تو بیا
مست در آغوش من و
دل خوش دار
مستیَت با بغلت
هر دو گناهش با من
‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
‌

شبها
مجوزِ آغوشت را عاشقانه خریدارم
کافیست بگویی،
بغلم می کنی؟
تا جانم برايت برَوَد ....
‌
‌

شب ها
بدون خمار چشمانت
شبم بخیر نخواهد شد
آغوش تو
انقلابے به پا میکند
در عمق بی نهایت عشق...
‌

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

تو را شبيه شب دوست میدارمت !
يكدست، يكرنگ، بیصدا، تنها و
البته
بی پايان
بی پايان
بی پايان....

‌

‌

دلم فقط تو را می خواهد
شب های با تو بودن را
مهتاب را
و ستاره ها را با تو
می خواهم آن قدر ستاره بچینم
که میان ستاره هایم
پنهانت کنم
و تو
هیچ وقت از کنارم نروی


‌

فدای  گرمی ی آغوشت نابت
تن  داغ و لب طعم شرابت
بیا در خواب من غوغا بپا کن
و یا یک شب  ببر ما را به خوابت


‌

مرد باید تو را بلد باشد...
شعر چشمانت را
از حفظ بداند...
باید چشمانش را ببندد
و تو را برای تمام
جهان با صدای بلند از بر بخواند...
مرد باید در عمل عاشق باشد.
وجودش پر باشد
از معشوقه اش
آنقدر که حتی نفسهایش هم
عطر زن مورد علاقه اش را بدهد...

‌

کنارم باش
ای تنهاترین
آرامش
شبهای
طولانی..
‌
‌

　

تو را میبوسمت هر شب،به خوابم دزدکی گاهی
نمی دانم تو هم گاهی ،از این بوسیدن آگاهی؟
اگر جانم تو هم هر شب، به یادم غرق رویایی
همه دنیا شود طوفان، به سویت وا کنم راهی

‌

　

قول دادم به کسی غیر تو عادت نکنم
از غم انگیزی این عشق شکایت نکنم
بی تو با خاطره ات هم سر دعوا دارم...
قول دادم به کسی غیر تو عادت نکنم!

‌