Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
"قطع امید کردی؟!
صبح پا شدی نگاه کردی؟
به آسمون نگاه کردی؟
دم صبح طلوع آفتابو نمیخوای ببینی؟
سرخ و زرد آفتاب رو موقع غروب،
دیگه نمیخوای ببینی؟
ماهو دیدی؟
نمیخوای ستارهها رو ببینی؟
شب مهتاب،اون قرص کامل ماه،
دیگه نمیخوای ببینی؟
چشماتو میخوای ببندی؟
از مزهی یه گیلاس،میخوای بگذری؟
نگذر!
من رفیقتم میگم نگذر..."
@baycot💠
#عباس_کيارستمى
طعم گیلاس
صبح پا شدی نگاه کردی؟
به آسمون نگاه کردی؟
دم صبح طلوع آفتابو نمیخوای ببینی؟
سرخ و زرد آفتاب رو موقع غروب،
دیگه نمیخوای ببینی؟
ماهو دیدی؟
نمیخوای ستارهها رو ببینی؟
شب مهتاب،اون قرص کامل ماه،
دیگه نمیخوای ببینی؟
چشماتو میخوای ببندی؟
از مزهی یه گیلاس،میخوای بگذری؟
نگذر!
من رفیقتم میگم نگذر..."
@baycot
#عباس_کيارستمى
طعم گیلاس
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
+قرار ما این بود تو قول دادی
-قرار چیه وضع عوض شده
+قرار اون چیزیه که اگه وضع هم عوض شد پاش وایسی..
@baycot💠
📽 کنعان
-قرار چیه وضع عوض شده
+قرار اون چیزیه که اگه وضع هم عوض شد پاش وایسی..
@baycot
📽 کنعان
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
سوگیری شناختی
وقتی فردی باور داره که تنهاست و دوستداشتنی نیست، این باور منجر به نوعی «سوگیری شناختی» به نام «سوگیری تأییدی» میشه. در این سوگیری، مغز بهطور ناخودآگاه به دنبال شواهدی میگرده که این باور منفی رو تأیید کنه.
این سوگیری باعث میشه فرد به اطلاعات منفی بیشتر توجه کنه و نشانههای طرد یا بیتوجهی رو بهعنوان تأییدی بر بیارزشی خودش تفسیر کنه، در حالی که شواهد مثبت، مثل ابراز محبت یا توجه، نادیده گرفته یا کماهمیت تلقی میشه. این توجه انتخابی به اطلاعات منفی باعث تقویت باورهای ناکارآمد میشه و چرخهای از خودتأییدی منفی رو شکل میده.
با تداوم این فرایند، فرد بهطور فزایندهای در تفسیرهای منفی خودش از محیط پیرامون غرق میشه، که میتونه در نهایت منجر به تشدید اضطراب، افسردگی، و احساس انزوای اجتماعی بشه. در واقع، این سوگیری شناختی نهتنها باورهای نادرست رو تقویت میکنه، بلکه سلامت روان فرد رو هم بهطور جدی تحت تأثیر قرار میده. بهتره که ریشه این باور مورد بررسی قرار بگیره تا به مرور منجر به ایجاد این سوگیری و در نهایت منجر به تقویت این باور نشه.
@baycot💠
وقتی فردی باور داره که تنهاست و دوستداشتنی نیست، این باور منجر به نوعی «سوگیری شناختی» به نام «سوگیری تأییدی» میشه. در این سوگیری، مغز بهطور ناخودآگاه به دنبال شواهدی میگرده که این باور منفی رو تأیید کنه.
این سوگیری باعث میشه فرد به اطلاعات منفی بیشتر توجه کنه و نشانههای طرد یا بیتوجهی رو بهعنوان تأییدی بر بیارزشی خودش تفسیر کنه، در حالی که شواهد مثبت، مثل ابراز محبت یا توجه، نادیده گرفته یا کماهمیت تلقی میشه. این توجه انتخابی به اطلاعات منفی باعث تقویت باورهای ناکارآمد میشه و چرخهای از خودتأییدی منفی رو شکل میده.
با تداوم این فرایند، فرد بهطور فزایندهای در تفسیرهای منفی خودش از محیط پیرامون غرق میشه، که میتونه در نهایت منجر به تشدید اضطراب، افسردگی، و احساس انزوای اجتماعی بشه. در واقع، این سوگیری شناختی نهتنها باورهای نادرست رو تقویت میکنه، بلکه سلامت روان فرد رو هم بهطور جدی تحت تأثیر قرار میده. بهتره که ریشه این باور مورد بررسی قرار بگیره تا به مرور منجر به ایجاد این سوگیری و در نهایت منجر به تقویت این باور نشه.
