🔴نشنیدن؛ بدترین نوع فیلترینگ

🔺اعتماد اول اردیبهشت ۱۴۰۴

✍️عباس عبدی

🔘کلمه فیلترینگ ذهن ما را بر فیلترینگ فضای مجازی یا منع انتشار داده‌ها و آمارهای رسمی یا اخبار مورد نیاز جامعه متمرکز می‌کند. ولی به نظر می‌رسد که انواع بدتری از فیلترینگ نیز هست؛ فیلترهای نامرئی که متولیان امر و کسانی که باید صدای جامعه و مردم را بشنوند، روی گوش‌ها و چشم‌های خود قرار می‌دهند تا واقعیات را نشنوند یا فقط بخشهایی که خوش‌آیندشان است را بشنوند.

🔘فیلترهای عادی که مردم روی گوش خود قرار می‌دهند، برحسب نیاز فرد کارکردهای متفاوتی دارند. مطابق تنظیم دستگاه، شدت انواع صداهای ورودی به گوش تضعیف یا تقویت می‌شوند، یا فرکانس‌های خاصی را فیلتر و یا صداهای شدید و خطرناک مثل انفجار را بکلی حذف، و بر عکس برخی فرکانس‌های را تقویت می‌کنند.

🔘هنگامی که به عملکرد برخی از سیاستمداران نگاه کنیم به این نتیجه می‌رسیم که گویی آنان نیز دستگاه‌های نامرئی فیلترکننده صدا و تصویر روی گوش و چشم خود نصب کرده‌اند. اگر فیلترینگ گوش در زندگی روزانه با هدف حذف و نشنیدن صداهای گوش‌خراش و آسیب‌زا مثل شلیک یا انفجار است؛ در سیاست با هدف حذف و نشنیدن صداهای اعتراضی مردم است. در زندگی حذف نویز، و تقویت برخی صداهای ضعیف ولی مطلوب مثل آواز پرندگان است؛ در سیاست، هدف نشنیدن حرف منتقدین و تقویت حرف‌های خودی و تعریف‌ و تمجیدهای بیهوده است.

🔘نویزکُش‌ها؛ صداهای آرام انتقادی و اعتراضات مردمی را حذف می‌کنند. تقویت کننده‌های گزینشی هم؛ فقط فرکانس‌های همسو با منافع و افکار خود را تقویت می‌کنند؛ مثل تعریف‌ها از خود و بد گویی‌ها به دیگران، یا توجیهات عملکردها و ازناب مثلاً مطلوب سخنرانی‌های خودی. متأسفانه این دستگاه‌های نامرئی در مقایسه با نمونه‌های فیزیکی، پیشرفته‌تر و هوشمندانه‌تر عمل می‌کنند همچنین باتری‌شان تمام‌شدنی نیست. چون منبع انرژی انها قدرت، و انکار واقعیت‌هاست! نیاز به تنظیمات روزانه ندارند چون با هوش و خود تنظیم‌گر هستند. فقط هنگامی از کار می‌افتند که کار مصرف‌کننده نیز به پایان می‌رسد.

https://telegra.ph/نشنیدن-بدترین-نوع-فیلترینگ-04-20

شفافیت سرمایه بابک زنجانی

سرمقاله هم‌میهن
۰۲ اردیبهشت ۱۴۰۴

🔹در روزهای گذشته یک خبر در فضای رسانه‌ای ایران بسیار برجسته شد. شرکت‌ تازه‌تاسیس «آوان ریل» از مجموعه هلدینگ «دات وان» منتسب به بابک زنجانی، می‌خواهد در حوزه حمل‌ونقل ریلی و با ارقام به نسبت بالایی سرمایه‌گذاری کند و تفاهم‌نامه مربوط نیز به مبلغ ۶۱هزار میلیارد تومان که حدود یک میلیارد دلار می‌شود را با شرکت راه‌آهن ایران و در حضور خانم وزیر امضا کردند.

🔹در پاسخ به انتقاداتی که در فضای رسانه‌ای نسبت به این تفاهم‌نامه شد، شرکت راه‌آهن ایران اعلام کرد که این تفاهم‌نامه با یک شرکت خصوصی و با رعایت کامل فرآیندهای قانونی و پس از بررسی دقیق صلاحیت‌ها، در چارچوب ضوابط شفاف و قابل‌ نظارت منعقد شده و در حال اجراست.

🔹رسانه‌ها دراین‌باره دو گونه موضع گرفتند. برخی از آنها از ماجرا دفاع کردند و نوشتند که اگر این توافق از مرحله امضا فراتر برود و به اجرا برسد، می‌تواند یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری‌های بخش خصوصی در صنعت ریلی کشور باشد؛ اقدامی که در صورت موفقیت، نقطه عطفی در مسیر نوسازی و توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل ریلی محسوب خواهد شد.

🔹دسته دیگر، به وابستگی این شرکت به بابک زنجانی و سوابق او اشاره کرده‌اند و این اقدام را در جهت اهداف دولت و شعارهایش نمی‌دانند. شاید علاقه و عجله زیادی برای سرمایه‌گذاری ابراز می‌شود؛ به‌طوری که یکی از تندروهای مخالف مذاکرات به‌یک‌باره نه‌تنها موافق مذاکرات شده، بلکه اصرار دارد که زودتر کار را تمام کنید و به توافق برسید، چون سرمایه‌گذاران منتظر نتیجه مذاکرات هستند تا اقدام کنند.

🔹به نظر می‌رسد که ماجرا به علت فقدان شفافیت به گونه دیگری است و باید ابتدا آن را روشن کرد تا بتوان داوری نمود.

🔹اگر کسی قصد سرمایه‌گذاری ۶۱هزار میلیارد تومانی در حوزه‌های تولید و زیرساختی دارد فارغ از ماهیت آن فرد، باید از او استقبال کرد.

🔹سهل است که حتی از سرمایه‌گذاری ۶۱میلیارد تومانی هم باید استقبال کرد؛ چه رسد به هزار برابر آن. ولی مشکل از اینجا آغاز می‌شود که اغلب این موارد ادعاست و حقیقت آنها روشن نیست.

▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗 واتساپ | 🔗تلگرام

آینده روحانیت
سرمقاله عباس عبدی در نوآوران

▫️ قرار نیست که روحانیون همچون گروه‌های صنفی دیگر باشند و یا منافع خود را نمایندگی کنند. در واقع نباید منافع صنفی داشته باشند، و الا می‌شوند مثل سایر صنوف.
▫️حضور در قدرت چند تأثیر مهم بر روحانیت گذاشت. این وضع ظرفیت آن را داشت که آنان را اگر نگوییم در برابر مردم قرار دهد، حداقل از کنارشان دور کرد.
▫️یکی از بدیهی‌ترین عوارض حضور در قدرت، تبدیل جایگاه قدسی به سیاسی بود. به طور کلی از نظر مردم امر سیاسی قابل نقد و تخطئه و نسبی است، در حالی که امر قدسی چنین نیست.
▫️حضور در اینستاگرام و توییتر، و بعضاً ویدیوهایی که سراسر خرافات و جعلیات و حرف‌هایی غیر معتبر بود، حضور در استادیوم‌های فوتبال به عنوان لیدر، اجرای برنامه‌های شو برای کودکان و در آوردن صدای حیوانات، بیان داستان‌های سراسر غیر عقلی، تولید کلیپ‌های دور از شأن و… تصویر آنان را چنان نمود که تصور نمی‌کنم به سادگی قابل بازسازی باشد

متن کامل را در نوآوران مطالعه فرمایید

✳️@NoavaranOnline

🔴یک فیلم صد کتاب

🔘اگر بخواهم در یک فیلم یک دقیقه‌ای بخش مهمی از تحول اجتماعی در ایران را به تصویر بکشم قطعا این فیلم را به اندازه ده‌ها کتاب آموزنده می‌دانم. جامعه‌ای که چند دهه پیش دخترانش حتی در شهرهای بزرگ از رفتن به مراحل بالاتر از ابتدایی باز می‌ماندند و جز کار خانه و شستشو و پخت و پز در زیر دست مادر کار دیگری را برازنده آنان نمی‌دانستند، امروز به جایی رسیده‌اند که در یک شهر درجه ده با جمعیت اندک و در استانی با شاخص‌های توسعه‌یافتگی پایین و با فرهنگی کاملا مذهبی مادری چادر به سر برای روحیه دادن به دخترش برای موفقیت در مسابقه دوچرخه‌سواری دنبال او می‌دود.

🔘در چنین شرایطی عده‌ای همچنان در پی ممانعت دختران از دوچرخه سواری در تهران و تصویربرداری از چگونگی حجاب آنان در اصفهان هستند. جهان کرانه دارد ولی نابخردی بی‌کرانه است.

🔴مفاهمه داخلی؛ مذاکره خارجی

▪️بیم‌ها و امیدها و پیش نیازهای توافق

🔺در گفتگو با اعتماد ۲ اردیبهشت ۱۴۰۴

✍️عباس عبدی

🟪در این گفتگو به چه نکاتی پرداخته‌ام؟

▪️معنای پذیرش گفتگو با آمریکا چیست؟
▪️ پرسش‌های بی پاسخ مذاکرات کدام است؟
▪️چرا برجام موفق نشد؟
▪️معنای خروج ترامپ از برجام چی بود؟
▪️چرا آمریکا توافق الجزایر را نقض نکرد؟
▪️تفاوت این گفتگوها با برجام چیست؟
▪️بزرگترین خطای احتمالی ایران در این گفتگوها چیست؟
▪️سرعت بالای مذاکرات چه دلیلی دارد؟
▪️خطای براندازان و تندروهای داخلی در ناتوانی از فهم و پیش‌بینی این گفتگوها چیست؟
▪️چه نیروهایی این گفتگوها را تهدید می‌کنند؟
▪️ ترامپ تهدید است یا فرصت؟
▪️نهایت دستاورد معقول از این گفتگوها چیست؟
▪️الزامات داخلی این گفتگوها چیست؟
▪️چه نقدی به برخی از منتقدان دارم؟
▪️بزرگترین خطای احتمالی ناظران بیرون حکومت در این مذاکرات چه می‌تواند باشد.

▪️گفتگو از مهدی بیک
🔹برخی از تحلیلگران معتقدند زمان مناسب برخی از رخدادهای اثرگذار تاریخی باید از راه برسند. مبتنی بر این دیدگاه، گفته می‌شود زمان حل تعارضات و تنازعات ایران و آمریکا از راه رسیده است. شما در این زمینه چگونه می اندیشید؟

🔘این گزاره‌ها بیش از اینکه علمی؛ توصیفی یا واجد حقیقتی باشند؛ جنبه توصیه‌ای و تجویزی دارند. در واقع گوینده می‌خواهد بگوید این کار را زودتر انجام دهید. در مورد عکس این گزاره هم همین را می‌گویند. در برخی از مقاطع مخالفین می‌گویند که وقت خوبی برای حل مسایل نیست. در واقع آنان چون مخالف حل مسایل هستند، دنبال توجیهی برای آن می‌گردند.

https://telegra.ph/مفاهمه-داخلی-مذاکره-خارجی-04-22

🔴تیتر سی سال پیش

🔺سوم اردیبهشت ۱۴۰۴

🔘 این‌ها تیتر روزنامه‌های سلام و همشهری در تاریخ ۳ اردیبهشت ۱۳۷۴ بودند. تا کی قرار است که عده‌ای مثل اسب عصاری چشم خود را بسته‌ و چوب روغن‌کشی را بر گرده خود حمل کنند و این دور باطل را ادامه دهند؟ در آن سال بسیار نوشته شد که؛ فیلتر نکنید، فایده ندارد. ولی آقایان روی گوش‌ها و چشمان خودشان فیلتر گذاشته بودند.

▪️وزیر کشور؛
- ۹۰ درصد از دارندگان آنتن های ماهواره ای اقدام‌ به جمع آوری آنتن ها کرده اند.

▪️فرمانده نیروی انتظامی؛
- از نیمه شب گذشته مهلت قانونی برای جمع آوری داوطلبانه آنتن های ماهواره ای پايان یافت.(به نقل از کانال دیروزنامه)

🔴برای دانشگاه

🔺اعتماد ۳۰ فروردین ۱۴۰۴

✍️عباس عبدی

🔘اگر بگوییم که تندروها پس از رسانه آزاد، بیش‌ترین دشمنی و نفرت را از دانشگاه دارند، قطعاً سخن گزاف و دور از واقعیت نخواهد بود. بویژه بخش علوم اجتماعی و انسانی، که حاضر به پذیرش آن نیستند؛ گویی نسبت آنان با این علوم مثل جن و بسم‌الله است. گر چه در سال‌های اخیر این دشمنی کم کم به علوم دقیقه و تجربی مثل مهندسی، علوم و پزشکی نیز سرایت کرده است. ریشه این دو دشمنی را هم باید در ضدیت آنان با آزادی (رسانه) و علم (دانشگاه) دانست، با وجود این دو ویژگی در یک جامعه، برای عوام‌فریبی و تمامیت‌خواهی و خرافات آنان جایی باقی نمی‌ماند.

