#Iran #Gholam_Hossein_Saedi
#Woman_Life_Freedom
#TheStruggleContinues
#ایران #غلامحسین_ساعدی
#زن_زندگی_آزادی
#مبارزات_همچنان_ادامه_دارد
Paris / Père Lachaise Cemetery
Sunday - December 29, 2024

A gathering in commemoration of Gholam-Hossein Saedi and against monarchist Phalangists who insulted his human dignity in an act of fascist revenge.
https://asranarshism.com/1403/10/09/gholamhossein-saedi-english/

پاریس / گورستان پِرلاشِز
یکشنبه - ۹ دی ۱۴۰۳/ ۲۹ دسامبر ۲۰۲۴
گردهمائی در بزرگداشت غلامحسین ساعدی و بر علیه فالانژیست های سلطنت طلب که برای انتقامگیری فاشیستی، به کرامتِ اِنسانی او اِهانت نمودند.
https://asranarshism.com/fa/1403/10/09/gholamhossein-saedi-persian/

With greetings to the comrades in Tekoşîna Anarşîst;
We, as individual and collective self-organizations within the Federation of Anarchism Era in the geography of Afghanistan and Iran, are pleased to send you this interview in the form of questions and answers. The hope is that publishing this interview will provide our audience with a better understanding of your ideas and an insight into a decade of your anarchist struggles in Rojava, Kurdistan.

1.  Please share with us the history behind the organization of Tekoşîna Anarşîst and the types of activities you engage in.

Tekoşîna Anarşîst is an anarchist organization that has been fighting in Rojava since 2017, when it was formed. We came together to give collective answers to the questions and hopes that brought many of us here, to support and to defend this revolution. This forced us to reflect about our dynamics and our history, not just as individuals or as organization, but also as a movement. Coming together from different places and different anarchist traditions created some challenges for us, but it also opened opportunities to develop more diverse and comprehensive analysis and perspectives. This allowed us to reflect on strengths and shortcomings of the movements we come from, as well as ways to improve. 

Here we struggle together with the Kurdish Liberation Movement, and this has been one of the main sources of inspiration for us. We also work with other revolutionary organizations that came to defend this revolution, as well as local structures of this revolutionary society. Many Syrian Arab comrades from different parts of Syria are now working with the self-administration, as well as local Armenians, Assyrians, Turkmens and many more, organizing their communities and building this colorful confederal system.  All this creates a unique and extraordinary ground from where we can gather experience and learn important lessons, that we also work to translate and share with other anarchist groups and organizations. 

Many things changed in the more than 7 years we have been here, and we also had to adapt our work to the circumstances. The first years of our organization where mostly focused on the war against ISIS, with our participation in the front lines to defend the revolution being our priority. We also had to confront the Turkish bombs in the invasions of Afrin and Serekaniye, as well as the constant attacks of Turkish army and their proxy forces. As time passes, we are growing more rooted and integrated in the local reality, allowing us to have better insights of what it means to make a revolution. This brings important reflections on how to build revolutionary movements back home, evaluating what our movements are doing right and where we should direct our efforts. In the last years we have been working on some documents and materials that resulted from our studies on different anarchist revolutions and movements, aiming to open a wider debate about the situation of the anarchist movement today. We hope that we can continue working on that soon, but for now we had to halt all our activities due to the ongoing events in Syria. Probably you know about it, but finally the regime collapsed and al-Assad is gone. We wrote a couple of statements about that and we are writing updates about the situation on the ground.

2.  Were you aware from the outset of the manifesto and the action plan implemented in North and East Syria? How did you come into contact with this knowledge?

The ideas of Abdullah Öcalan and the ‘Manifesto for a Democratic Civilization’ were known to some of us before coming here. Many of those ideas have many similarities with Bookchin’s proposal of libertarian municipalism, connected to what he framed as social ecology. The book “Ecology of Freedom” has a very clear influence in the philosophy of Öcalan, and they even exchanged some letters before Bookchin passed away. But it was with the resistance of Kobane against ISIS that the struggle of the Kurdish people gained international attention.

After that, many more internationalists started to come here. The International Freedom Battallion was formed in answer to that new ??, taking inspiration from the international brigades in the Spanish revolution of 1936. Many anarchists fought in the ranks of IFB, together with many other groups and organizations, building international bridges and networks of solidarity. The word spread fast among anarchist circles, and soon we were also organizing solidarity committees with the Rojava Revolution all around the world.

Many anarchists followed the steps of those who traveled here, and many more joined the solidarity committees and initiatives to support the revolution from abroad. The books of Öcalan also started to be published in other languages, making them more accessible to non Kurdish and Turkish speakers. Articles and statements were written for anarchist websites and magazines, talks and debates about Rojava became common at anarchist bookfairs, many anarcho-syndicalist unions and even punk music groups made campaigns to support Rojava. Those on the ground were reporting to comrades back home, igniting a new lighthouse for international revolutionaries, often connected with past traditions like Chiapas and Palestinian solidarity. Among those lines you can find most of our trajectories, but of course every one of us have quite extraordinary stories about how we ended up here.

3.  To what extent do you assess that the “Manifesto of Democratic Confederalism” aligns with and is closely connected to the anarchist alternative? Is this solely a nationalist revolution or also an anti-capitalist and class revolution?

We discussed those question in depth for years, and soon we expect to publish more organized materials about that. But in short, yes, it aligns with anarchist and anti-capitalist values, that’s why we are here. It is a revolution born from a national liberation struggle, but it also transcends the logic of nation-state with arguments that anarchists upheld for more than a century. This brings important lessons and anti-colonial perspectives, that especially western anarchists should consider and reflect on. The model of democratic confedralism proposed by Öcalan is tailored to the reality of the kurdish struggle, but it can be an inspiration and a blueprint for many other liberation movements. It’s implementation in Rojava is still in progress, but already many impressive steps have been made. 12 years is not time enough to achieve the anti-patriarchal, anti-capitalist and anti-state model proposed; revolution is a process and not an event. The speed and extent of these transformations are conditioned by the situation of war and the material reality , and also depend on the relations, alliances and balance of forces with other actors on the ground. 

The question of class, fundamental for anarchist theory and it’s development, has a different meaning for a colonized people in the Middle East than for the European working class of the 19th century. Furthermore, the issue of how we approach the question of class in the 21st century is a widely contested point and topic of discussion between different anarchist tendencies. For those interested in this discussions, we expect to publish soon some materials and evaluations that can help to clarify our perspective on it. As we said before, this theoretical work is something that the current attacks on Syria forced us to put on hold, but if the situation  stabilizes we will give priority to that work. We hope the discussions that follow can bring new arguments and perspectives, building better coherence among anarchist revolutionary tendencies.

4.  Have any regional governments or  international alliances taken measures to support and defend the regions in North and East Syria?

For now the government of Catalonia is the most relevant institution that officially recognized the Democratic Autonomous Administration of North and East Syria (DAANES). There have been some partnerships at the municipal level with different Italian and German cities, as well as political delegations from Scotland, France, Basque country and many other places. But most of these institutional partnerships stay on a surface level of humanitarian and international cooperation and support. There has also been correspondence with revolutionary forces in Myanmar, as well as solidarity calls from Chiapas and other autonomous territories, but nothing that had a massive impact on the ground. The most relevant example we can mention is probably the new hospital built in Qamishlo, funded by the municipality of Barcelona together with other organizations and institutions for international cooperation.

5.  Considering that the fascist Turkish government’s airstrikes against the northern and eastern regions have been ongoing for several years and that the government’s mercenaries now control more areas in Syria, what is your view on the future of democratic confederalism in North and East Syria?

The revolutionary project will continue, fighting to defend the social transformations achieved until now. Self-defense is a primary element of this revolution, and people will fight fiercely to defend the revolution, not just on the front lines but also on the political and social spheres. The revolution of Rojava always claimed itself as part of Syria, not pushing for a formal independence but for a democratization of Syria in a federal system. Diplomatic bodies of the DAANES are already in talks with the provisional government working in that direction. They published a list of 10 points for to the ongoing negotiations, calling for unity and sovereignty of Syria, a stop to military aggressions and occupations, the right to return for displaced people, fair distribution of wealth and more women’s participation in politics . As for now, there are diplomatic efforts to be part of the transitional process ongoing in Syria. The military defense against Turkish occupation is still the main priority, and those two spheres are interconnected. We know that too often power stems from the barrel of a gun, but it is when combined with political organization that social transformations are possible. 

There is also a need of more military activity against the resurgence of ISIS, that has dramatically increased their attacks since the collapse of the regime. The caliphate was defeated but some cells still active in the Syrian desert, now more than ? they raided and looted some army depots from the old regime when soldiers ran away. The Islamist groups supported by Turkey are also giving ISIS new motivation to attack, making use of the instability of Syria and the mobilization of SDF to the front lines to expand their activities. Intelligence agencies are already calling attention to the threats this poses. Thousand of ISIS fighters are currently held in SDF-controlled territories, and Turkey has bombed security facilities next to ISIS prisons in the past, facilitating mutinies and escape attempts, some of which even succeeded. This would be catastrophic, not just for Syria and the Middle East but for the whole world. 

Even if we manage to avoid these catastrophic scenarios, the future of the revolution will see big challenges. With the current transitional government in such close relations with Turkey, any negotiations are going to be very hard, with conditions put on the table that are going to be in many ways humiliating. Turkey have a massive army ready to invade Syria, this means that the self-administration is navigating a path where wrong steps can easily lead to annihilation. This is therefore a crossroad between existence and annihilation, a struggle for the right to exist in the new Syria in the making.

The DAANES will have to make important concessions to be allowed to continue, while pushing for a federal model that allows a certain degree of autonomy. Many minorities and secular groups will easily find themselves in harmony with the political proposal of the DAANES, but the authoritarian lines of HTS will be invigorated by any external support. This means that the more Turkey steps in and makes deals with HTS, the more the international community legitimizes the transitional government of HTS, the more difficult for the revolution to reach good agreements on the diplomatic table. On the other hand, the more that other minorities, other revolutionary and secular groups and specially womens organizations fight back in harmony with the political project of the DAANES, the more strength we will have in the negotiations for a democratic and decentralized Syria.

But of course the most important is that people continue organizing in their local communes and regional councils, making sure that whatever form of State comes after, popular power grows stronger and more able to resist any State interference. We, as international revolutionaries, have a responsibility to support this process and defend the achievements of this revolution. But also, as anarchists, should keep always a critical voice on those statecraft politics that remove agency from the people, imitating parliamentary politics and moving away from grassroots organizing. After years here, we also need to come to terms with the material conditions of the reality on the ground, aware that a Turkish military occupation will be catastrophic for the important steps achieved until now. Ideological dogmatism may look nice when we read it in theory books, but Rojava made it so far partly thanks to the pragmatic flexibility of the kurdish liberation movement. We have our ideological line, but also a lot of important lessons we can learn from what is going on here.

6.  On January 20, 2018, the canton of Afrin was occupied and taken over by the fascist Turkish government forces following a military offensive. Does the “Syrian Democratic Forces” have any plans to reclaim and liberate this canton?

SDF always stated their intention to return to Afrin, and of course with the ongoing situation this is now more relevant than ever. Many refugees from Afrin were living in refugee camps in the region of Shehba, area that the Turkish proxies occupied in this last offensive. More than 100.000 people have been forced to flee once again from the Turkish bombs and their jihadist mercenaries, unraveling a new humanitarian crisis. These are people from Afrin that are waiting for SDF to liberate those territories to go back to their homes. We also need to remark that the Afrin Liberation Forces have been carrying out insurgent actions against the occupation for more than 6 years, attacking Turkish military bases and taking down commanders of the occupation forces. With the recent developments, one of the conditions brought by diplomatic bodies of the self-administration in negotiations with the provisional government of HTS is the return of all IDP to their homes. Of course, this includes Afrin. We know that Turkey will not withdraw their occupation out of good will, and that probably this will be something that will require use of force. SDF is now pushing on many fronts, playing 4D chess to ensure the survival of the revolutionary developments of north-east Syria. If the conditions for the liberation of Afrin ripen, be sure that SDF will push for any chance to make it happen.

7.  How can Libertarian individuals and Anarchist unions around the world join the revolutionary process in the region or show their solidarity with this revolution?

There are many things you can do, we already gave some examples in our last statement “We carry a new world in our hearts”. But besides all these important (and practical) ways to support the revolution, there is another element we want to call your attention to.

As anarchist, we know that we are not free until everybody is free, therefore any revolutionary process in Syria won’t be able to survive if it is not in harmony with many other revolutionary processes all around the world. We won’t change the world tomorrow, not in the next years, and probably not even in our lifetimes. A truly revolutionary process to  abolish patriarchy, overthrow capitalism and wither the states away will need a long time. It will also need a world wide revolutionary movement ready to fight for it. It is our duty to build such a movement, and for that we need to listen to each other, understand each other, and build alliances toward our revolutionary dreams. We also need to learn from past experiences and remember those who struggled and even gave their lives in the struggle, because if we are where we are today, it is thanks to their efforts and sacrifices. In that sense, we also call to remember Omar Aziz, an anarchist from Damascus that dedicated his life to the struggle, giving his life after suffering the hardships and tortures of the regime prisons. We honor his legacy together with many other anarchist comrades who gave their life here, like şehîd Ciwan Firan, şehîd Demhat Goldman, şehîd Kawa Amed, şehîd Şahîn Husseinî, şehîd Şevger Ara Makhno, şehîd Hêlîn Qereçox, şehîd Şahîn Qereçox, şehîd Tekoşer Piling, şehîd Elefteria Hambî. Those are just some of the anarchist revolutionaries who joined the ranks of this revolution and never went back home. Their memory is still alive in our hearts, we remember them together with all those who gave their life for this revolution. Revolutionary greetings!


Thank you for your participation in this interview with the Federation of Anarchism Era.
ONE WORLD, ONE STRUGGLE!

For Freedom! For life!

https://www.tg-me.com/asranarshism

با درود به رفقای تیکوشینا آنارشیست؛
Tekoşîna Anarşist
 ما به عنوان خودسازماندهی های فردی و جمعی در درون فدراسیون عصرآنارشیسم در جغرافیای افغانستان و ایران، خرسندیم که این مصاحبه را در قالب پرسش و پاسخ برای شما ارسال کنیم.  امید این است که انتشار این مصاحبه درک بهتری از ایده های شما و بینشی از یک دهه مبارزات آنارشیستی در روژاوا، کوردستان به مخاطبان ما ارائه دهد.

1. لطفا تاریخچه تشکیلات تیکوشینا انارشیست و انواع فعالیت هایی که در آن انجام می دهید را با ما به اشتراک بگذارید.

تیکوشینا آنارشیست یک سازمان آنارشیستی است که از سال ۲۰۱۷ در
 روژاوا تشکیل شده ودر حال مبارزه است.  ما در کنارهم جمع شده ایم تا به پرسش ها و امیدهایی که بسیاری از ما را برای حمایت و دفاع از این انقلاب به اینجا آورده اند پاسخ دهیم.  این ما را وادار کرد تا در مورد پویایی و تاریخ خود بیآندیشیم ، نه فقط به عنوان یک فرد یا سازمان، بلکه به عنوان یک جنبش.  گرد هم آمدن از مکان‌های مختلف ونحله های مختلف آنارشیستی چالش‌هایی را برای ما ایجاد کرد، اما فرصت‌هایی را برای توسعه دادن یک تحلیل‌ جامع‌ترو دیدگاه‌های متنوع تر بازکرد.  این برای ما امکانی فراهم کرد تا در مورد نقاط قوت وکاستی‌ جنبش‌هایی که از آن تاثیر گرفته ایم بیشتر تحلیل کنیم، وهمچنین به راه‌های بهبود فکر کنیم. 
اینجا ما در کنار جنبش آزادیبخش کورد مبارزه می کنیم و این یکی از عناصراصلی الهام بخش برای ما بوده است.  ما همچنین با سایر سازمان های انقلابی که برای دفاع از این انقلاب آمده اند و همچنین سازماندهی های محلی دراین جامعه انقلابی کار می کنیم.  بسیاری از رفقای عرب سوری از مناطق مختلف سوریه، همچنین ارامنه ، آشوری ها، ترکمن ها و بسیاری دیگر در حال حاضر با اداره خودگردان همکاری می کنند، جوامع خود را سازماندهی می کنند و این سیستم رنگارنگ کنفدرال را ایجاد کرده اند.   همه اینها زمینه منحصر به فردی را ایجاد می کند که از آنجا می توانیم تجربیات را جمع آوری کنیم و درس های مهمی را بیاموزیم، همچنین ما در کارهای ترجمه واشتراک گذاری  با سایر گروه ها و سازمان های آنارشیستی فعالیت داریم . 
در بیش از ۷ سالی که اینجا هستیم، خیلی چیزها تغییر کرده و ما هم مجبور شدیم فعالیت های خود را با شرایط تطبیق دهیم.  سال های اول تشکیلات ما بیشتر بر جنگ با داعش متمرکز بود و حضور ما در میدان جنگ برای دفاع از انقلاب در اولویت بود. همچنان در حال مقابله با بمبارانهای ترکیه در عفرین و سرکانی و حملات مداوم ارتش ترکیه و نیروهای نیابتی آنها بودیم.  هر چه زمان می گذرد، ما بیشتر درحقیقت بومی ریشه می گیریم در آن ادغام می شویم و این به ما امکان می دهد که بینش بهتری از معنای ایجاد انقلاب داشته باشیم.  این به ما بازتاب‌های مهمی را در مورد چگونگی ایجاد جنبش‌های انقلابی در سرزمین خود می دهد، ارزیابی اینکه جنبش‌های ما چه کارهای درستی انجام می‌دهند و اینکه باید تلاش‌های خود را در چه جهتی معطوف کنیم.  در سال‌های گذشته، بر روی اسناد و مطالبی کار کرده‌ایم که حاصل مطالعات ما در مورد انقلاب‌ها و جنبش‌های مختلف آنارشیستی است، با این هدف که بحث جامع تری در مورد وضعیت جنبش آنارشیستی امروز ایجاد کنیم. ما امیدواریم که بتوانیم به زودی به کار روی آن ادامه دهیم، اما در حال حاضر به دلیل وقایع جاری در سوریه مجبور شدیم این فعالیت های خود را متوقف کنیم. احتمالاً شما در مورد آن می دانید، اما سرانجام رژیم سقوط کرد و اسد از بین رفت. ما چند بیانیه در این باره نوشته ایم و در حال نوشتن به روز رسانی در مورد وضعیت میدانی هستیم.

2.آیا شما از ابتدا با مانیفست و نقشه راهی که در شمال و شرق سوریه به اجرا درآمد آشنایی داشته اید؟ چگونه این شناخت را بدست آورده اید؟

ایده های عبدالله اوجالان و "مانیفست تمدن دموکراتیک" برای برخی از ما قبل از آمدن به اینجا شناخته شده بود.  بسیاری از این ایده‌ها شباهت‌های زیادی با پیشنهاد موری بوکچین در مورد شهرداری‌ آزادی‌خواه دارند، که با آنچه او به‌عنوان بوم‌شناسی اجتماعی تعریف کرد، مرتبط است.  کتاب «اکولوژی آزادی» تأثیر بسیار واضحی در فلسفه اوجالان دارد و حتی قبل از فوت بوکچین نامه‌هایی رد و بدل کردند. اما با مقاومت کوبانی در برابر داعش بود که مبارزه مردم کورد توجه بین المللی را به خود جلب کرد.  پس از آن، بسیاری از انترناسیونالیست ها شروع به آمدن به اینجا کردند.  گردان آزادی اینترناسیونال (IFB) در پاسخ به آن ؟؟ با الهام از گردانهای اینترناسیونال در انقلاب 1936 اسپانیا تشکیل شد. بسیاری از آنارشیست ها در صفوف این گردانها جنگیدند، درکنار دیگر گروه ها و تشکل ها، ارتباطات بین المللی و شبکه های همبستگی را ایجاد کردند. سریعا این واژه در میان حلقه های آنارشیستی پخش شد و ما همزمان در تمام جهان به سازماندهی کمیته های همبستگی با انقلاب روژاوا پرداختیم .  

 بسیاری از آنارشیست ها راه کسانی را که به اینجا سفر کرده بودند دنبال کردند و بسیاری دیگر به کمیته های همبستگی و ابتکارات برای حمایت از انقلاب از خارج پیوستند.  کتاب‌های اوجالان به زبان‌های دیگر نیز شروع به انتشار کردند و در دسترس غیر کردها و غیرترک‌زبان‌ها نیز قرار گرفتند.  مقالات و بیانیه‌هایی برای وب‌سایت‌ها و مجلات آنارشیستی نوشته می‌شد، گفتگوها و بحث‌ها درباره روژاوا در نمایشگاه‌های کتاب آنارشیستی رایج شد، بسیاری از اتحادیه‌های آنارکو سندیکالیستی و حتی گروه‌های موسیقی پانک کمپین‌هایی را برای حمایت از روژاوا به راه انداختند.  کسانی که در منطقه بودند برای رفقای خود در خارج گزارش می فرستادند و فانوس جدیدی را برای انقلابیون بین المللی روشن کردند که اغلب با سنت های گذشته مانند چیاپاس وهمبستگی با فلسطینی ها مرتبط است.  در میان این خطوط می‌توانید بیشتر مسیرهای ما را بیابید، اما البته هر یک از ما شرح حالهای منحصر به فردی در مورد اینکه چگونه به اینجا رسیدیم داریم.

3. تا چه اندازه مانیفست کنفدرالیسم دمکراتیک را با آلترناتیو آنارشیستی همسو و نزدیک ارزیابی می کنید، آیا این صرفا یک انقلاب ملی گرا است یا یک انقلاب طبقاتی وضد سیستم سرمایه داری؟

ما سال ها در مورد این سؤال به طور عمیق بحث کرده ایم و به زودی انتظار میرود که مطالب سازمان یافته تری را در مورد آن منتشر کنیم.  اما به طور خلاصه، بله، با ارزش‌های آنارشیستی و ضد سرمایه‌داری همسو است، به همین دلیل است که ما اینجا هستیم.  این انقلابی است که برخاسته از یک مبارزه آزادی‌بخش ملی است، اما همچنین با استدلال‌هایی که آنارشیست‌ها بیش از یک قرن از آن حمایت کردند، از منطق دولت-ملت  فراتر می‌رود.  این درس‌ها و دیدگاه‌های ضداستعماری مهمی به همراه دارد که به‌ویژه آنارشیست‌های غربی باید در نظر بگیرند و در مورد آن تأمل کنند.  مدل کنفدرالیسم دموکراتیک ارائه شده توسط عبدالله اوجالان همسو با واقعیت مبارزه کردها طراحی شده است، اما می تواند الهام بخش و طرحی برای بسیاری از جنبش های آزادی خواهانه دیگر باشد.  اجرای آن در روژاوا هنوز در حال انجام است، و تا به حال حاضر اقدامات چشمگیر بسیاری هم انجام شده است.  ۱۲ سال زمان کافی برای دستیابی به الگوی ضد پدرسالاری، ضد سرمایه داری و ضد دولتی  نیست.  انقلاب یک فرآیند است نه یک رویداد.  سرعت و گستردگی این دگرگونی ها مشروط به وضعیت جنگ و واقعیت حاضر است، و همچنین به روابط، اتحاد و موازنه نیروها با دیگر بازیگران منطقه نیز بستگی دارد.
مسئله طبقه که برای تئوری آنارشیستی و توسعه آن اساسی است، برای مردم استعمار شده در خاورمیانه معنای متفاوتی نسبت به طبقه کارگر اروپای قرن نوزدهم دارد.  علاوه بر این، مسئله چگونگی مواجه با پرسش طبقه در قرن بیست و یکم،  یک موضوع بحث‌برانگیز گسترده بین گرایش‌های آنارشیستی مختلف است.  برای علاقه مندان به این بحث، انتظارمی رود به زودی مطالب و ارزیابی هایی را منتشر کنیم که می تواند به روشن شدن دیدگاه ما در مورد آن کمک کند. همانطور که قبلاً گفتیم، این کار تئوریک چیزی است که حملات کنونی به سوریه ما را مجبور به توقف آن کرد، اما اگر وضعیت تثبیت شود، اولویت را به انجام رساندن آن خواهیم داد.  امیدواریم بحث‌های بعدی بتواند استدلال‌ها و دیدگاه‌های جدیدی را به همراه داشته باشد و انسجام بهتری در میان گرایش‌های انقلابی آنارشیستی ایجاد کند.

4.آیا هیچ حکومت منطقه ای و یا ائتلاف بین المللی برای حمایت ودفاع از مناطق شمال و شرق سوریه اقدامی انجام داده است؟ 

در حال حاضر دولت کاتالونیا مرتبط ترین نهادی است که به طور رسمی اداره خودمختار دموکراتیک شمال و شرق سوریه (DAANES) را به رسمیت شناخته است.  مشارکت هایی در سطح شهرداری با شهرهای مختلف ایتالیا و آلمان و همچنین هیئت های سیاسی از اسکاتلند، فرانسه، کشور باسک و بسیاری از جاهای دیگر صورت گرفته است.  اما بیشتر این مشارکت های نهادی در سطحی از همکاری و حمایت بشردوستانه و بین المللی باقی می مانند.  همچنین مکاتباتی با نیروهای انقلابی در میانمار و همچنین فراخوان‌های همبستگی از چیاپاس و سایر مناطق خودمختار صورت گرفته است، اما موردی که تأثیر گسترده بر روند منطقه ای داشته باشد وجود ندارد.  مرتبط‌ترین نمونه‌ای که می‌توانیم ذکر کنیم احتمالاً بیمارستان جدیدی است که در قامشلو ساخته شده است که توسط شهرداری بارسلونا و سایر سازمان‌ها و مؤسسات و همکاری‌های بین‌المللی تأمین شده است.

5. با توجه به اینکه حملات هوایی ارتش فاشیستی حکومت ترکیه در طول چند سال اخیر بر مناطق شمال و شرق سوریه ادامه دار بوده و اکنون مزدوران وابسته به این حکومت در سوریه کنترل مناطق بیشتری را دراختیار دارند، دیدگاه شما در مورد وضعیت پیش روی کنفدرالیسم دموکراتیک در شمال و شرق سوریه چیست؟

پروژه انقلابی، مبارزه برای دفاع از تحولات اجتماعی که تاکنون به دست آمده، ادامه خواهد یافت.  دفاع از خود رکن اولیه این انقلاب است و مردم برای دفاع از انقلاب نه تنها در خط مقدم بلکه در عرصه های سیاسی و اجتماعی به شدت مبارزه خواهند کرد.  انقلاب روژاوا همیشه خود را بخشی از سوریه می‌دانست، نه برای یک استقلال رسمی، بلکه برای دموکراتیک کردن سوریه در یک سیستم فدرال.  نهادهای دیپلماتیک هم اکنون دراین راستا در حال مذاکره با دولت موقت هستند.  آنها فهرستی از ۱۰ بند را برای مذاکرات جاری منتشر کردند که درآن خواستار وحدت و خود مدیریتی سوریه، توقف تجاوزات نظامی و اشغالگری، حق بازگشت برای آوارگان، توزیع عادلانه ثروت و مشارکت بیشتر زنان در سیاست شدند.  در حال حاضر، تلاش‌های دیپلماتیک برای حضور در روند انتقالی در سوریه ادامه دارد.  دفاع نظامی در برابر اشغال ترکیه همچنان اولویت اصلی است و این دو حوزه به هم مرتبط هستند.  می دانیم که اغلب اوقات قدرت از لوله تفنگ نشأت می گیرد، اما زمانی که با سازمان یابی سیاسی ترکیب شود، دگرگونی های اجتماعی امکان پذیر می شوند. 
همینطور نیاز به فعالیت نظامی بیشتر در برابر تجدید حیات داعش وجود دارد که از زمان فروپاشی رژیم به شدت حملات آنها نیز افزایش پیدا کرده است.  خلافت شکست خورد اما برخی از هسته ها هنوز در صحرای سوریه فعال هستند، اکنون بیش از ?  آنها به برخی از انبارهای مهمات ارتش رژیم سابق حمله کردند و در پی فرار سربازان رژیم آنها را غارت کردند.  گروه‌های اسلام‌گرای مورد حمایت ترکیه نیز به داعش انگیزه جدیدی برای حمله می‌دهند و از بی‌ثباتی سوریه و بسیج نیروهای دموکراتیک سوریه به خطوط مقدم برای گسترش فعالیت‌های خود استفاده می‌کنند.  سازمان‌های اطلاعاتی در حال حاضر توجه خود را به این تهدیدات متمرکز کرده‌اند.  هزاران نیروی داعش در حال حاضر در مناطق تحت کنترل نیروهای دموکراتیک سوریه نگهداری می‌شوند و رژیم ترکیه در گذشته تأسیسات امنیتی در نزدیک  زندان‌های داعش را بمباران کرده است تا امکان شورش‌ و تلاش‌ برای فرار آنها را تسهیل کند، حتی برخی از آنها موفق بوده‌اند.  این امر نه تنها برای سوریه و خاورمیانه بلکه برای کل جهان فاجعه بار خواهد بود. 
حتی اگر بتوانیم از این سناریوهای فاجعه بار اجتناب کنیم، آینده انقلاب شاهد چالش های بزرگی خواهد بود.  با توجه به روابط نزدیک دولت انتقالی فعلی سوریه با ترکیه، پیش بردن هرگونه مذاکره ای را بسیار سخت تر می کند،  با شرایطی که گزینه های روی میز از بسیاری جهات تحقیرآمیز خواهند بود.  ترکیه ارتش مجهزی دارد که آماده حمله به سوریه است، این بدان معناست که سیستم خودگردان در مسیری حرکت می کند که گام های اشتباه می تواند به راحتی به نابودی آن منجر شود.  بنابراین این یک تقاطع بین هستی و نابودی است، مبارزه برای حق وجود در سوریه جدیدی که در حال ساخت است. مدیریت خودگردان شمال و شرق سوریه (DAANES) باید امتیازات مهمی بدهد تا اجازه ادامه کار را داشته باشد، در حالیکه تلاش خود را برای ساختن یک مدل فدرال که به درجه مخصوصی ازخودگردانی اجازه می دهد بکار می گیرد.  بسیاری از اقلیت ها و گروه های سکولار به راحتی با پیشنهاد سیاسی DAANES هماهنگ خواهند شد، اما خطوط اقتدارگرای HTS با هرگونه حمایت خارجی تقویت خواهد شد.  این بدان معناست که هرچه ترکیه بیشتر وارد عمل شود و با HTS معامله کند، جامعه بین المللی بیشتر به دولت انتقالی HTS مشروعیت می بخشد، دستیابی به توافقات خوب روی میز دیپلماتیک برای انقلاب دشوارتر می شود.  از سوی دیگر، هر چه سایر اقلیت ها، دیگر گروه های انقلابی و سکولار و به ویژه سازمان های زنان در هماهنگی با پروژه سیاسی DAANES بیشتر به مبارزه بپردازند، توانایی بیشتری درمذاکرات برای سوریه دموکراتیک و غیرمتمرکز خواهیم داشت.
اما مسلماً مهمترین چیز این است که مردم به سازماندهی در کمون های محلی و شوراهای منطقه ای خود ادامه دهند، و مطمئن شوند که اگر هر شکلی از دولت به وجود بیاید، اراده مردمی قوی تر می شود و قادر به مقاومت در برابر هرگونه مداخله دولت خواهند بود.  ما به عنوان انقلابیون بین المللی موظفیم از این روند حمایت کنیم و از دستاوردهای این انقلاب دفاع کنیم.  اما همچنین، به عنوان آنارشیست‌ها، باید همیشه صدای انتقادی خود را بر روی آن دسته از سیاست‌های دولتی که عاملیت (خودسازماندهی) را از مردم حذف می‌کنند بلندتر کنیم، هر نسخه تقلیدی از سیاست پارلمانی که منجر به دور شدن از سازمان‌دهی مردمی شوند.
  پس از سال‌ها اینجا، ما نیز باید با شرایط ماتریالیستی و واقعیت روی زمین کنار بیاییم، آگاه باشیم که اشغال نظامی ترکیه، برای گام‌های مهمی که تاکنون برداشته شده فاجعه‌بار خواهد بود.  دگماتیسم ایدئولوژیک ممکن است زمانی که آن را در کتاب های تئوری می خوانیم، زیبا به نظر برسد، اما روژاوا تا حد زیادی به لطف انعطاف

عملگرایانه جنبش آزادی بخش کورد به آن رسیده است.  ما خط ایدئولوژیک خود را داریم، اما درس های مهم بسیاری را هم می توانیم از آنچه در اینجا می گذرد بیاموزیم.

  6. کانتون عفرین در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۸ بعد از حمله نظامی اشغال شده و به کنترل حکومت فاشیستی ترکیه درآمده است، آیا نیروهای سوریه دمکراتیک هیچ برنامه ای برای بازپس گیری و آزادسازی کانتون عفرین دارند؟

نیروهای دموکراتیک سوریه همیشه قصد خود را برای بازگشت به عفرین اعلام کرده اند و البته با وضعیت فعلی این موضوع اکنون بیش از هر زمان دیگری مطرح است.  بسیاری از آوارگان عفرین در اردوگاه های آوارگان در منطقه شهبا زندگی می کردند، منطقه ای که نیروهای نیابتی ترکیه در این حمله اخیر آن را اشغال کردند.  بیش از صد هزار نفر بار دیگر مجبور به فرار از بمب های ترکیه و مزدوران جهادی آنها شده اند و این یک بحران انسانی دیگر را رقم زده است.  آنها مردم عفرین هستند که منتظرند نیروهای دموکراتیک سوریه آن مناطق را آزاد کنند تا به خانه های خود بازگردند.  همچنین لازم به ذکر است که نیروهای آزادسازی عفرین بیش از ۶ سال است که اقدامات شورشی علیه اشغالگران انجام می دهند و به مراکز نظامی ترکیه حمله می کنند و فرماندهان نیروهای اشغالگر را سرنگون می کنند.  با تحولات اخیر یکی از شروط نهادهای دیپلماتیک خود مدیریتی در مذاکرات با دولت موقت، بازگشت همه آوارگان بومی به خانه هایشان است.  البته این شامل عفرین نیز می شود.  ما می دانیم که ترکیه هیچگاه با حسن نیت خود دست از اشغال برنخواهد داشت و احتمالاً این چیزی است که مستلزم استفاده از زور است.  اکنون نیروهای دمکراتیک سوریه در بسیاری از جبهه ها پیش می روند و به نوعی شطرنج ۴بعدی بازی می کنند تا بقای تحولات انقلابی شمال شرق سوریه را تضمین کنند.  اگر شرایط برای آزادسازی عفرین فراهم شود، مطمئن باشید که نیروهای دموکراتیک سوریه درهر فرصتی برای تحقق آن تلاش خواهند کرد.

7. افراد لیبرتارین و اتحادیه های آنارشیستی در سراسر جهان چگونه می توانند به ادامه روند انقلابی در منطقه ملحق شوند و یا همبستگی خود را با این انقلاب نشان دهند؟

فعالیت های زیادی وجود دارند که می توان به انجام رساند، ما قبلاً در آخرین بیانیه خود مثال هایی آورده ایم: "ما دنیای جدیدی را در قلب خود حمل می کنیم".  اما در کنار همه این راه‌های مهم (و کاربردی) برای حمایت از انقلاب، عنصر دیگری وجود دارد که می‌خواهیم توجه شما را به آن جلب کنیم.  به عنوان آنارشیست، ما می دانیم که تا زمانی که همه آزاد نباشند، آزاد نیستیم، بنابراین هر فرآیند انقلابی در سوریه اگر با بسیاری از فرآیندهای انقلابی دیگر در سراسر جهان هماهنگ نباشد، قادر به ادامه حیات نخواهد بود.  ما نمی توانیم همین فردا دنیا را تغییر دهیم، نه درچند سال‌ آینده و احتمالاً حتی درطول دوران زندگی‌مان نتوانیم تغییری در جهان ایجاد کنیم.  یک فرآیند واقعاً انقلابی برای لغو پدرسالاری، سرنگونی سرمایه‌داری و از بین بردن دولت‌ها به زمان طولانی نیاز دارد. این همچنین به یک جنبش انقلابی در سراسر جهان نیاز دارد که برای آن مبارزه کند.   وظیفه ماست که چنین جنبشی را بسازیم و برای تحقق آن باید به حرف یکدیگر گوش دهیم، یکدیگر را درک کنیم و در راستای آرمان های انقلابی خود یک اتحاد ایجاد کنیم.  همچنین باید از تجربیات گذشته درس بگیریم و از کسانی که در این مبارزه تلاش کردند و حتی جان خود را بخشیدند یاد کنیم، زیرا اگر امروز در جایگاهی قرار داریم، به لطف تلاش و فداکاری آنهاست.  با این اوصاف، ما از عمرعزیز یاد می کنیم، آنارشیست دمشقی که زندگی خود را وقف مبارزه کرد و پس از تحمل سختی ها و شکنجه ها در زندان رژیم جان خود را فدا کرد.  ما میراث او را همراه با بسیاری دیگر از رفقای آنارشیست که جان خود را در مسیر این انقلاب بخشیدند ، مانند شهید جوان فیران، شهید دمهات گلدمن، شهید کاوه آمِد، شهید شاهین حسینی، شهید شوگر آرا ماخنو، شهید هلین قراچوخ، شهید شاهین قراچوخ، شهید تیکوشَر پلینگ، شهید الفتریا همبی ارج می نهیم. آنها تنها تعدادی از انقلابیون آنارشیستی هستند که به صفوف این انقلاب پیوستند و هرگز به خانه بازنگشتند.  یاد و خاطره آنها هنوز در قلب ما زنده است، ما از آنها  و همه کسانی که برای این انقلاب از جان خود گذشتند یاد می کنیم. 
 درودهای انقلابی! 

بی نهایت سپاس برای شرکت دراین مصاحبه با فدراسیون عصر آنارشیسم.
یک جهان، یک مبارزه! 
برای آزادی، برای زندگی! 

https://www.tg-me.com/asranarshism

تظاهرات علیه اخراج مهاجران به افغانستان
روز دوشنبه تاریخ ۶ ژانویه ۲۰۲۵
ساعت: ۱۸:۳۰ - ۱۹:۳۰
مکان: bahnhofsvorplatz HBF Köln
هیچ انتخاباتی به قیمت جان انسان‌ها!
علیه اخراج‌ها و نفرت‌پراکنی و اذیت و آزار مستمر پناهجویان!
برای امنیت و حق تعیین سرنوشت برای همه!

دولت فدرال آلمان برنامه‌ریزی کرده است که اخراج‌های بیشتری به افغانستان انجام دهد. نشانه‌هایی وجود دارد که در دو ماه آینده یک اخراج گروهی صورت خواهد گرفت - به کشوری که نقض جدی حقوق بشر در آن یک امر روزمره است.
این اخراج‌ها با هدف حفاظت از امنیت جمعیت آلمان توجیه می‌شود. گفته می‌شود که افراد مجرم اخراج خواهند شد. برای اهداف انتخاباتی از روایت‌های نژادپرستانه سوءاستفاده می‌شود. این اخراج‌ها برای تقویت احساسات نژادپرستانه در آلمان صورت می‌گیرند و به تبعیض و خشونت منجر می‌شوند.
این اقدامات به جای حاکمیت قانون، دلبخواهی بودن را نشان می‌دهند:
اینکه چه جرمی آن‌قدر جدی محسوب می‌شود که بتوان افراد را به کشوری اخراج کرد که در آن با شدیدترین نقض حقوق بشر روبرو می‌شوند، مشخص نیست. این اخراج‌ها نوعی مجازات مضاعف نژادپرستانه است و راهی برای اخراج‌های کلی فراهم می‌کند.
اخراج‌ها، بستن مرزها و بدتر کردن شرایط زندگی پناهجویان، بهبود امنیت در آلمان را به همراه ندارد. برای این منظور نیاز به سرمایه‌گذاری در چشم‌اندازهای زندگی برای همه افراد است – نه سیاست‌های صرفه‌جویی فعلی دولت فدرال.
با همکاری ضروری با طالبان (حتی از طریق کشورهای واسطه) آلمان به این رژیم سرکوبگر کمک می‌کند تا به رسمیت شناختن سیاسی و عادی‌سازی حکومت خشونت‌آمیز خود را افزایش دهد – به زیان مردم افغانستان.

ما خواستاریم:
هیچ اخراجی به افغانستان انجام نشود!
هیچ معامله‌ای با تروریست‌ها صورت نگیرد!
چشم‌انداز زندگی و اقامت امن برای همه!
حق تعیین سرنوشت به جای کارت پرداخت!

بر اساس اطلاعات موجود در شبکه های اجتماعی عارف خوشکار، از بازداشت‌شدگان مبارزات مردمی سرتاسری 1401 در تهران که تحت فشارو آزار در زندان رجایی‌شهر به سر می‌برد و همچنان در معرض خطر اعدام قرار دارد.

عارف خوشکار در بازداشت تحت فشار و شکنجه روحی و جسمی و در پی تهدید مزدوران علیه برادرکوچک ترش عرفان، مجبور به اعتراف اجباری و دروغین علیه خود درباره کشته شدن یک مامور سرکوبگر به نام سلمان امیراحمدی در محله فلاح تهران شده است.

این زندانی بدون حضور در هیچ دادگاهی و بدون دسترسی به حق دفاع از خود و بدون تفهیم اتهام به حکم بدوی اعدام محکوم شده است.

بَر علیه کُشتار - نیکولا سَعادة النخلة (لُبنان)
Against Killing - Nicolas Saade Nakhle (Lebanon)
www.youtube.com/watch?v=evukTvhwCS4

بَر علیه کُشتار - نیکولا سَعادة النخلة (لُبنان)
Against Killing - Nicolas Saade Nakhle (Lebanon)

Against Killing
بَر علیه کُشتار
We have to find a way other than killing

باید راهی بجز کُشتنِ یکدیگر پیدا نمائیم
We can discuss and agree, as we have brain
توانائی گفتگو و توافق را با یاریِ خِرَد، داریم
We must find a way other than killing

باید راهی بجُز کُشتن یکدیگر پیدا نمائیم
You don't have to kill me, and neither do I

تو لازم نیست من را بکُشی، و من هم لازم نیست تو را بکُشم
Whatever the reason, we can find solution
به هر دلیلی، می توانیم راهِ حَلیّ بیابیم
The universe is vast and fits all
جهان آنقدر بُزرگ است که همگی می توانیم در آن جای بگیریم
Animals kill to eat

حیوانات برای خوردن می‌کُشند
Animals kill to survive

حیوانات برای بقاء می کُشند

Animals kill to eat

حیوانات برای خوردن می‌کُشند

Animals kill to survive

حیوانات برای زنده ماندن می‌کُشند
We kill not to eat


ما برای خوردن، نمی‌کُشیم

And we can survive without killing

و می‌توانیم بدون کُشتن زنده بمانیم

In the name of freedom, we kill

به نامِ آزادی، می‌کُشیم
In the name of democracy, we kill

به نامِ دموکراسی، می‌کُشیم
In the name of justice, we kill

به نامِ عدالت، می‌کُشیم
Wake up people of the world!

مَردم جهان، بیدار شوید

In the name of honor, we kill

به نام شرافت، می‌کُشیم
In the name of love, we kill

به نامِ عشق، می‌کُشیم
In the name of hunger, we kill

به نامِ گُرسنگی، می‌کُشیم
Wake up people of the world!

مردم جهان، بیدار شوید

Out of hatred and oppression, we kill

از رویِ نِفرت و سَرکوب، می‌کُشیم

Out of injustice and poverty, we kill

از رویِ بی‌عدالتی و فقر، می‌کُشیم

In the name of regimes, we kill

به نامِ دولت‌ها، می‌کُشیم
Wake up people of the world!

مردم جهان، بیدار شوید


In the name of business, we kill


به نامِ تجارتِ (اسلحه)، می‌کُشیم

For power and dominance, we kill

برای إقتدار و سُلطه، می‌کُشیم
In the name of religions and human rights

به نامِ اَدیان و حقوقِِ بَشر، می کُشیم
In the name of God, we kill, we kill
به نام خُدا، می‌کُشیم
Animals kill to eat, and they surely not to be blamed

حیوانات برای خوردن می‌کُشند، و آن‌ها قَطعَن مُقصّر نیستند

It's a shame for us to kill, let us live in peace

برای ما شرم آور است که بکُشیم، بگذارید در صُلح و آرامش زندگی کُنیم

Animals kill to eat, and they surely not to be blamed

حیوانات برای خوردن می‌کُشند، و آن‌ها قطعَن مُقصر نیستند
It's a shame for us to kill, let us live in peace

برای ما شرم آور است که بکُشیم، بگذارید در صُلح و آرامش زندگی کُنیم

حرف‌های درگوشی مجموعه‌ای آنارکوفمینیستی در حال ترجمه است. هر بحش ترجمه‌شده به شکل جدا و به همچنین در یک فایل پی‌دی‌اف در اختیار خوانندگان گذاشته خواهد شد. با ترجمه هر بخش تازه تا پایان پروژه ترجمه، این پست و فایل اصلی مجموعه بروز خواهد شد.

https://asranarshism.com/fa/1403/10/18/quiet-rumours-anarchofeminism-translation-fa/

منبع:‌ https://immerautonom.noblogs.org/resources/suggested-readings/

* بروز شده: ۱۹ بهمن ۱۴۰۳


حرف‌های درگوشی - مجموعه‌ای آنارکوفمینیستی
* دیباچه
* پیشگفتار
* حرف‌های درگوشی - مقدمه‌ای بر این مجموعه
* صفر. چرا آنارکوفمینیسم؟
* یک. آنارکوفمینیسم: دو بیانیه

#آنارشیسم
#آنارکوفمینیسم
#فمینیسم
#ترجمه

@asranarshism