در جلسات مطالعه‌ی جمعی این کتاب قرار است به بازخوانی تاریخ از کمی پیش از کشف حجاب اجباری تا تصویب ابلاغیه‌ی حجاب در سال ۱۳۶۰ بپردازیم. نویسنده ذهنیت نیروهای سیاسی تجددخواه پهلوی اول، فعالان زن و روشنفکران مبارز پهلوی دوم را برابر خود قرار می‌دهد تا قواعد پوششی که هر دوره بر زنان مستولی شده را به تصویر بکشد. ما نیز تلاش می‌کنیم با متن‌خوانی کتاب «حجاب و روشنفکران» دریابیم که شکل تجویزی حجاب‌برداری محصول چه گفتمانی بوده است و روشنفکران تجددخواه چه نقشی در آن داشته‌اند.
نوشین احمدی خراسانی در کتاب خود نوری بر کنش‌گری فعالان جنبش زنان می‌اندازد و شرح می‌دهد که چرا آنها ابتدا مخالف حجاب‌زدایی اجباری بودند و چگونه بعدا سعی کردند از آن به نفع خود استفاده کنند؛گفتمان‌های فمینیستی چگونه هویت زن را از یک فرد صرفا زاینده به یک مدیر خانه، مدیر جامعه و سپس به کنش‌گر سیاسی تغییر داده‌اند؛ و در سایه‌ی این تحولات، نظام تنبیهی و انضباطی پوششی آنها چگونه دگرگون شده است.
کتاب با مرور این برهه‌های تاریخی، این مسأله را طرح می‌کند که چرا بسیاری از زنان فعال در احزاب سیاسی که در انقلاب ۵۷ ایفای نقش کرده‌اند انتخاب کردند که حق انتخاب پوشش را از دست بدهند؟ از لابه‌لای این متون درمی‌یابیم همانطور که کشف حجاب اجباری محصولی خلق‌الساعه نبوده، قانونی شدن حجاب هم از خلأ ظهور نکرده است. خواهیم دید که در دوران پهلوی اول، چگونه زن بی‌حجاب به عنوان زن مدرن تفسیر می‌شود اما در پهلوی دوم همین زن مدرن به نمادی از عوامل بیگانه و دست‌نشانده‌های امپریالیسم تبدیل خواهد شد. همچنین کتاب پیش رو به ما کمک می‌کند تا دریابیم ادبیات و هنر تحت تأثیر گفتمان «بازگشت به خویش»، چگونه حجاب سنتی را به عنوان نماد اصالت معرفی کرده و از این طریق به آن مشروعیت بخشیده و زمینه‌ساز قانونی شدن آن بوده است؟
در خوانش این کتاب با این پرسش روبرو می‌شویم که حال با مرور این چرخش‌های گفتمانی که قواعد پوشش را به شکل اجباری و انضباطی تغییر داده، آیا می‌توان پیش‌بینی کرد که تضادها و نزاع‌های کنونی، حق پوشش زنان را دست‌مایه‌ی چه تغییراتی قرار خواهد داد؟ آیا این تحولات در آینده باز هم منتج به نادیده گرفتن حق زنان برای پوشش خود خواهد شد؟ مطالعه‌ی جمعی این کتاب را قرار است در سه جلسه به پایان ببریم و در جلسه چهارم که برای همگان آزاد است با حضور نویسنده و منتقد به بحث و گفتگو بشینیم.
درباره‌ی نویسنده:
نوشین احمدی خراسانی از بنیان‌گذاران مرکز فرهنگی زنان، از نخستین اعضای کمپین یک میلیون امضا و از فعالان جنبش زنان در ایران است. او از بنیان‌گذاران فصلنامهی جنس دوم، از نخستین نشریه‌های مستقل زنان بعد از انقلاب است؛ نخستین «سال‌نامه‌ی زنان ایران» را منتشر کرده؛ سردبیری فصلنامهی «فصل زنان» را بر عهده داشته، و سردبیر سایت مدرسه‌ی فمنیستی است. او فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد در رشته‌ی مطالعات زنان از دانشگاه تهران است و تألیفات و ترجمه‌های گوناگونی در این حوزه به انجام رسانده است. از آخرین تألیفات او می‌توان به کتابهای حجاب و روشنفکران (۱۳۹۰) و بهار جنبش زنان (۱۳۹۱) اشاره کرد.
درباره‌ی گرداننده:
نگین باقری پژوهشگر، روزنامهنگار و فعال حوزهی زنان، دانش‌آموخته‌ی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران در رشته‌ی جامعه‌شناسی است. مطالعات او عمدتا بر حوزهی زنان و با محوریت مسأله‌ی آزار جنسی متمرکز است. او در رساله‌اش با عنوان «پدیدارشناسی تجربه‌ی زیسته‌ی زنان بازمانده‌ی تجاوز» به پس‌لرزه‌های تجاوز بر زنان پرداخته است و در جستار دیگری تحت عنوان «تحلیل درک عمومی از تجاوز با تمرکز بر مورد یک روستا از توابع زنجان» که در اولین همایش ملی مسائل اجتماعی ارائه شد، به طرح این پرسش پرداخته است که در چه شرایطی تجاوز از زیر سایه‌ی مسئله‌ی ناموسی خارج و به یک دغدغه‌ی جمعی تبدیل می‌شود؟ در کارنامه‌ی فعالیت‌های او می‌توان به برگزاری چند سمینار و همچنین تسهیل‌گری کارگاه‌های مرتبط با مسائل زنان در فضای شهری نیز اشاره کرد.
@bidarschool
@bidarcourses
نوشین احمدی خراسانی در کتاب خود نوری بر کنش‌گری فعالان جنبش زنان می‌اندازد و شرح می‌دهد که چرا آنها ابتدا مخالف حجاب‌زدایی اجباری بودند و چگونه بعدا سعی کردند از آن به نفع خود استفاده کنند؛گفتمان‌های فمینیستی چگونه هویت زن را از یک فرد صرفا زاینده به یک مدیر خانه، مدیر جامعه و سپس به کنش‌گر سیاسی تغییر داده‌اند؛ و در سایه‌ی این تحولات، نظام تنبیهی و انضباطی پوششی آنها چگونه دگرگون شده است.
کتاب با مرور این برهه‌های تاریخی، این مسأله را طرح می‌کند که چرا بسیاری از زنان فعال در احزاب سیاسی که در انقلاب ۵۷ ایفای نقش کرده‌اند انتخاب کردند که حق انتخاب پوشش را از دست بدهند؟ از لابه‌لای این متون درمی‌یابیم همانطور که کشف حجاب اجباری محصولی خلق‌الساعه نبوده، قانونی شدن حجاب هم از خلأ ظهور نکرده است. خواهیم دید که در دوران پهلوی اول، چگونه زن بی‌حجاب به عنوان زن مدرن تفسیر می‌شود اما در پهلوی دوم همین زن مدرن به نمادی از عوامل بیگانه و دست‌نشانده‌های امپریالیسم تبدیل خواهد شد. همچنین کتاب پیش رو به ما کمک می‌کند تا دریابیم ادبیات و هنر تحت تأثیر گفتمان «بازگشت به خویش»، چگونه حجاب سنتی را به عنوان نماد اصالت معرفی کرده و از این طریق به آن مشروعیت بخشیده و زمینه‌ساز قانونی شدن آن بوده است؟
در خوانش این کتاب با این پرسش روبرو می‌شویم که حال با مرور این چرخش‌های گفتمانی که قواعد پوشش را به شکل اجباری و انضباطی تغییر داده، آیا می‌توان پیش‌بینی کرد که تضادها و نزاع‌های کنونی، حق پوشش زنان را دست‌مایه‌ی چه تغییراتی قرار خواهد داد؟ آیا این تحولات در آینده باز هم منتج به نادیده گرفتن حق زنان برای پوشش خود خواهد شد؟ مطالعه‌ی جمعی این کتاب را قرار است در سه جلسه به پایان ببریم و در جلسه چهارم که برای همگان آزاد است با حضور نویسنده و منتقد به بحث و گفتگو بشینیم.
درباره‌ی نویسنده:
نوشین احمدی خراسانی از بنیان‌گذاران مرکز فرهنگی زنان، از نخستین اعضای کمپین یک میلیون امضا و از فعالان جنبش زنان در ایران است. او از بنیان‌گذاران فصلنامهی جنس دوم، از نخستین نشریه‌های مستقل زنان بعد از انقلاب است؛ نخستین «سال‌نامه‌ی زنان ایران» را منتشر کرده؛ سردبیری فصلنامهی «فصل زنان» را بر عهده داشته، و سردبیر سایت مدرسه‌ی فمنیستی است. او فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد در رشته‌ی مطالعات زنان از دانشگاه تهران است و تألیفات و ترجمه‌های گوناگونی در این حوزه به انجام رسانده است. از آخرین تألیفات او می‌توان به کتابهای حجاب و روشنفکران (۱۳۹۰) و بهار جنبش زنان (۱۳۹۱) اشاره کرد.
درباره‌ی گرداننده:
نگین باقری پژوهشگر، روزنامهنگار و فعال حوزهی زنان، دانش‌آموخته‌ی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران در رشته‌ی جامعه‌شناسی است. مطالعات او عمدتا بر حوزهی زنان و با محوریت مسأله‌ی آزار جنسی متمرکز است. او در رساله‌اش با عنوان «پدیدارشناسی تجربه‌ی زیسته‌ی زنان بازمانده‌ی تجاوز» به پس‌لرزه‌های تجاوز بر زنان پرداخته است و در جستار دیگری تحت عنوان «تحلیل درک عمومی از تجاوز با تمرکز بر مورد یک روستا از توابع زنجان» که در اولین همایش ملی مسائل اجتماعی ارائه شد، به طرح این پرسش پرداخته است که در چه شرایطی تجاوز از زیر سایه‌ی مسئله‌ی ناموسی خارج و به یک دغدغه‌ی جمعی تبدیل می‌شود؟ در کارنامه‌ی فعالیت‌های او می‌توان به برگزاری چند سمینار و همچنین تسهیل‌گری کارگاه‌های مرتبط با مسائل زنان در فضای شهری نیز اشاره کرد.
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
اخلاق علیه اخلاقیات؛
۱- اسپینوزا، حلول و اخلاق
به‌هدایت محمد جواد سیدی
طول دوره: ۸ جلسهی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
اخلاق علیه اخلاقیات؛
۱- اسپینوزا، حلول و اخلاق
به‌هدایت محمد جواد سیدی
طول دوره: ۸ جلسهی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
اخلاق علیه اخلاقیات؛
۱- اسپینوزا، حلول و اخلاق
به‌هدایت محمد جواد سیدی
طول دوره: ۸ جلسهی ۲ ساعته
در تاریخ فلسفه همواره تمایز مهمی بین اخلاق (ethics) و اخلاقیات (morality) وجود داشته است. اما به تدریج این تمایز به سود اخلاقیات به محاق رفته است. اخلاق که شناخت توان‌‌های متفاوت هر موجود و «ارزیابی» میزان تحقق آنهاست، جای خود را به «داوری» اخلاقیاتی بر مبنای ارزش‌های ثابت می‌دهد. در این دوره‌ها با تکیه بر چهار فیلسوف یعنی اسپینوزا، نیچه، فوکو و دلوز، می‌کوشیم سیر تحول مفهوم اخلاق را دنبال کنیم. از اخلاق اسپینوزا تا تبارشناسی اخلاقیات نیچه، از شیزوکاوی دلوزی تا مقاومت فوکویی، نقاط تلاقی، تماس، اختلاف، واگرایی و همگرایی متعددی وجود دارد که با ردیابی آنها تلاش می‌کنیم طرحی از اخلاق در برابر اخلاقیات به دست دهیم.
در هر دوره به یکی از این متفکران می‌پردازیم اما همزمان به ارتباطات بین آنها نیز اشاره خواهیم کرد تا به تدریج این طرح کامل شود. در نخستین دوره نگاهی خواهیم داشت به کتاب اخلاق اسپینوزا تا آن را همچون درآمدی بر اندیشه‌ی متفکرانی چون دلوز و فوکو بخوانیم. به همین سبب در خواندن این کتاب بر شش مفهوم مهم و برهمکنش درونی آنها خواهیم پرداخت: حلول، معرفت‌شناسی، عواطف، بردگی، آزادی و حق طبیعی. مسئله‌ی اصلی ما در این دوره طراحی چهارچوبی مفهومی است که نسبت بین حلول و اخلاق را روشن‌تر سازد تا بتوانیم تمایز دو مفهوم اخلاق و اخلاقیات را درک کنیم. تکیه‌ی اصلی ما بر متن اخلاق اسپینوزا و همچنین رساله‌ی سیاسی و رساله‌ی الاهیاتی-سیاسی خواهد بود. نقشه‌ی مفهومی این دوره حرکتی را بین این شش مفهوم ممکن می‌سازد.
