▪️فریدریش نیچه
ـــ فراسوی خیر و شر ــ بخش چهارم: لغزها و آنتراکت‌ها

ـــ بلوغ انسان: این یعنی کشف دوباره‌ی جدیتی که هنگام کودکی در بازی‌ها داشتیم.



▫️Ivan's Childhood (1962)
▫️Dir. Andrei Tarkovsky

🎥 @CinemaParadisooo

▪️جدول ارزش‌گذاری مجله فیلم فرانسه به فیلم‌های جشنواره فیلم کن ٢٠٢۵
ـــ فیلم‌های نمایش داده شده در روز هشتم

❍ رومریا | کارلا سیمون

مارینا دختر ۱۸ ساله‌ای که در کودکی یتیم‌شده، برای دریافت امضای مورد نیاز جهت ثبت‌نام در دانشگاه، به‌شهر ویگو در سواحل اقیانوس اطلس سفر می‌کند تا با خانواده پدری‌اش که هرگز آن‌ها را ندیده، ملاقات کند؛ خانواده‌ای که به‌دلیل شرم و دردهای گذشته، تمایلی به‌بازگشت به‌خاطرات تلخ ندارند. با‌این‌حال، حضور مارینا زخم‌های قدیمی را باز می‌کند و او را به‌سفری احساسی برای کشف هویت و گذشته‌اش می‌برد.

❍ تاریخ صدا | الیور هرمانوس

درامی عاشقانه و تاریخی در بستر جنگ جهانی اول دربارهٔ دو مرد جوان، لیونل و دیوید که در سال ۱۹۱۶ با یکدیگر آشنا می‌شوند و در تابستان ۱۹۱۹ سفری را آغاز می‌کنند تا صداها، ترانه‌ها و روایت‌های مردم کشورشان را در مناطق روستایی نیوانگلند ثبت کنند. در طول این سفر، رابطه‌ای عمیق و عاشقانه میان آن‌ها شکل می‌گیرد که نه‌تنها تجربه‌ای احساسی و انسانی است، بلکه بازتابی از فرهنگ، موسیقی و تاریخ شفاهی آمریکا در آن دوران نیز می‌باشد.

#️⃣ #Cannes2025
🎥 @CinemaParadisooo

▪️نشریه کایه‌‌ دو سینما ــ شمارهٔ ٨٢٠ ــ مه ٢٠٢۵

#️⃣ #Cahiersducinéma
🎥 @CinemaParadisooo

▪️گاسپار نوئه

ـــ خوشحالم که بعضی از مردم هنگام پخش فیلمم از سینما بیرون می­‌روند، این باعث می‌شود کسانی که می‌­مانند احساس قوی‌بودن کنند.

خشونت بخشی از زندگی است؛ بخشی از تجربه بشری است. من با منتقدان فرانسوی مشکل داشتم، چون دوست ندارند فرانسه را به این شکل تصویر کنند. جالب اینجاست اغلب افرادی که از فیلم من (بازگشت‌ناپذیر) دل‌زده شدند مردان بودند، نه زنان.

— Cannes reactions to Gasper Noe’s irreversible (2002)

🎥 @CinemaParadisooo

▪️جدول ارزش‌گذاری مجله فیلم فرانسه به فیلم‌های جشنواره فیلم کن ٢٠٢۵
ـــ فیلم‌های نمایش داده شده در روز نهم

❍ ارزش عاطفی | یواکیم تری‌یر

فیلم داستان رابطۀ دو خواهر به نام‌های نورا و آنیس با پدر فیلمسازشان را روایت می‌کند. نورا پس از آنکه پیشنهاد بازی در فیلم پدر را رد می‌کند متوجه می‌شود که پدرش نقش او را به یک ستارۀ هالیوودی داده، تصمیمی که تنش‌های خانوادگی را تشدید می‌کند و روابط میان اعضای خانواده را به‌چالش می‌کشد.

