👆👆👆👆👆

برشی کوتاه از خاطره ای بلند :

زنده یاد " حبیب الله قلیشلی"
مردی از تبار نیکان !

در آبانماه ۱۳۹۴ که به گرگان رفتم، با برادرم " محمد" و دوست عزیزم " محمد مهدی مصلحی" رفتیم عیادتش، روی مبل نشسته و پارچه ای سفید روی پاهایش انداخته بود...بوسیدمش و گفت：
رحمان جان! خدا رحمت کند پدرت، حاج رضا را، و بیامرزد" رحمت" برادرت را ...من بد کسی را نخواسته ام و در دوره خدمتم، همیشه سعی کرده ام به همشهری هایی که مسأله داشتند، کمک کنم . چرا که انسان جایزالخطا است و با شناختی که از آنها داشتم، خیلی کوشش می کردم تا آنها را از زیر ضرب خارج کنم ...
بعد شروع کرد به شرح دادن مواردی از این دست . دوباره بوسیدمش و گفتم：
انشأءالله هر چه سریعتر بستر بیماری را ترک کنی و ما شما را سرحال ببینیم ...
روکرد به من گفت: از مجموعه شعرهایم خیلی ممنون! خیلی خوشحال شدم که برایم تهیه کردی، بخصوص تصویر دست نویس خودم در دفترت، بسیار ارزشمند است ...
با بوسیدنش و آرزوی سلامتی اش، به امید دیدار در آینده از او جدا شدیم ...
تا اینکه شنبه پانزدهم خرداد ۱۳۹۵ ساعت هشت صبح، آقای بایزیدی عزیز ! پیامی فرستاد که: " رحمان جان، عمو حبیب فوت کرد"

روحش شاد، نامش جاوید و یادش هماره گرامی باد !

با اشک حک می کنم
نامت را
             بر شیشه خیال
تا
       مدام بمانی
                          با من !

🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀


" نمی خواهم ببینم "

                    - در سوگ حبیب الله قلیشلی -

دیگر
      نمی خواهم
           بر مزار " شاعری "
                            شاعری را
                                         ببینم .
دیگر
      نمی خواهم
                      ببینم
                              نمی خواهم !
                                                            *
بر مزار " رحمت "
                      " منوچهر " را
                                        دیدم .
بر مزار " منوچهر "
                      " اكبر " را
بر مزار " اکبر "
                      " اورج " را
بر مزار " اورج "
                      " ضیاء " را
بر مزار " ضیاء "
                      " حبیب " را
حالا بر مزار " حبیب "
نمی خواهم
               کسی را
                         ببینم
                                نمی خواهم !
                                                             *                                                
از این تسلسل
                    مرگبار
                              بیزارم !
بر آستانه ناگزیر
                      ایستاده ام
                                   به انتظار
با آنکه " بامداد " بزرگ !
                  گفته بود :
                       " باید فروتن باشی "
اما
    می خواهم
              بر مزار " حبیب" م
                                      تنها باشم !
تا شاید
          شما !
                   مرا ببینید
                                   شاید !
                                                            *
توان دیدن
              هیچکس را
                               ندارم .
یا
       شما !
            دور می شوید
                             یا
                               من !
                                    کور .
                                                             *
دیگر
      نمی خواهم
              بر مزار " شاعری "
                           شاعری را
                                       ببینم
دیگر
      نمی خواهم !
                        ببینم
                             نمی خواهم !

                 " عبدالرحمان فرقانی فر "
                                           ۱۳۹۵/۳/۱۶
- رحمت الله فرقانی فر، منوچهر رضائی، اکبر ابراهیم زاده، اورج علیمحمدزاده، ضیاء سیدحسینی و حبیب الله قلیشلی شاعران گرگانی که همه پَرکشیدند.
           ( از مجموعه شعر " زخمه بر جان " )

@StarbaadMagazine

به مناسبت هشتاد و هفتمین

                             سالگرد زادروز

                " کاظم  سادات اشکوری "

شاعر، نویسنده، مترجم، پژوهشگر و مردم شناس معاصر!

🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹

👇👇👇👇👇👇👇👇
@StarbaadMagazine

👆👆👆👆

" کاظم  سادات اشکوری" در ۱۷ خرداد ۱۳۱۷ در روستای " نارنه" اشکور بالا( شهرستان رامسر) چشم به جهان گشود. در شش سالگی به مکتب رفت و قرآن آموخت و در دبستان روستای " واجارگاه" شش سال تحصیلات ابتدایی را گذراند. بعد در سالهای پر التهاب ۳۱ و ۳۲ دوران دبیرستان را در شهسوار و قزوین طی کرد و مدرک دیپلم را در سال ۱۳۳۷ اخذ نمود. سپس از دانشگاه تهران در رشته جغرافیای انسانی و اقتصادی موفق به دریافت مدرک لیسانس شد.
در سال ۱۳۳۷، در شماره مخصوص مجله " آشنا "  به سردبیری احمد شاملو، نوشته کوتاهی از او با عنوان " گفتگو" به چاپ رسید و در همین سال هم اولین شعرش در مجله " امید ایران" چاپ شد.
اولین کتاب شعرش " شبها" در ۱۳۴۱ به چاپ رسید. در سال ۴۲، چند ترانه از مردم مازندران را در مجله " فردوسی" منتشر کرد. در سالهای ۴۶ و ۴۷ در " خوشه" شاملو به عنوان شاعری پرکار، اشعار زیادی را به چاپ رساند و در شب پنجم از " شب های شعر خوشه " در ۲۸ شهریور ۱۳۴۷ به همراه شاملو، براهنی، مجابی، دستغیب، رویایی و...پنج شعر:ششمین دیدار، مسافر، نهمین دیدار، شام، زمستانی را قرائت کرد.
در جنگ " چاپار" ۱ ، زمستان ۴۹، بخشی از شعر بلند " حلاج " و در " چاپار" ۲، زمستان ۵۰ هم دو مقاله " شاعر از کوچه ها بر می خیزد" و " شعر یک وظیفه است" را به چاپ رساند.
" آن سوی چشم انداز" منتخبی از شعرهای ( ۴۷ تا ۵۰) او در سال ۱۳۵۰ منتشر شد.
در ادامه علاقه اش به ادبیات شفاهی،همانگونه که گفته：
" وقتی تابستان ها به اشکور می رفتم، ترانه ها و مثل های مردم اشکور را جمع آوری می کردم."
در سال ۱۳۵۰ در اداره فرهنگ عامه، نام بعدی ( مرکز مردم شناسی ایران)، در زمینه مردم شناسی و فرهنگ عامه به فعالیت پرداخت. حاصل این سالها کتابهای " افسانه های اشکور بالا" در سال۵۲ و " افسانه های دهستان بزرود" در سال ۸۶ به چاپ رسید.

جنگ " امسال" که فقط یک شماره در تابستان ۵۱ چاپ شد، شعری از او را در کنار اشعار خسرو گلسرخی، علی میرفطروس، سیاوش کسرایی، عظیم خلیلی و... به چاپ رساند.
در سال ۱۳۵۳، منتخبی از اشعارش( ۵۰ تا ۵۳) را با نام " از برکه ها به آینه" و درسال ۱۳۵۵هم منتخبی از شعرهای( ۴۲ تا ۴۷) با نام " از دم صبح"  که به ( ا. بامداد) پیشکش شده بود و در سال ۱۳۵۶ منتخبی از " دیدارها" و " مکالمات ( ۴۶ تا ۵۰ ) با نام " با ماسه های ساحل" را به چاپ رساند.
در سال ۱۳۵۶، در شب دوم از شبهای نویسندگان و شاعران" ده شب" ( ۱۸ تا ۲۸ مهرماه) در انستیتو گوته چهار شعر: شیراز، رگبار آفتاب، ابر قیرگون، در رهگذار فصل را قرائت کرد.
در سال ۱۳۵۷، منتخبی از شعرهای ( ۵۴ تا ۵۷) را با نام " رگبار آفتاب" را به چاپ رساند.
بعداز انقلاب مجموعه " در ماهتاب اسفند" اشعار( ۵۷ تا ۶۷) در سال ۱۳۶۷ ، " چهار فصل" در سال ۱۳۶۸ ، " در کنار جاده پاییزی" در سال ۱۳۷۰ و مجموعه داستانی " یک ساعت از ۲۴ ساعت" و " برگ ها می ریزند" را منتشر کرد.
در سال ۱۳۶۸، منتخبی از هفت مجموعه اشعار او ( ۱۳۳۷ تا ۱۳۶۷) با نام " از برگه ها به آینه" به چاپ رسید.
در سال ۱۳۷۳، یکی از ۱۳۴ فعال فرهنگی بود که " بیانیه ۱۳۴ نویسنده " که به متن " ما نویسنده ایم" نیز مشهور شد را امضاء کرد. که امضاءکنندکان خواستار آزادی اندیشه، بیان و نشر آثار خود شده و به سانسور اعتراض کردند.

یکی از مجموعه های با ارزشی که پس از چندین سال کوشش، نهایتا در تابستان ۱۳۷۴ به چاپ رساند " نگاهی به نشریات گهگاهی" (معرفی نشریات نامنظم غیردولتی ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۷) است.
علاوه بر چاپ اشعارش توسط شمس لنگرودی در مجموعه " تاریخ تحلیلی شعرنو" و محمد علی سپانلو در " هزار و یک شعر، سفینه شعرنو قرن بیستم ایران" و علی باباچاهی در " ۹۰ سال شعر نو پارسی"( گزاره های پیوست) و...اشکوری کتابی دارد با عنوان " شعر امروز را چگونه بخوانیم" را به چاپ رسانده؛ که نظرات خود را در باره چگونه خواندن شعر امروز، به آن شکل که صحیح تر می داند، را بیان کرده است.
اشکوری علاوه بر چندین کتاب دیگری که در زمینه شعر و فرهنگ عامه و ترجمه دارد، مقاله ای انتقادی در رابطه با چاپ " یادداشت های روزانه نیما یوشیج " توسط " شراگیم یوشیج " دارد که بحث های فراوانی را آفریده است.
در زمینه طنز هم چندین کتاب به چاپ رسانده که آخرین آن " دیوان نکته سنجی" نام دارد که در سال ۱۳۹۵ توسط " نشر هزار کرمان" به چاپ رسیده است.

