درسگفتار آفلاین
زبان تصویرهای تو در تو؛
زیبا‌شناسی سیاسی در جهان روی اندرسون
به‌هدایت صالح نجفی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
اطلاعات بیشتر👇
https://www.tg-me.com/bidarcourses/406
زبان تصویرهای تو در تو؛
زیبا‌شناسی سیاسی در جهان روی اندرسون
به‌هدایت صالح نجفی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
اطلاعات بیشتر👇
https://www.tg-me.com/bidarcourses/406
درسگفتار آفلاین
زبان تصویرهای تو در تو؛
زیبا‌شناسی سیاسی در جهان روی اندرسون
به‌هدایت صالح نجفی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
اندرسون فیلم‌سازی منحصربه‌فرد است که میان فیلم دومش گیلیاپ (۱۹۷۵) و فیلم سومش آوازهایی از طبقه‌ی دوم (۲۰۰۰)، بیست و پنج سال درنگ کرد تا در این میان به یکی از مهم‌تریم کارگردان‌های آگهی‌های بازرگانی در کشورهای اسکاندیناوی تبدیل شود. در واقع آگهی‌های بازرگانی به او مجال داد تا سبکی نو در فیلم‌سازی بپروراند و جوک‌هایی بصری با زمان‌بندی‌های دقیق بسازد که معمولاً در قالب پلان‌سکانس فیلمبرداری می‌شوند. او با استفاده‌ی فزاینده از نورپردازی‌های عجیب آنگونه که خود می‌گوید، «روشناییِ بی‌زنهاری که در آن هیچ امکانی برای گریختن یا پنهان شدن نیست»، سبکی را می‌پروراند که آمیزه‌ای است از حال و هوایی مزاح‌آلود و فضایی خفقان‌آور.
در فیلم‌های آخرالزمانی اندرسون، با دورنمایی فراگیر و سوررئال از فروپاشی جامعه روبروییم، جامعه‌ای که وقایعش در جهانی سرد و دل‌گیر می‌گذرد و ساکنانش مسافرانی رنگپریده و شبح‌وارند که در مناظری مملؤ از طنزی معناگریز غوطه‌ورند و با وجود آنکه گه‌گاه قاه‌قاهِ می‌خندند، ماتم از سر و رویشان می‌بارد و به عروسک‌های هیولاوار خیمه‌شب‌بازی می‌مانند: تمثال‌هایی بی‌چهره که دنیای رویایی فیلم‌ساز را حجیم‌تر می‌کنند.
اندرسون بازیگرانش را مثل ماهی به تصادف از دریای جامعه‌ی سوئد صید می‌کند: یک وکیل، کارمند بازنشسته‌ی بیمه، و راننده‌ی سابق سفارت. آدم‌های اندرسون واقعی‌اند اما جایی که در آن می‌زیند واقعی نیست. او طاقت رئالیسم محض را ندارد و خود می‌گوید: «اصلاً مطمئن نیستم بهترین راه برای توصیف واقعیت رئالیسم باشد». با وجودی که طراحی صحنه‌های او به غایت پیچیده و چشم‌فریب‌اند و رویکرد سبک‌گرایانه‌ی او فیلم‌هایش را از رئالیسم اجتماعی دور می‌کند، فضای سینمایی‌اش بسیار به فضای اجتماعی نزدیک می‌شود و گفتارهای سیاسی و تاریخی بسیاری در آن رخنه می‌کند. تا جایی که می‌توان گفت موفق می‌شود با تولید فضای وهم‌آلود، به نوعی فاصله‌گذاری برشتی دست یابد و اگر نتواند تماشاگر را به فعالیت وا دارد، لااقل می‌تواند با خلق زبانی بغرنج، انفعال، روشنفکرگریزی و فقدان آگاهی تاریخی جامعه‌ی معاصر سوئد را به نقد بکشد.
در فیلم‌های او تقریبا هیچ نمای نزدیکی نیست که هم‌ذات‌پنداری و شفقت تماشاگران نسبت قربانیان فیلم را برانگیزد. در عوض این خود تماشاگرانند که باید سرسختانه به تحلیل انتقادی این زبان پیچیده بنشینند. خشونت فیلم نه از جلوه‌های شوک‌آور یا جذابیت‌های تدوین، بلکه از ایجاد پریشانی در احساس مخاطب نشأت می‌گیرد، هنگامی که معلوم می‌شود فیلم هیچ دستورالعملی در برابرش ننهاده تا چگونه درباره‌ی چیزها فکر کند. فیلم موضوع را توضیح نمی‌دهد و مسأله را حل نمی‌کند و «همین پیچیدگی است که انسان مدرن را می‌هراساند: از تجربه‌ی چیزی باز می‌ایستد و نمی‌تواند آن را پشت سر بگذارد».
در این دوره می‌کوشیم با خوانش برخی مقالات و بر اساس سرفصل‌های زیر سینمای اندرسون را در چهار جلسه بررسی کنیم:
۱- جوانی دوپاره: آغاز شکوهمند و شکست در گام دوم/ از عشق نوجوانی تا پوچی جوانی
۲- بیست و پنج سال غیاب: رسیدن به سبک از راه ساخت آگهی‌های بازرگانی
۳- شکوه جوک‌های (تلخ) بصری: نقاشی، تئاتر و جدیت در سینما، از اتو دیکس و گئورگه گروس تا استریندبرگ و بکت
۴- شاعرِ عشق‌های فروخورده در سرزمین هرز: کاشف رسوب رنج‌های تاریخ در پیکره‌ی تصویرها
۵- شعر و سینما: اندرسون و شبح سزار بایِخو
صالح نجفی متولد تهران در ۱۳۵۴، فارغ التحصیل رشته‌ی معماری از دانشکده‌ی هنرهای زیبا و ادبیات فارسی از پژوهشگاه علوم انسانی است. او از سال ۱۳۸۳ کار ترجمه و تالیفِ متون گوناگونی را در حوزه‌ی فلسفه، سینما و هنر آغاز کرده است و در حال حاضر ترجمه‌ی آثار سورن کیرکگور را در دست دارد. او از سال ۱۳۹۰ در دانشکده‌ی هنرهای زیبا، دانشگاه هنر و موسسه‌ی پرسش به تدریس تاریخ فلسفه و نقد اشتغال داشته است. صالح نجفی در دو مجموعه کتاب به نام‌های فیلم به مثابه‌ی فلسفه ، ۱۳۹۶ و عشق در سینما، ۱۳۹۷، نوعی دیگر از تأمل در سینما و متفاوت از نقد فیلم را پیشنهاد می‌کند؛ رویکردی که تلاش دارد فیلم را در جهانِ وسیع‌تری که احاطه‌اش کرده است، چون متنی فلسفی بخواند.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
زبان تصویرهای تو در تو؛
زیبا‌شناسی سیاسی در جهان روی اندرسون
به‌هدایت صالح نجفی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
اندرسون فیلم‌سازی منحصربه‌فرد است که میان فیلم دومش گیلیاپ (۱۹۷۵) و فیلم سومش آوازهایی از طبقه‌ی دوم (۲۰۰۰)، بیست و پنج سال درنگ کرد تا در این میان به یکی از مهم‌تریم کارگردان‌های آگهی‌های بازرگانی در کشورهای اسکاندیناوی تبدیل شود. در واقع آگهی‌های بازرگانی به او مجال داد تا سبکی نو در فیلم‌سازی بپروراند و جوک‌هایی بصری با زمان‌بندی‌های دقیق بسازد که معمولاً در قالب پلان‌سکانس فیلمبرداری می‌شوند. او با استفاده‌ی فزاینده از نورپردازی‌های عجیب آنگونه که خود می‌گوید، «روشناییِ بی‌زنهاری که در آن هیچ امکانی برای گریختن یا پنهان شدن نیست»، سبکی را می‌پروراند که آمیزه‌ای است از حال و هوایی مزاح‌آلود و فضایی خفقان‌آور.
در فیلم‌های آخرالزمانی اندرسون، با دورنمایی فراگیر و سوررئال از فروپاشی جامعه روبروییم، جامعه‌ای که وقایعش در جهانی سرد و دل‌گیر می‌گذرد و ساکنانش مسافرانی رنگپریده و شبح‌وارند که در مناظری مملؤ از طنزی معناگریز غوطه‌ورند و با وجود آنکه گه‌گاه قاه‌قاهِ می‌خندند، ماتم از سر و رویشان می‌بارد و به عروسک‌های هیولاوار خیمه‌شب‌بازی می‌مانند: تمثال‌هایی بی‌چهره که دنیای رویایی فیلم‌ساز را حجیم‌تر می‌کنند.
اندرسون بازیگرانش را مثل ماهی به تصادف از دریای جامعه‌ی سوئد صید می‌کند: یک وکیل، کارمند بازنشسته‌ی بیمه، و راننده‌ی سابق سفارت. آدم‌های اندرسون واقعی‌اند اما جایی که در آن می‌زیند واقعی نیست. او طاقت رئالیسم محض را ندارد و خود می‌گوید: «اصلاً مطمئن نیستم بهترین راه برای توصیف واقعیت رئالیسم باشد». با وجودی که طراحی صحنه‌های او به غایت پیچیده و چشم‌فریب‌اند و رویکرد سبک‌گرایانه‌ی او فیلم‌هایش را از رئالیسم اجتماعی دور می‌کند، فضای سینمایی‌اش بسیار به فضای اجتماعی نزدیک می‌شود و گفتارهای سیاسی و تاریخی بسیاری در آن رخنه می‌کند. تا جایی که می‌توان گفت موفق می‌شود با تولید فضای وهم‌آلود، به نوعی فاصله‌گذاری برشتی دست یابد و اگر نتواند تماشاگر را به فعالیت وا دارد، لااقل می‌تواند با خلق زبانی بغرنج، انفعال، روشنفکرگریزی و فقدان آگاهی تاریخی جامعه‌ی معاصر سوئد را به نقد بکشد.
در فیلم‌های او تقریبا هیچ نمای نزدیکی نیست که هم‌ذات‌پنداری و شفقت تماشاگران نسبت قربانیان فیلم را برانگیزد. در عوض این خود تماشاگرانند که باید سرسختانه به تحلیل انتقادی این زبان پیچیده بنشینند. خشونت فیلم نه از جلوه‌های شوک‌آور یا جذابیت‌های تدوین، بلکه از ایجاد پریشانی در احساس مخاطب نشأت می‌گیرد، هنگامی که معلوم می‌شود فیلم هیچ دستورالعملی در برابرش ننهاده تا چگونه درباره‌ی چیزها فکر کند. فیلم موضوع را توضیح نمی‌دهد و مسأله را حل نمی‌کند و «همین پیچیدگی است که انسان مدرن را می‌هراساند: از تجربه‌ی چیزی باز می‌ایستد و نمی‌تواند آن را پشت سر بگذارد».
در این دوره می‌کوشیم با خوانش برخی مقالات و بر اساس سرفصل‌های زیر سینمای اندرسون را در چهار جلسه بررسی کنیم:
۱- جوانی دوپاره: آغاز شکوهمند و شکست در گام دوم/ از عشق نوجوانی تا پوچی جوانی
۲- بیست و پنج سال غیاب: رسیدن به سبک از راه ساخت آگهی‌های بازرگانی
۳- شکوه جوک‌های (تلخ) بصری: نقاشی، تئاتر و جدیت در سینما، از اتو دیکس و گئورگه گروس تا استریندبرگ و بکت
۴- شاعرِ عشق‌های فروخورده در سرزمین هرز: کاشف رسوب رنج‌های تاریخ در پیکره‌ی تصویرها
۵- شعر و سینما: اندرسون و شبح سزار بایِخو
صالح نجفی متولد تهران در ۱۳۵۴، فارغ التحصیل رشته‌ی معماری از دانشکده‌ی هنرهای زیبا و ادبیات فارسی از پژوهشگاه علوم انسانی است. او از سال ۱۳۸۳ کار ترجمه و تالیفِ متون گوناگونی را در حوزه‌ی فلسفه، سینما و هنر آغاز کرده است و در حال حاضر ترجمه‌ی آثار سورن کیرکگور را در دست دارد. او از سال ۱۳۹۰ در دانشکده‌ی هنرهای زیبا، دانشگاه هنر و موسسه‌ی پرسش به تدریس تاریخ فلسفه و نقد اشتغال داشته است. صالح نجفی در دو مجموعه کتاب به نام‌های فیلم به مثابه‌ی فلسفه ، ۱۳۹۶ و عشق در سینما، ۱۳۹۷، نوعی دیگر از تأمل در سینما و متفاوت از نقد فیلم را پیشنهاد می‌کند؛ رویکردی که تلاش دارد فیلم را در جهانِ وسیع‌تری که احاطه‌اش کرده است، چون متنی فلسفی بخواند.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
تجربه در فلسفه‌ی کانت: جهان ثابت و ناظر متحرک
به‌هدایت صابر دشت‌آرا
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح بیشتر👇
@bidarschool
@bidarcourses
تجربه در فلسفه‌ی کانت: جهان ثابت و ناظر متحرک
به‌هدایت صابر دشت‌آرا
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح بیشتر👇
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
تجربه در فلسفه‌ی کانت: جهان ثابت و ناظر متحرک
به‌هدایت صابر دشت‌آرا
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
در آغاز نقد عقل محض، کانت برای معرفی طرح‌واره‌ی انتقادی خود از تشبیهی مشهور استفاده می‌کند: «پس از ناکامی در تبیین حرکات اجرام سماوی بر پایه‌ی این فرض که تمامی آنها حول ناظر می‌چرخند، [کوپرنیک] به این گمان افتاد که آیا بهتر نخواهد بود که سوژه را به چرخش وادارد و ستارگان را ساکن نگه دارد. در متافیزیک نیز می‌توان به آزمایش مشابهی تن داد... » (B xvi). حاصل این «آزمایشْ» شکل‌گیری مفهومی از تجربه است که تصورات پیشینیان کانت درباره‌ی مناسبات «ناظر» و «جهان» – یا به بیانی عمومی‌تر، سوژه و ابژه – را از اساس بر هم می‌زند. و به واسطه‌ی همین مفهوم است که نظام انتقادی کانت را اغلب به‌سان هم‌نهاده‌ای از دو مکتب اصلی فلسفه‌ی مدرن (تجربه‌گرایی و عقل‌گرایی) در نظر می‌آورند: تجربه‌ی کانتی نه به‌سادگی بر فرآیند دریافت و انباشت ادراکات بیرونی دلالت می‌کند (چه، جهانِ ساکن‌شده نمی‌تواند یگانه مبدأ تجربه باشد)، و نه در شعاع سوژه‌‌ای جوهری و یکپارچه تعریف می‌شود (زیرا ناظر متحرک جز چرخیدن به گرد جهان نمی‌تواند کار دیگری انجام دهد).
در دوره‌ی حاضر کوشش می‌کنیم که سویه‌های گوناگون چنین مفهومی از تجربه را در کار کانت وارسی کنیم. در این راه، متن اصلی راهنمای ما کتاب تمهیدات (۱۷۸۳) کانت خواهد بود. صرف نظر از برخی دلایل بیرونی، این کتاب از آن روی در کانون توجه ما قرار می‌گیرد که تلقی کانت از تجربه و دلالت‌های گوناگون آن را، با وضوحی حتی بیشتر از نقد عقل محض، از پرده بیرون می‌آورد. چنانکه مشاهده خواهیم کرد، با تکیه بر همین کتاب است که هرمان کوهن، در مقام یکی از بانیان جریان نوکانتی و شعار معروفِ «بازگشت به کانت»، تصویری از تجربه‌ی کانتی ترسیم می‌کند که اعتبار آن امروز نیز تا حدود زیادی به قوت خود باقی مانده‌است.
پس از تبیین تصویر متعارف و پذیرفته‌شده‌ی تجربه‌ی کانتی، به برخی نقدهای واردشده بر آن اشاره می‌کنیم و مشخصاً بر جریان موسوم به «فلسفه‌ی حیات» متمرکز می‌شویم، جریانی که تأکید کانت بر کلیت و ضرورت تجربه را به پرسش می‌گیرد و در مقابل بر اهمیت تجربه‌های آنی و تکرارناپذیر تأکید می‌گذارد. نشان خواهیم داد که این نقدها، به رغم انگشت‌نهادن بر برخی خلأهای بنیادین در تجربه‌ی کانتی، چگونه خود در معرض فروغلتیدن به ورطه‌ی عدم‌عقلانیتی هستند که بازگشت دوباره به فلسفه‌ی کانت را لازم می‌آورد.
بازگشت به کانت، بازگشت دوباره به کانت، بازگشت دوباره و دوباره به کانت... هیچ کوششی در معرفی فلسفه‌ی کانت نمی‌تواند از سیلاب چنین بازگشت‌هایی برکنار باشد. از این منظر، هدف ما در این دوره نه تثبیت جایگاه کانت در مقام برجسته‌ترین فیلسوف روشنگری که مشارکت در چرخش‌های بی‌پایانی است که جزء جدایی‌ناپذیرِ «انقلاب کوپرنیکیِ» کانت‌اند. به عبارت دیگر، هدف فهم این مطلب است که چرا، به تعبیر ژان-فرانسوا لیوتار، «نام کانت ... هم در مقدمه‌ی مدرنیته مندرج است و هم در مؤخره‌ی آن».
جلسه‌ی اول: پیش‌پرده‌های فلسفه‌ی کانت (تجربه‌گرایی و عقل‌گرایی) و طرح کلیِ «متافیزیکی که می‌تواند به عنوان یک علم عرضه شود» [مقدمه‌ی کتاب تمهیدات + بندهای ۱ تا ۵].
جلسه‌ی دوم: زمان، مکان و مقولات در مقام صورت‌های پیشینی تجربه، مسئله‌ی «بدیل فراموش‌شده» (منازعه‌ی ترندلنبورگ و فیشر) و تفسیر کوهن از نسبت تکمیلی شهودها و مفاهیم [بندهای ۶ تا۳۹ تمهیدات].
جلسه‌ی سوم: جایگاه ایده‌ها در نظام انتقادی، تمایز ایدئالیسم انتقادی از انواع دیگر ایدئالیسم، و تلقی کوهنِ متأخر از تجربه‌ای خاستگاهی و مقدم بر دوگانه‌ی سوژه-ابژه [بندهای ۳۹ تا ۶۰ تمهیدات].
جلسه‌ی چهارم: Erlebnis در برابر Erfahrung: توسیع تجربه یا بیرون‌جهیدن از حدود تجربه؟ غلبه بر «ضعف باصره‌ی روشنگری در عرصه‌ی دین و تاریخ» یا «غوطه‌ورشدن در امر متعالی»؟ [مقاله‌ی «درباره‌ی برنامه‌ی فلسفه‌ی آینده»ی والتر بنیامین].
صابر دشت‌آرا متولد ۱۳۶۵ و دانش‌آموخته‌ی دکتری در رشته‌ی فلسفه از دانشگاه علامه طباطبایی است. عنوان پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد و دکتری او، به‌ترتیب، «مواجهه‌ی زیباشناختی آدورنو و بنیامین» و «"هسته‌ی منثور اثر هنری" به مثابه‌ی ایده در آثار والتر بنیامین» بوده‌است. دو ترجمه‌ی فارسی به قلم او منتشر شده‌است: گزیده‌ای از مقالات والتر بنیامین با عنوان «دهلیزهای رستگاری: مقالات معرفت‌شناختی» (۱۳۹۵)، و کتابی از جی. ام. برنستین با عنوان «تقدیر هنر: بیگانگی زیباشناختی از کانت تا دریدا و آدورنو» (۱۴۰۱).
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
@bidarschool
تجربه در فلسفه‌ی کانت: جهان ثابت و ناظر متحرک
به‌هدایت صابر دشت‌آرا
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
در آغاز نقد عقل محض، کانت برای معرفی طرح‌واره‌ی انتقادی خود از تشبیهی مشهور استفاده می‌کند: «پس از ناکامی در تبیین حرکات اجرام سماوی بر پایه‌ی این فرض که تمامی آنها حول ناظر می‌چرخند، [کوپرنیک] به این گمان افتاد که آیا بهتر نخواهد بود که سوژه را به چرخش وادارد و ستارگان را ساکن نگه دارد. در متافیزیک نیز می‌توان به آزمایش مشابهی تن داد... » (B xvi). حاصل این «آزمایشْ» شکل‌گیری مفهومی از تجربه است که تصورات پیشینیان کانت درباره‌ی مناسبات «ناظر» و «جهان» – یا به بیانی عمومی‌تر، سوژه و ابژه – را از اساس بر هم می‌زند. و به واسطه‌ی همین مفهوم است که نظام انتقادی کانت را اغلب به‌سان هم‌نهاده‌ای از دو مکتب اصلی فلسفه‌ی مدرن (تجربه‌گرایی و عقل‌گرایی) در نظر می‌آورند: تجربه‌ی کانتی نه به‌سادگی بر فرآیند دریافت و انباشت ادراکات بیرونی دلالت می‌کند (چه، جهانِ ساکن‌شده نمی‌تواند یگانه مبدأ تجربه باشد)، و نه در شعاع سوژه‌‌ای جوهری و یکپارچه تعریف می‌شود (زیرا ناظر متحرک جز چرخیدن به گرد جهان نمی‌تواند کار دیگری انجام دهد).
در دوره‌ی حاضر کوشش می‌کنیم که سویه‌های گوناگون چنین مفهومی از تجربه را در کار کانت وارسی کنیم. در این راه، متن اصلی راهنمای ما کتاب تمهیدات (۱۷۸۳) کانت خواهد بود. صرف نظر از برخی دلایل بیرونی، این کتاب از آن روی در کانون توجه ما قرار می‌گیرد که تلقی کانت از تجربه و دلالت‌های گوناگون آن را، با وضوحی حتی بیشتر از نقد عقل محض، از پرده بیرون می‌آورد. چنانکه مشاهده خواهیم کرد، با تکیه بر همین کتاب است که هرمان کوهن، در مقام یکی از بانیان جریان نوکانتی و شعار معروفِ «بازگشت به کانت»، تصویری از تجربه‌ی کانتی ترسیم می‌کند که اعتبار آن امروز نیز تا حدود زیادی به قوت خود باقی مانده‌است.
پس از تبیین تصویر متعارف و پذیرفته‌شده‌ی تجربه‌ی کانتی، به برخی نقدهای واردشده بر آن اشاره می‌کنیم و مشخصاً بر جریان موسوم به «فلسفه‌ی حیات» متمرکز می‌شویم، جریانی که تأکید کانت بر کلیت و ضرورت تجربه را به پرسش می‌گیرد و در مقابل بر اهمیت تجربه‌های آنی و تکرارناپذیر تأکید می‌گذارد. نشان خواهیم داد که این نقدها، به رغم انگشت‌نهادن بر برخی خلأهای بنیادین در تجربه‌ی کانتی، چگونه خود در معرض فروغلتیدن به ورطه‌ی عدم‌عقلانیتی هستند که بازگشت دوباره به فلسفه‌ی کانت را لازم می‌آورد.
بازگشت به کانت، بازگشت دوباره به کانت، بازگشت دوباره و دوباره به کانت... هیچ کوششی در معرفی فلسفه‌ی کانت نمی‌تواند از سیلاب چنین بازگشت‌هایی برکنار باشد. از این منظر، هدف ما در این دوره نه تثبیت جایگاه کانت در مقام برجسته‌ترین فیلسوف روشنگری که مشارکت در چرخش‌های بی‌پایانی است که جزء جدایی‌ناپذیرِ «انقلاب کوپرنیکیِ» کانت‌اند. به عبارت دیگر، هدف فهم این مطلب است که چرا، به تعبیر ژان-فرانسوا لیوتار، «نام کانت ... هم در مقدمه‌ی مدرنیته مندرج است و هم در مؤخره‌ی آن».
جلسه‌ی اول: پیش‌پرده‌های فلسفه‌ی کانت (تجربه‌گرایی و عقل‌گرایی) و طرح کلیِ «متافیزیکی که می‌تواند به عنوان یک علم عرضه شود» [مقدمه‌ی کتاب تمهیدات + بندهای ۱ تا ۵].
جلسه‌ی دوم: زمان، مکان و مقولات در مقام صورت‌های پیشینی تجربه، مسئله‌ی «بدیل فراموش‌شده» (منازعه‌ی ترندلنبورگ و فیشر) و تفسیر کوهن از نسبت تکمیلی شهودها و مفاهیم [بندهای ۶ تا۳۹ تمهیدات].
جلسه‌ی سوم: جایگاه ایده‌ها در نظام انتقادی، تمایز ایدئالیسم انتقادی از انواع دیگر ایدئالیسم، و تلقی کوهنِ متأخر از تجربه‌ای خاستگاهی و مقدم بر دوگانه‌ی سوژه-ابژه [بندهای ۳۹ تا ۶۰ تمهیدات].
جلسه‌ی چهارم: Erlebnis در برابر Erfahrung: توسیع تجربه یا بیرون‌جهیدن از حدود تجربه؟ غلبه بر «ضعف باصره‌ی روشنگری در عرصه‌ی دین و تاریخ» یا «غوطه‌ورشدن در امر متعالی»؟ [مقاله‌ی «درباره‌ی برنامه‌ی فلسفه‌ی آینده»ی والتر بنیامین].
صابر دشت‌آرا متولد ۱۳۶۵ و دانش‌آموخته‌ی دکتری در رشته‌ی فلسفه از دانشگاه علامه طباطبایی است. عنوان پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد و دکتری او، به‌ترتیب، «مواجهه‌ی زیباشناختی آدورنو و بنیامین» و «"هسته‌ی منثور اثر هنری" به مثابه‌ی ایده در آثار والتر بنیامین» بوده‌است. دو ترجمه‌ی فارسی به قلم او منتشر شده‌است: گزیده‌ای از مقالات والتر بنیامین با عنوان «دهلیزهای رستگاری: مقالات معرفت‌شناختی» (۱۳۹۵)، و کتابی از جی. ام. برنستین با عنوان «تقدیر هنر: بیگانگی زیباشناختی از کانت تا دریدا و آدورنو» (۱۴۰۱).
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
@bidarschool
درسگفتار (آفلاین)
اسپینوزاگرایی در میدان ادبیات؛
۱- توان ادبیات؛ بررسی امکانات نقد درون‌ماندگار ادبی
به‌هدایت عنایت چرزیانی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
اسپینوزاگرایی در میدان ادبیات؛
۱- توان ادبیات؛ بررسی امکانات نقد درون‌ماندگار ادبی
به‌هدایت عنایت چرزیانی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
اسپینوزاگرایی در میدان ادبیات؛
۱- توان ادبیات؛ بررسی امکانات نقد درون‌ماندگار ادبی
به‌هدایت عنایت چرزیانی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
این درسگفتار پیش‌درآمدی است بر یک امکان فلسفی-ادبی: امکان مواجهه با آثار ادبی بر اساس برخی از مفاهیم فلسفی اسپینوزا همچون «درون‌ماندگاری» و «قدرت». تلاش خواهیم کرد نشان دهیم چگونه این مفاهیم می‌توانند در نسبت با خوانش متون ادبی – هم از حیث تحلیلی و هم در حوزه‌ی نقد ادبی به کار بسته شوند. در این مسیر، رویکرد «ضد تفسیری» اسپینوزا از آنجا برایمان حائز اهمیت است که اجازه می‌دهد بی‌آنکه تفسیری متعال، بیرونی و مازاد نسبت به اثر ادبی اتخاذ کنیم، با بررسی سنتزهای درونی متن، در جستجوی روشی نو و درون‌ماندگار در نقد اثر ادبی گام بر داریم و سپس جایگاه ادبیات را چون پدیده‌ای توانمند که نه فقط در جهان بلکه با جهان عمل می‌کند برجسته سازیم.
بی‌شک رابطه‌ی مفهوم قدرت با ادبیاتْ بنیان خود را در فلسفه‌ی اسپینوزا می‌یابد، زیرا بنابر رهیافت‌های او، هر پدیده‌ای واجد درجه‌ای از قدرت است و در نسبت‌هایی که با سایر اشیاء برقرار می‌کند و یا در مشارکتی که در فرماسیون دارد، سنخ خاصی از قدرت، اعمال و صورت‌بندی آن را ممکن می‌کند. اگر بپذیریم که ادبیات و آثار ادبی نیز از همین منطق پیروی می‌کند، می‌توان به نوعی سنخ‌شناسی درونماندگارِ قدرت در آثار ادبی پرداخت و نشان داد که یک اثر ادبی، حاوی و مولد نوعی از توان است که در مناسبات و شبکه‌ی تولید و توزیع قدرت نقش ایفا می‌کند. این نقش هم می‌تواند در نسبت‌های رهایی‌بخش باشد هم در نسبت‌ها و جاگیری‌های مسدود کننده و محصور شونده. از این رو برای شناخت هر دو وجه آثار ادبی، یعنی هم وجه رهایی‌بخش ادبیات و هم وجه محصور کننده‌ی آن، مفهوم کلیدی ما «قدرت» و متدولوژی ما در تشریح این نسبت، «درون‌ماندگاری» است.
برای برجسته کردن مفاهیم درون‌ماندگاری و قدرت، کتاب اخلاق اسپینوزا (ترجمه‌ی دکتر جهانگیری)، مقاله‌ی «تنها سنت ماتریالیستی» لویی آلتوسر و سمیناری از ژیل دلوز به نام «هستی‌شناسی و اخلاق» را بازخوانی خواهیم کرد و سپس برای تبیین پیوند فلسفه‌ی اسپینوزا با ادبیات، از مقاله‌ای به نام «اسپینوزا و آلتوسر، علیه هرمنوتیک: تفسیر یا مداخله» از وارن مونتاگ یاری می‌گیریم و امکان خوانش درون‌ماندگار متون ادبی را بررسی می‌کنیم.
مصداق‌های ادبی ما برای سنجش روش درون‌ماندگار نقد ادبی و وصلت مفهوم درون‌ماندگاری و توان ادبیات، از آثار ادبیات معاصر فارسی(شعر، داستان و نمایشنامه) بر می‌خیزد. تلاش می‌کنیم با تکیه بر این مصداق‌ها تبیین کنیم که «نشان‌گرهای متنی»، عناصر «فرمی و محتوایی» در چه نسبت‌هایی با قدرت قرار می‌گیرند و این نسبت‌ها چه توانی را آزاد یا مسدود می‌کنند. مباحث این دوره امکان می‌دهد تا در ادامه به شکلی دقیق‌تر متون ادبی را در نسبتی که با قدرت‌های سیاسی و اجتماعی و ماشین‌های اجتماعی برقرار می‌کنند مورد خوانش و حتی ارزیابی اخلاقی و ... قرار دهیم.
عنایت چرزیانی پژوهشگر ادبیات و فلسفه، متولد اسفند ۱۳۷۰ تاکنون چندین دوره‌ی فلسفی و ادبی، پیرامون فلسفه‌ی لویی آلتوسر، ژیل دلوز و میشل فوکو در مؤسسات و دانشگاه‌های کشور برگزار کرده است. سابقه‌ی برگزاری کارگاه‌های مختلف ادبی و انتشار چندین مقاله از وی پیرامون فلسفه‌ی اسپینوزا، دلوز و آلتوسر در نشریه‌های مختلف کشور از جمله مروارید، آپاراتوس و جنگ هنر مس و... از جمله فعالیت‌های اوست و چندین سخنرانی و مصاحبه نیز پیرامون شعر نو فارسی در همایش‌های مختلف و در سطح کشور داشته است. از تألیفات وی: جامعه‌شناسی بدن زن در شعر فارسی، ارزیابی اخلاقی شعر معاصر فارسی و اسپینوزاگرایی در میدان ادبیات و بررسی چند نمایشنامه از عباس نعلبندیان و بهمن فرسی و مقاله‌ی سمپتوم‌شناسی بالینی صادق هدایت است. او هم‌اکنون کتابی را تحت عنوان بوف کور به روایتی دیگر (یک آزمون‌گری با فلسفه‌ی ژیل دلوز) در دست چاپ دارد.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
اسپینوزاگرایی در میدان ادبیات؛
۱- توان ادبیات؛ بررسی امکانات نقد درون‌ماندگار ادبی
به‌هدایت عنایت چرزیانی
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
این درسگفتار پیش‌درآمدی است بر یک امکان فلسفی-ادبی: امکان مواجهه با آثار ادبی بر اساس برخی از مفاهیم فلسفی اسپینوزا همچون «درون‌ماندگاری» و «قدرت». تلاش خواهیم کرد نشان دهیم چگونه این مفاهیم می‌توانند در نسبت با خوانش متون ادبی – هم از حیث تحلیلی و هم در حوزه‌ی نقد ادبی به کار بسته شوند. در این مسیر، رویکرد «ضد تفسیری» اسپینوزا از آنجا برایمان حائز اهمیت است که اجازه می‌دهد بی‌آنکه تفسیری متعال، بیرونی و مازاد نسبت به اثر ادبی اتخاذ کنیم، با بررسی سنتزهای درونی متن، در جستجوی روشی نو و درون‌ماندگار در نقد اثر ادبی گام بر داریم و سپس جایگاه ادبیات را چون پدیده‌ای توانمند که نه فقط در جهان بلکه با جهان عمل می‌کند برجسته سازیم.
بی‌شک رابطه‌ی مفهوم قدرت با ادبیاتْ بنیان خود را در فلسفه‌ی اسپینوزا می‌یابد، زیرا بنابر رهیافت‌های او، هر پدیده‌ای واجد درجه‌ای از قدرت است و در نسبت‌هایی که با سایر اشیاء برقرار می‌کند و یا در مشارکتی که در فرماسیون دارد، سنخ خاصی از قدرت، اعمال و صورت‌بندی آن را ممکن می‌کند. اگر بپذیریم که ادبیات و آثار ادبی نیز از همین منطق پیروی می‌کند، می‌توان به نوعی سنخ‌شناسی درونماندگارِ قدرت در آثار ادبی پرداخت و نشان داد که یک اثر ادبی، حاوی و مولد نوعی از توان است که در مناسبات و شبکه‌ی تولید و توزیع قدرت نقش ایفا می‌کند. این نقش هم می‌تواند در نسبت‌های رهایی‌بخش باشد هم در نسبت‌ها و جاگیری‌های مسدود کننده و محصور شونده. از این رو برای شناخت هر دو وجه آثار ادبی، یعنی هم وجه رهایی‌بخش ادبیات و هم وجه محصور کننده‌ی آن، مفهوم کلیدی ما «قدرت» و متدولوژی ما در تشریح این نسبت، «درون‌ماندگاری» است.
برای برجسته کردن مفاهیم درون‌ماندگاری و قدرت، کتاب اخلاق اسپینوزا (ترجمه‌ی دکتر جهانگیری)، مقاله‌ی «تنها سنت ماتریالیستی» لویی آلتوسر و سمیناری از ژیل دلوز به نام «هستی‌شناسی و اخلاق» را بازخوانی خواهیم کرد و سپس برای تبیین پیوند فلسفه‌ی اسپینوزا با ادبیات، از مقاله‌ای به نام «اسپینوزا و آلتوسر، علیه هرمنوتیک: تفسیر یا مداخله» از وارن مونتاگ یاری می‌گیریم و امکان خوانش درون‌ماندگار متون ادبی را بررسی می‌کنیم.
مصداق‌های ادبی ما برای سنجش روش درون‌ماندگار نقد ادبی و وصلت مفهوم درون‌ماندگاری و توان ادبیات، از آثار ادبیات معاصر فارسی(شعر، داستان و نمایشنامه) بر می‌خیزد. تلاش می‌کنیم با تکیه بر این مصداق‌ها تبیین کنیم که «نشان‌گرهای متنی»، عناصر «فرمی و محتوایی» در چه نسبت‌هایی با قدرت قرار می‌گیرند و این نسبت‌ها چه توانی را آزاد یا مسدود می‌کنند. مباحث این دوره امکان می‌دهد تا در ادامه به شکلی دقیق‌تر متون ادبی را در نسبتی که با قدرت‌های سیاسی و اجتماعی و ماشین‌های اجتماعی برقرار می‌کنند مورد خوانش و حتی ارزیابی اخلاقی و ... قرار دهیم.
عنایت چرزیانی پژوهشگر ادبیات و فلسفه، متولد اسفند ۱۳۷۰ تاکنون چندین دوره‌ی فلسفی و ادبی، پیرامون فلسفه‌ی لویی آلتوسر، ژیل دلوز و میشل فوکو در مؤسسات و دانشگاه‌های کشور برگزار کرده است. سابقه‌ی برگزاری کارگاه‌های مختلف ادبی و انتشار چندین مقاله از وی پیرامون فلسفه‌ی اسپینوزا، دلوز و آلتوسر در نشریه‌های مختلف کشور از جمله مروارید، آپاراتوس و جنگ هنر مس و... از جمله فعالیت‌های اوست و چندین سخنرانی و مصاحبه نیز پیرامون شعر نو فارسی در همایش‌های مختلف و در سطح کشور داشته است. از تألیفات وی: جامعه‌شناسی بدن زن در شعر فارسی، ارزیابی اخلاقی شعر معاصر فارسی و اسپینوزاگرایی در میدان ادبیات و بررسی چند نمایشنامه از عباس نعلبندیان و بهمن فرسی و مقاله‌ی سمپتوم‌شناسی بالینی صادق هدایت است. او هم‌اکنون کتابی را تحت عنوان بوف کور به روایتی دیگر (یک آزمون‌گری با فلسفه‌ی ژیل دلوز) در دست چاپ دارد.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
کارگاه (آفلاین)
هنر و نقشه‌نگاری انتقادی
به‌هدایت مونا محققی
طول دوره: ۵ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
هنر و نقشه‌نگاری انتقادی
به‌هدایت مونا محققی
طول دوره: ۵ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
کارگاه (آفلاین)
هنر و نقشه‌نگاری انتقادی
به‌هدایت مونا محققی
طول دوره: ۵ جلسه‌ی ۲ ساعته
نقشه‌نگاری یا قلمرونگاری از ابتدای پیدایش، برخلاف ادعای خنثی‌بودن، همواره به تقویت و تکرار الگوهای مسلط بر جامعه پرداخته و به حذف اقلیت‌ها از چشم‌انداز جامعه و تعیین سلسله‌مراتب طبقاتی، نژادی و غیره تمایل داشته است. در دهه‌های اخیر شاهدیم که علاوه بر پژوهش‌گران و کنش‌گران اجتماعی، برخی هنرمندان نیز نسبت به مسائل مربوط به بازنمایی فضا به آگاهی و راهبردهای ویژه‌ای رسیده‌اند و با به پرسش کشیدن نقشه‌نگاری و پیوند آن با تاریخ و قدرت، تلاش کرده‌اند رویکردهایی انتقادی ارائه کنند و در قالب کنش‌های هنری خود، تجربه‌هایی بدیل از نا‌مکان‌های شهری، فضاهای مرزی، حاشیه‌های استعمارزده و غیره ارائه دهند.
در این کارگاه ضمن طرح مباحث نظری و بازخوانی برخی متون، آثار برخی هنرمندان معاصر را که بر نقشه‌نگاری انتقادی تمرکز دارند، مطالعه می‌کنیم. همچنین از مخاطبین دوره انتظار داریم با مشارکت در تمرین‌های هر جلسه، از طریق خلق انواع نقشه‌نگاری‌های جایگزین، هر بار روشی را در تجربه‌ی بازنمایی و بازتولید فضا در زندگی روزمره طراحی و تولید کنند.
جلسه‌ی نخست: نقشه و حقیقت
ارائه تعریفی بدیل از نقشه‌نگاری معاصر به عنوان زبانی میان‌رشته‌ای/ پرسش از نقشه‌نگاری در مقام ابزاری موثق برای بازنمایی و بازتولید جهان/ نقشه‌نگاری، تاریخ و قدرت: کنترل و مداخله در تصویر جهان با بازخوانی مقاله‌ی «ساختارشکنی نقشه» از جان برایان هارلی و با نگاهی به کتاب «چگونه با نقشه دروغ بگوییم» نوشته‌ی مارک مومونیه/ هنر و نقشه‌نگاری انتقادی: بررسی شماری از آثار هنری معاصر
جلسه‌ی دوم: پرسه‌زنی چون شیوه‌ای از زندگی
نگاهی گذرا به مفهوم پرسه‌زنی به مثابه روش ادراک، خوانش تفسیری و مشارکت منتقدانه: بودلر، بنیامین، دادائیست‌ها، سورئالیست‌ها و سیچوئیشنسیت‌ها / میشل دوسرتو: از بازفعال کردن فضا تا بازنویسی شهر/ فضای جایگزین: تجربه‌ی پیاده‌روی و گم شدن در شهر/ زیبایی‌شناسی گام‌ها: بررسی آثار برخی هنرمندان معاصر/ تمرین: تجربه‌ی پیاده‌روی به روش سیچوئیشنسیت‌ها با هدف تغییر فعالانه‌ی فضا
جلسه‌ی سوم: موانع حضور در شهر
تخظی از نظم فضا و سیستم نظارت: بازخوانی مقاله‌ی «راه رفتن با ریتم» از تیم ادِنسور/ پیکربندی مجدد شهر: بازخوانی مقاله‌ی «شهرهای اشغال‌شده» از مارک مَک/ بازخوانی مقاله‌ی «قدم زدن در میان خرابه‌ها» از جو.لی. ورگونست و تیم اینگولد/ بررسی کارهای گروه هنری استاکر/ بازخوانی مقاله‌ی «ردپای شبح‌آلود: صداها، خاطرات و راه رفتن در شهر» از دیوید پیندِر/ نگاهی به رسانه‌ی پیاده‌روی صوتی(audio walk) با بررسی کارهای برخی هنرمندان معاصر / تمرین: تولید یک تور پیاده‌روی صوتی با روایتی غیرخطی از فضا
جلسه‌ی چهارم: مرزها و مهاجرت
نقشه‌ها و مرزها چون محصولات ساز و کارهای محیط مصنوع/ نقشه به مثابه ابزار نظارت بر قلمرو و مشروعیت‌بخشی به روابط قدرت/ دولت و نفوذپذیری مرزها: تکنولوژی هوشمند و محدودیت در جابه‌جایی/ نگاهی به تجربه‌ی مهاجر: گذر از ساختارهای طرد و شمول / بررسی برخی کارهای هنرمندان کنش‌گر / تمرین: تولید یک نقشه که بتواند یک فضا را به دو شکل نمایش دهد: یکی مطابق با بازنمایی غالب و دیدگاه رسمی و دیگری نگاه نخست را به چالش بکشد.
جلسه‌ی پنجم: جمع‌بندی و بررسی تمرین‌های عملی
مونا محققی متولد ۱۳۶۰ در تهران و ساکن ایتالیاست. او فارغ‌التحصیل رشته‌ی ریاضی از دانشگاه تهران است و کارشناسی ارشد خود را در رشته‌ی هنرهای بصری و رسانه‌های جدید از دانشکده‌ی هنرهای زیبای فلورانس و مادرید، و در رشته‌ی هنر از دانشگاه گُلد اسمیت لندن دریافت کرده است. او به طیف گسترده‌ای از رسانه‌ها از جمله چیدمان، ویدئو، اجرا، عکاسی، طراحی و پروژه‌های مشارکتی و آموزشی می‌پردازد و در پروژه‌های هنری خود به مسائلی چون مهاجرت، استعمار، مناقشه، درگیری و بی‌ثباتی و همچنین به مفاهیمی چون هویت، حافظه و ادراک زمان و مکان تمرکز دارد.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
هنر و نقشه‌نگاری انتقادی
به‌هدایت مونا محققی
طول دوره: ۵ جلسه‌ی ۲ ساعته
نقشه‌نگاری یا قلمرونگاری از ابتدای پیدایش، برخلاف ادعای خنثی‌بودن، همواره به تقویت و تکرار الگوهای مسلط بر جامعه پرداخته و به حذف اقلیت‌ها از چشم‌انداز جامعه و تعیین سلسله‌مراتب طبقاتی، نژادی و غیره تمایل داشته است. در دهه‌های اخیر شاهدیم که علاوه بر پژوهش‌گران و کنش‌گران اجتماعی، برخی هنرمندان نیز نسبت به مسائل مربوط به بازنمایی فضا به آگاهی و راهبردهای ویژه‌ای رسیده‌اند و با به پرسش کشیدن نقشه‌نگاری و پیوند آن با تاریخ و قدرت، تلاش کرده‌اند رویکردهایی انتقادی ارائه کنند و در قالب کنش‌های هنری خود، تجربه‌هایی بدیل از نا‌مکان‌های شهری، فضاهای مرزی، حاشیه‌های استعمارزده و غیره ارائه دهند.
در این کارگاه ضمن طرح مباحث نظری و بازخوانی برخی متون، آثار برخی هنرمندان معاصر را که بر نقشه‌نگاری انتقادی تمرکز دارند، مطالعه می‌کنیم. همچنین از مخاطبین دوره انتظار داریم با مشارکت در تمرین‌های هر جلسه، از طریق خلق انواع نقشه‌نگاری‌های جایگزین، هر بار روشی را در تجربه‌ی بازنمایی و بازتولید فضا در زندگی روزمره طراحی و تولید کنند.
جلسه‌ی نخست: نقشه و حقیقت
ارائه تعریفی بدیل از نقشه‌نگاری معاصر به عنوان زبانی میان‌رشته‌ای/ پرسش از نقشه‌نگاری در مقام ابزاری موثق برای بازنمایی و بازتولید جهان/ نقشه‌نگاری، تاریخ و قدرت: کنترل و مداخله در تصویر جهان با بازخوانی مقاله‌ی «ساختارشکنی نقشه» از جان برایان هارلی و با نگاهی به کتاب «چگونه با نقشه دروغ بگوییم» نوشته‌ی مارک مومونیه/ هنر و نقشه‌نگاری انتقادی: بررسی شماری از آثار هنری معاصر
جلسه‌ی دوم: پرسه‌زنی چون شیوه‌ای از زندگی
نگاهی گذرا به مفهوم پرسه‌زنی به مثابه روش ادراک، خوانش تفسیری و مشارکت منتقدانه: بودلر، بنیامین، دادائیست‌ها، سورئالیست‌ها و سیچوئیشنسیت‌ها / میشل دوسرتو: از بازفعال کردن فضا تا بازنویسی شهر/ فضای جایگزین: تجربه‌ی پیاده‌روی و گم شدن در شهر/ زیبایی‌شناسی گام‌ها: بررسی آثار برخی هنرمندان معاصر/ تمرین: تجربه‌ی پیاده‌روی به روش سیچوئیشنسیت‌ها با هدف تغییر فعالانه‌ی فضا
جلسه‌ی سوم: موانع حضور در شهر
تخظی از نظم فضا و سیستم نظارت: بازخوانی مقاله‌ی «راه رفتن با ریتم» از تیم ادِنسور/ پیکربندی مجدد شهر: بازخوانی مقاله‌ی «شهرهای اشغال‌شده» از مارک مَک/ بازخوانی مقاله‌ی «قدم زدن در میان خرابه‌ها» از جو.لی. ورگونست و تیم اینگولد/ بررسی کارهای گروه هنری استاکر/ بازخوانی مقاله‌ی «ردپای شبح‌آلود: صداها، خاطرات و راه رفتن در شهر» از دیوید پیندِر/ نگاهی به رسانه‌ی پیاده‌روی صوتی(audio walk) با بررسی کارهای برخی هنرمندان معاصر / تمرین: تولید یک تور پیاده‌روی صوتی با روایتی غیرخطی از فضا
جلسه‌ی چهارم: مرزها و مهاجرت
نقشه‌ها و مرزها چون محصولات ساز و کارهای محیط مصنوع/ نقشه به مثابه ابزار نظارت بر قلمرو و مشروعیت‌بخشی به روابط قدرت/ دولت و نفوذپذیری مرزها: تکنولوژی هوشمند و محدودیت در جابه‌جایی/ نگاهی به تجربه‌ی مهاجر: گذر از ساختارهای طرد و شمول / بررسی برخی کارهای هنرمندان کنش‌گر / تمرین: تولید یک نقشه که بتواند یک فضا را به دو شکل نمایش دهد: یکی مطابق با بازنمایی غالب و دیدگاه رسمی و دیگری نگاه نخست را به چالش بکشد.
جلسه‌ی پنجم: جمع‌بندی و بررسی تمرین‌های عملی
مونا محققی متولد ۱۳۶۰ در تهران و ساکن ایتالیاست. او فارغ‌التحصیل رشته‌ی ریاضی از دانشگاه تهران است و کارشناسی ارشد خود را در رشته‌ی هنرهای بصری و رسانه‌های جدید از دانشکده‌ی هنرهای زیبای فلورانس و مادرید، و در رشته‌ی هنر از دانشگاه گُلد اسمیت لندن دریافت کرده است. او به طیف گسترده‌ای از رسانه‌ها از جمله چیدمان، ویدئو، اجرا، عکاسی، طراحی و پروژه‌های مشارکتی و آموزشی می‌پردازد و در پروژه‌های هنری خود به مسائلی چون مهاجرت، استعمار، مناقشه، درگیری و بی‌ثباتی و همچنین به مفاهیمی چون هویت، حافظه و ادراک زمان و مکان تمرکز دارد.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
انتظام مُدال دستگاه: امکانی بالقوه در موسیقی کلاسیک ایرانی
به‌هدایت سینا صنایعی
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
انتظام مُدال دستگاه: امکانی بالقوه در موسیقی کلاسیک ایرانی
به‌هدایت سینا صنایعی
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
انتظام مُدال دستگاه: امکانی بالقوه در موسیقی کلاسیک ایرانی
به‌هدایت سینا صنایعی
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
منطقِ دستگاه از زمان پیدایش تا امروز، همواره دربردارنده‌ی انتظامی مُدال از یک سطح زیرایی بم به سطحی زیرتر بوده است. این انتظام همواره توسط مفهوم «فرود» به موجودیّت مُدال «درآمد» در سطحِ زیرایی مبنای دستگاه بازمی‌گردد تا مفهوم چرخه‌ای بودن دستگاه عینیّت یابد. نکته‌ی حائز اهمّیت در این انتظام‌های مُدال این است که برخی موجودیّت‌های مُدال در دستگاه‌های مختلف با اسامی یکسان و گاهی هم متفاوت ظاهر می‌شوند. بنابراین ممکن است یک موجودیّت یکتا نسبت به سطحِ زیرایی مبنای دستگاه‌های مربوطه در سطوحِ زیرایی متفاوتی ظاهر شود. از طرفی ماهیّت صوتی موجودیّت‌های پیشین و پسین یک مُد و همچنین کوکِ مبنای دستگاه (البته در روایات سازی و نه آوازی) بر نمودِ صوتی آن مُد مؤثّر است.
در نتیجه به نظر می‌رسد یک موجودیّت مُدال در حضور‌های مختلف درون انتظامِ دستگاه‌های متفاوت، در لایه‌های بیرونی خود به نوعی انطباقات لحنی دچار شود. علاوه بر این باتوجه به مفهوم امروزی «آواز» در موسیقی کلاسیکِ ایران به‌عنوان موجودیّت مُدال مشتق‌شده از یک دستگاه، اجرای مستقل یک مُد خارج از انتظامِ دستگاه، و بدون حضور موجودیّت‌های پیشین و پسین و همچنین مفهومِ «فرود»، نمودی متفاوت خواهد داشت. کارگاه حاضر درصدد است با تفصیل و تدقیق مطالبی که پیش‌تر توسط نگارنده در مقاله‌ای با عنوان «انتظامِ مُدالِ دستگاه و تأثیر آن بر نمودِ موجودیّت‌های مُدال و امکان گسترش کارگان» منتشر شده است، این موضوع را همراه با ارائه‌ی نمونه‌های بیشتر برای علاقه‌مندان به موسیقی‌شناسی و پژوهش در موسیقی کلاسیک ایرانی شرح دهد.
جلسه‌ی ۱:
در جلسه‌ی اول علاوه بر بیان موضوع و مسئله‌ی کارگاه، به مطالعه و مرور انتقادی مفاهیم بنیادین موسیقی کلاسیک ایرانی که زیرساخت اصلی مباحث جلسات را شکل می‌دهند، خواهیم پرداخت. در این راستا تدقیق و تنویر مفاهیمی چون «سلول‌های نغمگی»، «لحن»، «مُد» و طرح کلی منطق «دستگاه» در دستور کار خواهند بود. همچنین مرور تاریخی تعاریف «آواز» و «گوشه» از عناوین مورد بحث این جلسه خواهد بود.
جلسه‌ی ۲:
در این جلسه مشخصاً به موضوع اصلی کارگاه وارد می‌شویم. به‌این‌ترتیب در راستای ارائه‌ی یک مُدل، مفهوم انتظام مُدال از سطح خُرد تا کلان و همچنین نسبیت موجود در منطق دستگاه را مورد مطالعه قرار خواهیم داد. نقش عناوین و نام‌گذاری‌ها در موسیقی کلاسیک ایرانی و تأثیرات نواک بر ادراک موسیقایی از مباحث این جلسه خواهد بود.
جلسه‌ی ۳:
در جلسه‌ی آخر کارگاه، نمونه‌هایی را به‌عنوان مصادیق مباحث نظری جلسات پیشین، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار می‌دهیم. در پایان به‌عنوان جمع‌بندی و نیل به کلان‌ساختاری در موسیقی کلاسیک ایرانی، وجوه معنادار انتظام دستگاه را تبیین خواهیم کرد.
سینا صنایعی (تهران ۱۳۷۴) موسیقی‌شناس، سه‌تارنواز و پژوهشگر موسیقی کلاسیک ایرانی است. او دانش‌آموخته‌ی موسیقی‌شناسی از دانشگاه تهران در مقطع کارشناسی ارشد است. عمده‌ی فعالیت‌های او بر ویژگی‌های ساختاری و امکانات بالقوه‌ی موسیقی کلاسیک ایرانی متمرکز بوده و در این راستا مقالاتی به زبان فارسی و انگلیسی به چاپ رسانده است. به عنوان مهمترین عناوین می‌توان به «انتظامِ مُدالِ دستگاه و تأثیر آن بر نمودِ موجودیّت‌های مُدال و امکان گسترش کارگان»، «واکاوی امکانات بالقوّه و بالفعلِ هم‌آمیزی مُدال برای گسترش کارگان موسیقی کلاسیک ایرانی» و «مفهوم ملودیک سِیر در موسیقی کلاسیک ایرانی» اشاره کرد که مورد آخر به زبان انگلیسی و در نشریه‌ی موسیقی‌شناسی راست به سردبیری پروفسور والتر فلدمن منتشر شده است. همچنین او تا به امروز دوره‌های متعددی تحت عنوان «درک و دریافت موسیقی کلاسیک ایرانی» برگزار کرده است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
انتظام مُدال دستگاه: امکانی بالقوه در موسیقی کلاسیک ایرانی
به‌هدایت سینا صنایعی
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
منطقِ دستگاه از زمان پیدایش تا امروز، همواره دربردارنده‌ی انتظامی مُدال از یک سطح زیرایی بم به سطحی زیرتر بوده است. این انتظام همواره توسط مفهوم «فرود» به موجودیّت مُدال «درآمد» در سطحِ زیرایی مبنای دستگاه بازمی‌گردد تا مفهوم چرخه‌ای بودن دستگاه عینیّت یابد. نکته‌ی حائز اهمّیت در این انتظام‌های مُدال این است که برخی موجودیّت‌های مُدال در دستگاه‌های مختلف با اسامی یکسان و گاهی هم متفاوت ظاهر می‌شوند. بنابراین ممکن است یک موجودیّت یکتا نسبت به سطحِ زیرایی مبنای دستگاه‌های مربوطه در سطوحِ زیرایی متفاوتی ظاهر شود. از طرفی ماهیّت صوتی موجودیّت‌های پیشین و پسین یک مُد و همچنین کوکِ مبنای دستگاه (البته در روایات سازی و نه آوازی) بر نمودِ صوتی آن مُد مؤثّر است.
در نتیجه به نظر می‌رسد یک موجودیّت مُدال در حضور‌های مختلف درون انتظامِ دستگاه‌های متفاوت، در لایه‌های بیرونی خود به نوعی انطباقات لحنی دچار شود. علاوه بر این باتوجه به مفهوم امروزی «آواز» در موسیقی کلاسیکِ ایران به‌عنوان موجودیّت مُدال مشتق‌شده از یک دستگاه، اجرای مستقل یک مُد خارج از انتظامِ دستگاه، و بدون حضور موجودیّت‌های پیشین و پسین و همچنین مفهومِ «فرود»، نمودی متفاوت خواهد داشت. کارگاه حاضر درصدد است با تفصیل و تدقیق مطالبی که پیش‌تر توسط نگارنده در مقاله‌ای با عنوان «انتظامِ مُدالِ دستگاه و تأثیر آن بر نمودِ موجودیّت‌های مُدال و امکان گسترش کارگان» منتشر شده است، این موضوع را همراه با ارائه‌ی نمونه‌های بیشتر برای علاقه‌مندان به موسیقی‌شناسی و پژوهش در موسیقی کلاسیک ایرانی شرح دهد.
جلسه‌ی ۱:
در جلسه‌ی اول علاوه بر بیان موضوع و مسئله‌ی کارگاه، به مطالعه و مرور انتقادی مفاهیم بنیادین موسیقی کلاسیک ایرانی که زیرساخت اصلی مباحث جلسات را شکل می‌دهند، خواهیم پرداخت. در این راستا تدقیق و تنویر مفاهیمی چون «سلول‌های نغمگی»، «لحن»، «مُد» و طرح کلی منطق «دستگاه» در دستور کار خواهند بود. همچنین مرور تاریخی تعاریف «آواز» و «گوشه» از عناوین مورد بحث این جلسه خواهد بود.
جلسه‌ی ۲:
در این جلسه مشخصاً به موضوع اصلی کارگاه وارد می‌شویم. به‌این‌ترتیب در راستای ارائه‌ی یک مُدل، مفهوم انتظام مُدال از سطح خُرد تا کلان و همچنین نسبیت موجود در منطق دستگاه را مورد مطالعه قرار خواهیم داد. نقش عناوین و نام‌گذاری‌ها در موسیقی کلاسیک ایرانی و تأثیرات نواک بر ادراک موسیقایی از مباحث این جلسه خواهد بود.
جلسه‌ی ۳:
در جلسه‌ی آخر کارگاه، نمونه‌هایی را به‌عنوان مصادیق مباحث نظری جلسات پیشین، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار می‌دهیم. در پایان به‌عنوان جمع‌بندی و نیل به کلان‌ساختاری در موسیقی کلاسیک ایرانی، وجوه معنادار انتظام دستگاه را تبیین خواهیم کرد.
سینا صنایعی (تهران ۱۳۷۴) موسیقی‌شناس، سه‌تارنواز و پژوهشگر موسیقی کلاسیک ایرانی است. او دانش‌آموخته‌ی موسیقی‌شناسی از دانشگاه تهران در مقطع کارشناسی ارشد است. عمده‌ی فعالیت‌های او بر ویژگی‌های ساختاری و امکانات بالقوه‌ی موسیقی کلاسیک ایرانی متمرکز بوده و در این راستا مقالاتی به زبان فارسی و انگلیسی به چاپ رسانده است. به عنوان مهمترین عناوین می‌توان به «انتظامِ مُدالِ دستگاه و تأثیر آن بر نمودِ موجودیّت‌های مُدال و امکان گسترش کارگان»، «واکاوی امکانات بالقوّه و بالفعلِ هم‌آمیزی مُدال برای گسترش کارگان موسیقی کلاسیک ایرانی» و «مفهوم ملودیک سِیر در موسیقی کلاسیک ایرانی» اشاره کرد که مورد آخر به زبان انگلیسی و در نشریه‌ی موسیقی‌شناسی راست به سردبیری پروفسور والتر فلدمن منتشر شده است. همچنین او تا به امروز دوره‌های متعددی تحت عنوان «درک و دریافت موسیقی کلاسیک ایرانی» برگزار کرده است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
jfadram.ut.ac.ir
انتظامِ مُدالِ دستگاه و تأثیر آن بر نمودِ موجودیّت‌های مُدال و امکان گسترش کارگان (مطالعهٔ موردی بیاتِ اصفهانِ قدیم – مخالفِ سه‌گاه…
منطقِ دستگاه همواره دربردارندهٔ یک انتظامِ مُدال از یک سطح زیرایی بم به سطحی زیرتر بوده است. نکتهٔ حائز اهمّیت در این انتظام‌ها این است که برخی از موجودیّت‌های مُدال در دستگاه‌های مختلف با اسامی یکسان و گاهی هم متفاوت ظاهر می‌شوند. در نتیجه ممکن است یک موجودیّت…
کارگاه حضوری
کارگاه عملی آشنایی با «نظام ژوکر آگوستو بوآل»
به‌هدایت حمزه عالی‌پیام
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
روزهای دوشنبه: ۱۶ تا ۲۰
شروع دوره از ۱۷ مهر‌ماه
@bidarschool
@bidarcourses
کارگاه عملی آشنایی با «نظام ژوکر آگوستو بوآل»
به‌هدایت حمزه عالی‌پیام
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
روزهای دوشنبه: ۱۶ تا ۲۰
شروع دوره از ۱۷ مهر‌ماه
@bidarschool
@bidarcourses
کارگاه حضوری
کارگاه عملی آشنایی با «نظام ژوکر آگوستو بوآل»
به‌هدایت حمزه عالی‌پیام
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
روزهای دوشنبه: ۱۶ تا ۲۰
شروع دوره از ۱۷ مهر‌ماه
«نظام ژوکر» را آگوستو بوآل در کتاب «تئاتر مردم ستمدیده» تشریح کرد. دستگاهی تئاتری که در نتیجه‌ی تلاش‌های گروه تئاتر «آرنا سائوپائولو»، و در همکاری با پروژه‌ی سوادآموزی پائولو فریره، شکل گرفت و پرورش یافت. این نظام تئاتری پاسخی بود به نیازهای زیبایی‌شناسانه و اقتصادی این گروه در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی‌شان. آنها تئاتری می‌خواستند که نه تنها واقعیت را نشان دهد، بلکه آن را تغییر دهد. در این تئاتر همه چیز تغییر می‌کند. قهرمان و دیوار چهارم از صحنه‌ی تئاتر حذف می‌شوند تا مردم وارد صحنه شوند و نقش شخصیت اول تئاتر را بازی کنند.
در این تئاتر ژوکر تلاش می‌کند ابزار تولید تئاتر را در اختیار مردم بگذارد و به آنها امکان دهد زبان جدیدی برای بیان و تجربه کشف کنند. «نظام ژوکر» اصالت‌گرا و هدف‌گرا نیست، بلکه دستگاهی انعطاف‌پذیر است که در آن «هر کسی می تواند تئاتر اجرا کند، حتی بازیگران. و تئاتر می تواند در همه جا اجرا شود، حتی در سالن تئاتر». از طرفی بر خلاف تئاتر ارسطویی که در آن تماشاگر قدرت تصمیم‌گیری و عمل را به شخصیت تئاتری واگذار می‌کند تا شخصیت به جای او زندگی کند، در «تئاتر مردم ستمدیده» تماشاگر هیچ قدرتی را به شخصیت واگذار نمی‌کند و برعکس، خود نقش اول تئاتر را بر عهده دارد و باید عمل تئاتری را دگرگون کند، تغییرات را پیشنهاد کند، راه‌حل‌هایش را امتحان کند و در یک کلام برای عمل واقعی آماده شود.
در «تئاتر مردم ستمدیده» پیوسته رابطه‌ا‌ی هم‌آوایی برقرار است که از راه تحلیل و تفسیر جمعی تکرار می‌شود. اگر می‌توانستیم اخلاق و اندیشه را از هم جدا کنیم، شخصیت در جایگاه اخلاق قرار داشت و ژوکر در جایگاه اندیشه. کار ژوکر برش در تداوم عمل تئاتری است برای تحلیل و تفسیر کردن. ژوکر مانند هم‌سرایان، راوی یا قصه‌گو، نماینده‌ی نویسنده است، اما بر خلاف هم‌سرایان همسایه‌ی تماشاگران است. مانند نویسنده تمام جزییات و تاریخچه‌ی نمایشنامه را می‌داند و از احساسات نویسنده و تنظیم‌کننده‌ی نمایشنامه آگاه است. تمام امکانات تئاتر در اختیار اوست، همیشه در صحنه حضور دارد و به شکل‌های گوناگون ظاهر می‌شود و تمام قواعد و قوانین لازم را به تماشابازیگران توضیح می‌دهد.
ژوکر همواره باید بر پایه‌ی پرسش و پاسخ به شیوه‌ی سقراط کار را پیش ببرد و از ارزش‌گذاری پرهیز کند. ژوکر به تماشابازیگران کمک می‌کند تا در جایگاه شخصیت و بر پایه‌ی تجربه‌هایشان، تصویری واقعی و ملموس از زندگی ارائه کنند و نقش خودشان را بازی کنند چرا که این خود آنها هستند که با خود رابطه‌ی هم‌آوایی برقرار می‌کنند، و خود عمل‌کننده و خود مشاهده‌گرند: شخصیت هرگز از مقام یک انسان فراتر نمی‌رود.
در جلسات این کارگاه به همراه شرکت‌کنندگان تلاش می‌کنیم تا در عمل نقش ژوکر را بشناسیم، با ابزار کار و امکانات‌اش آشنا شویم و ژوکر بودن را تمرین کنیم. هر روز با بازی‌های پویا شروع می‌کنیم، سپس شرکت‌کنندگان دو گروه تشکیل می‌دهند و هر گروه از میان خود ژوکر و موضوع کارش را مشخص می‌کند، نمایش موقعیت را می‌سازد و سپس وارد شورا می‌شویم تا روند کار را بررسی کنیم. همه‌ی علاقه‌مندان به تئاتر به‌ویژه معلمان، تسهیل‌گران و درمانگران می‌توانند در این کارگاه شرکت کنند.
حمزه عالی‌پیام، پژوهشگر و ژوکر تئاتر مردم ستمدیده، متولد مرداد ۱۳۶۵ در تهران است. پس از دریافت دیپلم سینما از هنرستان پیام معاصر، در رشته‌ی کارگردانی تئاتر در دانشگاه سوره تحصیل کرد. از سال ۱۳۹۲ به همراه گروه تئاتر شورا چندین کارگاه آموزش تئاتر مردم ستمدیده با کودکان کار و خیابان، زنان مهاجر و جنگ‌زده، کودکان و نوجوانان، فعالین و مددکاران اجتماعی و معلمان برگزار کرده است. او تا به امروز بیش از صد اجرا با تکنیک‌های مختلف تئاتر مردم ستمدیده در مکان‌های مختلف از جمله پارک، رستوران، کافه، آسانسور، اتوبوس، مترو، مدرسه، مهدکودک، دانشگاه، خیابان، کانون شهرزیبا، پاساژ، گاراژ مکانیکی و غیره داشته است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
کارگاه عملی آشنایی با «نظام ژوکر آگوستو بوآل»
به‌هدایت حمزه عالی‌پیام
طول دوره: ۴ جلسه‌ی ۲ ساعته
روزهای دوشنبه: ۱۶ تا ۲۰
شروع دوره از ۱۷ مهر‌ماه
«نظام ژوکر» را آگوستو بوآل در کتاب «تئاتر مردم ستمدیده» تشریح کرد. دستگاهی تئاتری که در نتیجه‌ی تلاش‌های گروه تئاتر «آرنا سائوپائولو»، و در همکاری با پروژه‌ی سوادآموزی پائولو فریره، شکل گرفت و پرورش یافت. این نظام تئاتری پاسخی بود به نیازهای زیبایی‌شناسانه و اقتصادی این گروه در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی‌شان. آنها تئاتری می‌خواستند که نه تنها واقعیت را نشان دهد، بلکه آن را تغییر دهد. در این تئاتر همه چیز تغییر می‌کند. قهرمان و دیوار چهارم از صحنه‌ی تئاتر حذف می‌شوند تا مردم وارد صحنه شوند و نقش شخصیت اول تئاتر را بازی کنند.
در این تئاتر ژوکر تلاش می‌کند ابزار تولید تئاتر را در اختیار مردم بگذارد و به آنها امکان دهد زبان جدیدی برای بیان و تجربه کشف کنند. «نظام ژوکر» اصالت‌گرا و هدف‌گرا نیست، بلکه دستگاهی انعطاف‌پذیر است که در آن «هر کسی می تواند تئاتر اجرا کند، حتی بازیگران. و تئاتر می تواند در همه جا اجرا شود، حتی در سالن تئاتر». از طرفی بر خلاف تئاتر ارسطویی که در آن تماشاگر قدرت تصمیم‌گیری و عمل را به شخصیت تئاتری واگذار می‌کند تا شخصیت به جای او زندگی کند، در «تئاتر مردم ستمدیده» تماشاگر هیچ قدرتی را به شخصیت واگذار نمی‌کند و برعکس، خود نقش اول تئاتر را بر عهده دارد و باید عمل تئاتری را دگرگون کند، تغییرات را پیشنهاد کند، راه‌حل‌هایش را امتحان کند و در یک کلام برای عمل واقعی آماده شود.
در «تئاتر مردم ستمدیده» پیوسته رابطه‌ا‌ی هم‌آوایی برقرار است که از راه تحلیل و تفسیر جمعی تکرار می‌شود. اگر می‌توانستیم اخلاق و اندیشه را از هم جدا کنیم، شخصیت در جایگاه اخلاق قرار داشت و ژوکر در جایگاه اندیشه. کار ژوکر برش در تداوم عمل تئاتری است برای تحلیل و تفسیر کردن. ژوکر مانند هم‌سرایان، راوی یا قصه‌گو، نماینده‌ی نویسنده است، اما بر خلاف هم‌سرایان همسایه‌ی تماشاگران است. مانند نویسنده تمام جزییات و تاریخچه‌ی نمایشنامه را می‌داند و از احساسات نویسنده و تنظیم‌کننده‌ی نمایشنامه آگاه است. تمام امکانات تئاتر در اختیار اوست، همیشه در صحنه حضور دارد و به شکل‌های گوناگون ظاهر می‌شود و تمام قواعد و قوانین لازم را به تماشابازیگران توضیح می‌دهد.
ژوکر همواره باید بر پایه‌ی پرسش و پاسخ به شیوه‌ی سقراط کار را پیش ببرد و از ارزش‌گذاری پرهیز کند. ژوکر به تماشابازیگران کمک می‌کند تا در جایگاه شخصیت و بر پایه‌ی تجربه‌هایشان، تصویری واقعی و ملموس از زندگی ارائه کنند و نقش خودشان را بازی کنند چرا که این خود آنها هستند که با خود رابطه‌ی هم‌آوایی برقرار می‌کنند، و خود عمل‌کننده و خود مشاهده‌گرند: شخصیت هرگز از مقام یک انسان فراتر نمی‌رود.
در جلسات این کارگاه به همراه شرکت‌کنندگان تلاش می‌کنیم تا در عمل نقش ژوکر را بشناسیم، با ابزار کار و امکانات‌اش آشنا شویم و ژوکر بودن را تمرین کنیم. هر روز با بازی‌های پویا شروع می‌کنیم، سپس شرکت‌کنندگان دو گروه تشکیل می‌دهند و هر گروه از میان خود ژوکر و موضوع کارش را مشخص می‌کند، نمایش موقعیت را می‌سازد و سپس وارد شورا می‌شویم تا روند کار را بررسی کنیم. همه‌ی علاقه‌مندان به تئاتر به‌ویژه معلمان، تسهیل‌گران و درمانگران می‌توانند در این کارگاه شرکت کنند.
حمزه عالی‌پیام، پژوهشگر و ژوکر تئاتر مردم ستمدیده، متولد مرداد ۱۳۶۵ در تهران است. پس از دریافت دیپلم سینما از هنرستان پیام معاصر، در رشته‌ی کارگردانی تئاتر در دانشگاه سوره تحصیل کرد. از سال ۱۳۹۲ به همراه گروه تئاتر شورا چندین کارگاه آموزش تئاتر مردم ستمدیده با کودکان کار و خیابان، زنان مهاجر و جنگ‌زده، کودکان و نوجوانان، فعالین و مددکاران اجتماعی و معلمان برگزار کرده است. او تا به امروز بیش از صد اجرا با تکنیک‌های مختلف تئاتر مردم ستمدیده در مکان‌های مختلف از جمله پارک، رستوران، کافه، آسانسور، اتوبوس، مترو، مدرسه، مهدکودک، دانشگاه، خیابان، کانون شهرزیبا، پاساژ، گاراژ مکانیکی و غیره داشته است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
فلسفه و انقلاب؛
بازخوانی کتاب جشن ماتم، هگل و انقلاب فرانسه از ربکا کامِی
به‌هدایت مراد فرهادپور
طول دوره: ۸ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح بیشتر👇
@bidarschool
@bidarcourses
فلسفه و انقلاب؛
بازخوانی کتاب جشن ماتم، هگل و انقلاب فرانسه از ربکا کامِی
به‌هدایت مراد فرهادپور
طول دوره: ۸ جلسه‌ی ۲ ساعته
توضیح بیشتر👇
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
فلسفه و انقلاب؛
بازخوانی کتاب جشن ماتم، هگل و انقلاب فرانسه از ربکا کامِی
به‌هدایت مراد فرهادپور
طول دوره: ۸ جلسه‌ی ۲ ساعته
در درسگفتار پیش رو به بازخوانی کتاب جشن ماتم، هگل و انقلاب فرانسه نوشته‌ی ربکا کامِی می‌پردازیم و پیرو رویکرد نویسنده، هدف‌مان نه معرفی فلسفه‌ی هگل، بلکه برجسته کردن رابطه‌ی تنگاتنگ فلسفه با بستر تاریخی رخدادهای اجتماعی و سیاسی زمانه‌اش است. کامِی در روایت خود از واکنش تفکر ایده‌آلیسم آلمانی به رویداد انقلاب فرانسه، بیش از هر چیز امکان می‌دهد تا تجربه‌ی فلسفه را آنگونه که بدیو توضیح می‌دهد در «اندیشیدن به روابط میان حقایق یک دوره‌ی تاریخی خاص و امکان ظهور هم‌زمان آنها» ببینیم تا بتوان از لابه‌لای بحث‌های فلسفی درباره‌ی پیچیدگی‌ها، تنوع ایده‌ها و برخوردهای گوناگون با یک تحول اجتماعی چون انقلاب فرانسه، به درک غنی‌تری از کلیت تفکر مدرن، از فلسفه و علوم اجتماعی گرفته تا مارکسیسم، روان‌کاوی و غیره دست پیدا کرد.
کامِی نیز چون آدورنو با تأکید بر گسست‌ها و به روش دیالکتیک منفی، مضمون و بازنمایی را جدا نمی‌کند و در متن پر پیچ و خم کتاب و با زبانی بُرنده، همواره فرم را چون رسوبی از محتوا در نظر می‌گیرد و تلاش می‌کند با تکیه بر تحلیل پدیده‌ی هگل/انقلاب، حرکت به سمت ساختن یا ارائه‌ی صورت‌بندی جدیدی از برخی مفاهیم یا ایده‌ها را ممکن سازد: سوژگی، تاریخ، سنت، انقلاب، سیاست و مدرنیته.
مراد فرهادپور متولد تهران در ۱۳۳۷ متفکر، نویسنده و مترجم است. او از دهه‌ی شصت به این‌سو متون گوناگونی را در حوزه‌ی ادبیات و فلسفه، چه در قالب مقاله در نشریاتی چون راه نو، کیان، آدینه و ارغنون؛ و چه در قالب کتاب چون عقل افسرده، ۱۳۷۸، بادهای غربی، ۱۳۸۲ و پاره‌های فکر، ۱۳۸۸ به رشته‌ی تحریر در آورده است. او همچنین از دهه‌ی هفتاد به این سو توامان به ترجمه و تدریس متونِ فلسفی جریان‌های انتقادی غرب، از آثار متفکرینِ مکتبِ فرانکفورت تا دیگر آثارِ فیلسوفانِ جریان‌ساز چون بَدیو، آگامبن و ژیژک پرداخته است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
فلسفه و انقلاب؛
بازخوانی کتاب جشن ماتم، هگل و انقلاب فرانسه از ربکا کامِی
به‌هدایت مراد فرهادپور
طول دوره: ۸ جلسه‌ی ۲ ساعته
در درسگفتار پیش رو به بازخوانی کتاب جشن ماتم، هگل و انقلاب فرانسه نوشته‌ی ربکا کامِی می‌پردازیم و پیرو رویکرد نویسنده، هدف‌مان نه معرفی فلسفه‌ی هگل، بلکه برجسته کردن رابطه‌ی تنگاتنگ فلسفه با بستر تاریخی رخدادهای اجتماعی و سیاسی زمانه‌اش است. کامِی در روایت خود از واکنش تفکر ایده‌آلیسم آلمانی به رویداد انقلاب فرانسه، بیش از هر چیز امکان می‌دهد تا تجربه‌ی فلسفه را آنگونه که بدیو توضیح می‌دهد در «اندیشیدن به روابط میان حقایق یک دوره‌ی تاریخی خاص و امکان ظهور هم‌زمان آنها» ببینیم تا بتوان از لابه‌لای بحث‌های فلسفی درباره‌ی پیچیدگی‌ها، تنوع ایده‌ها و برخوردهای گوناگون با یک تحول اجتماعی چون انقلاب فرانسه، به درک غنی‌تری از کلیت تفکر مدرن، از فلسفه و علوم اجتماعی گرفته تا مارکسیسم، روان‌کاوی و غیره دست پیدا کرد.
کامِی نیز چون آدورنو با تأکید بر گسست‌ها و به روش دیالکتیک منفی، مضمون و بازنمایی را جدا نمی‌کند و در متن پر پیچ و خم کتاب و با زبانی بُرنده، همواره فرم را چون رسوبی از محتوا در نظر می‌گیرد و تلاش می‌کند با تکیه بر تحلیل پدیده‌ی هگل/انقلاب، حرکت به سمت ساختن یا ارائه‌ی صورت‌بندی جدیدی از برخی مفاهیم یا ایده‌ها را ممکن سازد: سوژگی، تاریخ، سنت، انقلاب، سیاست و مدرنیته.
مراد فرهادپور متولد تهران در ۱۳۳۷ متفکر، نویسنده و مترجم است. او از دهه‌ی شصت به این‌سو متون گوناگونی را در حوزه‌ی ادبیات و فلسفه، چه در قالب مقاله در نشریاتی چون راه نو، کیان، آدینه و ارغنون؛ و چه در قالب کتاب چون عقل افسرده، ۱۳۷۸، بادهای غربی، ۱۳۸۲ و پاره‌های فکر، ۱۳۸۸ به رشته‌ی تحریر در آورده است. او همچنین از دهه‌ی هفتاد به این سو توامان به ترجمه و تدریس متونِ فلسفی جریان‌های انتقادی غرب، از آثار متفکرینِ مکتبِ فرانکفورت تا دیگر آثارِ فیلسوفانِ جریان‌ساز چون بَدیو، آگامبن و ژیژک پرداخته است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
کارگاه (آنلاین)
از ایده تا مقاله
به‌هدایت لیلا پاپلی یزدی
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
روزهای پنج‌شنبه: ۱۷ تا ۱۹
شروع دوره از ۴ آبان‌ماه
@bidarschool
@bidarcourses
از ایده تا مقاله
به‌هدایت لیلا پاپلی یزدی
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
روزهای پنج‌شنبه: ۱۷ تا ۱۹
شروع دوره از ۴ آبان‌ماه
@bidarschool
@bidarcourses
کارگاه (آنلاین)
از ایده تا مقاله
به‌هدایت لیلا پاپلی یزدی
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
روزهای پنج‌شنبه: ۱۷ تا ۱۹
شروع دوره از ۴ آبان‌ماه
همه‌ی آنهایی که می‌نویسند یا سعی کرده‌اند بنویسند گاه با این تجربه مواجه شده‌‌اند که ایده‌شان به کلمه ترجمه نمی‌شود. گاه این فرایند چنان سخت و ناممکن به نظر می‌رسد که «ایده» به کناری نهاده شده و به تدریج فراموش می‌شود. در این کارگاه قرار است با همین «ایده‌های» نصفه و نیمه نوشته شده سر و کله بزنیم و تلاش کنیم آنها را به یادداشت، مقاله، گزارش یا بخشی از یک کتاب تبدیل کنیم.
کارگاه «از ایده تا مقاله» برای دانشجویان دوره‌های تحصیلات تکمیلی در رشته‌های علوم انسانی و علوم اجتماعی مناسب است. روند کار چنین است که پیش از حضور در اولین جلسه، بخش‌های نوشته شده از ایده‌ی خود را با مدرس به اشتراک خواهند گذاشت و اگر ایده هنوز نوشته نشده است، یک یا دو پاراگراف کوتاه در مورد آن نوشته و ارسال خواهند کرد. سپس در طی جلسات دوره، نوشته‌ی اولیه‌ی هر شرکت‌کننده بررسی می‌شود و پس از طی پیشبرد نگارش و نهایی کردن متن، روش‌های ممکن برای ارائه و احتمالا انتشار آن به بحث گذاشته خواهد شد.
لیلا پاپلی یزدی متولد ۱۳۵۷ و دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی باستان‌شناسی است. او مدرک دکتری خود را از دانشگاه تهران و با ارائه‌ی پایان‌نامه‌ای در مورد باستان‌شناسیِ معاصرِ زلزله‌ی بم دریافت کرده است. علاقه‌مندی او باستان‌شناسی معاصر، کشمکش، پسااستعمار و مطالعاتِ جنسیت است. او هم‌کنون پژوهشگرِ گروهِ مطالعاتِ تاریخی در دانشگاه گوتنبرگ سوئد است و مقالات متعددی در موضوعِ باستان‌شناسیِ معاصر منتشر کرده است، از جمله کتابهای او به فارسی بم، بودن یا نبودن، مادیتهای معاصر: باستان‌شناسی گذشته‌ی نزدیک/معاصر، و باستان‌شناسی سیاست‌های جنسی و جنسیتی در اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی قابل ذکر است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
از ایده تا مقاله
به‌هدایت لیلا پاپلی یزدی
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
روزهای پنج‌شنبه: ۱۷ تا ۱۹
شروع دوره از ۴ آبان‌ماه
همه‌ی آنهایی که می‌نویسند یا سعی کرده‌اند بنویسند گاه با این تجربه مواجه شده‌‌اند که ایده‌شان به کلمه ترجمه نمی‌شود. گاه این فرایند چنان سخت و ناممکن به نظر می‌رسد که «ایده» به کناری نهاده شده و به تدریج فراموش می‌شود. در این کارگاه قرار است با همین «ایده‌های» نصفه و نیمه نوشته شده سر و کله بزنیم و تلاش کنیم آنها را به یادداشت، مقاله، گزارش یا بخشی از یک کتاب تبدیل کنیم.
کارگاه «از ایده تا مقاله» برای دانشجویان دوره‌های تحصیلات تکمیلی در رشته‌های علوم انسانی و علوم اجتماعی مناسب است. روند کار چنین است که پیش از حضور در اولین جلسه، بخش‌های نوشته شده از ایده‌ی خود را با مدرس به اشتراک خواهند گذاشت و اگر ایده هنوز نوشته نشده است، یک یا دو پاراگراف کوتاه در مورد آن نوشته و ارسال خواهند کرد. سپس در طی جلسات دوره، نوشته‌ی اولیه‌ی هر شرکت‌کننده بررسی می‌شود و پس از طی پیشبرد نگارش و نهایی کردن متن، روش‌های ممکن برای ارائه و احتمالا انتشار آن به بحث گذاشته خواهد شد.
لیلا پاپلی یزدی متولد ۱۳۵۷ و دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی باستان‌شناسی است. او مدرک دکتری خود را از دانشگاه تهران و با ارائه‌ی پایان‌نامه‌ای در مورد باستان‌شناسیِ معاصرِ زلزله‌ی بم دریافت کرده است. علاقه‌مندی او باستان‌شناسی معاصر، کشمکش، پسااستعمار و مطالعاتِ جنسیت است. او هم‌کنون پژوهشگرِ گروهِ مطالعاتِ تاریخی در دانشگاه گوتنبرگ سوئد است و مقالات متعددی در موضوعِ باستان‌شناسیِ معاصر منتشر کرده است، از جمله کتابهای او به فارسی بم، بودن یا نبودن، مادیتهای معاصر: باستان‌شناسی گذشته‌ی نزدیک/معاصر، و باستان‌شناسی سیاست‌های جنسی و جنسیتی در اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی قابل ذکر است.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
پرسش از هستی‌شناسی در اندیشه‌ی ژیل دلوز
به‌هدایت پریسا شکورزاده
طول دوره: ۸ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
پرسش از هستی‌شناسی در اندیشه‌ی ژیل دلوز
به‌هدایت پریسا شکورزاده
طول دوره: ۸ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
پرسش از هستی‌شناسی در اندیشه‌ی ژیل دلوز
به‌هدایت پریسا شکورزاده
طول دوره: ۸ جلسه‌ی ۲ ساعته
«تاکنون فقط یک گزاره‌ی هستی‌شناسی قابل قبول در تاریخ فلسفه وجود داشته است: وجود مشترک معنوی است». مراد دلوز از این جمله چیست؟ گزاره‌ی هستی‌شناسی دلوز چگونه وجود و تفاوت را تبیین می‌کند؟ هستی‌شناسی گزاره‌ای دلوز به چه معناست؟ دلوز سه مرحله را در بسط اشتراک معنوی در تاریخ فلسفه شناسایی می‌کند که از دانز اسکوتوس آغاز می‌شود و به اسپینوزا و سپس به نیچه می‌رسد. او با این هستی‌شناسی مشترک معنوی گام به گام پیش می‌رود تا اشتراک معنوی را به سرانجام مورد نظر خود، یعنی هستی‌شناسی تفاوت برساند و چگونگی فردیت‌یابی موجودات را صورت‌بندی کند.
اشتراک معنوی وجود ناچار است به پرسش تمایز و تفرّد موجودات یا این که «چه چیز فرد را فرد می‌سازد؟» پاسخ دهد و دلوز نیز در پی تبیین شرایط تکوین امر واقعی، یعنی این فرد و موجود انضمامی در این‌جا و اکنون است. بدین ترتیب، هستی‌شناسی تفرّد که مرتبط با نظریه‌ی اشتراک معنوی وجود است، جای خود را به هستی‌شناسی فردشدگی و فرایند فردیت‌یابی می‌دهد که در نسبت با هستی‌شناسی رخداد است. اما سخن دلوز را به‌گونه‌ای دیگر نیز می‌توان تفسیر کرد: هستی‌شناسی گزاره‌ای است و هر گزاره بیانگر یک رخداد-معنا است، پس هستی‌شناسی بیانگر رخدادها یا معناهاست و از آنجا که این گزاره‌ی هستی‌شناسانه در اصل فقط یک هستی را بیان می‌کند (اشتراک معنوی وجود)، هستی عبارت است از معناهایی که بیان می‌شوند. در این دوره به اشتراک معنوی وجود و مسئله‌ی فردیت، گزاره‌ی هستی‌شناسی و اشتراک معنوی تفاوت، هستی‌شناسی تفاوت و هستی‌شناسی معنا می‌پردازیم و به این پرسش پاسخ می‌دهیم که اساساً در اندیشه‌ی دلوز با هستی‌شناسی مواجهیم یا منطق؟
پریسا شکورزاده متولد ۱۳۶۴، دانش‌آموخته‌ی دکتری فلسفه‌ی معاصر است. موضوع تز دکتری او «زبان، منطق و هستی‌شناسی در اندیشه‌ی ژیل دلوز» بوده و تز ارشد خود را درباره‌ی سوژه‌ی سیاسی در اندیشه‌ی پسامارکسیستی نوشته است. او در دوره‌ی حضور در دانشگاه به تدریس فلسفه‌ی معاصر و فلسفه‌ی مدرن پرداخته و مقالات پژوهشی متعددی در حوزه‌ی فلسفه و فلسفه‌ی سیاسی منتشر کرده است. علایق پژوهشی او شامل فلسفه‌ی ژیل دلوز، مارکسیسم، پسامارکسیسم، فمینیسمِ بازتولید اجتماعی و نظریه‌ی سوژه‌ی سیاسی است. همچنین، علاوه‌بر ترجمه‌ی کتاب سوژه‌ی سیاسی در اندیشه‌ی پسامارکسیستی (الیور هریسون)، و مقالات مختلف منتشرشده، کتابهای جهت‌یابی در اندیشه و عمل (ایمانوئل کانت)، دموکراسی شورایی، به سوی سیاست سوسیال دموکراسی (جیمز مالدون)، آثاری از ژیل دلوز و مجموعه کتاب‌هایی با عنوان بدیل سیاسی ترجمه‌هایی هستند که وی در دست انتشار دارد.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
پرسش از هستی‌شناسی در اندیشه‌ی ژیل دلوز
به‌هدایت پریسا شکورزاده
طول دوره: ۸ جلسه‌ی ۲ ساعته
«تاکنون فقط یک گزاره‌ی هستی‌شناسی قابل قبول در تاریخ فلسفه وجود داشته است: وجود مشترک معنوی است». مراد دلوز از این جمله چیست؟ گزاره‌ی هستی‌شناسی دلوز چگونه وجود و تفاوت را تبیین می‌کند؟ هستی‌شناسی گزاره‌ای دلوز به چه معناست؟ دلوز سه مرحله را در بسط اشتراک معنوی در تاریخ فلسفه شناسایی می‌کند که از دانز اسکوتوس آغاز می‌شود و به اسپینوزا و سپس به نیچه می‌رسد. او با این هستی‌شناسی مشترک معنوی گام به گام پیش می‌رود تا اشتراک معنوی را به سرانجام مورد نظر خود، یعنی هستی‌شناسی تفاوت برساند و چگونگی فردیت‌یابی موجودات را صورت‌بندی کند.
اشتراک معنوی وجود ناچار است به پرسش تمایز و تفرّد موجودات یا این که «چه چیز فرد را فرد می‌سازد؟» پاسخ دهد و دلوز نیز در پی تبیین شرایط تکوین امر واقعی، یعنی این فرد و موجود انضمامی در این‌جا و اکنون است. بدین ترتیب، هستی‌شناسی تفرّد که مرتبط با نظریه‌ی اشتراک معنوی وجود است، جای خود را به هستی‌شناسی فردشدگی و فرایند فردیت‌یابی می‌دهد که در نسبت با هستی‌شناسی رخداد است. اما سخن دلوز را به‌گونه‌ای دیگر نیز می‌توان تفسیر کرد: هستی‌شناسی گزاره‌ای است و هر گزاره بیانگر یک رخداد-معنا است، پس هستی‌شناسی بیانگر رخدادها یا معناهاست و از آنجا که این گزاره‌ی هستی‌شناسانه در اصل فقط یک هستی را بیان می‌کند (اشتراک معنوی وجود)، هستی عبارت است از معناهایی که بیان می‌شوند. در این دوره به اشتراک معنوی وجود و مسئله‌ی فردیت، گزاره‌ی هستی‌شناسی و اشتراک معنوی تفاوت، هستی‌شناسی تفاوت و هستی‌شناسی معنا می‌پردازیم و به این پرسش پاسخ می‌دهیم که اساساً در اندیشه‌ی دلوز با هستی‌شناسی مواجهیم یا منطق؟
پریسا شکورزاده متولد ۱۳۶۴، دانش‌آموخته‌ی دکتری فلسفه‌ی معاصر است. موضوع تز دکتری او «زبان، منطق و هستی‌شناسی در اندیشه‌ی ژیل دلوز» بوده و تز ارشد خود را درباره‌ی سوژه‌ی سیاسی در اندیشه‌ی پسامارکسیستی نوشته است. او در دوره‌ی حضور در دانشگاه به تدریس فلسفه‌ی معاصر و فلسفه‌ی مدرن پرداخته و مقالات پژوهشی متعددی در حوزه‌ی فلسفه و فلسفه‌ی سیاسی منتشر کرده است. علایق پژوهشی او شامل فلسفه‌ی ژیل دلوز، مارکسیسم، پسامارکسیسم، فمینیسمِ بازتولید اجتماعی و نظریه‌ی سوژه‌ی سیاسی است. همچنین، علاوه‌بر ترجمه‌ی کتاب سوژه‌ی سیاسی در اندیشه‌ی پسامارکسیستی (الیور هریسون)، و مقالات مختلف منتشرشده، کتابهای جهت‌یابی در اندیشه و عمل (ایمانوئل کانت)، دموکراسی شورایی، به سوی سیاست سوسیال دموکراسی (جیمز مالدون)، آثاری از ژیل دلوز و مجموعه کتاب‌هایی با عنوان بدیل سیاسی ترجمه‌هایی هستند که وی در دست انتشار دارد.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school
درسگفتار (آفلاین)
درآمدی بر مطالعات فرهنگی نفت
به‌هدایت رویا خوشنویس
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درآمدی بر مطالعات فرهنگی نفت
به‌هدایت رویا خوشنویس
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
@bidarschool
@bidarcourses
درسگفتار (آفلاین)
درآمدی بر مطالعات فرهنگی نفت
به‌هدایت رویا خوشنویس
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
مطالعات فرهنگی نفت، اصطلاحی جدید در رشته‌ی مطالعات فرهنگی است که به نوبه‌ی خود یکی از بینارشته‌ای‌ترین شاخه‌های هنر و علوم انسانی به حساب می‌آید. مطالعات فرهنگی نفت، به نقش نفت به عنوان یک ماده و یک مفهوم، در مقام مهمترین منبع انرژی، در زندگی مدرن و تأثیر آن بر زندگی روزمره می‌پردازد. این رشته در ابتدا با تکیه بر نقد تاریخ نفت از دل نقد ادبی برآمد و سپس در میان تخصص‌های گسترده‌ی دیگری از جمله عکاسی، نقاشی، زبان‌شناسی، مردم‌شناسی و قوم‌شناسی جای گرفت. علاوه بر این، مطالعات فرهنگی نفت به دنبال توضیح تأثیرات سیاسی و اجتماعی نفت در دنیای امروز و همچنین به دنبال یافتن راهی برای جایگزینی این سوخت با انرژی‌های تجدیدپذیر است.
مطالعات فرهنگی نفت امکان می‌دهد تا به درک عمیق‌تری از نقش سوخت‌های فسیلی در جهان امروز برسیم و دریابیم که با گذار از دوران جادویی بهره‌وری از این سوخت، اکنون خسرانی که این ماده به زندگی تحمیل می‌کند پیشی گرفته است و می‌بایست همگام با دنیا در پی یافتن مدلی برای زندگی بدون سوخت فسیلی باشیم. در این دوره نه تنها از زوایای گوناگون با نفت چون ماده‌ای تعیین‌کننده و تغییردهنده آشنا می‌شویم، بلکه تأثیر تاریخی آن بر زندگی جمعی و همچنین تأثیر روانی آن بر زندگی شخصی‌مان را نیز بررسی می‌کنیم و خواهیم دید چگونه نفت که تعیین‌کنند‌ه‌ی قدرت کشورها و شاخ و شانه کشیدن‌های سیاسی است، هم‌زمان می‌تواند به وجود آورنده و از بین برنده، شکل‌دهنده‌ی انسان مدرن امروزی و از بین برنده‌ی طبیعت و محیط زیست به طور گسترده باشد.
همچنین در این دوره ادبیات و هنر مدرن ایران را چون بستری می‌نگریم که هم به واسطه‌ی فضای فرهنگی اجتماعی نفت در ایران و جهان شکل گرفته و هم به این فضای فرهنگی اجتماعی شکل داده است. در این دوره برخی تولیدات ادبی دوران متأخر را که با فضای تاریخی و اجتماعی نفت در هم آمیخته‌‌اند و در اشکال مختلف، در موضوع و در فرم، از آسیب‌های محیط‌زیستی سوخت‌های فسیلی متأثرند از نظر می‌گذرانیم. جلسه‌ی آخر به کارگاه داستان‌نویسی خواهد گذشت و در آن تلاش می‌کنیم فضای آخرالزمانی جهان پس از نفت را در دنیای داستان و داستان‌نویسی تجربه کنیم و به تحلیل آن بپردازیم.
جلسه‌ی اول:
۱-مطالعات فرهنگی نفت چیست؟ تاریخچه پتروکالچر و مطالعات فرهنگی نفت
۲-شرکتهای نفتی در مناطق بومی
۳-سبز شویی چیست؟
۴-شاخه‌های مختلف مطالعات فرهنگی نفت
۵-داستان‌خوانی: نفت و آب
جلسه‌ی دوم:
۱-سوژه: نفت
۲-نفت و هنر
۳-جادوی نفت در ادبیات ایران و جهان
۴-نفت و تجربه‌ی شکست خورده
۵-مطالعات نفت: استارت‌آپ‌ها و فضای پژوهشی
جلسه‌ی سوم:
۱-کارگاه داستان‌نویسی نفت: تصور دنیای پس از نفت
رویا خوشنویس، نویسنده و پژوهشگر مطالعات فرهنگی در حوزه‌ی نفت و انرژی و فارغ التحصیل دوره‌ی دکترا از مدرسه مطالعات فرهنگی دانشگاه آمستردام است. او همچنین تحصیلات خود را در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه الزهرا، مدرسه‌ی مطالعات عربی دمشق، ادبیات انگلیسی دانشگاه مالایا و مطالعات خاورمیانه از دانشگاه لایدن در هلند به پایان رسانده است. بستر کاری و پژوهشی او همواره ادبیات به خصوص ادبیات داستانی و روایت‌گری متعهد بوده است. او فعالیت رسانه‌ای خود را با ترجمه و یادداشت از اوایل دهه‌ی هشتاد آغاز کرد و اولین کتاب خود به نام «نفت خام و سراب آبادانی» را در سال ۱۴۰۱ بر اساس پروژه‌ی دکتری خود در ایران به چاپ رساند. او مقالات گوناگونی در حوزه‌ی مطالعات فرهنگ نفت و انرژی به زبان فارسی ترجمه کرده و یادداشت‌های او در روزنامه‌هایی چون اعتماد و دنیای اقتصاد به چاپ می‌رسد. او در حال حاضر به جمع‌آوری یک مجموعه مقاله در قالب کتابی به نام «زندگی نفتی» مشغول است و هم‌زمان به عنوان محقق مدعوِ مرکز مطالعات انرژی دانشگاه سنت اندروز در اسکاتلند، و مدرس مدعوِ مرکز مطالعات رشد در جزیره‌ی قشم فعالیت می‌کند.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
درآمدی بر مطالعات فرهنگی نفت
به‌هدایت رویا خوشنویس
طول دوره: ۳ جلسه‌ی ۲ ساعته
مطالعات فرهنگی نفت، اصطلاحی جدید در رشته‌ی مطالعات فرهنگی است که به نوبه‌ی خود یکی از بینارشته‌ای‌ترین شاخه‌های هنر و علوم انسانی به حساب می‌آید. مطالعات فرهنگی نفت، به نقش نفت به عنوان یک ماده و یک مفهوم، در مقام مهمترین منبع انرژی، در زندگی مدرن و تأثیر آن بر زندگی روزمره می‌پردازد. این رشته در ابتدا با تکیه بر نقد تاریخ نفت از دل نقد ادبی برآمد و سپس در میان تخصص‌های گسترده‌ی دیگری از جمله عکاسی، نقاشی، زبان‌شناسی، مردم‌شناسی و قوم‌شناسی جای گرفت. علاوه بر این، مطالعات فرهنگی نفت به دنبال توضیح تأثیرات سیاسی و اجتماعی نفت در دنیای امروز و همچنین به دنبال یافتن راهی برای جایگزینی این سوخت با انرژی‌های تجدیدپذیر است.
مطالعات فرهنگی نفت امکان می‌دهد تا به درک عمیق‌تری از نقش سوخت‌های فسیلی در جهان امروز برسیم و دریابیم که با گذار از دوران جادویی بهره‌وری از این سوخت، اکنون خسرانی که این ماده به زندگی تحمیل می‌کند پیشی گرفته است و می‌بایست همگام با دنیا در پی یافتن مدلی برای زندگی بدون سوخت فسیلی باشیم. در این دوره نه تنها از زوایای گوناگون با نفت چون ماده‌ای تعیین‌کننده و تغییردهنده آشنا می‌شویم، بلکه تأثیر تاریخی آن بر زندگی جمعی و همچنین تأثیر روانی آن بر زندگی شخصی‌مان را نیز بررسی می‌کنیم و خواهیم دید چگونه نفت که تعیین‌کنند‌ه‌ی قدرت کشورها و شاخ و شانه کشیدن‌های سیاسی است، هم‌زمان می‌تواند به وجود آورنده و از بین برنده، شکل‌دهنده‌ی انسان مدرن امروزی و از بین برنده‌ی طبیعت و محیط زیست به طور گسترده باشد.
همچنین در این دوره ادبیات و هنر مدرن ایران را چون بستری می‌نگریم که هم به واسطه‌ی فضای فرهنگی اجتماعی نفت در ایران و جهان شکل گرفته و هم به این فضای فرهنگی اجتماعی شکل داده است. در این دوره برخی تولیدات ادبی دوران متأخر را که با فضای تاریخی و اجتماعی نفت در هم آمیخته‌‌اند و در اشکال مختلف، در موضوع و در فرم، از آسیب‌های محیط‌زیستی سوخت‌های فسیلی متأثرند از نظر می‌گذرانیم. جلسه‌ی آخر به کارگاه داستان‌نویسی خواهد گذشت و در آن تلاش می‌کنیم فضای آخرالزمانی جهان پس از نفت را در دنیای داستان و داستان‌نویسی تجربه کنیم و به تحلیل آن بپردازیم.
جلسه‌ی اول:
۱-مطالعات فرهنگی نفت چیست؟ تاریخچه پتروکالچر و مطالعات فرهنگی نفت
۲-شرکتهای نفتی در مناطق بومی
۳-سبز شویی چیست؟
۴-شاخه‌های مختلف مطالعات فرهنگی نفت
۵-داستان‌خوانی: نفت و آب
جلسه‌ی دوم:
۱-سوژه: نفت
۲-نفت و هنر
۳-جادوی نفت در ادبیات ایران و جهان
۴-نفت و تجربه‌ی شکست خورده
۵-مطالعات نفت: استارت‌آپ‌ها و فضای پژوهشی
جلسه‌ی سوم:
۱-کارگاه داستان‌نویسی نفت: تصور دنیای پس از نفت
رویا خوشنویس، نویسنده و پژوهشگر مطالعات فرهنگی در حوزه‌ی نفت و انرژی و فارغ التحصیل دوره‌ی دکترا از مدرسه مطالعات فرهنگی دانشگاه آمستردام است. او همچنین تحصیلات خود را در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه الزهرا، مدرسه‌ی مطالعات عربی دمشق، ادبیات انگلیسی دانشگاه مالایا و مطالعات خاورمیانه از دانشگاه لایدن در هلند به پایان رسانده است. بستر کاری و پژوهشی او همواره ادبیات به خصوص ادبیات داستانی و روایت‌گری متعهد بوده است. او فعالیت رسانه‌ای خود را با ترجمه و یادداشت از اوایل دهه‌ی هشتاد آغاز کرد و اولین کتاب خود به نام «نفت خام و سراب آبادانی» را در سال ۱۴۰۱ بر اساس پروژه‌ی دکتری خود در ایران به چاپ رساند. او مقالات گوناگونی در حوزه‌ی مطالعات فرهنگ نفت و انرژی به زبان فارسی ترجمه کرده و یادداشت‌های او در روزنامه‌هایی چون اعتماد و دنیای اقتصاد به چاپ می‌رسد. او در حال حاضر به جمع‌آوری یک مجموعه مقاله در قالب کتابی به نام «زندگی نفتی» مشغول است و هم‌زمان به عنوان محقق مدعوِ مرکز مطالعات انرژی دانشگاه سنت اندروز در اسکاتلند، و مدرس مدعوِ مرکز مطالعات رشد در جزیره‌ی قشم فعالیت می‌کند.
لطفا در صورت تمایل به شرکت در این دوره، از طریق یکی از راه‌های ارتباطی زیر با ما در تماس باشید.
شماره‌ی تماس و واتس اپ: ۰۹۳۸۱۳۶۰۶۹۴
۰۲۱-۸۸۸۹۱۸۴۳
سایت: www.bidar.school
ایمیل: [email protected]
تلگرام: www.tg-me.com/bidarschool
اینستاگرام: bidar.school
کانال یوتیوب:Bidar School
آدرس: مدرسه‌ی بیدار، خیابان نجات الهی، کوچه‌ی نوید، پلاک ۴، طبقه‌ی همکف شرقی
@bidarschool
@bidarcourses
Telegram
Bidar
School for art and literature
www.bidar.school
www.bidar.school