Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🔴 چهاردهم مهر ماه، روز ملّی تهران، پایتخت ایران
تهران در زمان تاج‌گذاری آقامحمدخان و بنیان‌گذاری دودمانِ قاجار در سال ۱۱۶۵ خورشیدی به پایتختی کشور ایران انتخاب شد.
پس از صدور فرمان مشروطه و سپس تشکیل مجلس شورای ملی، در اصل چهارمِ متممِ قانون اساسی مشروطه به طور رسمی و قانونی قید شد که:
"پایتخت ایران، طهران است."
متمم قانون اساسی مشروطه در تاریخِ چهاردهم مهر ماه ۱۲۸۶ خورشیدی به امضای محمدعلی‌شاه قاجار رسید و بدین بهانه در سال ۱۳۹۵ خورشیدی، شورای شهر تهران روز چهاردهم مهرماه را "روز تهران" نامگذاری کرد.
🔴 یادداشت «تهران، یگانهٔ ایرانشهر» را از «اینجا» بخوانید.
#مناسبتها
@IranDel_Channel
💢
🔴 چهاردهم مهر ماه، روز ملّی تهران، پایتخت ایران
تهران در زمان تاج‌گذاری آقامحمدخان و بنیان‌گذاری دودمانِ قاجار در سال ۱۱۶۵ خورشیدی به پایتختی کشور ایران انتخاب شد.
پس از صدور فرمان مشروطه و سپس تشکیل مجلس شورای ملی، در اصل چهارمِ متممِ قانون اساسی مشروطه به طور رسمی و قانونی قید شد که:
"پایتخت ایران، طهران است."
متمم قانون اساسی مشروطه در تاریخِ چهاردهم مهر ماه ۱۲۸۶ خورشیدی به امضای محمدعلی‌شاه قاجار رسید و بدین بهانه در سال ۱۳۹۵ خورشیدی، شورای شهر تهران روز چهاردهم مهرماه را "روز تهران" نامگذاری کرد.
🔴 یادداشت «تهران، یگانهٔ ایرانشهر» را از «اینجا» بخوانید.
#مناسبتها
@IranDel_Channel
💢
👍24👎6
🔴 ایران یک قوم دارد
✍️ رضا ساکی
کتاب «قومیت و قوم‌گرایی در ایران» نوشتهٔ دکتر حمید احمدی به یکی از مباحثِ مهم در شناختِ تاریخِ اجتماعی و سیاسی ایران می‌پردازد. نکتهٔ کلیدی که نویسنده مطرح می‌کند این است که آنچه امروز به عنوان «اقوامِ ایرانی» شناخته می‌شود، ریشه در برداشتِ نادرستی دارد که در دههٔ هفتاد میلادی شکل گرفت و بعدها در ایران هم بهانهٔ برخی گروه‌های جدایی‌طلب شد.
احمدی می‌‌نویسد: «واژهٔ قومیّت در اصل برای مطالعه یک چهارچوبِ تاریخی خاص یعنی ایالات متحده آمریکا به وجود آمد که در آن گروه‌های مختلف نژادی، زبانی و مذهبی دارای ملیت‌های اولیهٔ گوناگون، زندگی می‌کردند.»
در ایران در واقع یک قوم بیشتر وجود ندارد: «قومِ ایرانی»
آنچه امروز با عنوان لر، کرد، بلوچ، آذری و... شناخته می‌شود، در حقیقت گروه‌های زبانی و فرهنگی هستند، نه قوم به معنایی که برای توصیف گروه‌ها در آمریکا تعریف شد.
مطالعهٔ این کتاب می‌تواند دریچه‌ای تازه برای فهم هویتِ ملّی ایران بگشاید و نشان دهد که تقسیم‌بندی‌های رایج، بیشتر ساخته و پرداخته نگاه بیرونی است تا واقعیتِ تاریخیِ درونی. اگر به موضوعِ هویت و تاریخِ اجتماعی ایران علاقه‌مند هستید، خواندن این کتاب می‌تواند برایتان بسیار راهگشا باشد.
🔴 پی‌نوشت درگاه تلگرامی «ایران‌دل»:
کتابِ "قومیت و قوم‌گرایی در ایران" با عنوانِ فرعی "افسانه و واقعیت" اثری است از دکتر حمید احمدی که تحصیلات دانشگاهی خود را در رشتهٔ علوم سیاسی، در دانشگاه‌های تهران و کارلتون کانادا به اتمام رساند و به عنوان مترجم و مفسر رویدادهای خاورمیانه، فعالیت قابل توجهی در این زمینه داشته است. از وی آثار زیادی در حوزهٔ خاورمیانه به چاپ رسیده است که کتاب "قومیت و قوم‌گرایی در ایران" به طور ویژه، این مسئلهٔ حائز اهمیت را در کشور خودمان تحت بررسی قرار داده است.
