқибатида аввалига аям Фарход амакини ошхонасидан хайдалди. Кейин эса, биз очлик нима эканини бошимиздан ўтказа бошладик. Аям эрталаб чиқиб кетиб иш излар, аксига олиб иш хам топилмасди. Бир куни мактабдан келаётсам, нонвойхона олдида бир сават нон турибдию, сотувчи йўқ.........
@AYOLLOGIKASI
-Шухрат,-дедим лабимдан оққан қонни артиб.
-Шурик, маладес ука. Сен юттинг ука. Қара, беш кишини йиғлаттинг, ўзинг йиғламадинг! Сени ўзимга шагирд қиволаман, бўптими, хеч ким мишиғингни пишт деёлмайди кейин. Энди бориб бетигни юв, дарсингга кир. Устозинг сўраса йиқилиб тушдим де, бировни сотиб юрма, мужикни ишимас бу,-деди. Мен эса, синфга кирмадим, уйга жўнадим. Аям бу пайтда бозорда пирашка сотарди, уйда хеч ким йўқлиги учун калитим билан очиб кирдим. Аммо... аммо не кўз билан кўрайки... Уй ўртасида Фарход амаки трусикчан ароқ ичиб ўтирибди. Ваннада эса сув шалдираяпти, аям ювинаётган бўлса керак.
Мен болаларча онгим билан хам бу одам дадамнинг ўрнини босмоқчи бўлаётганини тушуниб етгандим. Коридор бурчагида аямни эски зонтиги суялиб турган экан. Ўшани олдимда Фарход амакини ортидан бориб миясига “қарс” этиб солдим. Икккинчисини бошига уришга улгурмадим. Фарход амаки бир томонига сапчиб чап бердию, оёғи чалкашиб йиқилди. Мен унга ташланиб елкасига урдим. У эса ўрнидан турмоқчи бўлардию, гандираклаб йиқилиб тушарди. У ўшанда ё маст бўлган ё мен урганда накаут бўлган.
-Шухрат!!! –аям бақирганча келиб қўлимдан зонтикни тортиб олди.
-Кетси-и-ин!!!-деб бақирдим бор кучим билан.-Иккалангниям ўлдираман!
Аям мени қучоқлаб, юзимни кўксига босди.
-Бўлди ўғлим, ўзингни бос!
-Қочинг, қўйворинг!-деб талвасага туша бошладим. Ўша пайтда роса ғазабланиб кетгандим. Қулоғимга хеч нарса кирмасди. Фақат бор кучим билан бақирардим “Ўлдираман!”
Онам мени юпатаётганда Фарход амаки кийиниб чиқиб кетибди. Шундан кейин у бизникига келмай қўйди. Мен уни қўрқитдим деб ўзимча хурсанд эдим. Аммо, алдагани бола яхши экан. Бир куни мактабдан қайтаётиб тасодифан Фарход амакини кўриб қолдим. Унинг оқ “Тико” машинаси чинор остида турганди. Орқа ўриндиқда кимдир бор, бутун гавдаси билан ўгирилиб гаплашиб ўтирарди. Яқинига борганда орқа ўриндиқдаги аёлни хам танидим, у аям экан. Йўл четидан иккала қўлимга хам муштдек тош олдим. Биринчи тошни отиб олд эшик ойнасини чилпарчин қилдим. Иккинчиси билан аям ўтирган жойдаги ойнани синдирдим. Яна тош излаётганимда Фарход амаки сўкинганча келиб сочимдан чангаллади. Мен эса унгача учинчи тошни олиб улгургандим. Унга ўгирилганимда эса биқинига тош билан солдим. У хам менга тарсаки тортишга улгурган экан. Йўл четидаги гулзорга учиб тушдим. Одатда бунақа пайтда болалар қочиб қолади, мен эса қочмадим. Дарров иккал қўлимга хам тош олиб химояга шайландим. Яхшики, аям келиб мени судраб кетти. Йўлма-йўл нималардир деб гапирар, мен эса эшитмасдим, эшитсамам уқмасдим. Уйга киришимиз билан аям мени зарда билан кравотимга итариб юборди. Мен эса шартта туриб ошхонага югурдим. Катта ош пичоқни олиб устига қараб югурдим. Назаримда онам мени пичоқлайди деб ўйлаб ортига қочдию, мактаб папкамга қоқилиб йиқилиб тушди. Мен шартта қорнига миниб ўтирдимда пичоқни томоғига тирадим.