از هستی‌شناسی حلولی و تضمنات آن آغاز می‌کنیم و مسیر خود را به سمت معرفت‌شناسی ادامه می‌دهیم. معرفت‌شناسی حلولی با تکیه بر توازی نفس و بدن و پیوند تأثرات و تصورات، اسپینوزا را قادر می‌سازد تا ضمن توصیف وضعیت بردگی، راه چیرگی بر آن را نیز نشان دهد. مفهوم حق طبیعی در پی عبور از خلال تنش بین بردگی و سروری و تلاش برای تبدیل واکنش‌گری به کنش‌گری تقویم می‌یابد. در نهایت کل این منظومه‌ی مفهومی به تصور جدیدی از «قدرت» منتهی می‌شود که نقش مهمی در تفکر فلاسفه‌‌ای خواهد داشت که در دوره‌های بعد به آنها خواهیم پرداخت.
محمدجواد سیدی فارغ‌التحصیل کارشناسی ادبیات انگلیسی از دانشگاه فردوسی مشهد، و کارشناسی ارشد فلسفه از دانشگاه علامه‌ی طباطبایی است. او در ۱۳۹۵ از رساله‌ی دکترایش تحت عنوان «نیچه در تفاسیر هایدگر و دلوز: خاستگاه‌ها و مقصدها» در دانشگاه علامه‌ی طباطبایی دفاع کرده، از آن زمان تاکنون مشغول ترجمه و تدریس فلسفه‌ی معاصر بوده، و بر فلسفه‌ی معاصر اروپایی، بالاخص فلسفه‌ی معاصر فرانسوی و آلمانی متمرکز است. بخشی از مطالعات او معطوف به آثار متفکرانی چون فوکو، دلوز و آگامبن است و اندیشه‌ی آنها را در نسبت با انقلاب هستی‌شناختی هایدگر و همچنین بازگشت به اسپینوزا پس از دهه‌ی شصت میلادی مورد بررسی قرار می‌دهد. او در همین مسیر درسگفتارهای فوکو در کولژ دو فرانس و همچنین کتاب نابهنجاری وحشی اثر آنتونیو نگری را ترجمه کرده است. این آثار از سویی در پیوند با هستی‌شناسی‌های تفاوت مخصوصا نزد هایدگر و دلوز هستند و از سوی دیگر جنبه‌ی سیاسی این فلسفه‌ها را برجسته می‌کنند. سیدی در سال‌های اخیر بر فلسفه‌های پسادلوزی از بدیو و ژیژک تا ماتریالیسم نظری معاصر تمرکز داشته است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
اخلاق علیه اخلاقیات؛
۱- اسپینوزا، حلول و اخلاق
به‌هدایت محمد جواد سیدی
طول دوره: ۸ جلسهی ۲ ساعته
در تاریخ فلسفه همواره تمایز مهمی بین اخلاق (ethics) و اخلاقیات (morality) وجود داشته است. اما به تدریج این تمایز به سود اخلاقیات به محاق رفته است. اخلاق که شناخت توان‌‌های متفاوت هر موجود و «ارزیابی» میزان تحقق آنهاست، جای خود را به «داوری» اخلاقیاتی بر مبنای ارزش‌های ثابت می‌دهد. در این دوره‌ها با تکیه بر چهار فیلسوف یعنی اسپینوزا، نیچه، فوکو و دلوز، می‌کوشیم سیر تحول مفهوم اخلاق را دنبال کنیم. از اخلاق اسپینوزا تا تبارشناسی اخلاقیات نیچه، از شیزوکاوی دلوزی تا مقاومت فوکویی، نقاط تلاقی، تماس، اختلاف، واگرایی و همگرایی متعددی وجود دارد که با ردیابی آنها تلاش می‌کنیم طرحی از اخلاق در برابر اخلاقیات به دست دهیم.
در هر دوره به یکی از این متفکران می‌پردازیم اما همزمان به ارتباطات بین آنها نیز اشاره خواهیم کرد تا به تدریج این طرح کامل شود. در نخستین دوره نگاهی خواهیم داشت به کتاب اخلاق اسپینوزا تا آن را همچون درآمدی بر اندیشه‌ی متفکرانی چون دلوز و فوکو بخوانیم. به همین سبب در خواندن این کتاب بر شش مفهوم مهم و برهمکنش درونی آنها خواهیم پرداخت: حلول، معرفت‌شناسی، عواطف، بردگی، آزادی و حق طبیعی. مسئله‌ی اصلی ما در این دوره طراحی چهارچوبی مفهومی است که نسبت بین حلول و اخلاق را روشن‌تر سازد تا بتوانیم تمایز دو مفهوم اخلاق و اخلاقیات را درک کنیم. تکیه‌ی اصلی ما بر متن اخلاق اسپینوزا و همچنین رساله‌ی سیاسی و رساله‌ی الاهیاتی-سیاسی خواهد بود. نقشه‌ی مفهومی این دوره حرکتی را بین این شش مفهوم ممکن می‌سازد.
از هستی‌شناسی حلولی و تضمنات آن آغاز می‌کنیم و مسیر خود را به سمت معرفت‌شناسی ادامه می‌دهیم. معرفت‌شناسی حلولی با تکیه بر توازی نفس و بدن و پیوند تأثرات و تصورات، اسپینوزا را قادر می‌سازد تا ضمن توصیف وضعیت بردگی، راه چیرگی بر آن را نیز نشان دهد. مفهوم حق طبیعی در پی عبور از خلال تنش بین بردگی و سروری و تلاش برای تبدیل واکنش‌گری به کنش‌گری تقویم می‌یابد. در نهایت کل این منظومه‌ی مفهومی به تصور جدیدی از «قدرت» منتهی می‌شود که نقش مهمی در تفکر فلاسفه‌‌ای خواهد داشت که در دوره‌های بعد به آنها خواهیم پرداخت.
محمدجواد سیدی فارغ‌التحصیل کارشناسی ادبیات انگلیسی از دانشگاه فردوسی مشهد، و کارشناسی ارشد فلسفه از دانشگاه علامه‌ی طباطبایی است. او در ۱۳۹۵ از رساله‌ی دکترایش تحت عنوان «نیچه در تفاسیر هایدگر و دلوز: خاستگاه‌ها و مقصدها» در دانشگاه علامه‌ی طباطبایی دفاع کرده، از آن زمان تاکنون مشغول ترجمه و تدریس فلسفه‌ی معاصر بوده، و بر فلسفه‌ی معاصر اروپایی، بالاخص فلسفه‌ی معاصر فرانسوی و آلمانی متمرکز است. بخشی از مطالعات او معطوف به آثار متفکرانی چون فوکو، دلوز و آگامبن است و اندیشه‌ی آنها را در نسبت با انقلاب هستی‌شناختی هایدگر و همچنین بازگشت به اسپینوزا پس از دهه‌ی شصت میلادی مورد بررسی قرار می‌دهد. او در همین مسیر درسگفتارهای فوکو در کولژ دو فرانس و همچنین کتاب نابهنجاری وحشی اثر آنتونیو نگری را ترجمه کرده است. این آثار از سویی در پیوند با هستی‌شناسی‌های تفاوت مخصوصا نزد هایدگر و دلوز هستند و از سوی دیگر جنبه‌ی سیاسی این فلسفه‌ها را برجسته می‌کنند. سیدی در سال‌های اخیر بر فلسفه‌های پسادلوزی از بدیو و ژیژک تا ماتریالیسم نظری معاصر تمرکز داشته است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
اضطرار زمان حال/رستگار کردن گذشته؛
تاریخ(های) سینمای ژان‌لوک گدار
به‌هدایت صالح نجفی
طول دوره: ۴ جلسهی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
اضطرار زمان حال/رستگار کردن گذشته؛
تاریخ(های) سینمای ژان‌لوک گدار
به‌هدایت صالح نجفی
طول دوره: ۴ جلسهی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
اضطرار زمان حال/رستگار کردن گذشته؛
تاریخ(های) سینمای ژان‌لوک گدار
به‌هدایت صالح نجفی
طول دوره: ۴ جلسهی ۲ ساعته
ژان‌لوک گدار در سال ۱۹۶۰ با از نفس افتاده سینما را زیر و زبر کرد اما از نظر کسانی که کارنامه‌ی شصت‌ساله‌ی بی‌همتای او را در تاریخ سینما دنبال کرده‌اند نقطه‌ی اوج فعالیتِ فلسفی-زیباشناختی-سینماییِ او مجموعه‌ی تاریخ(های) سینما است، جستاری ویدئویی در هشت قسمت که او در فاصله‌ی ۱۹۸۸ و ۱۹۹۸ ذره ذره آن تراشید و صیقل داد و به انجام رسانید: پروژه‌ای باب طبع سینه‌فیل‌ها (و البته نه هر سینه‌فیلی) که گاه آن را با شب‌زنده‌داری فینگن‌های جیمز جویس در تاریخ ادبیات مقایسه کرده‌اند. تاریخ(های) سینما کُلاژی است از آواها و تصویرهای تاریخ سینما به‌همراه روایت اسرارآمیزی که با صدای خود گدار می‌شنویم و اندک شمار صحنه‌هایی که گدار کارگردانی کرده است و بازیگرانی چون ژولیت بینوش و ژولی دلپی در آنها حضور دارند، به‌اضافه‌ی مصاحبه‌ای با سرژ دنه.
هر قسمت مضمونی اصلی دارد که البته نمی‌توان به‌روشنی از آن سر درآورد، از موج نو فرانسوی تا الفرد هیچکاک. گدار گفتگویی برقرار می‌کند میان تاریخ سینما و تاریخ قرن بیستم و تمام مدیوم‌های هنری. دیگ درهم‌جوشی هست که تمام فیلم‌های سینما را در خود جای داده است، از فیلم‌های کلاسیک هالیوود تا فیلم‌های آرشیوی، از فجایع قرن بیستم تا فیلم‌های پورنو. تاریخ(های) سینما بیش از آنکه کوششی باشد برای تحریر تاریخ عینیِ سینما از منظر یک فیلم‌سازِ فیلم‌پژوهِ سینما-دوست، گشت و گذاری است در راه‌ها و کوره‌راه‌های پر پیچ و خمِ مغز گدار و اگر، به تأسی از ژیل دُلوز، بپذیریم که مغز انسان خود یک پرده‌ی نمایش (مانند پرده‌ی سینما) است می‌توان گفت تماشای تاریخ(های) سینما در حکم تماشای فیلمی است که بر پرده‌ی مغز گدار اکران شده است، با تصویرها و تصورها و معناهایی که بر پایه‌ی منطق سیلانِ ذهن/آگاهی به هم پیوند خورده‌اند، توأم با تمام نقطه‌های کور منظر گدار.
تاریخ سینمای گدار بر مدار سینمای کلاسیک هالیوود و سینمای اروپا می‌گردد، یعنی با منظری اروپا-محور سر و کار داریم. گدار در دو دهه‌ی پایانی عمرش کوشید از این مدار خارج شود و چنین بود که در پایان عمر شاهکار بی‌بدیلی چون کتاب تصویر (یا تصویر-نامه) آفرید. تاریخ(های) سینما یک شعر-جستار است با شماری مدعاها و استدلال‌ها که چون اخترانی در یک صورت فلکی جای گرفته‌اند (نه در منظومه‌ای مرکز-دار). گدار در سال‌های دهه‌ی ۱۹۸۰ ایمانش را به اینکه سینما می‌تواند ابزاری برای تغییر انقلابی جهان و مقابله با سرمایه‌داری و استعمار باشد از کف داد اما همیشه بر این عقیده ماند که سینمای آمریکا ابزاری برای سرکوب است.