کتاب "قومیّت و قوم‌گرایی در ایران" به طور کلی در هفت فصل به همراه یک جمع‌بندی نهایی تدوین شده که پس از مقدمه، در نخستین فصل اثر، مفهوم‌بندی قومیّت در خاورمیانه در کنار مفاهیم مخدوش شده و جنبهٔ تاریخی آن توضیح داده شده است. حمید احمدی در فصل دوم قبایل و دولت‌های ایران را تحت یک بررسی کلی قرار می‌دهد و در فصل سوم به طور ویژه به مفهوم سیاست و جامعه در آذربایجان ایران، کُردستان و بلوچستان می‌پردازد. فصل چهارم کتاب، شامل نظریات مربوط به قومیّت و ناسیسونالیسم بوده و در فصل پنجم، روند شکل‌گیری دولتِ مدرن ایران با ایل‌زدایی و حذفِ قدرتِ رؤسای خودمختار ایلی با تأکید بر سه منطقهٔ آذربایجان، کُردستان و بلوچستان در دورهٔ پهلوی نشان داده شده است. پس از آن در فصل ششم کتاب "قومیت و قوم‌گرایی در ایران"، نقش نخبه‌های سیاسی و اندیشمند در شکل دادن به هویت قومی مطرح شده و فصل هفتم از قوم‌گرایی و سیاست‌های بین‌الملل سخن می‌گوید. نهایتاً در جمع‌بندی کتاب، نویسده از واقع‌گرایی و ضرورت تأکید بر وجوه مشترک جامعهٔ ایرانی صحبت کرده و اجتناب از دامن زدن به حساسیت‌های تنش‌زا و اختلاف برانگیز را توصیه می‌کند.
🔴 کتاب را از «اینجا» تهیه کنید.
#معرفی_کتاب
@IranDel_Channel
💢
🔴 ایران یک قوم دارد
✍️ رضا ساکی
کتاب «قومیت و قوم‌گرایی در ایران» نوشتهٔ دکتر حمید احمدی به یکی از مباحثِ مهم در شناختِ تاریخِ اجتماعی و سیاسی ایران می‌پردازد. نکتهٔ کلیدی که نویسنده مطرح می‌کند این است که آنچه امروز به عنوان «اقوامِ ایرانی» شناخته می‌شود، ریشه در برداشتِ نادرستی دارد که در دههٔ هفتاد میلادی شکل گرفت و بعدها در ایران هم بهانهٔ برخی گروه‌های جدایی‌طلب شد.
احمدی می‌‌نویسد: «واژهٔ قومیّت در اصل برای مطالعه یک چهارچوبِ تاریخی خاص یعنی ایالات متحده آمریکا به وجود آمد که در آن گروه‌های مختلف نژادی، زبانی و مذهبی دارای ملیت‌های اولیهٔ گوناگون، زندگی می‌کردند.»
در ایران در واقع یک قوم بیشتر وجود ندارد: «قومِ ایرانی»
آنچه امروز با عنوان لر، کرد، بلوچ، آذری و... شناخته می‌شود، در حقیقت گروه‌های زبانی و فرهنگی هستند، نه قوم به معنایی که برای توصیف گروه‌ها در آمریکا تعریف شد.
مطالعهٔ این کتاب می‌تواند دریچه‌ای تازه برای فهم هویتِ ملّی ایران بگشاید و نشان دهد که تقسیم‌بندی‌های رایج، بیشتر ساخته و پرداخته نگاه بیرونی است تا واقعیتِ تاریخیِ درونی. اگر به موضوعِ هویت و تاریخِ اجتماعی ایران علاقه‌مند هستید، خواندن این کتاب می‌تواند برایتان بسیار راهگشا باشد.
🔴 پی‌نوشت درگاه تلگرامی «ایران‌دل»:
کتابِ "قومیت و قوم‌گرایی در ایران" با عنوانِ فرعی "افسانه و واقعیت" اثری است از دکتر حمید احمدی که تحصیلات دانشگاهی خود را در رشتهٔ علوم سیاسی، در دانشگاه‌های تهران و کارلتون کانادا به اتمام رساند و به عنوان مترجم و مفسر رویدادهای خاورمیانه، فعالیت قابل توجهی در این زمینه داشته است. از وی آثار زیادی در حوزهٔ خاورمیانه به چاپ رسیده است که کتاب "قومیت و قوم‌گرایی در ایران" به طور ویژه، این مسئلهٔ حائز اهمیت را در کشور خودمان تحت بررسی قرار داده است.
کتاب "قومیّت و قوم‌گرایی در ایران" به طور کلی در هفت فصل به همراه یک جمع‌بندی نهایی تدوین شده که پس از مقدمه، در نخستین فصل اثر، مفهوم‌بندی قومیّت در خاورمیانه در کنار مفاهیم مخدوش شده و جنبهٔ تاریخی آن توضیح داده شده است. حمید احمدی در فصل دوم قبایل و دولت‌های ایران را تحت یک بررسی کلی قرار می‌دهد و در فصل سوم به طور ویژه به مفهوم سیاست و جامعه در آذربایجان ایران، کُردستان و بلوچستان می‌پردازد. فصل چهارم کتاب، شامل نظریات مربوط به قومیّت و ناسیسونالیسم بوده و در فصل پنجم، روند شکل‌گیری دولتِ مدرن ایران با ایل‌زدایی و حذفِ قدرتِ رؤسای خودمختار ایلی با تأکید بر سه منطقهٔ آذربایجان، کُردستان و بلوچستان در دورهٔ پهلوی نشان داده شده است. پس از آن در فصل ششم کتاب "قومیت و قوم‌گرایی در ایران"، نقش نخبه‌های سیاسی و اندیشمند در شکل دادن به هویت قومی مطرح شده و فصل هفتم از قوم‌گرایی و سیاست‌های بین‌الملل سخن می‌گوید. نهایتاً در جمع‌بندی کتاب، نویسده از واقع‌گرایی و ضرورت تأکید بر وجوه مشترک جامعهٔ ایرانی صحبت کرده و اجتناب از دامن زدن به حساسیت‌های تنش‌زا و اختلاف برانگیز را توصیه می‌کند.