-Сўйиб ташайман ая! Яна бир марта кўрсам, ухлаб ётганингизда сўйиб ташайман!-гапларим ростлигини кўрсатиш учун пичоқни қаттиқроқ босдим. Аям қўрққанидан ранглари оқариб кетти, тили эса танглайига ёпишиб қолганди.
Шундан уч-тўрт кун ўтиб Фарход амакини аёли билан хам каттагина жанжал бўлиб ўтти. У аёл уйимизга бостириб келиб:
-Сени қаматаман! Квартирангда ишратхона очгансан, эримни йўлдан ургансан! Хозир бориб махаллаком билан учаскавойни бошлаб келаман!-деб аюханнос сола бошлади. Орадан ярим соат ўтмай эса икки кишини бошлаб келди. Бири учаскавой эди. Улар аям билан гаплашиб турганда Фарход амакининг ўзи хам кириб келди. Аввалига хотинини сўкиб хайдаворди. Кейин учаскавойларга нималарнидир тушунтира бошлади. Мен уларни гапини яхши эшитолмаётгандим. Узуқ – юлуқ гаплардан тушунганим “никох”, “масжид” деган гаплар эди. Улар чиқиб кетишаётганда Фарход амаки “талоқсан” деганди, онам йиғлаб юборди.
Бунинг оқибатида аввалига аям Фарход амакини ошхонасидан хайдалди. Кейин эса, биз очлик нима эканини бошимиздан ўтказа бошладик. Аям эрталаб чиқиб кетиб иш излар, аксига олиб иш хам топилмасди. Бир куни мактабдан келаётсам, нонвойхона олдида бир сават нон турибдию, сотувчи йўқ.........
@AYOLLOGIKASI
Яқинига боргунимча атрофни кузатиб, чамалаб кўрдим, ўғирласам бўларкан. Саватдан иккита ноннни олдиму хеч нарса бўлмагандек йўлимда давом эттим. Олдимдан чиққан бурилишдан ўнгга бурилиб тўхтадим. Шоша –пиша нонни оғзимга солиб чайнай бошладим. Жуда оч эдим, эрталаб хам тузук-қуруқ нонушта қилолмагандик.
Чайнаганимни хали ютмасимдан тепамга кимдир келиб тўхтади. Бошимни кўтариб қарасам Жорж кулиб турибди.
-Братишка нон ўғирладинга а хозир?
-Йўқ,-дедим қўрқиб.
-Кўрдим ўзим братишка. Мени алдолмисан. Аммо, жа паст кеттингда ука. Ўғирласанг тузукроқ нарса олмисанми? Пул ўғирлаганмисан хеч!
-Йўқ! Мен ўғримасман. Уйда нон йўқ эди, шунга мажбур... очқаганим учун...
-Бўлди, қиз боладек қизараверма. Менам сендакаман ука. Юр, сенга бир нима ўргатаман. Хув анави астановкада автобус кутамиз. Кейин автобусда бозорга борамиз.
-Нимага?!
-Чўнтак тўлдирамиз.
-Қанақасига?
-Юрувр, сенга ўргатаман ўзим.
Шу билан Жорж иккимиз ўғирлик қила бошладик. Автобусга чиққанда одамлар тиқин бўлса хурсанд бўлиб кетардик. Чунки, одам кўп бўлса чўнтакларидан , сумкаларидан пул олишимиз осон бўларди. Бозорга бориб олгач эса атай одам тиқилиб юрадиган йўлакларга ўзимизни урардик.
-Онангиз уйга пул олиб борсангиз индамасмиди?-терговчи савол ташлади.
-Индади, роса уришди. Аммо, мен барибир ўғирлик қилавердим. Пулимни тўплаб катта магнитафон олдим. Онам ўшандаям роса уришди. Бу гапларни Жоржга айтсам, кейинги сафар онангга кир машина олиб бер, индамай қўяди деб маслахат берди. У айтгандек қилдим. Онам баттар уришди. Ўша куни уришиб чиқиб кетганча уйга қайтиб бормадим, Жоржларникида ухладим. Унинг қари энаси бор экан холос. Хуллас, мактабни битиргунча устаси фаранг ўғрига айландим. Бу оради биор икки марта қўлга хам тушдик, муштлашдик, қочдик. Эххе, не кунларни кўрмади бошимиз.
