Anarcho_Ai
Lyrics: Anarcho_G
Genre: Expérimental
@ritm_anarchy


شکست در غبار شب
طلوع خشم حق‌طلب
به شعله بند را بسوز
به مرگشان بشو سبب

نمانده ترس در جگر، شود اگر
دروغ و ظلم، در گذر،
شود به سر
جهان شود چُنین دگر،
به این خبر:
_دهد ثمر!
که رنجمان دهد ثمر!_

عیان شده هرآن‌چه راز
سکوت شب نمانده باز
غزل بساز و بی‌نیاز
شرر بزن
بخوان به ساز:

_نمانده ترس در جگر، شود اگر
دروغ و ظلم، در گذر،
شود به سر
جهان شود چُنین دگر،
به این خبر:
_دهد ثمر!
که رنجمان دهد ثمر!_ _

ز «فضلِ شیخ»، جنون رسد!
بهار نو ز خون رسد!
به ظلمت و به رزم شب
طنین چُنین فزون رسد:

_نمانده ترس در جگر، شود اگر
دروغ و ظلم در گذر،هن
شود به سر
جهان شود چُنین دگر،
شود خبر:
_که رنجمان دهد ثمر!،
دهد ثمر!_ _

شکسته شد حصار شب
طلوع خشم این طلب
که بند بر دو دستمان
به مرگ شیخ شد سبب



...
پ.ن: در تمام دوران زندگی‌ام، برایم، نماد حقیقی روحانیت شیعه، شیخ فضل‌الله نوری بوده است و بس...

گزارش امروز ۲۹ام بهمن ماه،


تجمعات و تحصن دانشجویی در دانشگاه تهران در محکومیت قتل هم دانشگاهی شان، و همچنین سرکوب حراست و لباس شخصی ها و محدودیت ها برای شورای صنفی، امروز ادامه یافتند.

دانشجویان دانشگاه های علامه،بهشتی و آزاد در مطالب و بیانیه هایی جداگانه بر همبستگی با دانشجویان دانشگاه تهران تاکید کردند.

کارگران نساجی امروز را نیز مانند روز های قبل در اعتصاب به سر بردند.

و تجمعات و اعتراضات پرستاران نیز دنبال شد‌.

بازنشستگان نیز تجمع و با دانشجویان اعلام همبستگی نمودند.

بر طبق رصد بازار نفت،صادرات نفت ایران در دور جدید به نصف میزان شش ماه گذشته رسیده است.

جمهوری اسلامی در تلاش برای سرکوب و مدیریت اعتراضات است.

🔰بیانیه شورای صنفی دانشگاه شهید بهشتی درخصوص قتل امیرمحمد خالقی

با نهایت تأسف و اندوه، شورای صنفی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی، حادثه تلخ و ناگوار قتل جناب آقای امیرمحمد خالقی، دانشجوی گرانقدر دانشگاه تهران، را که در نتیجه حمله وحشیانه سارقان مسلح به وقوع پیوست، به شدت محکوم می‌نماید.

این واقعه ناگوار که جان یک دانشجوی جوان و آینده‌دار را در محله‌ای نزدیک به کوی دانشگاه تهران گرفت، نشانه‌ای آشکار از وخامت شرایط انتظامی و امنیتی در اطراف محیط‌های دانشگاهی و افزایش تهدیدات جانی علیه دانشجویان است. چگونه است که دانشجویی در مسیر بازگشت به خوابگاه خود، که باید محیطی امن و مطمئن باشد، قربانی خشونت و ناامنی می‌شود؟

ما ضمن ابراز همدردی صمیمانه با خانواده، دوستان و هم‌دانشگاهیان این عزیز از دست‌رفته، خواستار رسیدگی فوری، دقیق و قاطع مراجع ذی‌صلاح به این جنایت دلخراش هستیم. بی‌تردید، امنیت جانی دانشجویان، که سرمایه‌های علمی و انسانی این کشور محسوب می‌شوند، بایستی از اولویت‌های اصلی مسئولان باشد و عدم برخورد قاطع با چنین حوادثی می‌تواند زمینه‌ساز افزایش ناامنی و تکرار حوادث مشابه گردد.