🔴 کتاب را از «اینجا» تهیه کنید.
#معرفی_کتاب
@IranDel_Channel
💢
👍38👎9
📷 خویشکاری ملّی گروهی از جوانانِ تبریزی برای بزرگداشتِ جشنِ ملّی مهرگان
گروهی از جوانانِ تبریزی، روز دوشنبه ۱۴ مهر ماه ۱۴۰۴ خورشیدی، در آستانهٔ جشنِ مهرگان و در حاشیهٔ کلاس‌های شاهنامه‌خوانی در بنیاد ایرانشناسی آذربایجان شرقی، این جشنِ ملّی را گرامی و بزرگ داشتند.
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
گروهی از جوانانِ تبریزی، روز دوشنبه ۱۴ مهر ماه ۱۴۰۴ خورشیدی، در آستانهٔ جشنِ مهرگان و در حاشیهٔ کلاس‌های شاهنامه‌خوانی در بنیاد ایرانشناسی آذربایجان شرقی، این جشنِ ملّی را گرامی و بزرگ داشتند.
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
👍48👎5
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎥 مستندِ مهرگان
اسطورهٔ مهر، قیامِ کاوه آهنگر و فلسفهٔ جشنِ مهرگان
کاری از بهرام روشن‌ضمیر
تهیه شده در گروه رسانهٔ انجمن فرهنگی ایران‌زمین افراز
🔴 مستند مهرگان را می‌توان در «یوتیوب» یا «آپارات» هم تماشا کرد.
#مستند
@IranDel_Channel
💢
اسطورهٔ مهر، قیامِ کاوه آهنگر و فلسفهٔ جشنِ مهرگان
کاری از بهرام روشن‌ضمیر
تهیه شده در گروه رسانهٔ انجمن فرهنگی ایران‌زمین افراز
🔴 مستند مهرگان را می‌توان در «یوتیوب» یا «آپارات» هم تماشا کرد.
#مستند
@IranDel_Channel
💢
👍26👎3
🔴 به فراخورِ ۱۶ مهر، سالروز جشنِ مهرگان؛
کارگروه تاریخِ انجمنِ تاریانا با همراهی کانونِ مهستانِ ایران، شاخهٔ خوزستان برگزار می‌کند:
مهرگان؛ نمادِ مهرورزی و آزادی‌خواهی ایرانیان
سخنرانی / خنیای ایرانی / شاهنامه‌خوانی / چامه‌سرایی / داستان‌گویی / حافظ‌خوانی
زمان:
چهارشنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۴ خورشیدی، ساعت ۱۸
جایگاه:
استان خوزستان، شهر اهواز، امانیه، خیابان سالار، حدفاصل بلوار فلسطین و بلوار مدرس، روبه‌روی سازمان انتقال خون، کوچهٔ نبش کمیته امداد، خانهٔ سمن‌ها و انجمن‌های مردم‌نهاد
شرکت برای همگان، آزاد است.
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
کارگروه تاریخِ انجمنِ تاریانا با همراهی کانونِ مهستانِ ایران، شاخهٔ خوزستان برگزار می‌کند:
مهرگان؛ نمادِ مهرورزی و آزادی‌خواهی ایرانیان
سخنرانی / خنیای ایرانی / شاهنامه‌خوانی / چامه‌سرایی / داستان‌گویی / حافظ‌خوانی
زمان:
چهارشنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۴ خورشیدی، ساعت ۱۸
جایگاه:
استان خوزستان، شهر اهواز، امانیه، خیابان سالار، حدفاصل بلوار فلسطین و بلوار مدرس، روبه‌روی سازمان انتقال خون، کوچهٔ نبش کمیته امداد، خانهٔ سمن‌ها و انجمن‌های مردم‌نهاد
شرکت برای همگان، آزاد است.
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
👍24👎2
🔴 جشن ملّی مهرگان (مهر روز از ماه مهر) فرخنده و همایون باد
فریدون چو شد بر جهان، کامگار
ندانست جز خویشتن، شهرْیار
به رسمِ کَیان، گاه و تختِ مِهی
بیاراست با تاجِ شاهنشهی
به روزِ خجسته، سرِ مهرماه
به سر برنِهاد آن کَیانی‌کلاه
زمانه بی‌اندوه گشت از بَدی
گرفتند هر کس، رهِ بِخردی
دل از داوری‌ها بپرداختند
بدآیین یَکی جشنِ نو ساختند
نِشستند فرزانگان، شادکام
گرفتند هر یک زِ یاقوتْ جام
مَیِ روشن و چهرهٔ شاهِ نو
جهان، نو زِ داد و سرِ ماهِ نو،
بفرمود تا آتَش افروختند
همه عنبر و زعفَران سوختند
پرستیدنِ مهرْگان، دینِ اوست
تن‌آسانی و خوردن، آیینِ اوست
اگر یادْگارست از او ماه و مِهر
بکوش و به رنج ایچ، منمای چِهر!