-Кейинчи, нима сизни бу ерга келишга мажбур қилди?-терговчи сухбатни қисқартиришга урина бошлади.
-Кейин онамни машина уриб кетти. Касалхонада узоқ даволаттим. Барибир, уйга олиб кетганимда хам оёқлари ишламасди, бел умуртқаси қаттиқ шикастланганди. Бир аёлни ёллагандим, онамга қараб туришига. Қон босими кўтарилиб турса, бунинг устига юролмаса... Бир ўзини ташлаб кўчага чиқолмайманку.
-Хайдовчи ёрдам қилдими?
-Ха, ёрдам қилмоқчи бўлди аммо, пулини олмадим. Худони йўлида уни кечирдим, таксислигингни қилавер, оилангни боқ дедим. Тўғрида, Худодан келмаса бандани товонига тикон хам кирмайди. Мен англаб турардим, бу ишлар хаммаси мени гунохларим эвазига бошимизга келаётганди. Қанча одамларни пулини шилганман, қон-қақшатганман. Хаётимни ўзгартириш, халол ишлашга қарор қилгандиму, аммо кеч эди. Қўқонни лисопаркдаги ўғри-қиморбозлар тўдасини кассасини уриб кетгандик. Тўғри, улар биздан шубхалангани йўқ эдию, аммо сир фош бўлиб қолиши эхтимоли юқори эди. Бизни гурухдан бир Малиш лақабли йигит ўша ишни разведка қилаётганимизда қовун тушириб қўяёзгани учун унинг улушини бермай тўдадан бадарға қилувдик. Кейин эшитсам, лисопаркликларни биттаси ўша бола билан зонада билла ўтирган экан. Аламидан бизни сотиб қўйиши мумкинлигини билиб, вақтинча яширинишга қарор қилдик. Мен аямни машинага олиб Сарқўрғонга – ёзда тўдамиз билан бориб маишат қиладиган дачага олиб бордим. Бирор хафта шу ерда яшаб турмоқчи эдик. Қиш келиб қолгани учун дача бўм-бўш, хўжайини шунинг учун калитни бериб ўзи келмаганди.
Аямни уй ичига олиб кирганимда бу ерлар шахардан анчагина совуқлигини сездим. Ўтин қилиб печка ёқсам бўларкан деб ўйлаб турсам, телефоним чақириб қолди.
-Ало, Шухрат, лисопаркка олиб келишди мени, тезроқ...-дедию, алоқа узилди. Бу биркўз эди, шеригим. Қайта қўнғироқ қилсам, ўчирилган деяверди. Юрагим бир фалокатни сезиб турарди. Худди, кимдир сотгану, энди бизни қидиришаётгандек.
-Ая, сиз ўтира туринг, мен бирор соатда қайтаман. Шошилишда бозорлик қилмабман, харажат қилиб келаман.
-Тезроқ қайтгин болам, бу ерда бир ўзим қийналаман! Гадотопмас жойларга келиш шартмиди?.......
@AYOLLOGIKASI
Чайнаганимни хали ютмасимдан тепамга кимдир келиб тўхтади. Бошимни кўтариб қарасам Жорж кулиб турибди.
-Братишка нон ўғирладинга а хозир?
-Йўқ,-дедим қўрқиб.
-Кўрдим ўзим братишка. Мени алдолмисан. Аммо, жа паст кеттингда ука. Ўғирласанг тузукроқ нарса олмисанми? Пул ўғирлаганмисан хеч!
-Йўқ! Мен ўғримасман. Уйда нон йўқ эди, шунга мажбур... очқаганим учун...
-Бўлди, қиз боладек қизараверма. Менам сендакаман ука. Юр, сенга бир нима ўргатаман. Хув анави астановкада автобус кутамиз. Кейин автобусда бозорга борамиз.
-Нимага?!
-Чўнтак тўлдирамиз.
-Қанақасига?
-Юрувр, сенга ўргатаман ўзим.
Шу билан Жорж иккимиз ўғирлик қила бошладик. Автобусга чиққанда одамлар тиқин бўлса хурсанд бўлиб кетардик. Чунки, одам кўп бўлса чўнтакларидан , сумкаларидан пул олишимиз осон бўларди. Бозорга бориб олгач эса атай одам тиқилиб юрадиган йўлакларга ўзимизни урардик.