🔘این مخالفت در ابتدای انقلاب و جریان انقلاب فرهنگی به این شکل مطرح می‌شد که گویی چیزی به نام علم اسلامی هم داریم، حتی برای شیمی و مهندسی هم می‌خواستند نوع اسلامی آن را اختراع کنند!! در نهایت خیلی کوشیدند ولی حتی موفق به تولید محتوای مفیدی در حوزه علوم اجتماعی و انسانی هم نشدند. دو سه کتاب تحت عناوین جامعه‌شناسی و اقتصاد و روانشناسی با پسوند اسلامی بیرون دادند که نه علمی بود و نه اسلامی. ملغمه‌ای از علم و حدیث و آیه را قاطی کرده بودند و به خیال خود علم اسلامی تولید کردند. امروز کسی از آن کتابها خبری ندارد و فوری فراموش شد.

🔘در این دوره و پس از یک وقفه کوتاه، دانشگاه به همت استادان و دانشجویان علاقه‌مند به علم در مسیر سازنده‌ای(هم به لحاظ کمی و هم از منظر کیفی) قرار گرفت و تا حدی به سوی استقلال نسبی نیز پیش رفت و دانشگاه بالنده و فعال شد هم در حوزه علوم تجربی و هم در علوم اجتماعی و انسانی. شخصا تاریخ دانشگاه امیرکبیر(پلی‌تکنیک تهران) را که نوشتم به وضوح توسعه کمی و کیفی آن را در سال‌های پس از جنگ بخوبی شاهد بوده‌ام.

🔘با آمدن دولت اول اصول‌گرایان تندرو، کوشش برای مالاخود کردن دانشگاه آغاز شد. فشار به استادان و دانشجویان فزونی گرفت. جریان سهمیه‌های پذیرش را در همه مقاطع بویژه در مقاطع تحصیلات تکمیلی تشدید کردند. تعداد زیادی افراد کم‌سواد را از طریق بورسیه‌ها برای داخل کردن به دانشگاه‌ها بویژه در علوم اجتماعی بسیج کردند. بورسیه‌هایی ناروایی که اعتراضات شدیدی را برانگیخت و در ابتدای دولت روحانی تبدیل به معضلی جدی و با آن مخالفت شد. ولی با ضرب و زور بخشی از آنان را حفظ کردند، هر چند اغلب خلاف مقررات و به صورت رانتی بود. دانشگاه در دوره روحانی تا حدی احیا شد، البته فقط تا حدی! چون اراده‌ای برای جلوگیری از احیای آن وجود داشت که فراتر از امور و ضوابط متعارف عمل می‌کرد.


https://telegra.ph/برای-دانشگاه-04-18

🔴جناب آقای رییس‌جمهور!

🔺چهارم اردیبهشت۱۴۰۴

🔘اتفاقاتی که در روزهای اخیر در صدا و سیما رخ داده است گرچه چیز جدیدی نیست ولی به علت حساس‌تر شدن شرایط کشور، زیان‌باری این رفتارها با منافع ملی برجسته‌تر و آشکارتر شده است و الا کارشناسان سیاسی و رسانه‌ای خیلی خوب می‌دانند که رویکرد کلان این رسانه با اتفاقات اخیر همسو است و این رویکرد در همه برنامه‌های آن جاری است.

🔘رسانه در هر جامعه‌ای معادل سیستم قلب و گردش خون در بدن است. رسانه‌ای که مواد غذایی آلوده، بی‌کالری و غیر مفید به خون تزریق کند و حتی نتواند خون را تصفیه و با فشار کافی به سلول‌های بدن برساند، نتیجه‌اش برای بدن پیشاپیش روشن است.

🔘تردید نکنید که؛ اراده به اصلاح امور کشور از اصلاح سیاست رسانه‌ای آغاز خواهد شد. رسانه‌ای می‌خواهیم که آموزنده، نقاد، ناظر و بازتاب‌دهنده خواست اکثریت مردم و مدافع امنیت و وحدت ملی باشد و مردم را بی‌نیاز از رسانه‌های فرامرزی کند.

🔘رسانه موجود در هیچ موقعیت مهمی به کمک اصلاحات مورد نظر شما نخواهد آمد، سهل است که آتش بیار معرکه علیه آنها خواهد بود. اطمینان دارم که اغلب مسیولین چنین نگرانی را در ذهن خود دارند. رسانه رسمی کشور که باید یار شاطر دولت در اجرای سیاست‌هایش باشد، در عمل بار خاطر دولت شده‌ است.

🔘بنابر این شما نمی‌توانید عملکرد رسانه رسمی را نادیده بگیرید و بگویید که زیر نظر شما نیست. وظیفه شماست که تمام شرایط را برای بهبود امور کشور فراهم کنید. حکومت یک کل یکپارچه است. درست است که نهادهای گوناگون و مستقل دارد، ولی استقلال آنها به منزله زدن سازهای جداگانه نیست چون در این صورت به درگیری درون قوا منجر خواهد شد.

🔘🔘بنابر این ضرورت دارد که گزارشی از وضعیت بسیار نابسامان و جناحی و مغایر با رویکردهای مطلوب مردم تهیه و در بالاترین سطح گفتگو کنید تا نشان داده شود که اجرای سیاست‌های مورد نظر شما به دلیل رویکردهای این رسانه، همواره با احتمال شکست روبرو است.

🔴شرط توافق موقت

🔺 پنجشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۴

🔘نمی‌دانم خبر زیر تا چه اندازه واقعیت دارد؛
اکسیوس نوشت: «عراقچی، در جریان مذاکرات هسته‌ای روز شنبه به استیو ویتکاف، گفت که ممکن است دستیابی به یک توافق نهایی هسته‌ای طبق جدول زمانی ترامپ امکان‌پذیر نباشد و پیشنهاد داد که طرفین باید ابتدا بر سر یک توافق موقت مذاکره کنند یا خیر.»

🔘به نظرم ابتدا باید درباره رویکرد کلان و کلی توافق را قطعی کرد پس از آن پیش رفت گام به گام در جزییات؛ مسأله مهمی نیست ولی اگر توافق جزیی و‌ موقت با هدف عبور از وضعیت فعلی باشد قطعا به زیان ایران است و هیچ مشکلی را از ایران حل نخواهد کرد. اصولا یکی از علل شکست برجام همین رویکرد جزیی‌نگر به اختلافات اساسی طرفین بود.

