(حضوری)
کارگاه «تئاتر مردم ستمدیده»؛
آشنایی با نظام ژوکر آگوستو بوآل
به‌هدایت حمزه عالی‌پیام
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۴ ساعته
شروع دوره: ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲
روزهای دوشنبه: ساعت ۱۴ تا ۱۸
@bidarschool
@bidarcourses
کارگاه «تئاتر مردم ستمدیده»؛
آشنایی با نظام ژوکر آگوستو بوآل
به‌هدایت حمزه عالی‌پیام
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۴ ساعته
شروع دوره: ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲
روزهای دوشنبه: ساعت ۱۴ تا ۱۸
@bidarschool
@bidarcourses
(حضوری)
کارگاه «تئاتر مردم ستمدیده»؛
آشنایی با نظام ژوکر آگوستو بوآل
به‌هدایت حمزه عالی‌پیام
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۴ ساعته
شروع دوره: ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲
روزهای دوشنبه: ساعت ۱۴ تا ۱۸
در سال ۱۹۷۳ آگوستو بوآل در حالی که دوران تبعید را در آرژانتین می‌گذراند، با تکیه بر «آموزش رهایی‌بخش» پائولو فریره که رویکردی علیه آموزش بالا به پایین در پیش گرفته بود، شیوه‌ای جدید برای فعال کردن تماشاگر و ورودش به صحنه و تبدیل او به تماشا-بازیگر پیشنهاد داد. به این ترتیب بر عکس سنت سرکوبگر تئاتر سنتی، تماشاگر دیگر قدرت فکر کردن را به شخصیت‌های نمایش واگذار نمی‌کند و خود به کشف، نمایش، تحلیل و تغییر شکل واقعیت، به آن شکل که زندگی میکند، مشغول می‌شود.
سازوکار «تئاتر مردم ستمدیده» مانند یک آیینه، برای انسان امکانی فراهم میکند تا خودش را در حال زندگی کردن تماشا کند، آن را تجزیه و تحلیل کند، دربارهی آن گفتگو کند و به جنبه‌های متفاوت مسائل بپردازد. به این ترتیب روند کار منطبق بر تجربه، گفتگو، استدلال، تفکر، خلاقیت، فعالیت گروهی و پرهیز از رقابت، بر پایه‌ی پرسش‌گری به شیوه‌ی سقراط و بازی‌های پویا است. منطق «تئاتر مردم ستمدیده» این است: هرکس با خودش رقابت کند و یاور دیگری باشد. این نظام تئاتری هدف‌گرا نیست، ارزش از پیش تعیین‌شده‌ای وجود ندارد. تنها فرایند است که اهمیت دارد. فرایندی که در آن باید تماشاگر به فاعل عمل تئاتری تبدیل شود: فرایند انسان شدن.
در این کارگاه شرکت‌کنندگان با مبانی فلسفی، ابزار کار و چهار تکنیک عملی «تئاتر مردم ستمدیده» و بازی‌های پویا آشنا می‌شوند. ابزار کار تئاتر، بدن بازیگر است. بدن انسان مهمترین بنیاد تئاتر است: سرچشمه‌ی صدا و حرکت. از این رو قبل از هر چیز شرکت‌کنندگان باید بدن خود را رها سازند، مهار کنند، بشناسند و آن را گویاتر کنند و تلاش است که بتوانند به تدریج و با تمرین از تماشاگر به بازیگر تبدیل شوند. این مسیر انتقالی به کمک بازی‌های پویا طی می‌شود.
روز یکم: آشنایی با محدودیت‌ها و امکانات بدن – تماشاگر، بازیگر می‌شود
- تمرین‌ها و بازی‌های پویا/ آشنایی با محدودیت‌ها و ناهنجاری‌های کار و زندگی روزمره
- گفتگو دربارهی فلسفه و چیستی تئاتر / آشنایی با مبانی «تئاتر مردم ستمدیده» و معرفی برخی منابع
- آشنایی با ن«ظام ژوکر»/ کار عملی و حضور روی صحنه بر اساس تکنیک هم‌زمان درام‌پردازی
روز دوم: گویا نمودن بدن- تئاتر مجسمه
- تمرین و تجزیه‌تحلیل بدن و گسترش ظرفیت بیانی آن
- گفتگو دربارهی تئاتر مردم ستمدیده/ آشنایی با «شخصیت» و «دشمن»
- تمرین و اجرا بر اساس تکنیک «تئاتر مجسمه»/ تجسم و عینیت‌بخشی به ایده‌ها بدون کلام
روز سوم: تئاتر به مثابه یک زبان- تئاتر شورایی
- تمرین‌ها و بازی‌های پویا/ تجربه‌ی تئاتر به مثابه زبان زنده و فعال
- گفتگو درباره مبانی «تئاتر مردم ستمدیده»/ آشنایی با شیوه‌ی گفتگو و پرسش‌گری سقراطی
- آشنایی با تکنیک تئاتر شورایی/ ساخت و اجرای تئاتر و ورود به حوزه‌ی عمل تئاتری
- تصمیم‌گیری برای روز آخر و انتخاب بین تکنیک‌های تئاتر قانون‌گذاری، تئاتر نامرئی، تئاتر رنگین کمان امیال و یا آشنایی بیشتر با تکنیک‌های ژوکر
روز چهارم: تماشاگر چه کلمه‌ی رکیکی است! – تکنیک به انتخاب شرکت‌کنندگان
- تمرین‌ها و بازی‌های پویا/ کشف بیشتر و پرورش امکانات بیانی بدن
- آشنایی بیشتر با مفاهیم و تکنیک‌های عملی / گفتگو دربارهی مبانی تئاتر مردم ستمدیده
- آشنایی با تکنیک انتخاب شده در روز سوم و اجرای تئاتری بر اساس آن
حمزه عالی‌پیام، پژوهشگر و ژوکر تئاتر مردم ستمدیده، متولد مرداد ۱۳۶۵ در تهران است. پس از دریافت دیپلم سینما از هنرستان پیام معاصر، در رشته‌ی کارگردانی تئاتر در دانشگاه سوره تحصیل کرد. از سال ۱۳۹۲ به همراه گروه تئاتر شورا چندین کارگاه آموزش تئاتر مردم ستمدیده با کودکان کار و خیابان، زنان مهاجر و جنگ‌زده، کودکان و نوجوانان، فعالین و مددکاران اجتماعی و معلمان برگزار کرده است. او تا به امروز بیش از صد اجرا با تکنیک‌های مختلف تئاتر مردم ستمدیده در مکان‌های مختلف از جمله پارک، رستوران، کافه، آسانسور، اتوبوس، مترو، مدرسه، مهدکودک، دانشگاه، خیابان، کانون شهرزیبا، پاساژ، گاراژ مکانیکی و غیره داشته است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
کارگاه «تئاتر مردم ستمدیده»؛
آشنایی با نظام ژوکر آگوستو بوآل
به‌هدایت حمزه عالی‌پیام
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۴ ساعته
شروع دوره: ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲
روزهای دوشنبه: ساعت ۱۴ تا ۱۸
در سال ۱۹۷۳ آگوستو بوآل در حالی که دوران تبعید را در آرژانتین می‌گذراند، با تکیه بر «آموزش رهایی‌بخش» پائولو فریره که رویکردی علیه آموزش بالا به پایین در پیش گرفته بود، شیوه‌ای جدید برای فعال کردن تماشاگر و ورودش به صحنه و تبدیل او به تماشا-بازیگر پیشنهاد داد. به این ترتیب بر عکس سنت سرکوبگر تئاتر سنتی، تماشاگر دیگر قدرت فکر کردن را به شخصیت‌های نمایش واگذار نمی‌کند و خود به کشف، نمایش، تحلیل و تغییر شکل واقعیت، به آن شکل که زندگی میکند، مشغول می‌شود.
سازوکار «تئاتر مردم ستمدیده» مانند یک آیینه، برای انسان امکانی فراهم میکند تا خودش را در حال زندگی کردن تماشا کند، آن را تجزیه و تحلیل کند، دربارهی آن گفتگو کند و به جنبه‌های متفاوت مسائل بپردازد. به این ترتیب روند کار منطبق بر تجربه، گفتگو، استدلال، تفکر، خلاقیت، فعالیت گروهی و پرهیز از رقابت، بر پایه‌ی پرسش‌گری به شیوه‌ی سقراط و بازی‌های پویا است. منطق «تئاتر مردم ستمدیده» این است: هرکس با خودش رقابت کند و یاور دیگری باشد. این نظام تئاتری هدف‌گرا نیست، ارزش از پیش تعیین‌شده‌ای وجود ندارد. تنها فرایند است که اهمیت دارد. فرایندی که در آن باید تماشاگر به فاعل عمل تئاتری تبدیل شود: فرایند انسان شدن.
در این کارگاه شرکت‌کنندگان با مبانی فلسفی، ابزار کار و چهار تکنیک عملی «تئاتر مردم ستمدیده» و بازی‌های پویا آشنا می‌شوند. ابزار کار تئاتر، بدن بازیگر است. بدن انسان مهمترین بنیاد تئاتر است: سرچشمه‌ی صدا و حرکت. از این رو قبل از هر چیز شرکت‌کنندگان باید بدن خود را رها سازند، مهار کنند، بشناسند و آن را گویاتر کنند و تلاش است که بتوانند به تدریج و با تمرین از تماشاگر به بازیگر تبدیل شوند. این مسیر انتقالی به کمک بازی‌های پویا طی می‌شود.
روز یکم: آشنایی با محدودیت‌ها و امکانات بدن – تماشاگر، بازیگر می‌شود
- تمرین‌ها و بازی‌های پویا/ آشنایی با محدودیت‌ها و ناهنجاری‌های کار و زندگی روزمره
- گفتگو دربارهی فلسفه و چیستی تئاتر / آشنایی با مبانی «تئاتر مردم ستمدیده» و معرفی برخی منابع
- آشنایی با ن«ظام ژوکر»/ کار عملی و حضور روی صحنه بر اساس تکنیک هم‌زمان درام‌پردازی
روز دوم: گویا نمودن بدن- تئاتر مجسمه
- تمرین و تجزیه‌تحلیل بدن و گسترش ظرفیت بیانی آن
- گفتگو دربارهی تئاتر مردم ستمدیده/ آشنایی با «شخصیت» و «دشمن»
- تمرین و اجرا بر اساس تکنیک «تئاتر مجسمه»/ تجسم و عینیت‌بخشی به ایده‌ها بدون کلام
روز سوم: تئاتر به مثابه یک زبان- تئاتر شورایی
- تمرین‌ها و بازی‌های پویا/ تجربه‌ی تئاتر به مثابه زبان زنده و فعال
- گفتگو درباره مبانی «تئاتر مردم ستمدیده»/ آشنایی با شیوه‌ی گفتگو و پرسش‌گری سقراطی
- آشنایی با تکنیک تئاتر شورایی/ ساخت و اجرای تئاتر و ورود به حوزه‌ی عمل تئاتری
- تصمیم‌گیری برای روز آخر و انتخاب بین تکنیک‌های تئاتر قانون‌گذاری، تئاتر نامرئی، تئاتر رنگین کمان امیال و یا آشنایی بیشتر با تکنیک‌های ژوکر
روز چهارم: تماشاگر چه کلمه‌ی رکیکی است! – تکنیک به انتخاب شرکت‌کنندگان
- تمرین‌ها و بازی‌های پویا/ کشف بیشتر و پرورش امکانات بیانی بدن
- آشنایی بیشتر با مفاهیم و تکنیک‌های عملی / گفتگو دربارهی مبانی تئاتر مردم ستمدیده
- آشنایی با تکنیک انتخاب شده در روز سوم و اجرای تئاتری بر اساس آن
حمزه عالی‌پیام، پژوهشگر و ژوکر تئاتر مردم ستمدیده، متولد مرداد ۱۳۶۵ در تهران است. پس از دریافت دیپلم سینما از هنرستان پیام معاصر، در رشته‌ی کارگردانی تئاتر در دانشگاه سوره تحصیل کرد. از سال ۱۳۹۲ به همراه گروه تئاتر شورا چندین کارگاه آموزش تئاتر مردم ستمدیده با کودکان کار و خیابان، زنان مهاجر و جنگ‌زده، کودکان و نوجوانان، فعالین و مددکاران اجتماعی و معلمان برگزار کرده است. او تا به امروز بیش از صد اجرا با تکنیک‌های مختلف تئاتر مردم ستمدیده در مکان‌های مختلف از جمله پارک، رستوران، کافه، آسانسور، اتوبوس، مترو، مدرسه، مهدکودک، دانشگاه، خیابان، کانون شهرزیبا، پاساژ، گاراژ مکانیکی و غیره داشته است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
دگردیسی ایده‌آلیسم آلمانی از کانت تا گادامر
۴-هگل و ایده‌آلیسم مطلق؛ درسگفتارهای زیبایی‌شناسی
به‌هدایت دکتر هانی اشرفی
طول دوره: ۶ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح بیشتر👇
@bidarschool
@bidarcourses
دگردیسی ایده‌آلیسم آلمانی از کانت تا گادامر
۴-هگل و ایده‌آلیسم مطلق؛ درسگفتارهای زیبایی‌شناسی
به‌هدایت دکتر هانی اشرفی
طول دوره: ۶ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح بیشتر👇
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
دگردیسی ایده‌آلیسم آلمانی از کانت تا گادامر
۴-هگل و ایده‌آلیسم مطلق؛ درسگفتارهای زیبایی‌شناسی
به‌هدایت دکتر هانی اشرفی
طول دوره: ۶ جلسه‌ی ۲ ساعته
پس از انقلاب کُپِرنیکیِ کانت، گویی فلسفه به قبل و بعد از آن تقسیم شد و مسأله‌ی معناداری نزد انسان، در کانون اندیشه‌ورزی فیلسوفان قرار گرفت. خط سیری که با کانت آغاز شد و در هگل به بلوغی فراگیر رسید در عمل بر کل فلسفهی آلمانی پساکانتی سایه افکنده است، به نحوی که میتوان تمامیت آن را با وجود تفاوت‌ها و تضادهایش ذیل چتر ایده‌آلیسم آلمانی گنجاند.