-Онангиз уйга пул олиб борсангиз индамасмиди?-терговчи савол ташлади.
-Индади, роса уришди. Аммо, мен барибир ўғирлик қилавердим. Пулимни тўплаб катта магнитафон олдим. Онам ўшандаям роса уришди. Бу гапларни Жоржга айтсам, кейинги сафар онангга кир машина олиб бер, индамай қўяди деб маслахат берди. У айтгандек қилдим. Онам баттар уришди. Ўша куни уришиб чиқиб кетганча уйга қайтиб бормадим, Жоржларникида ухладим. Унинг қари энаси бор экан холос. Хуллас, мактабни битиргунча устаси фаранг ўғрига айландим. Бу оради биор икки марта қўлга хам тушдик, муштлашдик, қочдик. Эххе, не кунларни кўрмади бошимиз.
-Кейинчи, нима сизни бу ерга келишга мажбур қилди?-терговчи сухбатни қисқартиришга урина бошлади.
-Кейин онамни машина уриб кетти. Касалхонада узоқ даволаттим. Барибир, уйга олиб кетганимда хам оёқлари ишламасди, бел умуртқаси қаттиқ шикастланганди. Бир аёлни ёллагандим, онамга қараб туришига. Қон босими кўтарилиб турса, бунинг устига юролмаса... Бир ўзини ташлаб кўчага чиқолмайманку.
-Хайдовчи ёрдам қилдими?
-Ха, ёрдам қилмоқчи бўлди аммо, пулини олмадим. Худони йўлида уни кечирдим, таксислигингни қилавер, оилангни боқ дедим. Тўғрида, Худодан келмаса бандани товонига тикон хам кирмайди. Мен англаб турардим, бу ишлар хаммаси мени гунохларим эвазига бошимизга келаётганди. Қанча одамларни пулини шилганман, қон-қақшатганман. Хаётимни ўзгартириш, халол ишлашга қарор қилгандиму, аммо кеч эди. Қўқонни лисопаркдаги ўғри-қиморбозлар тўдасини кассасини уриб кетгандик. Тўғри, улар биздан шубхалангани йўқ эдию, аммо сир фош бўлиб қолиши эхтимоли юқори эди. Бизни гурухдан бир Малиш лақабли йигит ўша ишни разведка қилаётганимизда қовун тушириб қўяёзгани учун унинг улушини бермай тўдадан бадарға қилувдик. Кейин эшитсам, лисопаркликларни биттаси ўша бола билан зонада билла ўтирган экан. Аламидан бизни сотиб қўйиши мумкинлигини билиб, вақтинча яширинишга қарор қилдик. Мен аямни машинага олиб Сарқўрғонга – ёзда тўдамиз билан бориб маишат қиладиган дачага олиб бордим. Бирор хафта шу ерда яшаб турмоқчи эдик. Қиш келиб қолгани учун дача бўм-бўш, хўжайини шунинг учун калитни бериб ўзи келмаганди.
Аямни уй ичига олиб кирганимда бу ерлар шахардан анчагина совуқлигини сездим. Ўтин қилиб печка ёқсам бўларкан деб ўйлаб турсам, телефоним чақириб қолди.
-Ало, Шухрат, лисопаркка олиб келишди мени, тезроқ...-дедию, алоқа узилди. Бу биркўз эди, шеригим. Қайта қўнғироқ қилсам, ўчирилган деяверди. Юрагим бир фалокатни сезиб турарди. Худди, кимдир сотгану, энди бизни қидиришаётгандек.
-Ая, сиз ўтира туринг, мен бирор соатда қайтаман. Шошилишда бозорлик қилмабман, харажат қилиб келаман.
-Тезроқ қайтгин болам, бу ерда бир ўзим қийналаман! Гадотопмас жойларга келиш шартмиди?.......
@AYOLLOGIKASI
Хўп ая тез қайтаман! дедиму шахарга қайттим. Биркўз айтган жойга келсам хеч ким йўқ. Устозни излаб кеттим. Уни ўйнашини квартирасидан топиб вазиятни айттим. Икковлашиб яна лисопаркка қайттик.
Нима бўлса бўлди Соқолникига кирамиз деди у йўлда Жуда бўлмаса пулни қайтарамиз ахир ошнамизни уларга ташлаб қўймаймизку.
Энди пулга кўнишмайди, бўнак тўлашга тўғри келади дедим.
Тўлаймиз устига қанча қўйса тўлаймиз.-деди у қатият билан.
Соқол лақабли ўғриникига кирсак, ростдан хам тўда шу ерда экан. Бизни кириб келганимизни кўриб анграйиб қолишди. Кейин шартта туриб бизни ўраб ола бошладилар. Устозим хар эхтимолга қарши айёрлик қилди:
Нима гап ошналар, мехмонни шунақа кутиб оласизларми?
Қанақа мехмон, қароқчисанку сенлар.
Тушунмадим, исботинг борми?
Бор!
Бўлса кўрсат, гаплашамиз!-деди устозим пинагини бузмай. Биркўзни улар роса дўппослашган аммо хеч гап айтмаган экан. Бахтимизга Малиш хам уларга сал мужмалроқ қилиб хабар берган экан. Яни улар мени тўдадан хайдаб қанақадир катта ишга қўл уришди! деган экан. Албатта уям ўз хаётини страховка қилган, очиқ сотқинлик қилса ўлдириб юборишимиздан қўрққан. Устозим ўша гапга чиппа ёпишди:
-Тўғри, бизни ишимиз кўп, аммо сизлар билан ишимиз йўқ. Қани Малишни чақириб сўранглар унда биз сизларга панд берганимизни исботласин!
Улар Малишга қўнғироқ қила бошладилар. Ха деганда унга боғлана олмадилар. Устозим вазиятдан фойдаланиб қолди:
Бўпти йигитлар, уни топиб аниғини сўраб оларсизлар! Мабодо бизни айбдор қилса туфлимни қаерда ечишимни биласизлар! Энди мени укамни қўйворинглар!
Аниғини билмагунча хеч қаёққа кетмайсизлар!-деди улар ичида каттароғи қовоғини уйиб.
Ўзинг ўйла ошна пулингни олган бўлсам ўз оёғим билан шу ерга келармидим. Масалан сен мени ўрнимда бўлганингда келишга духинг етармиди?
Шу гап уларга етарли бўлди. Бир кўзни олиб, кўчага чиқдик. Мен устозни гап билишига ичимда тахсин ўқиб тургандим. Машинага ўтиришимиз билан:
Гап йўқ устоз, гапниям кийдирвордингизе дедим кулиб. Гап билганга минг танга ука устоз чўнтагидан чулумни олди. Буни ювмасак бўмийди а биркўз? Ахволинг яхшими? Суяклар бутунми?
Яхши бир кўз оғриқдан ғижиниб ўтирарди.
Устоз чулумга қора чарс ва наша аралаштириб ўқлади. Йўл йўлакай чекиб кеттик. Шу билан тамом рамкадан чиқиб кетибман. Бир кўзни квартирасига борганимизниям устига ароқ ичганимизниям эслолмайман. Тонг чоғи чанқаб уйғонсам бошим ёрилиб кетай деяпти. Шишада қолган яримта ароқни бир кўтаришда бўшатиб яна ўзимни диванга ташлаганим эсимда. Бир пайт ярим тунда уйғониб кеттим. Бошим халиям оғрияпи. Атрофга қарасам, устоз кетибди, бир кўз билан иккита шеригим ухлаб ётибди. Улар қачон келди эслолмайман. Шу пайт аям дачада қолганини эслаб қолдиму сакраб ўрнимдан турдим. Кителимни елкамга ташлаб ховлига югурдим. Не кўз билан кўрайки машинам йўқ. Афтидан устоз миниб кетган шекилли. Яхшики бир кўзни жигулиси турган экан. Қайтиб кириб калитни олиб чиқдим. Соатга қарасам тунги икки бўлибди. Аям тинчмикан ишқилиб, деган хавотирда машинага ўтирдим. Бахтимга, машина биттада ўт олди. Мингга қўйиб кетяпману кўз олдимдан онам кетмаяпти.
