این درسگفتار به‌صورت آفلاین ارائه نمی‌شود.
گام به گام تا نوشتن طرح پژوهشی
به‌هدایت دکتر لیلا پاپلی‌یزدی
طول دوره: ۶ جلسه‌ی ۲ ساعته

طرح پژوهشیِ (پروپوزال) روشن و ساختارمند، نخستین وسیله‌ای است که هر محققی به آن نیاز دارد. اما رسیدن به طرحی که اشکالات اندکی داشته باشد، فرایندی طولانی می‌طلبد. پژوهشگر نیاز دارد که بارها پرسش‌ها و موضوع پژوهش‌اش را تغییر دهد و آنها را تدقیق کند. پرسش این است که چگونه و در چه فرایندی؟ تنها یکی از راه‌های ممکن، گفتگو است، گفتگوی فعالانه.
 
در دوره‌ی حاضر در مورد طرح‌های پژوهشی‌مان حرف خواهیم زد. پرسش‌هایی مانند آنکه چگونه پرسش طرح کنیم، چطور فرضیه‌سازی کنیم، چطور روش ‌تحقیق‌مان را تدقیق کنیم، طرح خواهد شد و تلاش خواهیم کرد با هم به این سوال‌ها پاسخ دهیم. این دوره برای دانشجویان دوره‌ی کارشناسی‌ ارشد و دکتری رشته‌های علوم‌ اجتماعی، تاریخ، باستان‌شناسی و روان‌شناسی مناسب است. لازم است شرکت‌کنندگان طرح‌های پژوهشی آماده داشته باشند و در کارگاه به تدریج بر روی طرح‌ها کار کنند و آنها را ارتقا بخشند.
 
دکتر لیلا پاپلی یزدی متولد ۱۳۵۷ و دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی باستان‌شناسی است. او مدرک دکتری خود را از دانشگاه تهران و با ارائه‌ی پایان‌نامه‌ای در مورد باستان‌شناسیِ معاصرِ زلزله‌ی بم دریافت کرده است. علاقه‌مندی او باستان‌شناسی معاصر، کشمکش، پسااستعمار و مطالعاتِ جنسیت است. او هم‌کنون پژوهشگرِ گروهِ مطالعاتِ تاریخی در دانشگاه گوتنبرگ سوئد است و مقالات متعددی در موضوعِ باستان‌شناسیِ معاصر منتشر کرده است، از جمله کتابهای او به فارسی بم، بودن یا نبودن، مادیتهای معاصر: باستان‌شناسی گذشته‌ی نزدیک/معاصر، و باستان‌شناسی سیاست‌های جنسی و جنسیتی در اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی قابل ذکر است.

درسگفتار (آفلاین)
هستی‌شناسی
۲- هراکلیتوس
به‌هدایت کاظم برجسته شاهکلا
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته

توضیح بیشتر👇
@bidarschool
@bidarcourses

درسگفتار (آفلاین)
هستی‌شناسی
۲- هراکلیتوس
به‌هدایت کاظم برجسته شاهکلا
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته

فلسفه دانشی است که چیستی یا چه‌هستیِ پدیده‌ها را به پرسش می‌کشاند و ازاین‌رو، هستی و چگونگی‌اش در بنیادِ هر پژوهشِ فلسفی می‌ایستد، خواه این پژوهش درباره‌ی هستیِ هستان به‌طورِ مطلق باشد، که آنگاه هستی‌شناسی(Die Ontologie) نامیده می‌شود، خواه این پژوهش درباره‌ی هستیِ هستان‌ به‌طورِ مقید، یعنی هستیِ این یا آن هستانِ مشخص و معیّن باشد، که آنگاه هستی‌شناسیِ قلمرویی (Die Regionalontologie) نامیده می‌شود، که مقید به محدوده‌ و قلمروی خاصی از هستان‌هاست، همچون سیاست، اخلاق، زیبایی و غیره.
 
در سلسله‌درسگفتارهایِ «هستی‌شناسی»، ابتدا هستی‌شناسی را در نزد سه فیلسوف پیشگام یعنی آناکسیماندروس، هراکلیتوس و پارمنیدس، و سپس در نزد افلاطون و ارسطو بررسی می‌کنیم و دگرگونی‌ها و دگربُنی‌های آن را در سیر تحولات‌اش وامی‌کاویم. در این مسیر تحلیل‌هایِ فیلسوف‌هایِ قرن بیستم، بخصوص هیدگر، گادامر، شادوالت، فِتِر و دیگران نیز ما را در درک و فهمِ هستی‌شناسیِ یونانی یاری خواهند رساند و در ادامه چگونگی و چراییِ دگربُنی هستی‌شناسیِ ارسطو در آغازگاهِ فلسفهِ اسلامی را وارسی می‌کنیم.
 
در خوانش متون مورد نظرمان از روشِ «واسازیِ هرمنوتیکیِ پدیدارشناسانه» بهره خواهیم گرفت. هدف این روشْ تأویل و بازگشت به معنای اولیّه نیست، بلکه آفرینشِ یک معنا‌‌ی ممکنِ نهفته در متن است، حتی اگر این معنا با معناهایِ تاکنون برآمده متفاوت باشد. چراکه در این روش، تفسیرْ کنشی پویا تلقی می‌شود که تنها محدود به محدویت‌هایِ معناییِ خود متن است.
 
هراکلیتوسِ اِفِسُسی فیلسوفی است از حوزه‌ی ایونی. او اگرچه با آموزه‌ها و انگاره‌هایی اندیشید که آناکسیماندروس درافکنده بود، ولی از آنها بسی‌ فراتر رفت و فلسفه‌ی خاص خودش را برپا ساخت. نقد اندیشه‌های او از همان دوره‌ی باستان و با افلاطون و ارسطو آغاز گردید. هگل مدعی است چیزی از اندیشه‌ی هراکلیتوس نیست که در فلسفه‌ی او نشست نکرده باشد. پس از هگل، نیچه نیز در رویاروی‌اش با فیلسوفان پیشگام، به هراکلیتوس بیش از دیگران توجه داشته است. هایدگر وارسی فلسفه‌ی هراکلیتوس را از دهه‌ی سی آغاز نمود و تا پایان زندگی فلسفی‌اش و در آخرین سمینارهای پیش از مرگ‌اش، به کارِ واسازی اندیشه‌های او مشغول بود.
 