در این دوره‌ها سفری تاریخی را در هم‌اندیشی با متفکران برگزیده‌ی جریان ایده‌آلیسم آغاز می‌کنیم و سعی داریم با تکیه بر متون اصلی و نیم‌نگاهی به منابع تفسیری، سیر ایده‌آلیسم آلمانی و دگردیسی آن را با آغاز از کانت و در ادامه‌ی مسیر با هگل، نیچه، هایدگر، آدورنو، هابرماس و گادامر پی‌بگیریم تا به اشرافی نسبی در کلیت جریان دست پیدا کنیم و قادر شویم تا با تکیه بر چنین بنیه‌ای، در معاصرت خودمان فلسفه‌ورزی کنیم.
درسگفتارهای بسیار مفصل زیبایی‌شناسی هگل که بعد از مرگ وی توسط دانشجویانش جمع آوری شد، علاوه بر جایگاه ممتازی که در مباحث مربوط به تاریخ زیبایی‌شنایی و فلسفهی هنر دارد، از این‌جهت حائز اهمیت است که بخشی اساسی از سیستم ایده‌آلیسم مطلق هگل را تشریح میکند و بدون فهم آن، درک درستی از نظام متافیزیکی هگل حاصل نخواهد شد. سفر روح یا همان سیر بین‌الاذهانیت فرهنگی-اجتماعی انسان در طول تاریخ، به روایت‌های مختلف استعلایی، منطقی، و تاریخی در پدیدارشناسی روح، منطق، و فلسفه تاریخ هگل مورد بررسی قرار گرفته و در سه گانه هنر، دین و فلسفه صورت‌بندی شده است. در اندیشه‌ی هگل تمدن بشری در این سه سطح به شکل موازی می‌بالد و پیش می‌رود؛ ولکن در هر دوره از بلوغ خودآگاهی، یکی از این سه رکن، بروز اصلی روح یا زبان غالب روح زمانه است و نکته اصلی اینجاست که «ایده»، خودش را در هر یک از این سه ساحت به شکلی متمایز بر آدمیان آشکار میکند.
هنر- به زعم هگل- تجلی حسانی ایده است. جایی که ایده خود را در ساحت وساطت حسانی ماده‌ی هنری تجلی می‌بخشد. رنگ، حجم، صوت، واژه و ... همه وساطت‌هایی حسانی برای تجلی ایده در هریک از هنرهای معماری، نقاشی، موسیقی و شعر هستند. هگل در درسگفتارهای زیبایی‌شناسی، ضمن صورت‌بندی دقیق چنین رویکردی، اولا سیر تاریخی هنر را در سه گانه‌ی نمادین،کلاسیک و رمانتیک دنبال میکند و ثانیا هر یک از صورت‌های هنری را به طور جداگانه مورد تأمل و بررسی قرار می‌دهد. در این دوره برآنیم تا ضمن فهم جایگاه هنر در نظام فلسفی هگل و نیز نسبت آن با زیبایی‌شناسی ایمانوئل کانت، مروری اجمالی بر دو خط سیر تاریخی هنر و انواع هنرها نزد هگل داشته باشیم. در آخر آنچه بالاترین اهمیت را برایمان خواهد داشت، داعیه‌ی جنجال برانگیز «مرگ/آینده‌ی هنر» از منظر فلسفهی هگل است که از قضا بینشهای بسیار درخشانی را برای فهم هنر معاصر به ارمغان می‌آورد.
جلسه‌ی اول: ایده‌آلیسم آلمانی و مساله‌ی هنر
جلسه‌ی دوم: هنر به مثابه تجلی حسانی ایده
جلسه‌ی سوم: سیر تاریخی هنر-1
جلسه‌ی چهارم: سیر تاریخی هنر-2
جلسه‌ی پنجم: جایگاه هنرهای منفرد
جلسه‌ی ششم: پایان یا دگردیسی هنر، مساله این است.
هانی اشرفی متولد مهرماه ۱۳۶۰، مدرک کارشناسی خود را در رشته‌ی مهندسی مکانیک از دانشگاه تهران اخذ نمود و سپس دوره‌ی کارشناسی ارشد و دکتری را در رشته‌ی فلسفه در دانشگاه علامه طباطبایی و پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی سپری کرد. علاقه‌مندی دیگر او موسیقی است و در این زمینه دوره‌های گوناگونی را چون هارمونی،کنترپوان، فوگ-انوانسیون، فرم و آنالیز، و آهنگسازی نزد علیرضا مشایخی گذرانده است و به موازات پژوهش‌های فلسفی به آهنگسازی مبادرت می‌ورزد.
حوزه‌ی پژوهشی مورد علاقه‌ی او ایده‌آلیسم آلمانی است و عمده‌ی مطالعات خود را در زمینه‌ی فلسفهی هگل، نیچه، هایدگر و گادامر به انجام رسانده است. در عین حال او پروژه‌ی اصلی فکری خود را تأمل در مراوده‌ی دوسویه‌ی فلسفه و موسیقی یا موسیقی به مثابه تفکر می‌داند. همچنین وی پروژه‌های فکری موازی دیگری در حوزه‌ی زیبایی‌شناسی خوراک و پوشاک را در کلان ساختار فلسفهی فرهنگ دنبال میکند. او در سال‌های گذشته در دانشکده‌ی مدیریت دانشگاه تهران، آکادمی هنر شمسه، بنیاد الف، مدرسه بیدار، موسسه لوگوس، مجله موسیقی معاصر و اینستاگرام شخصی‌اش به برگزاری دوره‌هایی در حوزه‌ی فلسفه و موسیقی مباردت ورزیده است.
دگردیسی ایده‌آلیسم آلمانی از کانت تا گادامر
۴-هگل و ایده‌آلیسم مطلق؛ درسگفتارهای زیبایی‌شناسی
به‌هدایت دکتر هانی اشرفی
طول دوره: ۶ جلسه‌ی ۲ ساعته
پس از انقلاب کُپِرنیکیِ کانت، گویی فلسفه به قبل و بعد از آن تقسیم شد و مسأله‌ی معناداری نزد انسان، در کانون اندیشه‌ورزی فیلسوفان قرار گرفت. خط سیری که با کانت آغاز شد و در هگل به بلوغی فراگیر رسید در عمل بر کل فلسفهی آلمانی پساکانتی سایه افکنده است، به نحوی که میتوان تمامیت آن را با وجود تفاوت‌ها و تضادهایش ذیل چتر ایده‌آلیسم آلمانی گنجاند.
در این دوره‌ها سفری تاریخی را در هم‌اندیشی با متفکران برگزیده‌ی جریان ایده‌آلیسم آغاز می‌کنیم و سعی داریم با تکیه بر متون اصلی و نیم‌نگاهی به منابع تفسیری، سیر ایده‌آلیسم آلمانی و دگردیسی آن را با آغاز از کانت و در ادامه‌ی مسیر با هگل، نیچه، هایدگر، آدورنو، هابرماس و گادامر پی‌بگیریم تا به اشرافی نسبی در کلیت جریان دست پیدا کنیم و قادر شویم تا با تکیه بر چنین بنیه‌ای، در معاصرت خودمان فلسفه‌ورزی کنیم.
درسگفتارهای بسیار مفصل زیبایی‌شناسی هگل که بعد از مرگ وی توسط دانشجویانش جمع آوری شد، علاوه بر جایگاه ممتازی که در مباحث مربوط به تاریخ زیبایی‌شنایی و فلسفهی هنر دارد، از این‌جهت حائز اهمیت است که بخشی اساسی از سیستم ایده‌آلیسم مطلق هگل را تشریح میکند و بدون فهم آن، درک درستی از نظام متافیزیکی هگل حاصل نخواهد شد. سفر روح یا همان سیر بین‌الاذهانیت فرهنگی-اجتماعی انسان در طول تاریخ، به روایت‌های مختلف استعلایی، منطقی، و تاریخی در پدیدارشناسی روح، منطق، و فلسفه تاریخ هگل مورد بررسی قرار گرفته و در سه گانه هنر، دین و فلسفه صورت‌بندی شده است. در اندیشه‌ی هگل تمدن بشری در این سه سطح به شکل موازی می‌بالد و پیش می‌رود؛ ولکن در هر دوره از بلوغ خودآگاهی، یکی از این سه رکن، بروز اصلی روح یا زبان غالب روح زمانه است و نکته اصلی اینجاست که «ایده»، خودش را در هر یک از این سه ساحت به شکلی متمایز بر آدمیان آشکار میکند.
هنر- به زعم هگل- تجلی حسانی ایده است. جایی که ایده خود را در ساحت وساطت حسانی ماده‌ی هنری تجلی می‌بخشد. رنگ، حجم، صوت، واژه و ... همه وساطت‌هایی حسانی برای تجلی ایده در هریک از هنرهای معماری، نقاشی، موسیقی و شعر هستند. هگل در درسگفتارهای زیبایی‌شناسی، ضمن صورت‌بندی دقیق چنین رویکردی، اولا سیر تاریخی هنر را در سه گانه‌ی نمادین،کلاسیک و رمانتیک دنبال میکند و ثانیا هر یک از صورت‌های هنری را به طور جداگانه مورد تأمل و بررسی قرار می‌دهد. در این دوره برآنیم تا ضمن فهم جایگاه هنر در نظام فلسفی هگل و نیز نسبت آن با زیبایی‌شناسی ایمانوئل کانت، مروری اجمالی بر دو خط سیر تاریخی هنر و انواع هنرها نزد هگل داشته باشیم. در آخر آنچه بالاترین اهمیت را برایمان خواهد داشت، داعیه‌ی جنجال برانگیز «مرگ/آینده‌ی هنر» از منظر فلسفهی هگل است که از قضا بینشهای بسیار درخشانی را برای فهم هنر معاصر به ارمغان می‌آورد.
جلسه‌ی اول: ایده‌آلیسم آلمانی و مساله‌ی هنر
جلسه‌ی دوم: هنر به مثابه تجلی حسانی ایده
جلسه‌ی سوم: سیر تاریخی هنر-1
جلسه‌ی چهارم: سیر تاریخی هنر-2
جلسه‌ی پنجم: جایگاه هنرهای منفرد
جلسه‌ی ششم: پایان یا دگردیسی هنر، مساله این است.
هانی اشرفی متولد مهرماه ۱۳۶۰، مدرک کارشناسی خود را در رشته‌ی مهندسی مکانیک از دانشگاه تهران اخذ نمود و سپس دوره‌ی کارشناسی ارشد و دکتری را در رشته‌ی فلسفه در دانشگاه علامه طباطبایی و پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی سپری کرد. علاقه‌مندی دیگر او موسیقی است و در این زمینه دوره‌های گوناگونی را چون هارمونی،کنترپوان، فوگ-انوانسیون، فرم و آنالیز، و آهنگسازی نزد علیرضا مشایخی گذرانده است و به موازات پژوهش‌های فلسفی به آهنگسازی مبادرت می‌ورزد.
حوزه‌ی پژوهشی مورد علاقه‌ی او ایده‌آلیسم آلمانی است و عمده‌ی مطالعات خود را در زمینه‌ی فلسفهی هگل، نیچه، هایدگر و گادامر به انجام رسانده است. در عین حال او پروژه‌ی اصلی فکری خود را تأمل در مراوده‌ی دوسویه‌ی فلسفه و موسیقی یا موسیقی به مثابه تفکر می‌داند. همچنین وی پروژه‌های فکری موازی دیگری در حوزه‌ی زیبایی‌شناسی خوراک و پوشاک را در کلان ساختار فلسفهی فرهنگ دنبال میکند. او در سال‌های گذشته در دانشکده‌ی مدیریت دانشگاه تهران، آکادمی هنر شمسه، بنیاد الف، مدرسه بیدار، موسسه لوگوس، مجله موسیقی معاصر و اینستاگرام شخصی‌اش به برگزاری دوره‌هایی در حوزه‌ی فلسفه و موسیقی مباردت ورزیده است.
درسگفتار (آفلاین)
دو بدن مردم؛ حاکمیت و عرصه‌ی زندگی
به‌هدایت جواد گنجی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح👇
@bidarschool
@bidarcourses
دو بدن مردم؛ حاکمیت و عرصه‌ی زندگی
به‌هدایت جواد گنجی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح👇
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
دو بدن مردم؛ حاکمیت و عرصه‌ی زندگی
به‌هدایت جواد گنجی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
در گذشته و در دوران پیشامدرن، امپراتوران و پادشاهان مشروعیتِ خویش را نه از مردمانی که تحت حکومت‌شان می‌زیستند بلکه از مرجعی استعلایی چون خدا دریافت می‌کردند. در دوره‌ی مدرن و با خالی شدن جایگاه قدرت و فقدان یک مرجع مشروعیت‌بخشِ متعالی و هم‌پای بروز انقلاب‌های مردمی بزرگ، مردم به منشأ و منبع اصلی مشروعیتِ حاکمیت بدل شدند. امروزه، کمتر حاکمیتی وجود دارد که داعیه‌ی «مردمی بودن» نداشته باشد و منشأ حاکمیت خود را «مردم» نداند، آنهم مردم به مثابه تن و پیکری واحد.
با این همه حتی در دموکراتیک‌ترین حکومت‌ها هیچگاه مسأله‌ی حاکمیت مردمی به تمامی حل و فصل نشده است و همواره باقیمانده‌ای در کار بوده تا وحدت ظاهری پیکر مردم را بر هم زند و زیر سؤال ببرد. این شکاف در واقع شکاف برسازنده‌ای است که در بدن و بدنه‌ی مردم درج می‌شود و مردم را به وجودی دوپاره بدل میکند. در حقیقت، مردم ظاهرا «نمی‌تواند» حاکمیت را به طور کامل به نمایندگان خود انتقال دهد و فشاری که این «ناتوانی» بر بدن‌های تک‌تک افراد جامعه وارد میکند فشاری واقعی است که به شکل‌های بسیار مختلف و با نمودهای سیاسی بسیار گوناگون بیرون می‌زند و گاه به شکل فوران‌ها‌یی ناگهانی و غیرمنتظره بروز میکند.
امروزه، شأن و منزلتی که «بدن» مردم در گفتارهای رسمی و غیررسمی یافته است هیچ کم از منزلت بدن پادشاهان و امپراتوران قدیم ندارد؛ منتها با این تفاوت که بازنمایی «بدن» مردم از ابتدا درگیر بحرانی عمیق بوده است و حرمت این بدن مقدس به سادگی هتک می‌شود. تجلیات این بحران بازنمایی و نمایندگی را در عرصه‌های گوناگونی چون سیاست، علم، هنر و فرهنگ میتوان جستجو کرد. در این دوره می‌کوشیم منطق «دو بدن مردم» و تأثیرات بنیادی و فراگیر آن را در زندگی هر روزه‌ی انسان‌های مدرن برجسته سازیم و گامی در مسیر این جستجو برداریم.
جواد گنجی متولد سال ۱۳۵۶ و فارغ‌التحصیلِ جامعه‌شناسی است. عمده‌ی فعالیت‌های او بر پژوهش و ترجمه در حوزه‌ی روانکاوی و فلسفه به ویژه بر روانکاوی فرویدی-لاکانی متمرکز است. از آثار و ترجمه‌های او میتوان به همکاری با فصلنامه ارغنون و مجموعه کتاب‌های رخداد، کتاب «گئورگ زیمل» اثر دیوید فریزبی، کتاب «جامعه‌شناسی معرفت و آگاهی‌اش؛ نقد مکتب فرانکفورت از جامعه‌شناسی معرفت»، کتاب «کین‌توزی» اثر ماکس شلر، کتاب «بازگشت امر سیاسی» اثر شانتال موف و کتاب «فلسفهی پول» اثر گئورگ زیمل اشاره کرد. او در دههی گذشته و در زمینه‌ی تدریس، درسگفتارهای بسیاری را در مؤسسه‌ی پرسش ارائه کرده است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
دو بدن مردم؛ حاکمیت و عرصه‌ی زندگی
به‌هدایت جواد گنجی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
در گذشته و در دوران پیشامدرن، امپراتوران و پادشاهان مشروعیتِ خویش را نه از مردمانی که تحت حکومت‌شان می‌زیستند بلکه از مرجعی استعلایی چون خدا دریافت می‌کردند. در دوره‌ی مدرن و با خالی شدن جایگاه قدرت و فقدان یک مرجع مشروعیت‌بخشِ متعالی و هم‌پای بروز انقلاب‌های مردمی بزرگ، مردم به منشأ و منبع اصلی مشروعیتِ حاکمیت بدل شدند. امروزه، کمتر حاکمیتی وجود دارد که داعیه‌ی «مردمی بودن» نداشته باشد و منشأ حاکمیت خود را «مردم» نداند، آنهم مردم به مثابه تن و پیکری واحد.
با این همه حتی در دموکراتیک‌ترین حکومت‌ها هیچگاه مسأله‌ی حاکمیت مردمی به تمامی حل و فصل نشده است و همواره باقیمانده‌ای در کار بوده تا وحدت ظاهری پیکر مردم را بر هم زند و زیر سؤال ببرد. این شکاف در واقع شکاف برسازنده‌ای است که در بدن و بدنه‌ی مردم درج می‌شود و مردم را به وجودی دوپاره بدل میکند. در حقیقت، مردم ظاهرا «نمی‌تواند» حاکمیت را به طور کامل به نمایندگان خود انتقال دهد و فشاری که این «ناتوانی» بر بدن‌های تک‌تک افراد جامعه وارد میکند فشاری واقعی است که به شکل‌های بسیار مختلف و با نمودهای سیاسی بسیار گوناگون بیرون می‌زند و گاه به شکل فوران‌ها‌یی ناگهانی و غیرمنتظره بروز میکند.
امروزه، شأن و منزلتی که «بدن» مردم در گفتارهای رسمی و غیررسمی یافته است هیچ کم از منزلت بدن پادشاهان و امپراتوران قدیم ندارد؛ منتها با این تفاوت که بازنمایی «بدن» مردم از ابتدا درگیر بحرانی عمیق بوده است و حرمت این بدن مقدس به سادگی هتک می‌شود. تجلیات این بحران بازنمایی و نمایندگی را در عرصه‌های گوناگونی چون سیاست، علم، هنر و فرهنگ میتوان جستجو کرد. در این دوره می‌کوشیم منطق «دو بدن مردم» و تأثیرات بنیادی و فراگیر آن را در زندگی هر روزه‌ی انسان‌های مدرن برجسته سازیم و گامی در مسیر این جستجو برداریم.
جواد گنجی متولد سال ۱۳۵۶ و فارغ‌التحصیلِ جامعه‌شناسی است. عمده‌ی فعالیت‌های او بر پژوهش و ترجمه در حوزه‌ی روانکاوی و فلسفه به ویژه بر روانکاوی فرویدی-لاکانی متمرکز است. از آثار و ترجمه‌های او میتوان به همکاری با فصلنامه ارغنون و مجموعه کتاب‌های رخداد، کتاب «گئورگ زیمل» اثر دیوید فریزبی، کتاب «جامعه‌شناسی معرفت و آگاهی‌اش؛ نقد مکتب فرانکفورت از جامعه‌شناسی معرفت»، کتاب «کین‌توزی» اثر ماکس شلر، کتاب «بازگشت امر سیاسی» اثر شانتال موف و کتاب «فلسفهی پول» اثر گئورگ زیمل اشاره کرد. او در دههی گذشته و در زمینه‌ی تدریس، درسگفتارهای بسیاری را در مؤسسه‌ی پرسش ارائه کرده است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
چالش با بوطیقای ادبی؛ بومی‌سازی ژانر
به‌هدایت کاوان محمدپور
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
چالش با بوطیقای ادبی؛ بومی‌سازی ژانر
به‌هدایت کاوان محمدپور
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
چالش با بوطیقای ادبی؛ بومی‌سازی ژانر
به‌هدایت کاوان محمدپور
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
با بررسی تبار تاریخی نظریهی ادبی مدرن، این نتیجه حاصل می‌شود که پایه‌ی فرضی نقد ادبی و بوطیقا در زیبایی‌شناسی، ریشه در دستاوردهای ادبیات خلاقه‌ی غرب دارد. این بدان معناست که پارادایم بنیانی در نقد ادبی، مواد خام خود را از تحلیل شعر، نمایشنامه، رمان و ... نویسندگان غرب اخذ کرده و در نهایت با توسل بدین آثار، پایه‌ها و مصادیق نظری خود را برساخت کرده است. در نگاه انتقادی، پارادایم مذکور موجب به حاشیه راندن بخش اعظمی از ادبیات‌های غیرغربی شده است.
از طرفی دیگر، منتقدان و نویسندگان غیرغربی غالبا برای سنجش و تحلیل آثار بومی خود، عموماً متون ادبی و نظری غربی را همچون «معیار سنجشِ زیبایی‌شناسی» فرض می‌گیرند. به عبارتی منتقدِ غیرغربی ابتدا به ساکن، الگوی زیبایی‌شناسی غربی را همچون معیارِ نقد مفروض می‌گیرد و با اتکا به آن، اثر ادبی غیرغربی را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. این نگاه، از سویی بازتولیدکننده‌ی هژمونی دانش، و به موازات آن، قدرت ادبیات غرب است. چونان‌که به هر میزان اثر ادبی غیرغربی به آن معیار سنجش غربی نزدیک‌تر باشد، به زیبایی‌شناسی ادبیات جهان نیز نزدیک‌تر، و در نتیجه والاتر، قدرتمندتر، منسجم‌تر و شاهکارتر! تلقی می‌شود. چنین نگرشی موجب شده است ادبیات‌های غیرغربی همواره در حاشیه‌ی ادبیات غربی قرار بگیرند و در چشم‌انداز «ادبیات‌های حاشیه» نظاره شوند.
مباحث این دوره به میانجی مفاهیم نظری چون «ادبیات سیاره‌ای»(گایاتری اسپیواک)، «ادبیات جهان» (دیوید دمراش)، «ادبیات‌های کوچک» و «فضای ادبی جهان»(پاسکال کازانووا)، «نسبت مثلثی» و «دورخوانی»(فرانکو مورتی)، و نیز تحلیل بلاغی و روایت‌شناسی رمان (با اتکا به رویکرد متفکرانی چون ژرار ژُنت، شلومیت ریمون-کنان، برایان مک‌هیل و ...)، تلاش میکند امکاناتی چند برای خوانش ادبیات‌های غیرغربی-مشخصا ادبیات ایران- را در دست بررسی قرار دهد.
در این راستا خواهیم پرسید که ژانرهای غربی (رمان) با ورودشان به ایران چه تحولاتی به خود دیده‌اند؟ و آیا با وجود این تحولات میتوان آنها را همچنان با نظریه و بوطیقای غربی خوانش کرد؟ چه پیشنهاداتی برای خوانش این شکل از ادبیات می‌تواند مطرح شود؟ در ادامه و در جهت فهم بیشتر محتوای نظری بحث، نمونهای تحلیلی از تغییرات فرمال و بلاغی رمان در ادبیات ایرانی را در نسبت با ژانر غربی آن، ارائه خواهیم داد. همچنین از آن‌جاکه امروزه مباحث پست‌مدرن ادبی بیش از پیش در فضای ادبیات ایران مورد توجه و مناقشه است، تلاش می‌کنیم تحلیل خود را بر نمونهای از «رمان پست‌مدرن» و اختصاصا نوشتار «فرا داستان» متمرکز کنیم.
جلسه‌ی اول: مقدمه و بیان مسئله با تأکید بر خوانش مفاهیم نظری در «ادبیات تطبیقی جدید» و «ادبیات جهان».
جلسه‌ی دوم: بررسی انتقادی تاریخ ادبیات جدید با تأکید بر مفاهیم «ادبیات‌های کوچک» و «دورخوانی» در برابر «نقد فرمالیستی» و «نزدیک‌خوانی».
جلسه‌ی سوم: چالش نظری در رویکرد نوشتاری «فراداستان غربی» با تأکید بر فرمالیسم در ادبیات.
جلسه‌ی چهارم: تحلیل روایت‌شناسی رمان (پرندگان در باد) نوشته‌ی عطا نهایی و بررسی رویکردِ «بومی‌کردن ژانر» در آن.
کاوان محمدپور نویسنده و منتقد ادبی در حوزههای گوناگون ادبیات از جمله روایت‌شناسی و نقد ادبی قلم می‌زند. از آثار او بوطیقای روایت: روایت‌شناسی رمان کُردی در دست انتشار است و در حال حاضر مشغول تألیف کتابی است تحت عنوان دربارهی سرچشمه‌های ادبیات مدرن کُردی. او علاوه بر تجربه‌ی گسترده‌ی روزنامه‌نگاری و انتشار یادداشت‌ها و مقالات گوناگون در مجلات فارسی و کُرد زبان، سابقه‌ی داوری در برخی جشنواره‌های سراسری و بین‌المللی را نیز در کارنامه‌ی خود دارد.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
چالش با بوطیقای ادبی؛ بومی‌سازی ژانر
به‌هدایت کاوان محمدپور
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
با بررسی تبار تاریخی نظریهی ادبی مدرن، این نتیجه حاصل می‌شود که پایه‌ی فرضی نقد ادبی و بوطیقا در زیبایی‌شناسی، ریشه در دستاوردهای ادبیات خلاقه‌ی غرب دارد. این بدان معناست که پارادایم بنیانی در نقد ادبی، مواد خام خود را از تحلیل شعر، نمایشنامه، رمان و ... نویسندگان غرب اخذ کرده و در نهایت با توسل بدین آثار، پایه‌ها و مصادیق نظری خود را برساخت کرده است. در نگاه انتقادی، پارادایم مذکور موجب به حاشیه راندن بخش اعظمی از ادبیات‌های غیرغربی شده است.
از طرفی دیگر، منتقدان و نویسندگان غیرغربی غالبا برای سنجش و تحلیل آثار بومی خود، عموماً متون ادبی و نظری غربی را همچون «معیار سنجشِ زیبایی‌شناسی» فرض می‌گیرند. به عبارتی منتقدِ غیرغربی ابتدا به ساکن، الگوی زیبایی‌شناسی غربی را همچون معیارِ نقد مفروض می‌گیرد و با اتکا به آن، اثر ادبی غیرغربی را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. این نگاه، از سویی بازتولیدکننده‌ی هژمونی دانش، و به موازات آن، قدرت ادبیات غرب است. چونان‌که به هر میزان اثر ادبی غیرغربی به آن معیار سنجش غربی نزدیک‌تر باشد، به زیبایی‌شناسی ادبیات جهان نیز نزدیک‌تر، و در نتیجه والاتر، قدرتمندتر، منسجم‌تر و شاهکارتر! تلقی می‌شود. چنین نگرشی موجب شده است ادبیات‌های غیرغربی همواره در حاشیه‌ی ادبیات غربی قرار بگیرند و در چشم‌انداز «ادبیات‌های حاشیه» نظاره شوند.
مباحث این دوره به میانجی مفاهیم نظری چون «ادبیات سیاره‌ای»(گایاتری اسپیواک)، «ادبیات جهان» (دیوید دمراش)، «ادبیات‌های کوچک» و «فضای ادبی جهان»(پاسکال کازانووا)، «نسبت مثلثی» و «دورخوانی»(فرانکو مورتی)، و نیز تحلیل بلاغی و روایت‌شناسی رمان (با اتکا به رویکرد متفکرانی چون ژرار ژُنت، شلومیت ریمون-کنان، برایان مک‌هیل و ...)، تلاش میکند امکاناتی چند برای خوانش ادبیات‌های غیرغربی-مشخصا ادبیات ایران- را در دست بررسی قرار دهد.
در این راستا خواهیم پرسید که ژانرهای غربی (رمان) با ورودشان به ایران چه تحولاتی به خود دیده‌اند؟ و آیا با وجود این تحولات میتوان آنها را همچنان با نظریه و بوطیقای غربی خوانش کرد؟ چه پیشنهاداتی برای خوانش این شکل از ادبیات می‌تواند مطرح شود؟ در ادامه و در جهت فهم بیشتر محتوای نظری بحث، نمونهای تحلیلی از تغییرات فرمال و بلاغی رمان در ادبیات ایرانی را در نسبت با ژانر غربی آن، ارائه خواهیم داد. همچنین از آن‌جاکه امروزه مباحث پست‌مدرن ادبی بیش از پیش در فضای ادبیات ایران مورد توجه و مناقشه است، تلاش می‌کنیم تحلیل خود را بر نمونهای از «رمان پست‌مدرن» و اختصاصا نوشتار «فرا داستان» متمرکز کنیم.
جلسه‌ی اول: مقدمه و بیان مسئله با تأکید بر خوانش مفاهیم نظری در «ادبیات تطبیقی جدید» و «ادبیات جهان».
جلسه‌ی دوم: بررسی انتقادی تاریخ ادبیات جدید با تأکید بر مفاهیم «ادبیات‌های کوچک» و «دورخوانی» در برابر «نقد فرمالیستی» و «نزدیک‌خوانی».
جلسه‌ی سوم: چالش نظری در رویکرد نوشتاری «فراداستان غربی» با تأکید بر فرمالیسم در ادبیات.
جلسه‌ی چهارم: تحلیل روایت‌شناسی رمان (پرندگان در باد) نوشته‌ی عطا نهایی و بررسی رویکردِ «بومی‌کردن ژانر» در آن.
کاوان محمدپور نویسنده و منتقد ادبی در حوزههای گوناگون ادبیات از جمله روایت‌شناسی و نقد ادبی قلم می‌زند. از آثار او بوطیقای روایت: روایت‌شناسی رمان کُردی در دست انتشار است و در حال حاضر مشغول تألیف کتابی است تحت عنوان دربارهی سرچشمه‌های ادبیات مدرن کُردی. او علاوه بر تجربه‌ی گسترده‌ی روزنامه‌نگاری و انتشار یادداشت‌ها و مقالات گوناگون در مجلات فارسی و کُرد زبان، سابقه‌ی داوری در برخی جشنواره‌های سراسری و بین‌المللی را نیز در کارنامه‌ی خود دارد.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
«شاعرانگی ماتریالیستی امر سیاسی در سینمای مستند با نگاهی به فیلم‌های ونگ بینگ»
به‌هدایت روزبه فرازمند
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح در پست پایین👇
@bidarschool
@bidarcourses
«شاعرانگی ماتریالیستی امر سیاسی در سینمای مستند با نگاهی به فیلم‌های ونگ بینگ»
به‌هدایت روزبه فرازمند
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح در پست پایین👇
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
«شاعرانگی ماتریالیستی امر سیاسی در سینمای مستند با نگاهی به فیلم‌های ونگ بینگ»
به‌هدایت روزبه فرازمند
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
شاید بتوان دقیقه‌ی (moment) سینمایی را پدیدار شدن لحظه‌ای نامید که در آن وجوه گوناگون تجربه‌ای واحد، همچون وجه عقلانی (intellectual) و وجه حسّانی (sensual)، با وجود رابطه‌ای پرتنش هنوز در هم تنیده‌اند. چهارچوب‌های فرهنگی-شناختیِ رایج، گرایش به تفکیک صوری چنین وجوهی دارند تا حدی که هر کدام را به تجربه‌ای جداگانه تقلیل دهند و آنها را در برابر هم بگذارند.
گرایشِ عامِ زیبایی شناختی از بدو پیداش خود در قرن ۱۸ به عنوان علم محسوسات (aesthetics) با در نظر گرفتن تجربه‌ی زیبایی‌شناختی به عنوان تجربه‌ای حسّانی در پدید آمدن چنین تقابلی نقش داشته است. با این اوصاف امر عقلانی فرآیندی ذهنی به حساب می‌آید که با وجه استدلالی زبان سر و کار دارد. چنین گرایشی وقتی به وجه سیاسی یک اثر هنری می پردازیم مسئله را غامض‌تر میکند. به عنوان نمونه امر سیاسی غالباً محتوایی در نظر گرفته شده که اثر هنری می‌تواند در بر داشته باشد. هدف ما در این دوره بررسی فیلمِ مستند به عنوان اثری هنری است که تجربه کردنش درهم تنیدگی پیچیده و پر تنشِ ایده‌ها، عواطف، عکس‌العملهای حسی و فرآیندهای قوه‌ی تخیل است و امر سیاسی در آن نه محتوایی خاص بلکه وجهی درونی و برسازنده است.
رویکرد ماتریالیستی در این فرآیند می‌تواند به بهترین شکل ممکن ما را به پیوند درونی وجوه یاد شده به عنوان دنباله‌ای در هم‌تنیده یاری رساند؛ دنباله‌ای که در آن ذهن و جسم یا امر عقلانی و امر حسانی نه دو موجودیت جدا بلکه پیوستاری پر تنش و تناقض آمیزند، پیوستاری که خود دنباله‌ای از امر سیاسی است. گرچه باید در نظر داشت که چنین رویکردی با تعین‌ها و امکانات تاریخی سر و کار دارد و ادعای هستی‌شناختی دربارهی ماهیت اثر هنری به صورت عام و فیلم مستند به صورت خاص ندارد.
در این دوره با نگاهی به مستندهای وَنگ بینگ فیلم‌ساز چینی، بر امر سیاسی به عنوان تعینِ تاریخی تقابل یا تخاصم (antagonism)تمرکز می‌کنیم، تخاصمی که از بدو پیدایش دولت-ملت مدرن در سطح جهانی عنصر برسازنده‌ی رابطه‌ی حاشیه و مرکز بوده است. مستندهای بینگ به نوعی تجسسی هستند در فضاهای حاشیه‌ای چین و رابطه‌ی آنها با قدرت‌ها و نیروهای برسازنده‌ی مرکزی. بینگ فیلم‌سازی است که با پی گرفتن رادیکالِ رویکردی ماتریالیستی، مجموعه‌آثاری خلق کرده که به صورتی درون‌ماندگار رابطه‌ی حاشیه-مرکز را به عنصر قوام‌بخشِ فرمالِ مستندهای خود تبدیل کرده و توانسته پیوندی منحصربه‌فرد بین امر شاعرانه و امر سیاسی برقرار کند.
جلسه‌ی نخست: علیه زیبایی‌شناسی
نگاهی به فیلم مرد بی‌نام (Man with no name)، ۲۰۰۹
جلسه دوم: بیرون کشیدن روایت از دل فضا
نگاهی به فیلم سه خواهر (three sisters)، ۲۰۱۲
جلسه سوم: میزانسن و پرسه‌ی بدن‌ها
نگاهی به فیلم ترک خانه در جستجوی کار (Bitter Money)، ۲۰۱۶
جلسه چهارم: ریتم و تنفس
نگاهی به فیلم خانم فنگ (Mrs Fang)، ۲۰۱۷
روزبه فرازمند متولد سال ۱۳۶۱ در تهران است. او لیسانس خود را در رشته‌ی ادبیات نمایشی از دانشگاه آزاد تهران مرکز گرفت و در طول دوره‌ی تحصیل به کارهایی چون عکاسی برای روزنامه، تدوین مستندهای صنعتی و دستیاری کارگردانی در تئاتر و سینما مشغول شد. سپس برای فراگیریِ فیلم‌برداری راهی ایرلند شد و دیپلم تخصصی دو ساله فیلم‌برداری را از کالج بلیفرموت اخذ نمود. او بعد از اتمام تحصیل از دابلین به ایران بازگشت و مشغولِ تدوین و ساختِ فیلم شد. در کارنامه‌ی او چندین فیلم کوتاه مستند و داستانی و دو مستند نیمه بلند به چشم می‌خورد.
او بابت تدوین مستند مانکن‌های قلعه حسن خان، ۱۳۹۵ (۲۰۱۵) جایزه‌ی بهترین تدوینِ هشتمین جشن سینمای ایران در بخش مستند را گرفته است. او بعد از ده سال سابقه‌ی کاری در ایران، عازم استرالیا شد و در سال ۲۰۱۸ از دانشگاهِ ملبورنِ در رشته کارگردانی مستند فارغ التحصیل شد. او شرکت در کارگاههای آموزشی فیلمبردارانی همچون ویتوریو استورارو، ویلموش زیگموند و استفان گلدبلت و همچنین مستندسازانی چون راس مک‌الوی، لئونارد رتل هلمریش و دیوید برادبری را در سابقه‌ی خود دارد و در بازگشت دوباره به ایران در مدرسه‌ی فیلم‌سازی مستندِ میراثِ تصویری کارگاه‌هایی آموزشی برگزار کرده است. مستند روزنوشت‌های مردی که آنجا نبود (۲۰۲۱)، آخرین ساخته‌ی او کاندید بهترین کارگردانی در بخش تجربی سی و هشتمین جشنواره‌ی فیلم کوتاه تهران بود. او در حال حاضر ساکن تهران و مشغول تدوین مستند جدیدش با نام درباره مرگ و سیاره زمین است.
۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
@bidarschool
@bidarcourses
«شاعرانگی ماتریالیستی امر سیاسی در سینمای مستند با نگاهی به فیلم‌های ونگ بینگ»
به‌هدایت روزبه فرازمند
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
شاید بتوان دقیقه‌ی (moment) سینمایی را پدیدار شدن لحظه‌ای نامید که در آن وجوه گوناگون تجربه‌ای واحد، همچون وجه عقلانی (intellectual) و وجه حسّانی (sensual)، با وجود رابطه‌ای پرتنش هنوز در هم تنیده‌اند. چهارچوب‌های فرهنگی-شناختیِ رایج، گرایش به تفکیک صوری چنین وجوهی دارند تا حدی که هر کدام را به تجربه‌ای جداگانه تقلیل دهند و آنها را در برابر هم بگذارند.
گرایشِ عامِ زیبایی شناختی از بدو پیداش خود در قرن ۱۸ به عنوان علم محسوسات (aesthetics) با در نظر گرفتن تجربه‌ی زیبایی‌شناختی به عنوان تجربه‌ای حسّانی در پدید آمدن چنین تقابلی نقش داشته است. با این اوصاف امر عقلانی فرآیندی ذهنی به حساب می‌آید که با وجه استدلالی زبان سر و کار دارد. چنین گرایشی وقتی به وجه سیاسی یک اثر هنری می پردازیم مسئله را غامض‌تر میکند. به عنوان نمونه امر سیاسی غالباً محتوایی در نظر گرفته شده که اثر هنری می‌تواند در بر داشته باشد. هدف ما در این دوره بررسی فیلمِ مستند به عنوان اثری هنری است که تجربه کردنش درهم تنیدگی پیچیده و پر تنشِ ایده‌ها، عواطف، عکس‌العملهای حسی و فرآیندهای قوه‌ی تخیل است و امر سیاسی در آن نه محتوایی خاص بلکه وجهی درونی و برسازنده است.
رویکرد ماتریالیستی در این فرآیند می‌تواند به بهترین شکل ممکن ما را به پیوند درونی وجوه یاد شده به عنوان دنباله‌ای در هم‌تنیده یاری رساند؛ دنباله‌ای که در آن ذهن و جسم یا امر عقلانی و امر حسانی نه دو موجودیت جدا بلکه پیوستاری پر تنش و تناقض آمیزند، پیوستاری که خود دنباله‌ای از امر سیاسی است. گرچه باید در نظر داشت که چنین رویکردی با تعین‌ها و امکانات تاریخی سر و کار دارد و ادعای هستی‌شناختی دربارهی ماهیت اثر هنری به صورت عام و فیلم مستند به صورت خاص ندارد.
در این دوره با نگاهی به مستندهای وَنگ بینگ فیلم‌ساز چینی، بر امر سیاسی به عنوان تعینِ تاریخی تقابل یا تخاصم (antagonism)تمرکز می‌کنیم، تخاصمی که از بدو پیدایش دولت-ملت مدرن در سطح جهانی عنصر برسازنده‌ی رابطه‌ی حاشیه و مرکز بوده است. مستندهای بینگ به نوعی تجسسی هستند در فضاهای حاشیه‌ای چین و رابطه‌ی آنها با قدرت‌ها و نیروهای برسازنده‌ی مرکزی. بینگ فیلم‌سازی است که با پی گرفتن رادیکالِ رویکردی ماتریالیستی، مجموعه‌آثاری خلق کرده که به صورتی درون‌ماندگار رابطه‌ی حاشیه-مرکز را به عنصر قوام‌بخشِ فرمالِ مستندهای خود تبدیل کرده و توانسته پیوندی منحصربه‌فرد بین امر شاعرانه و امر سیاسی برقرار کند.
جلسه‌ی نخست: علیه زیبایی‌شناسی
نگاهی به فیلم مرد بی‌نام (Man with no name)، ۲۰۰۹
جلسه دوم: بیرون کشیدن روایت از دل فضا
نگاهی به فیلم سه خواهر (three sisters)، ۲۰۱۲
جلسه سوم: میزانسن و پرسه‌ی بدن‌ها
نگاهی به فیلم ترک خانه در جستجوی کار (Bitter Money)، ۲۰۱۶
جلسه چهارم: ریتم و تنفس
نگاهی به فیلم خانم فنگ (Mrs Fang)، ۲۰۱۷
روزبه فرازمند متولد سال ۱۳۶۱ در تهران است. او لیسانس خود را در رشته‌ی ادبیات نمایشی از دانشگاه آزاد تهران مرکز گرفت و در طول دوره‌ی تحصیل به کارهایی چون عکاسی برای روزنامه، تدوین مستندهای صنعتی و دستیاری کارگردانی در تئاتر و سینما مشغول شد. سپس برای فراگیریِ فیلم‌برداری راهی ایرلند شد و دیپلم تخصصی دو ساله فیلم‌برداری را از کالج بلیفرموت اخذ نمود. او بعد از اتمام تحصیل از دابلین به ایران بازگشت و مشغولِ تدوین و ساختِ فیلم شد. در کارنامه‌ی او چندین فیلم کوتاه مستند و داستانی و دو مستند نیمه بلند به چشم می‌خورد.
او بابت تدوین مستند مانکن‌های قلعه حسن خان، ۱۳۹۵ (۲۰۱۵) جایزه‌ی بهترین تدوینِ هشتمین جشن سینمای ایران در بخش مستند را گرفته است. او بعد از ده سال سابقه‌ی کاری در ایران، عازم استرالیا شد و در سال ۲۰۱۸ از دانشگاهِ ملبورنِ در رشته کارگردانی مستند فارغ التحصیل شد. او شرکت در کارگاههای آموزشی فیلمبردارانی همچون ویتوریو استورارو، ویلموش زیگموند و استفان گلدبلت و همچنین مستندسازانی چون راس مک‌الوی، لئونارد رتل هلمریش و دیوید برادبری را در سابقه‌ی خود دارد و در بازگشت دوباره به ایران در مدرسه‌ی فیلم‌سازی مستندِ میراثِ تصویری کارگاه‌هایی آموزشی برگزار کرده است. مستند روزنوشت‌های مردی که آنجا نبود (۲۰۲۱)، آخرین ساخته‌ی او کاندید بهترین کارگردانی در بخش تجربی سی و هشتمین جشنواره‌ی فیلم کوتاه تهران بود. او در حال حاضر ساکن تهران و مشغول تدوین مستند جدیدش با نام درباره مرگ و سیاره زمین است.
۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
«تفسیر هارمونیک کوک در موسیقی ایرانی،
بررسی امکانات جدید در خلق و مطالعه‌ی آثار در بستر موسیقی دستگاهی ایران»
به‌هدایت وحید افتخارحسینی
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
«تفسیر هارمونیک کوک در موسیقی ایرانی،
بررسی امکانات جدید در خلق و مطالعه‌ی آثار در بستر موسیقی دستگاهی ایران»
به‌هدایت وحید افتخارحسینی
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
«تفسیر هارمونیک کوک در موسیقی ایرانی،
بررسی امکانات جدید در خلق و مطالعه‌ی آثار در بستر موسیقی دستگاهی ایران»
به‌هدایت وحید افتخارحسینی
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
دیدارشناسی و شناسایی شکل دقیق فواصل موسیقی ایرانی، و به طور خاص فاصله‌ی مجنب، همواره از دغدغه‌های اصلی موسیقی‌دانان ایران بوده است. به طور کلی باید گفت فواصل موسیقی بر اساس روابط هارمونیک تعریف و دسته‌بندی می‌شوند و همچنین پس از آن است که یک نظامِ کوک دچار تعدیل می‌شود. «نظام جامع هارمونیک واخوان‌ها» نظریه‌ای است که میتوان توسط آن، از طریق شیوه‌ای درون‌نهاد و بر اساس مقتضیات طبیعی صدا، به پدیدارشناسی مسئله‌ی کوک در موسیقی دستگاهی ایران پرداخت.
در این مجموعه نشست‌ها پس از بحث و گفتگو دربارهی مسائلی چون تاریخ کوک و تعدیل فواصل، نگاه ریاضی و مطالعات آکوستیک، رساله‌های قدیم موسیقی ایران، هارمونیک‌ها به مثابه عناصر طبیعی صدا و تلاش‌های انجام شده در ارتباط با تعدیل فواصل موسیقی ایرانی به واسطه‌ی اشخاصی چون ژان دورینگ، مهدی برکشلی و هرمز فرهت، به تعریف «نظریهی هارمونیک واخوان‌ها» می‌پردازیم. پس از تشریح این نظریه، بر امکانات مستخرج از آن متمرکز خواهیم شد و بعد از بررسی سلسله‌مراتب دستگاه‌ها بر اساس این سیستم، به میزان تنش و آرامش دراماتیک در بین دستگاه‌ها و قبض و بسط آن در روند حرکت گوشه‌ها می‌پردازیم.
جلسه‌ی اول:
کوک چیست؟/ پدیدار شناسی کوک چیست؟/ چرا از عنوان میکروتنالیته استفاده نمی‌کنیم؟/ تاریخچه‌ی کوک‌شناسی و رویکردهای مختلف آن/ مسئله‌ی تعدیل و درک صحیح آن/ نگاهی اجمالی به تلاش‌های انجام شده در رابطه با کوک در موسیقی دستگاهی/ معرفی نظریهی تفسیر هارمونیک کوک در موسیقی دستگاهی
جلسه‌ی دوم:
نگاه درون‌نهاد به موسیقی دستگاهی و مستلزمات آن/ بررسی ارتباط تعدیل با سازشناسی موسیقی ایران/ تعدیل و وزیری: آیا تعدیل محدود به تقسیمات مساوی اکتاو می‌شود؟ / برکشلی و فرهت: رویکردهای راهگشا اما ناتمام/ بررسی نقش سازهای تار و سه‌تار در موسیقی دستگاهی و پرده‌بندی آنها/ نقش واخوان در ساختار مدال دستگاه‌ها/ معرفی نظام جامع هارمونیک واخوان‌ها
جلسه‌ی سوم:
تبیین مفهوم تفسیر و تفاوت آن با تعیین کوک/ تفسیر هارمونیک و گونه‌شناسی فواصل در دستگاه‌های مختلف/ توضیح موضوع گام و دانگ در موسیقی دستگاهی/ بررسی نارسایی تئوری دانگ‌ها تحت نظام جامع هارمونیک واخوان‌ها/ بررسی‌های موردی:
- سوم بزرگ هارمونیک و ماهور
- فاصله 13:12 و ارتباط هارمونیک شور و ماهور
- هارمونیک یازدهم و حصار چهارگاه
- هارمونیک هفتم و تناقضات حاصله از آن
- چهارم‌ها و تعدیل می بمل/سی بمل
- تقسیم مساوی سوم مینور تعدیل یافته در نظام هارمونیک واخوان‌ها
نتیجه‌گیری و پرسش‌های پیش رو
وحید افتخارحسینی (تهران-۱۳۶۳) آهنگساز، محقق، نوازنده، بنیان‌گذار و مدیر هنری تئاتر اصوات، فارغ‌التحصیل از کنسرواتوار بولونیا در ایتالیا و آکادمی سیبلیوس از فنلاند است. او برنده‌ی جوایز معتبر آهنگسازی از جمله رتبه‌ی اول جایزه‌ی آلبرگینی و ماگونه در بولونیا و رتبه‌ی سوم آهنگسازی کنسرواتوار وردی در میلان است و همچنین به همکاری با نوازندگان و آنسامبل‌های معتبر اروپا از جمله ام‌دی و فونتامیکس ایتالیا، زاگرس فنلاند، نیکولا بارونی، پائولا راوالیا، مارکو اینیوتی مشغولیت داشته است.
آثار او به عنوان رویکردی برخاسته از شناخت عمیق موسیقی ایران در بستر موسیقی معاصر، مورد تحسین منتقدین و موسیقی‌دانان قرار گرفته است. همچنین پژوهش او دربارهی تفسیر هارمونیک از کوک و نظریهی «هارمونیک‌های واخوان‌ها» با همکاری پروژه‌ی وارم از موسسه‌ی ارفئوس بلژیک، در رویدادهای گوناگونی چون بنیاد لوی در ونیز، سمپوزیوم میکروتنال در استونی، و دانشگاه مجازی میکروتنال در نیویورک ارائه شده است. از اساتید آهنگسازی او میتوان به سالواتوره شارینو، گابریله مانکا، پائولا آرالا، و وِلی-ماتی پومالا، و از اساتید او در موسیقی ایرانی میتوان به مسعود شعاری و حسین علیزاده اشاره کرد. او هم‌اکنون در کنسرواتوار جوزپه وردی میلان در حال تکمیل آموخته‌های آهنگسازی خویش است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
«تفسیر هارمونیک کوک در موسیقی ایرانی،
بررسی امکانات جدید در خلق و مطالعه‌ی آثار در بستر موسیقی دستگاهی ایران»
به‌هدایت وحید افتخارحسینی
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
دیدارشناسی و شناسایی شکل دقیق فواصل موسیقی ایرانی، و به طور خاص فاصله‌ی مجنب، همواره از دغدغه‌های اصلی موسیقی‌دانان ایران بوده است. به طور کلی باید گفت فواصل موسیقی بر اساس روابط هارمونیک تعریف و دسته‌بندی می‌شوند و همچنین پس از آن است که یک نظامِ کوک دچار تعدیل می‌شود. «نظام جامع هارمونیک واخوان‌ها» نظریه‌ای است که میتوان توسط آن، از طریق شیوه‌ای درون‌نهاد و بر اساس مقتضیات طبیعی صدا، به پدیدارشناسی مسئله‌ی کوک در موسیقی دستگاهی ایران پرداخت.
در این مجموعه نشست‌ها پس از بحث و گفتگو دربارهی مسائلی چون تاریخ کوک و تعدیل فواصل، نگاه ریاضی و مطالعات آکوستیک، رساله‌های قدیم موسیقی ایران، هارمونیک‌ها به مثابه عناصر طبیعی صدا و تلاش‌های انجام شده در ارتباط با تعدیل فواصل موسیقی ایرانی به واسطه‌ی اشخاصی چون ژان دورینگ، مهدی برکشلی و هرمز فرهت، به تعریف «نظریهی هارمونیک واخوان‌ها» می‌پردازیم. پس از تشریح این نظریه، بر امکانات مستخرج از آن متمرکز خواهیم شد و بعد از بررسی سلسله‌مراتب دستگاه‌ها بر اساس این سیستم، به میزان تنش و آرامش دراماتیک در بین دستگاه‌ها و قبض و بسط آن در روند حرکت گوشه‌ها می‌پردازیم.