Дача хаёлимда Анжанданам узоқ кўриниб кетти хеч етиб бормаяпмана! Йўқ, ярим соатлардан кейин Сарқўрғоннинг шағал тўкилган кўчасига хам етиб келдим. Қишлоқ оралаб дачалар жойлашган томон ўтиб бордим. Етиб борганимда таниш дачада чироқ кўринмади. Нахотки кетаётиб ёқмаган бўлсам. Ахир онам чироқни хам ёқолмайдику!
Ховлига кирсам хаммаёқ жим жит на бир овоз бор на бир чироқ нури. Онамни ташлаб кетган хонага югурдим. Эшикни очдиму очиб чироқни ёқдим... Аям аяжоним.
Шухрат икки кафти билан юзларини тўсганча жимиб қолди. У ўзини тутиб туролмас елкалари силкиниб йиғларди.
Терговчи у гапираётганда папка ичини очиб, дачадан олинган расмларни кўраётганди. Қанчалар ачинарли холат. Расмдаги мурданинг афтини таниб бўлмасди. Кийимдан холи бўлган қисмлар, бош қисми, қўллар, оёқлар, қорин ва биқин қислари каламушлар томонидан ғажиб ташланган бўлиб қорин ўрнида тандир оғзидек қора ўра кўриниб турарди.
Аҳмаджонов Дониёр
@AYOLLOGIKASI
Нима бўлса бўлди Соқолникига кирамиз деди у йўлда Жуда бўлмаса пулни қайтарамиз ахир ошнамизни уларга ташлаб қўймаймизку.
Энди пулга кўнишмайди, бўнак тўлашга тўғри келади дедим.
Тўлаймиз устига қанча қўйса тўлаймиз.-деди у қатият билан.
Соқол лақабли ўғриникига кирсак, ростдан хам тўда шу ерда экан. Бизни кириб келганимизни кўриб анграйиб қолишди. Кейин шартта туриб бизни ўраб ола бошладилар. Устозим хар эхтимолга қарши айёрлик қилди:
Нима гап ошналар, мехмонни шунақа кутиб оласизларми?
Қанақа мехмон, қароқчисанку сенлар.
Тушунмадим, исботинг борми?
Бор!
Бўлса кўрсат, гаплашамиз!-деди устозим пинагини бузмай. Биркўзни улар роса дўппослашган аммо хеч гап айтмаган экан. Бахтимизга Малиш хам уларга сал мужмалроқ қилиб хабар берган экан. Яни улар мени тўдадан хайдаб қанақадир катта ишга қўл уришди! деган экан. Албатта уям ўз хаётини страховка қилган, очиқ сотқинлик қилса ўлдириб юборишимиздан қўрққан. Устозим ўша гапга чиппа ёпишди:
-Тўғри, бизни ишимиз кўп, аммо сизлар билан ишимиз йўқ. Қани Малишни чақириб сўранглар унда биз сизларга панд берганимизни исботласин!
Улар Малишга қўнғироқ қила бошладилар. Ха деганда унга боғлана олмадилар. Устозим вазиятдан фойдаланиб қолди:
Бўпти йигитлар, уни топиб аниғини сўраб оларсизлар! Мабодо бизни айбдор қилса туфлимни қаерда ечишимни биласизлар! Энди мени укамни қўйворинглар!
Аниғини билмагунча хеч қаёққа кетмайсизлар!-деди улар ичида каттароғи қовоғини уйиб.
Ўзинг ўйла ошна пулингни олган бўлсам ўз оёғим билан шу ерга келармидим. Масалан сен мени ўрнимда бўлганингда келишга духинг етармиди?
Шу гап уларга етарли бўлди. Бир кўзни олиб, кўчага чиқдик. Мен устозни гап билишига ичимда тахсин ўқиб тургандим. Машинага ўтиришимиз билан:
Гап йўқ устоз, гапниям кийдирвордингизе дедим кулиб. Гап билганга минг танга ука устоз чўнтагидан чулумни олди. Буни ювмасак бўмийди а биркўз? Ахволинг яхшими? Суяклар бутунми?
Яхши бир кўз оғриқдан ғижиниб ўтирарди.
