با توجه به اینکه دوستان گفتند لینک بالا از کار افتاده است، فایل پی دی اف نوشتار اخیر بارگزاری شد. سپاس از توجه شما

پروژه فکری چیست؟ ( بخش اول)

https://www.arel.ir/fa/News-View-8488.html

...

@ArchArel

پروژه فکری چیست؟ ( بخش دوم)

https://www.arel.ir/fa/News-View-8502.html
...
@ArchArel

متن پیاده شده سخنرانی سال گذشته با عنوان «پروژه فکری چیست» که در قم برگزار شد را میتوانید در این جا مطالعه نمایید
@archresearchmethod

با چه ابرازهای معرفت شناسانه ای میتوان معماری را به عنوان «شکلی از دانش» تبیین کرد؟

مقاله ای مهم و راهگشا از مایکل هیز در مجله لاگ که در آن با بهره گرفتن از کانت و دلوز به این سوال پاسخ میدهد
@archresearchmethod

اپیزود اول، پروژه چک پوینت چارلی از پیترآیزنمن

اپیزود دوم، پروژه نمازخانه برادر کلاوس از پیتز زومتر

اپیزود سوم، پروژه سفارت هلند در برلین از رم کولهاس

همزمان با شروع اولین روزهای قرنطینه و به لطف و درخواست دوستان دیده و نادیده این مجموعه ویدیویی را تحت عنوان "سه اپیزود از فهم معاصر معماری" تهیه و در اینستاگرام منتشر کردم تا یک کلاس بدون مرز و اشتراکی را تجربه کنیم. با توجه به مشکلات اینترنت فرصتی برای بازنشر اینها نشد تا اینکه دوستی دیشب این فایل ها را برایم ارسال کرد. امیدوارم به سهم خود مفید واقع شوند و به دست مخاطبان اصلی خود که فرصت دیدار نداشته ایم برسند.

@archresearchmethod

لااقل از حوالی شورش های می ۶۸ پاریس، همیشه یک گرایش روشنفکرانه/معمارانه علیه کدگذاری شدن فضا بخصوص در رابطه با فضاهای عمومی وجود داشته است. کدگذاری به این معنا که یک کانون قدرت از بالادست فضا را نه تنها توزیع کند بلکه جزئیات اشغال شدن آن را هم به همراهش معین نماید.
شورش‌ دیسیپلنی علیه برنامه‌ریزی شهری، و ایده های زون بندی شهر و عملکرد گرایی معماری مدرن بخشی از همین فرایند بود. این گرایشات تحت تاثیر دیدگاه های فوکو، دسرتو و دیگران، معتقد بودند که عملگرهای فضا و گفتمان در همدستی با یکدیگر، همه چیز را تنظیم و سوژه انسانی را به یک چرخ دنده در سیستمی بزرگتر تبدیل میکنند.
اگر در پنجاه سال گذشته وسوسه نوعی شورش علیه تثبیت فضا، برخی از معماران و طراحان شهری را رها نکرده است، حالا کرونا در حال یک شورش معکوس است. شورشی که در آن فضاهای عمومی، متر به متر کدگذاری میشوند و نحوه استفاده از آنها به دقتی بالاتر از هر زمان دیگری در تاریخ معین میشود. به همان ترتیب، آن طرح هایی که تلاش کرده بودند تا با کدزدایی از اشیا و فضاها، آزادی و امکان انتخاب بیشتری برای کاربران باقی بگذارند، توسط نوارهای زرد پس گرفته می‌شوند و در اختیار دولت قرار میگیرند. فضای عمومی هیچ گاه به این اندازه معین نبوده است.
محمدیاسر موسی پور

@archresearchmethod

..
این ماکت برای کنستانت، فرم معمارانه آزادی بود. او می‌گفت، البته که انسان ها ذاتا آزادند اما شکل مطلق شهر و معماری، امکان بهره مند شدن از این آزادی را از آنها گرفته است. او چند لایه روی هم سوار شده که با مسیرهای لابیرنت مانندی به هم مرتبط شده اند را جایگزینی اتوپیایی برای شهرهای مرسوم با سلول های ثابت فضایی و سلسله مراتب مطلق میدید. برای کنستانت، این شهر که پلتفرمی آزاد و بدون کدگذاری دارد، می تواند یک زندگی کوچ نشین، موقتی و آزاد را برای شهروندان به ارمغان بیاورد. شهری که هر فرد میتواند میتواند آن را بدون محدودیت بازنویسی کند و به جای اینکه بخشی از چرخ دنده های سیستمی بزرگتر مثل سرمایه داری باشد، نحوه خودش صاحب فضا و زمان زندگی اش باشد. کنستانت اصرار داشت که این ریزوم واره، چیزی شبیه داستان علمی تخیلی نیست. به عبارتی از آنجا که به کل با سامان بدیهی شده زیستن قطع رابطه کرده انتقادی و ناواقعی است، اما از آنجا که با مصالح و جزئیات کاملا اجرایی طراحی شده است، به راحتی می‌تواند واقعی باشد. واقعیتی آلترناتیو.

@archresearchmethod