گدار معتقد بود هالوکاست نشانگر لحظه‌ای است که سینما شکست خورد. بنا به روایت ریچار برودی، نویسنده‌ی کتاب عالی همه‌چیز سینما است (درباره‌ی گدار)، به زعم گدار سینما بزرگ‌ترین فُرم هنری قرن بیستم است اما کاری برای جلوگیری از وقوع هالوکاست نکرد. پیش از جنگ و در خلال جنگ سینما به‌تعبیری غَمض عین کرد: چشم‌هایش را به روی آنچه روی می‌داد بست. سینما نتوانست از قدرت خود برای جلوگیری از هالوکاست استفاده کند و بعد نتوانست آن را مستند سازد. (گدار با شیوه‌ای که کلود لانزمن در شاهکار خود شوآه برای بازنمایی هالوکاست به کار گرفت مخالف بود.) همه‌ی ما صحنه‌های مستندی دیده‌ایم از اردوگاه‌های آزادشده و گورهای جمعی و جان‌به‌دربردگان پوست و استخوان‌شده، اما تصویر مستندی از خودِ فاجعه ندیده‌ایم- هیچ صحنه‌ای که در آن شاهد کشتنِ واقعی قربانیان باشیم.
این شکست به زعم گدار به این معنا بود که سینما ذاتِ مستندِ خود را وانهاد و به جنبه‌ی نمایشی-تماشاییِ خویش چسبید و این یعنی پیروزی هالیوود. فیلمی چون فهرست شیندلر نیز به خیانت خود ادامه می‌دهد زیرا با «بازآفرینی گذشته در زمان حال، بی‌آنکه صراحتا گذشت آن را تصدیق کند، مختصات زمانی فرایند خود را محو می‌کند». در واقع این نوع از بازآفرینی سینماییْ رضایتی ضمنی و توأم با اکراه پدید می‌آورد که گویی به کمک منابعی چون فیلم‌های مستند و شهادت شاهدان می‌توان عناصری از گذشته را در زمان حال بازتولید کرد، بدون اینکه نیاز باشد شیوه‌های روایی فهم خود را به پرسش گیریم.
سرژ دنه معتقد است تنها گدار می‌توانست از عهده‌ی پروژه تاریخ(های) سینما برآید زیرا به نسل موج نو تعلق داشت که در میانه‌ی قرن و میانه‌ی سینما فرصت داشت به خود از منظری «تاریخی» بنگرد. این نگریستن از منظر تاریخی در سطح شخصی برای فیلم‌ساز به این معنی‌ست که بدون سینما اصلا نمی‌تواند تاریخی داشته باشد و در سطح کلی‌تر (به تعبیر بلانشو) به این معنی‌ست که سینما از زمان در امان نیست ولی زمان را در امان نگه می‌دارد.
ادامه👇
اضطرار زمان حال/رستگار کردن گذشته؛
تاریخ(های) سینمای ژان‌لوک گدار
به‌هدایت صالح نجفی
طول دوره: ۴ جلسهی ۲ ساعته
ژان‌لوک گدار در سال ۱۹۶۰ با از نفس افتاده سینما را زیر و زبر کرد اما از نظر کسانی که کارنامه‌ی شصت‌ساله‌ی بی‌همتای او را در تاریخ سینما دنبال کرده‌اند نقطه‌ی اوج فعالیتِ فلسفی-زیباشناختی-سینماییِ او مجموعه‌ی تاریخ(های) سینما است، جستاری ویدئویی در هشت قسمت که او در فاصله‌ی ۱۹۸۸ و ۱۹۹۸ ذره ذره آن تراشید و صیقل داد و به انجام رسانید: پروژه‌ای باب طبع سینه‌فیل‌ها (و البته نه هر سینه‌فیلی) که گاه آن را با شب‌زنده‌داری فینگن‌های جیمز جویس در تاریخ ادبیات مقایسه کرده‌اند. تاریخ(های) سینما کُلاژی است از آواها و تصویرهای تاریخ سینما به‌همراه روایت اسرارآمیزی که با صدای خود گدار می‌شنویم و اندک شمار صحنه‌هایی که گدار کارگردانی کرده است و بازیگرانی چون ژولیت بینوش و ژولی دلپی در آنها حضور دارند، به‌اضافه‌ی مصاحبه‌ای با سرژ دنه.
هر قسمت مضمونی اصلی دارد که البته نمی‌توان به‌روشنی از آن سر درآورد، از موج نو فرانسوی تا الفرد هیچکاک. گدار گفتگویی برقرار می‌کند میان تاریخ سینما و تاریخ قرن بیستم و تمام مدیوم‌های هنری. دیگ درهم‌جوشی هست که تمام فیلم‌های سینما را در خود جای داده است، از فیلم‌های کلاسیک هالیوود تا فیلم‌های آرشیوی، از فجایع قرن بیستم تا فیلم‌های پورنو. تاریخ(های) سینما بیش از آنکه کوششی باشد برای تحریر تاریخ عینیِ سینما از منظر یک فیلم‌سازِ فیلم‌پژوهِ سینما-دوست، گشت و گذاری است در راه‌ها و کوره‌راه‌های پر پیچ و خمِ مغز گدار و اگر، به تأسی از ژیل دُلوز، بپذیریم که مغز انسان خود یک پرده‌ی نمایش (مانند پرده‌ی سینما) است می‌توان گفت تماشای تاریخ(های) سینما در حکم تماشای فیلمی است که بر پرده‌ی مغز گدار اکران شده است، با تصویرها و تصورها و معناهایی که بر پایه‌ی منطق سیلانِ ذهن/آگاهی به هم پیوند خورده‌اند، توأم با تمام نقطه‌های کور منظر گدار.
تاریخ سینمای گدار بر مدار سینمای کلاسیک هالیوود و سینمای اروپا می‌گردد، یعنی با منظری اروپا-محور سر و کار داریم. گدار در دو دهه‌ی پایانی عمرش کوشید از این مدار خارج شود و چنین بود که در پایان عمر شاهکار بی‌بدیلی چون کتاب تصویر (یا تصویر-نامه) آفرید. تاریخ(های) سینما یک شعر-جستار است با شماری مدعاها و استدلال‌ها که چون اخترانی در یک صورت فلکی جای گرفته‌اند (نه در منظومه‌ای مرکز-دار). گدار در سال‌های دهه‌ی ۱۹۸۰ ایمانش را به اینکه سینما می‌تواند ابزاری برای تغییر انقلابی جهان و مقابله با سرمایه‌داری و استعمار باشد از کف داد اما همیشه بر این عقیده ماند که سینمای آمریکا ابزاری برای سرکوب است.
گدار معتقد بود هالوکاست نشانگر لحظه‌ای است که سینما شکست خورد. بنا به روایت ریچار برودی، نویسنده‌ی کتاب عالی همه‌چیز سینما است (درباره‌ی گدار)، به زعم گدار سینما بزرگ‌ترین فُرم هنری قرن بیستم است اما کاری برای جلوگیری از وقوع هالوکاست نکرد. پیش از جنگ و در خلال جنگ سینما به‌تعبیری غَمض عین کرد: چشم‌هایش را به روی آنچه روی می‌داد بست. سینما نتوانست از قدرت خود برای جلوگیری از هالوکاست استفاده کند و بعد نتوانست آن را مستند سازد. (گدار با شیوه‌ای که کلود لانزمن در شاهکار خود شوآه برای بازنمایی هالوکاست به کار گرفت مخالف بود.) همه‌ی ما صحنه‌های مستندی دیده‌ایم از اردوگاه‌های آزادشده و گورهای جمعی و جان‌به‌دربردگان پوست و استخوان‌شده، اما تصویر مستندی از خودِ فاجعه ندیده‌ایم- هیچ صحنه‌ای که در آن شاهد کشتنِ واقعی قربانیان باشیم.
این شکست به زعم گدار به این معنا بود که سینما ذاتِ مستندِ خود را وانهاد و به جنبه‌ی نمایشی-تماشاییِ خویش چسبید و این یعنی پیروزی هالیوود. فیلمی چون فهرست شیندلر نیز به خیانت خود ادامه می‌دهد زیرا با «بازآفرینی گذشته در زمان حال، بی‌آنکه صراحتا گذشت آن را تصدیق کند، مختصات زمانی فرایند خود را محو می‌کند». در واقع این نوع از بازآفرینی سینماییْ رضایتی ضمنی و توأم با اکراه پدید می‌آورد که گویی به کمک منابعی چون فیلم‌های مستند و شهادت شاهدان می‌توان عناصری از گذشته را در زمان حال بازتولید کرد، بدون اینکه نیاز باشد شیوه‌های روایی فهم خود را به پرسش گیریم.
سرژ دنه معتقد است تنها گدار می‌توانست از عهده‌ی پروژه تاریخ(های) سینما برآید زیرا به نسل موج نو تعلق داشت که در میانه‌ی قرن و میانه‌ی سینما فرصت داشت به خود از منظری «تاریخی» بنگرد. این نگریستن از منظر تاریخی در سطح شخصی برای فیلم‌ساز به این معنی‌ست که بدون سینما اصلا نمی‌تواند تاریخی داشته باشد و در سطح کلی‌تر (به تعبیر بلانشو) به این معنی‌ست که سینما از زمان در امان نیست ولی زمان را در امان نگه می‌دارد.
ادامه👇
«در کار سینمایی می‌بایست گوش را با زمان کوک کرد لیکن باید به آن بیان هم بخشید و اطمینان یافت که این بیان با زمانهی ما در کنتراست باشد: زمانه‌ای که به تمامیت‌سازی از زمان حال مشغول است، به سامان‌دهی یک زمان واحد که کاری ندارد جز نابود کردن زمان»
ژان-لوک گدار در مصاحبه‌ای که در سال ۱۹۸۰ با جاناتان رُزنبام، نقدنویس شهیر آمریکایی، داشت گفت «من در مرز زندگی می‌کنم». این سخن نشان می‌دهد گدار در تمام سال‌های فعالیتش ازینکه به این یا آن طرف مرز بسنده کند خودداری کرد:
به فیلم یا ویدئو، به تصویرها یا کلمه‌ها، به فرانسه یا سوئیس، به قصه‌ها یا جستارها، یا آزمون‌هایی نامتعارف‌تر از آنکه بتوان نام آزمون روی‌شان گذاشت. گدار در ادامه به رزنبام می‌گوید، «تنها دشمنان ما آدم‌هایی‌اند که بنده‌ی عادتند، فرق نمی‌کند بانکدار باشند یا نقدنویس ... آدم‌ها به بدن خود به چشم قلمروهایی سرزمینی می‌نگرند و به پوست بدن‌شان به چشمِ مرز آن قلمروها، و خیال می‌کنند پا که از این مرز بیرون بگذارند دیگر خودشان نیستند. اما روشن است که زبان را برای عبور از مرزها ساخته‌اند. کشور واقعیِ من زبان است و قلمرو سرزمینی که در آن زندگی می‌کنم فیلم‌ها».
در این درسگفتار بر پایه‌ی سرفصل‌های زیر به بررسی تاریخ(های) سینمای گدار خواهیم پرداخت:
۱- زخم ناسور تاریخ سینما یا گناه موروثی فیلم‌ها: هالوکاست و رسالت سینما
۲- داستان/تاریخ‌ها و نه تاریخ: باستان‌شناسیِ قرن و لایه‌برداری از تصویرها و آواها
۳- پالیمپسِستِ گدار: شعر گفتن در ویرانه‌ها
۴- وداع با امید، وداع با زبان: نقب زدن در خاطره به هوای تکرار
صالح نجفی متولد تهران در ۱۳۵۴، فارغ التحصیل رشته‌ی معماری از دانشکده‌ی هنرهای زیبا و ادبیات فارسی از پژوهشگاه علوم انسانی است. او از سال ۱۳۸۳ کار ترجمه و تالیفِ متون گوناگونی را در حوزهی فلسفه، سینما و هنر آغاز کرده است و در حال حاضر ترجمه‌ی آثار سورن کیرکگور را در دست دارد. او از سال ۱۳۹۰ در دانشکده‌ی هنرهای زیبا، دانشگاه هنر و موسسه‌ی پرسش به تدریس تاریخ فلسفه و نقد اشتغال داشته است. صالح نجفی در دو مجموعه کتاب به‌نامهای فیلم به‌مثابه‌ی فلسفه، ۱۳۹۶ و عشق در سینما، ۱۳۹۷، نوعی دیگر از تأمل در سینما و متفاوت از نقد فیلم را پیشنهاد می‌کند؛ رویکردی که تلاش دارد فیلم را در جهانِ وسیع‌تری که احاطه‌اش کرده است، چون متنی فلسفی بخواند.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
ژان-لوک گدار در مصاحبه‌ای که در سال ۱۹۸۰ با جاناتان رُزنبام، نقدنویس شهیر آمریکایی، داشت گفت «من در مرز زندگی می‌کنم». این سخن نشان می‌دهد گدار در تمام سال‌های فعالیتش ازینکه به این یا آن طرف مرز بسنده کند خودداری کرد:
به فیلم یا ویدئو، به تصویرها یا کلمه‌ها، به فرانسه یا سوئیس، به قصه‌ها یا جستارها، یا آزمون‌هایی نامتعارف‌تر از آنکه بتوان نام آزمون روی‌شان گذاشت. گدار در ادامه به رزنبام می‌گوید، «تنها دشمنان ما آدم‌هایی‌اند که بنده‌ی عادتند، فرق نمی‌کند بانکدار باشند یا نقدنویس ... آدم‌ها به بدن خود به چشم قلمروهایی سرزمینی می‌نگرند و به پوست بدن‌شان به چشمِ مرز آن قلمروها، و خیال می‌کنند پا که از این مرز بیرون بگذارند دیگر خودشان نیستند. اما روشن است که زبان را برای عبور از مرزها ساخته‌اند. کشور واقعیِ من زبان است و قلمرو سرزمینی که در آن زندگی می‌کنم فیلم‌ها».
در این درسگفتار بر پایه‌ی سرفصل‌های زیر به بررسی تاریخ(های) سینمای گدار خواهیم پرداخت:
۱- زخم ناسور تاریخ سینما یا گناه موروثی فیلم‌ها: هالوکاست و رسالت سینما
۲- داستان/تاریخ‌ها و نه تاریخ: باستان‌شناسیِ قرن و لایه‌برداری از تصویرها و آواها
۳- پالیمپسِستِ گدار: شعر گفتن در ویرانه‌ها
۴- وداع با امید، وداع با زبان: نقب زدن در خاطره به هوای تکرار
صالح نجفی متولد تهران در ۱۳۵۴، فارغ التحصیل رشته‌ی معماری از دانشکده‌ی هنرهای زیبا و ادبیات فارسی از پژوهشگاه علوم انسانی است. او از سال ۱۳۸۳ کار ترجمه و تالیفِ متون گوناگونی را در حوزهی فلسفه، سینما و هنر آغاز کرده است و در حال حاضر ترجمه‌ی آثار سورن کیرکگور را در دست دارد. او از سال ۱۳۹۰ در دانشکده‌ی هنرهای زیبا، دانشگاه هنر و موسسه‌ی پرسش به تدریس تاریخ فلسفه و نقد اشتغال داشته است. صالح نجفی در دو مجموعه کتاب به‌نامهای فیلم به‌مثابه‌ی فلسفه، ۱۳۹۶ و عشق در سینما، ۱۳۹۷، نوعی دیگر از تأمل در سینما و متفاوت از نقد فیلم را پیشنهاد می‌کند؛ رویکردی که تلاش دارد فیلم را در جهانِ وسیع‌تری که احاطه‌اش کرده است، چون متنی فلسفی بخواند.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
بازنمایی زن در فیلم-فارسی
به‌هدایت مریم دژمخوی
طول دوره: ۳ جلسهی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
بازنمایی زن در فیلم-فارسی
به‌هدایت مریم دژمخوی
طول دوره: ۳ جلسهی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
بازنمایی زن در فیلم-فارسی
به‌هدایت مریم دژمخوی
طول دوره: ۳ جلسهی ۲ ساعته
سینمای تجاری ایرانی در دهه‌ی سی خورشیدی به تدریج پا گرفت و به سرعت به ژانر غالب در سینمای ایران تبدیل شد. منتقد فیلم هوشنگ کاووسی این ژانر عامه‌پسند را فیلمفارسی نامید و اصرار داشت سرهم بنویسد. هرچند فیلمفارسی نشانگر جامعه‌ی در حال تغییر و خود نیز عاملی دخیل در این تغییرات بوده است، کمتر مورد اقبال پژوهشگران علوم اجتماعی قرار گرفته است.
درسگفتار «بازنمایی زن در فیلم-فارسی» بر خوانش جایگاه زن در فیلم‌های فارسی با تکیه بر بررسی نظام جنسیتی در جامعه‌ی درحال گذار ایران متمرکز است. شکاف‌ها و تضادهای طبقاتی و سربرآوردن طبقات جدید و مداخلات حاکمیت در نظام جنسیت از یکسو و تأثیر رسانه‌ها و سینمای غرب در تولید و بازنمایی تصویر زن ایده‌آل در فیلم-فارسی تأثیر قابل توجهی داشته است. در نظام ارزشی و نظم جنسیتی حاضر در فیلم-فارسی، معمولا بر دوگانه‌ی زن خوب و زن خطاکار تأکید می‌شود. فهم زن در فیلم-فارسی بدون فهم مردانگی و ارزش‌های جنسیتی مردانه‌ای که این سینما مبلغ آن است غیرممکن می‌شود. در فیلم-فارسی زن مطرود و خطاکار در کنار ضد قهرمان مرد ظاهر می‌شود.
در این درسگفتار ضمن بررسی مختصر روند شکل گیری فیلم-فارسی به بررسی تصویر زن ایده آل در برابر زن خطاکار خواهیم پرداخت. نظام ارزشی و باید و نبایدهایی که در این سینما برای زن تبلیغ می‌شود در چارچوب نظام ارزشی و نظام جنسیتی معنادار می‌شود که به تدریج در سال‌های پس از مشروطه و بویژه پس از مستقر شدن سلسله‌ی پهلوی معرفی و تبلیغ شد و در نهایت، جایگاه زن در فیلم-فارسی از جایگاهی که دستگاه سیاسی حاکم برای زن مناسب می‌دید چندان دور نیست.
این درسگفتار برای علاقه‌مندان به مطالعات جنسیت و زنان، مطالعات تاریخ معاصر، مطالعات سینما و برای دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری در رشته‌های تاریخ، باستان‌شناسی و علوم اجتماعی مناسب است. در ارائه‌ی مباحث از مشارکت شرکت‌کنندگان استقبال می‌شودو منابع کلیدی به فراخور مباحث معرفی خواهد شد. پانزده دقیقه پایانی هر جلسه به بحث و پرسش و پاسخ اختصاص خواهد داشت.
دکتر مریم دژمخوی دانش‌آموخته‌ی باستان‌شناسی دانشگاه تهران و پژوهشگر حوزهی باستان‌شناسی معاصر است. جنسیت، استعمار، کشمکش و خشونت، و فرودستان زباله‌گرد از حوزه‌های مطالعاتی اوست. رساله‌ی دکترایش با عنوان «فرایند هویت‌یابی جنسیتی در مردان خاندان شاهی ساسانی» اولین رساله در زمینه‌ی باستان‌شناسی جنسیت در ایران به شمار می‌رود و از آن پس، ساخت جنسیت در ایران عصر قاجار، تغییرات در نظم جنسیتی پس از مدرنیزاسیون و جنبش‌های زنان به مهم‌تریم حوزه‌های پژوهشی او تبدیل شده‌اند. دژمخوی دوره‌ی پسادکتری خود با موضوع «نفت و استعمار در ایران عصر پهلوی اول» را در دانشگاه هایدلبرگ گذرانده، مدتی پژوهشگر دانشگاه فرای‌برلین بوده، و اکنون پژوهشگر دائم در بنیاد تحقیقاتی الکساندر فون هومبولت، و مدرس و پژوهشگر دانشگاه هایدلبرگ است. او همچنین عضو گروه مطالعاتی AGE (Archaeology and Gender in Europe) است و از او چندین مقاله در مجموعه مقالات، مجلات معتبر بین المللی، علمی و پژوهشی در زمینه‌های یاد شده منتشر شده است. کتاب باستان‌شناسی سیاست‌های جنسی و جنسیتی در عصر قاجار و پهلوی اول که با همکاری دکتر لیلا پاپلی یزدی منتشر شده، جدیدترین پژوهش منتشر شده‌ی او به زبان فارسی است. کتاب اخیر او به نام Women and the Politics of Resistance توسط نشر اسپرینگر به تازگی منتشر شده است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
بازنمایی زن در فیلم-فارسی
به‌هدایت مریم دژمخوی
طول دوره: ۳ جلسهی ۲ ساعته
سینمای تجاری ایرانی در دهه‌ی سی خورشیدی به تدریج پا گرفت و به سرعت به ژانر غالب در سینمای ایران تبدیل شد. منتقد فیلم هوشنگ کاووسی این ژانر عامه‌پسند را فیلمفارسی نامید و اصرار داشت سرهم بنویسد. هرچند فیلمفارسی نشانگر جامعه‌ی در حال تغییر و خود نیز عاملی دخیل در این تغییرات بوده است، کمتر مورد اقبال پژوهشگران علوم اجتماعی قرار گرفته است.
درسگفتار «بازنمایی زن در فیلم-فارسی» بر خوانش جایگاه زن در فیلم‌های فارسی با تکیه بر بررسی نظام جنسیتی در جامعه‌ی درحال گذار ایران متمرکز است. شکاف‌ها و تضادهای طبقاتی و سربرآوردن طبقات جدید و مداخلات حاکمیت در نظام جنسیت از یکسو و تأثیر رسانه‌ها و سینمای غرب در تولید و بازنمایی تصویر زن ایده‌آل در فیلم-فارسی تأثیر قابل توجهی داشته است. در نظام ارزشی و نظم جنسیتی حاضر در فیلم-فارسی، معمولا بر دوگانه‌ی زن خوب و زن خطاکار تأکید می‌شود. فهم زن در فیلم-فارسی بدون فهم مردانگی و ارزش‌های جنسیتی مردانه‌ای که این سینما مبلغ آن است غیرممکن می‌شود. در فیلم-فارسی زن مطرود و خطاکار در کنار ضد قهرمان مرد ظاهر می‌شود.
در این درسگفتار ضمن بررسی مختصر روند شکل گیری فیلم-فارسی به بررسی تصویر زن ایده آل در برابر زن خطاکار خواهیم پرداخت. نظام ارزشی و باید و نبایدهایی که در این سینما برای زن تبلیغ می‌شود در چارچوب نظام ارزشی و نظام جنسیتی معنادار می‌شود که به تدریج در سال‌های پس از مشروطه و بویژه پس از مستقر شدن سلسله‌ی پهلوی معرفی و تبلیغ شد و در نهایت، جایگاه زن در فیلم-فارسی از جایگاهی که دستگاه سیاسی حاکم برای زن مناسب می‌دید چندان دور نیست.
این درسگفتار برای علاقه‌مندان به مطالعات جنسیت و زنان، مطالعات تاریخ معاصر، مطالعات سینما و برای دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری در رشته‌های تاریخ، باستان‌شناسی و علوم اجتماعی مناسب است. در ارائه‌ی مباحث از مشارکت شرکت‌کنندگان استقبال می‌شودو منابع کلیدی به فراخور مباحث معرفی خواهد شد. پانزده دقیقه پایانی هر جلسه به بحث و پرسش و پاسخ اختصاص خواهد داشت.
دکتر مریم دژمخوی دانش‌آموخته‌ی باستان‌شناسی دانشگاه تهران و پژوهشگر حوزهی باستان‌شناسی معاصر است. جنسیت، استعمار، کشمکش و خشونت، و فرودستان زباله‌گرد از حوزه‌های مطالعاتی اوست. رساله‌ی دکترایش با عنوان «فرایند هویت‌یابی جنسیتی در مردان خاندان شاهی ساسانی» اولین رساله در زمینه‌ی باستان‌شناسی جنسیت در ایران به شمار می‌رود و از آن پس، ساخت جنسیت در ایران عصر قاجار، تغییرات در نظم جنسیتی پس از مدرنیزاسیون و جنبش‌های زنان به مهم‌تریم حوزه‌های پژوهشی او تبدیل شده‌اند. دژمخوی دوره‌ی پسادکتری خود با موضوع «نفت و استعمار در ایران عصر پهلوی اول» را در دانشگاه هایدلبرگ گذرانده، مدتی پژوهشگر دانشگاه فرای‌برلین بوده، و اکنون پژوهشگر دائم در بنیاد تحقیقاتی الکساندر فون هومبولت، و مدرس و پژوهشگر دانشگاه هایدلبرگ است. او همچنین عضو گروه مطالعاتی AGE (Archaeology and Gender in Europe) است و از او چندین مقاله در مجموعه مقالات، مجلات معتبر بین المللی، علمی و پژوهشی در زمینه‌های یاد شده منتشر شده است. کتاب باستان‌شناسی سیاست‌های جنسی و جنسیتی در عصر قاجار و پهلوی اول که با همکاری دکتر لیلا پاپلی یزدی منتشر شده، جدیدترین پژوهش منتشر شده‌ی او به زبان فارسی است. کتاب اخیر او به نام Women and the Politics of Resistance توسط نشر اسپرینگر به تازگی منتشر شده است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
کارگاه نقد ادبی پیشرفته
به‌هدایت پروین سلاجقه
طول دوره: ۶ جلسهی ۲ ساعته
شروع دوره: ۱۸ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳
سه‌شنبه‌ها ۱۸:۳۰ تا ۲۰:۳۰
@bidarschool
@bidarcourses
کارگاه نقد ادبی پیشرفته
به‌هدایت پروین سلاجقه
طول دوره: ۶ جلسهی ۲ ساعته
شروع دوره: ۱۸ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳
سه‌شنبه‌ها ۱۸:۳۰ تا ۲۰:۳۰
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
کارگاه نقد ادبی پیشرفته
به‌هدایت پروین سلاجقه
طول دوره: ۶ جلسهی ۲ ساعته
شروع دوره: ۱۸ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳
سه‌شنبه‌ها ۱۸:۳۰ تا ۲۰:۳۰
قرن بیستم در مطالعات علوم انسانی با طرح مبانی بنیادی در نقد ادبی از جمله نقد نو، روان‌کاوانه و جامعه‌شناختی آغاز شد و در ادامه به شکوفایی نظریه‌هایی رسید که شاید در آغاز انتظارش نمی‌رفت؛ ظهور رشته‌هایی به‌هم‌بافته از متدولوژی ساختارگرایی و روایت‌شناسی، نظریه‌های فلسفی و تحلیل‌های پساساختارگرایانه از سویی، و از سوی دیگر خلق آثار ادبی و هنری در ژانرهایی به جز رئالیسم و ناتورالیسم، زمینه‌ی ورود به ادبیات مدرنیستی و پسامدرن را با تکنیک‌های خاص روایی فراهم کرد.
در کارگاه نقد ادبی پیشرفته، سخن را از ساختارگرایی و روایت‌شناسی که تغییراتی اساسی در متدولوژی تحقیق و طبقه‌بندی عناصر بسیط زبان، ادبیات، فرهنگ و مردم‌شناسی ایجاد کردند، آغاز می‌کنیم و ضمن شناخت مهم‌ترین و کاربردی‌ترین جنبه‌های این روش‌ها، بررسی چند اثر را پی می‌گیریم. این بررسی در جلسات اول و دوم معطوف به ساختارگرایی سوسور، بارت و لوی‌استروس خواهد بود و سپس با رویکرد نقد روایت‌شناسی ادامه می‌یابد. در جلسهی سوم و چهارم تأملی خواهیم داشت بر پسامدرنیسم به ویژه در آرإ لیوتار و بودریار، به عنوان یکی از مهم‌ترین دوره‌های قابل بحث در ادبیات و هنر و همچنین به بررسی و تحلیل چند اثر ادبی که به این ژانر نوشتاری تعلق دارند خواهیم پرداخت.
جلسهی پنجم کارگاه به طرح مبحث فمینیسم یا رویکرد نقد مبتنی بر مطالعات زنان اختصاص دارد که در آن، علاوه بر طرح مباحث نظری آکادمیک با تکیه بر آرإ دوبووار، کریستووا و وولف، یک یا دو رمان نیز تحلیل خواهد شد. در جلسهی ششم نقد تاریخ‌گرایی نوین به عنوان یکی از رویکردهای نقد معاصر در هم‌پیوندی تاریخ و ادبیات مطرح می‌شود که نقد و تحلیل یک اثر را در این زمینه در پی خواهد داشت. نحوه‌ی طرح بحث در این کارگاه به گونه‌ای‌ست که زمینه را برای طرح پرسش و پاسخ فراهم کند و ابزارهای اصلی برای نقد عملی را در اختیار مشارکتکنندگان قرار دهد.
برخی از آثاری که در این کارگاه مورد بررسی قرار می‌گیرند عبارت‌اند از:
-برج اثر جی بالارد
-سلاخ‌خانه‌ی شماره‌ی ۵ اثر کورت ونه‌گات
-اتاقی از آن خود اثر ویرجینیا ولف
-وانهاده اثر سیمون دوبووار
-اسفار کاتبان اثر ابوتراب خسروی
-چند متن شاعرانه
دكتر پروين سلاجقه، نويسنده، شاعر، منتقد، پژوهشگر و استاد دانشگاه است. زمینه‌های پژوهشی او در حیطه‌ی نظریه و نقد ادبی در داستان، شعر و متون ادبی است. از وی تا كنون، دوازده اثر در زمينه‌ی نقد، داستان، شعر و پژوهش و همچنین بيشتر از چهل مقاله‌ی علمی- تخصصی و پژوهشی در نظريه و نقد ادبی منتشر شده است. آثار او برنده‌ی جوایز متعددی بوده است. از جمله جايزه‌ی منتقد برتر ايران در شعر معاصر، از طرف بنياد هنرمندان و نويسندگان برای نوشتن كتاب اميرزاده‌ی كاشی‌ها که در نقد شعر شاملو است؛ جايزه‌ی كتاب سال برای تأليف كتاب از اين باغ شرقی، جايزه‌ی كتاب سال ادبی سازمان حفاظت محيط زيست، برای نوشتن كتاب قصه‌ی تالاب و چندین جایزه‌ی معتبر دیگر در سطح ملی. کتاب از اين باغ شرقی و چندین اثر دیگر او به عنوان دروس مرجع و كمك درسی در فضای آموزشیِ رسمی و غير رسمی به دانشجويان و علاقه‌مندان تدريس می‌شود.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
کارگاه نقد ادبی پیشرفته
به‌هدایت پروین سلاجقه
طول دوره: ۶ جلسهی ۲ ساعته
شروع دوره: ۱۸ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳
سه‌شنبه‌ها ۱۸:۳۰ تا ۲۰:۳۰
قرن بیستم در مطالعات علوم انسانی با طرح مبانی بنیادی در نقد ادبی از جمله نقد نو، روان‌کاوانه و جامعه‌شناختی آغاز شد و در ادامه به شکوفایی نظریه‌هایی رسید که شاید در آغاز انتظارش نمی‌رفت؛ ظهور رشته‌هایی به‌هم‌بافته از متدولوژی ساختارگرایی و روایت‌شناسی، نظریه‌های فلسفی و تحلیل‌های پساساختارگرایانه از سویی، و از سوی دیگر خلق آثار ادبی و هنری در ژانرهایی به جز رئالیسم و ناتورالیسم، زمینه‌ی ورود به ادبیات مدرنیستی و پسامدرن را با تکنیک‌های خاص روایی فراهم کرد.
در کارگاه نقد ادبی پیشرفته، سخن را از ساختارگرایی و روایت‌شناسی که تغییراتی اساسی در متدولوژی تحقیق و طبقه‌بندی عناصر بسیط زبان، ادبیات، فرهنگ و مردم‌شناسی ایجاد کردند، آغاز می‌کنیم و ضمن شناخت مهم‌ترین و کاربردی‌ترین جنبه‌های این روش‌ها، بررسی چند اثر را پی می‌گیریم. این بررسی در جلسات اول و دوم معطوف به ساختارگرایی سوسور، بارت و لوی‌استروس خواهد بود و سپس با رویکرد نقد روایت‌شناسی ادامه می‌یابد. در جلسهی سوم و چهارم تأملی خواهیم داشت بر پسامدرنیسم به ویژه در آرإ لیوتار و بودریار، به عنوان یکی از مهم‌ترین دوره‌های قابل بحث در ادبیات و هنر و همچنین به بررسی و تحلیل چند اثر ادبی که به این ژانر نوشتاری تعلق دارند خواهیم پرداخت.
جلسهی پنجم کارگاه به طرح مبحث فمینیسم یا رویکرد نقد مبتنی بر مطالعات زنان اختصاص دارد که در آن، علاوه بر طرح مباحث نظری آکادمیک با تکیه بر آرإ دوبووار، کریستووا و وولف، یک یا دو رمان نیز تحلیل خواهد شد. در جلسهی ششم نقد تاریخ‌گرایی نوین به عنوان یکی از رویکردهای نقد معاصر در هم‌پیوندی تاریخ و ادبیات مطرح می‌شود که نقد و تحلیل یک اثر را در این زمینه در پی خواهد داشت. نحوه‌ی طرح بحث در این کارگاه به گونه‌ای‌ست که زمینه را برای طرح پرسش و پاسخ فراهم کند و ابزارهای اصلی برای نقد عملی را در اختیار مشارکتکنندگان قرار دهد.
برخی از آثاری که در این کارگاه مورد بررسی قرار می‌گیرند عبارت‌اند از:
-برج اثر جی بالارد
-سلاخ‌خانه‌ی شماره‌ی ۵ اثر کورت ونه‌گات
-اتاقی از آن خود اثر ویرجینیا ولف
-وانهاده اثر سیمون دوبووار
-اسفار کاتبان اثر ابوتراب خسروی
-چند متن شاعرانه
دكتر پروين سلاجقه، نويسنده، شاعر، منتقد، پژوهشگر و استاد دانشگاه است. زمینه‌های پژوهشی او در حیطه‌ی نظریه و نقد ادبی در داستان، شعر و متون ادبی است. از وی تا كنون، دوازده اثر در زمينه‌ی نقد، داستان، شعر و پژوهش و همچنین بيشتر از چهل مقاله‌ی علمی- تخصصی و پژوهشی در نظريه و نقد ادبی منتشر شده است. آثار او برنده‌ی جوایز متعددی بوده است. از جمله جايزه‌ی منتقد برتر ايران در شعر معاصر، از طرف بنياد هنرمندان و نويسندگان برای نوشتن كتاب اميرزاده‌ی كاشی‌ها که در نقد شعر شاملو است؛ جايزه‌ی كتاب سال برای تأليف كتاب از اين باغ شرقی، جايزه‌ی كتاب سال ادبی سازمان حفاظت محيط زيست، برای نوشتن كتاب قصه‌ی تالاب و چندین جایزه‌ی معتبر دیگر در سطح ملی. کتاب از اين باغ شرقی و چندین اثر دیگر او به عنوان دروس مرجع و كمك درسی در فضای آموزشیِ رسمی و غير رسمی به دانشجويان و علاقه‌مندان تدريس می‌شود.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
اندیشه‌ی بیرون؛
میشل فوکو و مسأله‌ی ادبیات
به‌هدایت سمیرا الیاسی
طول دوره: ۴ جلسهی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
اندیشه‌ی بیرون؛
میشل فوکو و مسأله‌ی ادبیات
به‌هدایت سمیرا الیاسی
طول دوره: ۴ جلسهی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
اندیشه‌ی بیرون؛
میشل فوکو و مسأله‌ی ادبیات
به‌هدایت سمیرا الیاسی
طول دوره: ۴ جلسهی ۲ ساعته
مشغولیت فکری میشل فوکو با ادبیات مدرن موضوعی است که هنوز هم در ادبیات‌پژوهشی مربوط به او چنان که باید محوریت نیافته است. فوکو به‌ویژه در سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۶ متن‌های متعددی در مورد ادبیات مدرن نوشته است که مدت‌ها یا در حوزهی نقد ادبی مورد بررسی قرار می‌گرفتند و یا به کناره‌های تصویر فیلسوف می‌خزیدند و بیشتر به نوعی اشتیاق شخصی تقلیل داده می‌شدند. دلیل این بی‌توجهی طولانی‌مدت شاید این باشد که خود فوکو چندان علاقه‌ای به پیش کشیدن نوشته‌هایش درباره‌ی ادبیات نداشت و به قول خودش چون نوعی «مخفی‌گاه» به آنها می‌نگریست. با این همه، ارجاعات پرشمار او به‌ویژه در مصاحبه‌هایش به تأثیر نویسندگانی چون بلانشو یا باتای بر سرگذشت فکری خودش و یا حتی تصریح او به میل جدیش به «دل کندن از امر ادبی» انگیزه‌ی خوبی است برای تمرکز کردن بر متون او درباره‌ی ادبیات و بررسی تأثیر احتمالی آنها بر آثار دیگرش.