Устоз чулумга қора чарс ва наша аралаштириб ўқлади. Йўл йўлакай чекиб кеттик. Шу билан тамом рамкадан чиқиб кетибман. Бир кўзни квартирасига борганимизниям устига ароқ ичганимизниям эслолмайман. Тонг чоғи чанқаб уйғонсам бошим ёрилиб кетай деяпти. Шишада қолган яримта ароқни бир кўтаришда бўшатиб яна ўзимни диванга ташлаганим эсимда. Бир пайт ярим тунда уйғониб кеттим. Бошим халиям оғрияпи. Атрофга қарасам, устоз кетибди, бир кўз билан иккита шеригим ухлаб ётибди. Улар қачон келди эслолмайман. Шу пайт аям дачада қолганини эслаб қолдиму сакраб ўрнимдан турдим. Кителимни елкамга ташлаб ховлига югурдим. Не кўз билан кўрайки машинам йўқ. Афтидан устоз миниб кетган шекилли. Яхшики бир кўзни жигулиси турган экан. Қайтиб кириб калитни олиб чиқдим. Соатга қарасам тунги икки бўлибди. Аям тинчмикан ишқилиб, деган хавотирда машинага ўтирдим. Бахтимга, машина биттада ўт олди. Мингга қўйиб кетяпману кўз олдимдан онам кетмаяпти.
Дача хаёлимда Анжанданам узоқ кўриниб кетти хеч етиб бормаяпмана! Йўқ, ярим соатлардан кейин Сарқўрғоннинг шағал тўкилган кўчасига хам етиб келдим. Қишлоқ оралаб дачалар жойлашган томон ўтиб бордим. Етиб борганимда таниш дачада чироқ кўринмади. Нахотки кетаётиб ёқмаган бўлсам. Ахир онам чироқни хам ёқолмайдику!
Ховлига кирсам хаммаёқ жим жит на бир овоз бор на бир чироқ нури. Онамни ташлаб кетган хонага югурдим. Эшикни очдиму очиб чироқни ёқдим... Аям аяжоним.
Шухрат икки кафти билан юзларини тўсганча жимиб қолди. У ўзини тутиб туролмас елкалари силкиниб йиғларди.
Терговчи у гапираётганда папка ичини очиб, дачадан олинган расмларни кўраётганди. Қанчалар ачинарли холат. Расмдаги мурданинг афтини таниб бўлмасди. Кийимдан холи бўлган қисмлар, бош қисми, қўллар, оёқлар, қорин ва биқин қислари каламушлар томонидан ғажиб ташланган бўлиб қорин ўрнида тандир оғзидек қора ўра кўриниб турарди.
Аҳмаджонов Дониёр
@AYOLLOGIKASI
ТЎРТ НАРСАДАН САҚЛАНИНГ:
Тўрт нарса қашшоқ турмушни, заиф хотирани, тор қалбни мерос қолдиради:
1.Оллоҳнинг қазойи қадарига норозилик билдириш.
2.Гуноҳ қилиб, тавба қилмаслик.
3.Инсонларга гина сақлаш, улардан ўч олишга интилмоқ ҳамда Оллоҳ бошқаларга берган фазл-марҳаматга ҳасад қилмоқ.
Ҳадис:
"Ҳасадчининг роҳати йўқдир".
4.Оллоҳнинг зикридан юз ўгирмоқ.
"Ким Менинг Эслатмамдан юз ўгирса, бас, албатта, унинг учун танг-бахтсиз ҳаёт бўлур ва Биз уни Қиёмат куни кўр ҳолда тирилтирурмиз".
(Тоҳа сураси, 124-оят).
"Маҳзун бўлма" китобидан.
@AYOLLOGIKASI
Тўрт нарса қашшоқ турмушни, заиф хотирани, тор қалбни мерос қолдиради:
1.Оллоҳнинг қазойи қадарига норозилик билдириш.
2.Гуноҳ қилиб, тавба қилмаслик.
3.Инсонларга гина сақлаш, улардан ўч олишга интилмоқ ҳамда Оллоҳ бошқаларга берган фазл-марҳаматга ҳасад қилмоқ.
Ҳадис:
"Ҳасадчининг роҳати йўқдир".
4.Оллоҳнинг зикридан юз ўгирмоқ.
"Ким Менинг Эслатмамдан юз ўгирса, бас, албатта, унинг учун танг-бахтсиз ҳаёт бўлур ва Биз уни Қиёмат куни кўр ҳолда тирилтирурмиз".
(Тоҳа сураси, 124-оят).
"Маҳзун бўлма" китобидан.
@AYOLLOGIKASI