در سال‌های اخیر، شاهد آن بوده‌ایم که بخش عمده‌ای از تمرکز حراست دانشگاه‌ها معطوف به نظارت بر فعالیت‌های روزمره دانشجویی بوده است، در حالی که انتظار می‌رود تأمین امنیت و آرامش دانشجویان در اولویت قرار گیرد. در شرایطی که این نوع تهدیدهای جدی جان دانشجویان را به خطر می‌اندازد، اقدامات پیشگیرانه و هماهنگی مؤثر با نهادهای مربوطه می‌توانست از وقوع چنین حادثه ناگواری جلوگیری کند. این واقعه تلخ بار دیگر ضرورت بازنگری در سیاست‌های تأمین امنیت دانشگاه‌ها را یادآور می‌شود.

همچنین ما به صراحت اعلام می‌کنیم برخورد‌های قهری با اعتراض و مطالبه‌ی به‌حق دانشجویان راه حل این بحران نیست، و مسئولین باید با درک درست از وضعیت، مسئولیت‌پذیری خود را نشان داده و صدای دانشجویان را بشنوند. حفظ امنیت دانشگاه و دانشجویان تنها از طریق گفتگو، تعامل سازنده و پذیرش مطالبات برحق دانشجویان ممکن خواهد بود.

شورای صنفی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی از مسئولان انتظامی و قضایی کشور مطالبه دارد که در اسرع وقت نسبت به شناسایی و مجازات عاملان این حادثه اقدام نموده و تدابیر ویژه‌ای جهت تأمین امنیت دانشجویان در محیط‌های دانشگاهی و پیرامونی آن‌ها اتخاذ کنند. همچنین، از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری انتظار می‌رود که پیگیری‌های لازم را جهت ایجاد بسترهای ایمن برای دانشجویان در دستور کار قرار دهد.

ما بر این باوریم که ایجاد فضای امن برای دانشجویان تنها با همیاری و مسئولیت‌پذیری نهادهای اجرایی، انتظامی و دانشگاهی ممکن خواهد بود و در این مسیر، آماده هرگونه همکاری برای ارتقای امنیت جامعه دانشگاهی هست


دانشجویان متحد

تعداد بازداشت‌شدگان اعتراضات دهدشت در حال افزایش بوده و هویت آن‌ها مشخص می‌شود.

یکی از این بازداشت‌شدگان شهرام نورانیان است که ماموران با خشونت و شلیک گلوله به خودروی‌اش، او را بازداشت کرده‌اند.

شهروندان بازداشت‌شده در اعتراضات اخیر دهدشت همچنان در حال افزایش است.
تاکنون هویت ۱۲ نفر از بازداشت‌شدگان توسط منابع محلی تأیید شده است.
هویت این افراد به شرح زیر است:
عاطفه طاهرنیا
امیرحسین جعفری (۱۷ ساله)
کامران بوذری (۱۶ ساله)
جابر فروغی
پوریا براتی
حسین پریسایی
علیرضا پریسایی
حمید پریسایی
احمد نورمحمدی
شهرام نورانیان
شهریار حشمت‌نسب
رضا یگانه

تعدادی از این معترضان به بازداشتگاه‌های اطلاعات سپاه دهدشت منتقل شده‌اند، در حالی که برخی دیگر به یاسوج انتقال یافته‌اند.

عاطفه طاهرنیا که پیش‌تر در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، بازداشت شده بود، همراه با امیرحسین جعفری، کامران بوذری، جابر فروغی، پوریا براتی در روز سه‌شنبه ۲۳ بهمن‌ماه توسط نیروهای ااطلاعاتی دستگیر شدند. همچنین، حسین پریسایی در روز پنجشنبه ۲۵ بهمن‌ماه بازداشت شد.

جنگ و صلح میان ابرقدرت‌ها همیشه در راستای حفظ منافع امپریالیستی‌شان بوده است. انچه که در مذاکرات آمریکا و روسیه بدون حضور نماینده‌ای از اوکراین صورت گرفت نشانه‌ای آشکار از سلطه و اقتدار ابرقدرت‌ها بر دیگر دولت‌ها و مردم است .که دلیل ان رادر ماهیت دولت باید دانست که سلطه‌ی قدرت‌ بزرگ‌تر بر دیگر کشورها و جوامع تحت حاکمیت‌شان بنا می شود .