در این دوره با اتکا به پاره‌‌‌نوشته‌های هراکلیتوس، در ۴ سمینار به بررسی فلسفه‌ی او می‌پردازیم:
 
۱.هراکلیتوس، زمینه و زمانه‌اش/ هراکلیتوس در اندیشه‌ی هگل و نیچه
۲. Άλήθεια: هستی هم‌چون کشاکشِ پوشیدگی و ناپوشیدگی، پاره ۵۳
۳. φύσις : هستی هم‌چون پیدایی، پاره‌های ۱۶، ۳۰، ۶۶، ۵۱
۴. λόγος: هستی هم‌چون گردآوری، پاره‌های ۵۰، ۴۵، ۷۲، ۴۳، ۱۰۸
 
در این دوره کتاب‌ها و مقاله‌هایی‌ به شرکت‌کنندگان معرفی و ارائه می‌گردد که مطالعه‌ی آنها ضروری است و به همراهی و مشارکت آنها در سمینارها یاری می‌رساند.
 
کاظم برجسته شاهکلا (میر-زا) در حوزه‌های گوناگونی چون ادبیات نمایشی، زبان‌شناسی‌ تاریخی، و فلسفه و حکمت اسلامی تحصیل، مطالعه و پژوهش کرده است. عنوان رساله‌ی کارشناسی ارشد او که در رشته‌ی فلسفه و حکمت اسلامی اخذ شده است، «دگربُنیِ اونتولوگیِ یونانی در سپهرِ عربی» بود. او در این رساله به چگونگیِ دگربُنیِ هستی‌شناسی ارسطو در آغازگاه فلسفه‌ی اسلامی پرداخته است و چرایی این دگربُنی را بر اساسِ بسترِ الهیاتیِ فلسفهِ اسلامی و ویژگی‌هایِ زبان عربی وارسی کرده است. او در حال حاضر پژوهشگر مقطع دکترای فلسفه در دانشگاه هایدلبرگ و اینسبروک است و عنوان رساله‌اش «خدازُدایی از هستی: تلاشی برای متافیزیک‌زُدایی از رخداد-اندیشیِ هیدگر» است. او در سال ۱۳۹۹، یک دوره خوانشِ محاوره‌ی سوفیست افلاطون را با رویکرد واسازیِ هرمنوتیکیِ پدیدارشناسانه، و در سال ۱۴۰۰ دوره‌ای را تحت عنوان «اُنتولوژی در بند ایدئولوژی» درباره‌ی هستی‌شناسی در محاورات افلاطون در انجمن دانشجویی فلسفه‌ی دانشگاه تهران برگزار کرده است.  

لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره‌‌، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses

درسگفتار (آفلاین)
مرکز و‌ حاشیه‌ی هنر؛
بحث‌هایی درباره‌ی هنر جدید
به‌هدایت علی گلستانه
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته

توضیح بیشتر👇
@bidarschool
@bidarcourses

درسگفتار (آفلاین)
مرکز و‌ حاشیه‌ی هنر؛
بحث‌هایی درباره‌ی هنر جدید
به‌هدایت علی گلستانه
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته

در نیمه‌ی دوم سده‌ی بیستم، برخی هنرمندان برای نفی مناسبات بازار و پی‌ریزیِ تعریفی مؤلف‌ستیز و غیرکالایی از هنر، کوشیدند «کارِ» هنری خود را از فضاهای رسمیِ نمایش بیرون بکشند و در ساحت عمومی عرضه کنند. در این مسیر، اینان نه تنها مفهوم هنرمند مؤلف را متزلزل کردند، بلکه کار هنری را نیز از قالب ابژه‌ای معیّن و منسجم خارج کردند و به آن صورت کنشی مفهومی بخشیدند. هدف آن بود که هنرمندْ رها از مناسبات حاکم بر فضای نمایش و فروش، هنر را به ابزاری برای اثرگذاری بر جامعه بدل کند. بااین‌حال، این نهضت مقاومت دیری نپایید و نهادهای هنری جدید، از گالری‌ها تا موزه‌ها و حراجی‌ها و جشنواره‌ها درهای خود را به این «هنر جدید» گشودند و نهایتاً آن را در مناسبات بازار سرمایه‌دارانه حل و هضم کردند. در این مجموعه گفتارها ضمن بررسی درونمایه‌های اصلی «هنر جدید»، مباحثی را در تبیین و نقد تناقضات درونی و مسائل اساسی مرتبط با آن طرح خواهیم کرد.
 
جلسه‌ی نخست؛ مرکز و حاشیه‌ی هنر
«هنر جدید» مبتنی است بر تشخیص و تمایز میان حاشیه و مرکز، میان جریان اصلی هنر غربی و کوشش‌های هنرمندانه‌ی حاشیه‌ای، و میان هنر و غیر هنر. در این جلسه به توضیح این تمایزها می‌پردازیم و دراین‌باره بحث می‌کنیم که در شرایط بازار سرمایه‌دارانه و سلطه‌ی نهادهای ملازم با آن، آیا تمرکز بر چنین تمایزی می‌تواند واجد محتوا و نیروی مقاومت در برابر کل مسلط باشد یا خیر.
 
