🖋 هلندی‌ها و انگلیسی‌ها در آستانۀ انقلاب فرانسه [سال 1789] برگ برنده‌‌ای در آستین داشتند. آنان با استیلا بر بومیان [آسیا]، همانند کاری که در امریکا کرده بودند، توانستند بدون نیاز به وادار کردن برده‌های سیاه‌پوست، از اهالی بهره‌کشی کنند. هلندی‌ها مردم مالایا را به کار در کشتزارهای‌شان وا‌می‌داشتند، محصولات معینی را به اهالیِ روستایی تحمیل می‌کردند و بخشی از محصول را برمی‌داشتند. کمپانی هند شرقی بریتانیا نمک، تریاک و شوره را در انحصار داشت، با دادن پیش‌پرداخت‌هایی به بافندگان با آنان توافق‌های نامعقولی می‌کرد و پس از خلع ید از حاکمان محلی، به جای آنان مالیات بر زمین می‌گرفت. زورگویی‌های کارگزاران کمپانی در خود انگلستان موجب خشم و انزجار شد: دادگاه‌های کلایو و وارن هیستینگز بعضی از این رویه‌ها را برملا کرد- که البته به خاطر خدمات انجام‌شده نادیده گرفته شدند- و نشان داد افسران زیردست تا چه حد خواهان اعمال قدرت خود بودند.

🖋 آسیا با تاجران برده سروکاری نداشت، اما فنونی را تجربه کرد که یادآور فنون فاتحان اسپانیایی [در امریکای مرکزی و جنوبی در سدۀ شانزدهم] بود.
آبه رنال [نویسنده و ادیب فرانسوی عصر روشنگری] در همان سال‌ها در کتاب «تاریخ فلسفی دو هند» سندی بر محکومیت اربابان سلطه‌جو منتشر کرده بود، اما صرفاً خود برده‌داری بود که کم‌کم دغدغه‌های دینی یا بشردوستانه را بیدار می‌کرد. دیرزمانی کواکرها [فرقه‌ای مسیحی به نام «انجمن دوستان»] یگانه گروهی بودند که تجارت برده را تقبیح می‌کردند؛ سپس فیلوزوف‌ها [دسته‌ای از ادبا، دانشمندان و متفکران فرانسوی سدۀ هجدهم] به اعتراضات آنان پیوستند؛ سرانجام «انجمن یاران سیاهان» [انجمن فرانسویِ خواهان الغای برده‌داری] در سال 1787 در لندن تأسیس و سال بعد، سازمان همتای آن در پاریس تشکیل شد. ویلبر فورس [سیاستمدار بریتانیایی که مخالف تجارت برده بود] و پیت به طرح آنان علاقه‌مند شدند. هدف این طرح نابودی تدریجی [برده‌داری] -و نه سرکوب عاجل- بر اثر الغای این تجارت بود.

📚 از کتاب «انقلاب فرانسه از خاستگاه‌های آن تا 1793»، نوشتۀ ژرژ لوفور، ترجمۀ مریم هاشمیان 📚

@philosophycafe

🖋 [در سدۀ هجدهم] شراکت و دخالت سیاست‌مداران و تجار در نظام استعماری چنان گسترده بود که فکرِ دست کشیدن از آن به ذهن‌شان خطور نمی‌کرد. به علاوه، عده‌ای نیز از حقانیت آن دفاع می‌کردند. معدود کسانی در اروپا مدافع استعمارگران بریتانیایی در هند یا استعمارگران امریکای شمالی بودند که با سرخ‌پوست‌ها می‌جنگیدند تا آن‌ها را به سمت غرب برانند و جای‌شان را بگیرند. اما در باب امریکای لاتین، [مدافعان استعمار] به رنال [نویسندۀ فرانسوی عصر روشنگری و مخالف استعمار] متذکر شدند که بومیان آشکارا از ممنوعیت‌ جنگ‌های خانمان‌سوز، پیشرفت‌های مسلم در فنون و توسعۀ اقتصاد منتفع شده‌اند، زیرا جمعیت بومی به رغم قحطی و بیماری‌های همه‌گیر رو به افزایش بود. به اصلاحاتی که به قصد تغییر سوءاستفاده‌های استعماری انجام شده بودند و نیز احسان پدرمآبانۀ برخی زارعان و اشتیاق راهبان که، مانند یسوعیان متقدم در پاراگوئه، سرخ‌پوستان را برای آموزش میسیونری‌ها می‌آوردند استناد می‌شد.