ابر قدرت ها همان معامله‌گران شرق و غرب، جهان انسانی را به هرج‌ومرج کشانده‌اند. جنگ‌های این دولت‌ها از برای پیشبرد منافع قدرت‌مداران است، و قربانیان آن ما مردم هستیم . آنچه برای دولت‌ها اهمیت دارد، نه عدالت است و نه آزادی، بلکه حفظ سیستم سرمایه‌داری، قدرت و سلطه‌ی آنان بر جهان.
از دیدگاه ما آنارشیست‌ها، ساختار دولت همواره منشأ بی‌عدالتی، نابرابری، سرکوب، فساد و در نهایت جنگ بوده و خواهد بود.

گزارش ۳۰ ام بهمن،

امروز دانشگاه علامه به اعتراضات دانشجویی پیوست.

آن ها ضمن برگزاری تجمعی،در اصل و اساس سیاست های نظام جمهوری اسلامی را عامل فقر دانسته،و نه یک فرد را، بلکه فقر و فساد را عامل کشته شدن این دانشجو نوزده ساله معرفی کردند.

این تجمع با سرکوب حراست دانشگاه مواجه شد.


اعتراضات بازنشستگان همانند روز های پیشین امروز هم دنبال شد.

کارگران مخابراتی نیز در کنار سایر کارگران، به اعتراضات معیشتی سیاسی پیوستند.

🔴  بیانیه انجمن آرمان دانشجویان علم و صنعت در حمایت از دانشجویان دانشگاه تهران

⚫️  خبر قتل دلخراش «امیرمحمد خالقی»، دانشجویی نوزده ساله، بر اثر حمله‌ی زورگیران در محدوده‌ی خوابگاه دانشگاه، جامعه‌ی دانشگاهی را در بهت و ماتم فرو برد، ضمن عرض تسلیت به خانواده، دوستان و هم‌دانشگاهیان آن مرحوم، انجمن آرمان دانشجویان علم و صنعت با اندوهی عمیق و خشمی فراوان این جنایت هولناک و غم‌انگیز را قویاً محکوم می‌کند.

🔸سال‌هاست که نسبت به افزایش ناامنی، زورگیری و سرقت در اطراف خوابگاه‌ها و محوطه‌های دانشگاهی هشدار داده‌ شده بود؛ اما اقدام مؤثری از سوی نهادهای ذی‌ربط صورت نگرفت. این مسأله نشان دهنده اولویت نداشتن امنیت دانشجوست. در حالی که در موضوعات فرعی دیگر، شاهد سخت‌گیری‌ها و نظارت‌های فراوان هستیم. نصب دوربین‌های پیشرفته با هزینه‌های هنگفت داخل دانشگاه، صرفا برای رصد دانشجویان، نمونه بارز این موضوع است.

🔸نکته قابل توجه دیگر این است که، این حادثه بار دیگه نشان داد که دانشجویان، حتی در محیط‌های دانشجویی، امنیتی در برابر نیروهای لباس شخصی ندارند. این موضوع همواره در گذشته نیز تکرار شده است. فاجعه‌ی ۱۸ تیر ۷۸ به دلیل ورود غیرقانونی و غیراخلاقی نیروهای لباس‌شخصی به داخل محوطه‌ی کوی دانشگاه شروع شده بود که باعث وجود آن رخداد دردناک شد. در جنبش مهسا نیز ما شاهد دخالت این نیرو ها در سرکوب اعتراض به‌حق دانشجویان بودیم؛ و هیچ‌کس با هیچ دلیل و توجیهی نمی‌تواند این حق بدیهی را از دانشجویان بگیرد.

🔸ما ضمن محکومیت شدید این رفتارهای غیرقانونی و غیرانسانی، تأکید می‌کنیم که دانشگاه باید فضایی امن برای طرح و پیگیری مطالبات برحق دانشجویان و اعتراض نسبت به بی‌مسئولیتی‌ها باشد نه عرصه‌ای برای ارعاب و اختناق. بدیهی است که هرگونه تداوم این رویکرد خصمانه، تنها خشم و ناامیدی را در بدنه‌ی دانشجویی افزایش می‌دهد.

