آنکه بت خود را شکسته برای شکستن بت‌های دیگران تواناتر است.

📺 اسلام‌شناس تنظیم بازار
چگونه افراد بی‌اطلاع را می‌فریبند؟

یکی از بهترین روش‌ها برای مبارزه با الحاد عاطل و خاتل فضای مجازی این است که سطح دانش و فهم داعیان دین‌ستیزشان را نشان دهیم. کسانی که جوابی برای سوالات بزرگ بشری ندارند و فکری ارائه نمی‌کنند، بلکه تنها بضاعتشان زبان‌درازی نسبت به دین است که با آن هم اسباب خندۀ افراد مطلع را فراهم می‌آورند.

مقدمه 00:00
زنادقه و حدیث عرق‌الخیل 00:29
ختم نبوت در عهد جدید 03:59
چالش‌چۀ ملحد در باب اخلاق 07:03

در یوتوب، با کیفیت دلخواه تماشا کنید
__________________
@pezhvaak_ch

هیچ یک‌جا نشسته‌ای با نبرد دیگران پیروز نشده است.

چرا دوست داریم همه چیز را پیش‌بینی کنیم؟

در همین باره:

https://www.tg-me.com/akseMahtab/1192

https://www.tg-me.com/akseMahtab/1330

https://www.tg-me.com/akseMahtab/2100

https://www.tg-me.com/akseMahtab/2101

و دین بیشتر مردم بر پایهٔ مشاهده و تجربه و آن‌چه با چشم خود می‌بینند، استوار است، نه بر دلیلی از وحیین (قرآن و سنت). و از این رو، با آن‌که پیامبر صلی‌ الله ‌علیه‌ و سلم ما را از دجّال خبر داده است، باز هم مردی به‌سوی او می‌رود تا تکذیبش کند، ولی آنچه را با او (دجال) می‌بیند، باور می‌کند و از او پیروی می‌نماید.

حازم الوزیری
ترجمه: صبغت الله عاکف

@Sebghatullah_Akef

«چرا ملت‌های ما مانند غربی‌ها به خیابان نمی‌ریزند؟» و پرسش‌هایی دیگر

چه فتنهٔ بزرگی است پیروزی باطل، چون به سادگی تمام: مردم پیروِ پیروز هستند و گمان می‌کنند پیروز چیز خاصی دارد که غالب شده است و حتی اگر کاملا تابعِ پیروز نشوند و همهٔ دین او را نگیرند، حداقل شبیه او می‌شوند. پیروزی، سدهای روانی را میان شکست خورده و پیروز از میان برمی‌دارد و شکست خورده را نسبت به او کنجکاو و سپس تحسین‌گر و در مراحل بعد، عاشق می‌سازد.

سال‌ها قبل جاده باز بود. مردم اما گاهی برای گل‌های زیبای کنار جاده گاه برای دقایقی پیاده می‌شدند و گشتی در دشت سبز آن می‌زدند... به مرور برخی با خود چای و قهوه هم آوردند... سال‌ها بعد کم کم بساط کباب و حتی شب ماندن هم راه افتاد. بعدها عده‌ای آنجا برای مسافران جاده سبز دکه و فروشگاه بین راهی و رستوران زدند... به مرور حرکت در جاده کند شد و تعداد ماشین‌های پارک شده بیشتر شد...

کار به جایی رسید که بیشتر مردم رسما کنار جاده پارک کرده بودند و عده‌ای دیگر ظاهرا در جاده بودند اما آنها هم توقف کرده بودند و با درهای باز، چای می‌نوشیدند.

و جاده... جاده شلوغ بود. اما نه شلوغ حرکت، بلکه شلوغ راه‌بندان. پارک کنندگان کنار جاده باز مزاحم روندگان نبودند. مشکل از آنان بود که سوار بر ماشین‌ها داخل جاده توقف کرده بودند.

چند نفری که حواسشان بود را هم با گفتن این جمله که «جاده هم باید زیبا باشد» سرکوب کرده بودند. حتی راه آنها هم بسته شده بود و سعی می‌کردند با عبور از میان ماشین‌ها راهشان را بروند. که همین هم با غر زدن راننده‌‌های ایستاده در مسیر مواجه می‌شد. حتی برخی از راننده‌های پارک کرده در مسیر، آنانی که قصد حرکت داشتند را نصیحت می‌کردند که عجله نکنند و در مسیر بودن مهم است و بالاخره حرکت هم خواهند کرد و اساسا مسیر مهم است نه مقصد! بعضی از حرکت کنندگان, بی‌خیال ماشین شده و پیاده از راه‌بندان می‌گذشتند.

دکه‌های کنار راه و رستوران‌های بین راهی کم کم تبدیل به مراکز خرید شدند و جاده پارکینگ شد و باتری‌ها کم کم خوابید...

این نوشته چیز عجیبی است. ممکن است آرام‌ترین آدم، نوشته‌هایش خشمگین باشد و تصویری دیگر از او ارائه دهد. مثلا در میان شعرا کسانی را داشته‌ایم که وقتی حماسه می‌گفتند از شعرشان خون می‌چکید اما فقط در یک جنگ شرکت کردند و از همان هم گریختند. یا می‌گویند دو شاعر عرب بودند که یکی خیلی اشعارش مُجون و زن و این چیزها داشت، دیگری اما شعرش مملو از زهد و پند بود... اولی در زندگی شخصی‌اش به شدت از زنان و مجون دور بود و دومی برعکس.

این را گفتم که اگر از نوشتهٔ کسی سود بردید، خیلی درگیر خودش نشوید. جهان جدید، خیلی هم جهان نزدیک شدن نیست. جهان نورهای خیره کنندهٔ دور است. نوشتن و گفتن آسان شده و به قول یکی، شنوندگان از گویندگان کمتر شده‌اند و خوانندگان از نویسندگان. توانایی ارتباط ما هم محدود است. پس، اگر در مسجد نزدیک خانه‌تان شیخی هست که درسی می‌دهد و رفتارش متوسط است قدر همان را بدانید. شمع نزدیک را بر خورشیدی که در پنل ال ای دی می‌تابد ترجیح دهید. رابطهٔ نزدیک خیلی قوی و مؤثر است.

با آن خورشید دور، در حد همان نوشته برخورد کن و فعلا دل به شخصیتش نبند. محک زمان کار خودش را خواهد کرد و امان از فرو ریختن دیواری که به آن تکیه داده‌ای.

عبدالله

چه کسانی باید از هوش مصنوعی بترسند؟

لعنة الله علی القوم الظالمین

ناامیدها را سیل بیدار می‌کند، چون صدای باران را نمی‌شنوند.

هجرت گاه لازم است، حتی یک هجرت ده کیلومتری

ملت‌ها در آسایش بین دو طوفان، و در طوفان بین دو آرامش زندگی می‌کنند.