اشخاص داستان حق ندارند زیاد به فکر و اندیشه فروروند.  چرا که آدمی در حدیث با نفس خویش هم، همه صدق و صفا نیست؛ شادی یا غمی که وی در باطن احساس می‌کند از علل و موجباتی نتیجه می‌شود که او خود نمی‌تواند به درستی بیانش کند.

نویسنده در این قلمرو از موقعیتی ممتاز برخوردار است. چون می‌تواند جریان قطع ناخوداگاه اشخاص داستانی را در قالب عمل شخصیت‌ها نشان دهد و اشخاص داستانی بجای بالا رفتن و پایین آمدن از نردبان اندیشه باید در عمل داستانی مشارکت کنند.



📕جنبه‌های رمان

© ادوارد مورگان فورستر



@Writing_lovers

تمرین


با چه احساسی کمترین تماس را دارید؟ با آن صحبت کنید: چه کسی هستی؟ کجا زندگی می‌کنی؟ چه می‌خواهی؟ چرا این قدر ساکتی؟ چه داری به من بگویی؟ چرا این قدر به تو توجه دارم؟ شناختن تو چه کمکی به من می‌کند؟ اگر یک چیز بتواند در کنار آمدن با تو به من کمک کند به نظر تو چیست؟ با او صحبت کنید؛ به دقت به او گوش دهید و جواب‌هایش را بنوییسید. ما به عنوان نویسنده اول باید یاد بگیریم که خوب به خودمان گوش بدهیم.




📕 نوشتن با تنفس آغاز می‌شود

© لرن هرینگ


@Writing_lovers

همان طور که چاقو به سنگ چاقو تیز کن نیاز دارد اندیشه هم به کتاب نیاز دارد تا همیشه تازگی‌اش را حفظ کند.



© جرج مارتین



@Writing_lovers

@perfect_musiccc ✨

در نوشتن ایجاد همکاری بین دست و مغز را یاد بگیرید. می‌توان نشست و هزار صفحه رونویسی کرد. این کار دست است. می‌توان هم دراز کشید و هزار صفحه خیال پردازانه پرداخت. این کار مغز است. اما پرداخت خیال و هم زمان نوشتن با دست مشکل است. این کار با تمرین بسیار ممکن است.


© احمد محمود



@Writing_lovers

داستان کوتاه


نارنگی‌ها

© یاسوناری کاواباتا


@Note_story

.

تمرین کلمات محبوب

فقط برای تفریح، یک برگ کاغذ سفید بردارید (کامپیوتر نه) و کاملاً ساکن و آرام باشید. به صفحه کاغذ نگاه کنید انگار در حال خواندن آن هستید. بعد هر وقت دوست داشتید، شروع به نوشتن كلمات مورد علاقه خود کنید؛ کلماتی که برای شما معنی دارند. بعد از اینکه فهرست کوتاهی تهیه کردید، یکی از کلمات را انتخاب کنید و هر چه را که با آن به ذهنتان تداعی می‌شود به روی کاغذ بیاورید. اجازه بدهید شما را ببرد به هر جایی که می‌خواهد. تصاویر، خاطرات و شاید ایده تازه‌ای برای یک داستان. از نقد کردن خودتان برحذر باشید زیرا در این مرحله هیچ کمکی نمی‌کند. طی سالهایی که به طور مرتب نمی‌نوشتم، اخلاق کاری خشک من به علاوه صدای درونی شده والدینم، کشنده‌تر از همه بود. این باعث شد به جای تسلیم شدن به فرآیند، به اشتباه تلاش کنم و زور بزنم. اگر چنین اتفاقی افتاد برای خودتان وظایف کوچک و ملایمی تعیین کنید - مثلاً روزانه سه صفحه نوشتن در دفتر یادداشت. درباره‌اش فکر نکنید، قضاوت نکنید، فقط انجامش دهید.


📕 راه داستان

© کاترین آن جونز

@Writing_lovers

دلم می‌خواهد در تاریکی بنشینم و به صدای شب گوش بدهم. نمی‌خواهم یک قهرمانِ خوش‌قیافه باشم، یا با هیولاها بجنگم و یا کارهای بزرگ انجام دهم.



© توماس مور


@Writing_lovers

در نوشتن، از به کار بردن جمله‌های بلند و نفس‌بُر پرهیز کنید. جمله‌های کوتاه و ساده انتخاب کنید تا برای خواننده آشنا باشد. خواندن متون کهن و شعرهای کهن و نو، می‌تواند زبان داستان را پربار کند و به نویسنده در شناخت زیر و بم و پیچیدگی‌های زبان کمک می‌کند.


© علی اشرف درویشیان



@Writing_lovers

بهترین و تنها آموزش حقیقی‌ای که می‌توانید ببینید، خواندن کتاب‌های دیگران است.خواندن چیزی جادویی است؛ اما نوشتن، راستش احساس می‌کنم خیلی کمتر جادویی است. همیشه وقتی روی رمان خودم کار می‌کنم، رمان‌های دیگران روی میزم باز است و از آن‌ها برای رسیدن به صدا یا لحنی خاص در کار خودم استفاده می‌کنم. مثلاً اگر احساس کنم که دارم بیش از حد احساسی می‌نویسم، چیز مختصری می‌خوانم تا از آن حال‌وهوا در بیایم. اگر بیش از حد برای چیدن بهترین مجموعه‌ی کلمات در کنار هم تقلا کنم، سراغ داستایوسکی می‌روم، «قدیس پشتیبان محتوا در مقابل سبک». هنگام نوشتن ان‌دابلیو زمان زیادی را صرف خواندن کامو و سارتر کردم و در آن دنبال راهی بودم تا بی‌آنکه اسیر کسالت‌ شوم، مثبت‌اندیش و دلگرم‌کننده بمانم. مثل عضوی از گروه ارکستر که صدای ساز زدن باقی اعضای گروه را گوش می‌دهد تا خودش بتواند نت صحیح را بنوازد.



© زادی اسمیت

@Writing_lovers

کاپیتان! دریا را دوست داری؟
- اوه بله، دوستش دارم! دریا همه چیز است. هفت دهم کل کره زمین را در برمی‌گیرد. نفسش پاک و سالم است. پهنه وسیعی که فرد در آن لرزش زندگی را اطراف خود احساس می‌کند. دریا مظهر یک هستی ماوراءالطبیعه و معجزه‌آسا است، در آن همه چیز حرکت و عشق است. دریا یک زندگی بی‌پایان است.


📖 بیست هزار فرسنگ زیر دریا

© ژول ورن


@Writing_lovers

هر اثر حاصل تجربه‌ی بیرحمانه‌ی حذفهایی است که توسط نویسنده‌اش، صورت گرفته. معمولا برای نویسنده‌ای که بسا هفته‌ها به بخشی فکر کرده و بعد هم ساعتها وقت گذاشته تا بنویسدش، چه قدر دشوار است، که از آن بخش دل بکنَد و بیندازدش دور. امّا گردن نهادن به همین دل کندَنها، گاه ممکن است، نهایتا به توفیق بیشتر متن، و حتّا به نفع خواننده تمام شود.



© بیژن بیجاری


@Writing_lovers