🔸ما قاطعانه اعلام می‌کنیم که دانشگاه، حیاط خلوت نیروهای لباس شخصی نیست. دانشگاه، فضایی امن برای تحصیل، پژوهش و طرح مطالبات برحق دانشجویان است. تداوم این رویکرد خصمانه و امنیتی، جز افزایش خشم و ناامیدی در میان دانشجویان، نتیجه‌ای نخواهد داشت.

🔻اعتراض حق بدیهی هر فردی است و حل این مسئله در گرو رفع نگرانی‌هاست. دانشجویان، اساتید و فعالان دانشجویی صدای اعتراض خود را به گوش جامعه می‌رسانند و از پای نخواهند نشست تا امنیت و عدالت برای همه تأمین شود. ما نیز از حق دانشجویان برای اعتراض حمایت می‌کنیم

Anarcho_Ai
Lyrics
Genre: Opera
@ritm_anarchy



به افغان فغان بسست نابکاران
آغاز عصرست
عصر ما
تا که شهرِ خسته خنده ببیند بر لب
به دستش بچیند هر دم
میوۀ کار

روبه‌رویتان
رهبران
تا روزِ پرشورِ شورا
ایستاده‌ایم سراسر
اگرچه برابر
آهن و آهک و آه

اگرچه برابر
خون برادر

نهایت
آغاز عصرست
عصر ما
عصر بی سرور بیاید
بپاید
به حکممان
به مشت ما



دریافتی

⭕️بیانیه شورای صنفی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی در خصوص قتل امیرمحمد خالقی

«آزادی‌ام به‌طور تفکیک‌ناپذیر وابسته به آزادی همهٔ مردمان است.»
-ژان پل سارتر

    دانشگاه به مثابه نمونه‌ای تشریح شده از جامعهٔ حال حاضر است. تمامی سیاست‌ها، موازین و مفاهیم تعریف شده در جامعه، عاقبت از سوی قدرت حاکم در دانشگاه و نهادهای آن قابل مشاهده است. اگر ابژه‌ای در محیط بیرون در نوع زندگی آدمی اثرگذار باشد، بی‌شک کورسوهای مدنیت خود را در فضای آکادمیک دانشگاه بازسازی می‌کند.

    مفهوم امنیت در عصر مدرن برخلاف شرایط حال حاضر، از عمیق‌ترین نیاز‌های بشری بوده و حیات دانشجویی تنها به زیست دانشجویان در داخل محیط فیزیکی دانشگاه، خوابگاه و دیگر اماکن خلاصه نمی‌شود. رخداد شب ۲۴ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ و قتل امیرمحمد خالقی درمیان، تایید مستحکمی بر انحطاط امنیت در جامعه می‌باشد که این‌بار گریبان‌گیر خانواده دانشجویی ایران شده است. مطابق خیل گزارش‌های واصله از شرایط حاکم در دانشگاه‌های ایران می‌توان اذعان نمود که جان دانشجو هیچ‌گاه برای مسئولین وقت در اولویت نبوده و نیست؛ از امیرمهدیِ دانشگاه خواجه نصیر که در نتیجهٔ اهمال‌کاری مسئولین این دانشگاه در حوزهٔ اورژانس جان خود را از دست داد تا امیرمحمدِ دانشگاه تهران که در راستای فقدان امنیت همچون گلی در خیابان‌های پایتخت پرپر شد و قتل وی از سوی مسئولین بی‌پاسخ ماند!

    شورای صنفی دانشجویان دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی ضمن اعلام هم‌دردی با پیکرهٔ دانشجویی دانشگاه تهران، حمایت اکمل خود را از اعتراضات دانشجویان این دانشگاه اعلام کرده و در راستای نفی ورود نیروهای امنیتی مسلح به محیط ضد توحش دانشگاه‌ها، مطابق نص صریح قانون، این اقدام را محکوم و به مثابه لگدمال کردن تمدن فضای آکادمیک و امحا حقوق دانشجویان طلقی می‌کند؛ اعمال فضای خفقان در مقابله با اعتراض دانشجویان نتیجه‌ای جز افزودن خشم جامعه دانشجویی و غیردانشجویی در پی نخواهد داشت.