وُرا بُد جهان، سالیان، پانسد
نیفگَند یَک‌روز، بنیادِ بد!
جهان چون بر اوبر نماند ای پُسر
تو نیز آز مپرَست و اندُه، مَخَور!
شاهنامه فردوسی - داستان پادشاهی فریدون
#مناسبتها
@IranDel_Channel
💢
فریدون چو شد بر جهان، کامگار
ندانست جز خویشتن، شهرْیار
به رسمِ کَیان، گاه و تختِ مِهی
بیاراست با تاجِ شاهنشهی
به روزِ خجسته، سرِ مهرماه
به سر برنِهاد آن کَیانی‌کلاه
زمانه بی‌اندوه گشت از بَدی
گرفتند هر کس، رهِ بِخردی
دل از داوری‌ها بپرداختند
بدآیین یَکی جشنِ نو ساختند
نِشستند فرزانگان، شادکام
گرفتند هر یک زِ یاقوتْ جام
مَیِ روشن و چهرهٔ شاهِ نو
جهان، نو زِ داد و سرِ ماهِ نو،
بفرمود تا آتَش افروختند
همه عنبر و زعفَران سوختند
پرستیدنِ مهرْگان، دینِ اوست
تن‌آسانی و خوردن، آیینِ اوست
اگر یادْگارست از او ماه و مِهر
بکوش و به رنج ایچ، منمای چِهر!
وُرا بُد جهان، سالیان، پانسد
نیفگَند یَک‌روز، بنیادِ بد!
جهان چون بر اوبر نماند ای پُسر
تو نیز آز مپرَست و اندُه، مَخَور!
شاهنامه فردوسی - داستان پادشاهی فریدون
#مناسبتها
@IranDel_Channel
💢
👍23👎2
🔴 به فراخور برگزاری «جشنِ مهرگان» در بنیاد ایرانشناسی آذربایجان شرقی؛
مهرِ عاشقان ایران در تبریز
✍️ نیما عظیمی
با برگزاری «جشنِ مهرگان» به وسیلهٔ «فرزندان آذری فردوسی در تبریز»، باری دیگر، جایگاه والای ایران‌دوستی و دفاع از زبان و ادب پارسی در آذربایجان، نمایان شد.
از ساعت ۱۶ دوشنبه ۱۴ مهرماه ۱۴۰۴ خورشیدی، بنیاد ایرانشناسی آذربایجان شرقی با همکاری مرکز پژوهشی میراث مکتوب و انجمنِ ایرانی تاریخ، شعبهٔ آذربایجان شرقی، «جشنِ مهرگان» را در تبریز برگزار نمود.
عشق به ایران و آیینِ شکوهمند ایرانی که سراسر مهر است و خِرَد، چنان در تار و پودِ آذربایجانی‌ها ریشه دارد که این «عشق و منطق و خویشکاری ملّی» این‌گونه زبانزد شده است:
«در ملّی‌گرایی ایرانی، لهجهٔ آذری وجود دارد.»
مردم این خطهٔ پرخطر، اما سربلند، اثبات نموده‌اند، که همواره خویشکاری ملّی خود را در قبال ایران، «گُردآفریدوار» و «رستم‌گون» به انجام می‌رسانند. در این روز پرشکوه هر آن‌کس، هر آنچه که در توان داشت برای ایران و به عشق ایران انجام داد و «محلهٔ سرخاب تبریز» که با آرامگاه ایران‌پرست‌ترین شاعران تاریخ ایران، همجوار است، از لبخندِ رضایتِ «استاد شهریار تبریزی» سرمست شد.
بدون شک در این روزِ بزرگ، روانِ پاکِ حضرت فردوسی نیز از «فرزندانِ آذری خود در تبریز» خشنود شد، چرا که حقیقت آذربایجان، همین است. حقیقت آذربایجان، ایران‌دوستی و دفاع از یکایک مؤلّفه‌های ملّی این سرزمینِ اهورایی است.
🔴 بُن‌مایه:
برشی از گزارشِ منتشره در روزنامهٔ «زنگان امروز»، شمارهٔ چهارشنبه (تیرشید) ۱۶ مهر ماه ۱۴۰۴ خورشیدی
🔴 فرتورهای «جشن مهرگان» را در شهرِ تبریز که بطور ویژه در دنبالهٔ «کلاس‌های شاهنامه‌خوانی در بنیاد ایرانشناسی آذربایجان شرقی» برگزار شد، از «اینجا» ببینید.
@IranDel_Channel
💢
🔴 به فراخور برگزاری «جشنِ مهرگان» در بنیاد ایرانشناسی آذربایجان شرقی؛
مهرِ عاشقان ایران در تبریز
✍️ نیما عظیمی
با برگزاری «جشنِ مهرگان» به وسیلهٔ «فرزندان آذری فردوسی در تبریز»، باری دیگر، جایگاه والای ایران‌دوستی و دفاع از زبان و ادب پارسی در آذربایجان، نمایان شد.