@baycot
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
شماليا یه جمله دارن كه ميگه:
"مِن ته دِله دَردِسته بَميرِم"
معنيش ميشه:
"من واسه دردی كه روی دلت چنگ انداخته بميرم."
خيلی حس خوبيه كه آدم يه نفررو داسته باشه که تو تاریک ترین روزهای عمرش اینطوری کنارش باشه.
واستون از اين قشنگیا آرزو دارم
@baycot💠
"مِن ته دِله دَردِسته بَميرِم"
معنيش ميشه:
"من واسه دردی كه روی دلت چنگ انداخته بميرم."
خيلی حس خوبيه كه آدم يه نفررو داسته باشه که تو تاریک ترین روزهای عمرش اینطوری کنارش باشه.
واستون از اين قشنگیا آرزو دارم
@baycot
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
مى دانى ؟
هيچ كس، هيچ چيز را واقعا فراموش نمى كند!
فقط آدم ها يك وقت هايى، از به ياد آوردن
خسته مى شوند…
@baycot💠
هيچ كس، هيچ چيز را واقعا فراموش نمى كند!
فقط آدم ها يك وقت هايى، از به ياد آوردن
خسته مى شوند…
@baycot
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
یکی در حد پرستیدن دوستت داره، بعد به خودت میگی:
عه پس من پرستیدنی هستم. برم بنده های بهتری پیدا کنم.
میری و میبینی خبری از بنده منده نیست.
تو خدا نبودی، اون عاشقت بود...
@baycot💠
عه پس من پرستیدنی هستم. برم بنده های بهتری پیدا کنم.
میری و میبینی خبری از بنده منده نیست.
تو خدا نبودی، اون عاشقت بود...
@baycot
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
كلمه " Mamihlapinatapai "
در كتاب گينس به عنوان سخت ترين معني ثبت شده
معني اين كلمه يعني نگاهي ك دو نفر به يكديگر ميكنند
هنگامي ك انتظار دارند فرد مقابل حرف دلش را بزند
اما نميزند…
@baycot💠
در كتاب گينس به عنوان سخت ترين معني ثبت شده
معني اين كلمه يعني نگاهي ك دو نفر به يكديگر ميكنند
هنگامي ك انتظار دارند فرد مقابل حرف دلش را بزند
اما نميزند…
@baycot
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
«او امن بود و دنج.
اگر آدم نبود و مکان بود،
احتمالا پناهگاهی میشد روی کوهها،
یا گرمخانهای برای بیخانمانها،
شاید هم کتابخانهای
برای از واقعیت فرار کردهها...»
@baycot💠 🪐
اگر آدم نبود و مکان بود،
احتمالا پناهگاهی میشد روی کوهها،
یا گرمخانهای برای بیخانمانها،
شاید هم کتابخانهای
برای از واقعیت فرار کردهها...»
@baycot
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
پنج نشانه از تروما، که ما به اشتباه فکر میکنیم بخشی از کاراکتر و شخصیت ماست:
● یک
وقتی کسی کار خوبی در حق ما میکنه، فکرمون خیلی مشغول میشه و مدام بهش فکر میکنیم. یا برای جبرانش و یا اینکه بفهمیم قصد اش چی بوده یا …..!
این همش به این خاطر هست که عادت نداریم کسی بهمون خوبی کنه.
○ دو
مدام معذرت خواهی میکنیم، حتی برای اشتباهی که نداشتیم تا فقط دعوا نشه، دلخور نشه، ترک ام نکنه!!!
این به این خاطر هست که مدام چه از طرف دیگران و چه درونا خودمون و مقصر دونستیم و سرزنش شدیم!
● سه
فکرمیکنیم که از اون دسته آدم ها هستیم که خاطرات کودکی و یادشون نمیمونه!
در حالیکه صرفا این یک مکانیسم درونی هست که یا شکل خاطرات و عوض میکنیم و یا دور از دسترس نگه میداریم تا بتونیم به زندگی مون ادامه بدیم.
○ چهار
به محض اینکه کسی از ما تعریف و تمجید کنه، شروع میکنیم به خودتخریبی و رد کردن تعریف و…
نه چون آدم فروتنی هستیم، بلکه چون باور نداریم به اون تعریف ها… اینکه زیباییم، اینکه باهوشیم، اینکه مهربونیم و….!