    شایسته‌سالاری، مبدل به واژهٔ ناآشنایی گردیده که سال‌هاست در انتصاب مسئولین دانشگاه و محیط آکادمیک آن نادیده گرفته می‌شود. تأمین امنیت، رفاه و حفظ آرامش این محیط اجتماعی فدای ایدئولوژی مفلوک نهادهای وابسته در دانشگاه شده است و مسائل پوشش دانشجویان و تلاش در اجرا تفکیک جنسیتی گسترده در فضای دانشگاه، این روزها تنها اولویت موجود می‌باشد.

     زخم بر گردهٔ مطالبات دانشجویی زمانی به عمق خود می‌رسد که تمامی اعتراضات صنفی دانشجویان با برچسب فعالیت سیاسی توسط نهادهای امنیتی به بیراهه کشیده می‌شود؛ مصادف با زمانی که قصور مسئولین در هیاهوی ایستادگی دانشجو جهت بازپس‌گیری حقوق اولیهٔ تضییع شده خود، نادیده گرفته می‌شود.

بیانیه‌ی شوراهای صنفی علامه



“سایه ی وحشت بر فراز دانشگاه؛ خون مردم بر سنگفرش ناکارآمدی‌ها”

🟥 خبر ناگوار قتل امیرمحمد خالقی دانشجوی نوزده‌ساله، باری دیگر داغی بر دل‌های خونین‌مان نهاد که تحت سلطه ساختار سیاسی ناتوان و ناکارآمد، در وحشت و ناامنی، قربانی استبداد می‌شویم.

⬜️ امیرمحمد خالقی، دانشجوی نوزده ساله‌ایست که مورد حمله‌ی سارقان مسلح قرار گرفت و در پی درگیری با آنها با دو ضربه ی چاقو به قتل رسید.

🟥 خبر قتل این دانشجو هر وجدان بیداری را به فکر فرو می‌برد؛ قتلی که نه حاصل اتفاقی غیرمنتظره و اجتناب‌ناپذیر، بلکه ثمره‌ی بی‌توجهی به خطری بود که دانشجویان مدت‌هاست آن را فریاد می زنند: (فقدان امنیت)

⬜️ در سال‌های گذشته شاهد حوادث متعدد این‌چنینی از قبیل سرقت و زورگیری در اطراف محیط‌های دانشگاهی بوده‌ایم و دانشگاه‌های ایران به مانند تمام جامعه درگیر نا‌امنی هستند.

🟥 به واسطه همین ناامنی‌ها یک دانشجو کشته شد؛ اما قاتلان او فقط سارقان خیابانی نبودند؛ قاتل او سیستمی است که امنیت را قربانی بی‌کفایتی و ناکارآمدی خود کرده است و به جای تامین امنیت، با تمام قوا در پی سرکوب جامعه‌ی مدنی است.

⬜️ امنیت در این کشور خیلی وقت است معنای دیگری پیدا کرده و به ابزار و بهانه‌ای برای سرکوب و خفقان تبدیل شده است. برای نمونه وقوع این فاجعه، درست در همان روزی رخ داد که  ماموران امنیتی در آن منطقه حضور داشتند تا مانع از اعتراضاتی شوند که در سالگرد حصر رهبران جنبش سبز درحال وقوع بود.

🟥 نهاد های انتظامی که به ظاهر، مسئول حفظ امنیت هستند مدت هاست که از کارکرد اصلی خود فاصله گرفته و به ابزاری برای سرکوب جامعه تبدیل شده اند.

⬜️ قتل یک دانشجو تنها یک حادثه‌ی تلخ نیست بلکه مظهر شکست و ناکارآمدی سیستمی است که تنها اولویتش بقا است.

🟥 در برابر این جنایت به کجا می توان شکایت کرد زمانی که در پی اعتراض دانشجویان، ماموران امنیتی در اقدامی غیرقانونی وارد دانشگاه می‌شوند و به ضرب و شتم و سرکوب دانشگاه و دانشجو می‌پردازند.

⬜️ بحث ما تغییر فلان مسئول یا نصب دوربین یا ایجاد کیوسک پلیس نیست ؛ صحبت ما ساختار سیاسی‌‌ای است که خود عامل ایجاد ناامنی است.

🟥 امیرمحمد خالقی نماد همه‌ی ما بود، همه‌ی مایی که زیرسایه این ناکارآمدی نفس می‌کشیم و هرروز قربانی ناتوانی، فساد و بی‌مسئولیتی می‌شویم.

⬜️ اما ما در برابر این ظلم و ستم سکوت نمی‌کنیم و اجازه نخواهیم داد این جنایت در سکوت دفن شود. خواست ما پایان این چرخه ی ظالمانه و سیکل معیوب است، ما دیگر نمی‌خواهیم تاوان ناتوانی شما را پس دهیم.

کوتاه سخن آنکه: دیگر، جان دادن به دست شما کافی ست.

#freepalestine #stopoccupation #genocideingaza
A very serious and life-critical dialogue between a father – the Palestinian journalist “Anas al-Sharif,” living in the Gaza Strip – and his daughter; addressing global public opinion, including Donald Trump and Benjamin Netanyahu: We Will Not Leave Palestine!
"THE INEVITABLE GROWTH"
Suppose, in your belief, I have fallen to the ground,
And my young branches are wounded by the blows of your axes.
But what will you do with my roots?
Suppose you are sitting on this rooftop, lying in ambush for a bird,
And you declare flying forbidden.
But what will you do with the chicks resting in the nest?
Suppose the wandering night wind
Passes by with the wild roar of drunken cries.
But what will you do with the bright, song-filled morning?
Suppose you strike,
Suppose you cut,
Suppose you kill.
But what will you do with the inevitable sprouting of the bud?
Poem by Shahriar Dadvar / Sweden - January 1990
Translated to English by Hasse-Nima Golkar.
####
Father: (My) daughter!
Daughter: Yes!
F: Trump says he wants to force us out of Gaza. Do you want to leave Gaza?
D: No, I want to stay in Gaza
F: You want to stay here?
D: Yes
F: Why?
D: Because I love Gaza
F: Do you love Gaza?
D: Yes
F: So you don’t want to leave?
D: No
F: Alright, I want to take you to Qatar
D: Not to Qatar either
F: To Jordan then
D: No
F: To Egypt
D: No
F: To … To Turkey
D: No
F: To which country then?
D: I want to stay in this country
F: You want to stay here in Gaza?
D: Yes
F: So you’re not leaving?
D: Yes, I’m not leaving at all
F: You’re absolutely not leaving?
D: Yes
F: Not at all? Then tell them “We’re not leaving”
D: We’re not leaving!
F: We’re stay steadfastly here. My soul!
@AnasAlSharif0 / February 13, 2025
www.youtube.com/watch?v=0FnhSw1BxLw

#freepalestine #stopoccupation #genocideingaza
دیالوگی بسیار جدّی و حیاتی ما بین پدر– خبرنِگار فلسطینی «أنَس الشَریف» ساکن نوارِ غَزّه – و دُخترش؛ خطاب به اَفکار همگانی جهان از جمله دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو: ما فلسطین را تَرک نمی کُنیم!
رویشِ ناگُزیر
گیرم که در باوَرتان، به خاک نشسته ام
و شاخه های جَوانم از ضَربه های تَبرهاتان، زَخمدار است
با ریشه چه می کُنید ؟
گیرم که برَ سَرِ این بام، بِنشسته در کمینِ پَرنده ای
پرواز را علامت ممنوع می زنید
با جوجه های نشسته در آشیانه چه می کنید ؟
گیرم که بادِ هَرزه ی شَبگرد
با های و هوی نَعره ی مَستانه دَر گُذر باشد
با صبحِ روشنِ پُر ترانه چه می کنید ؟
گیرم که می زَنید
گیرم که می بُرید
گیرم که می کُشید
با رویشِ ناگُزیرِ جوانه چه می کُنید ؟
شعر از شهریار دادوَر / سوئد - ژانویه ۱۹۹۰
####
پدر: دُخترم
دختر: بَله
پدر: ترامپ می خواهد ما را به زور از غزّه اِخراج کُند
آیا حاضر هستی که غزه را تَرک بکنُی؟
دختر: نَخیر - می خواهم در غزه بمانم!
پدر: پس تو می خواهی در همین جا بمانی؟
دختر: بله
پدر: چرا؟
دختر: برای اینکه عاشقِ غزه هستم
پدر: عاشق غزه هستی؟
دختر: بله
پدر: بنابر این، نمی خواهی غزه را تَرک بکنی؟
دختر: نَخیر
پدر: بسیار خوب، پس با هم به « قَطر» می رویم
دختر: نََه، به قطر نمی خواهم بِروَم
پدر: به « اُردُن » چطور؟
دختر: نََه
پدر: بِه « مِصر»؟
دختر: نَه
پدر: بَه تورکیّه؟
دختر: نَه
پدر: پس به هر کشور دیگری؟
دختر: من می خواهم در همین سرزمین بمانم
پدر: پس تو می خواهی همین جا در غزه بمانی؟
دختر: بله
پدر: پس نمی خواهی غزه را ترَک بکُنی؟
دختر: دّرست است، من اَصلَن نمی خواهم (اینجا را) ترک بکُنم
پدر: تو مُطلقَن نمی خواهی (اینجا را) ترک بکنی؟
دختر: بله، دُرست است
پدر: اَصلَن؟ پس به آنان بگو: «ما نمی خواهیم این جا را ترک بکنیم!»
دختر: ما اینجا را ترک نمی کنیم!
پدر: ما ثابت قدم هستیم و در همین جا ماندگار خواهیم بود
دختر: دُرست می گوئی
پدر: ای جانم!
برگردان به زبان فارسی: هاسّه نیما گُلکار/ بهمن ماه ۱۴۰۳
Translated to Persian by Hasse-Nima Golkar / February 2025
www.youtube.com/watch?v=0FnhSw1BxLw

گزارش امروز ۱ام اسفند ماه،

دانشجویان دانشگاه علم و صنعت امروز با انتشار بیانیه ای با دانشجویان سایر دانشگاه ها و به ویژه دانشگاه تهران اعلام همبستگی کردند.

دانشجویان دانشگاه هنر اصفهان نیز به اعتراضات پیوستند.

اعتراضات کارگری و صنفی در سراسر کشور و در بین اصناف مختلف در جریان است.

همراهان و هم‌قطاران گرامی،

اینجا جایی برای گفت‌وگو، تفکر و نقد است. اگر سؤالی درباره‌ی آنارشیسم، ایده‌های آنارشیستی یا موضوعاتی مرتبط با فلسفه، علوم سیاسی و اجتماعی در ذهن دارید، یا اگر نقدی به این دیدگاه‌ها وارد می‌دانید، این جمع برای شماست.

پرسش‌های شما شنیده می‌شوند، و به بحث و بررسی گذاشته خواهند شد.

هدف ما در وهله‌ی نخست، در اینجا فضایی برای تحلیل، به چالش کشیدن مفاهیم و بررسی اشکال مختلف تفکر و پدیده ها است.

بر این باوریم که پرسش‌گری، نقد و نشر دانش، راه را برای درک متقابل و گامی به‌سوی زیستنی آزادانه‌تر هموار می‌کنند.



با احترام و سپاس،

فدراسیون عصر آنارشیسم


https://www.tg-me.com/anegofromworldgap

Friends and Comrades,


This is a space for dialogue, critical inquiry, and open discussion. If you have questions about anarchism, anarchist thought, or topics related to philosophy, political science, and social sciences—or if you wish to offer a critique of these ideas—this is the platform for you.


Your questions will be acknowledged, examined, and thoughtfully discussed.
Our primary objective is not merely to defend anarchist principles, but to foster an environment where ideas can be analyzed, challenged, and explored in depth. We are committed to intellectual engagement rather than ideological promotion, believing that genuine dialogue, critical questioning, and the dissemination of knowledge are essential in paving the way for deeper understanding and a freer way Ana attitude for living.