جلسه‌ی دوم؛ درونمایه‌های اصلی «هنر جدید»
«هنر جدید» نوعی اعلان جنگ است علیه تلقی سنتی از هنر که به جدال علیه مفاهیمی همچون فردیت، مالکیت، خلاقیت، و «کار» می‌پردازد. در دومین جلسه از گفتارهایمان می‌کوشیم کلیتی از محتوای این جدال به دست دهیم، نسبتش با هنر مدرن را بسنجیم، و تناقضات احتمالی‌اش را به نقد بگذاریم.
 
جلسه‌ی سوم؛ هنر و عرصه‌ی عمومی
«هنر جدید» همان‌قدرکه از مفهوم سنتی و متمایز «کار هنری» تبرّی می‌جوید، به «غیرهنر» گشوده و باز است. یکی از جنبه‌های پررنگ این گشودگی را می‌توان در تلاش‌های «کنشگرانِ هنریِ جدید» برای ارتباط‌دادن کنش هنری با فضای عمومی دانست. در این بخش از گفتار به بررسی ماهیت این کنش و تلقی‌اش از عمومی‌شدن و نیز محتوای حضورش در فضاهای عمومیِ جایگزین خواهیم پرداخت.
 
جلسه‌ی چهارم؛ موزه و بقای اثر هنری
«هنر جدید» در ریشه‌های خود ماهیتی ضدنهادی و ضدموزه‌ای داشت. اما سال‌هاست که این تضاد جنبه‌ی عینی خود را از دست داده است و موزه‌ها و نهادها این هنر را به درون خود فراخوانده‌اند. در این جلسه توضیح می‌دهیم که محوشدن این تضاد چگونه تضاد تازه‌ای را در درون جهان هنر بیدار کرده است، و اینکه امروز و آینده، در شرایط تسلط رسانه‌ی تصویری، موزه (و نیز نهاد نمایش اثر هنری) چه نقشی را در سازماندهی تصویر در جوامع ایفاء خواهد کرد. ضمن این بحث، امکان نگاه به هنر به‌منزله‌ی ابژه‌ای مشخص و متمایز را نیز بررسی خواهیم کرد.
 
علی گلستانه (متولد ۱۳۶۳) منتقد هنری، نقاش، و مدرس تاریخ هنر است. او از ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۸ عضو هیئت تحریریه‌ی دوهفته‌نامه‌ی تندیس بوده و از ۱۳۹۰ تا کنون مقاله‌ها و جستارهایی را در سایت ’حلقه‌ی تجریش‘، ماهنامه‌ی ’گلستانه‘، ماهنامه‌ی ’هنگام‘، دوهفته‌نامه‌ی ’مروارید‘، فصلنامه‌ی ’شیوه‘، فصلنامه‌ی ’فرم و نقد‘، و دیگر سایت‌ها و نشریات هنری نوشته یا ترجمه کرده است. ترجمه‌ی کتاب‌های ’نقاشیِ زندگیِ پست‌مدرن‘ (به همراه شکوفه غفاری، مجموعه مقاله، تهران: انتشارات خرد سرخ، ۱۳۹۸)، ’آر. بی. کیتای‘ (نوشته‌ی اندرو لمبرث، تهران: نشر نظر، ۱۳۹۹)، و ’مارکسیسم و تاریخ هنر‘ (به همراه شروین طاهری، نوشته‌ی اندرو همینگوی، تهران: نشر نظر، در دست انتشار) از دیگر کارهای او است. او از ۱۳۹۲ تا کنون به تدریس تاریخ هنر مشغول است.
 
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره‌‌، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
 

درسگفتار (آفلاین)
ناسیونالیسمِ رُمانتیک
به‌هدایت دکتر آیدین کیخایی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته

@bidarschool
@bidarcourses

درسگفتار (آفلاین)
ناسیونالیسمِ رُمانتیک
به‌هدایت دکتر آیدین کیخایی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته

مسئله‌ی این درس‌گفتار واکاوی رابطه‌ی پیچیده و چندلایه‌ی رُمانتیسیسم و ناسیونالیسم‌ است و تلاش دارد تا از طریق بسط مفهوم مرکبِ «ناسیونالیسمِ رُمانتیک» مدخلی برای ورود به این مسئله باز کند. پیش از سخن گفتن از رابطه‌ی رُمانتیسیسم و ناسیونالیسم، باید موضع خود را درباره‌ی دو قطبِ مفهومیِ آن روشن کنیم. این دو واژه هم از جهت گستره و ابهام معنایی، و هم از جهت استفاده‌ی دل‌به‌خواهی و سهل‌انگارانه شهره‌‌اند. آیا مقصود از رُمانتیسیسم صرفا یک جنبش هنری و اِستتیکی است که در تقابل با کلاسیسیم و نئوکلاسیسیم پدیدار می‌شود؟ یا اینکه رُمانتیسیسم مفهومی است برای ارجاع به یک نگرش سیاسی یا فلسفی؟ یا از این هم کلی‌تر، نامی برای یک جهان‌بینی (Weltanschauung)؟ گذشته از این، آیا مجموعه‌ی به شدت متنوع رویکردها و مواضع هنری، سیاسی و فلسفی که عموما ذیلِ مفهوم رُمانتیک جای‌گذاری می‌شوند، دارای چنان وجوه اشتراکی هستند که اساسا بتوان از یک پدیده‌ی واحد به نام رُمانتیسیسم سخن گفت؟
 
در سال ۱۹۲۴، آرتور لاوجوی می‌نویسد: «کلمه‌ی رُمانتیک آن‌قدر معانی مختلف پیدا کرده است که فی‌نفسه دیگر هیچ معنایی ندارد و نمی‌تواند کار نشانه‌ای لفظی را انجام دهد». در چنین شرایطی، بهتر نیست که عطای این مفهوم آشفته را به لقایش ببخشیم و اساسا از کاربرد آن صرف‌نظر کنیم؟ یا حداقل از ابتدا واقعیت متکثر «رُمانتیسیم‌ها» را به رسمیت بشناسیم و بیهوده در پی یافتن عناصر وحدت‌بخشِ جلوه‌های گوناگون رُمانتیسیسم نباشیم؟
 