ادبیات البته در نوشته‌های فوکو تعریف ثابت یا واحدی پیدا نمی‌کند و در عوض چهره‌های متفاوت و سیالی به خود می‌گیرد که شاید بیش از هر چیز بر حرکات فکری بی‌پایان خود فوکو گواهی دهند: ادبیات به‌عنوان فضایی برای نمایش هستی برهنه‌ی زبان، به‌عنوان ضدگفتاری که در نسبت با گفتارهای معرفتی حاکم بر جامعه نقشی تخریبی و افشاگر بازی می‌کند، به‌عنوان گفتاری تاریخی مثل همه‌ی گفتارهای دیگر و حتی به‌عنوان نوعی عذرتراشی که می‌تواند از سوی نویسندگانی برای توجیه انفعال شخصی و اجتماعی‌شان به کار گرفته شود.
در این دوره می‌کوشیم، با خواندن تعدادی از اصلی‌ترین متن‌های فوکو درباره‌ی ادبیات مدرن، به این پرسش پاسخ دهیم که میان این متن‌ها و آثار مفصل‌تر فوکو و به‌ویژه نوآوری‌های نقادانه و روش‌شناسانه‌ی او چه نسبتی باید دید: آیا با فضایی کوچک و جانبی طرفیم که می‌تواند مثل آینه‌ای در مقابل آثار «اصلی» فوکو قرار گیرد و آنها را به نحوی در خود منعکس کند، یا بسیار بیش از این، با قلمرو فکری نسبتا مستقلی که آثار معروف‌تر فوکو و اصلا شیوه‌ی تفکر او را به شکلی متأثر کرده است؟ این پرسش را هم در خط تاریخی و هم در خط مفهومی پی می‌گیریم و در هر جلسه بر یکی از محورهایی متمرکز خواهیم شد که فوکو خود در تعریفش از ادبیات مدرن وارد می‌کند.
جلسهی اول: ادبیات مدرن و هستی زبان
جلسهی دوم: ملاقات زبان، فضا و اندیشه در ادبیات
جلسهی سوم: جنون، غیاب اثر؛ ادبیات و مسأله‌ی تناهی
جلسهی چهارم: تأملاتی درباره‌ی «اندیشه‌ی بیرون»
سمیرا الیاسی دانش‌آموخته‌ی کارشناسی و کارشناسی ارشد فلسفه از دانشگاه تهران است. او دوره‌ی کارشناسی ارشد را با رساله‌ای با موضوع «دیلتای و تاریخی‌نگری در علوم انسانی» به پایان رسانده است. پس از آن در قالب برنامه‌ی تحصیلی اراسموس موندوس در مقطع فوق‌لیسانس در دانشگاه کارل پراگ و دانشگاه ووپرتال آلمان تحصیل کرده و در پایان‌نامه‌ی خود به بررسی مفهوم تبارشناسی میشل فوکو و مقایسه‌ی آن با دو مفهوم تخیل تاریخی و نگاه هرمنوتیکی به تاریخ پرداخته است. او در حال حاضر دانشجوی دکترای فلسفه است و ضمن نوشتن رساله‌ای با موضوع «فیگورهای ادبی-فضایی در آثار میشل فوکو» به‌عنوان همکار پژوهشی در دانشگاه ووپرتال کار می‌کند.
لطفا در صورت تمایل به تهیه این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
اندیشه‌ی بیرون؛
میشل فوکو و مسأله‌ی ادبیات
به‌هدایت سمیرا الیاسی
طول دوره: ۴ جلسهی ۲ ساعته
مشغولیت فکری میشل فوکو با ادبیات مدرن موضوعی است که هنوز هم در ادبیات‌پژوهشی مربوط به او چنان که باید محوریت نیافته است. فوکو به‌ویژه در سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۶ متن‌های متعددی در مورد ادبیات مدرن نوشته است که مدت‌ها یا در حوزهی نقد ادبی مورد بررسی قرار می‌گرفتند و یا به کناره‌های تصویر فیلسوف می‌خزیدند و بیشتر به نوعی اشتیاق شخصی تقلیل داده می‌شدند. دلیل این بی‌توجهی طولانی‌مدت شاید این باشد که خود فوکو چندان علاقه‌ای به پیش کشیدن نوشته‌هایش درباره‌ی ادبیات نداشت و به قول خودش چون نوعی «مخفی‌گاه» به آنها می‌نگریست. با این همه، ارجاعات پرشمار او به‌ویژه در مصاحبه‌هایش به تأثیر نویسندگانی چون بلانشو یا باتای بر سرگذشت فکری خودش و یا حتی تصریح او به میل جدیش به «دل کندن از امر ادبی» انگیزه‌ی خوبی است برای تمرکز کردن بر متون او درباره‌ی ادبیات و بررسی تأثیر احتمالی آنها بر آثار دیگرش.
ادبیات البته در نوشته‌های فوکو تعریف ثابت یا واحدی پیدا نمی‌کند و در عوض چهره‌های متفاوت و سیالی به خود می‌گیرد که شاید بیش از هر چیز بر حرکات فکری بی‌پایان خود فوکو گواهی دهند: ادبیات به‌عنوان فضایی برای نمایش هستی برهنه‌ی زبان، به‌عنوان ضدگفتاری که در نسبت با گفتارهای معرفتی حاکم بر جامعه نقشی تخریبی و افشاگر بازی می‌کند، به‌عنوان گفتاری تاریخی مثل همه‌ی گفتارهای دیگر و حتی به‌عنوان نوعی عذرتراشی که می‌تواند از سوی نویسندگانی برای توجیه انفعال شخصی و اجتماعی‌شان به کار گرفته شود.
در این دوره می‌کوشیم، با خواندن تعدادی از اصلی‌ترین متن‌های فوکو درباره‌ی ادبیات مدرن، به این پرسش پاسخ دهیم که میان این متن‌ها و آثار مفصل‌تر فوکو و به‌ویژه نوآوری‌های نقادانه و روش‌شناسانه‌ی او چه نسبتی باید دید: آیا با فضایی کوچک و جانبی طرفیم که می‌تواند مثل آینه‌ای در مقابل آثار «اصلی» فوکو قرار گیرد و آنها را به نحوی در خود منعکس کند، یا بسیار بیش از این، با قلمرو فکری نسبتا مستقلی که آثار معروف‌تر فوکو و اصلا شیوه‌ی تفکر او را به شکلی متأثر کرده است؟ این پرسش را هم در خط تاریخی و هم در خط مفهومی پی می‌گیریم و در هر جلسه بر یکی از محورهایی متمرکز خواهیم شد که فوکو خود در تعریفش از ادبیات مدرن وارد می‌کند.
جلسهی اول: ادبیات مدرن و هستی زبان
جلسهی دوم: ملاقات زبان، فضا و اندیشه در ادبیات
جلسهی سوم: جنون، غیاب اثر؛ ادبیات و مسأله‌ی تناهی
جلسهی چهارم: تأملاتی درباره‌ی «اندیشه‌ی بیرون»
سمیرا الیاسی دانش‌آموخته‌ی کارشناسی و کارشناسی ارشد فلسفه از دانشگاه تهران است. او دوره‌ی کارشناسی ارشد را با رساله‌ای با موضوع «دیلتای و تاریخی‌نگری در علوم انسانی» به پایان رسانده است. پس از آن در قالب برنامه‌ی تحصیلی اراسموس موندوس در مقطع فوق‌لیسانس در دانشگاه کارل پراگ و دانشگاه ووپرتال آلمان تحصیل کرده و در پایان‌نامه‌ی خود به بررسی مفهوم تبارشناسی میشل فوکو و مقایسه‌ی آن با دو مفهوم تخیل تاریخی و نگاه هرمنوتیکی به تاریخ پرداخته است. او در حال حاضر دانشجوی دکترای فلسفه است و ضمن نوشتن رساله‌ای با موضوع «فیگورهای ادبی-فضایی در آثار میشل فوکو» به‌عنوان همکار پژوهشی در دانشگاه ووپرتال کار می‌کند.
لطفا در صورت تمایل به تهیه این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
درباره‌ی پدیده و مفهوم بازی
به‌هدایت جواد گنجی
طول دوره: ۴ جلسهی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درباره‌ی پدیده و مفهوم بازی
به‌هدایت جواد گنجی
طول دوره: ۴ جلسهی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
درباره‌ی پدیده و مفهوم بازی
به‌هدایت جواد گنجی
طول دوره: ۴ جلسهی ۲ ساعته
حتی در ابتدایی‌ترین و ساده‌ترین شکل‌های بازی چیزی در کارست که آن را از سطح غرایز و نیازهای بی‌واسطه‌ی زندگی فراتر می‌برد و بدان کارکردی معنابخش می‌دهد. بازی شکل خاص و معناداری از فعالیت است که نمودش را از دوران طفولیت می‌توان به وضوح دید. ردپای این شکل خاص فعالیت را در پیچیده‌ترین پدیده‌های فرهنگی می‌توان بازشناسی کرد. در واقع می‌توان از این بسیار فراتر رفت و ادعا کرد که عظیم‌ترین نیروهای پیش‌برنده‌ی تمدن و فرهنگ، از نظم و قانون گرفته تا تجارت و صنعت و هنر و علم، جملگی از خاک «بازی» روییده‌اند. از این حیث، هیچ فرهنگی بدون بازی وجود ندارد و هیچ دوره‌ای را در تاریخ بشر نمی‌توان یافت که بازی در آن غایب باشد.
اگر در بررسی پدیده‌ی بازی به نمودهای اجتماعی آن توجه کنیم خواهیم دید که بازی طیف وسیعی از انواع مناسک، جشن‌ها، رقابت‌ها، مسابقه‌ها، اجراها، نمایش‌ها و تورنمنت‌ها در زمینه‌های مختلف را در بر خواهد گرفت.
در این دوره، بر اهمیت بازی در مقام عنصر برسازنده‌ی فرهنگ و تمدن تأکید خواهیم کرد. می‌کوشیم به این پرسش‌ها پاسخ دهیم: ضرورت و جاذبه‌ی بازی از کجا می‌آید؟ چرا تصور زندگی بدون بازی ناممکن است؟ بازی، از آنجا که در مرز درون و بیرون قرار می‌گیرد، چه نسبتی با واقعیت، تکرار، لذت، خلاقیت و هویت و ... دارد؟
جواد گنجی متولد سال ۱۳۵۶ و فارغ‌التحصیلِ جامعه‌شناسی است. عمده‌ی فعالیت‌های او بر پژوهش و ترجمه در حوزهی روانکاوی و فلسفه به ویژه بر روانکاوی فرویدی-لاکانی متمرکز است. از آثار و ترجمه‌های او می‌توان به همکاری با فصلنامه ارغنون و مجموعه کتابهای رخداد، کتاب «گئورگ زیمل» اثر دیوید فریزبی، کتاب «جامعه‌شناسی معرفت و آگاهی‌اش؛ نقد مکتب فرانکفورت از جامعه‌شناسی معرفت»، کتاب «کین‌توزی» اثر ماکس شلر، کتاب «بازگشت امر سیاسی» اثر شانتال موف و کتاب «فلسفه‌ی پول» اثر گئورگ زیمل اشاره کرد. او در دهه‌ی گذشته و در زمینه‌ی تدریس، درسگفتارهای بسیاری را در مؤسسه‌ی پرسش ارائه کرده است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
درباره‌ی پدیده و مفهوم بازی
به‌هدایت جواد گنجی
طول دوره: ۴ جلسهی ۲ ساعته
حتی در ابتدایی‌ترین و ساده‌ترین شکل‌های بازی چیزی در کارست که آن را از سطح غرایز و نیازهای بی‌واسطه‌ی زندگی فراتر می‌برد و بدان کارکردی معنابخش می‌دهد. بازی شکل خاص و معناداری از فعالیت است که نمودش را از دوران طفولیت می‌توان به وضوح دید. ردپای این شکل خاص فعالیت را در پیچیده‌ترین پدیده‌های فرهنگی می‌توان بازشناسی کرد. در واقع می‌توان از این بسیار فراتر رفت و ادعا کرد که عظیم‌ترین نیروهای پیش‌برنده‌ی تمدن و فرهنگ، از نظم و قانون گرفته تا تجارت و صنعت و هنر و علم، جملگی از خاک «بازی» روییده‌اند. از این حیث، هیچ فرهنگی بدون بازی وجود ندارد و هیچ دوره‌ای را در تاریخ بشر نمی‌توان یافت که بازی در آن غایب باشد.
اگر در بررسی پدیده‌ی بازی به نمودهای اجتماعی آن توجه کنیم خواهیم دید که بازی طیف وسیعی از انواع مناسک، جشن‌ها، رقابت‌ها، مسابقه‌ها، اجراها، نمایش‌ها و تورنمنت‌ها در زمینه‌های مختلف را در بر خواهد گرفت.
در این دوره، بر اهمیت بازی در مقام عنصر برسازنده‌ی فرهنگ و تمدن تأکید خواهیم کرد. می‌کوشیم به این پرسش‌ها پاسخ دهیم: ضرورت و جاذبه‌ی بازی از کجا می‌آید؟ چرا تصور زندگی بدون بازی ناممکن است؟ بازی، از آنجا که در مرز درون و بیرون قرار می‌گیرد، چه نسبتی با واقعیت، تکرار، لذت، خلاقیت و هویت و ... دارد؟
جواد گنجی متولد سال ۱۳۵۶ و فارغ‌التحصیلِ جامعه‌شناسی است. عمده‌ی فعالیت‌های او بر پژوهش و ترجمه در حوزهی روانکاوی و فلسفه به ویژه بر روانکاوی فرویدی-لاکانی متمرکز است. از آثار و ترجمه‌های او می‌توان به همکاری با فصلنامه ارغنون و مجموعه کتابهای رخداد، کتاب «گئورگ زیمل» اثر دیوید فریزبی، کتاب «جامعه‌شناسی معرفت و آگاهی‌اش؛ نقد مکتب فرانکفورت از جامعه‌شناسی معرفت»، کتاب «کین‌توزی» اثر ماکس شلر، کتاب «بازگشت امر سیاسی» اثر شانتال موف و کتاب «فلسفه‌ی پول» اثر گئورگ زیمل اشاره کرد. او در دهه‌ی گذشته و در زمینه‌ی تدریس، درسگفتارهای بسیاری را در مؤسسه‌ی پرسش ارائه کرده است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
اندیشیدن در زمانهی یأس و شکست؛
مروری بر تفسیر آنتونیو نگری در باب ماتریالیسم شاعرانه‌ی جاکومو لئوپاردی
به‌هدایت فرهاد محرابی
طول دوره: ۷ جلسهی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
اندیشیدن در زمانهی یأس و شکست؛
مروری بر تفسیر آنتونیو نگری در باب ماتریالیسم شاعرانه‌ی جاکومو لئوپاردی
به‌هدایت فرهاد محرابی
طول دوره: ۷ جلسهی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
اندیشیدن در زمانهی یأس و شکست؛
مروری بر تفسیر آنتونیو نگری در باب ماتریالیسم شاعرانه‌ی جاکومو لئوپاردی
به‌هدایت فرهاد محرابی
طول دوره: ۷ جلسهی ۲ ساعته
آنتونیو نگری (۱۹۳۳-۲۰۲۳) یکی از تأثیرگذارترین و جنجالی‌ترین فلاسفه‌ی معاصر ایتالیا را اغلب به واسطه‌ی اثر جریان‌سازش یعنی کتاب «امپراتوری» (۲۰۰۰) می‌شناسیم. کتابی که او به همراه مایکل هارت نوشت و در آن از مجرای تحلیل مدل‌های زبانی و ارتباطی، به نقد و واکاوی ساختارهای تولید اقتصادی و بازنمایی گفتمان‌های سیاسی، و نیز طرح مدل‌هایی برای مبارزه و تغییر پرداخت. این کتاب در عین حال نگری را در جایگاه یکی از مهم‌ترین چهره‌های جنبش ضد‌جهانی‌سازی تثبیت کرد.
درسگفتار حاضر امّا در پی آن است تا ریشه‌های نظریه‌ی انتقادی نگری را با مروری بر یکی از مهجورترین و در عین حال مهم‌ترین کتابهای او در تفسیر جهان فکری جاکومو لئوپاردی (۱۷۹۸-۱۸۳۷)، شاعر و فیلسوف برجسته‌ی ایتالیایی در قرن نوزدهم بازخوانی کند. کتاب نگری تحت عنوان «گل بیابان: هستی‌شناسی شاعرانه‌ی جاکومو لئوپاردی» در واقع تلاشی‌ست برای ترسیم مدرنیسمی بی‌بدیل در دل مدرنیته‌ی فلاسفه‌ی روشنگری و خصوصاً ردیه‌ای بر سنت ایدئالیسم آلمانی.
نگری در پژو‌هش‌هایش در اوایل دهه‌ی هشتاد که به شکل عمده حول محور اسپینوزا، الهیات عهد عتیق و نیز مطالعاتی ژرف در باب لئوپاردی می‌چرخید، سعی داشت در دل شکست جنبش‌های آوانگارد دهه‌ی شصت و هفتاد اروپا به طرح بی‌بدیلی برای کنش سیاسی راه ببرد و لئوپاردی در واقع مجرایی‌ست تا از طریق آن بدیلی برای بن‌بست سیاسی اروپا طرح شود. نگری اما به نظرگاهی کلان‌تر و فلسفی‌تر دست می‌یابد و نقد خود را به تمامیت پروژه‌ی روشنگری بسط می‌دهد. او در مطالعاتش نشان می‌دهد که بی‌دلیل نبود که نیچه جهان شعری لئوپاردی را بدیلی ارزشمند در مقابل ایدئالیسم استعلایی کانت و کلیت عقلانیت روشنگری می‌پنداشت.
از این رو رجعت نگری به لئوپاردی، هم در راستای موج نو‌نیچه‌گرایی در میان متفکرین پساساختارگرای اروپا همچون فوکو و دلوز بود، و هم در راستای نواسپینوزاگرایی اروپایی در نیمه‌ی دوم قرن بیستم. اسپینوزا و لئوپاردی هر دو به مثابه دو بالی عمل می‌کنند که ماتریالیسم انتقادی نگری و نوآوری‌هایش در نظریه‌ی متأخر مارکسیستی را جانی دوباره می‌بخشند.
این پژوهش در عین حال یگانه اثر نگری در حوزهی تلفیق نظریه‌ی ادبی و فلسفه‌ی سیاسی، و بی‌شک بلندپروازانه‌ترین کوشش در راه بازیابی «نظریه‌ی انقلاب» در جهان فکری شاعر ایتالیایی‌ست. جریان اصلی نظریه‌ی ادبی معاصر که می‌توان آن را «نظریه‌ی ادبی نئولیبرال» خواند، همواره بر آن بوده تا سیمای شاعری مأیوس از لئوپاردی بسازد؛ نظریه‌پرداز «رنج» و «محنت». برای نگری اما لئوپاردی شاعر و فیلسوف «گسست» است. و بیش از آن حتی نظریه‌پرداز «امید» و «انقلاب» در دل «شکست».
او در لئوپاردی یکی از ناب‌ترین نسخه‌های یک هستی‌شناسی ماتریالیستی را بازیابی می‌کند که با خوانشی دیگرگون از تخیل انسانی می‌تواند نقدی بنیادین بر عقلانیت مدرن و نیز ساختارهای سرمایه‌داری منشعب از آن طرح کند. لئوپاردی برای نگری آن متفکری‌ست که با او می‌توان سوبژکتیویته را فرآیندی از آفرینش شعری دانست که بر محدودیت‌های مدل جاری سرمایه‌داری جهانی و ساختارهای سیاسی-اقتصادی مدرنیته غلبه می‌کند. همانگونه او در آخرین سطر از کتابش می‌گوید، در جهان لئوپاردی «شعر پوسته‌ی هستی را می‌شکافد- تا هستی جدید و جهانی‌تری را بسازد».
جلسهی اول: مقدمه
مروری بر ماتریالیسم انتقادی آنتونیو نگری با نگاهی به تفسیر او از اسپینوزا
جلسهی دوم: فاجعه‌ی خاطره
دیالکتیک و تجربه‌ی امر نامتناهی
جلسهی سوم: بی‌معنایی صلب، اندوه و تخیل
بازتعریف نظریه‌ی انتقادی از مجرای هستی‌شناسی شاعرانه
جلسهی چهارم: بوطیقای هستیِ حقیقی
متافیزیک اخلاق و تأملاتی در باب نهیلیسم
جلسهی پنجم: بازخوانی توّهم
بازتعریف دانش و سیاست
جلسهی ششم: ماکیاولیِ شاعر
بحثی در باب نسبت میان ماتریالیسم و شاعرانگی
جلسهی هفتم: جمع بندی
اسپینوزا، ایّوب، و لئوپاردی - اندیشیدن در زمانهی یأس و شکست
درباره‌ی مدرس👇
@bidarschool
@bidarcourses
اندیشیدن در زمانهی یأس و شکست؛
مروری بر تفسیر آنتونیو نگری در باب ماتریالیسم شاعرانه‌ی جاکومو لئوپاردی
به‌هدایت فرهاد محرابی
طول دوره: ۷ جلسهی ۲ ساعته
آنتونیو نگری (۱۹۳۳-۲۰۲۳) یکی از تأثیرگذارترین و جنجالی‌ترین فلاسفه‌ی معاصر ایتالیا را اغلب به واسطه‌ی اثر جریان‌سازش یعنی کتاب «امپراتوری» (۲۰۰۰) می‌شناسیم. کتابی که او به همراه مایکل هارت نوشت و در آن از مجرای تحلیل مدل‌های زبانی و ارتباطی، به نقد و واکاوی ساختارهای تولید اقتصادی و بازنمایی گفتمان‌های سیاسی، و نیز طرح مدل‌هایی برای مبارزه و تغییر پرداخت. این کتاب در عین حال نگری را در جایگاه یکی از مهم‌ترین چهره‌های جنبش ضد‌جهانی‌سازی تثبیت کرد.
درسگفتار حاضر امّا در پی آن است تا ریشه‌های نظریه‌ی انتقادی نگری را با مروری بر یکی از مهجورترین و در عین حال مهم‌ترین کتابهای او در تفسیر جهان فکری جاکومو لئوپاردی (۱۷۹۸-۱۸۳۷)، شاعر و فیلسوف برجسته‌ی ایتالیایی در قرن نوزدهم بازخوانی کند. کتاب نگری تحت عنوان «گل بیابان: هستی‌شناسی شاعرانه‌ی جاکومو لئوپاردی» در واقع تلاشی‌ست برای ترسیم مدرنیسمی بی‌بدیل در دل مدرنیته‌ی فلاسفه‌ی روشنگری و خصوصاً ردیه‌ای بر سنت ایدئالیسم آلمانی.
نگری در پژو‌هش‌هایش در اوایل دهه‌ی هشتاد که به شکل عمده حول محور اسپینوزا، الهیات عهد عتیق و نیز مطالعاتی ژرف در باب لئوپاردی می‌چرخید، سعی داشت در دل شکست جنبش‌های آوانگارد دهه‌ی شصت و هفتاد اروپا به طرح بی‌بدیلی برای کنش سیاسی راه ببرد و لئوپاردی در واقع مجرایی‌ست تا از طریق آن بدیلی برای بن‌بست سیاسی اروپا طرح شود. نگری اما به نظرگاهی کلان‌تر و فلسفی‌تر دست می‌یابد و نقد خود را به تمامیت پروژه‌ی روشنگری بسط می‌دهد. او در مطالعاتش نشان می‌دهد که بی‌دلیل نبود که نیچه جهان شعری لئوپاردی را بدیلی ارزشمند در مقابل ایدئالیسم استعلایی کانت و کلیت عقلانیت روشنگری می‌پنداشت.
از این رو رجعت نگری به لئوپاردی، هم در راستای موج نو‌نیچه‌گرایی در میان متفکرین پساساختارگرای اروپا همچون فوکو و دلوز بود، و هم در راستای نواسپینوزاگرایی اروپایی در نیمه‌ی دوم قرن بیستم. اسپینوزا و لئوپاردی هر دو به مثابه دو بالی عمل می‌کنند که ماتریالیسم انتقادی نگری و نوآوری‌هایش در نظریه‌ی متأخر مارکسیستی را جانی دوباره می‌بخشند.
این پژوهش در عین حال یگانه اثر نگری در حوزهی تلفیق نظریه‌ی ادبی و فلسفه‌ی سیاسی، و بی‌شک بلندپروازانه‌ترین کوشش در راه بازیابی «نظریه‌ی انقلاب» در جهان فکری شاعر ایتالیایی‌ست. جریان اصلی نظریه‌ی ادبی معاصر که می‌توان آن را «نظریه‌ی ادبی نئولیبرال» خواند، همواره بر آن بوده تا سیمای شاعری مأیوس از لئوپاردی بسازد؛ نظریه‌پرداز «رنج» و «محنت». برای نگری اما لئوپاردی شاعر و فیلسوف «گسست» است. و بیش از آن حتی نظریه‌پرداز «امید» و «انقلاب» در دل «شکست».
او در لئوپاردی یکی از ناب‌ترین نسخه‌های یک هستی‌شناسی ماتریالیستی را بازیابی می‌کند که با خوانشی دیگرگون از تخیل انسانی می‌تواند نقدی بنیادین بر عقلانیت مدرن و نیز ساختارهای سرمایه‌داری منشعب از آن طرح کند. لئوپاردی برای نگری آن متفکری‌ست که با او می‌توان سوبژکتیویته را فرآیندی از آفرینش شعری دانست که بر محدودیت‌های مدل جاری سرمایه‌داری جهانی و ساختارهای سیاسی-اقتصادی مدرنیته غلبه می‌کند. همانگونه او در آخرین سطر از کتابش می‌گوید، در جهان لئوپاردی «شعر پوسته‌ی هستی را می‌شکافد- تا هستی جدید و جهانی‌تری را بسازد».
جلسهی اول: مقدمه
مروری بر ماتریالیسم انتقادی آنتونیو نگری با نگاهی به تفسیر او از اسپینوزا
جلسهی دوم: فاجعه‌ی خاطره
دیالکتیک و تجربه‌ی امر نامتناهی
جلسهی سوم: بی‌معنایی صلب، اندوه و تخیل
بازتعریف نظریه‌ی انتقادی از مجرای هستی‌شناسی شاعرانه
جلسهی چهارم: بوطیقای هستیِ حقیقی
متافیزیک اخلاق و تأملاتی در باب نهیلیسم
جلسهی پنجم: بازخوانی توّهم
بازتعریف دانش و سیاست
جلسهی ششم: ماکیاولیِ شاعر
بحثی در باب نسبت میان ماتریالیسم و شاعرانگی
جلسهی هفتم: جمع بندی
اسپینوزا، ایّوب، و لئوپاردی - اندیشیدن در زمانهی یأس و شکست
درباره‌ی مدرس👇
@bidarschool
@bidarcourses
فرهاد محرابی متولد ۱۳۶۲ دانش‌آموخته و پژوهشگر در حوزهی مدرنیسم ادبی‌ست. وی پس از اتمام تحصیلاتش در مقطع لیسانس و فوق‌لیسانس در رشته‌ی انسان‌شناسی در دانشگاه تهران به انگلستان رفت. او در مدرسه‌ی اقتصاد لندن (LSE) در حوزهی فلسفه‌ی علوم اجتماعی شروع به پژوهش کرد، و در سال ۲۰۱۲ از آن دانشگاه در مقطع فوق لیسانس فارغ‌التحصیل شد. حوزهی مورد علاقه‌ی وی در آن سال‌ها ایده‌ی فاقد قدر‌مشترک بودن (incommensurability) در فلسفه‌ی علم با تکیه بر نظریات دونالد دیویدسون و ریچارد رورتی بود.
او بعدها گرایش مطالعاتی‌اش را به ادبیات تطبیقی، فلسفه و ادبیات، و نظریه‌ی سینما تغییر داد و به مدت دو سال در کالج دانشگاهی لندن (UCL) در مقطع فوق‌لیسانس مشغول به پژوهش و تدریس بود. رساله‌ی فوق لیسانس او در آن دانشگاه، مطالعه‌ی تطبیقی در مورد جهان ادبی والاس استیونس و سینمای آنتونیونی بود. محرابی دوره‌ی دکتری خود را در حوزهی مدرنیسم ادبی، ادبیات تطبیقی و مطالعات ساموئل بکت در دانشگاه ردینگ انگلستان و بنیاد بین‌المللی ساموئل بکت در سال ۲۰۲۰ به پایان رساند. او چندین مقاله در حوزهی مطالعات بکت و تاریخ مدرنیسم ادبی در کنفرانس‌هایی در انگلستان، کانادا و لهستان ارائه و منتشر کرده است. در کنار پژوهش و تحقیق در حوزهی نظریه‌ی ادبی، وی به طور مشخص از سال ۲۰۱۵ مشغول پژوهش در حوزهی روشنفکری ایران و جهان و مطالعات پسااستعماری بوده و مجموعه مقالاتش به فارسی در این زمینه به زودی منتشر خواهد شد.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
او بعدها گرایش مطالعاتی‌اش را به ادبیات تطبیقی، فلسفه و ادبیات، و نظریه‌ی سینما تغییر داد و به مدت دو سال در کالج دانشگاهی لندن (UCL) در مقطع فوق‌لیسانس مشغول به پژوهش و تدریس بود. رساله‌ی فوق لیسانس او در آن دانشگاه، مطالعه‌ی تطبیقی در مورد جهان ادبی والاس استیونس و سینمای آنتونیونی بود. محرابی دوره‌ی دکتری خود را در حوزهی مدرنیسم ادبی، ادبیات تطبیقی و مطالعات ساموئل بکت در دانشگاه ردینگ انگلستان و بنیاد بین‌المللی ساموئل بکت در سال ۲۰۲۰ به پایان رساند. او چندین مقاله در حوزهی مطالعات بکت و تاریخ مدرنیسم ادبی در کنفرانس‌هایی در انگلستان، کانادا و لهستان ارائه و منتشر کرده است. در کنار پژوهش و تحقیق در حوزهی نظریه‌ی ادبی، وی به طور مشخص از سال ۲۰۱۵ مشغول پژوهش در حوزهی روشنفکری ایران و جهان و مطالعات پسااستعماری بوده و مجموعه مقالاتش به فارسی در این زمینه به زودی منتشر خواهد شد.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
تاب‌آوری و اقتصادهای فقیر:
نگاهی باستان‌شناسانه
به‌هدایت لیلا پاپلی یزدی
طول دوره: ۳ جلسهی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
تاب‌آوری و اقتصادهای فقیر:
نگاهی باستان‌شناسانه
به‌هدایت لیلا پاپلی یزدی
طول دوره: ۳ جلسهی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
تاب‌آوری و اقتصادهای فقیر:
نگاهی باستان‌شناسانه
به‌هدایت لیلا پاپلی یزدی
طول دوره: ۳ جلسهی ۲ ساعته
بی‌ثبات‌کاران، کسب‌وکارهای خرد و خانوارهایی از طبقات متوسط و فقیر از گروه‌هایی هستند که بیشترین آسیب را در دوره‌های افزایش تورم و نرخ بیکاری می‌بینند. با این حال آنچه کمتر در مورد این گروه‌ها بررسی می‌شود، زندگی روزمره‌ی آنها و مقاومت روزانه‌ای است که برای بقا انجام می‌شود. این مقاومت به تدریج می‌تواند به خلق روشهای جدید تاب‌آوری منجر شود و در عین حال نیز ممکن است جایی شکست بخورد.
باستان‌شناسی از روش‌هایی است که کمک می‌کند از فاصله‌ای نزدیک‌تر درباره‌ی زندگی مردمان دچار فقر و فشار اقتصادی شناخت یابیم. این روش با استفاده از رویکردهای باستان‌شناسی مصرف، زباله و باستان‌شناسی‌های رفتاری تلاش می‌کند مادیتِ این شیوه‌های زیست را بهتر بشناسد و برای تاب‌آورتر کردن آنها پیشنهادهایی ارائه دهد. در این درسگفتار به صورت اجمالی به بررسی این روش‌ها و معرفی آنها خواهیم پرداخت. در این مسیر هدف ما نه ارائه‌ی یک رویکرد نظری بلکه تأمل عملی و کاربردی در باب مسأله‌ی تاب‌آوری و امکان به کار بستن راهکارهای کوتاه‌مدت است.
لیلا پاپلی یزدی متولد ۱۳۵۷ و دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی باستان‌شناسی است. او مدرک دکتری خود را از دانشگاه تهران و با ارائه‌ی پایان‌نامه‌ای در مورد باستان‌شناسیِ معاصرِ زلزله‌ی بم دریافت کرده است. علاقه‌مندی او باستان‌شناسی معاصر، کشمکش، پسااستعمار و مطالعاتِ جنسیت است. او هم‌کنون پژوهشگرِ گروهِ مطالعاتِ تاریخی در دانشگاه گوتنبرگ سوئد است و مقالات متعددی در موضوعِ باستان‌شناسیِ معاصر منتشر کرده است، از جمله کتابهای او به فارسی بم، بودن یا نبودن، مادیتهای معاصر: باستان‌شناسی گذشته‌ی نزدیک/معاصر، و باستان‌شناسی سیاست‌های جنسی و جنسیتی در اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی قابل ذکر است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
تاب‌آوری و اقتصادهای فقیر:
نگاهی باستان‌شناسانه
به‌هدایت لیلا پاپلی یزدی
طول دوره: ۳ جلسهی ۲ ساعته
بی‌ثبات‌کاران، کسب‌وکارهای خرد و خانوارهایی از طبقات متوسط و فقیر از گروه‌هایی هستند که بیشترین آسیب را در دوره‌های افزایش تورم و نرخ بیکاری می‌بینند. با این حال آنچه کمتر در مورد این گروه‌ها بررسی می‌شود، زندگی روزمره‌ی آنها و مقاومت روزانه‌ای است که برای بقا انجام می‌شود. این مقاومت به تدریج می‌تواند به خلق روشهای جدید تاب‌آوری منجر شود و در عین حال نیز ممکن است جایی شکست بخورد.
باستان‌شناسی از روش‌هایی است که کمک می‌کند از فاصله‌ای نزدیک‌تر درباره‌ی زندگی مردمان دچار فقر و فشار اقتصادی شناخت یابیم. این روش با استفاده از رویکردهای باستان‌شناسی مصرف، زباله و باستان‌شناسی‌های رفتاری تلاش می‌کند مادیتِ این شیوه‌های زیست را بهتر بشناسد و برای تاب‌آورتر کردن آنها پیشنهادهایی ارائه دهد. در این درسگفتار به صورت اجمالی به بررسی این روش‌ها و معرفی آنها خواهیم پرداخت. در این مسیر هدف ما نه ارائه‌ی یک رویکرد نظری بلکه تأمل عملی و کاربردی در باب مسأله‌ی تاب‌آوری و امکان به کار بستن راهکارهای کوتاه‌مدت است.
لیلا پاپلی یزدی متولد ۱۳۵۷ و دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی باستان‌شناسی است. او مدرک دکتری خود را از دانشگاه تهران و با ارائه‌ی پایان‌نامه‌ای در مورد باستان‌شناسیِ معاصرِ زلزله‌ی بم دریافت کرده است. علاقه‌مندی او باستان‌شناسی معاصر، کشمکش، پسااستعمار و مطالعاتِ جنسیت است. او هم‌کنون پژوهشگرِ گروهِ مطالعاتِ تاریخی در دانشگاه گوتنبرگ سوئد است و مقالات متعددی در موضوعِ باستان‌شناسیِ معاصر منتشر کرده است، از جمله کتابهای او به فارسی بم، بودن یا نبودن، مادیتهای معاصر: باستان‌شناسی گذشته‌ی نزدیک/معاصر، و باستان‌شناسی سیاست‌های جنسی و جنسیتی در اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی قابل ذکر است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
کارگاه یک‌روزه (حضوری و آنلاین)
آدورنو و طبقه
بازخوانی انتقادی یک مفهوم
به‌هدایت مهسا اسداله‌نژاد، صابر دشت‌آرا، آیدین کیخایی
پنجشنبه ۳ خرداد ۱۴۰۳
۱۱:۰۰ تا ۲۰:۳۰ (۱ جلسه)
@bidarschool
@bidarcourses
آدورنو و طبقه
بازخوانی انتقادی یک مفهوم
به‌هدایت مهسا اسداله‌نژاد، صابر دشت‌آرا، آیدین کیخایی
پنجشنبه ۳ خرداد ۱۴۰۳
۱۱:۰۰ تا ۲۰:۳۰ (۱ جلسه)
@bidarschool
@bidarcourses