Best respects and solidarity,

The Federation of Anarchism Era



https://www.tg-me.com/anegofromworldgap

Anarcho_Ai
Lyrics: Anarcho_G
Genre: Expérimental
@ritm_anarchy


کارش را نفروخت
گفتند سوسیالیست شد

هرشنبه‌ها که مُرد در دستِ دار اقتدار تفنگِ زنگ‌زده‌ بر دوشش گرفت
گفتند آنارشیست شد

نه مریدِ ایده‌ شد
نه حقیقت و سرمایه و هرآنچه نیک
گفتند ایگوئیست شد

گرچه حرف تازه‌ای نبود
گرچه حرف تازه‌ای نشد
بر طبیعت انسان بود
بر طبیعت انسان زیست
بر طبیعت انسان مرد

از روزی که چشم گشودم تا به الان، همواره افغانستان زمین‌بازی و صحنۀ تنش‌های دولت‌ها با هم بوده است. مهاجران افغان نیز، بیش از آن که گمانش برود، همواره در جنگ دائمی سیاست‌های منطقه‌ای مواجه بوده‌اند. سمبل شرارت‌های علیه مهاجرین افغان نیز، سیاست‌ها و برنامه‌های جمهوری اسلامی است. این مهاجران هیچ‌گونه اقدام منفی انجام نداده‌اند و در واقع، جمهوری اسلامی با سوءاستفاده از شرایط آن‌ها، منافع خود را تأمین کرده است.

مهاجران افغان در ایران همواره به‌عنوان نیروی کار ارزان و در بسیاری از موارد بدون حقوق و مزایای حداقلی، در بخش‌های مختلف اقتصادی مشغول به کار بودند. این وضعیت به‌ویژه در صنایع ساختمانی، کشاورزی و خدمات مشهود آن‌چنان مشهود بود که واژۀ افغان تبدیل به همسانواژۀ کارگر ارزان شده بود. جمهوری اسلامی با بهره‌برداری از این نیروی کار شبه‌رایگان، هزینه‌های تولید را کاهش داده و در عین حال، از حقوق اولیۀ این افراد چشم‌پوشی می‌کرد و می‌کند.

گزارش‌های متعددی از بدرفتاری با مهاجران افغان در ایران منتشر شده است. به‌عنوان مثال ویدئوهای فراوانی از ضرب و شتم مهاجرین افغان توسط پلیس ایران درز کرده که واکنش‌های گسترده‌ای را برانگیخت. عمومیت جامعه در آن لحظات خواستند که حاکمیت به خشونت علیه مهاجران افغان پایان دهد.

در سال‌های اخیر، جمهوری اسلامی با تشدید سیاست‌های مهاجرستیزانه، اقدام به اخراج اجباری مهاجران افغان کرده است. این اخراج‌ها بدون توجه به وضعیت حقوقی و انسانی مهاجران انجام می‌شود و بسیاری از آن‌ها را در معرض خطرات جدی قرار می‌دهد. همچنین گزارش‌های متعدد از یورش پلیس ایران به خانه‌های مهاجران افغان که نشان‌دهنده تشدید فشارها بر این گروه است.

جمهوری اسلامی در موارد متعددی، از سرگردانی و فقر مهاجران افغان به‌عنوان نیروی نظامی در منازعات منطقه‌ای استفاده کرده است. به‌عنوان مثال، در جنگ سوریه، برخی از مهاجران افغان به‌عنوان نیروی نظامی در کنار نیروهای ایرانی به کار گرفته شدند. این اقدام نه تنها نقض حقوق بشر است، بلکه جان و امنیت مهاجران را به خطر می‌اندازد.

مهاجران افغان در ایران با تبعیض‌های اجتماعی و محدودیت‌های قانونی مواجه هستند که دسترسی آن‌ها به خدمات بهداشتی، آموزشی و اجتماعی را محدود می‌کند. این محدودیت‌ها باعث می‌شود که مهاجران افغان در شرایطی سخت و بدون حمایت‌های لازم زندگی کنند.

در نتیجه، مهاجران افغان هیچ‌گونه اقدام منفی انجام نداده‌اند و در واقع، جمهوری اسلامی با سوءاستفاده از شرایط آن‌ها، منافع خود را تأمین کرده است. این سیاست‌ها نه تنها نقض حقوق اولیۀ انسانی است، بلکه به تشدید مشکلات اجتماعی و اقتصادی در ایران نیز منجر خواهد شد.



نازگل