کاظم سادات اشکوری از شاعران مطرح معاصر است که بقول شمس لنگرودی:
" عمده اشعار کاظم سادات اشکوری، همچون اشعار نیما از عطر روستا انباشته است و در دهه چهل و پنجاه، به پاس سادگی، صمیمیت و فضای تابستانی روستایی، اشعارش مورد توجه شعردوستان بود".
  اشکوری طبیعت زادگاهش را با بینش والای شاعرانه در تصاویر بی نظیری عمدتا با بار اجتماعی در متن اشعارش منعکس نموده است.

@StarbaadMagazine
👇👇👇👇👇

👆👆👆👆👆


" اینک بهار! "


گفتی：" بهار مژده نو داد!"
اما... باور نمی کنیم!
وقتی که سفره ها همه خالی ست
این برگ های سبز، آیا
صبحانه فقیری خواهد داد؟

افسوس!
با این شکوفه های نارنج
با این بنفشه های نورس
                       بیگانه ایم ما.

اینک بهار
               با بغلی از گل
اما چه سود؟
انسان دردمند و گرسنه
در باغ های پرگل هم تنهاست،

عطر شکوفه ها را
این بادهای ولگرد
با خویش برده اند.

تا باغ های ساکت پاییز
ما را به حال خود بگذارید.

                  " کاظم  سادات اشکوری"
( از کتاب " از دم صبح"، انتشارات دنیا، چاپ اول پاییز ۱۳۵۵)




   " شیراز "


چشمی ز خشم پر
لم داده بر مخده مخمل.

- من تشنه ام، ز کاسه چشمان
                             خون بریز
                                         جلاد!
تا این پیاله
             - چونان لاله-
                        رنگی دوگانه یابد.

این کیست می خروشد
- بر کرسی ی حکومت شیراز -
                            از طعنه " عبید"؟

در خانه " امیر مبارز "
                               دیگر
خنجر نمی نهند به حلقومی.

زان شماست
                     زین پس
اسب و
           یراق و
                      جامه زربفت.

یک سبزه
           با صراحی ی می
                                   رفت
- از پشت شیشه های رنگین -
                                   در جامه بنفش.
کو آن شراب کهنه
                که - می گفتند -
                         مردافکن است؟

حافظ نشسته است
                       در ایوان
حافظ، حفاظ حافظه و ما
                                    نیست
شطی ست
               - از ترانه و غم -
                                   سرشار.

در کوچه های قدیمی
بازار هل فروشان را
                            تعطیل کرده اند.

                  " کاظم  سادات اشکوری"
                        ۹ مهر ۵۱-شیراز
( قرائت شده در شب دوم از شبهای نویسندگان و شاعران " ده شب"( انستیتو گوته )، ۱۳۵۶ )

@StarbaadMagazine

فرخنده و خجسته باد!

                 شصت و چهارمین سالگرد زادروز

              " علی اکبر طوسی "

شاعر، پژوهشگر و نویسنده کتاب ارزشمند
" جامعه روستایی در ادبیات معاصر ایران با تکیه بر رمان "


🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻

" انرژی هسته ای "

موهایت را که نوازش کردم
نمی دانستم
الکتریسته ی ساکن،
به انرژی هسته ای
مبدل خواهد شد

و اینک
پیش از دنیا
من
به مشتی خاکستر
                        مبدل شده ام.

                           " علی اکبر طوسی"
                     ۱۳۹۶/۶/۱۲
( فصلنامه استارباد، شماره ۱۴، تابستان ۱۳۹۸ )

👇👇👇👇👇👇👇
@StarbaadMagazine

اثری بی بدیل از
                     " علی اکبر طوسی"
کارشناس پژوهشگری اجتماعی و کارشناس ارشد جامعه شناسی
👇👇👇👇👇👇👇👇
@StarbaadMagazine

👆👆👆👆👆👆

" کتاب حاضر تلفیقی است از دانش موجود در دو حوزه جامعه شناسی روستایی و جامعه شناسی ادبیات که پس از ارائه تعاریف مورد نظر از واژگان بنیانی پژوهش، نویسنده به بررسی سیر تاریخی رمان روستایی در ایران از ۱۳۰۰ تا ۱۳۷۰ خورشیدی می پردازد و رمان های روستایی برگزیده را به ترتیب تاریخ انتشار به خوانندگان معرفی می کند. در ادامه، مفاهیم و مضامین جامعه شناختی موجود در بیش از شش هزار صفحه از رمان های روستایی تحلیل و دسته بندی و با متون جامعه شناسی روستایی تطبیق داده می شود تا میزان واقع گرا بودن رمان های روستایی در این دوره تاریخی سنجیده شود."

( متن پشت جلد کتاب" جامعه روستایی، در ادبیات معاصر ایران با تکیه بر رمان( تبیین جامعه شناختی) اثر：علی اکبر طوسی، نشر لویه، ۱۳۹۷"


هدف از تألیف این کتاب، شناخت پدیده های اجتماعی در جامعهٌ روستائی و شناخت بخشی از جغرافیای روستایی از طریق رمان است.

مفهوم و ماهیت ادبیات
                    …………………………………
ادبیات به معنای خاص ... در بر گیرندهٌ همه انواع آثار خلاقهٌ عالی است، چه شعر و چه نثر، مثل منظومه های حماسی، غنایی، نمایشی، تعلیمی، قصه، داستان کوتاه، رمان، رمانس و آثار وابسته به آن ها.
خلاصه کلام ...منظور ما ادبیات ...در معنی خاص آن است. با دو ویژگی بارز و برجسته که در این فرآیند مکمل یکدیگرند. اول آن که قوهٌ تخیل در آفرینش آن دخیل است. دوم آن که بازتاب و نشان دهندهٌ شرایط اجتماعی-سیاسی-اقتصادی و فرهنگی دوره ای است که در آن پدید آمده است.

ادبیات و جامعه
                              ………………………
اوضاع اجتماعی-سیاسی-اقتصادی و فرهنگی یک اجتماع بشری خاص، در ادبیاتِ متعلق به آن منعکس است...

هر کار هنری آفریننده ای دارد و هر اثر ادبی محصول تلاش یک نویسنده است. از آنجا که هر نویسنده عضو جامعه است، در میان تار های متعدد و متنوع روابط حاکم بر جامعه قرار دارد؛ رویه ها، گرایش ها و پنداشت هایش تحت تأثیر جامعه است و نمی تواند اثری خلق کند که بازتاب روابط اجتماعی نباشد...

رمان
                                               ........

عموم صاحب نظران عرصهٌ ادبیات، در تعریف رمان به جنبهٌ کمّی آن اشاره داشته اند، به ویژه در جهت متمایز ساختن آن از داستان کوتاه و بلند؛ بر میزان و حجم رمان تأکید کرده اند اما توافق قطعی حاصل نشده است...نکته ای که باید بر آن تأکید کنیم این است که رمان خصیصهٌ واقع گرا بودن را با خود به همراه دارد... ممیزهٌ  دیگر رمان در این است که نوعی داستان است...ویژگی دیگر رمان کلیت داشتن آن است...رمان قابلیت به تصویر کشیدن زندگی اجتماعی و روابط آدمیان را در یک دورهٌ زمانی مشخص داراست. رمان از خصیصهٌ واقع گرایی برخوردار است. از همین روست که رمان قابل تحلیل و بررسی است و از طریق آن می توان مشخصه های اجتماعی دورانی خاص یا جامعه ای مشخص را کشف کرد و به شناخت آن نائل آمد...

رمان روستایی
                                 .....................
رمان روستایی در واقع رمان اجتماعی است. درون مایه و موضوع این نوع رمان از جامعهٌ  روستایی گرفته شده است. رمان روستایی بر واقعه یا وقایع خاصی که در یک محیط روستایی مشخص می گذرد، تکیه دارد. اکثر شخصیت های داستان افراد روستایی هستند... رمان روستایی باید توانایی ترسیم ویژگی های اقتصادی-اجتماعی-سیاسی و فرهنگی و اقلیمی جامعه ٌ روستایی مشخصی را در زمان معین داشته باشد تا خواننده با مطالعهٌ آن خود را، اگر چه به صورت مقطعی و محدود، با آن جامعه آشنا و مأنوس حس کند...

( بخش هایی از فصل اول،کلیات کتاب " جامعه روستایی، در ادبیات معاصر ایران با تکیه بر رمان ( تبیین جامعه شناختی)" اثر：علی اکبر طوسی، نشر لویه، ۱۳۹۷)

@StarbaadMagazine

فرخنده و خجسته باد!
       نود و نهمین سالگرد زادروز

           " یدالله مفتون امینی "

              شاعر گرانقدر و شهیر معاصر !

زادروز : ۲۱ خرداد ۱۳۰۵ شاهین دژ
درگذشت : ۱۰ آذر ۱۴۰۱ تهران

🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻
@StarbaadMagazine
👇👇👇👇👇👇👇

👆👆👆👆👆👆

🔻 دیدار با شاعر گرانقدر "یدالله مفتون امینی"
      در شهر کتاب ونک، خرداد ۹۷
🖊 عبدالرحمن فرقانی‌فر.

" سهند "

برجسته ی سپید طهارت
چتر فرود زرتشت
افسانه ی خروج نهنگ از کنار نیل
                                                              *
آتش بجان برف بدوش
آئینه ی مُحدبِ کولاک قرنها
موی سفید سینه ی تاریخ
                                                                *
یک خرمن غنیمت ابریشم
در شام دستبرد به سودای شرق و غرب.
یک چادر سفید اطاعت
در لحظه ی تقاطع جوهای سرخ و گرم.
یک عقده ی بزرگ کتان پیچ
یادآور تصلب ایمان فراز دار
                                                                *
یک صخره ی دشت
از آخرین فلاخن پیش از دعای نوح
                                                               *
آنک، قیام روشن اسطوره های دشت
قطب سفید غربت مهتاب.
آنک
قشلاق واگذاشته ی سیمرغ
یک حرمت بلند.
موج منیع کشمکش خون و برف و باد
                         حجم شرف؛ سهند!

                    " یدالله مفتون امینی "

📙شعر:

آفتاب را به تو نمی‌دهم
تا خرده‌خرده بشکنی‌اش
و از آن ستاره بسازی

ماه را به تو نمی‌دهم
تا به خاطر کوهی از نور
دریایی از مروارید را انکار کنی

ستاره‌ها را به تو نمی‌دهم
تا بگویی
خوشا شب‌های بی‌مهتاب
آسمان را به تو می دهم
تا ندانی که چه باید کرد...

                 " یدالله مفتون امینی "

📙 "گوزن"

با پویه اش، ظرافت ناز و نوا در او
با چشمهای مشکی گیرایش
با شاخهای افشانش، پرپیچ
با گردنش کشیده، و گستاخ
                    من دوست دارم او را
او را، که شوخ و آزاد
اما همیشه، مضطرب و چشم و گوش باز
بر تپه ها، و دامنه پرسه می زند
و، در پسین هر عطش گرم
بر آب سرد دورترین آبشارها
آغوش می فشارد
آنجا که ای بسا، پس هرسنگ و بوته ای
دستی به ماشه ای است.

آزاد و بیمناک و گریزان و خودنما
مجموعه ی وجود گوزن
ترکیب بس شگرفی است
نیمی از آن حماسه و نیمی از آن غنا
شعر گوزن، شعر درخت اقاقیاست

در حالت گریز و ستیزش با باد
و، در همان زمان
وسواس انتشارش در دل
شعر گوزن
شعر هراس ها، و هوس های کودکی است
در مرز لاله زاری ممنوع.

                    "یدالله مفتون امینی "

📖 خاطره ای از مفتون امینی در رابطه با شاملو:

"روزی در مجلس شاملو از ایشان سؤال شد آیا شما هم شعر پست مدرنی گفته اید که جایی کسی نخوانده یا نشنیده باشد. ایشان با کمی مکث گفتند همین حالا می گویم:
"لنگه کفش کهنه‌ی من / زیر درخت بادمجان / شیهه می‌کشد"!"

📚 از مقدمه کتاب " گزینه اشعار، یدالله مفتون امینی"، انتشارات مروارید.


💠 @StarbaadMagazine
http://uupload.ir/files/aiy7_img_20171225_121739_217.jpg

فرخنده و خجسته باد سالگرد زادروز

                         " پوران کاوه "

شاعر، مترجم و نقاش گرانقدر معاصر!

🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻


آثار: شعر؛

-صدای فاصله ها
- بیا شبیه آفتاب باشیم
-از سکوت ترانه می سازم
- گاهی شبیه رؤیای تو می شوم
- بانوی پنجره های بی تاب
- هوا طعم قهوه می دهد
- هیچ آینه ای تکرار من نیست
- اعتراف
- باران نبار! زمین جای خوبی نیست
- " من - تو"، أه از خط فاصله
- چیزی شبیه دلتنگی
- قرارمان رأي ساعت دلواپسی
- از تماشای تو بر می گردم
- گزیده اشعار
- سایه روشن حروف بی صدا

آثار : ترجمه؛
- جایگاه دوم، اثر؛ راشل کاسک
- راز مولانا، اثر؛ برد گوچ
- بیست شعر عاشقانه و یک سرود ناامیدی، اثر؛ پابلو نرودا

نقاشی:
چندین نمایشگاه در گالری های داخل و خارج(در دبی) برگزار کرده است.

" ...هر جریان شعری متأثر از آگاهی های اجتماعی، فرهنگی و هستی شناسانه شاعر است  ...که همانا مبارزه با ظلم و نابرابری ست ..."
" این روزها به اشعاری بر می خوریم که به عنوان نوآوری در زبان سرشار از بازی های زبانی بی هدف پُر از ترکیب های متنوع و نامتعادل اند."

                          " پوران کاوه "

@StarbaadMagazine
👇👇👇👇👇👇👇👇

 👆👆👆👆👆👆
                                                                                                                                    ۷


تمام شدنی نیست
پله های بی شمار خیابان تنهایی

دستت را به من بده
تا انقلابی از صلح و دوستی به پا کنیم
و حواس جنگ را پرت.


                                                             ۳۶

تخت و سقف نمی خواهم
کفش و کلاه نیز ...

من شاعرم
کاغذی و
قلمی و
مشتی واژه مهجور
برای استتار دردها کافی ست.


   " حال استمراری "

بازمانده ی معادله ای دو مجهولی ام
با بوسه ای سربریده که سنجاق شده به لب ها
به جرم آیه ای نابرابر
به جرم اعتراض های نامرغوب حنجره
به جرم کندن تکه ای شهوانی
از گلوی سیب همسایه
زیر سایه ی منتقدان پر حاشیه
در به در
میان اعتصاب درخت ها
مشکوک به نقد حال و هوا
نه نیازی
به اتحاد سنگ و انگشت ها
نه نیازی
به شقیقه و شلیک ها

من خود نارنجکی ام خاموش
فریادی ام خودساخته
که قیام لبخندی غیر مسلح
معادله ام را برابر می کند.


                             " پوران کاوه"
( از مجموعه شعر " قرارمان، راس ساعت دلواپسی " )


                                                                ۱

از همین امروز
" دوستت دارم " را
پُشتِ هر پنجره، هر جا
می زنم فریاد

هر چه بادا باد.



                                                              ۷

دوستت دارم، باران
امّا
نبار!
زمین جای خوبی نیست.



                                                              ۶۳

وقتی
شاعری می میرد
قتل عام می گردند
هزار هزار
کلام ناگفته ی زببا.


                                                             ۶۴

واژه ها
گاهی سفیدند
گاه آبی

امروز، شاید
از همیشه دلتنگ ترم
واژه ها
همه سیاهند، سیاه.


                                                          ۹۸

اگر گندم نگاهت جوانه می زد
از ذره ذره وجودم
سپیدار می رویید
برای رقص پروانه ها

هشیار باش، رفیق
بیداری چشم ستاره ها
از شیون و مرگ پرنده هاست.


                                                             ۱۰۸

دوباره
پای تو در میان است " عشق "
پراکنده ایم
پراکنده ایم
در به دریم
درمانده ایم

همه را جمع کرده ای چه بگویی؟
که دردی مشترک داریم؟

نادیده نگرفتمت هیچ گاه
پلک زدن تو
برای سرودن شعری زیبا
کافی است
در جمعِ انقلابی ما.


                       " پوران کاوه "
( از مجموعه شعر " باران نبار! زمین جای خوبی نیست "، انتشارات مروارید، چاپ اول ۱۳۹۴ )
                       

زود دیر شد
پیامم نرسید به دستت
دو بال کم بود برای پرنده آزاد
تا آن را به تو برساند

آینه های ذهنم را تنظیم می کنم
با حرکاتی مارپیچ
روزها را دور می زنم
تا برسم به رد پایت
به توافقنامه ی خنده ات
به کروکیِ سبزِ کلمات
خطر را هی هشدار می دهد تابلوی ورود ممنوع
بلندگو مدام، توقف را اعلام می کند
اما من
تنها آژیر قلبم را می شنوم
می رسم به چراغ های چشمک زنِ خیایان آزادی
آژیر ادامه دارد
انگار گویای پیام مهمی است !!!
می رسم به رد زنجیر پاهایت
وقتی که هنوز هیچ حکمی به تعادل نرسیده
گسل ها دهان باز می کنند
خنجری گرسنه از سینه ی زندگی ام بیرون می آید
بخیه های جامانده روی پوستم را می شکافد
نعش خودم را به دوش می کشم
و ادامه
در تاریکیِ گسترده ی روز
می گذرم از میان غلظت دود
از کنار پل های ویران
که مانند کتابی مقدس
واسطه ی پرچم های سرخ وُ سفید بودند
امانم نمی دهد سرفه ها
سرفه
سرفه
س
ر
ف
ه

انفجار

گوش کن
عملیات کنسل نشده
تمامِ دنیا دارد
سیاه سرفه های مرا سپید
و تو را
روسپید
ترجمه می کند.

                     " پوران کاوه "
                         بهمن ۱۴۰۰
( از نشریه اینترنتی ویژه نامه های کانون نویسندگان، "بیان آزاد"، شماره ۱۰، فروردین ۱۴۰۱، ویژه ی بزرگداشت " بکتاش آبتین " )


" کارگران مشغول کارند "

با بیمه امید
از خیابانِ انقلاب
رفتیم به سمت جمهوری
رسیدیم
به کارگر

کارگران
با بیل هایشان مشغول کارند
اما
هرگز برای هم گور نکندند.

                          " پوران کاوه "
( از مجموعه شعر " سایه روشن حروف بی صدا "،
نشر گل آذین، چاپ اول ۱۴۰۲ )


@StarbaadMagazine

روز قلم
       بر اهالی قلم فرخنده و خجسته باد!

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐


               " شکستن "

قلم!
      که بشکند
               نوشتن!
                       محو می شود و
                                           سپیدی!
                                                   می ماند.
ساق!
       که بشکند
                حرکت!
                    به سکون می رسد و
                                               آهو!
                                                  می ماند.
نور!
      که بشکند
                   بلورش!
                              تیزتر می شود
و یک نیزه اش
                 کافی ست
                             تا از این هول!
                                                 بگذریم
                             تا اُفتگاه سپیدی و آهو!
حال
            بشکند
                         چه با سنگ!
                                           چه با گلوله !


                    "عبدالرحمان فرقانی فر "                              
( دوماهنامه ادبی " چامه "، شماره۱۵، دی و بهمن ۱۳۹۹ )
@StarbaadMagazine

به مناسبت دومین سالروز درگذشت

              " احمدرضا احمدی "

نویسنده، نقاش و شاعر بزرگ موج نو!

🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀

یادش هماره گرامی و نامش مانا باد!


همیشه هراسم آن بود
که صبح از خواب بیدار شوم
با هراس به من بگویند
فقط تو خواب بودی
بهار آمد و رفت

                      " احمدرضا احمدی "

🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀

StarbaadMagazine

به مناسبت هفتاد و سومین سالگرد زادروز

                  " فرخنده حاجی زاده "
                         
نویسنده، شاعر، ناشر و برنده اولین جایزه جهانی آزادی انتشار انجمن قلم و اتحادیه ناشران آمریکا به خاطر " تلاش در زمینه چاپ کتاب های عالی، شجاعت و پشتکار "

🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹

👇👇👇👇👇👇👇👇
@StarbaadMagazine

👆👆👆👆👆

" نمی دانم ۲۰ تیرماه تاریخ واقعی تولدم بود یا اتفاقی نوشته شد در شناسنامه ام. در نوجوانی از پدر پرسیدم چه روزی متولد شدم گفت: " گوشه قرآن خطی نوشته ام." و مادر گفت: " درست سر ظهر عید قربان دنیا آمدی."
بعد از مرگ پدر، قرآن خطی یی را که در خانه ام یادگار گذاشته بود نگاه کردم، هیچ نوشته یی ندیدم؛ فرقی هم نمی کند ۲ ماه زودتر یا دیرتر...

