🔴 گفتگو درباره‌ی تجمع «برای فلسطین» در مقابل دانشگاه تهران

روز ۱ خرداد در مقابل دانشگاه تهران تجمعی برگزار شد که توسط گروهی تلگرامی و نامنسجم تحت عنوان «برای فلسطین» سازماندهی شده بود. به شکل پیش‌بینی‌پذیری از ساعتی بعد از این تجمع واکنش‌ها له یا علیه آن آغاز شد. این واکنش‌ها از دفاع تمام و کمال تا متهم کردن آن به نمایشی حکومتی را در بر می‌گرفت. موضوع البته واکنش مخالفان راستگرای جمهوری اسلامی نبود که از اساس با هر آنچه نام فلسطین دارد سر ستیز دارند و حامی نسل‌کُشی در فلسطین هستند، موضوع طیف وسیع واکنش‌ها در میان نیروهای چپ بود که این تجمع را تبدیل به «مسئله» کرد. هم‌زمان طیف‌های گوناگون چپ‌نماهای محور مقاومتی، از جدال تا تدارک کمونیستی نیز وارد مجادلات شدند تا به تناقضاتی که در این تجمع وجود داشت از منظر خودشان پاسخ دهند. بنا بر همین وضعیت و نظر به اهمیت استراتژیکی که برای فلسطین در ارتباط با مبارزه‌ی طبقاتی در ایران قائلیم تصمیم گرفتیم در جلسه‌ای با حضور امید مهرگان، به عنوان مدافع تجمع «برای فلسطین» و بابک فراهانی از اعضای منجنیق، و تقابل میان این دو منظر، به گفت‌وگویی دامن بزنیم که امیدوار بودیم هم‌زمان با موافقان و مخالفان این تجمع باشد، و البته آن دسته از موافقان و مخالفانی که با آرمان رهایی فلسطین همبستگی دارند و می‌توان با ایشان از یک اصل مورد توافق ابتدایی آغاز کرد.
این گفتگو در روز شنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۴ انجام گرفته است.

#منجنیق
#گفتگو
@ManjanighCollective

گفتگو درباره‌ی تجمع «برای فلسطین» در مقابل دانشگاه تهران

با حضور امید مهرگان و بابک فراهانی

@ManjanighCollective

🔴 مسائل امنیتی را جدی‌تر بگیریم
یادداشت‌های روزهای جنگ ۱

در این سلسله‌یادداشت‌ها، که امیدواریم عنوان آن با پایان یافتن جنگ، هرچه زودتر از درجه‌ی اعتبار ساقط شود، تلاش می‌کنیم متونی در سه سطح تحلیلی، راهبردی و توصیفی منتشر کنیم، که اغلب آنها از درون وضعیت استخراج می‌شود و تلاش می‌کند در میان هیاهوی انفجارها راهی بیابد.
***
بنا به گزارش‌های متعدد و مشاهدات پراکنده‌ی رفقای ما در نقاط مختلف شهر تهران در سه روز گذشته؛ در کنار آشفتگی ناشی از حملات متعدد اسرائیل به نقاط مختلف شهر و حجم قابل توجه ویرانی و آسیب‌های وارده به مردم که ابعاد گوناگونی دارد، تبلیغات دوسویه اما مشابه جمهوری اسلامی و رژیم صهیونیستی در مورد حضور و تحرکات خرابکارانه‌ی نیروهای وابسته به اسرائیل در ایران، موجب شده است مردم، در وضعیتی قابل فهم، نسبت به هر تحرکی مشکوک باشند. به‌ویژه که جابه‌جایی آشکار نقاط مورد هدف اسرائیل به محل زندگی مردم و آنچه که مردم فراتر از تبلیغات و پنهان‌کاری رسانه‌ها در زندگی واقعی خودشان تجربه می‌کنند، از حجم خوش‌خیالی‌ روز اول نسبت به ادعاهای نقطه‌زنی اسرائیل، آسیب ندیدن مردم در جریان این حملات و در نتیجه همراهی‌های ضمنی و آشکار با تهاجم نظامی اسرائیل آشکارا کاسته است.
۲۷ خرداد ۱۴۰۴

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/3TfHXHn
🚩 برای تماس با منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید:
@ManjanighContact
#منجنیق
#روزهای_جنگ
@ManjanighCollective

🔴 همبستگی پرولتری در دل بحران
گزارشی از تهران
یادداشت‌های روزهای جنگ ۲


ستون‌‌های دود سیاه و سفید عظیمی از جای جای تهران به چشم می‌خورد. در اکثر شب‌های گذشته، صداهای مهیب انفجار و شلیک پدافند تا طلوع آفتاب ادامه داشت. اما صبح‌ها آرام آغاز می‌شوند.
ستون دود سیاه‌رنگی که از پالایشگاه شهرری برخاسته است، هنوز از کمر آسمان بالا می‌رود. کمبود بنزین و گازوییل، پس از هدف قرار گرفتن پالایشگاه‌ تهران و مخازن نفتی در شهران و انبار نفت مورد انتظار است. به نقل از منابع رسمی، ذخایر استراتژیک بنزین ایران تنها سه روز مصرف کشور را حمایت می‌کند. جدای از تاثیر کمبود بنزین بر کم‌یابی و گرانی کالاها، طبقه‌ی کارگر نیز اتکای شدید و بنیادینی به بنزین دارد. قسمی به دلیل جابجایی‌های روزمره از حاشیه‌‌های شهر به مرکز، و قسمی دیگر نیز به دلیل خیابان‌معیشتان بسیار تهران.
۲۸ خرداد ۱۴۰۴

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/45pdRby
🚩 برای تماس با منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید:
@ManjanighContact
#منجنیق
#روزهای_جنگ
@ManjanighCollective

🔴 جمهوری اسلامی، امپریالیسم و مسلخ بی‌انتهای خاورمیانه
یادداشت‌های روزهای جنگ ۳

آنچه بیش از هر چیز اهمیت دارد کیفیت این مخالفت با تجاوز است. می‌توان در این برهه با انواع توجیه‌های تئوریک و احساسی شانه به شانه‌ی جمهوری اسلامی ایستاد و درباره‌ی «جنگ بزرگ میهنی» و ترهاتی نظایر آن شعر سرود اما مسئله چشم‌اندازی در آینده است. این جنگ به هر ترتیبی که تمام شود تنها نیرویی می‌تواند در جهت تداوم مبارزه دست به سازماندهی بزند که بنیادهای نظری و عملی این سازماندهی را در دل همین وضعیت کاشته یا تداوم داده باشد. این بنیادها چیزی نیست غیر از این‌که مخالفت با تجاوز اسرائیل نه از زاویه‌ی وطن‌دوستی و حقوق بین‌الملل بلکه از زاویه‌ی تقابل بنیادین با جهنمی باشد که در صورت «فتح» برای پرولتاریا می‌سازد و درست از همین زاویه است که نمی‌توان در کنار جمهوری اسلامی هم ایستاد. چرا که جمهوری اسلامی اگر بتواند از این جنگ بیرون بیاید به مراتب سرکوب‌گرتر، خشن‌تر و در اجرای سیاست‌های طبقاتی‌اش جری‌تر و جدی‌تر خواهد بود. نیرویی که امروز در مخالفت با تجاوز اسرائیل همه‌چیز را در مورد جمهوری اسلامی در گیومه بگذارد، فردای بعد از جنگ نه می‌تواند علیه جمهوری اسلامی مبارزه کند و نه حتی علیه اسرائیل و هر نیرویی که به نیابت یا در همدستی با آن بر تخت بنشیند، چرا که اگر امروز بتوان در وضعیت جنگی خط فاصل طبقاتی را کنار گذاشت، فردا نیز حتما می‌شود به ده‌ها بهانه‌ی دیگر چنین چیزی را تکرار کرد، چنان‌که همین حالا برخی نیروهایی که از سنت‌های چپ و ضدامپریالیستی می‌آیند به بهانه‌ی «اولویت سرنگونی جمهوری اسلامی» دقیقا همین کار را می‌کنند.
به این‌ترتیب وقتی گفته می‌شود:«بدون لکنت باید با تجاوز نظامی به مخالفت برخاست و نام متجاوز را بلند بر زبان آورد» روشن است که اتخاذ این موضع در برابر جنگ، تنها زمانی معنا دارد که از درون خود، امکانی برای عمل، برای «چه باید کرد» در اکنون نیز فراهم آورد...
۲۹ خرداد ۱۴۰۴

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/4n6fJfA
🚩 برای تماس با منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید:
@ManjanighContact
#منجنیق
#روزهای_جنگ
@ManjanighCollective

🔴 آنها که رفتند مجبورند بازگردند
یادداشت‌های روزهای جنگ ۴
گزارشی از تهران

در فاصله‌ی دو اتصال اینترنت صدای رفقا را می‌شنویم. از درون روزهای بمب و فاجعه در وضعیتی که امکان این را ندارند که بنشینند و گزارش بنویسند. نه که وقت نداشته باشند، این روزها همه‌چیز در تعلیق است اما نوشتن، حتا به اندازه‌ی دو پاراگراف حدی از آرامش و تمرکز را می‌خواهد که نیست. بنابراین در همین فاصله‌ها حرف‌ها را می‌شنویم.
رفیقی می‌گوید: «تهران دو شب پیش قیامت بود. اصلن یک وضعیت جدید. از ساعت هشت و نه شب شروع شد. شب‌های قبل معمولن این‌طور بود که پنج دقیقه ضدهوایی کار می‌کرد، ده دقیقه کار می‌کرد؛ بعد می‌رفت تا سه-چهار ساعت بعد. ولی دو شب پیش از هشت و نه شب شروع شد و تا دو و سه صبح لاینقطع ادامه داشت». این همان حملات گسترده‌ی ۲۹ خرداد است که طی آن بسیاری از محله‌های تهران مورد اصابت قرار گرفتند. به گفته‌ی رفیق آتش‌بار حملات و ضدحملات آنقدر شدید بود که در این چند ساعت کل آسمان تهران روشن شده بود.
۳۱ خرداد ۱۴۰۴

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/4kZCQHy
🚩 برای تماس با منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید:
@ManjanighContact
#منجنیق
#روزهای_جنگ
@ManjanighCollective

🔴 در ضرورت سبک‌باری هنگام تردد
یادداشت‌های روزهای جنگ ۵

این یادداشت، که بر اساس تجارب و مشاهدات رفقای ما در روزهای گذشته نوشته شده، علاوه بر هشداری که درون آن تعبیه شده این حُسن را نیز دارد که بر اساس آگاهی از چنین جزئیاتی می‌توان متوجه شد چگونه شرایط جنگی در وجوهی به نفع جمهوری اسلامی تمام می‌شود و این البته نه خصلت ویژه‌ی جمهوری اسلامی، بلکه خصلت عمومی جنگ است. خمینی نیز وقتی جنگ ایران و عراق را «نعمت» توصیف کرد، علاوه بر وجوه دیگر این «نعمت» برای تثبیت ضدانقلاب خمینیستی، احتمالن این وجه امنیتی مسئله را نیز مد نظر داشت که هر اعتراض و انتقادی به جمهوری اسلامی (اقدام که جای خود دارد)، نه فقط از سوی ارگان‌های حکومتی جمهوری اسلامی، بلکه حتا از سوی طیفی از کسانی که تا چند روز پیش مخالف و منتقد جمهوری اسلامی بودند، بازی در زمین «دشمن» و مصداق «خیانت» شمرده می‌شود. امیدواریم در روزهای آتی به این مسئله بیشتر و مصداقی‌تر بپردازیم یا امیدوارتریم با پایان یافتن وضعیت جنگی این پرداختن شکلی از جمع‌بندی رو به گذشته بیابد.
۱ تیر ۱۴۰۴

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/3T3kHMr
🚩 برای تماس با منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید:
@ManjanighContact
#منجنیق
#روزهای_جنگ
@ManjanighCollective

🔴 اضطراب در خیابان‌های قم
یادداشت‌های روزهای جنگ ۶
گزارشی از قم

نکته‌ی مهم: این گزارش پیش از آنچه «حمله به تاسیسات هسته‌ای فردو» در ۲۵ کیلومتری قم، خوانده می‌شود، نوشته شده است.
***
خیلی‌ها مثل ما از تهران خودشان را به قم رسانده‌اند تا شاید بتوانند از اینجا به شهرهای دیگری بروند و اینجا متوجه شدیم که از قم هم برخی از اهالی شهر رفته‌اند شمال. با این‌وجود قطار حومه‌ای قم-تهران با تعداد مسافر معمول در رفت‌وآمد است. یک‌سری از مردم استرس جنگ را دارند اما جو غالب شهر این‌طور است که: کافه‌ها و پاساژ‌ها شلوغند، شب‌ها بوستان علوی بساط جوجه‌کباب به‌راه است، آدم‌های مذهبی به حرم می‌روند و خیابان‌ها شلوغ است.
۱ تیر ۱۴۰۴

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/4ne4QbC
🚩 برای تماس با منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید:
@ManjanighContact
#منجنیق
#روزهای_جنگ
@ManjanighCollective

🔴 معنای «آتش‌بس» برای نبردی طبقاتی
یادداشت‌های روزهای جنگ ۷

ساعاتی پیش دونالد ترامپ، مانند پدری مقتدر آتش‌بسی را اعلام کرد که اسرائیل به‌طور رسمی و جمهوری اسلامی به‌شکل غیررسمی آن را پذیرفتند. این اما به معنای پایان جنگ نیست. پادگان استعماری غرب در منطقه که به اسرائیل موسوم است، از همان ساعت اول با سناریویی تکراری که آن را در مورد لبنان نیز به کار برده بود، ایران را به نقض آتش‌بس متهم و اعلام کرد به حملاتش ادامه خواهد داد و ایران نیز تهدید کرد در صورت حمله‌ی اسرائیل پاسخ قاطعی خواهد داد. تا اینجا البته به نظر می‌رسد قضیه به حمله‌ای «نمادین» به راداری در حومه‌ی بابلسر که جمهوری اسلامی نیز پاسخی به آن نخواهد داد، ختم شده است. فارغ از این‌که اتفاقات روز جاری چه باشد اما این وضعیت می‌تواند آینه‌ی تمام‌نمای شرایط میان اسرائیل و جمهوری اسلامی در ماه‌ها و چه بسا سال‌های بعدی باشد که هر لحظه امکان فرا روییدن به جنگی نظیر روزهای اخیر را خواهد داشت.
۳ تیر ۱۴۰۴

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/44wvFAA
🚩 برای تماس با منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید:
@ManjanighContact
#منجنیق
#روزهای_جنگ
@ManjanighCollective

🔴 از توماس والتر در حمایت از شریفه محمدی

توماس والتر، مبارز سیاسی آلمانی و عضو یک هسته‌ی رادیکال انقلابی در دهه‌ی نود میلادی به نام «کمیته»، در این ویدئو در مورد لزوم حمایت نیروهای مترقی در غرب از شریفه محمدی می‌گوید، کارگر مبارزی که اکنون در زندان لاکان رشت، برای دومین بار توسط فرزند همان قاضی‌ای به اعدام محکوم شده که حکم اولیه‌ی اعدام او در دیوان عالی کشور نقض و به شعبه‌ی هم‌ارز ارجاع شده بود. بدون توجه به این‌که فرزند بدون شک حکم پدر را مجددن تائید خواهد کرد. اکنون و در شرایط پساجنگی که تیغ سرکوب جمهوری اسلامی تیزتر از پیش شده، جان زندانیان سیاسی جدی‌تر از قبل در خطر است. والتر در این ویدئو از این می‌گوید که صدای شریفه محمدی، احتمالن چون یک کارگر است، به اندازه‌ی هنرمندان مشهور در غرب شنیده نمی‌شود.
توماس والتر یکی از سه عضو هسته‌ی انقلابی‌ای به نام «کمیته» است، که به تازگی بعد از نزدیک به سی سال، از تبعیدی طولانی در ونزوئلا به آلمان بازگشت و در دادگاه عالی برلین به دو سال حبس محکوم شد که به مدت سه سال به حالت تعلیق درآمده است. والتر در آوریل ۱۹۹۵ قصد داشت به همراه دو هم‌رزم دیگرش، یک زندان خالی را در منطقه‌ی گروناوِ برلین منفجر کند که بنا بود از آن به‌عنوان زندانی برای پناهجویان در آستانه‌ی اخراج از آلمان استفاده شود؛ اما پیش از انجام عملیات تحت تعقیب پلیس قرار گرفته و از آلمان گریختند. این سه نفر پیش از آن و در اکتبر ۱۹۹۴، در مخالفت با نظامی‌گری ساختمان اداره‌ی نظام‌وظیفه را در شهر باد فراین‌والده‌ی ایالت برندنبورگ به آتش کشیده بودند. یکی از این سه مبارز انقلابی در دوران تبعید در ونزوئلا درگذشت و دو نفر باقی‌مانده در فوریه‌ی ۲۰۲۵ وارد آلمان شده و تا روز اول دادگاه در بازداشت موقت ماندند. آنها در دادگاه ابراز پشیمانی نکردند.
‎تیر ۱۴۰۴

🚩 برای تماس با منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید:
@ManjanighContact

#منجنیق
#شریفه_محمدی
#همبستگی
@ManjanighCollective