جلسه‌ی اول:
کوک چیست؟/ پدیدار شناسی کوک چیست؟/ چرا از عنوان میکروتنالیته استفاده نمی‌کنیم؟/ تاریخچه‌ی کوک‌شناسی و رویکردهای مختلف آن/ مسئله‌ی تعدیل و درک صحیح آن/ نگاهی اجمالی به تلاش‌های انجام شده در رابطه با کوک در موسیقی دستگاهی/ معرفی نظریهی تفسیر هارمونیک کوک در موسیقی دستگاهی
جلسه‌ی دوم:
نگاه درون‌نهاد به موسیقی دستگاهی و مستلزمات آن/ بررسی ارتباط تعدیل با سازشناسی موسیقی ایران/ تعدیل و وزیری: آیا تعدیل محدود به تقسیمات مساوی اکتاو می‌شود؟ / برکشلی و فرهت: رویکردهای راهگشا اما ناتمام/ بررسی نقش سازهای تار و سه‌تار در موسیقی دستگاهی و پرده‌بندی آنها/ نقش واخوان در ساختار مدال دستگاه‌ها/ معرفی نظام جامع هارمونیک واخوان‌ها
جلسه‌ی سوم:
تبیین مفهوم تفسیر و تفاوت آن با تعیین کوک/ تفسیر هارمونیک و گونه‌شناسی فواصل در دستگاه‌های مختلف/ توضیح موضوع گام و دانگ در موسیقی دستگاهی/ بررسی نارسایی تئوری دانگ‌ها تحت نظام جامع هارمونیک واخوان‌ها/ بررسی‌های موردی:
- سوم بزرگ هارمونیک و ماهور
- فاصله 13:12 و ارتباط هارمونیک شور و ماهور
- هارمونیک یازدهم و حصار چهارگاه
- هارمونیک هفتم و تناقضات حاصله از آن
- چهارم‌ها و تعدیل می بمل/سی بمل
- تقسیم مساوی سوم مینور تعدیل یافته در نظام هارمونیک واخوان‌ها
نتیجه‌گیری و پرسش‌های پیش رو
وحید افتخارحسینی (تهران-۱۳۶۳) آهنگساز، محقق، نوازنده، بنیان‌گذار و مدیر هنری تئاتر اصوات، فارغ‌التحصیل از کنسرواتوار بولونیا در ایتالیا و آکادمی سیبلیوس از فنلاند است. او برنده‌ی جوایز معتبر آهنگسازی از جمله رتبه‌ی اول جایزه‌ی آلبرگینی و ماگونه در بولونیا و رتبه‌ی سوم آهنگسازی کنسرواتوار وردی در میلان است و همچنین به همکاری با نوازندگان و آنسامبل‌های معتبر اروپا از جمله ام‌دی و فونتامیکس ایتالیا، زاگرس فنلاند، نیکولا بارونی، پائولا راوالیا، مارکو اینیوتی مشغولیت داشته است.
آثار او به عنوان رویکردی برخاسته از شناخت عمیق موسیقی ایران در بستر موسیقی معاصر، مورد تحسین منتقدین و موسیقی‌دانان قرار گرفته است. همچنین پژوهش او دربارهی تفسیر هارمونیک از کوک و نظریهی «هارمونیک‌های واخوان‌ها» با همکاری پروژه‌ی وارم از موسسه‌ی ارفئوس بلژیک، در رویدادهای گوناگونی چون بنیاد لوی در ونیز، سمپوزیوم میکروتنال در استونی، و دانشگاه مجازی میکروتنال در نیویورک ارائه شده است. از اساتید آهنگسازی او میتوان به سالواتوره شارینو، گابریله مانکا، پائولا آرالا، و وِلی-ماتی پومالا، و از اساتید او در موسیقی ایرانی میتوان به مسعود شعاری و حسین علیزاده اشاره کرد. او هم‌اکنون در کنسرواتوار جوزپه وردی میلان در حال تکمیل آموخته‌های آهنگسازی خویش است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
«تحریر تاریخ بالقوه‌ها؛
تولد مردم در جهان گوسمان»
به‌هدایت صالح نجفی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح در پست پایین👇
@bidarschool
@bidarcourses
«تحریر تاریخ بالقوه‌ها؛
تولد مردم در جهان گوسمان»
به‌هدایت صالح نجفی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح در پست پایین👇
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
«تحریر تاریخ بالقوه‌ها؛
تولد مردم در جهان گوسمان»
به‌هدایت صالح نجفی
۴ جلسه
اگر از ایده‌ی گرهِ برومئی در دستگاه نظریِ ژاک لکان مدد گیریم، می‌توانیم گفت تاریخ سیاسی دنیای مدرن همواره بر مدار تأسیس و تقویمِ ملت‌دولت‌ها می‌گردیده است که خود بر سه رُکن بنیادی استوار بوده‌اند. در وهله‌‌ی اول موجودیتی «خیالی» داریم متشکل از انسان‌هایی که در واحدی سرزمینی با هم زندگی می‌کنند و از طریق زبان و افسانه‌های مشترک، ناظر به منشأیی واقع در گذشته‌ی دور یا نزدیک، متحد شده‌اند و «ملت» نامیده می‌شود (و می‌دانیم که ناسیون از ماده‌ی ناسیو به معنای زادن است و به این ترتیب ایده‌ی مدرن ملت همیشه با تصور «زاد»بوم پیوند خورده است) – پشتوانه‌ی وحدت و تمامیت هر ملتی تصویرهایی ایدئولوژیکی است که به دست دستگاه‌های حکومت تولید و بازتولید می‌شوند. مجموعه‌ی این دستگاه‌ها که هماره می‌کوشند ملت را به صورتی منسجم «بازنمایی» کنند به مفهوم مدرن کلمه «دولت» نامیده می‌شود.
اگر این دو رکن را به صورت دو حلقه‌ی مقوّم گرهِ برومئی در نظر گیریم میتوان حلقه‌ی سوم را «مردم» در نظر گرفت. می‌دانیم که اگر هر یک از حلقه‌ها باز شود گره از هم می‌پاشد. این یعنی بدون مردم سامانِ «اثباتیِ» ملت-دولت بی‌شک فرو می‌ریزد. از سوی دیگر میتوان گفت «مردم» رُکن اصلی گره برومئی مورد نظر است: دولت‌ها مشروعیت خویش را از تبدیل مردم به ملت اخذ می‌کنند، از طریق مشارکت دادنِ مردم در ساز و کارهای مشروعیت‌زای سیاسی: انتخابات و استفاده از خدمات دولتی و بهره‌گیری از دستگاه‌های ایدئولوژیکی دولت مانند مدرسه و پلیس و در نهایت اتکا به فرایندهای تأمینِ امنیت. اما اگر دو رکن اول را با وام‌گرفتن از مصطلحات لکانی «نظم خیالی» و «نظم نمادین» بنامیم میتوان گفت «مردم» نام امر «واقعیِ» عرصه‌ی سیاست است: هسته‌ی سخت بازنمایی‌ناپذیرِ نظم سیاسی.
اگر ملت برای بقا همیشه به «حافظه»ای جمعی نیاز دارد که در تصویرها و یادمان‌ها و یادبودهای ساخته و پرداخته‌ی ایدئولوژی نمود می‌یابد و اگر دولت برای حفظ مشروعیت همیشه محتاج توسل جستن به رأی و اِجماعِ آحاد ملت است، میتوان گفت «مردم» زخم آن حافظه و تهدیدِ همیشگی مشروعیت رکن دولت است. مردم هماره از طریق جنبش و خیزش و نبرد عرض اندام میکند. مردم نه در ملت مستحیل می‌شود و نه در دولت بازنمود می‌یابد: مردم تصویرهای خویش را می‌سازد، تصویرهای رهایی. مردم نمی‌گذارد گذشته «تمام‌شده» قلمداد شود، مردم گذشته را از حیطه‌ی ضرورت و امور محتوم به حیطه‌ی امکان و امور حادث منتقل می‌سازد، مردم سؤالِ هماره بی‌جوابِ سیاست است. مردم نام تمام کسانی است که در گفتار مسلط و نظم مستقر نامی ندارند...
پاتریسیو گوسمان از نخستین فیلمش در آغاز دههی ۱۹۷۰ راوی تولد مردم و پاسبان زخم حافظه‌ی جمعی مردم شیلی بوده است. نبرد شیلی یکی از قوی‌ترین مستندهای سیاسی تاریخ سینما است: آمیزه‌ی غریب و زایایی از سینمای مستقیم و گزارش (رپرتاژ) تحقیقی و تحلیل سیاسی. گوسمان بریده‌فیلم‌های نبرد شیلی را بلافاصله پس از کودتای یازده سپتامبر ۱۹۷۳ که به سرنگونی حکومت مردمیِ سالوادور آلنده و روی کار آمدن حکومت نظامیان به سرکردگی ژنرال پینوشه ختم شد قاچاقی از مرز خارج کرد: بریده‌فیلم‌ها در بنیاد سینمایی کوبا مونتاژ شدند و حاصل کار در فاصله‌ی ۱۹۷۶ و ۱۹۷۹ به نمایش درآمد.
در این دوره می‌کوشیم به یاری تأمل بی‌نظیر جورجو آگامبن دربارهی مفهوم «تقاضا» و نسبت آن با خاطره، امکان و سعادت، و با بازخوانی جستار عالیِ ژرژ دیدی‌اوبرمان دربارهی مردم در کتاب مردم چیست؟، به مرور سینمای گوسمان پردازیم.
۱- نبرد در راه زنده نگاه داشتنِ رؤیای حکمرانیِ مردم
۲- سبُکیِ تحمل‌ناپذیری استخوان‌ها: خاطره، عاطفه و تعلیم و تربیت در فیلم‌های پاتریسیو گوسمان: شیلی، خاطره‌ی سِمج و دلتنگی برای نور
۳- جغرافیای رهایی و هندسه‌ی خاطره: تلاش برای ترسیم کشور خیالیِ مردم
۴- از رهایی تصویرها تا تصویرهای رهایی
صالح نجفی متولد تهران در ۱۳۵۴، فارغ التحصیل رشته‌ی معماری از دانشکده‌ی هنرهای زیبا و ادبیات فارسی از پژوهشگاه علوم انسانی است. او از سال ۱۳۸۳ کار ترجمه و تالیفِ متون گوناگونی را در حوزه‌ی فلسفه، سینما و هنر آغاز کرده است و در حال حاضر ترجمه‌ی آثار سورن کیرکگور را در دست دارد. او از سال ۱۳۹۰ در دانشکده‌ی هنرهای زیبا، دانشگاه هنر و موسسه‌ی پرسش به تدریس تاریخ فلسفه و نقد اشتغال داشته است. صالح نجفی در دو مجموعه کتاب به نام‌های فیلم به‌مثابه‌ی فلسفه ، ۱۳۹۶ و عشق در سینما، ۱۳۹۷، نوعی دیگر از تأمل در سینما و متفاوت از نقد فیلم را پیشنهاد میکند؛ رویکردی که تلاش دارد فیلم را در جهانِ وسیع‌تری که احاطه‌اش کرده است، چون متنی فلسفی بخواند.
@bidarschool
@bidarcourses
«تحریر تاریخ بالقوه‌ها؛
تولد مردم در جهان گوسمان»
به‌هدایت صالح نجفی
۴ جلسه
اگر از ایده‌ی گرهِ برومئی در دستگاه نظریِ ژاک لکان مدد گیریم، می‌توانیم گفت تاریخ سیاسی دنیای مدرن همواره بر مدار تأسیس و تقویمِ ملت‌دولت‌ها می‌گردیده است که خود بر سه رُکن بنیادی استوار بوده‌اند. در وهله‌‌ی اول موجودیتی «خیالی» داریم متشکل از انسان‌هایی که در واحدی سرزمینی با هم زندگی می‌کنند و از طریق زبان و افسانه‌های مشترک، ناظر به منشأیی واقع در گذشته‌ی دور یا نزدیک، متحد شده‌اند و «ملت» نامیده می‌شود (و می‌دانیم که ناسیون از ماده‌ی ناسیو به معنای زادن است و به این ترتیب ایده‌ی مدرن ملت همیشه با تصور «زاد»بوم پیوند خورده است) – پشتوانه‌ی وحدت و تمامیت هر ملتی تصویرهایی ایدئولوژیکی است که به دست دستگاه‌های حکومت تولید و بازتولید می‌شوند. مجموعه‌ی این دستگاه‌ها که هماره می‌کوشند ملت را به صورتی منسجم «بازنمایی» کنند به مفهوم مدرن کلمه «دولت» نامیده می‌شود.
اگر این دو رکن را به صورت دو حلقه‌ی مقوّم گرهِ برومئی در نظر گیریم میتوان حلقه‌ی سوم را «مردم» در نظر گرفت. می‌دانیم که اگر هر یک از حلقه‌ها باز شود گره از هم می‌پاشد. این یعنی بدون مردم سامانِ «اثباتیِ» ملت-دولت بی‌شک فرو می‌ریزد. از سوی دیگر میتوان گفت «مردم» رُکن اصلی گره برومئی مورد نظر است: دولت‌ها مشروعیت خویش را از تبدیل مردم به ملت اخذ می‌کنند، از طریق مشارکت دادنِ مردم در ساز و کارهای مشروعیت‌زای سیاسی: انتخابات و استفاده از خدمات دولتی و بهره‌گیری از دستگاه‌های ایدئولوژیکی دولت مانند مدرسه و پلیس و در نهایت اتکا به فرایندهای تأمینِ امنیت. اما اگر دو رکن اول را با وام‌گرفتن از مصطلحات لکانی «نظم خیالی» و «نظم نمادین» بنامیم میتوان گفت «مردم» نام امر «واقعیِ» عرصه‌ی سیاست است: هسته‌ی سخت بازنمایی‌ناپذیرِ نظم سیاسی.
اگر ملت برای بقا همیشه به «حافظه»ای جمعی نیاز دارد که در تصویرها و یادمان‌ها و یادبودهای ساخته و پرداخته‌ی ایدئولوژی نمود می‌یابد و اگر دولت برای حفظ مشروعیت همیشه محتاج توسل جستن به رأی و اِجماعِ آحاد ملت است، میتوان گفت «مردم» زخم آن حافظه و تهدیدِ همیشگی مشروعیت رکن دولت است. مردم هماره از طریق جنبش و خیزش و نبرد عرض اندام میکند. مردم نه در ملت مستحیل می‌شود و نه در دولت بازنمود می‌یابد: مردم تصویرهای خویش را می‌سازد، تصویرهای رهایی. مردم نمی‌گذارد گذشته «تمام‌شده» قلمداد شود، مردم گذشته را از حیطه‌ی ضرورت و امور محتوم به حیطه‌ی امکان و امور حادث منتقل می‌سازد، مردم سؤالِ هماره بی‌جوابِ سیاست است. مردم نام تمام کسانی است که در گفتار مسلط و نظم مستقر نامی ندارند...
پاتریسیو گوسمان از نخستین فیلمش در آغاز دههی ۱۹۷۰ راوی تولد مردم و پاسبان زخم حافظه‌ی جمعی مردم شیلی بوده است. نبرد شیلی یکی از قوی‌ترین مستندهای سیاسی تاریخ سینما است: آمیزه‌ی غریب و زایایی از سینمای مستقیم و گزارش (رپرتاژ) تحقیقی و تحلیل سیاسی. گوسمان بریده‌فیلم‌های نبرد شیلی را بلافاصله پس از کودتای یازده سپتامبر ۱۹۷۳ که به سرنگونی حکومت مردمیِ سالوادور آلنده و روی کار آمدن حکومت نظامیان به سرکردگی ژنرال پینوشه ختم شد قاچاقی از مرز خارج کرد: بریده‌فیلم‌ها در بنیاد سینمایی کوبا مونتاژ شدند و حاصل کار در فاصله‌ی ۱۹۷۶ و ۱۹۷۹ به نمایش درآمد.
در این دوره می‌کوشیم به یاری تأمل بی‌نظیر جورجو آگامبن دربارهی مفهوم «تقاضا» و نسبت آن با خاطره، امکان و سعادت، و با بازخوانی جستار عالیِ ژرژ دیدی‌اوبرمان دربارهی مردم در کتاب مردم چیست؟، به مرور سینمای گوسمان پردازیم.
۱- نبرد در راه زنده نگاه داشتنِ رؤیای حکمرانیِ مردم
۲- سبُکیِ تحمل‌ناپذیری استخوان‌ها: خاطره، عاطفه و تعلیم و تربیت در فیلم‌های پاتریسیو گوسمان: شیلی، خاطره‌ی سِمج و دلتنگی برای نور
۳- جغرافیای رهایی و هندسه‌ی خاطره: تلاش برای ترسیم کشور خیالیِ مردم
۴- از رهایی تصویرها تا تصویرهای رهایی
صالح نجفی متولد تهران در ۱۳۵۴، فارغ التحصیل رشته‌ی معماری از دانشکده‌ی هنرهای زیبا و ادبیات فارسی از پژوهشگاه علوم انسانی است. او از سال ۱۳۸۳ کار ترجمه و تالیفِ متون گوناگونی را در حوزه‌ی فلسفه، سینما و هنر آغاز کرده است و در حال حاضر ترجمه‌ی آثار سورن کیرکگور را در دست دارد. او از سال ۱۳۹۰ در دانشکده‌ی هنرهای زیبا، دانشگاه هنر و موسسه‌ی پرسش به تدریس تاریخ فلسفه و نقد اشتغال داشته است. صالح نجفی در دو مجموعه کتاب به نام‌های فیلم به‌مثابه‌ی فلسفه ، ۱۳۹۶ و عشق در سینما، ۱۳۹۷، نوعی دیگر از تأمل در سینما و متفاوت از نقد فیلم را پیشنهاد میکند؛ رویکردی که تلاش دارد فیلم را در جهانِ وسیع‌تری که احاطه‌اش کرده است، چون متنی فلسفی بخواند.
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
«داستان فلسفه
۴-ایده»
به‌هدایت نیما علوی
طول دوره: ۶ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح در پست پایین👇
@bidarschool
@bidarcourses
«داستان فلسفه
۴-ایده»
به‌هدایت نیما علوی
طول دوره: ۶ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح در پست پایین👇
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
«داستان فلسفه
۴-ایده»
به‌هدایت نیما علوی
طول دوره: ۶ جلسه‌ی ۲ ساعته
هدف از دوره‌های داستان فلسفه، آشنایی با بعضی مفاهیم مهم تاریخ فلسفه است. فلسفه نیز مانند سایر عرصه‌های مختلفِ شناخت انسان، که نیازمند ابزار و مصالح‌اند و از طریق آنها موضوع خود را می‌کاوند، مجهز به ابزار و مصالحی است. این ابزار و مصالح در فلسفه مفاهیم‌اند. به کمک این مفاهیم است که پدیده‌های اطرافمان را می‌نگریم و به جهان، و به خودمان، می‌اندیشیم. در این دوره‌ها تمرکز ما بر روی بعضی از این مفاهیم کلیدی است؛ مفاهیمی مانند ایده، جوهر، علیّت، زمان و، مهم‌تر از همه، خود وجود.
این مفاهیم هر کدام تاریخی طولانی دارند، و در طی این تاریخ طولانی فراز و نشیب‌های زیادی را از سر گذارنده‌اند؛ گاهی در کانون توجه فلیسوفان بوده‌اند و گاهی اهمیتشان کمتر از بقیه بوده، و هربار در این فراز و فرود معنای تازه‌ای به خود گرفته‌اند. این دوره‌ها داستان این فراز و فرود است.
آیدوس (Eidos) در زبان یونانی به معنای صورت و ماهیت است. چیزی است که یک پدیده را تعریف میکند. هر پدیده تنها با بهره‌مندی از آیدوس است که آن چیزی می‌شود که هست. پس برای شناخت هستی حقیقی پدیده‌ها گویی از تعریف و طبقه‌مندی آنها، به کمک صورت و ماهیت گریزی نداریم. و این گریزناپذیری دردسرهای زیادی دارد. مسائل مختلفی حالا پیش روی ماست. این تقسیم‌بندی کجا متوقف می‌شود؟ به عبارتی دیگر، از ذرات کوچک تا پدیده‌های بزرگ، آیا هر چیز ایده‌ای دارد؟ یا حتی از این هم بیشتر، ارتباط خود ایده‌ها با یکدیگر، جدا از نسبشان با اشیاء چیست؟ اگر ایده معرف ماهیت است، آن وقت خود ماهیت هر ایده منوط می‌شود به ایده‌ای دیگر. و این آغاز دردسرهای تازه‌ای است. در این دوره به این ترتیب به سراغ ایده می‌رویم:
۱- ایده و پرسش چیستی:
- پیشاسقراطیان و مسئله‌ی وحدت و کثرت.
- طبیعت و جستجوی مبدأ.
۲- بینشهای نخستین:
- طالس به چه معنا اولین فیلسوف است؟
- پارمنیدس و واحد
- یکی از شاگردان هراکلیتوس با سقراط گفتگو میکند.
۳- خیزش متافیزیک:
- پرسش‌های اخلاقی سقراط
- گذار از اخلاق به متافیزیک
۴- جهان‌های افلاطون:
- سایه و نور (تمثیل غار)
- شناخت و فضیلت: یادآوری (منون)
۵- متافیزیک و بازنمایی:
- یادآوری بدون بازنمایی
- مواجهه: خواست توان در برابر اراده آزاد
۶- ایده و وانموده
- سایه‌های شکوفنده
- بازگشت جاودان و مسئله‌ی تکوین
نیما علوی پژوهشگر در حوزه‌ی فلسفه و علوم اجتماعی، کارشناسی خود را در رشته جامعه‌شناسی اخذ کرد و تحصیلات خود را در رشته‌ی فلسفه در مرکز تحقیقات فلسفهی مدرن اروپایی در داشگاه کینگزتُن لندن ادامه داد. موضوع پایان‌نامه کارشناسی ارشد او مفهوم صیرورت در فلسفه هگل با تمرکز بر آرای پارمنیدس و هراکلیتوس بوده است. او هم‌زمان با فعالیت پژوهشی خود، همکاری
های متعددی با بخش اندیشه‌ی روزنامه
های کارگزاران و شرق داشته است. حوزه‌ی مطالعاتی او فلسفه های افلاطون، اسپینوزا و نیچه با تکیه بر آرإ و تفاسیر ژیل دلوز، فیلسوف معاصر فرانسوی است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
«داستان فلسفه
۴-ایده»
به‌هدایت نیما علوی
طول دوره: ۶ جلسه‌ی ۲ ساعته
هدف از دوره‌های داستان فلسفه، آشنایی با بعضی مفاهیم مهم تاریخ فلسفه است. فلسفه نیز مانند سایر عرصه‌های مختلفِ شناخت انسان، که نیازمند ابزار و مصالح‌اند و از طریق آنها موضوع خود را می‌کاوند، مجهز به ابزار و مصالحی است. این ابزار و مصالح در فلسفه مفاهیم‌اند. به کمک این مفاهیم است که پدیده‌های اطرافمان را می‌نگریم و به جهان، و به خودمان، می‌اندیشیم. در این دوره‌ها تمرکز ما بر روی بعضی از این مفاهیم کلیدی است؛ مفاهیمی مانند ایده، جوهر، علیّت، زمان و، مهم‌تر از همه، خود وجود.
این مفاهیم هر کدام تاریخی طولانی دارند، و در طی این تاریخ طولانی فراز و نشیب‌های زیادی را از سر گذارنده‌اند؛ گاهی در کانون توجه فلیسوفان بوده‌اند و گاهی اهمیتشان کمتر از بقیه بوده، و هربار در این فراز و فرود معنای تازه‌ای به خود گرفته‌اند. این دوره‌ها داستان این فراز و فرود است.
آیدوس (Eidos) در زبان یونانی به معنای صورت و ماهیت است. چیزی است که یک پدیده را تعریف میکند. هر پدیده تنها با بهره‌مندی از آیدوس است که آن چیزی می‌شود که هست. پس برای شناخت هستی حقیقی پدیده‌ها گویی از تعریف و طبقه‌مندی آنها، به کمک صورت و ماهیت گریزی نداریم. و این گریزناپذیری دردسرهای زیادی دارد. مسائل مختلفی حالا پیش روی ماست. این تقسیم‌بندی کجا متوقف می‌شود؟ به عبارتی دیگر، از ذرات کوچک تا پدیده‌های بزرگ، آیا هر چیز ایده‌ای دارد؟ یا حتی از این هم بیشتر، ارتباط خود ایده‌ها با یکدیگر، جدا از نسبشان با اشیاء چیست؟ اگر ایده معرف ماهیت است، آن وقت خود ماهیت هر ایده منوط می‌شود به ایده‌ای دیگر. و این آغاز دردسرهای تازه‌ای است. در این دوره به این ترتیب به سراغ ایده می‌رویم:
۱- ایده و پرسش چیستی:
- پیشاسقراطیان و مسئله‌ی وحدت و کثرت.
- طبیعت و جستجوی مبدأ.
۲- بینشهای نخستین:
- طالس به چه معنا اولین فیلسوف است؟
- پارمنیدس و واحد
- یکی از شاگردان هراکلیتوس با سقراط گفتگو میکند.
۳- خیزش متافیزیک:
- پرسش‌های اخلاقی سقراط
- گذار از اخلاق به متافیزیک
۴- جهان‌های افلاطون:
- سایه و نور (تمثیل غار)
- شناخت و فضیلت: یادآوری (منون)
۵- متافیزیک و بازنمایی:
- یادآوری بدون بازنمایی
- مواجهه: خواست توان در برابر اراده آزاد
۶- ایده و وانموده
- سایه‌های شکوفنده
- بازگشت جاودان و مسئله‌ی تکوین
نیما علوی پژوهشگر در حوزه‌ی فلسفه و علوم اجتماعی، کارشناسی خود را در رشته جامعه‌شناسی اخذ کرد و تحصیلات خود را در رشته‌ی فلسفه در مرکز تحقیقات فلسفهی مدرن اروپایی در داشگاه کینگزتُن لندن ادامه داد. موضوع پایان‌نامه کارشناسی ارشد او مفهوم صیرورت در فلسفه هگل با تمرکز بر آرای پارمنیدس و هراکلیتوس بوده است. او هم‌زمان با فعالیت پژوهشی خود، همکاری
های متعددی با بخش اندیشه‌ی روزنامه
های کارگزاران و شرق داشته است. حوزه‌ی مطالعاتی او فلسفه های افلاطون، اسپینوزا و نیچه با تکیه بر آرإ و تفاسیر ژیل دلوز، فیلسوف معاصر فرانسوی است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
درآمدی بر فلسفهی سیاسی تحلیلی؛ مفاهیم کلیدی
۱- آزادی و برابری
به‌هدایت امید کریم‌زاده
طول دوره: ۶ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح بیشتر👇
@bidarschool
@bidarcourses
درآمدی بر فلسفهی سیاسی تحلیلی؛ مفاهیم کلیدی
۱- آزادی و برابری
به‌هدایت امید کریم‌زاده
طول دوره: ۶ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح بیشتر👇
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
درآمدی بر فلسفهی سیاسی تحلیلی؛ مفاهیم کلیدی
۱- آزادی و برابری
به‌هدایت امید کریم‌زاده
طول دوره: ۶ جلسه‌ی ۲ ساعته
هرچند فیلسوفانی مانند آیزایا برلین و پیتر لَزلِت در میانه‌های قرن بیستم فیلسوفان سیاسی نامداری به شمار می‌آمدند، همگان بر این نکته توافق دارند که زایش فلسفهی سیاسی تحلیلی را باید انتشار کتاب نظریه‌ای دربارهی عدالت جان رالز در ۱۹۷۱ به شمار آورد. رالز در اين کتاب با مطرح کردن مفاهيمی مانند وضعيت نخستين، تعادل تأملی و پرده‌‌ی بی‌خبری و با کمک چارچوبی برگرفته از روش‌شناسی کانت و نظريه‌‌ی قرارداد روسو، عدالت را به عنوان مهم‌ترين مفهوم فلسفهی سياسی مطرح کرد و دستگاه مفهومی پيچيده‌ای را برای سنجش عدالت نهادی به‌وجود آورد. رالز تحقق عدالت نهادی را تضمينکننده‌‌ی تحقق عدالت در روابط فردی و اجتماعی افراد می‌داند و از اين نظر، موضع او در ميانه‌‌ی طيفی قرار می‌گيرد که در يک سر آن سوسياليست‌ها و مارکسیست‌ها و در سر ديگر آن ليبرال‌های راست‌‌گرا قرار دارند.