شعرهای برادرش " حمید " رنگ وارنگ بود‌. دوبیتی زرد، غزل نقره ای، غزل ارغوانی، بیش از همه سرخ.
مرا اندیشه سرخ، احساس آبی، غم بنفش آمد
که قسمت از ازل جان مرا رنگین کمانی بود
                    " حمید حاجی زاده"(سحر)
جانی که سرانجام در ۳۱ شهریور ۱۳۷۷ در کنار " کارون " ۹ ساله اش با ۳۷ ضربه ی وحشیانه ی چاقو سرخ شد؛ سرخِ سرخ، در پروژه ی شوم قتل های زنجیره ای...

او از سال ۱۳۶۸ علاوه بر فعالیت های فرهنگی تاکنون ۱۳ کتاب به چاپ رسانده و سردبیری  و مدیر مسئولی ۲ مجله ی ادبی را به عهده داشته و مصاحبه هایی این طرف و آن طرف و نام و عکسی در نشریات و سایت ها بی هیچ حس حضوری... "

( بخشی هایی از زندگی نامه خودنوشت " فرخنده حاجی زاده" از مجموعه شعر " اعلام می کنم! "، تهران انتشارات ویستار، چاپ اول ۱۳۹۳ )


" طلعت منم "
                     به داغ حمید و کارون

زلیخای بی عصا   خون دور چشم هایش چرخ می خورد
دندان شیریم لق   کباب گنجشک   بوی تو   دلم دود، دود، دود
پیرهن های مشترک   کلاس های مشترک   مدرسه ی مشترک
معلم هایمان بر تربت تو   نه   بر گور من ابستاده اند که خواهر مرگم زلیخای بی عصا و چشم های کارون

تنگ غروب زن با روزنامه و عکس برابرم می ایستد " طلعت   منم   این بیست و پنج سال کجا بودید؟"
و کوچه باغ های تبریز رژه می روند
خطِ تو میان دفتر آن زن که مادرست و چشم های کارون
با این همه چشم   با این همه اشک   باور کنم؟
همه   ما همه در کورترین نقطه شکل شکست   شکست شکل ما، نه   ما شکل شکستن دور از تو ایستاده باور نمی کنیم

پیرزن های کودکی   مادر میانه خاک باد می دهد
از خنجره ملای شهر قاعده ی زندگی؟ نه   آداب ترحیم را بر هم می زنی

زنی چروک   کور در تابوت تو
گویند: بیارید خواهرش
قد راست می کند از خانواده ی ما؟! اهل خداحافظی، نه   هیچ کس
می لرزد دستی: بس کن   نلرز   ما هیچ کدام نمی بینیم

نمی بینند تنها چشم های کارون رژه می روند
بازپرس ویژه ی قتل می گوید: زیبای کارون! زنی ورد می گیرد: رود   رود   رود
با این همه چشم   با این همه اشک   جاری نمی شوی؟   خشکیده ای کارون؟
اروند از چشم خلایق جاری   نرگس نمی روید!
طوفان که می گیرد   ارس که طغیان می کند   خاک نرگس های تو را پر می کند

نرگس فروشان روستا دور تو حلقه   زنی وای می زند: آهای نرگس فروشا همه ی نرگس هاتونِ خریدارم
زیبای کارون   نرگس های تو   دختران نرگس فروش و سهم من از تو    سهم من از همه ی جهان همیشه کم

                   " فرخنده حاجی زاده "
           مهر هزار و سیصد و هفتاد و هفت
( از مجموعه شعر " طلعت منم! "، انتشارات ویستار، چاپ اول ۱۳۸۳ )



" حس ششم "

دخترِ پس از من رفت و به دنیا نیامد
خواهرکم فریبا یا مثلا فتانه
سرشارِ حس ششم
جای نیامندنش چه جیغی کشیدند
اگر می دانستم
اگر می دانستم
من هم خودم را به موش مردگی می زدم
تا چالم کنند کُنجِ کَرتِ مرزنجوش
زیرِ درختِ بنه
کنارِ بازه ی باغچه
          
           " فرخنده حاجی زاده"
               ( خرداد ۱۳۹۳ )


     " در "

         مین یاب نمی داند
زیر پوست کاغذ
        انفجاری خوابیده
در تک تکِ سلول ها
بمب هایی پوسته می ترکانند
در انفجار عظیم سلول و کاغذ
قربانی چه کسی ست؟

            " فرخنده حاجی زاده "


      " گل "

گیوتین های فومی
در فضای صمیمانه ی خانواده
گل های باغ را گردن زدند
اما من
میلِ میلِ باغ دارم
و پیامی که ارسال نشده

     " فرخنده حاجی زاده "


     " نفس "

راحت توی سطل زباله جا شدیم
برای تنفس
چند وجب امکان لازم داریم

               " فرخنده حاجی زاده "

( چهار شعر فوق از مجموعه شعر " اعلام می کنم! "، انتشارات ویستار، چاپ اول ۱۳۹۳ )

@StarbaadMagazine

شاعران و اهالی محترم فرهنگ و ادب استان گلستان به مناسبت رونمایی از کتاب « تا آخرین لحظه ی عمرت نمیر» اثر دکتر جعفر رودسرابی به انجمن ادبی حافظ گلستان دعوتید 🌹

« با هم دیدار تازه می کنیم ، شعر می خوانیم و شعر می شنویم »

زمان: چهارشنبه ۲۵ تیرماه ۱۴۰۴
ساعت:  ۱۸ الی ۲۰
مکان : گرگان ، تالار فخرالدین اسعد گرگانی ، سالن نگاه

حضور شما عزیزان مایه مباهات و سعادت است🌹

💚 سپاسگزار خواهیم شد ما را در اطلاع رسانی این گردهمایی همراهی فرمایید تا محفل زیباتری را  در کنار هم تجربه کنیم  💚

🌺 لطفا به مکان و زمان برگزاری جلسه دقت فرمایید🌺

💠 @StarbaadMagazine

به مناسبت هفتاد و چهارمین سالگرد زادروز

              " حسینعلی کاشانی راد "

شاعری وابسته به طبیعت و مردم دیار خویش: گرگان زمین!

زادروز : ۱۳۳۰/۴/۲۴ گرگان
درگذشت : ۱۳۸۱/۱/۱۴ مشهد

🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻💐🌻🌹🌻🌹🌻

👇👇👇👇👇👇👇👇
@StarbaadMagazine

👆👆👆👆👆

" تجربه ها در شعر جوان ما، سیراب از احساس و لمس شاعر از محیط دور و بر خویش است؛ دیدن، حس کردن و زبان گشودن در جهانی که احساس شخصی، تازگی اش می بخشد یا به زبان دیگر، کهنه اش نمی بیند و کهنه، تصویرش نمی کند.
شعرهای کاشانی راد، شاعر جوان گرگانی، از این همه ویژگی برخوردار است. شعر آهنگین او اگر چه ممکن است سیمایی چون شعر دیگران داشته باشد. اما در ذات، شعرها، شعرند و از شاعرند. خلوص و صمیمیت ساده ی او را طراوت احساسش یاری می کند تا در شعرهایی تر و زنده بنشیند. شعر این شاعر، اگر کمبودی دارد، فرصت هایی است برای پرواز و پرتاب بیشتر و رشد و کمال دلخواه. "

                        " منوچهر آتشی "
     ( مجله تماشا، شماره ۳۵۶، مورخ ۱۳۵۷/۴/۱)



" سبزی که سرخ می شود!"

چه سبز می دود عاشق؟!
در جنگل بنفشه و بعداز ظهر
در جنگل شقایق و نیلوفر
در جنگل چمن：
وقتی
که اندیشه های عشق
معیار سبز بودن خاک است.
                             ^^^
چه سرخ می دود عشق؟!
وقتی که عشق و خاک
آیینه ای ست
             در شب ظلمانی کویر؛
در انعکاس ماه و ستاره.
و چشم
چشم انتظار جنبش ستاره
                     از دل خاک است.
                              ^^^
آنطور سبز می دود عاشق
که سرخ می شود
                       اندیشه های عشق!

            " حسینعلی کاشانی راد"
  ( مجله تماشا، شماره ۳۵۶، ۱۳۵۷/۴/۱۷)
       ( مجموعه اشعار " غروب آئینه" )


       " شب و آئینه "

شب و آئینه و من،
تو و آئینه و شب،
شب صدا زد:
خورشید!
چشم آئینه شکست،
من و تو
مات،
به حیرانی آئینه و شب،
که چه سان
شب،
تَه آئینه نشست.

             " حسینعلی کاشانی راد"
       ( مجله جوانان، شماره ۴۸، سال ۱۳۵۵)
         ( مجموعه اشعار " غروب آئینه" )


     " عطر عاطفه ی گل "

نسیم،
عطر عاطفه ی گل را
به ذهن باغ سپرد
و باغ،
زمزمه ی عشق را
به غنچه های نورس شیپوری،
و حجم شهر،
عطرِ عاطفه ی گل شد
و ترنم عشق.

             " حسینعلی کاشانی راد "
( مجله تماشا، شماره ۳۵۶، ۲۷ اسفند ۱۳۵۶ )
        ( مجموعه  اشعار " غروب آئینه " )


شعری کوتاه، بهاری، که خوشبختانه جدیدا در آرشیو یافتم، که متأسفانه در اشعار منعکس شده در کتاب " غروب آئینه " مجموعه اشعار زنده یاد " حسینعلی کاشانی راد " از قلم افتاده بود. که هدیه ایست به دوستداران زنده یاد!

   " طرح "

تو چون روح بهاران
سبزتر
از کاسه چشم فضا هستی
و عریانتر
                  ز آهی
شبنم پاک سحرگاه!

    " خواف- حسین کاشانی راد"
( کیهان، ادب و هنر، دوشنبه ۱۲ اسفند ۱۳۶۴)

@StarbaadMagazine

به مناسبت پنجمین سالروز درگذشت

        " حسین صفاری دوست "

شاعری که
      "خورشید خمیده " شعر معاصر بود!

🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀

👇👇👇👇👇👇👇
@StarbaadMagzine