آغاز ثبت‌نام ترم دوم دورۀ شناخت سینما: «فرم مدرن»
مدرس: #رضا_غیاث 

🔸تخفیف ویژه برای ۱۵ ثبت‌نام اول🔸

— معرفی:

در دومین ترم از دورۀ شناخت سینما قرار است به فرم مدرن بپردازیم، گرایشی که از بسیاری جهات هویت خود را در فاصله‌گرفتن از قواعد مرسومِ فرم کلاسیک به دست می‌آورد. در عمدۀ فیلم‌های مدرنیستی به جای اتکا به علّیت برای گسترش روایت، بر فقدان انسجام تکیه می‌شود؛ انگیزۀ شخصیت‌ها چندان مشخص نیست یا اگر هست تأثیری در پیش‌روی روایت ندارد؛ عمدتاً عاملیت، در سرنوشت آدم‌ها، جای خود را به انفعال داده‌است؛ قرار نیست خط سیرِ روایی لزوماً از مقدمه‌‌ای مشخص تبعیت کند و اساساً در بسیاری از فیلم‌ها مقدمه ربطی به میانه یا مؤخره ندارد؛ فاصلۀ آشکار میانِ لحظه‌ها و صحنه‌ها و سکانس‌ها، منطق علّی را سست می‌کند؛ انسان پررنگ‌تر از قهرمان، واقعیت مهم‌تر از اسطوره و ذهنیت برجسته‌تر از عینیت است؛ تسلط انسان بر محیط واژگون می‌‌گردد و ساختار بر سوژه —تا سطح بدل کردن او به ابژه— مسلط می‌شود؛ دوربین علاوه بر نمایش موضوع، خود را نیز به نمایش می‌نهد؛ میزانسن نه فقط بستری برای نمایش دنیای عینی که گاهی در خدمت فضاهای ذهنی است؛ صدا دیگر نه هماهنگ با تصاویر که گاهی سازی جداگانه‌ می‌زند؛ تدوین دیگر نه در خدمت تداوم که گاهی تناقض را برجسته می‌کند… شرح این ویژگی‌ها را می‌توان تا چند صفحه ادامه داد اما از آن مهم‌تر باید پرسید این‌همه چگونه به دست آمده است؟ مدرنیسمِ سینمایی آیا صرفاً نتیجۀ یک واکنش استتیک به گرایش‌های رسمی و رایج است یا باید بر عوامل دیگری نیز دست گذاشت؟ آیا در رسیدن سینمای مدرن به نقاط اوج خود در دهه‌های ۶۰ و ۷۰، همه‌چیز را باید به خودآگاهی و فردیت مؤلفان مدرن فروکاست یا به ده‌ها میانجی ریز و درشت دیگر نیز مرتبط است؟‌ گرایش متکثر و مرکزستیزی که به دلیل دهۀ پرآشوب ۳۰ و متعاقب آن جنگ جهانی دوم به حاشیه رفته بود، چگونه توانست از اواسط دهۀ ۵۰ ، خود را آن‌چنان بازبیابد که به مدت دو دهه مسلط‌ترین گرایش سینماییِ جهان را تحت شعاع قرار دهد؟
در ترم پیشِ رو قصد داریم برای این پرسش‌ها و همینطور ده‌ها پرسش تکمیل‌کنندۀ دیگر پاسخ پیدا کنیم؛ منتها نه با مرور صدبارۀ بعضی کلیشه‌های مطبوعاتی یا روخوانی از صفحات تاریخ سینما، بلکه به میانجی تحلیل همه‌جانبۀ تعدادی از بهترین فیلم‌های مدرن سینمایی، از دهه‌های نخستین تا روزهای اوج این جریان. باور ما بر این است که تنها بدین شیوه می‌توان به دانشی کاربردی و درکی گسترده‌ از فرم مدرن در سینما رسید.

— فهرست جلسات:

جلسۀ اول: برخاستن مکاتب مدرن سینمایی در دهۀ ۲۰
جلسۀ دوم: دهۀ ۳۰؛ ظهور توتالیتاریسم اروپایی و حرکت سینمای مدرن از انتزاع به سمت واقعیت
جلسۀ سوم: دهۀ ۴۰؛ میان پرده‌ای سرنوشت‌ساز به نام نئورئالیسم
جلسۀ چهارم: دهۀ ۵۰؛ آغاز جنگ سرد و حرکت سینمای مدرن از مکاتب به سمت مؤلفان
جلسۀ پنجم: دهۀ ۶۰؛ موج‌های نوین سینمایی، محرک نسل جدید مؤلفان مدرن
جلسۀ ششم: دهۀ ۷۰؛ سینمای مدرن در روزهای اوج خود
جلسۀ هفتم: دهۀ ۸۰؛ مدرنیسم و مسئلۀ پست‌مدرنیسم
جلسۀ هشتم: دهۀ ۹۰؛ نئولیبرالیسم و مدرنیسم متأخر

— جزئیات:

هزینۀ ثبت‌نام:
داخل ایران: 2.500.000 2.000.000 تومان، خارج از ایران: 150 100دلار (امکان ثبت‌نام قسطی فراهم است)
زمان: سه‌شنبه‌ها، ساعت 20:00 (آغاز از 8 مهر)
(جزئیات بیش‌تر در وب‌سایت)


🔸 برای ثبت‌نام کلیک کنید
پشتیبانی: @TaamoqSupport
#سینمای_مدرن، #فرم_مدرن، #سینما
Taamoq | تَعَمُّق

— چپ همیشه زود فهمید —

از برده‌داری و سوء‌استفاده از کودکانِ کار در قرن نوزدهم تا جنگ عراق و نسل‌کُشی غزه، موضعِ جناحِ چپ را فقط پس‌ از به‌بار‌آمدن تلفات انسانی فاجعه‌بار پذیرفته‌اند. چه می‌شود اگر این بار، قبل از آنکه خسارت به بار آید، به‌این دیدگاه گوش کنیم؟

🔸 مطالعۀ متن کامل در وب‌سایت تعمق

﹏﹏✎ #الکسی_اسکاپیک
ترجمه: #یوسف_جنادله
ویرایش: #یاشار_توحیدی
#چپ، #چپ‌گرایی، #اسرائیل، #غزه
Taamoq | تَعَمُّق

— دربارۀ جلسۀ الهیات سرمایه —

مسئلۀ «الهیات سیاسی» موضوع مطالعات و مباحثات متعددی بوده است، به‌ویژه پیرو این ادعای کارل اشمیت  که «همۀ مفاهیم فراگیر دولت مدرن، مفاهیم الهیاتی سکولارشده‌اند». با این‌همه، آیا می‌توانیم از انواع «الهیات اقتصادی» سخن بگوییم؟ بعضی نویسندگان قبلاً ایده‌های مقدماتی چنین پژوهشی را طرح‌ریزی کرده‌اند؛ مثلاً مارکس با تحلیلش از بت‌وارگی در ابتدای کتاب اول سرمایه و آنجا که صراحتاً می‌گوید کالا «سرشار از ظرافت‌های متافیزیکی و لطافت‌های الهیاتی است». دیگران نیز، مانند والتر بنیامین در گزیدۀ کوتاهی دربارۀ «سرمایه‌داری به مثابۀ دین»  یا پل لافارگ  در مذهب سرمایه، به آن پرداخته‌اند. در نظر گرفتن تبارشناسی اقتصاد در بُعد دینی‌اش، ضرورتاً متضمن اندیشیدن به سرمایه‌داری در چارچوب ماهیت و مبادی‌اش است. ماکس وبر در جستار مشهورش (اخلاق پروتستان و روح سرمایه‌داری) بر این عقیده بود که میان پیدایش سرمایه‌داری و پیدایش پروتستانتیسم تناسب منطقی وجود دارد. دلوز با مشاهدۀ پدیده‌ای فراتاریخی از آن هم فراتر می‌رود:

سرمایه‌داری امر کلی هر جامعه در معنایی بسیار مشخص است: در معنایی منفی، سرمایه‌داری همان است که همۀ جوامع بیش از هر چیز از آن هراس داشته‌اند، و واقعاً احساس می‌کنیم از لحاظ تاریخی، سرمایه‌داری [...] به طریقی معین همان است که هر فرماسیون اجتماعی دائماً در پی دفع آن بوده ‌است، و دائماً کوشیده از آن دوری کند؛ چرا؟ زیرا سرمایه‌داری زوال همۀ فرماسیون‌های اجتماعی دیگر بود. و تناقض سرمایه‌داری این است که یک فرماسیون اجتماعی بر اساس آنچه که امر منفی همۀ فرماسیون‌های اجتماعی دیگر بود ساخته شده است. معنایش این است که سرمایه‌داری فقط می‌توانست با تلفیق و مواجهه‌ای میان جریان‌های رمزگشایی‌شده از هر نوع، ساخته شود. ترسناک‌ترین چیز در همۀ فرماسیون‌های اجتماعی، اساس آن فرماسیون اجتماعی بود که باید همۀ فرماسیون‌های اجتماعی دیگر را می‌بلعید: آنچه امر منفی همۀ فرماسیون‌ها بود، خود به مثبت‌بودگی فرماسیون ما تبدیل شد؛ همین امر لرزه بر اندام می‌اندازد.

ــــــــ
تک‌نگارۀ «الهیات‌ سرمایه» فردا ساعت ۱۹ برگزار خواهد شد. برای دسترسی هرچه‌بیشتر مخاطبان به محتوا، این کلاس شهریۀ ثابت ندارد و شما می‌توانید با پرداخت مبلغ دلخواه در کلاس حضور پیدا کنید.
🔸ثبت‌نام از طریق وب‌سایت:
https://taamoq.ir/product/theologie-du-capital/
🔸شماره کارت برای انتقال وجه:
6219861928602563

🔸برای مشاوره و کسب اطلاعات بیشتر، می‌توانید به پشتیبانی تلگرام پیام دهید:
@TaamoqSupport

— #کینوسکوپ ۶: زنی که به خودش پودر می‌زند (۱۹۷۲) —
🎥 اثر #پاتریک_بوکانوسکی
🔸 با #علی_غریب‌دوست

این فیلم کوتاه، اثر پاتریک بوکانوسکی تجربه‌ای است که بیننده را در مرز میان رؤیا و کابوس نگه می‌دارد. با قاب‌بندی‌های بسته، نورپردازی پرکنتراست و ماسک‌هایی که چهره‌ها را از فردیت تهی می‌کنند، فیلم جهانی می‌سازد که هم زیباست و هم اضطراب‌آور.
تماشای آن فرصتی است برای ورود به روانِ وسواسی همچنین برای اندیشیدن به فشارهای اجتماعی‌ای که بر بدن و تصویر ما تحمیل می‌شود. این فیلم نه داستان‌گو، بلکه تجربه‌ساز است: باید حس شود، آنگونه که هنر به درک در می‌آید و نه فهم.
اگر سینمای تجربی و کاوش در ناخودآگاه تصویری برایتان جذاب است، این فیلم یکی از غنی‌ترین و به‌یادماندنی‌ترین سفرهایتان خواهد بود.

🕐 چهارشنبه، ۲۶ شهریور ماه، ساعت ۲۰:۳۰، آنلاین
🎫 برای تهیۀ بلیت کلیک کنید
Taamoq | تَعَمُّق

— سنت شعر فارسی و ریشه‌های عاشقانه‌سرایی  —
🔸با #علیرضا_نوری

در این نشست ابتدا بحثی پیرامون شعر در سه قرن اول هجری خواهیم داشت و به تبع آن شعر عاشقانه را نیز مورد بررسی قرار می‌دهیم. تاریخ شعر فارسی، تاریخ شعر عاشقانه نیز هست، چرا که اولین رگه‌های شعر عاشقانه در میدان ادبی سه قرن اول ( شعر پیشا‌رودکی)، در بافت اولین شعرهای بر‌جای مانده از شاعران این دوره قابل مشاهده است.
در قسمت دومِ بحث؛ نگاهی به کم‌و‌کیف مفهوم عشق در این دوره خواهیم داشت و مختصر گفتگویی می‌کنیم پیرامون نگاه فیلسوفان و عارفان در شکل‌گیری و تغییر معنای عشق در دوره‌های بعدی شعر فارسی.
و در آخر، با نگاهی به قطعه‌ای از شعر فردوسی و تاثیر آن بر نوعی مرثیه‌سرایی در شعر نوی فارسی، پیرامون نوعی شعر عاشقانه گفتگو می‌کنیم که ریشه در مرثیه دارد.


📢 حضور در این نشست برای همگان آزاد و رایگان است.
📆 پنج‌شنبه، بیست‌و‌هفتم شهریور ماه، ساعت ۲۰:۰۰
🔗 لینک ورود به جلسه:
meet.google.com/zad-teko-ebe

Taamoq | تَعَمُّق

ـــــ شناخت سینما ـــــ
ترم دوم: فرم مدرن
مدرس: #رضا_غیاث 
از سه‌شنبه، ۸ مهر ماه، ساعت ۲۰:۰۰
📣 تنها ۸ نفر از ظرفیت طرح تخفیف ویژه باقی مانده است.
🔸 برای ثبت‌نام کلیک کنید
Taamoq | تَعَمُّق

— درآمدی بر شعر پست‌مدرن  —
🔸با #علی_قنبری

معرفی جلسه:
شعر پست‌مدرن یکی از جریان‌های مهم ادبی قرن بیستم است که با به‌چالش کشیدن هنجارهای سنتی و ساختارهای تثبیت‌شده در زبان و معنا، افق‌های تازه‌ای در شعر گشوده است. در این نشست، ضمن معرفی خاستگاه‌ها و ویژگی‌های متمایز شعر پست‌مدرن، به بررسی جریان‌ها و رویکردهای گوناگون آن خواهیم پرداخت. عناوین مورد بحث عبارت‌اند از:
• نقطۀ عزیمت شعر پست.مدرن
• دو رویکرد مشخص در شعر پست‌مدرن
• مؤلفه‌های شعر پست‌مدرن
• پروجکتیویسم: چارلز اولسون
•  نسل بیت
• شعر سانفرانسیسکو
• مکتب نیویورک
• شعر زبان
• پرفورمنس پوئتری
• متاپوئتری
• شعر محیط‌یستی
در پایان، به ویژگی‌های شاعر پست‌مدرن خواهیم پرداخت؛ شاعری که با بهره‌گیری از ارجاعات بینامتنی و دگرگون‌سازی ساختارهای ادبی، مخاطب را از جهان آشنا به فضایی تازه و متفاوت رهنمون می‌کند.

🎥 برای تماشا در یوتوب کلیک کنید

Taamoq | تَعَمُّق

— فوکو: رادیکالی بدلی —

در حالی که روشن‌فکران مارکسیستی همچون سارتر و دوبوار، بین‌المللی‌گرا بودند و تقلاهای خویش را صرف ضدیت با استعمارگری کردند؛ فوکو تحرکات مستقل انقلابی- که در نزدیک گوش او غوغا می‌کردند- را با مسرت نادیده گرفت و (در عینِ حمایتی تزلزل‌ناپذیر از اسرائیل) توجهی اندک نسبت به تاریخ جهانی امپریالیسم نشان داد. او در عوض، تقریباً بدون هیچ استثنایی، تحلیلی با چارچوبی اروپامحور را مدعی شد. ادوارد سعید در این باره چنین به درستی متذکر می‌شود که «فوکو، با نادیده گرفتن زمینۀ امپریالیستی نظریه‌های شخصی خود، به نظر می‌رسد که درواقع جنبش استعمارگری وسوسه‌انگیزی را ارائه می‌کند که به نحوی ناسازهوار، حیثیت پژوهشگری تک و تنها و نظام دربرگیرندۀ او را تقویت می‌کند».

🔸 مطالعۀ متن کامل در وب‌سایت تعمق

﹏﹏✎ #گابریل_راک‌هیل
ترجمه: #آریا_سلگی
ویرایش و آماده‌سازی: #سبا_امیری
#میشل_فوکو، #مارکسیسم، #رادیکالیسم
Taamoq | تَعَمُّق

مؤسسۀ تعمق، با همکاری مؤسسۀ فرهنگی‌-آموزشی خانۀ آشنا و مؤسسۀ فرهنگی-هنری رویش دیگر برگزار می‌کند.
ــــــــــــــ
🔸علم‌گرایی در بوتۀ نقد؛
تأملاتی انتقادی بر گفتمان ترویج علم
ــــــــــــــ
👤 با حضور:
دکتر #هادی_صمدی
دکتر #محمدرضا_واعظ
دکتر #امید_کشمیری
دکتر #سعید_گرمارودی
دکتر #مرتضی_حاجی‌زاده
دکتر #نیما_اورازانی
دکتر #حسین_دباغ
دکتر #سیما_قاسمی
و دکتر #حسین_بیات؛
مجری: #امیرحسین_رشنودی
ــــــــــــــ
❕جزئیات بیشتر به‌زودی از کانال تلگرامی و صفحۀ اینستاگرام تعمق اطلاع‌رسانی خواهد شد.
ــــــــــــــ
— تَعَمُّق: وب‌سایت | تلگرام | اینستاگرام
— خانۀ آشنا: وب‌سایت | تلگرام | اینستاگرام
— رویشِ دیگر: وب‌سایت | تلگرام | اینستاگرام

دربارۀ سمینار علم‌گرایی در بوتۀ نقد؛
تأملاتی انتقادی بر گفتمان ترویج علم
🔸دکتر #هادی_صمدی
ــــــــــــــ
حضور در تمامی جلسات سمینار «علم‌گرایی در بوتۀ نقد» برای عموم آزاد و رایگان است. جلسات به‌صورت هفتگی و در بستر گوگل میت برگزار خواهند شد. لینک ورود به هر جلسه، چند روز قبل از برگزاری در صفحات مجازی تعمق منتشر خواهد شد.
ــــــــــــــ
❕مشخصات جلسۀ نخست به‌زودی از کانال تلگرامی و صفحۀ اینستاگرام تعمق اطلاع‌رسانی خواهد شد.
Taamoq | تَعَمُّق

— ادبیات و مقاومت —
بررسی انتقادی تکامل مفهوم مقاومت در ادبیات بعد از پایان جنگ سرد
🔸با #علیرضا_بهنام

پایان جنگ سرد نقطه عطف مهمی در سیاست ، فرهنگ و ادبیات جهانی است. نشستِ پیش‌رو به بررسی تغییرات پدید آمده در مفهوم مقاومت در ادبیات در پی این تحول بزرگ جهانی اختصاص دارد. با بررسی آثار متعدد ادبی در ادبیات ایران و دیگر نقاط جهان که از دهه پایانی قرن بیستم تا زمان حاضر خلق شده‌اند، شاهد پدیدآمدن جا‌به‌جایی‌هایی کلیدی در مفاهیم، استراتژی‌های روایت و شخصیت‌پردازی در شعر و داستان هستیم که تغییرات پدید آمده در فهم عمومی را نمایندگی می‌کنند. این پژوهش نشان می‌دهد که مفهوم مقاومت در یک دنیای جهانی‌شده از یک کارزار ایدئولوژیک پدرسالارانه  به بررسی روادارانه‌تری از  هویت، سوژگی و چندگانگی تکامل یافته است. این پژوهش متضمن این نتیجه است که مقاومت در پس‌زمینه‌های فرهنگی - سیاسی متفاوت معانی متفاوتی می‌یابد و در تعامل با مفاهیم جدید خواست عدالت در زمینه‌هایی چون نژاد، جنس، جنسیت و طبقه نمودهایی جدید به خود می‌گیرد.

📢 حضور در این نشست برای همگان آزاد و رایگان است.
📆 جمعه، یازدهم مهر ماه، ساعت ۲۰:۰۰
🔗 لینک ورود به جلسه:
meet.google.com/zad-teko-ebe

Taamoq | تَعَمُّق

— #کینوسکوپ ۷: آن‌ها وجود ندارند (۱۹۷۴) —
🎥 اثر #مصطفی_ابوعلی
🔸 با #علی_غریب‌دوست

فیلم «لیس لهم وجود» با آن‌که اثری مستند نامیده می‌شود، اما باید آن را فراتر از یک مستند خبری-تاریخی دانست؛ زیرا تلاش می‌کند صدای تصویریِ مردمی باشد که قدرت‌های مسلط می‌کوشند وجودشان را انکار کنند. این اثر نه‌تنها فاجعۀ انسانی آوارگان فلسطینی و خشونت عریان جنگ را به تصویر می‌کشد، بلکه نشان می‌دهد چگونه سینما می‌تواند به سلاحی در برابر حذف و فراموشی بدل شود. تماشای این فیلم تجربه‌ای است از مواجهۀ مستقیم با حقیقت تلخِ ویرانی و در عین حال، پایداری و مقاومت، و به ما یادآوری می‌کند که سینما تنها برای سرگرمی نیست، بلکه می‌تواند بدل به حافظۀ جمعی یک ملت شود.

🕐 چهارشنبه، ۹ مهر ماه، ساعت ۲۰:۳۰، آنلاین
🎫 برای تهیۀ بلیت کلیک کنید
Taamoq | تَعَمُّق

بمب با طعم باخ
برشی کوتاه از مستند «آن‌ها وجود ندارند»

جلسۀ نقد و بررسی این مستند: فردا، ساعت ۲۰:۳۰
🎫 برای تهیۀ بلیت کلیک کنید
Taamoq | تَعَمُّق

— علم‌گرایی در بوتۀ نقد —
نشست اول: دو نوع از علم‌گرایی
🔸با #هادی_صمدی

— علم‌گرایی فلسفی در مقابل علم‌گرایی سیاسی-اجتماعی:
در معنای فلسفی، علم‌گرایی قوی این آموزه است که روش علمی یگانه ابزار معرفتی در کشف همۀ ابعاد جهان هستی است. در معنای ضعیف‌تر، روش علمی به عنوان بهترین ابزار معرفتی در کشف همۀ وجوه طبیعی جهان معرفی می‌شود.
ابتدا تفاوت این دو موضع را بیان می‌کنم. سپس به سراغ ترویج علم خواهم رفت تا نشان دهم مروجان علم در کشورهای توسعه‌یافته و کشورهایی که در آن‌ها خرافات و ایدئولوژی‌های دینی و سیاسی گسترش دارد معناهای متفاوتی از علم‌گرایی را در نظر دارند و در کشورهای دستۀ دوم، عموماً علم‌گرایی ابزاری در مقابله با ترویج شبه‌علم است. خواهم گفت که بسیاری از این مرجان علم مجبور به اتخاذ رویکردهای رادیکال شده‌اند که در شرایط جنگ‌های ایدئولوژیکی اجتناب‌ناپذیر می‌شود.
به نحوی مختصر معرفت‌شناسی تکاملی را معرفی خواهم کرد و بر آن اساس از این دعوی دفاع خواهم کرد که در دراز مدت رویکردی تکاملی به علم، بیش از خوانش‌های رایج نزد مروجان علم به گسترش دموکراسی در کشور یاری می‌دهد. و در انتها از خوانشی تکاملی از علم‌گرایی فلسفی ضعیف دفاع خواهم کرد. 