اوضاع واژه‌ی ناسیونالیسم هم چندان بهتر نیست. در اینجا هم اگر حذف کامل واژه‌ توجیه نداشته باشد، پذیرشِ تکثر «ناسیونالیسم‌ها» اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد. اما مشکل این است که این رویکرد نومینالیستی هم، حداقل در معنای افراطیِ آن، می‌تواند به شکلی از جزیی‌نگری بیانجامد که محدودیت‌های خود را دارد. علی‌رغم تفاوت‌ها و تضادهای آشکار میان تجلیاتِ مختلفِ رُمانتیسیسم و ناسیونالیسم، گرایش‌ها‌ یا ویژگی‌های کلی‌‌ِ مشترکی نیز وجود دارند که ذیل این مفاهیم امکان بروز و بیان می‌یابند. در جلسه‌ی اول درس‌گفتار، که حکم مقدمه‌ی دوره را دارد، استدلال خواهیم کرد که چرا «حفظ انتقادی» مفاهیم رُمانتیسیسم و ناسیونالیسم ضروری است، نه به عنوان پدیده‌هایی با ماهیت‌های ثابت و قطعی، بلکه به عنوان ابزارهایی تحلیلی یا، به تعبیر رنه ولک، به عنوان مفاهیمی «تنظیمی».
 
رُمانتیسیسم و ناسیونالیسم به مثابه پدیده‌هایی با خاستگاه گفتمانی مشترک ناگزیر در تعامل با یکدیگر شکل گرفته‌اند. در آثار چهره‌های برجسته‌ی هر دو جریان، یعنی متفکرینی مانند هِردِر، شیلِر و شِلایرماخر، عناصر رُمانتیک و ناسیونالیستی به شکل هم‌زمان و درهم‌تنیده حضور دارند. اما فراتر از چگونگی ترکیب این عناصر در نوشته‌های هر یک از آنها، آنچه تلاش داریم از طریق مفهوم «ناسیونالیسمِ رُمانتیک» برجسته کنیم، پیوند‌های «درونی» و «کلی» میان رُمانتیسیسم و ناسیونالیسم است. در این راستا، پروبلماتیک اصلی‌ ما نسبت میان «اِستتیک» رُمانتیک و ناسیونالیسم به مثابه‌ی یک «ایدئولوژیِ سیاسیِ هویتی» است.
 
در این درس‌گفتار تلاش می‌کنیم تا این پروبلماتیک را با تکیه بر برنامه‌ی پژوهشی یووپ لیرسن، یکی از نظریه‌پردازان اصلی مفهوم «ناسیونالیسمِ رُمانتیک»، ذیل سه محور کلی مورد واکاوی قرار دهیم: محور نخست، نسبت میان ابعاد ناسیونالیستیِ انقلاب زبانی، یعنی شکل‌گیریِ فهم هویتی از زبان (زبان به مثابه بنیان هویت قومی‌ـ‌ملی) و چرخش به سوی زبان‌های محلی، و برخی از گرایش‌های اِستتیکیِ رُمانتیسیسم، از جمله جبهه‌گیری در برابر سنت‌های تثبیت‌شده‌ی ادبی و ستایش سادگی زبان روزمره؛ محور دوم، نسبت میان حرکتِ هنر رُمانتیک به سوی بیان‌گری و برانگیزانندگی عاطفی و تبدیل هنر به ابزاری رِتوریکی و پروپاگاندایی در خدمتِ سیاستِ ملت‌ـسازی؛ و در نهایت، محور سوم، نسبت میان تاریخ‌باوری و هم‌گام با آن برآمدن ایده‌ی روح ملی به عنوان سوژه‌‌ـ‌ابژه‌ی تحول تاریخی با گرایش رُمانتیسیسم به تفسیر اصالت‌گرایانه از هنر (هنر فولک، سنت‌های هنری ملی، و ...).
 
دکتر آیدین کیخایی عضو هیأت علمی فلسفه در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و استاد مدعو اندیشه‌ی اجتماعی و سیاسی در دانشگاه یورک است. زمینه‌ی کار و مطالعات او فلسفه‌ی قاره‌ای با تمرکز بر نظریه‌ی انتقادی تئودور آدورنو است و در حال حاضر مشغول به انجام پرو‌ژه‌‌ای پژوهشی در حوزه‌ی استتیک موسیقی ایرانی است.

لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره‌‌، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳

@bidarschool
@bidarcourses

درسگفتار (آفلاین)
تنظیمات فضایی؛
بازخوانی ضوابط، طرح‌ها و برنامه‌های شهری در سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷
به‌هدایت احمد یزدانیان
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته

@bidarschool
@bidarcourses

درسگفتار (آفلاین)
تنظیمات فضایی؛
بازخوانی ضوابط، طرح‌ها و برنامه‌های شهری در سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷
به‌هدایت احمد یزدانیان
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته

این‌طرف و آن‌طرف زیاد شنیده‌ایم که هر گفتار مرکزیت‌یافته‌ای در هر دوره‌ای فضای خاص خودش را تولید می‌کند. متناظر با این، باز کمتر یا بیشتر شنیده‌ایم که فضا بیش از هر زمانی به شکل‌های مختلفی از تنظیم‌گری در سطوح مختلف پیوند خورده است. علی‌رغم دیده‌ها و شنیده‌هایمان امروز در گفتار غالب، چنان بازنمایی می‌شود که تو گویی فضا و مشخصا شهرْ کمتر نسبتی با سیاست‌های تنظیم‌کننده ندارد. در چنین خوانشی، به‌واسطه‌ی صورت‌بندی بخشی‌نگرانه از نیروها و روابط فضایی، نهایتا این روایت‌های فرم‌گرایانه و کالبدمحور هستند که شیوه‌های رایج فهم و درک ما از شهر و مناسبات فضایی را ساخته‌اند.
 
در این دوره تلاش می‌کنیم به میانجی برخی از ضوابط، طرح‌ها و برنامه‌های شهری، به ترسیم میدان منازعه در مسائل شهری پرداخته و در رابطه با سازوکارهای اقتصادی و اجتماعیِ تولید فضا در مقیاس‌های متفاوت گفتگو کنیم. همچنین تلاش می‌کنیم از خلال گفتگوها نشان دهیم که در سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷ اساسا فضا چگونه به گفتمان در می‌آید و شهر در چه شرایط و به چه شیوه‌هایی مسأله‌مند می‌شود.

جلسه اول: شکل‌گیری نیروها و نهادهای برنامه‌ریزی در ایران
جلسه دوم: تولد دانش شهرسازی و معماری در ایران
جلسه سوم: طرح‌های توسعه‌‌ی منطقه‌ای و شهری در ایران
 
احمد یزدانیان دانشجوی دکتری شهرسازی در دانشگاه تربیت مدرس است. پژوهش‌های او بیشتر از منظر اقتصادسیاسی فضا است. از همین زاویه او تلاش می‌کند در جایی که فرم و کالبد آرام و بی نزاع به نظر می‌رسد، به بررسی مجموعه روابط و نیروهای برسازنده‌ای بپردازد که به شیوه‌های مختلفی در لایه‌های زیرین فضا جریان دارند. او درحین تحصیل وارد قلمروی حرفه‌ای گردید و آنچه در کلاس‌های درس آموخته بود را در معرض نوعی آزمون و امتحان قرار داد. در فرایند کار چندسالی نیز در دفاتر خدمات نوسازی در محلات جنوب تهران به‌‌عنوان کارشناس شهرساز و کارشناس اجتماعی مشغول به کار شد. به تعریف‌ خودش آنچه تاکنون آموخته است، متعلق به تجربه‌های فضایی این دوره است. اجتماعات محلی، نوسازی شهری، سکونت‌گاه‌های غیررسمی از جمله موضوع‌های مورد پژوهش وی هستند.
 
یکی از پژوهش‌های صورت‌گرفته توسط وی مقاله‌ای است با عنوان «فضا را چگونه بخوانیم؟‌ از خوانش پدیدارشناسانه تا خوانش انتقادی فضا». وی در این پژوهش از نگاه اقتصادسیاسی به ناتوانی‌های نگاه پدیدارشناسانه و غالب شدن این نگاه در میدان دانش شهرسازی ایران می‌پردازد و برای فهم‌ منازعات‌ موجود در فضا، نوعی از نگاه انتقادی را فرا می‌خواند. علاوه بر این «نوسازی یا برون‌رانی؟» یکی دیگر از پژوهش‌هایی است که به دنبال تجربه‌های کاری در محلات جنوب تهران انجام داده است. وی در این نوشتار به نقد سازوکارهای نوسازی شهری که منتهی به انواع مختلف برون‌رانی‌ و سلب‌مالکیت‌ میگردد، پرداخته است. درحال حاضر او بیشتر مشغول «تنظمیات فضایی و نوسازی شهری در ایران؛ تولد بافت‌های مسأله‌دار با تأکید بر شهر تهران» است. هدف این پژوهش نشان دادن شیوه‌های مختلف تنظیمات فضایی و تبیین فرایند تاریخی فضامندشدن سیاست‌های نوسازی شهری از مقیاس کلان تا مقیاس خرد محلی در شهر تهران معاصر، در سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷ است.
 
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره‌‌، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses

درسگفتار (آفلاین)
درسگفتاری درباره‌ی کوارتت‌های بارتوک؛
موسیقی و سرچشمه‌های گیهان
به‌هدایت آروین صداقت‌کیش
طول دوره: ۵ جلسه‌ی ۲ ساعته

@bidarschool
@bidarcourses

درسگفتار (آفلاین)
درسگفتاری درباره‌ی کوارتت‌های بارتوک؛
موسیقی و سرچشمه‌های گیهان
به‌هدایت آروین صداقت‌کیش
طول دوره: ۵ جلسه‌ی ۲ ساعته

شش کوارتت بِلا بارتُوک که از ۱۹۰۹ تا ۱۹۳۹ ساخته شده‌اند، به درستی و شایستگی نقطه‌ی اوج آثار موسیقی مجلسی در نیمه‌ی اول قرن بیستم به شمار می‌آیند. اگر شوئنبرگ و استراوینسکی هر یک نماد دو راه اصلی برون‌رفت از بن‌بست‌های به جای‌مانده از سده‌ی نوزدهم بودند، بارتوک نیز تا نیمه‌ی پر تب و تاب قرن بیستم، بدل به نماد سومین راه برای دست‌یافتن به زبان موسیقایی تازه شد و در این راه میراث بزرگی از خود به جای گذاشت.
 
در این درسگفتار تلاش می‌کنیم با درنگ بر این آثار درخشان و مرجع، جایگاه آنها را در متن تاریخ طولانی صد‌ساله‌ی موسیقی مدرن ارزیابی کنیم و ببینیم چه مسیری پیموده شده است تا با گذر تقریبا یک قرن از آثاری چون کوارتت‌های بتهوون، خلق چنین آثاری ممکن شود. همچنین قصد داریم با نگاهی اجمالی به سبک‌شناسی آثار بارتوک، مجموع شرایط موسیقایی حاکم بر نیمه‌ی نخست قرن بیستم، و آن منابعی را بررسی کنیم که آبشخور آثار بارتوک‌اند و آنها را بارور کرده‌اند.
 