🖋 مدافعان استعمار بر رشد طبقۀ متوسطِ در حال تکوین و متشکل از سرخ‌پوستان، دورگه‌ها و مولاتو[افرادی از تبار مختلط سیاه و سفید]های مرفه و تحصیل‌کرده تأکید می‌کردند. اما نمی‌شد این واقعیت را انکار کرد که اروپاییان و زارعان فقط برای افزایش منافع خود مستعمرات را تأمین می‌کردند و تولید را توسعه می‌دادند؛ همچنین با این گمان که تحمیل آیین کاتولیک بر بومیان کفایت می‌کند، کاری برای بهبود شرایط‌شان انجام نمی‌دادند. در حالی که زبان‌ها و سنت‌های غربی، از طریق تماس طبیعی، علاقۀ شخصی و تفکیک اجتماعی گسترش می‌یافتند، سفیدپوستان که سرشار از تعصبات نژادی بودند جذب‌شدگان -حتی دورگه‌ها و مولاتوهای حاصل از زادِولد خودشان- را نادیده می‌گرفتند. با این همه، اغلب اقوام مقهور هرگز به تمامی با الگوی اروپایی سازگاری نیافتند. اینان زبان‌های خارجی را به گویش‌های بومی تبدیل کردند، در خفا مناسک دینی‌شان را انجام دادند -مثل آیین وودو [کیش سنتیِ افریقایی-هائیتیایی که تلفیقی است از مذهب وودوی غرب افریقا و مذهب کاتولیک] در سانتودومینیگو- و حتی سنت‌های حقوقی خود را حفظ کردند.

📚 از کتاب «انقلاب فرانسه از خاستگاه‌های آن تا 1793»، نوشتۀ ژرژ لوفور، ترجمۀ مریم هاشمیان 📚

@philosophycafe

🤝 آکادمی بین‌المللی حکمت با همکاری مؤسسه میزان (آمریکا) برگزار می‌کند:

🎓 دوره فشرده معارف اسلامی میزان به زبان انگلیسی
🔎 یادگیری، زیارت و ارتباط فرهنگی بین‌المللی در قلب معنویت ایران

🎙 مدرس دوره: حجت‌الاسلام امین راستانی - مدیر مرکز اسلامی دالاس آمریکا

🗓 تاریخ دوره: ۱۳ تا ۲۱ خرداد ۱۴۰۴
🏫 محل اقامت: هتل در شهر مشهد مقدس

🌐 اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام:
https://hekmat.academy/mizan-course/

🔴 این دوره ویژه مخاطبین غیر ایرانی طراحی شده و تنها تعداد محدودی از علاقه‌مندان ایرانی مسلط به زبان انگلیسی با دریافت رزومه و قبولی در مصاحبه پذیرش می‌شوند.

📲 با ما همراه ما باشید:‌
تلگرام I  اینستاگرام  I  ایتا  |  آپارات

🗯 حسین بشیریه کتابی داره به اسم «موانع توسعۀ سیاسی در ایران» که سال 1380 توسط نشر گام نو منتشر شد. عبارت «توسعۀ سیاسی» جزو عبارت‌هایی هست که از دهۀ 1370 توی ایران خیلی به کار می‌رفته و توی یه دوگانه با توسعۀ اقتصادی مطرح می‌شد. اولین گام اینه که ببینم بشیریه توسعۀ سیاسی رو چی تعریف می‌کنه. بشیریه این تذکر رو میده که باید بین هدف و شرایط توسعۀ سیاسی تفکیک قائل بشیم. هدف توسعۀ سیاسی از نظر بشیریه «گسترش مشارکت و رقابت گروه‌های اجتماعی در زندگی سیاسی» هست. بشیریه چنین تعریفی رو دلبخواهی نمی‌دونه و معتقده که بر اساس تجربۀ تاریخی بعضی کشورها مثل آلمان، ژاپن و اسپانیا مشاهده شده که این کشورها از طریق اصلاحات محافظه‌کارانه از بالا وارد «جهان نو» شدن.

🗯 حالا مسئلۀ این کتاب اینه که چه موانعی توی ایران وجود داره که هدف توسعۀ سیاسی در ایران رخ نمیده. بشیریه سه عامل رو ذکر می‌کنه. عامل اول «تمرکز منابع قدرت» هست. حکومت ایران کنترل زیادی روی منابع قدرت (اعم از اجبارآمیز و غیر از اون) داره و همین پدیده، احتمال رقابت سیاسی بین گروه‌های مختلف رو کاهش میده. معمولاً توی شرایطی که بحران‌های ساختاری پیش میاد، کنترل حکومت روی منابع زیاد میشه. بشیریه یکی از نشانه‌های بحران توی ایران رو این می‌دونه که توی 120 سال اخیر، دو بار انقلاب سیاسی توی ایران رخ داده. همچنین این رو هم باید در نظر داشت که توی مراحل اولیۀ شکل‌گیری دولت مدرن ملی، به علل ساختاری، طبیعیه که کنترل منابع مختلف به طور متمرکز در دست دولت قرار بگیره. و از دورۀ پهلوی اول دولت مدرن ملی در ایران شکل گرفت.

🗯 دومین مانع توسعۀ سیاسی توی ایران از نظر بشیریه «چندپارگی‌های جامعه» ست. بشیریه معتقده شکاف‌های آشتی‌ناپذیر توی یه جامعه مانع از این میشه که یه اجماع کلی دربارۀ اهداف زندگی سیاسی شکل بگیره. این شکاف‌ها ممکنه اقتصادی (طبقاتی)، محلی و منطقه‌ای، قومی و فرهنگی یا حتی «شکاف‌های تمدنی» باشه. این شکاف‌ها باعث میشن که هویت ملی واحد هم شکل نگیره. البته بعضی اوقات شکاف‌هایی به صورت بالقوه توی یه جامعه وجود داره، ولی ممکنه فعال و سیاسی نشن. فقط موقعی این شکاف‌ها به عنوان مانع توسعۀ سیاسی عمل می‌کنن که به صورت قطب‌بندی‌های آشتی‌ناپذیر فکری دربیان. بشیریه معتقده که توی ایران شکاف‌های محلی و منطقه‌ای، قومی و فرهنگی و حتی طبقاتی وجود داره، ولی اون شکافی که به عنوان مانع توسعۀ سیاسی داره عمل می‌کنه، شکاف تمدنی یا فرهنگیه.

🗯 سومین مانع توسعۀ سیاسی در ایران از نظر بشیریه «ایدئولوژی و فرهنگ سیاسی گروه حاکمه» هست. بشیریه معتقده که زمینۀ ذهنی مناسب اگه بین نخبگان سیاسی جامعه باشه، شرایط برای توسعه فراهم میشه. این رو باید در نظر داشته باشیم که عقیدۀ نخبگان سیاسی جامعه بیشتر از عقاید بقیۀ مردم تأثیرگذاره. به تعبیر بشیریه، اون چیزی که باعث استمرار وضعیت سیاسی و روابط قدرت فعلی میشه، فرهنگ سیاسی نخبگان جامعه ست. استدلال بشیریه اینه که فرهنگ سیاسی نخبگان توی ایران همیشه فرهنگی پاتریمونیالیستی (یا سلطۀ موروثی) بوده که ریشه‌ش به تاریخ استبداد شرقی و سلطۀ طبقات حاکم قدیم توی ایران برمی‌گرده. تحولات اجتماعی و سیاسی اخیر، نه تنها این فرهنگ سیاسی رو تغییر نداده، بلکه اون رو تقویت هم کرده.

📢 ژانری که حول مفهوم «توسعه» شکل گرفته، علی‌رغم بینش‌ها و بصیرت‌های خوبی که به آدم میده، اما به نظرم نکات ضعفی هم داره. یکی از این نکات ضعفش به نظرم اینه که ژانر توسعه باعث شده همیشه ما جامعه و دولت رو توی ایران با نگاه هنجاری (و نه توصیفی) نگاه کنیم. یعنی همیشه جامعه و دولت ایران (از مشروطه به این سمت) از این نگاه دیده شدن که آیا باعث توسعه میشه یا مانع توسعه؛ ولی از این نگاه دیده نشدن که چرا این جامعه و دولت به چنین صورتی ساخت پیدا کردن. مثلاً خیلی از متفکرها و پژوهشگرها با این مسئله به بررسی دولت در ایران پرداختن که آیا چنین نظمی باعث رشد سرمایه‌داری میشه یا نه. یعنی معمولاً به «محتوای عمل» دولت‌ها توجه شده، و این مسئله کمتر تبیین شده که چرا دولت‌ها به این صورت چنین اقداماتی انجام دادن. به همین دلیل کسی مثل ابراهیم توفیق معتقده که ما هنوز در ایران به عرصۀ «جامعه‌شناسی دولت» قدم نذاشتیم.

✅ نقد و نظر: @Ali_soltanzadeh
«به چی اعتقاد داری؟ به زندگی خوب توی لحظه‌های الان؟ یا به کشتنِ مردم توی غزه یا که عراق؟ به هوس‌های کثیف یا نصیحت پیرها؟ به شعارهای سفید یا حقیقت سیاه؟» (به چی اعتقاد داری / بهرام نورایی)

@philosophycafe

🖋 [در سدۀ هجدهم] سفیدپوستان [اروپایی] برای استقرار در افریقا یا مناطق گرمسیری آسیا تلاش نکردند. آب و هوا در این مناطق نامطلوب بود و نرخ هولناک مرگ و میر از صفوف کارگزاران و کارمندان کمپانی می‌کاست. اما در امریکا و جزایر ماسکارین، علاوه بر مقامات رسمی و کارکنان نظامی، اروپایی‌های مقیم -زارعان، تاجران، مدیران و «سفیدهای خرده‌پا» [سفیدپوستان مفلوک و بی‌چیزی که از زمین یا ثروت محروم بودند] با حرفه‌ها و شرایط گوناگون- نیز حضور داشتند. بسیاری از آنان در این مناطق جا افتادند و در اواخر سدۀ هجدهم، اروپاییان زادۀ مستعمرات به مراتب بیش‌تر از اروپاییان کشور مادر بودند.

🖋 به نظر هومبولت [طبیعی‌دان و سیاح سدۀ هجدهم و نوزدهم، اهل آلمان]، نوزده درصد از جمعیت امریکای اسپانیایی‌زبان را سفیدپوستان [اروپایی] تشکیل می‌دادند و نسبت ساکنان اروپایی‌تبار در مکزیک هفت درصد بود. به گفتۀ نکر [بانک‌دار و سیاستمدار سوییسی، سدۀ هجدهم]، دوازده درصد از جمعیت هند غربی فرانسه سفیدپوست بودند؛ وی سه درصد را در زمرۀ «رنگین‌پوستان» آزاد می‌گذاشت. در خارج از کشور، اقلیتی از اربابان با اکثریت عظیمی از شهروندان مواجه بودند. نمی‌شد انکار کرد که خطری بالقوه، در درازمدت یا کوتاه‌مدت، اشغالگران [اروپایی] را تهدید می‌کند.

📚 از کتاب «انقلاب فرانسه از خاستگاه‌های آن تا 1793»، نوشتۀ ژرژ لوفور، ترجمۀ مریم هاشمیان 📚

@philosophycafe

🖋 [در سدۀ هجدهم] اروپا روش‌های حکمرانی خود را به سرزمین‌های ماوراءالبحر صادر کرد: حکومت مطلقه، مرکزگرایی بوروکراتیک، حکومت نظامی و پلیسی و عدم رواداری دینی. فقط انگلستان، که نظامی مشروطه را پرورانده بود، از طریق منشورها تا حدودی به اتباع امریکایی خویش خودمختاری داد. ...
بوروکراسی دولتی‌ای که وظیفۀ تصمیم‌گیری دربارۀ مهم‌ترین مسائل مربوط به آنان [ساکنان زادۀ منطقۀ امریکا که در استعمار دولت‌های اروپایی بودند] را بر عهده داشت برایشان تحمل‌ناپذیر شده بود؛ به نمایندگان سلطنت رشک می‌بردند و سودای خودمختاری، اگر نه استقلال، را در سر می‌پروراندند. اینان [امریکایی‌ها] بیش از همه از حقوق انحصاری بیزار بودند و به ویژه می‌خواستند آزادانه با خارج تجارت کنند. هند غربی [یکی از مناطق زیرمجموعۀ قارۀ امریکایی شمالی] به طور ویژه از برقراری مبادلۀ مستمر لوازم ضروری از نیوانگلند در ازای شکر و عرق نی‌شکر سود می‌برد.

🖋 این مسائل مادی با مسائل فلسفۀ روشن‌اندیشانه، که پای‌شان به امریکا رسیده بود، گره خورده بودند. مستعمره‌نشینان مدارس و دانشگاه‌هایی داشتند؛ کتاب‌ها، به رغم دادگاه تفتیش عقاید، حتی در قلمروهای اسپانیایی و پرتغالی آزادانه منتشر می‌شدند. رودریگس [سرباز و سیاستمدار آرژانتینی، سدۀ هجده و نوزده]، ارباب بولیوار، پیروِ روسو بود. برخی از این مستعمره‌نشینان برای دنبال کردن تحصیلات خود به اروپا می‌رفتند. انقلاب امریکا زمانی رخ داد که وقت مجاب کردن دیگران به کافی نبودنِ نظرورزی فرا رسیده بود.
... انبوه آنگلوساکسون‌هایی که اروپا را ترک کرده بودند، کانون جهان غرب نوین را شکل دادند و قسمی «شخصیت امریکایی» را پروراندند که به واسطۀ روحیۀ ماجراجویی و تهوری که برای اروپایی‌ها آشنا بود تمایز می‌یافت. ... مستعمره‌نشینان حاضر نشدند پارلمان لندن، که هیچ نماینده‌ای در آن نداشتند، برایشان مالیات وضع کند و روابط‌شان را با سرزمین مادری [انگلستان] قطع کردند. بدین سان، جمهوری ایالات متحده پدید آمد.

📚 از کتاب «انقلاب فرانسه از خاستگاه‌های آن تا 1793»، نوشتۀ ژرژ لوفور، ترجمۀ مریم هاشمیان 📚

@philosophycafe

.
تاریخ را انسان‌ها می‌سازند و هر آنچه می‌توانند بدانند همان است که خود پدید آورده‌اند. (شرق‌شناسی / ادوارد سعید)

.

«مداخله» را در کست‌باکس، اپل‌پادکست و اسپاتیفای بشنوید.
🔗لینک مستقیم در بایوی اینستاگرام ما هست.
.

🎙سالار خوشخو و علی سلطان‌زاده
با شما از «مدرنیته» و «وضعیت امروز ایران» می‌گویند.🗞
‌
@modakhelehpodcast
___

#پادکست_مداخله #پادکست #تاریخ #مدرنیته #سنت#کست_باکس #اپل_پادکست

🗯 ژرژ لوفور (مورخ فرانسوی) کتابی داره به اسم «انقلاب فرانسه از خاستگاه‌های آن تا 1793» که سال 1962 منتشر شد. ترجمۀ فارسی این اثر توسط نشر چرخ و به قلم مریم هاشمیان توی سال 1401 چاپ شد. شهرت لوفور به خاطر کارهای پژوهشی‌ای هست که به طور خاص دربارۀ انقلاب 1789 فرانسه انجام داده. لوفور توی این کتاب هم روایتی از اتفاقات اروپا توی قرن هیجدهم ارائه میده و هم جزئیاتی از اتفاقات فرانسه رو توی قرن هیجدهم و حول و حوش انقلاب توضیح میده. این کتاب از یه طرف مجموعۀ نیروهایی که دست به دست هم میدن تا «سیلِ انقلاب» راه بیفته رو به خوبی تشریح می‌کنه و از طرف دیگه تصمیمات و اقدامات روزمرۀ آدم‌ها رو هم توی لحظات حساس نشون میده.

🗯 یکی از نکات جالب این کتاب اینه که توصیفات لوفور فقط به انقلابیون محدود نمیشه، بلکه به کسایی که ضد انقلاب بودن هم پرداخته. بعد از اینکه انقلاب فرانسه به پیروزی می‌رسه، افراد و جریان‌های زیادی توی اروپا ضد این انقلاب میشن و فعالیت‌هایی می‌کنن تا نظام قبل از انقلاب دوباره برگرده. به همین دلیل مخاطب با شخصیت‌های خیلی زیادی توی این کتاب روبه‌رو میشه و ممکنه حتی برای یه مخاطب فرانسوی هم این حجم از شخصیت ناآشنا به نظر بیاد، چه برسه به یه مخاطب خارجی. ولی بعضی از اتفاقات و اماکن احتمالاً برای مخاطب خارجی هم آشناست؛ مثلاً مخاطب علاقه‌مند به تاریخ انقلاب فرانسه پیشاپیش می‌دونه که زندان باستیل و روز 14 ژوئیه 1789 که این انقلاب توسط انقلابیون فتح شد، چرا اهمیت نمادین دارن. در واقع روز پیروزی انقلاب رو همین روز می‌دونن که این زندان فتح شد.

🗯 گفته میشه که یه بار یه خبرنگار از جئو ئن لای، یکی از رهبران کمونیست چینی (که سال 1976 فوت شد)، پرسید «ما چه درس‌هایی باید از انقلاب فرانسه بگیریم؟» و پاسخ جئو این بود که «هنوز خیلی زوده که بگیم ما چه درس‌هایی ممکنه از این انقلاب گرفته باشیم یا باید بگیریم». فارغ از اینکه این داستان واقعی باشه یا نه، ولی یه نکتۀ خیلی مهم داره و اون اینه که کسایی که قصدشون به نوعی «مبارزه» ست، همچنان توی قرن بیست و یکم هم می‌تونن از این انقلاب درس‌هایی رو یاد بگیرن. انقلاب فرانسه، مثل انقلاب پیش از خودش، یعنی انقلاب امریکا (و شاید مثل خیلی از انقلاب‌های سیاسی دیگه)، امروز تبدیل شده به یه سری نماد و پرچم و بزرگداشت‌های مبتذل. اینقدر تأکیدها روی درخت‌ها زیاد شده که کمتر کسی به جنگل توجه می‌کنه.

🗯 در واقع با خوندن این کتاب آدم می‌تونه بهتر متوجه بشه که فتح زندان باستیل نه مهم‌ترین پدیدۀ سیاسی انقلاب فرانسه ست و نه میشه اون رو در کل جزو اتفاقات اصلی این انقلاب دونست. خیلی از اتفاقات مهم انقلاب‌های سیاسی، بعد از اینکه انقلابیون نظام قبلی رو ساقط می‌کنن و قدرت رو به دست می‌گیرن رخ میده. توی انقلاب فرانسه هم به همین ترتیب، باید قطعاً به دادگاه‌های انقلابی و کمیتۀ امنیت عمومی که از سال 1793 تشکیل شد، توجه داشت؛ و همچنین به دو سیاستمدار مهم انقلابی یعنی روبسپیر (رهبر «تندرو» ژاکوبن) و سن ژوست (ایدئولوگ جنجالی انقلاب فرانسه) که هر دو سال 1794 اعدام شدن. این دوره که با اعدام این دو سیاستمدار و بعضی سیاستمدارهای دیگه توسط هم‌حزبی‌های «معتدل‌»ترشون انجام شد، آغاز فرایندی بود که به «واکنش ترمیدوری» معروف شده.