❍ زن و بچه | سعید روستایی

مهناز، پرستار ۴۵ ساله‌ای که پس از فوت همسرش به‌تنهایی فرزندانش را بزرگ می‌کند، در آستانهٔ ازدواج با نامزدش، حمید است اما پسر نوجوانش علیار، به‌دلیل رفتارهای ناهنجار از مدرسه اخراج می‌شود. در جریان مراسم خواستگاری تنش‌ها به‌اوج می‌رسد و وقوع یک حادثه تلخ زندگی مهناز را دگرگون می‌کند. او در پی این حادثه با احساس خیانت و فقدان مواجه می‌شود و در مسیر جستجوی عدالت و بخشش قرار می‌گیرد.

#️⃣ #Cannes2025
🎥 @CinemaParadisooo

▪️جولین بارنز
ـــ درک یک پایان ــ ترجمه حسن کامشاد

ـــ ما بی‌ایمان نبودیم، منتها می‌خواستیم به باورهای خودمان و نه باورهایی كه برای ما مقرر شده بود ایمان داشته باشیم. آنچه از نظرمان شکاکیتِ پالاینده بود از همین‌جا سرچشمه می‌گرفت.


▫️حسن کامشاد
ـــ زادهٔ ۴ تیر ۱۳۰۴
ـــ درگذشتهٔ ۲ خرداد ۱۴۰۴

🎥 @CinemaParadisooo

▪️جدول نهایی ارزش‌گذاری مجله فیلم فرانسه به فیلم‌های جشنواره فیلم کن ٢٠٢۵

ـــ صراط، مامور مخفی و رستاخیز محبوب‌ترین فیلم‌ها از نظر منتقدین فرانسوی

ـــ فیلم‌های نمایش داده شده در روز دهم

❍ رستاخیز | بی گان

زنی پس از یک عمل جراحی مغزی پیچیده، در جهانی پساآخرالزمانی به هوش می‌آید. در این دنیای غریب، گفت‌وگوی او با یک ربات پیشرفته، چنان شور و هیجانی در ماشین ایجاد می‌کند که گویی این موجود مکانیکی نیز از موهبت «احساس» برخوردار شده است.

❍ مادران جوان | برادران داردن

داستان پنج مادر نوجوان که در یک مرکز حمایتی در والونیایِ بلژیک، اقامت دارند. این خانه‌ٔ مادرانه به‌آن‌ها کمک می‌کند تا با چالش‌های مادر شدن در سنین پایین مواجه شوند و برای آینده‌ای بهتر برای خود و فرزندانشان تلاش کنند. فیلم با تمرکز بر روابط میان این دختران و فرزندانشان، تصویری انسانی و واقع‌گرایانه از مبارزه برای استقلال، هویت و امید در دل شرایط اجتماعی سخت ارائه می‌دهد.

❍ مغز متفکر | کلی رایکارد

فیلم داستان جسورانه‌ای از یک سرقت هنری را در پس‌زمینهٔ جنگ ویتنام و جنبش رو به‌ رشد آزادی زنان روایت می‌کند.

#️⃣ #Cannes2025
🎥 @CinemaParadisooo

▪️جدول نهایی ارزش‌گذاری منتقدین بین‌المللی مجله اسکرین به فیلم‌های جشنواره کن ٢٠٢۵

ـــ فیلم‌های دو دادستان سرگئی لوزنیتسا و یک تصادف ساده جعفر پناهی با میانگین امتیاز 3.1 بیشترین امتیاز را کسب کردند. سال گذشته فیلم دانه انجیر معابد محمد رسول‌اف با امتیاز 3.4 بالاترین امتیاز را کسب کرده بود.

فیلم بیرون ماریو مارتونه با میانگین امتیاز 1.1 و آلفا ژولیا دوکورنو با میانگین امتیاز 1.5 پایین‌ترین امتیاز را بین فیلم‌های امسال از منتقدین دریافت کردند. کم‌ترین میانگین ادوار این جدول مربوط به فیلم آخرین چهره شان پن است که در سال 2016 میانگین امتیاز 0.2 را کسب کرد.