📢 حضور در این نشست برای همگان آزاد و رایگان است.
📆 یک‌شنبه، سیزدهم مهر ماه، ساعت ۱۹:۰۰
🔗 لینک ورود به جلسه:
meet.google.com/kir-oyvb-csw

Taamoq | تَعَمُّق

به‌مناسبت فرا رسیدن پاییز:
🔸 تخفیف سی درصدی برای تمامی درس‌گفتار‌های تعمق؛ از امروز تا هجدهم مهر ماه
🔸کد تخفیف: SPECIAL30
🔸فهرست دوره‌ها

Taamoq | تَعَمُّق

— علم‌گرایی در بوتۀ نقد —
نشست دوم: نقدهایی بر علم‌زدگی
🔸با #محمدرضا_واعظ:

آیا ما علم را ترویج می‌کنیم یا برچسب «علمی» را؟!
تمایز میان ترویج علم و ساینتیزم بحث من در این گفتگوست؛ جایی که به چهار لغزش رایج می‌پردازم: خلط مرزهای معرفتی علم و شبه‌علم، ساده‌سازی‌های رواییِ جذاب اما تحریف‌گر، بی‌توجهی به مسئولیت‌های اخلاقی پیام علمی، و نادیده‌گرفتن نیاز به مخاطب مجهز به تفکر علمی و تفکر نقاد.
سپس، با ارائه‌ی نمونه‌های فارسی، از روان‌شناسی عامه‌پسند تا تیترهای اغراق‌آمیز دربارهٔ هوش مصنوعی در اینستاگرام، سعی می‌کنم نشان دهم چگونه زبان و الگوریتم، جذابیت را بر دقت ترجیح می‌دهند.
راه‌حل پیشنهادی من، جمعِ سه چیز است: آموزش عملی تفکر نقادانه و تفکر علمی و به‌کارگیری روش‌های مشارکتیِ P4C برای کودکان؛ مسئولیت‌پذیری مروجان دربارهٔ عدم‌قطعیت‌ها در علم و پرهیز از بزرگ‌نمایی.
در نهایت، تلاش می‌کنم به جای «علم‌پرستی» از «علم‌دوستی آگاهانه» استفاده کنم: حفظ مرز علم با فروتنی معرفتی، دقت روایی و اخلاق ارتباط.

🔸و #امید_کشمیری:

در این نشست به یکی از خطاهای رایج روش‌شناختی، یعنی خلط میان علم‌گرایی و علم‌زدگی، خواهم پرداخت. بسیاری از مدعیات معرفتی را نمی‌توان صرفاً با روش علمی سنجید؛ هر حوزه‌ای—از فلسفه و اخلاق گرفته تا زیبایی‌شناسی و علم—به دلایل و روش‌های خاص خود نیاز دارد. علم‌زدگی زمانی رخ می‌دهد که روش علمی به معیار یگانه برای ارزیابی همه‌ی دعاوی معرفتی بدل شود و مدعیاتی که خارج از این چارچوب‌اند، به‌سادگی «بی‌معنا» یا «خرافی» تلقی می‌شوند.
همچنین به این مهم می‌پردازم که حتی خود تفکر علمی نیز بر پیش‌فرض‌هایی تکیه دارد که ماهیتی علمی ندارند، اما عقلانی و ضروری‌اند؛ از اعتماد به عقلانیت و صداقت معرفتی گرفته تا انسجام منطقی استدلال‌ها. علم بدون این پیش‌فرض‌ها نمی‌تواند به‌طور پایدار و معتبر عمل کند و بنابراین نیازمند پشتوانه‌های فلسفی، اخلاقی و معرفت‌شناختی است.
در نهایت، به تمایز مهم میان طبیعت‌گرایی روش‌شناختی و طبیعت‌گرایی متافیزیکی/ماهوی می‌پردازم. به گمان من نادیده گرفتن این تمایز، منشأ بسیاری از خطاها و نتیجه‌گیری‌های نادرست است.