سهوی بدتر از عمد

سرمقاله هم‌میهن
۰۳ اردیبهشت ۱۴۰۴

🔹یکی از بدترین ضرباتی که رویکرد و ذهنیت تندروها به جامعه ایران می‌زند ایجاد اغتشاش در معانی رفتار و کلمات است. خودشان هر خطایی مرتکب شوند در ۹۹ درصد موارد آن را خطا نمی‌دانند؛ در آن ۱ درصد هم که نتوانند توجیه کنند آن را سهوی معرفی می‌کنند و طلبکار هم می‌شوند و هیچگاه حاضر به مسئولیت‌پذیری و ریشه‌یابی جدی این رفتارهای زیان‌بار خود نمی‌شوند.

🔹ماجرایی که در صداوسیما رخ داد نمونه‌ای از این یک درصدهای استثنایی است. دیروز ویدئویی در فضای‌ مجازی منتشر شد که مجری تلویزیونی در یک برنامه ساختگی و با استفاده از هوش مصنوعی در حال شوخی و استهزاء وزیر خارجه عربستان است.

🔹روزنامه‌نگاران و رسانه‌های آزاد حق دارند که موضوعات گوناگون را به‌صورت جدی یا شوخی نقد کنند و این قابل انکار نیست. ولی صداوسیمای ایران رسانه صددرصد حکومتی است و نقش بلندگوی آن را ایفا می‌کند بنابراین از منظر بیرونی مواضع آن با سیاست‌های رسمی همسو تلقی می‌شود.

🔹بنابراین انتشار چنین برنامه‌ای در شرایطی که ایران درگیر مذاکره برای حل مسائل هسته‌ای خود با آمریکا است و همزمان با همسایه‌ها در حال بازسازی روابط است و به‌طور مشخص این اتفاق پس از سفر وزیر دفاع عربستان و بهبود روابط ایران و عربستان رقم خورده است و همه هم این را می‌دانند، پس عادی بودن این اتفاق پذیرفتنی نیست.

🔹ولی شبکه تلویزیونی مربوط در اطلاعیه‌ای اعلام کرد: در یکی از برنامه‌های ضبطی پخش‌شده در شبکه نسیم در قالب طنز سیاسی برخی خطوط سیاستی درباره کشورهای همسایه مورد بی‌توجهی سهوی قرار گرفته بود که ضمن تذکر جدّی به تیم تولید و تأکید بر لزوم توجه مستمر و جدی به سیاست‌های ابلاغی محتوایی با عوامل خاطی برخورد انضباطی به عمل آمد.

🔹همه بحث درباره سهوی بودن است. چنین برنامه‌ای اگر سهوی باشد نشانه ناآگاهی مطلق سیاسی تهیه‌کننده و مجری و ناظر و همه دست‌اندرکاران برنامه است؛ به‌ویژه که برنامه ضبط شده هم بوده است.

🔹پذیرش سهو در این کار مستلزم پذیرش یک نتیجه ساده است. آیا صداوسیما حاضر است این را بپذیرد؟ اگر بلی باید نسبت به ارزشمندی و اعتبار تولیدات و نیز اصل وجودی و کارایی این نیروها در آن رسانه شک کرد.

🔹اگر برنامه زنده بود و کسی چیزی می‌گفت می‌توانستیم باور کنیم که سهوی است. ولی تولید یک برنامه با استفاده از هوش مصنوعی و دیدن ده‌ها نفر پیش از پخش نهایی آن، اگر سهوی باشد نشان می‌دهد که کلیه دست‌اندکاران این برنامه و شبکه خارج از باغ هستند.

▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗 واتساپ | 🔗تلگرام

🔴در این که این افراد حق دارند معترض باشند هیچ حرفی نیست. ولی آیا هیچ کس نیست به آنان بگوید که؛ این تقابل و دوگانه سازی میان دین و عرف اکثریت، مطلقا به سود دین نخواهد بود؟ بازنده این بازی از اکنون روشن است. زیرا روندی که در چند دهه گذشته طی شده، بطور طبیعی ادامه خواهد یافت.

🔴پاشنه آشیل کشور

🔺سرمقاله هم‌میهن ۶ اردیبهشت ۱۴۰۴

🔘اتفاقاتی که در رسانه رسمی کشور و در روزهای اخیر رخ داد، به گونه‏ای بود که همگان را متوجه خطر این گونه برنامه‏ها برای امنیت ملی و ثبات اجتماعی کشور کرد، و حجت بر دست‏اندرکاران کشور تمام شد که در این مورد باید کاری کنند. این وضعیت ریشه در سیاست انحصار رسانه‏ای داشته که به دلایل گوناگون اکنون اجرای آن سیاست انحصار ممکن نیست.

🔘از دهه ۶۰ انحصار رسانه رکن رکین نظام اطلاع‏رسانی بود و به نوعی اعتیادآور هم شده بود. ساختاری که در واقع با واکر و عصا راه می‏رفت ولی چون اجازه نمی‏دادند هیچ رقیبی داشته باشد همیشه به عنوان اولین نفر از خط پایان رد می‏شد و مدال طلا را بر سینه خود آویزان می‏کرد؛ حالا چند سالی است که نه‏تنها توان خود را در حذف هر گونه رقیب از دست داده، بلکه رقبای سرسخت و تازه‏نفس هم به میدان آمده و این رسانه را از دور رقابت خارج کرده‏اند.

🔘مدافعان این ساختار از ابتدای دهه ۷۰ که تعدادی روزنامه مستقل آمد عزا گرفتند و آغاز به مسئله‏سازی برای آنها کردند. سپس ماهواره آمد. ۳۰ سال پیش در سال ۱۳۷۴ در همین روزها قانون منع استفاده از ماهواره اعلام و اجرایی شد بلافاصله وزیر کشور اعلام کرد: «۹۰ درصد از دارندگان آنتن‏های ماهواره‏ای اقدام‏ به جمع‏آوری آنتن‏ها کرده‏اند.» فرمانده نیروی انتظامی نیز گفت: «از نیمه شب گذشته مهلت قانونی برای جمع‏آوری داوطلبانه آنتن‏های ماهواره‏ای پایان یافت.»