پس از رالز تعداد زیادی از فیلسوفان طراز اول در سنت تحلیلی به فلسفهی سیاسی روی آوردند و برخی از جذاب‌ترین نظریات فلسفی پایان قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم را دربارهی موضوعاتی مانند عدالت، برابری، آزادی، اقتدار، سعادت اجتماعی، دموکراسی، حق، و سرکوب دولتی عرضه کردند.
در این درسگفتار پس از معرفی اجمالی تاریخچه‌ی فلسفهی سیاسی تحلیلی و تفاوت آن با فلسفهی سیاسی قاره‌ای، به برخی ویژگی‌های تماتیک و روش‌شناختی فلسفهی سیاسی تحلیلی اشاره می‌شود. سپس سه مفهوم از مهمترین مفاهیمی که در پنج دههی گذشته در این سنت مطرح شده‌اند و دربارهی آنها مناقشات بسیار صورت گرفته به گونه‌‌ای مختصر اما دقیق معرفی خواهند شد و مورد بحث انتقادی قرار خواهند گرفت. این مفاهیم عبارتند از آزادی، برابری و اقتدار دولتی.
این درسگفتار عمدتاً به بحث دربارهی نوشته‌های فیلسوفان سیاسی پس از رالز اختصاص دارد که از جمله‌ی مهمترین آنها میتوان به نیگل، اسکنلن، پارفیت، نوزیک، دورکین، کوئن و اندرسن اشاره کرد. از آنجا که مفاهیم آزادی، برابری و اقتدار دولتی همچنان مناقشه‌برانگیزترین مباحث فلسفهی سیاسی به شمار می‌آیند، هدف‌‌مان این است که با معرفی دقیق مبانی نظریات برخی از این فیلسوفان دربارهی مفاهیم مورد بحث، زمینه را برای آشنایی عمیق‌تر با این موضوعات از طریق آثار دست‌اول فراهم کنیم. هدف نهایی آن است که مخاطب غیرمتخصص نیز در پایان درسگفتار درکی منسجم و تا حد امکان روشن از مهمترین نظریه‌ها و چالش‌های مربوط به مفاهیم مورد بحث پیدا کند.
جلسه‌ی ۱:
- مقدمه- تاریخچه‌ی فلسفهی سیاسی تحلیلی و معرفی مهمترین موضوعات و مناقشات در آن
جلسه‌ی ۲:
- تفاوت‌های موضوعی و روش‌شناختی میان فلسفهی سیاسی تحلیلی و قاره‌ای
جلسه‌ی ۳:
- آزادی: آزادی مثبت؛ آزادی منفی؛ تمایزها و مناقشه‌ها
جلسه‌ی ۴:
- آزادی: آزادی و قدرت
جلسه‌ی ۵:
- برابری: استدلال‌های برون‌گرا در اهمیت برابری؛ برابری در چه؟
جلسه‌ی ۶:
- برابری: نسبت برابری و آزادی در برخی نظریه‌های سیاسی
برخی منابع:
-Matravers, Matt. 2008: Twentieth-century political philosophy in the Rutledge Companion to Twentieth-century -century philosophy
-Owen, David. 2015: On the distinction between continental/analytical political philosophy
Gaus, Gerald. 2000: Political concepts and political theories-
-Tuckness, Alex & Wolf, Clark. 2016: This is political philosophy- an introduction
-Arnold, Jeremy. 2020: Across the great divide: Between analytic and continental political theory
-Schmitt, Richard. 2009: An introduction to social and political philosophy
-Bird, Colin. 2019: An introduction to political philosophy
-Gooden, Robert & Pettit, Philip. 2019: Contemporary political philosophy: An anthology
Brooks, Thom. 2015: Current controversies in political philosophy
@bidarschool
@bidarcourses
درآمدی بر فلسفهی سیاسی تحلیلی؛ مفاهیم کلیدی
۱- آزادی و برابری
به‌هدایت امید کریم‌زاده
طول دوره: ۶ جلسه‌ی ۲ ساعته
هرچند فیلسوفانی مانند آیزایا برلین و پیتر لَزلِت در میانه‌های قرن بیستم فیلسوفان سیاسی نامداری به شمار می‌آمدند، همگان بر این نکته توافق دارند که زایش فلسفهی سیاسی تحلیلی را باید انتشار کتاب نظریه‌ای دربارهی عدالت جان رالز در ۱۹۷۱ به شمار آورد. رالز در اين کتاب با مطرح کردن مفاهيمی مانند وضعيت نخستين، تعادل تأملی و پرده‌‌ی بی‌خبری و با کمک چارچوبی برگرفته از روش‌شناسی کانت و نظريه‌‌ی قرارداد روسو، عدالت را به عنوان مهم‌ترين مفهوم فلسفهی سياسی مطرح کرد و دستگاه مفهومی پيچيده‌ای را برای سنجش عدالت نهادی به‌وجود آورد. رالز تحقق عدالت نهادی را تضمينکننده‌‌ی تحقق عدالت در روابط فردی و اجتماعی افراد می‌داند و از اين نظر، موضع او در ميانه‌‌ی طيفی قرار می‌گيرد که در يک سر آن سوسياليست‌ها و مارکسیست‌ها و در سر ديگر آن ليبرال‌های راست‌‌گرا قرار دارند.
پس از رالز تعداد زیادی از فیلسوفان طراز اول در سنت تحلیلی به فلسفهی سیاسی روی آوردند و برخی از جذاب‌ترین نظریات فلسفی پایان قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم را دربارهی موضوعاتی مانند عدالت، برابری، آزادی، اقتدار، سعادت اجتماعی، دموکراسی، حق، و سرکوب دولتی عرضه کردند.
در این درسگفتار پس از معرفی اجمالی تاریخچه‌ی فلسفهی سیاسی تحلیلی و تفاوت آن با فلسفهی سیاسی قاره‌ای، به برخی ویژگی‌های تماتیک و روش‌شناختی فلسفهی سیاسی تحلیلی اشاره می‌شود. سپس سه مفهوم از مهمترین مفاهیمی که در پنج دههی گذشته در این سنت مطرح شده‌اند و دربارهی آنها مناقشات بسیار صورت گرفته به گونه‌‌ای مختصر اما دقیق معرفی خواهند شد و مورد بحث انتقادی قرار خواهند گرفت. این مفاهیم عبارتند از آزادی، برابری و اقتدار دولتی.
این درسگفتار عمدتاً به بحث دربارهی نوشته‌های فیلسوفان سیاسی پس از رالز اختصاص دارد که از جمله‌ی مهمترین آنها میتوان به نیگل، اسکنلن، پارفیت، نوزیک، دورکین، کوئن و اندرسن اشاره کرد. از آنجا که مفاهیم آزادی، برابری و اقتدار دولتی همچنان مناقشه‌برانگیزترین مباحث فلسفهی سیاسی به شمار می‌آیند، هدف‌‌مان این است که با معرفی دقیق مبانی نظریات برخی از این فیلسوفان دربارهی مفاهیم مورد بحث، زمینه را برای آشنایی عمیق‌تر با این موضوعات از طریق آثار دست‌اول فراهم کنیم. هدف نهایی آن است که مخاطب غیرمتخصص نیز در پایان درسگفتار درکی منسجم و تا حد امکان روشن از مهمترین نظریه‌ها و چالش‌های مربوط به مفاهیم مورد بحث پیدا کند.
جلسه‌ی ۱:
- مقدمه- تاریخچه‌ی فلسفهی سیاسی تحلیلی و معرفی مهمترین موضوعات و مناقشات در آن
جلسه‌ی ۲:
- تفاوت‌های موضوعی و روش‌شناختی میان فلسفهی سیاسی تحلیلی و قاره‌ای
جلسه‌ی ۳:
- آزادی: آزادی مثبت؛ آزادی منفی؛ تمایزها و مناقشه‌ها
جلسه‌ی ۴:
- آزادی: آزادی و قدرت
جلسه‌ی ۵:
- برابری: استدلال‌های برون‌گرا در اهمیت برابری؛ برابری در چه؟
جلسه‌ی ۶:
- برابری: نسبت برابری و آزادی در برخی نظریه‌های سیاسی
برخی منابع:
-Matravers, Matt. 2008: Twentieth-century political philosophy in the Rutledge Companion to Twentieth-century -century philosophy
-Owen, David. 2015: On the distinction between continental/analytical political philosophy
Gaus, Gerald. 2000: Political concepts and political theories-
-Tuckness, Alex & Wolf, Clark. 2016: This is political philosophy- an introduction
-Arnold, Jeremy. 2020: Across the great divide: Between analytic and continental political theory
-Schmitt, Richard. 2009: An introduction to social and political philosophy
-Bird, Colin. 2019: An introduction to political philosophy
-Gooden, Robert & Pettit, Philip. 2019: Contemporary political philosophy: An anthology
Brooks, Thom. 2015: Current controversies in political philosophy
@bidarschool
@bidarcourses
امید کریم زاده فارغ التحصیل کارشناسی ارشد فلسفه در گرایش منطق از دانشگاه علامه‌ی طباطبایی و دکترای فلسفهی تحلیلی از پژوهشگاه دانش‌های بنیادی است. او برای آماده‌سازی پایان‌نامه‌ی دکتری خود تحت عنوان «معرفت‌شناسی اختلاف‌نظر: نقد یکتایی و مصالحه‌گرایی» یک سال و نیم را در دانشگاههای راتگرز و ییل در ایالات متحده‌ی آمریکا گذراند و مدتی در آنجا به تحقیق و تدریس نیز مشغول شد، در بازگشت به ایران به عضویت هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی درآمد و تاکنون در این دانشگاه به تدریس مشغول بوده است.
از حوزههای پژوهشی او علاوه بر معرفت‌شناسی تحلیلی، میتوان به فلسفهی سیاسی، فلسفهی اخلاق و فلسفهی ذهن نیز اشاره کرد که در آنها به تدریس دانشگاهی نیز اشتغال دارد. از دیگر علائق جدّی او مارکسیسم تحلیلی است، به ویژه پژوهش‌هایی که فیلسوفان تحلیلی معاصر دربارهی اقتصاد سیاسی و نظریهی تاریخ مارکس عرضه کرده‌اند. او تا به امروز مقالات گوناگونی در مجلات علمی-پژوهشی داخلی و بین‌المللی منتشر کرده است و همچنین دو کتاب ترجمه و نخستین کتاب تألیفی او با عنوان «معرفت‌شناسی اختلاف نظر» از سوی انتشارات هرمس در دست انتشار است.
@bidarschool
@bidarcourses
از حوزههای پژوهشی او علاوه بر معرفت‌شناسی تحلیلی، میتوان به فلسفهی سیاسی، فلسفهی اخلاق و فلسفهی ذهن نیز اشاره کرد که در آنها به تدریس دانشگاهی نیز اشتغال دارد. از دیگر علائق جدّی او مارکسیسم تحلیلی است، به ویژه پژوهش‌هایی که فیلسوفان تحلیلی معاصر دربارهی اقتصاد سیاسی و نظریهی تاریخ مارکس عرضه کرده‌اند. او تا به امروز مقالات گوناگونی در مجلات علمی-پژوهشی داخلی و بین‌المللی منتشر کرده است و همچنین دو کتاب ترجمه و نخستین کتاب تألیفی او با عنوان «معرفت‌شناسی اختلاف نظر» از سوی انتشارات هرمس در دست انتشار است.
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
هستی‌شناسی
۳-پارمنیدس
به‌هدایت کاظم برجسته شاهکلا
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح بیشتر👇
@bidarschool
@bidarcourses
هستی‌شناسی
۳-پارمنیدس
به‌هدایت کاظم برجسته شاهکلا
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح بیشتر👇
@bidarschool
@bidarcourses