📢 حضور در این نشست برای همگان آزاد و رایگان است.
📆 جمعه، هجدهم مهر ماه، ساعت ۱۹:۰۰
🔗 لینک ورود به جلسه:
meet.google.com/gse-qofn-vev

Taamoq | تَعَمُّق

علم‌گرایی در بوتۀ نقد
نشست اول: دو نوع از علم‌گرایی
🔸با #هادی_صمدی

سرفصل‌های این جلسه:

- علم‌گرایی چه معانی‌ای می‌تواند داشته باشد؟
- علم‌گرایی در ایران چه اوضاعی دارد؟
- نگاه گزاره‌محور به علم چیست؟
- چه نگاه‌های رقیبی در برابر علم وجود دارد؟
- علم و توصیف واقعیت
- علم به‌مثابۀ مبنایی برای زیست روزمره
- مروجان علم چه باید بکنند؟

🎥 برای تماشا در یوتوب کلیک کنید

Taamoq | تَعَمُّق

— پرترۀ یک هنرمند —
🔸لحظاتی با رحیم مولاییان
ــــــــــــــ

#رحیم_مولاییان نقاش و مجسمه‌سازی است با کوله‌بارِ سال‌ها آفرینش خلاقانۀ هنری. با بررسی تاریخی فعالیت هنری مولاییان به سادگی می‌توان سیر تکاملی ابداعات هنرمند را به دوره‌هایی مشخص تقسیم و طبقه‌بندی نمود. ولیکن دغدغۀ اعتباربخشی به داستان‌واره‌های عامیانه و بعضاً فراموش‌شده وجه بارزی است از جستجوی مدام که همچون رشته‌ای بلاانقطاع این دوره‌های مختلف و تنوع رویکردهای اجرایی هنرمند را به هم پیوند زده و آن را به ساختاری یکپارچه، مرتبط و همگون تبدیل می‌نماید. همین قابلیت تأییدی است بر بی‌پروایی هنرمند در تغییر بردارهای رفتاری و کنش‌های هنرمندانه در مواجهه با دیدگاهی منحصربه‌فرد؛ ایده‌ای که امکان بررسی مضمون و محتوای آثار را مستقل از صورت بصری و وجوه تکنیکی میسر می‌سازد؛ پدیده‌ای که بی‌شک ریشه در نهراسیدن از تغییرمسیرهای گاه‌وبیگاه بر پایۀ توانایی‌های تکنیکی و شناخت مدیوم‌ها و روش‌ها دارد. رویکردِ خاص روایتگرانۀ هنرمند که در نخستین مواجهه با آثار در قالب انباشتِ المان‌های متنوع به چشم می‌آید، به‌گونه‌ای شاید این نظر را به ذهن متبادر کند که با هزارتویی از معما‌ها مواجهیم که تحلیل آن‌ها نیاز به دانشی عمیق از شناختِ نمادها را ضروری می‌نماید، ولیکن توقف و بررسی عمیق‌ترِ روابط بین المان‌های موجود در آثار مولاییان مخاطب را قانع خواهد کرد که نه‌تنها نمی‌توان بر پایۀ تعاریف عرفی موجود از نمادها و نشانه‌ها به ادراک درستی از محتوای مستتر در آثار دست یافت، بلکه هنرمند به گونه‌ای زیرکانه در تلاش است تا با ایجاد لایه‌های مختلفِ روایی باورهای عمومی را به چالش کشیده و به بازتعریف مفهوم نمادها بپردازد. 
﹏﹏✎ #محسن_اسراریان

Taamoq | تَعَمُّق

— #کینوسکوپ ۸: انتظار (۱۹۷۴) —
🎥 اثر #امیر_نادری
🔸 با #علی_غریب‌دوست

«انتظارِ» امیر نادری را می‌توان چونان مانیفستی تمام‌عیار در سینمای ایران دید و خواند. نادری در این فیلم با فاصله گرفتن از سبک و سیاق رایج زمانه، تلاشی کم‌نظیر در راستای دیالوگ‌زدایی از سینما و صورت‌بندی اَشکالی نو از روایت را پیش می‌کشد. نگاه، انعکاس و انتظار در این فیلم بناست چیزی ورای منطق ملودرام معمول را نمایندگی کنند: اروتیسم در متعالی‌ترین شکل خود.

🕐 چهارشنبه، ۲۳ مهر ماه، ساعت ۲۰:۳۰، آنلاین
🎫 برای تهیۀ بلیت کلیک کنید
Taamoq | تَعَمُّق