📢 انقلاب‌های سیاسی به نظرم جزو جذاب‌ترین اتفاقات تاریخ مدرن هستن که باید مطالعه بشن. شاید بشه گفت انقلاب، بازی‌ای هست که توسط انقلابیون شروع میشه، اما اینکه در ادامه به کدوم مسیر میره، واقعا برای هیچ کسی قابل پیش‌بینی نیست. شاید هیچ کدوم از انقلابیون تصور نمی‌کردن که انقلاب «کبیر» به دوران وحشت و بعدش هم به حکومت ناپلئونی ختم بشه. قطعاً بخشی از عوامل شکل‌گیری انقلاب فرانسه رو میشه به ارزش‌ها و باورهای روشنگری مربوط دونست؛ باورهایی که معتقدن انسان‌ها تا حدودی به صورت عقلانی می‌تونن نظم جامعه رو به صورتی سامان بدن که این نظم در خدمت عدالت اجتماعی و کرامت انسانی باشه. سالار خوشخو و من توی یکی از قسمت‌های پادکست مداخله، سعی کردیم توضیحاتی متفاوت در ارتباط با انقلاب فرانسه بدیم؛ توضیحاتی که تحت تأثیر این روایته: انقلابیون با خوندن کتاب‌های متفکرها و روشنفکرها انقلابی نمیشن؛ بلکه متفکرها و روشنفکرها توی فضای انقلابی رشد می‌کنن و اندیشه خلق می‌کنن.

✅ نقد و نظر: @Ali_soltanzadeh
«اقلاً یه چیز تازه بگو؛ فقط ساده و رُک و اندازه بگو؛ اگه فرض من غلطه از ذهن بشر؛ اگه واسه‌ت معنا نمی‌سازه بگو» (آینه / بهرام نورایی)

@philosophycafe

🏛️ اندیشکدهٔ ناربلا برای نخستین بار در ایران برگزار می‌کند

دوره‌ای متفاوت با محوریت کتاب: منشور آزادی (The Constitution of Liberty) هایک

━━━━━━━━━━━━━━━

🌟 برخی از عناوین و سرفصل‌های بحث:

🔹 تعریف هایِک از آزادی فردی و آزادی اصیل چیست؟

🔸 از آزادی چه تعاریف و برداشت‌هایی وجود دارد؟ کدام‌یک صحیح و کدام نادرست است؟

🔹 آیا آزادی فردی، همان آزادی مدنی و سیاسی است؟

🔸 آزادی؛ سلبی است یا ایجابی؟

🔹 آیا آزادی مطلق ممکن است؟ معیار محدودسازی آزادی‌ها چیست؟

🔸 اجبار چیست و حدود اِعمال آن کدام است؟

🔹 رابطه آزادی و قانون چیست؟ مراد از قانون حقیقی کدام است: نوموس (قواعد جودجوش و ضامن آزادی) یا تِزیس (قواعد تحمیلی و مصوّبه‌های حکومتی)؟

━━━━━━━━━━━━━━━

🎁 برخی از مزایای دوره:

✨ آشنایی با معنای دقیق و روشن «آزادی فردی»

📖 تسلّط بر متن کتاب و شیوهٔ متن‌خوانی فلسفی

🧠 زمینه و درآمدی بر شناخت دقیق‌تر منظومهٔ فکری، فلسفی و سیاسی هایک

🌍 مقدمه‌ای برای آشنایی با سایر نظریه‌های آزادی از سوی دیگر فیلسوفان

💸 تخفیف ۲۵٪ برای شرکت در دوره‌های بعدی مرتبط با اندیشه‌های هایک (۱.دموکراسی قانونی/ ۲. حفاظ‌ها و ضمانت‌های صیانت از آزادی فردی)

🎓 امکان برخورداری از مشاوره تخصّصی استاد، برای مطالعات گسترده‌تر در فلسفه سیاسی هایک

🔊 دریافت رایگان صوت جلسه اول

📜 اعطای گواهی‌نامهٔ معتبر پایان‌دوره از سوی اندیشکدهٔ ناربلا

━━━━━━━━━━━━━━━

🧾 ویژگی‌ها و توضیحات دوره:

📘 متن‌خوانی و شرح دقیق فصل اول از کتاب منشور آزادی (عنوان: «آزادی و آزادی‌ها»)

🗓 دوره شامل ۱۵ جلسه آموزشی + ۵ جلسه کارگاهی پرسش و پاسخ

✍️ ارائه خلاصه مکتوب هر بند از فصل

⏱ برگزاری به‌صورت آفلاین (۳ جلسه در هفته که در گروه مربوطه بارگزاری می‌شود) + ۱ جلسه کارگاهی