🔘اینها در حالی بود که مردم هنوز استقبال زیادی از ماهواره نکرده بودند چون به رسانه‏های مکتوب داخلی امید داشتند به‏ویژه پس از دوم خرداد که روند توسعه مطبوعات مستقل شتاب گرفت. آن مطبوعات را تحمل نکردند و بهار مطبوعات را خزان کردند. روزنامه‏ها را قلع و قمع کردند به امید آن که دوباره انحصار را به صداوسیما برگردانند. این کار را با هزینه بالا و با کارگزاری افرادی چون سعید مرتضوی انجام دادند ولی خیلی خوش‏خیال بودند چون پیش از آن ماهواره‏ها از راه رسیده بودند. بنابراین تنها نتیجه‏ای که توانستند از بستن مطبوعات به دست آورند، تحریک مردم برای استفاده بیشتر از ماهواره بود.

https://telegra.ph/پاشنه-آشیل-کشور-04-25

🔴راه حل تعارض چیست؟

🔺ششم اردیبهشت ۱۴۰۴

🔘حجت‌الاسلام آقای ناصر رفیعی یکی از روحانیون بسیار نزدیک به حکومت برای توصیف و شرح میزان آگاهی و علم امام صادق‌ع و با اشاره به نگرانی‌های امام از دوران آخرالزمان با استناد به حدیثی از جلد ۵۲ بحارالانوار توضیح می‌دهد:
▪️«راوی می‌گوید خدمت ایشان رسیدم؛ فرمودند می‌دانی آن دوران چه می‌شود؟ بچه‌ها بزرگ‌ترها را احترام نمی‌کنند؛ جوان‌ها حرف گوش نمی‌دهند؛ مسجدها خلوت می‌شود؛ حق به حاشیه می‌رود؛ باطل آشکار می‌شود؛ مؤمن سکوت می‌کند؛ امربه‌معروف تعطیل می‌شود؛ حلال، حرام می‌شود و حرام، حلال؛ ربا آشکار می‌شود؛ طالب حلال را مذمت می‌کنند؛ طالب حرام را تعریف می‌کنند؛ همجنس‌گرایی می‌شود و هرکه دنبال لقمه حلال باشد، می‌گویند مگر الان با لقمه حلال می‌شود زندگی کرد!» حجت‌الاسلام رفیعی ادامه می‌دهد: «در واقع امام صادق (ع) آن زمان پیش‌بینی‌هایی داشته‌اند و ما امروز در آن دوران حساس قرار داریم که باید بسیار مراقب باشیم.»▪️

🔘به صحت و سقم چنین روایاتی و یا تطبیق مصداق آنها با شرایط روز کاری ندارم و مساله من هم نیست؛ ولی همین که ایشان آن را گفته به معنای آن است که از نظر او با چنین وضعی مواجهیم و آن را مصداق شرایط کنونی دانسته‌اند. بعلاوه از قراین گفتار پیداست که منظور از این جملات جامعه مسلمانان است و طبعا از میان مسلمانان نیز جامعه شیعی مورد نظر است. در این صورت خوب است دو نکته توضیح داده شود.

🔘اول؛ اگر آخرالزمان همراه با ظهور است پس آیا بهتر نیست از تحقق این شرایط استقبال شود؟ یا حداقل مخالفتی با وقوع آن‌ها نشود، تا این که با ظهور موعود همه مسائل ایران و جهان و بشریت حل شود؟ اگر پاسخ بلی است؛ در این صورت فلسفه تاسیس حکومت اسلامی که باید این موارد را حل کند چه خواهد شد؟

🔘دوم؛ اگر چنین است که توصیف کرده‌اند، پس در واقعیت هم می‌توان گفت که؛ حکومت دینی بجای حل این مسایل، در جهت تشدید آنها حرکت و عمل کرده است. چون پیش از انقلاب ربا و سود بانکی بسیار کمتر بود. اغلب مردم طلب حلال را تشویق می‌کردند. مومنین سکوت نمی‌کردند. مساجد شلوغ و آباد بود. فرزندان احترام بزرگترها را داشتند.

🔘از این مقدمات می‌توان یکی از این دو نتیجه را گرفت. یا ۴۵ سال گذشته مبتنی بر دین عمل نشده است. یا این که مبتنی بر دین عمل شده است و این وضعیت هم نتیجه طبیعی عملکرد آن است. برای رهایی از این تناقض شاید راه دیگری هم پیش رو باشد. مثل بعضی از همکفران، جامعه را غیردینی ندانست و جامعه را با همین وضعیت یک جامعه دینی معرفی کرد که هدف حکومت هم حصول همین وضعیت بوده است. در این صورت، بهتر است از تطبیق روایات با وضعیت کنونی پرهیز کرد.

🔘در غیر این صورت تنها راه برای حل تعارض ناشی از این دو پرسش، این است که، حکومت دینی برای زمینه‌سازی و ایجاد وضعیتی آمده است که مناسب با پیش‌بینی منسوب به امام صادق‌ع است.

🔘🔘آیا این نتیجه را می‌پذیرید؟

🔴درباره انفجار

🔺سرمقاله هم‌میهن ۷ اردیبهشت ۱۴۰۴

🔘انفجار بندرعباس چه یک حادثه و ناشی از سهل‌انگاری و تقصیر دست‌اندرکاران باشد و چه یک اقدام خرابکارانه و ضدامنیتی باشد؛ در هر دو صورت، آن اندازه واجد اهمیت است که مجموعه پروتکل‌های امنیتی و انتظامی را بازنگری کرد و مهمتر از آن، باید نسبت به سیاست‌های کلی که زمینه‌ساز چنین رویدادهایی می‌شود، تجدیدنظر کرد.

🔘البته، چنین اقدامی همزمان نیازمند رسیدگی دقیق و حتی‌المقدور شفاف است. بعید است که همزمانی این انفجار با آغاز مذاکرات کارشناسی میان ایران و آمریکا اتفاقی باشد.

🔘بنابراین، ظن قوی را باید به خرابکاری معطوف کرد. هرچند شبکه الجزیره به نقل از معاریو و به نقل از مقامات ارتش اسرائیل اعلام کرده است: انفجار رخ داده در ایران ارتباطی با ارتش اسرائیل ندارد، و این می‌تواند درست باشد؛ زیرا چنین اقداماتی از سوی دستگاه‌های امنیتی یا مزدوران انجام می‌شود و ارتش‌ها کمتر دخالت دارند.

🔘از سوی دیگر، به نظر می‌رسد که قرینه‌هایی وجود دارد که ایالات متحده گرچه در این مرحله مخالف حمله نظامی به تاسیسات هسته‌ای ایران است؛ ولی شاید مخالفتی هم با عملیات غیرنظامی از سوی اسرائیل نکرده است.

🔘مستند این ادعا، پاسخ ترامپ به این پرسش است که «گزارش شده شما جلوی حمله اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای ایران را گرفته‌اید. آیا این را تکذیب می‌کنید؟» و او پاسخ داد: «نه (این خبر) درست نیست و من جلوی آنها را نگرفتم، اما اجازه ندادم که آنها هم این کار را راحت انجام دهند، زیرا فکر می‌کنم بدون حمله می‌توانیم به توافق (با ایران) برسیم. در نهایت اختیار انجام این کار (حمله) را به آنها سپردم».

🔘این بیان می‌تواند به معنای اختیار داشتن در انجام عملیات خرابکارانه و نه نظامی باشد. در هر حال، اگر این اقدام خرابکارانه باشد؛ طبیعی است که یا از طریق نفوذی‌ها بوده یا از طریق برون‌سپاری به گروه‌های نزدیک به اسرائیل انجام شده است.

🔘در هر صورت، یک چیز روشن است و انفجار را نمی‌توان کلاً به خباثت بیگانگان تقلیل داد. به عبارت دیگر، ضعف‌های حفاظتی، اطلاعاتی، امنیتی خودمان ریشه این اتفاقات است.

🔘فراتر از ضعف‌های امنیتی، برخی نارسایی‌های سیاسی و اجتماعی هم هست که انگیزه خیانت به کشور را تشدید می‌کند یا حداقل قبح این خیانت را کم و بی‌اثر می‌کند. این نکته بسیار مهمی است که باید در دستور کار و رسیدگی و تجدیدنظر در سیاست‌های جاری قرار گیرد.

🔘ایران ۸۵میلیون نفر جمعیت دارد که حداقل ده‌ها هزار نفر از آنان در موقعیت‌هایی هستند و دسترسی‌هایی دارند که اگر حس و علقه ملی و وطن‌پرستی نداشته باشند، می‌توانند با کمترین هزینه به کشور خیانت کنند و ضربات جبران‌ناپذیری بزنند.

🔘تمامی این افراد را نمی‌توان از طریق گزینش یا نظارت‌های اطلاعاتی مهار کرد و تحت‌کنترل درآورد. به‌ویژه گزینش‌های ایران که به‌کلی ضدمنطق آن عمل می‌کند. آنان باید از درون نسبت به میهن و حکومت و دولت خود تعلق خاطر عمیق داشته باشند و این امر متاثر از سیاست‌های عمومی حکومت است.

🔘نباید اجازه داد که فاصله میان حکومت و مردم چنان عمیق شود که برخی افراد احساس نوعی بیگانگی به وطن و مردم نمایند. آنچه که امروز تحت عنوان نفوذ مطرح می‌شود، بیش از اینکه ناشی از اقدامات اطلاعاتی و جاسوسی سرویس‌های اطلاعاتی باشد؛ متاثر از این شکاف خانمان‌برانداز و احساس بیگانگی است که درون کشور شکل گرفته است و باید در اولین فرصت التیام پیدا کند

🔴مرز باج و وفاق

🔺اعتماد ۷ اردیبهشت ۱۴۰۴

✍️عباس عبدی

🔘شاید برخی گمان کنند که حمایت و دفاع از رویکرد وفاق به این علت است که آقای پزشکیان آن را طرح کرده، طبعا ما هم باید دفاع کنیم. این ارزیابی حداقل در مورد رویکرد من درست نیست. اخیراً برخی از مطالب گذشته خود را مرور می‌کردم دیدم که نه تنها بارها از ضرورت تفاهم درون‌ساختاری به عنوان پیش‌شرط هر نوع اصلاحات و تحول مثبت یاد کرده‌ام، بلکه برای توصیف این وضعیت، مکرر کلمه وفاق را به کار برده‌ام.

🔘بنابراین حمایت از این رویکرد آقای رییس جمهور را لازم می‌دانم و اتفاقاً تا کنون دستاوردهای بسیار خوبی در حوزه‌های گوناگون داشته است و از این نظر باید نمره خوبی را به آقای پزشکیان داد. البته خیلی از افراد هستند که با نگاه موردی و جزیی بویژه در حوزه انتصابات، منتقد شعار وفاق هستند، ولی هنگامی که به عملکرد کلان دولت نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که با همین شیوه‌ها توانسته است، اهداف مهی را محقق کند که اگر رقیب وی بود شاید امروز سرنوشت غم‌باری برای ایران رقم خورده بود. با وجود این در این یادداشت می‌خواهم به یکی از عملکردهای ضعیف و حتی خطرناک دولت اشاره کنم که با هیچ منطقی توجیه پذیر نیست و اتفاقاً با رویکرد وفاق می‌توان آن را حل کرد.

🔘نحوه برخورد اکثریت مجلس با دولت پس از رأی اعتماد اولیه به کابینه پیشنهادی، کم‌کم تغییر کرد و در مسیر ضد وفاق قرار گرفت. ابتدا در ماجرای مصوبه خلاف مصالح ملی حجاب، یک اقلیت سر و صدا کردند و کارساز نشد بعد به بهانه افزایش قیمت ارز، مهم‌ترین وزیر حوزه اقتصاد را استیضاح و برکنار کردند، در حالی که خودشان هم می‌دانستند، افزایش قیمت ارز ناشی از سیاست‌های اقتصادی نیست، و جالب اینکه به محض تغییر سیاست خارجی، آن افزایش، مسیر معکوس یافت و حتی از زمان استیضاح هم پایین تر رفت!

https://telegra.ph/مرز-باج-و-وفاق-04-26

رویه‌های دیگر انفجار

سرمقاله هم‌میهن
۰۸ اردیبهشت ۱۴۰۴

🔹از روز شنبه که خبر انفجار در گمرک بندرعباس منتشر شد، چند خط خبری بسیار پررنگ بود. خط اول بررسی و توصیف ابعاد انفجار و خسارت‌های وارده بود. خط دوم، علت انفجار و خط سوم نیز تبعات سیاسی و بین‌المللی آن مورد توجه رسانه‌ها بود و در این میان، مثل همه موارد دیگر برخی اخبار نادرست و جعلی و تحلیل‌های انحرافی هم منتشر می‌شد.

🔹ولی این حادثه سطوح و رویه‌های دیگری هم دارد که هنوز ابعاد آن به رسانه‌ها کشیده نشده است. از جمله ابراز حس همدردی ملی و روحیه و اعلام آمادگی فوری برای کمک کردن داوطلبانه از سوی بسیاری از مردم و شرکت‌های خصوصی و دولتی است که در این گیرودار خبری تاکنون کمتر دیده و منعکس شده است. حضور آقای رئیس‌جمهور و پیش از آن وزرای کشور و راه و شهرسازی در محل حادثه نیز به تقویت این پدیده کمک می‌کند.

🔹روی دیگری که باید به آن پرداخت، عملکرد رسانه رسمی است که گویی اتفاق چندان مهمی در کشور رخ نداده بود و با این انفجار مثل یک اتفاق عادی برخورد کردند و حتی برنامه‌های مثلاً شاد خود که تنه به لودگی می‌زنند را ادامه دادند.

🔹درحالی‌که دست‌اندکاران جشنواره کوچه که در هفته‌های اخیر از سوی تندروها علیه آنان تبلیغات دامنه‌داری شده بود، همان شنبه‌شب برنامه‌های شاد خود را تعطیل کردند و چندین هزار نفر در مدرسه سعادت بوشهر گرد هم آمدند و مراسم عزاداری سنتی بوشهری‌ها یعنی شَروه‌خوانی را برگزار کردند و بعد هم برای همدردی با داغدیدگان حادثه انفجار، پیش از موعد جشنواره را تعطیل کردند.

🔹این را مقایسه کنید با عملکرد رسانه رسمی که به‌کلی از قافله خبری دور و عقب افتاده بود. چگونه یک رسانه به این عریض و طویلی و دارای دفتر و دستک و تعداد زیاد خبرنگار و تجهیزات در استان، قادر نبود که ابعاد این فاجعه ملی را بازتاب دهد؟ و از همان ابتدای کار چنان گزارش می‌داد که گویی همه چیز تحت کنترل است.

🔹حادثه‌ای که منجر به اعلام سه روز عزای عمومی در استان و یک روز در کشور شد را همچنان عادی بازتاب داده شده و از نظر اطلاع‌رسانی این رسانه را مردود کرده است.

▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗 واتساپ | 🔗تلگرام

🔴کوچه و خیابان؛ مسأله این است

🔺اعتماد ۹ اردیبهشت ۱۴۰۴

✍️عباس عبدی

🔘مخالفت‌ها با جشنواره کوچه در بوشهر چه معنایی دارد؟ ریشه‌های آن کجاست؟ چگونه باید آن را فهمید؟ جشنواره چند سالی به صورت عادی برگزار می‌شد، پس چرا امسال موجب حساسیت شده است؟

🔘این جشنواره به ابتکار هنرمندان بوشهری و از سال ۱۳۹۶ و با هدف حفظ هویت و ترویج موسیقی‌های محلی ایران تاسیس شده است، و البته متاثر از فرهنگ عمومی مردم بوشهر هم بود. شاید بوشهر تنها شهری باشد که عزاداری محرم آنان بدون کلام و فقط با موسیقی، سنج و دمام است. هم‌چنین عزاداری‌های محرم به طور معمول در همان منطقه قدیمی شهر و در کوچه‌ها جریان دارد.

🔘شاید وضعیت آب و هوایی بوشهر نیز مردم را به این شکل از عزاداری‌ها و بروز آن در کوچه و خیابان ترغیب می‌کرده است. از این رو جشنواره کوچه در سال ۱۳۹۶ در امارت یا خانه حاج رییس آغاز شد، و در ادامه آن سنت مذهبی خیلی زود به کوچه‌ها کشیده شد و هر خانه‌ای محل اجرای این جشنواره گردید و فضای کوچه‌های قدیمی بوشهر را فرهنگی‌تر کرد.پس مشکل کجاست؟ چرا برخی از متنفذین شهر با این مراسم مخالفت می‌کنند؟ مسأله در اصل سیاسی است.

🔘روشن است که شرکت‌کنندگان این مراسم مرزبندی خاصی با مناسک مذهبی ندارند، و چه بسا الگوبرداری از آن هم دارند. جالب است که بلافاصله پس از انفجار گمرک بندرعباس در روز شنبه، برگزارکنندگان جشنواره، آن را به شیوه شَروه‌خوانی و دسته‌های عزاداری هزاران نفری تبدیل کردند. شروه‌خوانی نوعی مراسم حزن‌انگیز است که در فرهنگ منطقه رواج دارد.

🔘به نظرم مسأله اصلی مخالفت‌ها به علت ترس از تصرف عرصه عمومی از سوی رقیب است. نظام سیاسی از مرحله‌ای به بعد متوجه شد که چندان قرابتی با مطالبات فرهنگی و سبک زندگی بخشی از مردم ندارد ولی قصد و توان مقابله و برخورد را هم نداشت و صد البته دوست هم نداشت که آن فرهنگ و رفتار در عرصه عمومی ظهور و بروز یابد، در نتیجه آنان را به نمایش در حوزه‌های خصوصی و محدود خانه و محفل‌های بسته سوق داد.

🔘غافل از اینکه این فرایند رو به رشد بود و آن اندازه فربه می‌شد که دیگر در محیط‌های بسته نمی‌ماند و نیاز به بروز عمومی داشت و کوشش برای حضور در عرصه عمومی ناشی از همین نیاز است. عرصه‌ای که پیش‌تر در انحصار فرهنگ و مراسم همسو با ارزش‌های رسمی بود، اکنون رقیبی پیدا کرده است که به طور قطع قوی‌تر و مهم‌تر از قوتش، پویاتر و رو به رشدتر از جریان رسمی است.

🔘در واقع مسأله بر سر شکست انحصار کوچه و خیابان و عرصه عمومی است و نه چیز دیگر. اینکه می‌گویند اینها خلاف شرع است یا اختلاط زن و مرد و... اینها همه بهانه است. چون پیش‌تر چنین وضعی را برای حوزه‌های خصوصی آنان پذیرفته بودند، پس دلیلی نداشت و ندارد که این گروه‌ها در همان حوزه‌ها محصور و محدود باقی بمانند.

🔘این اشتباهی بود که در مورد حجاب هم شد. در واقع اگر بخواهیم از منظر فقه رایج نگاه کنیم، بی‌حجابی حتی به اندازه تار مو در خانه و خیابان فرقی ندارد، البته قانون، حجاب شرعی را در صرفا در معابر و انظار عمومی الزامی کرده، و این فقط بخشی از فقه است. ولی در عمل اجازه داده شد که در حوزه‌های محدود و خصوصی هر گونه که می‌خواهند زندگی کنند.

🔘ابتدا راه‌حل خوبی به نظر می‌رسید که در خیابان و در دید عموم نبودند، و سبک زندگی خود را هم داشتند و تخلیه می‌شدند. ولی مشکل از انجا آغاز شد که خیلی زیاد شدند و نسل جوان آنان نیز درکی از چرایی متمایز کردن رفتار میان خانه و خیابان نداشتند، شاید تفاوت را در حد متعارف می‌پذیرفتند ولی در حد مورد نظر حکومت را نه.

🔘در نتیجه تمام آن مظاهر سبک زندگی از خانه به خیابان سرریز شد. اینها از آسمان نیامده بودند. اینها همین گونه بودند، فقط در خیابان نبودند و حکومت هم می‌دانست که اینها چگونه هستند. آمدن به خیابان به معنای خارج کردن آن از انحصار فرهنگ رسمی بود و این نقطه اصلی دعواست.

🔘اکنون باید پرسید، سیاست موثر در برابر این وضع چیست؟ سیاست‌های گذشته، به همین جایی می‌رسد که اکنون رسیده و جامعه را قطبی کرده. زدن برچسب مغایرت این رفتارها با دین نه تنها موجب جدا شدن آنان از این فرهنگ نمی‌شود بلکه موجب ضدیت با دین می‌شود. در حالی که اغلب آنان در عزاداری‌ها هم حضور دارند و تعارضی میان دین و این فرهنگ نمی‌بینند.

🔘این تقابل و به رسمیت نشناختن دیگران قطعاً به زیان ارزش‌های رسمی حکومت است. همچنان که در موضوع حجاب این زیان را دیده‌اند. تنها راه مفید، به رسمیت شناختن دیگران و درک آنان همان گونه که هستند، در چارچوب فرهنگ و قانون کشور است، قانونی که مطابق خواست عموم و اکثریت جامعه باشد.

🔘🔘با اطمینان می‌توان گفت که همه مشکلات به نحوی مرتبط با این خطای راهبردی است که دیگران را به رسمیت نشناسیم و بخواهیم همه مثل ما باشند. این شدنی نیست و آب در هاون کوبیدن است.

دستور ویژه

سرمقاله هم‌میهن
۰۹ اردیبهشت ۱۴۰۴

🔹به محض آنکه حادثه‌ای مهم رخ می‌دهد، بلافاصله دستورات ویژه از سوی رؤسای قوا و مسئولان برای پیگیری صادر می‌شود. این دستورات از این نظر که مردم احساس کنند مسئولین نسبت به امور حساسیت دارند و واکنش نشان می‌دهند، مفید و ضروری است.

🔹اگر یک مرور ساده در اینترنت کنیم، متوجه می‌شویم که تعداد این دستورات بسیار زیاد است و در همین یک سال گذشته، بارها و در موضوعات گوناگون دستورات مشابه صادر شده است.

🔹ولی پرسش مهم این است که آیا اگر این دستورات صادر نشود رسیدگی هم نخواهد شد یا رسیدگی‌هایی که می‌شوند، کافی نخواهند بود؟ اگر رسیدگی نمی‌شوند یا ناقص رسیدگی می‌شوند؛ در این صورت معلوم است که آب از سرچشمه گِل‌آلود است و باید به اصلاح نهادهای نظارتی پرداخت. اگر مطابق قانون و به‌طور کامل رسیدگی می‌شود، پس صدور این دستورات برای چیست و چه تاثیری می‌تواند داشته باشد؟

🔹در همین انفجار دهشتناک گمرک بندرعباس دستورهای گوناگونی صادر شد؛ ولی تا چه اندازه می‌توان اطمینان داشت که رسیدگی‌ها مشمول مصلحت‌سنجی‌ها نشود؟

🔹اولین اولویت در این ماجرا رسیدگی قضایی نیست؛ بلکه اطلاع‌رسانی کامل است. در واقع، پس از اتمام مراحل مقدماتی و جمع‌وجور کردن آتش و مسائل امنیتی آنجا، باید درباره کانتینرهایی که منفجر شده‌اند، نوع کالای آنها، واردکنندگان آن، تطبیق کالا با اعلام رسمی آن، مقررات نگهداری آن و... دقیقاً شرح داده شود.

🔹اینها را به‌راحتی می‌توان توضیح داد. همچنین درباره علت انفجار نیز باید گمانه‌زنی‌های اولیه که معتبرتر هستند را اعلام کنند. این حد از ارائه اطلاعات از یک سو، تشنگی جامعه را تا حدی رفع می‌کند و از سوی دیگر، چارچوب کلی رویداد را روشن می‌کند و مانع انتشار اخبار نادرست می‌شود.

🔹بدون انجام این کار نباید انتظار داشت که جامعه اقناع شود و به گمانه‌زنی‌های درست و نادرست نپردازد.

▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗 واتساپ | 🔗تلگرام

🔴انصاف عقاب
▪️از ماست که بر ماست

🔺 نوآوران ۸ اردیبهشت ۱۴۰۴

✍️عباس عبدی

🔘هر یک از حیوانات برای انسان نماد مفهومی خاص هستند. شاید عقاب یکی از نمادین‌ترین آنها باشد. قدرت، پیروزی، دوربینی و فراست و... بخشی از صفات نمادینی هستند که به این حیوان داده‌ایم. یکی از بهترین شعرهایی که در ادبیات فارسی در باره عقاب آمده است همان قصیده مشهور ناصرخسرو قبادیانی است که در کتاب دبستان خود می‌خواندیم و چنین آغاز می‌شود: ▪️«روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست»▪️ است.

🔘ما همهء آن را از حفظ بودیم. عقاب برای شکار اوج می‌گیرد و با غرور به جهان زیر پای خود می‌نگرد و احساس غرور و قدرت می‌کند که در این حین تیری به بال او می‌خورد و او را از عرش به فرش می‌آورد و او تعجب می‌کرد که یک قطعه چوب و آهن چگونه این اندازه تیزپرواز بوده که او را به زمین انداخته است؟ شاهکار شعر در بیت پایانی است که می‌گوید: ▪️”چون نیک نگه کرد و پر خویش بر او دید/ گفتا ز که نالیم که از ماست که برماست“▪️

🔘عقاب در شعر ناصرخسرو بلندپرواز و قدرتمند و مغرور است ولی با فراست و منصف هم هست. گر چه تیر از چله دیگران رها شده و به او اصابت کرده بود ولی آه و ناله نکرد و تقصیر دیگران نینداخت، که حسادت کردند و بدخواه من بودند و توطئه کردند. در نهایت هم خود را مسئول دانست و علاوه بر فراست آن؛ شاهدی بر قدرتمندی و انصاف عقاب نیز هست. زیرا افراد قدرتمند به جای آنکه خود را تبریه کنند و مثل از پاافتادگان علیل، دیگران را مقصر وضعیت خود جلوه دهند، با شجاعت مسئولیت می‌پذیرند و به عملکرد خود نگاه می‌کنند.

🔘حالا بیایید این را با عقاب‌های بدلی سیاست ایران مقایسه کنیم. عقاب‌هایی که حتی توان پرواز ندارند، ولی تمامی ادعاهای عقاب را دارند، و از آن مهم‌تر اینکه همه چیز را هم تقصیر دیگران می‌اندازند. یکی از آنان که چهار دهه در بالاترین سطوح قدرت است می‌گوید: ▪️«جوانان زیر ۴۵ سال کشور در کف دستشان موبایل قرار دارد، نه تلویزیون نگاه می‌کنند و نه به نماز جمعه می‌روند. آنان نه شهدا را می‌شناسند و نه مقامات نظامی و پاسدارهای کشورشان را»▪️

https://telegra.ph/انصاف-عقاب-04-28