رکورد بیشترین امتیاز ادوار این جدول همچنان برای فیلم سوزاندن ساختهٔ لی چانگ-دونگ در سال 2018، با امتیاز 3.8 باقی ماند.

#️⃣ #Cannes2025
🎥 @CinemaParadisooo

▪️فهرست برندگان جوایز هفتاد و هشتمین جشنواره فیلم کن ــ دومین نخل طلا سینمای ایران برای جعفر پناهی

▫️بخش نوعی نگاه:
ـــ فیلم نگاه خیره اسرارآمیز فلامینگو | دیگو سِسپیدِس | شیلی

▫️نخل طلای فیلم کوتاه:
ـــ فیلم خوشحالم تو الان مرده‌ای | توفیق بارهوم | فلسطین، فرانسه، یونان

▫️جایزه دوربین طلایی بهترین فیلم اول:
ـــ فیلم کیک رییس‌جمهور | حسن هادی | عراق، قطر

▫️بهترین بازیگر مرد:
ـــ واگنر مورا | مامور مخفی

▫️جایزه بهترین بازیگر زن:
ـــ نادیا ملیتی | دختر کوچک خانواده

▫️جایزه بهترین فیلمنامه:
ـــ برادران داردن | مادران جوان

▫️جایزه بهترین کارگردانی:
ـــ کلبر مندونسا فیلیو | مامور مخفی

▫️جایزه ویژه هیأت داوران:
ـــ الیویه لاکس | صراط
ـــ ماشا شیلینسکی | صدای سقوط

▫️جایزه بزرگ کن (گرند پری):
ـــ یواکیم تری‌یر | ارزش عاطفی

▫️نخل طلای بهترین فیلم جشنواره کن:
ـــ جعفر پناهی | یک تصادف ساده

#️⃣ #Cannes2025
🎥 @CinemaParadisooo

▪️صحبت‌های جعفر پناهی بعد از دریافت نخل طلای کن

ـــ من از تمام گروه‌ها با هر عقیده و مرام در کشورم و خارج از کشورم، تمام ایرانیان که برای آزادی و رسیدن به مقام انسانی و برای رسیدن به دموکراسی تلاش می‌کنند، یک خواهش دارم. تمام اختلافات را کنار بگذارید. الان مهم کشور ما است، یکپارچگی کشور ما است. به امید این که هر چه زودتر به آزادی برسیم.


— Jafar Panahi, Palme d'Or winner for his film "A Simple Accident".

#️⃣ #Cannes2025
🎥 @CinemaParadisooo

▪️روبر برسون

ـــ پورنوگرافی هنر نمایش همه‌چیز است و سینماتوگراف هنر نشان دادنِ هیچ.



— Robert Bresson, Au Hasard Balthazar (1966)

🎥 @CinemaParadisooo

▪️نشریه فیلم‌کاو
ـــ داستان یک موج (ویژه‌نامه موج نو سینمای فرانسه) ــ شماره هفدهم ــ فروردین ١۴٠٢

🎥 @CinemaParadisooo

▪️ژان-لوک گدار

ـــ از نفس افتاده در زمرهٔ فیلم‌هایی است که هر چیزی در آنها جایز است… به خودم می‌گفتم که پیش از من برسون بوده، هیروشیما عشق من ساخته شده، نوعی از سینما هم عمرش به سر آمده، آن نوع فیلم‌سازی دیگر منسوخ شده و باید نقطه پایان بر آن گذاشت. حالا باید نشان دهیم که همه‌چیز جایز است…

باز و بسته شدن دیافراگم دوربین امکانی برای رجعت به منشأ سینما را میسر ساخت، تغییر نما از طریق محو تدریجی (فوندو) از همین‌جا باب شد، به همین سادگی، درست مثل این‌که کسی آن را ابداع کرده باشد.

▪️ژان-پیر ملویل

ـــ چیزی به اسم سبک موج نو وجود ندارد، اگر هم داشته باشد فقط و فقط متعلق به ژان‌لوک گدار است.

— The official teaser trailer for Richard Linklater's "Nouvelle Vague"

🎥 @CinemaParadisooo

▪️ایان بوروما
ـــ نازی‌ها در یاد عدالت: احمق، ترسو، یا تبهکار؟ ــ ترجمه عرفان ثابتی

ـــ یاد عدالت مستند چهار ساعت و ‌نیمه‌ای که از زمان تولیدش در سال ١٩٧۶ به ندرت دیده شده اما کارگردانش، مارسل افولس، آن را بهترین اثر خود می‌داند... افولس می‌کوشد، بی‌طرفانه و گاهی با طنزی تمسخرآمیز، مشکل قضاوت اخلاقی را حاد‌تر کند. چه چیز سبب می‌شود که آدم‌های عادی در شرایط غیرعادی مرتکب جنایت شوند؟ اگر هموطنان‌مان به نام کشورمان مرتکب چنین جنایت‌هایی شوند چه؟ چگونه توجه به احکام دادگاه نورنبرگ به فهم پای‌بندی کنونی ما به عدالت یاری می‌رساند؟ آیا یاد عدالت، چنان که افلاطون می‌پنداشت، ما را به تلاش برای بسط عدالت برمی‌انگیزد؟

در اوایل فیلم، یهودی منوهین، ویولونیست نامدار، می‌گوید که وحشی‌گری آلمان نازی را باید نوعی فاجعه‌ی اخلاقیِ جهانی و فراگیر شمرد: «فرض من این است که هر آدمی گناهکار است.» به نظر او، این واقعیت که این فاجعه در آلمان رخ داد به این معنی نیست که نمی‌تواند در جای دیگری رخ دهد.

— The Memory of Justice (1976, Marcel Ophüls)
▪️R.I.P. Marcel Ophuls (November 1, 1927 – May 24, 2025)

🎥 @CinemaParadisooo

▪️ژان لوک گدار

ـــ کسانی که شیرجه در مغاکِ پوچی می‌زنند، موظف به جواب پس‌دادن به آنهایی نیستند که فقط ایستاده‌اند و تماشا می‌کنند.


— Jean-Luc Godard being arrested in the streets of Paris during the May 1968 events.

🎥 @CinemaParadisooo

‍ ‍ ‍
▪️بهرام بیضایی

ـــ درست در یکمین سالروز مرگ پدرم (۲۶ مرداد ۱۳۵۷) فیلمبرداری چریکه تارا در همان ساحل روستایی غریبه و مه آغاز شد. گمانم همان فردا اولین نشانۀ انقلاب اسلامی یعنی نمایش دسته‌جمعی نماز عید فطر برای اولین بار در خیابان‌های تهران برگزار شد و ما تکان خوردیم و سپس یک یا دو روز بعد فاجعۀ سینما رکس آبادان رخ داد که انقلابیان سینما را با چهارصد و اندی تماشاگر آتش زدند و از آن همه اجساد زغال شده برجا ماند. جامعه مبهوت مانده بود و روحیه‌ها سر صحنۀ چریکه تارا به هم ریخته بود و همه جای تمرکز بر کار، گوش به رادیو باکو و اخبار مجلس بودند. دشوار بود روحیۀ بازیگران و گروه فنی را که دلواپس کسانِ خود و آینده مبهم بودند پاییدن چنان که در فیلم دوگانگیِ عشق به کار و وحشت فردا دیده نشود! با بهم ریختن سازمان‌های شهری که به اتکای همکاریِ آنها فیلمبرداری آغاز شده بود، قبل از صحنۀ نهایی فیلم به ناچار تعطیل شد، و سالی بعد در فضا و فصلی دیگر، باید کمبودهای فصل نهایی چنان ترمیم می‌شد که فاصلۀ زمانی و اختلاف فضا به چشم نیاید!