👥 ظرفیت محدود: ۲۰ نفر (با اولویت ثبت‌نام زودتر)

━━━━━━━━━━━━━━━

جهت ثبت‌نام و اطلاع از جزئیات، با آی دی زیر در ارتباط باشید:

📬 @AmirAsgharpour

━━━━━━━━━━━━━━━

معاونت روابط عمومی اندیشکدهٔ ناربلا

🖋 روزی روزگاری، در یکی از گوشه‌های پرت و دورافتادۀ عالَمی، که خود مجموعۀ پراکنده‌ای است از منظومه‌های خورشیدی بی‌شمارِ چشمک‌زن، ستارۀ کوچکی وجود داشت که در یکی از سیّارات آن جانورانی زیرک، دانستن [معرفت] را اختراع کردند. این واقعه بی‌شک کبرآمیزترین و کاذب‌ترین لحظۀ «تاریخ جهانی» بود، و با این حال چیزی جز یک لحظه نبود. پس از آنکه طبیعت چند باری نفس کشید، ستاره سرد و منجمد شد و جانوران زیرکِ ما نیز به ناچار تسلیم مرگ شدند.
هر کسی می‌تواند چنین حکایتی را جعل کند و با وجود این، روایت او هنوز هم حق مطلب را ادا نمی‌کند و این حقیقت را به خوبی روشن نمی‌سازد که عقل بشری در متن طبیعت تا چه حد مفلوک، بی‌ریشه، گذرا، سرگردان و مصنوعی است.

🖋 برای زمانی به درازای ابدیت از این عقل خبری نبود، و پس از پایان حکایت آن نیز هیچ تغییری در عالم رخ نخواهد داد. زیرا این عقل فاقد هرگونه رسالت اضافی است که آن را به فراسوی زندگی بشری رهنمون شود. برعکس، این عقلی صرفاً بشری است و فقط مالک و والدش آن را چنین جدی می‌گیرد -تو گویی محور چرخش جهان در همین عقل جای دارد. ولی اگر می‌توانستیم با پشه‌ها ارتباط برقرار کنیم، درمی‌یافتیم که آن‌ها نیز با همین جدیّت و وقار در هوا پرواز می‌کنند و چنین احساس می‌کنند که مرکز متحرک عالَم در دل آن‌هاست.

📚 از مقالۀ «در باب حقیقت و دروغ به مفهومی غیراخلاقی»، نوشتۀ فردریش نیچه، ترجمۀ مراد فرهادپور 📚

@philosophycafe

اینترنت گمشده شوروی: پرده‌برداری از پروژه محرمانه «اوگاس»، رقیب آرپانت آمریکا - زومیت
https://www.zoomit.ir/internet-network/434316-ogas-soviet-national-internet-featured/

🔴 دعوت به مشارکت در آزمایش عصب‌شناختی (EEG)

📌 در حال انجام مطالعه‌ای در حوزه علوم اعصاب شناختی با موضوع «Decision-Making» هستیم و برای ثبت سیگنال‌های (EEG)، از داوطلبان علاقه‌مند به شرکت در آزمایش، دعوت به همکاری می‌کنیم. این آزمایش کاملاً ایمن است و شامل قرار دادن کلاه مخصوص ثبت سیگنال برای ثبت فعالیت مغزی در حالت نشسته، و پاسخ به چند سؤال ساده است.

🔸 محل: آزمایشگاه ملی نقشه‌برداری مغز، دانشگاه تهران
🔸 زمان: حدود 60 دقیقه
🎉 هدیه: هدیه نقدی کوچک همراه با گواهی شرکت در آزمایش از دانشگاه صنعتی شریف

📌 شرایط حضور
🔸 سن 20 تا 40 سال
🔸 سلامت عمومی و نداشتن اختلالات مغزی

💢 در صورت تمایل به شرکت یا دریافت اطلاعات بیشتر، لطفاً با شماره 09361084571 تماس بگیرید یا در واتس اپ یا تلگرام پیام ارسال کنید.
https://www.tg-me.com/sharif_unii

🌺 از حمایت شما در پیشبرد علم و پژوهش صمیمانه سپاسگزاریم.