آروین صداقت‌کیش (تهران ۱۳۵۳)، مؤلف، پژوهش‌گر و منتقد موسیقی، نویسنده‌ی مقالات متعدد به زبان فارسی و انگلیسی است. او عضو شورای نویسندگان یا مشاور علمی چندین نشریه‌ی تخصصی و پژوهشی درزمینه‌ی هنر و موسیقی از جمله فرهنگ و آهنگ، گفتگوی هارمونیک، آیینه‌ی خیال، کتاب سال شیدا، دوفصلنامه‌ی پژوهشی مهرگانی و فصلنامه‌ی تخصصی زنگار بوده است و همچنین با دیگر نشریه‌های تخصصی یا پژوهشی حوزه‌ی موسیقی و موسیقی‌شناسی همچون هنر موسیقی، گزارش موسیقی و فصلنامه‌ی ماهور همکاری مستمر دارد. از او تاکنون کتابی با عنوان «درس‌گفتارهای نقد موسیقی» منتشر شده است که درس‌نامه‌ی یک ترم تدریس در «کارگاه آشنایی با نقد موسیقی» در سال ۱۳۹۱-۱۳۹۲ است.
 
وی همچنین داور یا عضو کمیته‌ی علمی رویدادها یا رقابت‌های متعددی مانند «جشنواره‌ی وبلاگ‌ها و وب‌سایت‌های موسیقی ایران» (سه دوره)، «کتاب سال خانه‌ی موسیقی» (دو دوره)، کتاب سال جمهوری اسلامی ایران، SIMF ۲۰۱۸، جشنواره‌ی بین‌المللی موسیقی شیراز (اپوس ۲ بتهوون)، ۲۷‌امین جشنواره‌ی ملی کتاب سال دانشجویی، ۳۶‌امین جشنواره‌ی موسیقی فجر بوده است. عمده حوزه‌های مطالعاتی و کار فکری او را نقد موسیقی و فلسفه‌ی نقد معاصر، نظریه‌ی موسیقی، تجزیه‌وتحلیل موسیقی با گرایش به موسیقی کلاسیک ایرانی معاصر (سده‌ی ۱۴ خورشیدی) و موسیقی کلاسیک آوانگارد غربی (سده‌ی ۲۱-۲۰ میلادی) و مسائل فرهنگی-اجتماعی-تاریخی پیوسته با آنها تشکیل می‌دهد.
 
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره‌‌، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses

با نهایت تأسف، دکتر سید نعمت‌الله عبدالرحیم‌زاده در بهمن‌ امسال از میان ما رفت.

روز پنجشنبه ۲۰ بهمن، ساعت ۱۵ تا ۱۷ در مدرسه بیدار به یاد او نشستی برگزار می‌کنیم. شرکت در این مراسم برای علاقه‎مندان آزاد است.

آدرس: خیابان استاد نجات‌اللهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی، مدرسه‌ی بیدار

درباره‌ی شخصیت، منش، اخلاق و خوی معلمی او، اندیشمند و یونان‌شناس برجسته‌ی معاصر، دوستان در برخی نشریات یادداشت‌هایی نوشته‌اند. دکتر عابد کانور از دوستان و همکاران او نیز در متنی تحت عنوان «در جستجوی زمین فلسفه» به اختصار به چند وجه از اندیشه و شخصیت فکری او اشاره کرده است:
 
۱. پیش‌سقراطیان و افلاطون. کار او در پژوهش فلسفه و فرهنگ یونان باستان، برخلاف آن چیزی که تا به حال در ایران معمول بوده، نه بر ارسطو و فلسفه‌ی نوافلاطونی متمرکز بود و نه تفسیر و شرح آن دو در فلسفه‌ی اسلامی. فلسفه‌ی پیش‌سقراطی و مشخصا بازخوانی افلاطون(مستقل از تفسیر متافیزیکی ارسطویی و آموزه‌های نو افلاطونی)، که تا پیش از این بیشتر با ترجمه (مهم‌ترین آنها برگردان‌های محمد حسن لطفی از مجموعه‌‌ی آثار افلاطون و تألیفات گمپرتس و یگر) به فضای فکری-زبانی ایرانی وارد شده بود، در درسگفتارها، تألیفات و یادداشت‌های عبدالرحیم‌زاده به مرکز ثقلِ توجه از وجهی بدیع، غیرترجمه‌ای و مشخصا تألیفی تبدیل شد.

۲. توجه به اقلیم فکری یونان. اندیشه در نظر او همواره برآمده از یک اقلیم بود و فهم دوباره‌ی آن مستلزم رجوع به اقلیم و سرزمین اندیشه. مطالعه‌ی محض «فلسفه»‌ی یونان بدون اشراف به اسطوره‌ها، ادبیات، تاریخ سیاسی، زبان و هنر یونانی از نظر او کوششی از پیش شکست‌خورده بود. به همین جهت او با اشرافی حیرت انگیز به تاریخ سیاسی یونان و دقتی کم مانند به اتیمولوژی واژه‌ها، شرحی چند لایه و چند بعدی از پاره‌های پیش‌سقراطی و رساله‌های افلاطون به دست می‌داد.

۳. هدف و غایت مطالعات یونان او، تنها از سنخ تاریخ اندیشه و تخصص نبود. بلکه با رویکردی زنده و پدیده‌شناسانه هنگامی که مثلا درباره‌ی «عدالت» یا «دولت‌شهر» می‌گفت یا می‌نوشت، تمرکز را بر پرسش اصلی و پدیده‌ی اصلی از دست نمی‌داد.

