#بیهقی_خوانی_های_من 37


امیر فرمود تا بسیار زر و جواهر و طرایِف آنجا بردند و تکلفی سخت عظیم ساختند اندر میهمانی‌ها.
و زنانِ محتشمِ نشابور را به جمله آنجا بردند و نثارها بکردند و نان بخوردند و بازگشتند. و ودیعت را که ساکنِ مهد بود، [=عروس] کس ندید.
و نمازِ خفتن، امیر از شادیاخ برنشست با بسیار مردم از حاشیت و غلامی سیصد خاصّه، همه سوار و غلامی سیصد پیاده در پیش...به این کوشکِ حسنکی آمد و فرودِ سرای حرم رفت...
و آفتابِ دیدارِ سلطان بر ماه افتاد [=سلطان عروس گرگانی را دید] و گرگانیان را از روشناییِ آن آفتاب فخر و شرف افزود.
و آن کار [=عروسی] پیش رفت به خوبی، چنان که ایزد تقدیر کرده بود. و بیرونیان را با چنین حدیث شغلی نباشد، [=عروسی امیر ارتباطی به مردم ندارد] نه در آن روزگار و نه امروز، و مرا هم نرسد که قلمِ من ادا کند از خاطرِ من.

و دیگر روز، امیر هم در آن خلوت و نشاط بود.😅




@bahavabahane


#تاریخ_بیهقی 
#ابوالفضل_بیهقی_دبیر
ویرایش متن: #جعفر_مدرس_صادقی 
به‌گزین: #پارسا_نوروزی 
قرن پنجم هجری
#انتشارات_مرکز
چاپ اول 1377