چریکۀ تارا واروی رویای انبوه سرسپرده عمل می‌کرد. تارا که در آغاز خود جزئی از طبیعت بود کم‌کم آن را به چشم تازه‌یی می‌دید، و در پایان معنی میراثِ ناشناسِ خود را می‌داشت! چریکۀ تارا عملاً توقیف شد و جز نسخه‌های خارج شده از ایران، در ایران هرگز به نمایش عمومی در نیامد! چطور چریکۀ تارا به نمایش در می‌آمد در حالی که سینمای ایران ناگهان برای چندی به حال تعلیق درآمده بود و تصویر زن از سینما حذف می‌شد و من برای نمایش فیلم در جشنوارۀ کن تنبیه مالی شدم!

کابوسی که در غریبه و مه پیش‌بینی می‌شد حالا جان گرفته و نمایان همه‌جا مسلط شده بود!

▫️The Stranger and The Fog (1974)
▫️Dir. Bahram Beyzai

🎥 @CinemaParadisooo
🎥 @CinemaParadisooo

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍
▪️جورجو آگامبن
ـــ کودکی و تاریخ (درباره ویرانی تجربه) ــ ترجمه پویا ایمانی

ـــ امروزه ما می‌دانیم که ویرانی تجربه دیگر به فاجعه نیاز ندارد، و داشتن یک زندگی‌ روزمرۀ یکنواخت و ملال‌آور در هر شهری هم کفایت می‌کند. زیرا یک روز معمولی از زندگی انسان مدرن عملا دربردارندۀ هیچ چیزی نیست که هم‌چنان بتوان آن را تجربه تعبیر کرد. نه با سیل خبرهای رسانه که یکسر از زندگی او دورند، نه نشستن برای دقایق طولانی پشت فرمان در ترافیک، نه سفر در جهان زیرین مترو، نه راهپیمایی‌ای که ناگهان خیابان را می‌بندد. نه ابری از گاز اشک‌آور که به آرامی میان ساختمان‌های مرکز شهر پخش می‌شود، نه غرش رگبار گلوله که کسی نمی‌داند از کجاست، نه ایستادن در صف مقابل پیشخوان یک فروشگاه، نه رفتن و دیدن سرزمین فراوانی در سوپر‌مارکت‌ها، نه آن لحظات بی‌پایان لاابالی‌گری میان غریبه‌ها در آسانسورها و اتوبوس‌ها.

انسان مدرن، هر روز عصر، خسته از انبوه حوادث گوناگون، به خانه‌اش باز‌می‌گردد، اما این حوادث هر قدر هم‌که سرگرم‌کننده یا کسالت‌بار، غیرعادی یا پیش‌پاافتاده، دل‌خراش یا خوشایند باشند، باز هیچ‌یک تجربه نمی‌شوند. همین ترجمه‌ناپذیری رویدادها به تجربه است که زندگی هر روزه را در دوران‌ ما بیش از هر زمان دیگر تحمل‌ناپذیر ساخته و نه چنان‌که می‌گویند، سطح زندگی یا بی‌معنایی آن در مقایسه با گذشته چنین مملو از رویدادهای بامعنا نبوده است.

— Lonely people in neon cities.

• Taxi Driver (1976)
• Shame (2011)
• Eyes Wide Shut (1999)
• Her (2013)
• Drive (2011)
• Joker (2019)
• Chunking Express (1994)
• Lost in Translation (2003)
• Blade Runner 2049 (2017)
• Nightcrawler (2014)
• Amélie (2001)
• Blade Runner (1982)

🎥 @CinemaParadisooo
🎥 @CinemaParadisooo

▪️تاکشی کیتانو

ـــ کارگردان‌های زیادی مورد علاقه‌ام هستند و فکر می‌کنم می‌توانیم با آنها رقابت کنم اما وقتی ــ برای مثال ــ دلقک‌ها فلینی را می‌بینم می‌دانم که توانایی رسیدن به نتایجی مشابه او را نخواهم داشت. اگر با فلینی در رینگ بوکس بودم او حسابم را رسیده بود! از فیلم پی‌یرو خلۀ گدار هم خیلی خوشم می‌آید اما درک بقیه‌ فیلم‌های او برای من خیلی مشکل است.

▫️The Clowns (1970)
▫️Dir. Federico Fellini

🎥 @CinemaParadisooo