۴. سویه‌ی تطبیقی. عبدالرحیم‌زاده نگاهی تطبیقی منحصر به فرد و یگانه‌ای داشت. چه در محور تطبیق‌ها و چه در جهت‌گیری آنها. محور مقایسه‌های او نه فلسفه‌ی اسلامی که (الف) از یک‌سو اساطیر ایرانی و مطالعه‌ی اتیمولوژی تطبیقی و از سوی دیگر نگاهی تطبیقی به باورهای عامه در هر دو فرهنگ ایرانی و یونانی بود. البته در این سویه‌ی تطبیقی هم صرفا بر بررسی شباهت‌ها متمرکز نبود. (ب) در رویکرد تطبیقی او آنچه محوریت داشت فهم پدیده بود (مثلا آتش و استعاره‌ی روشنایی در اسطوره‌ی یونانی، ایرانی، هندی). (پ) در این نگاه تطبیقی، از یک طرف رجوع به سرچشمه اهمیت داشت و از طرف دیگر بازیابی تصاویر یا تم‌هایی که می‌توان روشن‌کننده «جغرافیای ذهنی» یونانی و ایرانی دانست(مثلا مقایسه‌ی میان فرزند‌کشی در داستان رستم و سهراب و پدر‌کشی در تراژدی ادیپ شهریار و پیگیری این الگوی تکرار شونده در خاطره‌ی جمعی). (ت) جنبه‌ی مهم دیگر از این سویه‌ی تطبیقیْ گشودن افق تحلیلی و تاریخی بسیار مهمی به تصویر ایران همچون «دیگری» بزرگ یونان در آثار یونانیان باستان بود.

۵. اندیشه برای او نه با مفهوم آغاز می‌شد و نه به مفهوم پایان می‌گرفت. علاقه و اشراف او به حوزه‌ی ادبیات نمایشی به خصوص تراژدی، مشغولیتی در کنار کار فلسفی نبود، بلکه در امتداد و بلکه حتی یکی از مبناهای رویکرد او به اندیشه بود. نتیجه نگاهی تئاترگونه به فلسفه بود (به‌خصوص در تحلیل و تدریس محاورات افلاطون و اهمیت اشخاص و نام‌ها و به خصوص مکان‌های محاورات) و هم نگاهی فلسفی به تئاتر (شکسپیر و گوته را فیلسوفانی طراز اول می‌دانست).

کلام آخر آنکه او با چنین اشرافی و چنین رویکردی به یونان که به لحاظ دقت و عمق تحلیل با یونان‌شناسان برجسته‌ای چون ورنر یگر، فرانسوا شاتله یا ژان پیر ورنان همسنگی می‌کرد، نه در دانشگاه‌های بزرگ ایران جایی یافت و نه در انجمن فلسفه و حکمت؛ حقا که آینه‌ای از وضعیت اسفبار یونان‌شناسی در آکادمی ایران.  

پنجشنبه ۲۰ بهمن ۱۴۰۱، از ساعت ۱۵ تا ۱۷
آدرس: خیابان استاد نجات‌اللهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی، مدرسه‌ی بیدار

https://www.tg-me.com/bidarschool/1278
درسگفتار رایگان
نگاهی دوباره به ماتریالیسم تاریخی
به‌هدایت مراد فرهادپور
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته

@bidarschool
@bidarcourses

https://www.tg-me.com/bidarschool/1278
درسگفتار رایگان
نگاهی دوباره به ماتریالیسم تاریخی
به‌هدایت مراد فرهادپور
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته

این سلسله جلسات که تحت عنوانِ کلی «نگاهی دوباره به ماتریالیسم تاریخی» ارائه می‌شود تلاشی‌ست برای طرح مجموعه‌ای از پرسش‌ها که هر یک از آن‌ها به نحوی با موضوع عام بحرانِ مارکسیسم و شکل‌های گوناگون پاسخ‌گویی بدان مرتبط است. قرار بر این است که این سلسله درسگفتارها در چهار جلسه کامل شود، هرچند با توجه به گستردگی بحث، امکان جابه‌جایی برخی مضامین یا تداوم بحث در دوره‌های بعدی وجود دارد.

مضامین این چهار جلسه را می‌توان به شرح زیر خلاصه کرد:

۱ــ ماتریالیسم و علم به مثابه مضمون عام و کلی جلسه/ ماتریالیسم در مقام سنت فکری و شالوده‌ی اصلی مارکسیسم/ نقد علم‌گرایی و علم‌زدگی و پوزیتیویسم قرن نوزدهمی از آنتی‌دورینگ تا مارکسیسم اصول‌گرا.

۲ــ ماتریالیسم و فلسفه/ ماتریالیسم در مقام متافیزیک یا تاریخ/ اولویت تاریخ بر ماتریالیسم: تاریخی‌گرایی مطلق گرامشی.

۳ــ ماتریالیسم و اقتصاد (سیاسی)/ نقد مفاهیم بنیادینی چون شیوه‌ی تولید، نیروها و روابط تولید/ مسأله‌ی دِترمینیسم اقتصادی و «قوانین تاریخ»/ بررسی تحول تاریخ بر اساس شیوه‌های تولید و پرداختن به مسأله‌ی گذر به سرمایه‌داری و نقش اساسی مثال تحول جامعه‌ی انگلستان در تعمیم به‌اصطلاح قوانین تاریخ و شکل‌گیری علم تاریخ مارکسیستی.

۴ــ ماتریالیسم و سیاست/ پرداختن به مفاهیمی چون طبقه و پیکار طبقاتی. بررسی خودآیینی سیاست در مقام کنش و تفکر مادی و اجتماعی. خلاء نظریه و کنش سیاسی در مارکسیسم. سیاست مردمی رهایی‌بخش: آمیزش روبنا و زیربنا در دیدگاه ماتریالیستی.

مراد فرهادپور متولد تهران در ۱۳۳۷ متفکر، نویسنده و مترجم است. او از دهه‌ی شصت به این‌سو متون گوناگونی را در حوزه‌ی ادبیات و فلسفه، چه در قالب مقاله در نشریاتی چون راه‌ نو، کیان، آدینه و ارغنون؛ و چه در قالب ‌کتاب‌‌ چون عقل افسرده، ۱۳۷۸، بادهای غربی، ۱۳۸۲ و پاره‌های فکر، ۱۳۸۸ به رشته‌ی تحریر در آورده است. او همچنین از دهه‌ی هفتاد به این سو توامان به ترجمه و تدریس متونِ فلسفی جریان‌های انتقادی غرب، از آثار متفکرینِ مکتبِ فرانکفورت تا دیگر آثارِ فیلسوفانِ جریان‌ساز چون بَدیو، آگامبن و ژیژک پرداخته است.

لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره‌‌، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses

درسگفتار (آفلاین)
۳-مارکسیسم و نقد ادبی؛
امید به خیال در عصر ایمان‌های متحد؛ ادبیات، جامعه و انقلاب
به‌هدایت امیر کمالی
طول دوره: ۵ جلسه‌ی ۲ ساعته

توضیح در پست پایین👇
@bidarschool
@bidarcourses

درسگفتار (آفلاین)
۳-مارکسیسم و نقد ادبی؛
امید به خیال در عصر ایمان‌های متحد؛ ادبیات، جامعه و انقلاب
به‌هدایت امیر کمالی
طول دوره: ۵ جلسه‌ی ۲ ساعته

مفهوم «جامعه» در سنت‌های مارکسیستی موضوعی به‌غایت خطیر است. جامعه، کلیتی متناقض است که برای فهم دقیق آن (و متعاقباً، هدایت کردنش به سمت ایده‌ی جامعه‌ی بی‌طبقه) باید تنش‌های درونی‌اش، ساختارهای اجتماعی، ایدئولوژی‌ها و دیالکتیک نیروهای پویا - اما به‌چشم نیامدنیِ - درون آن را از هم باز شناخت. تغییر شکل و سرشت در احساس، زندگی و آرمان‌ها در حیات جمعی انسان‌های قرن بیست و یکم، لزوماً با همان آموزه‌های ضدبورژوایی گذشته قابل تحلیل نیست. امروزه هم اسم دشمن برافتاده، هم رسم او دگرگون گشته...در این میان، «ادبیات»، همچنان از مهم‌ترین حوزه‌هایی است که می‌تواند تفاوت این نگاه مارکسیستی را با اسلافش به روشنی آشکار کند. از این حیث بود که دهه‌های متمادی دانش نوپای «جامعه‌شناسیِ ادبیات» تداعی‌گر ظرفیت زیباشناسانه‌ی مارکسیسم شد.

سخن گفتن از آثار ادبی در عصر احیای امید و ایمان نیازمند روشی است که از اساس انقلابی باشد. و به همين دلیل، هدف دوره‌ی حاضر در امتداد دوره‌های پیشین نقد ادبی مارکسیستی، صرفاً تشریح جامعه‌شناسی ادبیات نیست، بلکه نشان دادن انتظاراتی است که برخی از مهمترین چهره‌های این بحث از آثار ادبی داشته‌اند.
مؤلفه‌های مهمی همچون تأکید بر فرم اثر ادبی و در عین حال وفاداری به آن دسته از محتواهای ادبی که ستایشگر نیروهای راستین زندگی‌اند، جستجوی ایده‌های راستین زندگی آزاد و برابر، جستجوی خستگی‌ناپذیر فرم‌های اجتماعیِ آثار ادبی، ارتباط وثیق میان ساختار اثر ادبی و ساختارهای ذهنیِ جامعه، آگاهی تاریخی، نقد تک‌صدایی و نهایتاً راه و رسم منحصربه‌فرد ادبیات در نشان دادن ساز و کار ایدئولوژی، جملگی از مواردی است که در این دوره به آن خواهیم پرداخت.
 
شعر و داستان در عصری که همه چیز به بسته‌بندی‌های از پیش موجود فروکاسته شده، یا در عصری که از قدرت دخالت آن در وضعیت، به‌طرز تراژیکی کاسته شده، و در عین حال در روزهای بازیابی ایمان و اتحاد میان خدمتگزارانِ حقیقت با ما از چه امیدی حکایت می‌کنند؟ آیا همچنان می‌توان به میانجیِ صرفاً پرداختن به ادبیات، به مقاومت و رهایی جامعه وفادار ماند؟ در این دوره از تکرار مکررات پرهیز خواهیم کرد و تلاش می‌کنیم همچون دوره‌های پیش، از لابه‌لای متون ادبی کوره‌راهی فلسفی به سمت این پرسش‌ها هموار کنیم. راهنمایان ما در این سفر که پنج منزل را به خود خواهد دید، میخائیل باختین، جورج لوکاچ، لوسین گلدمن و لویی آلتوسر خواهند بود.
 
امیر کمالی دانش‌آموخته‌ی زبان و ادبیات فارسی از دهه‌ی هشتاد کار تالیف و ترجمه در حوزه‌ی نقد ادبی و فلسفه‌‌ی انتقادی را آغاز کرد. در سال‌های پایانی دهه‌ی هشتاد در روزنامه‌های شرق، اعتماد و بهار جستارهای تالیفی و ترجمه منتشر ساخت. کتاب «ازمصائب معنا» حاصل پیگیری او در حوزه‌ی زبانشناسی انتقادی و روش فیلولوژی بود. در ادامه از منظر فلسفه‌ی انتقادی به نقد خاستگاه شعر مدرن فارسی در نیما یوشیج پرداخت که حاصلش کتاب «مانیفست خاموشان» بود. وی هم اکنون عضو هیئت نویسندگان سایت تز یازدهم است. ترجمه‌‌ی «انسان بی‌محتوا» از جورجو آگامبن، ترجمه‌ی مجموعه مقالاتی در باب فلسفه‌ی جستارنویسی با عنوان «سیاست جستار» و نقدی سیاسی فلسفی بر داستان‌های بهرام صادقی در هیئت کتابی با عنوان «جستارهایی در فهم بهرام صادقی» سه اثری است که وی در آستانه‌ی چاپ و انتشار دارد.

لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره‌‌، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses