صمیمیت - کن گرگور

دو روح تنها - لارا ماکابرسکا

یک‌روز لباسی که با آن خواهیم مرد را می‌خریم (یا حتی خریده‌ایم)؛ بی‌آنکه بدانیم.

هر چیزی که گفته میشود همواره به چیز دیگری اشاره دارد...

از جایی به بعد در زندگی، با مردگان درونت بیش از زندگان پیرامون حرف می‌زنی.

ناآمدگان اگر بدانند که ما
از دهر چه میکشیم نایند دگر

ای یارم ! چون گریستم زبانم را گم کردم

گفتند: چگونه‌ای؟
‏گفت: زخمی عظیم خورده‌ام.
‏گفتند: بر کجا؟
‏گفت: بر جان.

‏• تذکرة الاولیا

مامان! تمام زندگی ام درد می کند
دارد چه کار با خودش این مرد می کند؟!

دارد مرا شبیه همان بچّه ی لجوج
که تا همیشه گریه نمی کرد می کند

این باد از کدام جهنّم رسیده است
که برگ، برگ، برگ مرا زرد می کند

هی می رسد به نقطه ی پایان، به خودکشی
یک لحظه مکث، بعد عقبگرد می کند

ابری ست غوطه ور وسط خواب های مرد
که آتش نگاه مرا سرد می کند

بی فایده ست سعی کنم مثلتان شوم
دنیای خوب! باز مرا طرد می کند

هی فکر می کنم… و به جایی نمی رسم
هی فکر می کنم… و سرم درد می کند


سید مهدی موسوی

صفرهای آزاد را بر صفرهای به صف شده برای عدد شدن ترجیح می دهم

"شیمبورسکا"

ارباب نمی‌خواهد بداند.

من یه ترس عجیب از پرواز دارم
نه از ارتفاع یا امکان مردن
از این میترسم که زمین تخت باشه و همه اینجا دروغ گفتن

من یه ترس عجیب از گریستن دارم
نه از شرم یا دردی که لبخندمو میدزده
از این فکر که شاید هیچوقت تموم نشه و در اشکم غرق بشم

هیچکی منو نمیفهمه، ولی خودم میفهمم
هیچکی منو نمیفهمه، ولی خودم میفهمم
من یه ترس کوچیک از خوابیدن دارم
نه از ایستادن قلبم یا فراموش کردن نفس کشیدن
میترسم شروع کنم به باور کردن
که زندگیم وقتی خوابم، کمی بهتره

من یه ترس عجیب از رانندگی دارم
نه از این فکر که شاید تصادف کنم
میترسم وقتی کسی به قهرمانی نیاز داره، من نتونم کمکی بکنم

هیچکی منو نمیفهمه، ولی خودم میفهمم
هیچکس منو نمیفهمه، ولی خودم میفهمم
هیچکس منو نمیفهمه... ولی من میفهمم، میفهمم، میفهمم

نیازی به عشق تو ندارم تا آزاد باشم
نیازی به همراهی تو ندارم
تا باور کنم
نیازی به عشق تو ندارم تا راستین باشم
با تنهاییام میرقصم
اووووه...

هیچکی منو نمیفهمه، ولی خودم میفهمم
هیچکس منو نمیفهمه، ولی خودم میفهمم
میگن دیوانه‌ام، شاید حق با اوناس

هیچکس منو نمیفهمه، ولی خودم میفهمم
هیچکس نمیفهمه...
تو میتونی؟ تو میتونی؟
تو میتونی؟ تو میتونی؟

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خونِ جگر شود

حافظ

چراغیست در خانه ام
دود میکند
به کوچه می‌برم

بیش از حد ممکن من فقیرم
چاره چیست...؟
نمیدانم


"احمدرضا احمدی"

خداوندا! من برای خود به مسأله‌ای بدل گشته‌ام.
"آگوستین | اعترافات"