از ساعت ۱۶ دوشنبه ۱۴ مهرماه ۱۴۰۴ خورشیدی، بنیاد ایرانشناسی آذربایجان شرقی با همکاری مرکز پژوهشی میراث مکتوب و انجمنِ ایرانی تاریخ، شعبهٔ آذربایجان شرقی، «جشنِ مهرگان» را در تبریز برگزار نمود.
عشق به ایران و آیینِ شکوهمند ایرانی که سراسر مهر است و خِرَد، چنان در تار و پودِ آذربایجانی‌ها ریشه دارد که این «عشق و منطق و خویشکاری ملّی» این‌گونه زبانزد شده است:
«در ملّی‌گرایی ایرانی، لهجهٔ آذری وجود دارد.»
مردم این خطهٔ پرخطر، اما سربلند، اثبات نموده‌اند، که همواره خویشکاری ملّی خود را در قبال ایران، «گُردآفریدوار» و «رستم‌گون» به انجام می‌رسانند. در این روز پرشکوه هر آن‌کس، هر آنچه که در توان داشت برای ایران و به عشق ایران انجام داد و «محلهٔ سرخاب تبریز» که با آرامگاه ایران‌پرست‌ترین شاعران تاریخ ایران، همجوار است، از لبخندِ رضایتِ «استاد شهریار تبریزی» سرمست شد.
بدون شک در این روزِ بزرگ، روانِ پاکِ حضرت فردوسی نیز از «فرزندانِ آذری خود در تبریز» خشنود شد، چرا که حقیقت آذربایجان، همین است. حقیقت آذربایجان، ایران‌دوستی و دفاع از یکایک مؤلّفه‌های ملّی این سرزمینِ اهورایی است.
🔴 بُن‌مایه:
برشی از گزارشِ منتشره در روزنامهٔ «زنگان امروز»، شمارهٔ چهارشنبه (تیرشید) ۱۶ مهر ماه ۱۴۰۴ خورشیدی
🔴 فرتورهای «جشن مهرگان» را در شهرِ تبریز که بطور ویژه در دنبالهٔ «کلاس‌های شاهنامه‌خوانی در بنیاد ایرانشناسی آذربایجان شرقی» برگزار شد، از «اینجا» ببینید.
@IranDel_Channel
💢
👍35👎6
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎥 در این روزهای پرآشوبِ اطراف‌مان، به بهانهٔ جشنِ مهرگان، یک چِکّّه شادی به خود، خانواده و دوستان‌مان، هدیه دهیم
مهرگان فرخنده و شاد باد
@IranDel_Channel
💢
مهرگان فرخنده و شاد باد
@IranDel_Channel
💢
👍28👎4
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎥 اشارهٔ محمدتقی اعلمی، رئیس دانشگاه تبریز به ماجرای همایشِ «چگونه از شرّ دریاچهٔ ارومیه خلاص شویم؟» در سال ۱۳۷۵ خورشیدی
محمدتقی اعلمی، عضو هیئت علمیِ گروه مهندسی آبِ دانشکدهٔ مهندسی عمران دانشگاه تبریز، "سدسازی بی‌رویه و اختصاصِ حقآبهٔ دریاچهٔ ارومیه برای توسعهٔ بی‌رویهٔ بخشِ کشاورزی، مدیریتِ ناکارآمد و عدم توجه به توسعهٔ پایدار" را، از عواملِ اصلیِ وضعیتِ وخیمِ کنونیِ دریاچهٔ ارومیه عنوان کرد.
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
محمدتقی اعلمی، عضو هیئت علمیِ گروه مهندسی آبِ دانشکدهٔ مهندسی عمران دانشگاه تبریز، "سدسازی بی‌رویه و اختصاصِ حقآبهٔ دریاچهٔ ارومیه برای توسعهٔ بی‌رویهٔ بخشِ کشاورزی، مدیریتِ ناکارآمد و عدم توجه به توسعهٔ پایدار" را، از عواملِ اصلیِ وضعیتِ وخیمِ کنونیِ دریاچهٔ ارومیه عنوان کرد.
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
👍26👎2
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎥 «ایرانشهر» چیست و کجاست؟
جواد رنجبر درخشی‌لر، دکترای علوم سیاسی و شاهنامه‌پژوه تبریزی پاسخ می‌دهد
@IranDel_Channel
💢
جواد رنجبر درخشی‌لر، دکترای علوم سیاسی و شاهنامه‌پژوه تبریزی پاسخ می‌دهد
@IranDel_Channel
💢
👍45👎6
Telegram
ایران‌دل + | + IranDel
🔴 پاسخ به آقای زیباکلام
✍️ مهدی تدینی
از «اینجا» بخوانید.
@IranDel_Channel
💢
✍️ مهدی تدینی
از «اینجا» بخوانید.
@IranDel_Channel
💢
🔴 پاسخ به آقای زیباکلام
✍️ مهدی تدینی
اولاً حتماً ویدئوی صحبت‌های ایشون رو ببینید. با حیرت تمام می‌گویند اگر محمدرضاشاه رو ببینند از او می‌پرسند «تو چه‌جوری حکومت کردی که همه باهات بد شدند؟» و بعد از چند نفر نام می‌بره.
جناب آقای زیباکلام،
سلام و ارادت،
در این ویدئو دچار پرسش و حیرت شده بودید، لازم بود پاسخی تقدیم کنم.
البته خیلی بعیده کسی که سال‌ها معروف به «استاد دانشگاه» بوده، جواب چنین سوالی رو ندونه. اگر ندونه، بده؛ اگر می‌دونه و چنین پرسش مغالطه‌گرانه‌ای رو می‌پرسه، باز هم بده، چه‌بسا بدتره ــ به هر حال «استاد» و «تحلیلگر» نباید خودش رو به مقام پروپاگاندیست رسانه‌ای تنزل درجه بده.
اما برم سریع و مختصر پاسخ بدم.
بله! قطعاً حکومت محمدرضاشاه پهلوی خطاهایی داشت. برخی هم خطاهای بزرگی بوده. اما خب در داوری «نکات مثبت و منفی» و همچنین «برآیند نهایی» رو با مقدار «هزینه‌های صرف شده» در کنار هم قرار می‌دهند. این الگوی نقد یک حکومته؛ و به ویژه لازمه در تمام مراحلِ نقد، «عملکرد بدیل‌های واقعی یا محتمل» رو به منزلۀ معیاری برای داوری نهایی در نظر داشته باشیم. بدون در نظر گرفتن «بدیل‌ها» هر نقدی پوچه! اما بحث ما در اینجا کلاً چیز دیگریه... می‌خواییم به پرسش شما پاسخ بدیم.
ببیند حضرت آقای زیباکلام:
رویکرد انسان‌های صرفاً «سلبی» نیست؛ یعنی کسی که می‌خواد بره سفر، فقط قصدش «سلب منزل» (یعنی خونه نبودن) نیست؛ بلکه هدفی «ایجابی» هم داره؛ خونه رو «ترک» (سلب) می‌کنه، چون می‌خواد جایی رو «ببینه» (ایجاب). این دو در هم تنیده‌اند. گاه اولی مؤثرتره و گاه دومی.
کسی که از یک حکومت رویگردان می‌شه، فقط انگیزه‌های «سلبی» نداره، بلکه دنبال ایدئال‌ها و بدیل‌هایی هم هست که اونها «انگیزه‌های ایجابی»اند.
اشکال سوال و نگرش شما اینه که انگیزۀ یک انسان رو فقط به وجه «سلبی» فرومی‌کاهید. خیلی خیلی بعیده کنشی از کنش‌های انسان رو پیدا کنید که صرفاً «سلبی» باشه. بنابراین، در اینجا کلاً در شناخت امر سیاسی، کنش سیاسی و کلاً در شناخت کنش انسان دچار یک ایراد معرفت‌شناسی عمیق و ناموجهید. ــ مگر اینکه با اهداف سیاسی تعمداً تجاهل‌العارف کرده باشید.
بنابراین، پرسش شما غلطه:
شما باید بپرسید آن مردم ــ و آن چهره‌ها که از آنها نام بردید ــ در آستانۀ انقلاب «دنبال چه بودند» (یعنی چه اهداف ایجابی) داشتند که باعث می‌شد به «سلب مطلق» شاه برسند؟ آنها شاه را نمی‌خواستند (وجه سلبی)، چون جویای اهداف و آرمان‌های سیاسی و اشکال حکومتیِ برتری بودند (وجه ایجابی).
پرسش درست این است آقای زیباکلام، نه آن پرسشِ رایج در صندلی‌عقبِ تاکسی که شما پرسیدید. آدمیزاد همیشه انگیزه‌های ایجابی دارد. آنها چه می‌خواستند که در حکومت شاه نصیبشان نمی‌شد؟ چه چیزی فراتر از «آزادی اقتصادی»، «آزادی فرهنگی» و «آزادیِ شدیداً محدودشدۀ سیاسی» می‌خواستند که با وجود شاه یا با اصلاح به دست نمی‌آمد؟
حال جواب پرسشی که مطرح کردم:
مخالفان شاه سه انگیزۀ کلان، یا سه ایدئولوژی داشتند:
یک: چپ‌ها دنبال انواعی از مارکسیسم بودند. یک مارکسیست به درست یا غلطِ سیاست شاه کاری ندارد، چون نفس مارکسیسم نافی «شاه» است. در اینجا اشتباهات شاه اصلاً مهم نیست! شاه در ایدئولوژی مارکسیستی هیچ جایی ندارد. حتی اگر بی‌نقص باشد. شاه باید لنینیست می‌شد تا مقبول این کمونیست‌های جوان بیفتد.
دو: اسلام‌گرایان نیز دنبال انقلابی سیاسی و فرهنگی بودند و تحت هیچ شرایطی شاه نمی‌تونست به عنصری مطلوب در نظر اونها بدل بشه. مگر اینکه کلاً سیاست‌های لیبرال فرهنگی و اقتصادی رو کنار می‌گذاشت ــ یعنی به کسی غیر از خودش بدل می‌شد.
سه: گروه سوم جمهوری‌خواهانی بودند که از سنت مصدقی می‌آمدند و تا سال ۵۶ همچنان از قانون‌اساسی مشروطه دفاع می‌کردند. اما بسیار مستعدِ گذار به جمهوری بودند (گرچه سر این مسئله اختلافات داخلی داشتند). این گروه تنها گروهی بودند که روی کاغذ ممکن بود تغییر رفتار شاه باعث پیوندشون با حکومت بشه. تغییر موضع بختیار نمونه‌شه ــ در حالی که کسانی هم مثل سنجابی چنین رویکرد سازشکارانه‌ای نداشتند. اما این گروه هم دچار غفلت‌های بزرگ بود و نمی‌دونست باید تا دقیقۀ آخر «اصلاح‌طلبِ مشروطه‌خواه» بمونه، چون در هر دولتی جای شاه می‌اومد، با وجود اون دو گروه بالایی، شکستی بس عمیق‌تر نصیبش می‌شد ــ که شد و دیدیم.
بنابراین، دعوت می‌کنم، به پاسخ من تأمل کنید. هیچ کنشگری صرفاً رفتار نگاتیو (سلبی) نداره و پیش از هر سلبی دیدگاه‌هایی پوزیتیو (ایجابی) داره. اون ایجاب‌ها فرد رو به سلب می‌کشونه. طرح هر پرسشی منهای وجوه ایجابی، پرسشی اساساً غلطه.
اگر به این نکتۀ نظری ساده ــ اما اساسی ــ دقت بفرمایید، نه دچار حیرت می‌شید و نه صورت‌مسئله‌های مغالطه‌آمیزی مانند این رو مطرح می‌کنید.
ایام به کام. الاحقر، مهدی
@IranDel_Channel
💢
🔴 پاسخ به آقای زیباکلام
✍️ مهدی تدینی
اولاً حتماً ویدئوی صحبت‌های ایشون رو ببینید. با حیرت تمام می‌گویند اگر محمدرضاشاه رو ببینند از او می‌پرسند «تو چه‌جوری حکومت کردی که همه باهات بد شدند؟» و بعد از چند نفر نام می‌بره.
جناب آقای زیباکلام،
سلام و ارادت،
در این ویدئو دچار پرسش و حیرت شده بودید، لازم بود پاسخی تقدیم کنم.
البته خیلی بعیده کسی که سال‌ها معروف به «استاد دانشگاه» بوده، جواب چنین سوالی رو ندونه. اگر ندونه، بده؛ اگر می‌دونه و چنین پرسش مغالطه‌گرانه‌ای رو می‌پرسه، باز هم بده، چه‌بسا بدتره ــ به هر حال «استاد» و «تحلیلگر» نباید خودش رو به مقام پروپاگاندیست رسانه‌ای تنزل درجه بده.
اما برم سریع و مختصر پاسخ بدم.
بله! قطعاً حکومت محمدرضاشاه پهلوی خطاهایی داشت. برخی هم خطاهای بزرگی بوده. اما خب در داوری «نکات مثبت و منفی» و همچنین «برآیند نهایی» رو با مقدار «هزینه‌های صرف شده» در کنار هم قرار می‌دهند. این الگوی نقد یک حکومته؛ و به ویژه لازمه در تمام مراحلِ نقد، «عملکرد بدیل‌های واقعی یا محتمل» رو به منزلۀ معیاری برای داوری نهایی در نظر داشته باشیم. بدون در نظر گرفتن «بدیل‌ها» هر نقدی پوچه! اما بحث ما در اینجا کلاً چیز دیگریه... می‌خواییم به پرسش شما پاسخ بدیم.
ببیند حضرت آقای زیباکلام:
رویکرد انسان‌های صرفاً «سلبی» نیست؛ یعنی کسی که می‌خواد بره سفر، فقط قصدش «سلب منزل» (یعنی خونه نبودن) نیست؛ بلکه هدفی «ایجابی» هم داره؛ خونه رو «ترک» (سلب) می‌کنه، چون می‌خواد جایی رو «ببینه» (ایجاب). این دو در هم تنیده‌اند. گاه اولی مؤثرتره و گاه دومی.
کسی که از یک حکومت رویگردان می‌شه، فقط انگیزه‌های «سلبی» نداره، بلکه دنبال ایدئال‌ها و بدیل‌هایی هم هست که اونها «انگیزه‌های ایجابی»اند.
اشکال سوال و نگرش شما اینه که انگیزۀ یک انسان رو فقط به وجه «سلبی» فرومی‌کاهید. خیلی خیلی بعیده کنشی از کنش‌های انسان رو پیدا کنید که صرفاً «سلبی» باشه. بنابراین، در اینجا کلاً در شناخت امر سیاسی، کنش سیاسی و کلاً در شناخت کنش انسان دچار یک ایراد معرفت‌شناسی عمیق و ناموجهید. ــ مگر اینکه با اهداف سیاسی تعمداً تجاهل‌العارف کرده باشید.
بنابراین، پرسش شما غلطه:
شما باید بپرسید آن مردم ــ و آن چهره‌ها که از آنها نام بردید ــ در آستانۀ انقلاب «دنبال چه بودند» (یعنی چه اهداف ایجابی) داشتند که باعث می‌شد به «سلب مطلق» شاه برسند؟ آنها شاه را نمی‌خواستند (وجه سلبی)، چون جویای اهداف و آرمان‌های سیاسی و اشکال حکومتیِ برتری بودند (وجه ایجابی).
پرسش درست این است آقای زیباکلام، نه آن پرسشِ رایج در صندلی‌عقبِ تاکسی که شما پرسیدید. آدمیزاد همیشه انگیزه‌های ایجابی دارد. آنها چه می‌خواستند که در حکومت شاه نصیبشان نمی‌شد؟ چه چیزی فراتر از «آزادی اقتصادی»، «آزادی فرهنگی» و «آزادیِ شدیداً محدودشدۀ سیاسی» می‌خواستند که با وجود شاه یا با اصلاح به دست نمی‌آمد؟
حال جواب پرسشی که مطرح کردم:
مخالفان شاه سه انگیزۀ کلان، یا سه ایدئولوژی داشتند:
یک: چپ‌ها دنبال انواعی از مارکسیسم بودند. یک مارکسیست به درست یا غلطِ سیاست شاه کاری ندارد، چون نفس مارکسیسم نافی «شاه» است. در اینجا اشتباهات شاه اصلاً مهم نیست! شاه در ایدئولوژی مارکسیستی هیچ جایی ندارد. حتی اگر بی‌نقص باشد. شاه باید لنینیست می‌شد تا مقبول این کمونیست‌های جوان بیفتد.
دو: اسلام‌گرایان نیز دنبال انقلابی سیاسی و فرهنگی بودند و تحت هیچ شرایطی شاه نمی‌تونست به عنصری مطلوب در نظر اونها بدل بشه. مگر اینکه کلاً سیاست‌های لیبرال فرهنگی و اقتصادی رو کنار می‌گذاشت ــ یعنی به کسی غیر از خودش بدل می‌شد.
سه: گروه سوم جمهوری‌خواهانی بودند که از سنت مصدقی می‌آمدند و تا سال ۵۶ همچنان از قانون‌اساسی مشروطه دفاع می‌کردند. اما بسیار مستعدِ گذار به جمهوری بودند (گرچه سر این مسئله اختلافات داخلی داشتند). این گروه تنها گروهی بودند که روی کاغذ ممکن بود تغییر رفتار شاه باعث پیوندشون با حکومت بشه. تغییر موضع بختیار نمونه‌شه ــ در حالی که کسانی هم مثل سنجابی چنین رویکرد سازشکارانه‌ای نداشتند. اما این گروه هم دچار غفلت‌های بزرگ بود و نمی‌دونست باید تا دقیقۀ آخر «اصلاح‌طلبِ مشروطه‌خواه» بمونه، چون در هر دولتی جای شاه می‌اومد، با وجود اون دو گروه بالایی، شکستی بس عمیق‌تر نصیبش می‌شد ــ که شد و دیدیم.
بنابراین، دعوت می‌کنم، به پاسخ من تأمل کنید. هیچ کنشگری صرفاً رفتار نگاتیو (سلبی) نداره و پیش از هر سلبی دیدگاه‌هایی پوزیتیو (ایجابی) داره. اون ایجاب‌ها فرد رو به سلب می‌کشونه. طرح هر پرسشی منهای وجوه ایجابی، پرسشی اساساً غلطه.
اگر به این نکتۀ نظری ساده ــ اما اساسی ــ دقت بفرمایید، نه دچار حیرت می‌شید و نه صورت‌مسئله‌های مغالطه‌آمیزی مانند این رو مطرح می‌کنید.
ایام به کام. الاحقر، مهدی
@IranDel_Channel
💢
👍42👎11
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎥 کُنشِ ارزشمندِ کوهنوردان زنجانی به یاد استاد محمّدرضا شجریان در سالروز درگذشتِ ایشان
صعود به قلهٔ ۳۰۰۰ متری «سندان» واقع در استان زنجان
@IranDel_Channel
💢
صعود به قلهٔ ۳۰۰۰ متری «سندان» واقع در استان زنجان
@IranDel_Channel
💢
👍33👎6
🔴 بنیاد پژوهشی شهریار برگزار می‌کند:
آیین ویژهٔ روز بزرگداشتِ حافظ شیرازی
سخنرانان:
علیرضا مظفری
(موضوع: حافظ و مشاهیر آذربایجان)
اسدالله واحد
(موضوع: پیشینۀ حافظ‌پژوهی در دانشگاه تبریز)
یحیی نورالدینی
(موضوع: نقش آذربایجان در تکوین و پیشبرد حوزه‌های حافظ‌پژوهشی)
زمان:
یکشنبه ۲۰ مهر ماه ۱۴۰۴ خورشیدی از ساعت ۱۷ تا ۱۹
جایگاه:
تبریز، خیابان ارتش جنوبی، چهارراه باغ‌شمال، بنیاد پژوهشی شهریار
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
آیین ویژهٔ روز بزرگداشتِ حافظ شیرازی
سخنرانان:
علیرضا مظفری
(موضوع: حافظ و مشاهیر آذربایجان)
اسدالله واحد
(موضوع: پیشینۀ حافظ‌پژوهی در دانشگاه تبریز)
یحیی نورالدینی
(موضوع: نقش آذربایجان در تکوین و پیشبرد حوزه‌های حافظ‌پژوهشی)
زمان:
یکشنبه ۲۰ مهر ماه ۱۴۰۴ خورشیدی از ساعت ۱۷ تا ۱۹
جایگاه:
تبریز، خیابان ارتش جنوبی، چهارراه باغ‌شمال، بنیاد پژوهشی شهریار
#اطلاع_رسانی
@IranDel_Channel
💢
👍30👎4