● پنج
هیچوقت از دیگران کمک نمیگیریم، حتی اگر کار و یا موقعیتی که داریم برامون خیلی سخت باشه!
چون همیشه خودمون کارهامونو کردیم فکرمیکنیم نباید کمک بگیریم، نمیتونیم به کسی تکیه کنیم!
@baycot💠
● یک
وقتی کسی کار خوبی در حق ما میکنه، فکرمون خیلی مشغول میشه و مدام بهش فکر میکنیم. یا برای جبرانش و یا اینکه بفهمیم قصد اش چی بوده یا …..!
این همش به این خاطر هست که عادت نداریم کسی بهمون خوبی کنه.
○ دو
مدام معذرت خواهی میکنیم، حتی برای اشتباهی که نداشتیم تا فقط دعوا نشه، دلخور نشه، ترک ام نکنه!!!
این به این خاطر هست که مدام چه از طرف دیگران و چه درونا خودمون و مقصر دونستیم و سرزنش شدیم!
● سه
فکرمیکنیم که از اون دسته آدم ها هستیم که خاطرات کودکی و یادشون نمیمونه!
در حالیکه صرفا این یک مکانیسم درونی هست که یا شکل خاطرات و عوض میکنیم و یا دور از دسترس نگه میداریم تا بتونیم به زندگی مون ادامه بدیم.
○ چهار
به محض اینکه کسی از ما تعریف و تمجید کنه، شروع میکنیم به خودتخریبی و رد کردن تعریف و…
نه چون آدم فروتنی هستیم، بلکه چون باور نداریم به اون تعریف ها… اینکه زیباییم، اینکه باهوشیم، اینکه مهربونیم و….!
● پنج
هیچوقت از دیگران کمک نمیگیریم، حتی اگر کار و یا موقعیتی که داریم برامون خیلی سخت باشه!
چون همیشه خودمون کارهامونو کردیم فکرمیکنیم نباید کمک بگیریم، نمیتونیم به کسی تکیه کنیم!
@baycot
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
یه روز میرسی به جایی که
میفهمی خیلی وقت پیش خودتو جا گذاشتی…
تو یه اتاق تاریک،
کنار یه بچهی ساکت که هیچکس حرفاشو نشنید.
همون بچهای که وقتی گریه کرد،
بهش گفتن ساکت شو.
وقتی ترسید،
گفتن چیزی نیست.
وقتی خسته بود،
گفتن باید قوی باشی.
و اونم یاد گرفت خودشو قایم کنه،
بخنده وقتی حالش بده،
محبت کنه حتی وقتی خالیه،
خوب باشه، بیهیچ توقعی…
بزرگ شد، ولی خالی.
موفق شد، ولی سرد.
دوست داشت، ولی همیشه با ترسِ از دست دادن.
حقیقت اینه که
اون بچه هنوز هم همونجا نشسته…
و هر از گاهی،
باید برگردی،
درِ اون اتاقو باز کنی،
بشینی روبهروش،
و فقط گوش بدی…
گاهی تنها راهِ ادامه دادن،
اینه که كودك درونت حس کنه
بالاخره یکی شنیدش.
#علي_قاضي_نظام
@baycot💠
میفهمی خیلی وقت پیش خودتو جا گذاشتی…
تو یه اتاق تاریک،
کنار یه بچهی ساکت که هیچکس حرفاشو نشنید.
همون بچهای که وقتی گریه کرد،
بهش گفتن ساکت شو.
وقتی ترسید،
گفتن چیزی نیست.
وقتی خسته بود،
گفتن باید قوی باشی.
و اونم یاد گرفت خودشو قایم کنه،
بخنده وقتی حالش بده،
محبت کنه حتی وقتی خالیه،
خوب باشه، بیهیچ توقعی…
بزرگ شد، ولی خالی.
موفق شد، ولی سرد.
دوست داشت، ولی همیشه با ترسِ از دست دادن.
حقیقت اینه که
اون بچه هنوز هم همونجا نشسته…
و هر از گاهی،
باید برگردی،
درِ اون اتاقو باز کنی،
بشینی روبهروش،
و فقط گوش بدی…
گاهی تنها راهِ ادامه دادن،
اینه که كودك درونت حس کنه
بالاخره یکی شنیدش.
#علي_قاضي_نظام
@baycot
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM