سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
استفاده محققان از گرافن برای تولید انرژی از گرما
فیزیکدانان نشان دادند که با استفاده از ورق‌های گرافنی بسیار رسانا، گیر اندازی گرما و تبدیل آن به انرژی الکتریکی امکان‌پذیر است. چنین فناوری می‌تواند برای تولید انرژی از گرمای هدر رفته استفاده شود.
از تارنمای european coatings، محققان گروه فیزیک در دانشگاه ساسکس انگلیس دریافتند که استفاده از لایه‌های گرافن با رسانایی بالا می‌تواند تولید انرژی را در ادوات ترموالکتریک بهبود دهد که یک رویکرد امیدوار کننده برای تبدیل گرما به انرژی الکتریکی است.
چنین دستاوردی درک محققان درباره استفاده از رسانایی در نانومواد مبتنی بر گرافن افزایش می‌دهد، همچنین نتایج این تحقیق ثابت می‌کند که توسعه یک پوشش گرافنی برای به دام‌اندازی انرژی ترموالکتریک، روشی کارآمد بوده و می‌توان از آن برای تبدیل گرمای هدر رفته به انرژی الکتریکی استفاده کرد. چنین فناوری در طیف گسترده‌ای از کاربردها قابل استفاده است.
این گروه یک پوشش مبتنی بر گرافن قابل چاپ ایجاد کرد که امکان بازیافت گرما را به انرژی الکتریکی امکان پذیر می‌کند. این پوشش در قالب یک پچ یا پد چاپ می‌شود که می‌توان آن را در جایی که گرما ایجاد می‌شود، استفاده کرد.
در جایی که محیط خنک‌تر است، الکترون‌ها از منبع گرما دور می‌شوند و به سمت سرما حرکت می‌کنند. چنین شرایطی موجب فعالیت الکتریکی می‌شود که از طریق نانوورق‌های گرافنی صورت می‌گیرد. این سیستم ترموالکتریک را می‌توان به یک بانک پاور خارجی متصل کرد تا آن را شارژ کند یا می‌توان مستقیم دستگاه دیگری را با آن تامین انرژی کرد.
نتایج این مطالعه نشان داد که تراکم لایه‌های نانویی می‌تواند روی انتقال الکتریکی تاثیر داشته باشد، به طوری که هر قدر لایه‌های کمتر باشند، عملکرد بهتر باشد. این اولین باری بود که محققان روی شبکه‌هایی از نانومواد و تاثیر ساختار و خصوصیات آن بر هدایت الکتریکی کار می‌کردند.
کلیفورد از محققان این پروژه گفت: گرافن ماده‌ای است که رسانایی آن بسیار شناخته شده است، این ایده که فیلم‌های حاوی نانوورق‌های کوچک با اتصالات زیاد می‌تواند کارآمدتر از حالت توده‌ای باشد، فرصت‌های تحقیقاتی زیادی را باز می‌کند.
سیستم‌های ترموالکتریک می‌تواند گرمای هدر رفته را در تجهیزات و خودروها به انرژی الکتریکی تبدیل کند. در این پروژه ماده‌ای قابل چاپ ساخته شده که می‌تواند در ادوات مختلف به کار گرفته شود تا انرژی الکتریکی تولید کند.
https://www.european-coatings.com/news/application-areas/graphene-based-nanocoating-to-convert-heat-into-electrical-energy/
لینک مقاله
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0008622323008874?via%3Dihub
@Biotech_ir
فیزیکدانان نشان دادند که با استفاده از ورق‌های گرافنی بسیار رسانا، گیر اندازی گرما و تبدیل آن به انرژی الکتریکی امکان‌پذیر است. چنین فناوری می‌تواند برای تولید انرژی از گرمای هدر رفته استفاده شود.
از تارنمای european coatings، محققان گروه فیزیک در دانشگاه ساسکس انگلیس دریافتند که استفاده از لایه‌های گرافن با رسانایی بالا می‌تواند تولید انرژی را در ادوات ترموالکتریک بهبود دهد که یک رویکرد امیدوار کننده برای تبدیل گرما به انرژی الکتریکی است.
چنین دستاوردی درک محققان درباره استفاده از رسانایی در نانومواد مبتنی بر گرافن افزایش می‌دهد، همچنین نتایج این تحقیق ثابت می‌کند که توسعه یک پوشش گرافنی برای به دام‌اندازی انرژی ترموالکتریک، روشی کارآمد بوده و می‌توان از آن برای تبدیل گرمای هدر رفته به انرژی الکتریکی استفاده کرد. چنین فناوری در طیف گسترده‌ای از کاربردها قابل استفاده است.
این گروه یک پوشش مبتنی بر گرافن قابل چاپ ایجاد کرد که امکان بازیافت گرما را به انرژی الکتریکی امکان پذیر می‌کند. این پوشش در قالب یک پچ یا پد چاپ می‌شود که می‌توان آن را در جایی که گرما ایجاد می‌شود، استفاده کرد.
در جایی که محیط خنک‌تر است، الکترون‌ها از منبع گرما دور می‌شوند و به سمت سرما حرکت می‌کنند. چنین شرایطی موجب فعالیت الکتریکی می‌شود که از طریق نانوورق‌های گرافنی صورت می‌گیرد. این سیستم ترموالکتریک را می‌توان به یک بانک پاور خارجی متصل کرد تا آن را شارژ کند یا می‌توان مستقیم دستگاه دیگری را با آن تامین انرژی کرد.
نتایج این مطالعه نشان داد که تراکم لایه‌های نانویی می‌تواند روی انتقال الکتریکی تاثیر داشته باشد، به طوری که هر قدر لایه‌های کمتر باشند، عملکرد بهتر باشد. این اولین باری بود که محققان روی شبکه‌هایی از نانومواد و تاثیر ساختار و خصوصیات آن بر هدایت الکتریکی کار می‌کردند.
کلیفورد از محققان این پروژه گفت: گرافن ماده‌ای است که رسانایی آن بسیار شناخته شده است، این ایده که فیلم‌های حاوی نانوورق‌های کوچک با اتصالات زیاد می‌تواند کارآمدتر از حالت توده‌ای باشد، فرصت‌های تحقیقاتی زیادی را باز می‌کند.
سیستم‌های ترموالکتریک می‌تواند گرمای هدر رفته را در تجهیزات و خودروها به انرژی الکتریکی تبدیل کند. در این پروژه ماده‌ای قابل چاپ ساخته شده که می‌تواند در ادوات مختلف به کار گرفته شود تا انرژی الکتریکی تولید کند.
https://www.european-coatings.com/news/application-areas/graphene-based-nanocoating-to-convert-heat-into-electrical-energy/
لینک مقاله
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0008622323008874?via%3Dihub
@Biotech_ir
vn-lack.kdprojekte.de
Graphene-based nanocoating to convert heat into electrical energy - European Coatings
Researchers found that the use of highly conductive graphene layers for thermoelectric energy capture is a promising approach to convert heat into electrical energy, gaining new insights into how to best utilise the conductivity in graphene-based nanomaterials.
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
دانشمندان: برخی رژیم‌های غذایی به کاهش رشد تومورهای سرطانی کمک می‌کنند
نتیجه یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که برخی از رژیم‌های غذایی محبوب مانند رژیم غذایی کتوژنیک می‌توانند به جلوگیری از رشد تومورهای سرطانی کمک کنند.
با این حال به گفته دانشمندان همچنان به بررسی‌های بیشتری در این زمینه برای ارزیابی تاثیر این رژیم‌های غذایی بر روی انسان‌ها نیاز است. به گفته محققان شماری از رژیم‌های غذایی پرطرفدار که دریافت کالری، قند و برخی از مواد غذایی مشخص را محدود می‌کنند بر روی رشد تومورهای سرطانی تاثیر می‌گذارند.
هرچند این پژوهش رژیم غذایی مشخصی را به عنوان رژیم غذایی مفید برای همه بیماران مبتلا به سرطان تشخیص نمی‌دهد اما در عین حال نشان‌دهنده اهمیت نقش رژیم غذایی در دوره‌های درمان این بیماری است.
نتیجه بررسی‌های دانشمندان در این باره در پژوهشی که از سوی دانشگاه سملویس در مجارستان منتشر شده آمده است.
به گفته پژوهشگران با تنظیم رژیم غذایی بیمار می‌توان علاوه بر واکنش بدن او به درمان انتخاب شده بر روی میزان رشد تومورهای سرطانی نیز تاثیر گذاشت.
تومورهای سرطان دهانه رحم، روده و برخی از انواع سرطان پستان برای رشد نیازمند دریافت قند هستند. این در حالی است که سلول‌های سرطانی ریه، لوزالمعده، مغز استخوان و مغز برای رشد نیاز به گلوتامین، نوعی از اسیدهای آمینه هستند.
از سوی دیگر تومورهای سرطان پروستات با دریافت فروکتوز رشد می‌کنند.
به گفته دانشمندان سلول‌های سالم بدن انسان در جریان برخی از رژیم‌های غذایی مانند رژیک غذایی کتوژنیک می‌توانند به آسانی از کتون‌ها تغذیه کنند اما سلول‌های سرطانی برای تبطیق خود با این رژیم غذایی مشکل خواهند. یورونیوز/
https://www.euronews.com/health/2024/03/12/popular-diets-like-keto-or-intermittent-fasting-could-help-prevent-or-slow-the-spread-of-c
@biotech_ir
نتیجه یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که برخی از رژیم‌های غذایی محبوب مانند رژیم غذایی کتوژنیک می‌توانند به جلوگیری از رشد تومورهای سرطانی کمک کنند.
با این حال به گفته دانشمندان همچنان به بررسی‌های بیشتری در این زمینه برای ارزیابی تاثیر این رژیم‌های غذایی بر روی انسان‌ها نیاز است. به گفته محققان شماری از رژیم‌های غذایی پرطرفدار که دریافت کالری، قند و برخی از مواد غذایی مشخص را محدود می‌کنند بر روی رشد تومورهای سرطانی تاثیر می‌گذارند.
هرچند این پژوهش رژیم غذایی مشخصی را به عنوان رژیم غذایی مفید برای همه بیماران مبتلا به سرطان تشخیص نمی‌دهد اما در عین حال نشان‌دهنده اهمیت نقش رژیم غذایی در دوره‌های درمان این بیماری است.
نتیجه بررسی‌های دانشمندان در این باره در پژوهشی که از سوی دانشگاه سملویس در مجارستان منتشر شده آمده است.
به گفته پژوهشگران با تنظیم رژیم غذایی بیمار می‌توان علاوه بر واکنش بدن او به درمان انتخاب شده بر روی میزان رشد تومورهای سرطانی نیز تاثیر گذاشت.
تومورهای سرطان دهانه رحم، روده و برخی از انواع سرطان پستان برای رشد نیازمند دریافت قند هستند. این در حالی است که سلول‌های سرطانی ریه، لوزالمعده، مغز استخوان و مغز برای رشد نیاز به گلوتامین، نوعی از اسیدهای آمینه هستند.
از سوی دیگر تومورهای سرطان پروستات با دریافت فروکتوز رشد می‌کنند.
به گفته دانشمندان سلول‌های سالم بدن انسان در جریان برخی از رژیم‌های غذایی مانند رژیک غذایی کتوژنیک می‌توانند به آسانی از کتون‌ها تغذیه کنند اما سلول‌های سرطانی برای تبطیق خود با این رژیم غذایی مشکل خواهند. یورونیوز/
https://www.euronews.com/health/2024/03/12/popular-diets-like-keto-or-intermittent-fasting-could-help-prevent-or-slow-the-spread-of-c
@biotech_ir
euronews
Diets like Keto or fasting could keep cancer at bay, new study finds
Popular diets, like the Keto diet, could curve a tumour’s progression, but more research is needed to evaluate its impact on humans, a new study shows.
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
جایگزین چرم؛
باکتری که ظرف ۱۴ روز به کفش تبدیل می شود!
یک کفش چرم مصنوعی از نوعی باکتری در آزمایشگاه و طی ۱۴ روز ساخته و طوری برنامه ریزی شده تا خود را به رنگ سیاه دربیاورد.
این محصول وگان که عاری از پلاستیک است توسط محققان امپریال کالج لندن از میکروب های مهندسی ژنتیکی، کشت شده است. این نخستین باری است که باکتری طوری طراحی شده تا ماده و رنگدانه خود را به طور همزمان تولید کند.
محققان معتقدند این فرایند را می توان برای تولید مواد وگانی با رنگ های درخشان و حتی طرح دار به کار گرفت و در حقیقت جایگزینی برای پارچه هایی مانند کتان و کشمیر به حساب می آید.
پروفسور تام الیس مولف ارشد پژوهش در این باره می گوید: خلق یک روش جدید و سریع تر برای تولید چرم جایگزین حافظ محیط زیست و خود رنگ شونده دستاوردی مهم در حوزه مد حافظ محیط زیست به حساب می آید. سلولز باکتریایی ذاتا ماده ای گیاهی است و پرورش آن فقط نیازمند بخش اندکی از آب، زمین و زمانی است که برای پرورش گاو جهت استفاده از چرم آن به کار می رود. از سوی دیگر کربن کمتری منتشر می کند.
او در ادامه می افزاید: سلولز برخلاف چرم های مصنوعی مبتنی بر پلاستیک بدون مواد پتروشیمیایی تولید می شوند و در محیط زیست تجزیه می شوند و هیچ گونه ماده سمی در محیط زیست تولید نمی کنند.
چرم خودرنگ با اصلاح ژن‌های گونه‌ای از باکتری‌ها ایجاد شد که ورقه‌های سلولز میکروبی تولید می‌کنند . ورقه سلولز در حقیقت ماده‌ای قوی و انعطاف‌پذیر. است که هم اکنون معمولاً در مواد غذایی، لوازم آرایشی و منسوجات استفاده می‌شود. اصلاح ژنتیک طوری انجام می شود که همان میکروب هایی که در کشت ماده به کار می روند رنگدانه کاملا مشکی را تولید کنند.
سلولز دور قالبی به شکل کشت کشت می شود تا شبیه رویه کفش باشد و پس از ۱۴ روز فرایند شکل گیری آن کامل می شود. برای آنکه رنگ کفش تیره شود، در معرض دمای ۳۰ درجه سانتیگراد قرار می گیرد تا فرایند تولید رنگدانه سیاه از باکتری فعال شود و به این ترتیب ماده از داخل رنگ می گیرد.
محققان همچنین با یک شرکت طراحی زیستی به نام Modern Synthesisهمکاری کردند و یک کیف پول مشکی از دو ورقه سلولزی جداگانه ساختند. آنها ورقه ها را به اندازه دلخواه برش زدند و به یکدیگر دوختند. ایسنا
https://www.telegraph.co.uk/news/2024/04/03/plastic-free-vegan-leather-shoe-grown-dyed-from-bacteria/
@biotech_ir
باکتری که ظرف ۱۴ روز به کفش تبدیل می شود!
یک کفش چرم مصنوعی از نوعی باکتری در آزمایشگاه و طی ۱۴ روز ساخته و طوری برنامه ریزی شده تا خود را به رنگ سیاه دربیاورد.
این محصول وگان که عاری از پلاستیک است توسط محققان امپریال کالج لندن از میکروب های مهندسی ژنتیکی، کشت شده است. این نخستین باری است که باکتری طوری طراحی شده تا ماده و رنگدانه خود را به طور همزمان تولید کند.
محققان معتقدند این فرایند را می توان برای تولید مواد وگانی با رنگ های درخشان و حتی طرح دار به کار گرفت و در حقیقت جایگزینی برای پارچه هایی مانند کتان و کشمیر به حساب می آید.
پروفسور تام الیس مولف ارشد پژوهش در این باره می گوید: خلق یک روش جدید و سریع تر برای تولید چرم جایگزین حافظ محیط زیست و خود رنگ شونده دستاوردی مهم در حوزه مد حافظ محیط زیست به حساب می آید. سلولز باکتریایی ذاتا ماده ای گیاهی است و پرورش آن فقط نیازمند بخش اندکی از آب، زمین و زمانی است که برای پرورش گاو جهت استفاده از چرم آن به کار می رود. از سوی دیگر کربن کمتری منتشر می کند.
او در ادامه می افزاید: سلولز برخلاف چرم های مصنوعی مبتنی بر پلاستیک بدون مواد پتروشیمیایی تولید می شوند و در محیط زیست تجزیه می شوند و هیچ گونه ماده سمی در محیط زیست تولید نمی کنند.
چرم خودرنگ با اصلاح ژن‌های گونه‌ای از باکتری‌ها ایجاد شد که ورقه‌های سلولز میکروبی تولید می‌کنند . ورقه سلولز در حقیقت ماده‌ای قوی و انعطاف‌پذیر. است که هم اکنون معمولاً در مواد غذایی، لوازم آرایشی و منسوجات استفاده می‌شود. اصلاح ژنتیک طوری انجام می شود که همان میکروب هایی که در کشت ماده به کار می روند رنگدانه کاملا مشکی را تولید کنند.
سلولز دور قالبی به شکل کشت کشت می شود تا شبیه رویه کفش باشد و پس از ۱۴ روز فرایند شکل گیری آن کامل می شود. برای آنکه رنگ کفش تیره شود، در معرض دمای ۳۰ درجه سانتیگراد قرار می گیرد تا فرایند تولید رنگدانه سیاه از باکتری فعال شود و به این ترتیب ماده از داخل رنگ می گیرد.
محققان همچنین با یک شرکت طراحی زیستی به نام Modern Synthesisهمکاری کردند و یک کیف پول مشکی از دو ورقه سلولزی جداگانه ساختند. آنها ورقه ها را به اندازه دلخواه برش زدند و به یکدیگر دوختند. ایسنا
https://www.telegraph.co.uk/news/2024/04/03/plastic-free-vegan-leather-shoe-grown-dyed-from-bacteria/
@biotech_ir
The Telegraph
Plastic-free vegan leather shoe grown from bacteria in 14 days
Researchers at Imperial College London used microbes to produce a material and its own pigment simultaneously
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
تبرئه مردی که بدنش الکل تولید می‌کند!
یک مرد بلژیکی که معده‌اش بر اثر ابتلا به یک سندرم نادر، الکل تولید می‌کند، در حالی که به علت رانندگی در حالت مستی با جریمه پلیس مواجه شده بود، توانست خود را در دادگاه تبرئه کند.
یک مرد بلژیکی با یک بیماری متابولیک بسیار نادر که باعث می‌شود بدنش الکل تولید کند، اتهام رانندگی در حالت مستی علیه خود را در روز گذشته در دادگاه رد کرد.
به نقل از اس‌ای، این مرد ۴۰ ساله ثابت کرد که مبتلا به سندرم تخمیر خودکار(ABS) است که باعث تخمیر کربوهیدرات‌ها در معده‌اش می‌شود و بر اثر آن، سطح اتانول در خون او افزایش می‌یابد و در نتیجه علائم مسمومیت الکلی برای وی ایجاد می‌شود.
به نقل از ویکی‌پدیا، نشانگان تخمیر خودکار یا خودآبجوسازی(Auto-brewery syndrome) یک وضعیت پزشکی نادر است که طی آن مقادیر مستی‌زای الکل اتانول توسط فرآیند تخمیر درون‌زاد در دستگاه گوارش ساخته می‌شود. علت این حالت، وجود نوعی مخمر به نام «ساکارومایسس سرویزیه» در دستگاه گوارش است.
پژوهش‌های اخیر نشان داده که باکتری «کلبسیلا نومونیا» هم قادر است کربوهیدرات‌ها را در درون روده به الکل تبدیل کند و بروز بیماری کبد چرب غیر الکلی در فرد را تسریع نماید. این حالت ممکن است در مبتلایان به «سندرم روده کوتاه» در پی برداشت قسمتی از روده رخ دهد که طی آن کربوهیدرات جذب نشده، تخمیر می‌گردد.
پس از گزارش رسانه‌های بلژیکی در مورد این رویداد، وکیل این مرد این پرونده غیرعادی را در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه تایید کرد.
وی گفت که دانشمندان بر این باورند که تعداد موارد ABS در جهان کمتر از حد واقعی آن برآورد شده است و در حال حاضر تنها حدود ۲۰ نفر در سراسر جهان به طور رسمی مبتلا به این بیماری شناخته شده‌اند.
او تاکید کرد که موکلش که هویتش را فاش نکرده است، پس از آزمایشات انجام شده توسط سه پزشک، مدرکی مبنی بر ابتلای خود به ABS به دادگاه ارائه کرده است و دادگاه تشخیص داده که تبصره عوامل پیش‌بینی نشده در قانون در مورد این مرد اعمال می‌شود و او را از اتهام رانندگی در حالت غیر عادی بر اثر نوشیدن مشروبات الکلی تبرئه کرده است.
ادعای ابتلا به این سندرم تاکنون چندین بار برای دفاع در برابر اتهامات رانندگی در حین مستی مطرح شده است، اما از آنجایی که تاکنون قضات دادگاه، چنین دفاعیاتی را نپذیرفته و احکام زندان برای این رانندگان صادر کرده بود، پزشکان توصیه می‌کنند که افراد مبتلا به این وضعیت در راندن وسایل نقلیه بسیار محتاط باشند، چرا که در برخی کشورها این رانندگان را به دلیل بالا بودن میزان الکل خونشان دستگیر می‌کنند.
گفتنی است که نوع خاصی از این وضعیت نیز در کسانی که اختلالات کبدی دارند، رخ می‌دهد که در آنها کبد نمی‌تواند الکل را به درستی تجزیه و دفع کند. در این افراد، حتی اگر مقدار الکل تولیدی در روده‌ها بسیار ناچیز باشد باز هم «سندرم تخمیر خودکار» رخ می‌دهد و حالت مستی در فرد دیده می‌شود.
این مرد بلژیکی نیز پس از آنکه پلیس در آوریل ۲۰۲۲ وسیله نقلیه‌اش را متوقف کرد و با ثبت ۰.۹۱ میلی‌گرم الکل بر لیتر در هوای تنفسی او، وی را جریمه کرد و دوباره یک ماه بعد هنگامی که نفسش حاوی ۰.۷۱ میلی‌گرم الکل بر لیتر بود، دادگاهی شد.
حد قانونی وجود الکل در خون در کشور بلژیک ۰.۲۲ میلی‌گرم در ازای هر لیتر هوای بازدمی است که با سطح ۰.۵ گرم الکل در هر لیتر خون مطابقت دارد.
این مرد پیش از این در سال ۲۰۱۹ با وجود اعتراض به عدم مصرف مشروبات الکلی، جریمه نقدی شده بود و گواهینامه رانندگی او نیز تعلیق شده بود.
گفتنی است که او قبل از جریمه شدن توسط پلیس از ابتلای خود به این سندرم نادر بی اطلاع بوده است.
اکنون این مرد به توصیه پزشکان از یک رژیم غذایی کم‌کربوهیدرات پیروی می‌کند تا معده‌اش الکل بیشتری تولید نکند.
دادستان نیز در دادگاه از او درخواست کرده است که از هرگونه نوشیدنی الکلی پرهیز کند. ایسنا/
https://globalnews.ca/news/10444140/man-drunk-driving-auto-brewery-syndrome-belgium/
@biotech_ir
یک مرد بلژیکی که معده‌اش بر اثر ابتلا به یک سندرم نادر، الکل تولید می‌کند، در حالی که به علت رانندگی در حالت مستی با جریمه پلیس مواجه شده بود، توانست خود را در دادگاه تبرئه کند.
یک مرد بلژیکی با یک بیماری متابولیک بسیار نادر که باعث می‌شود بدنش الکل تولید کند، اتهام رانندگی در حالت مستی علیه خود را در روز گذشته در دادگاه رد کرد.
به نقل از اس‌ای، این مرد ۴۰ ساله ثابت کرد که مبتلا به سندرم تخمیر خودکار(ABS) است که باعث تخمیر کربوهیدرات‌ها در معده‌اش می‌شود و بر اثر آن، سطح اتانول در خون او افزایش می‌یابد و در نتیجه علائم مسمومیت الکلی برای وی ایجاد می‌شود.
به نقل از ویکی‌پدیا، نشانگان تخمیر خودکار یا خودآبجوسازی(Auto-brewery syndrome) یک وضعیت پزشکی نادر است که طی آن مقادیر مستی‌زای الکل اتانول توسط فرآیند تخمیر درون‌زاد در دستگاه گوارش ساخته می‌شود. علت این حالت، وجود نوعی مخمر به نام «ساکارومایسس سرویزیه» در دستگاه گوارش است.
پژوهش‌های اخیر نشان داده که باکتری «کلبسیلا نومونیا» هم قادر است کربوهیدرات‌ها را در درون روده به الکل تبدیل کند و بروز بیماری کبد چرب غیر الکلی در فرد را تسریع نماید. این حالت ممکن است در مبتلایان به «سندرم روده کوتاه» در پی برداشت قسمتی از روده رخ دهد که طی آن کربوهیدرات جذب نشده، تخمیر می‌گردد.
پس از گزارش رسانه‌های بلژیکی در مورد این رویداد، وکیل این مرد این پرونده غیرعادی را در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه تایید کرد.
وی گفت که دانشمندان بر این باورند که تعداد موارد ABS در جهان کمتر از حد واقعی آن برآورد شده است و در حال حاضر تنها حدود ۲۰ نفر در سراسر جهان به طور رسمی مبتلا به این بیماری شناخته شده‌اند.
او تاکید کرد که موکلش که هویتش را فاش نکرده است، پس از آزمایشات انجام شده توسط سه پزشک، مدرکی مبنی بر ابتلای خود به ABS به دادگاه ارائه کرده است و دادگاه تشخیص داده که تبصره عوامل پیش‌بینی نشده در قانون در مورد این مرد اعمال می‌شود و او را از اتهام رانندگی در حالت غیر عادی بر اثر نوشیدن مشروبات الکلی تبرئه کرده است.
ادعای ابتلا به این سندرم تاکنون چندین بار برای دفاع در برابر اتهامات رانندگی در حین مستی مطرح شده است، اما از آنجایی که تاکنون قضات دادگاه، چنین دفاعیاتی را نپذیرفته و احکام زندان برای این رانندگان صادر کرده بود، پزشکان توصیه می‌کنند که افراد مبتلا به این وضعیت در راندن وسایل نقلیه بسیار محتاط باشند، چرا که در برخی کشورها این رانندگان را به دلیل بالا بودن میزان الکل خونشان دستگیر می‌کنند.
گفتنی است که نوع خاصی از این وضعیت نیز در کسانی که اختلالات کبدی دارند، رخ می‌دهد که در آنها کبد نمی‌تواند الکل را به درستی تجزیه و دفع کند. در این افراد، حتی اگر مقدار الکل تولیدی در روده‌ها بسیار ناچیز باشد باز هم «سندرم تخمیر خودکار» رخ می‌دهد و حالت مستی در فرد دیده می‌شود.
این مرد بلژیکی نیز پس از آنکه پلیس در آوریل ۲۰۲۲ وسیله نقلیه‌اش را متوقف کرد و با ثبت ۰.۹۱ میلی‌گرم الکل بر لیتر در هوای تنفسی او، وی را جریمه کرد و دوباره یک ماه بعد هنگامی که نفسش حاوی ۰.۷۱ میلی‌گرم الکل بر لیتر بود، دادگاهی شد.
حد قانونی وجود الکل در خون در کشور بلژیک ۰.۲۲ میلی‌گرم در ازای هر لیتر هوای بازدمی است که با سطح ۰.۵ گرم الکل در هر لیتر خون مطابقت دارد.
این مرد پیش از این در سال ۲۰۱۹ با وجود اعتراض به عدم مصرف مشروبات الکلی، جریمه نقدی شده بود و گواهینامه رانندگی او نیز تعلیق شده بود.
گفتنی است که او قبل از جریمه شدن توسط پلیس از ابتلای خود به این سندرم نادر بی اطلاع بوده است.
اکنون این مرد به توصیه پزشکان از یک رژیم غذایی کم‌کربوهیدرات پیروی می‌کند تا معده‌اش الکل بیشتری تولید نکند.
دادستان نیز در دادگاه از او درخواست کرده است که از هرگونه نوشیدنی الکلی پرهیز کند. ایسنا/
https://globalnews.ca/news/10444140/man-drunk-driving-auto-brewery-syndrome-belgium/
@biotech_ir
Global News
Belgian man whose body brews alcohol acquitted of drunk driving charge - National | Globalnews.ca
When he was pulled over by police, the 40-year-old Belgian man told officers he had not been drinking. It turns out the man has auto-brewery syndrome.
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
آیا منجمد کردن نان آن را سالم‌تر می‌کند؟
به تازگی در فضای مجازی ادعا شده است که انجماد نان در واقع آن را سالم‌تر می‌کند و در برخی موارد به تحقیقاتی اشاره می‌شود که این ادعاها را تأیید می‌کند. اکنون یک متخصص پاسخی روشن به این موضوع داده است.
آیا منجمد کردن نان آن را سالم‌تر می‌کند و به همان خوبی است که در رسانه‌های اجتماعی پیشنهاد می‌شود؟
دوین میلر(Duane Mellor) سرپرست بخش پزشکی و تغذیه دانشکده پزشکی استون در دانشگاه استون(Aston) به این پرسش پاسخ داده است.
به گفته وی، دلیل علمی پشت این موضوع در واقع صحیح است، هرچند کمی گیج کننده به نظر می‌رسد. اما اثرات واقعی سلامتی این کار به اندازه‌ای که گفته می‌شود قابل توجه نیست.
میلر می‌گوید: هنگامی که نان پخته می‌شود، خمیر مرطوب و پر از حباب را به یک نان نرم تبدیل می‌کند. حرارت فر به همراه آب خمیر باعث می‌شود نشاسته موجود در آرد منبسط شده و ژلاتینه شود. وقتی آرد را به سس اضافه می‌کنیم و آنقدر می‌پزیم تا غلیظ شود نیز همین اتفاق می‌افتد.
این نشاسته‌های ژلاتینه شده راحت‌تر هضم می‌شوند و پردازش گلوکز(قند) موجود در این نشاسته‌ها را برای سلول‌های ما آسان‌تر می‌کند. این امر در مورد بسیاری از غذاهای نشاسته‌ای تازه پخته شده صادق است، به ویژه آنهایی که فیبر کمی دارند مانند سیب زمینی یا مانند نان سفید که از آردهای ریز آسیاب شده تهیه می‌شوند.
برخی شواهد نشان می‌دهد که این نوع گلوکزِ به سرعت در دسترس ممکن است سطح انسولین را درست بعد از خوردن غذا افزایش دهد. اگرچه انسولین مهم است، زیرا به سلول‌های ما کمک می‌کند از گلوکز برای انرژی استفاده کنند یا آن را برای انرژی بعدی ذخیره کنند، اما انسولین بیش از حد می‌تواند باعث احساس گرسنگی و احتمالاً افزایش وزن شود.
نکته اینجاست که هنگامی که غذاهای حاوی این نشاسته‌های ژلاتینه شده خنک می‌شوند، نشاسته‌های منبسط شده دوباره جمع می‌شوند و به چیزی تبدیل می‌شوند که به عنوان نشاسته مقاوم شناخته می‌شود. شکستن این نشاسته‌های جمع شده برای آنزیم‌های دستگاه گوارش ما سخت‌تر است، به این معنی که سلول‌های ما به سختی می‌توانند قند موجود در این نشاسته‌ها را کنترل کنند. این بدان معناست که نشاسته‌های مقاوم پس از خوردن کمتر باعث افزایش قند خون و انسولین می‌شوند.
میزان توانایی تشکیل نشاسته مقاوم به دمای پخت نان و نگهداری آن در یخچال یا فریز کردن آن بستگی دارد. سرعت انقباض در فریزر تقریبا دو برابر یخچال است، به این معنی که نشاسته مقاوم‌تری تشکیل می‌شود.
افزون بر این، انجماد نان، آب را به دام می‌اندازد و آن را تازه‌تر و نرم‌تر از زمانی که آن را در یخچال نگهداری می‌کنیم، نگه می‌دارد، چرا که در یخچال یا محیط خانه، آب موجود در نان از دست می‌رود و باعث سفت و خشک شدن نان می‌شود.
آیا باید نان خود را منجمد کنید؟
یک مطالعه بر روی ۱۰ فرد سالم به تأثیر منجمد کردن نان سفید پرداخت. آنها نان‌های خریداری شده در فروشگاه را با نان خانگی مقایسه کردند.
برای نمونه‌های نان خانگی، انجماد و دوباره گرم کردن نان میزان افزایش قند خون را طی ۲ ساعت تا ۳۱ درصد کاهش داد. جالب اینجاست که حتی برشته کردن نان تازه نیز افزایش گلوکز را تا ۲۵ درصد کاهش داد.
این تأثیر زمانی که نان خانگی و سنتی منجمد، یخ‌زدایی و سپس برشته شد حتی بیشتر بود و قند خون را تا ۳۹ درصد کاهش داد. این اثر به طور بالقوه می‌تواند به کاهش احساس گرسنگی کمک کند، زیرا سطح گلوکز و انسولین پس از خوردن نان یخ‌زده افزایش نمی‌یابد.
اما هنگامی که از نان سفید تجاری و فروشگاهی استفاده شد، انجماد قبل از برشته کردن، واکنش قند خون بدن را بهبود نبخشید. این می‌تواند منعکس کننده روش‌های مختلف تولید نان تجاری در مقایسه با نان خانگی و سنتی باشد. مواد مورد استفاده یا روش پخت و سرد شدن نان ممکن است اثر انجماد را بر تشکیل نشاسته مقاوم کاهش دهد. در هر حال دلایل آن کاملاً روشن نیست.
سایر تحقیقات جدیدتر نیز نتایج مشابهی را نشان داده‌اند. بنابراین اگرچه برخی از مطالعات کوچک هستند، اما تأثیری که انجماد بر نان دارد، ثابت به نظر می‌رسد و به طور کامل در آزمایشگاه بررسی شده است.
اما شایان ذکر است که این اثرات تنها تا چند ساعت پس از خوردن نان وجود دارد. بنابراین در حالی که منجمد کردن نان قبل از خوردن ممکن است به کاهش سطح قند خون در یک وعده غذایی کمک کند و تأثیر کمی در وعده غذایی بعدی داشته باشد، اثرات طولانی مدت آن بر اشتها، افزایش وزن یا خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها مانند دیابت نوع ۲ شناخته شده نیست و احتمالاً بسیار اندک است. ایسنا
https://gigazine.net/gsc_news/en/20240430-freezing-bread-healthy/
@biotech_ir
به تازگی در فضای مجازی ادعا شده است که انجماد نان در واقع آن را سالم‌تر می‌کند و در برخی موارد به تحقیقاتی اشاره می‌شود که این ادعاها را تأیید می‌کند. اکنون یک متخصص پاسخی روشن به این موضوع داده است.
آیا منجمد کردن نان آن را سالم‌تر می‌کند و به همان خوبی است که در رسانه‌های اجتماعی پیشنهاد می‌شود؟
دوین میلر(Duane Mellor) سرپرست بخش پزشکی و تغذیه دانشکده پزشکی استون در دانشگاه استون(Aston) به این پرسش پاسخ داده است.
به گفته وی، دلیل علمی پشت این موضوع در واقع صحیح است، هرچند کمی گیج کننده به نظر می‌رسد. اما اثرات واقعی سلامتی این کار به اندازه‌ای که گفته می‌شود قابل توجه نیست.
میلر می‌گوید: هنگامی که نان پخته می‌شود، خمیر مرطوب و پر از حباب را به یک نان نرم تبدیل می‌کند. حرارت فر به همراه آب خمیر باعث می‌شود نشاسته موجود در آرد منبسط شده و ژلاتینه شود. وقتی آرد را به سس اضافه می‌کنیم و آنقدر می‌پزیم تا غلیظ شود نیز همین اتفاق می‌افتد.
این نشاسته‌های ژلاتینه شده راحت‌تر هضم می‌شوند و پردازش گلوکز(قند) موجود در این نشاسته‌ها را برای سلول‌های ما آسان‌تر می‌کند. این امر در مورد بسیاری از غذاهای نشاسته‌ای تازه پخته شده صادق است، به ویژه آنهایی که فیبر کمی دارند مانند سیب زمینی یا مانند نان سفید که از آردهای ریز آسیاب شده تهیه می‌شوند.
برخی شواهد نشان می‌دهد که این نوع گلوکزِ به سرعت در دسترس ممکن است سطح انسولین را درست بعد از خوردن غذا افزایش دهد. اگرچه انسولین مهم است، زیرا به سلول‌های ما کمک می‌کند از گلوکز برای انرژی استفاده کنند یا آن را برای انرژی بعدی ذخیره کنند، اما انسولین بیش از حد می‌تواند باعث احساس گرسنگی و احتمالاً افزایش وزن شود.
نکته اینجاست که هنگامی که غذاهای حاوی این نشاسته‌های ژلاتینه شده خنک می‌شوند، نشاسته‌های منبسط شده دوباره جمع می‌شوند و به چیزی تبدیل می‌شوند که به عنوان نشاسته مقاوم شناخته می‌شود. شکستن این نشاسته‌های جمع شده برای آنزیم‌های دستگاه گوارش ما سخت‌تر است، به این معنی که سلول‌های ما به سختی می‌توانند قند موجود در این نشاسته‌ها را کنترل کنند. این بدان معناست که نشاسته‌های مقاوم پس از خوردن کمتر باعث افزایش قند خون و انسولین می‌شوند.
میزان توانایی تشکیل نشاسته مقاوم به دمای پخت نان و نگهداری آن در یخچال یا فریز کردن آن بستگی دارد. سرعت انقباض در فریزر تقریبا دو برابر یخچال است، به این معنی که نشاسته مقاوم‌تری تشکیل می‌شود.
افزون بر این، انجماد نان، آب را به دام می‌اندازد و آن را تازه‌تر و نرم‌تر از زمانی که آن را در یخچال نگهداری می‌کنیم، نگه می‌دارد، چرا که در یخچال یا محیط خانه، آب موجود در نان از دست می‌رود و باعث سفت و خشک شدن نان می‌شود.
آیا باید نان خود را منجمد کنید؟
یک مطالعه بر روی ۱۰ فرد سالم به تأثیر منجمد کردن نان سفید پرداخت. آنها نان‌های خریداری شده در فروشگاه را با نان خانگی مقایسه کردند.
برای نمونه‌های نان خانگی، انجماد و دوباره گرم کردن نان میزان افزایش قند خون را طی ۲ ساعت تا ۳۱ درصد کاهش داد. جالب اینجاست که حتی برشته کردن نان تازه نیز افزایش گلوکز را تا ۲۵ درصد کاهش داد.
این تأثیر زمانی که نان خانگی و سنتی منجمد، یخ‌زدایی و سپس برشته شد حتی بیشتر بود و قند خون را تا ۳۹ درصد کاهش داد. این اثر به طور بالقوه می‌تواند به کاهش احساس گرسنگی کمک کند، زیرا سطح گلوکز و انسولین پس از خوردن نان یخ‌زده افزایش نمی‌یابد.
اما هنگامی که از نان سفید تجاری و فروشگاهی استفاده شد، انجماد قبل از برشته کردن، واکنش قند خون بدن را بهبود نبخشید. این می‌تواند منعکس کننده روش‌های مختلف تولید نان تجاری در مقایسه با نان خانگی و سنتی باشد. مواد مورد استفاده یا روش پخت و سرد شدن نان ممکن است اثر انجماد را بر تشکیل نشاسته مقاوم کاهش دهد. در هر حال دلایل آن کاملاً روشن نیست.
سایر تحقیقات جدیدتر نیز نتایج مشابهی را نشان داده‌اند. بنابراین اگرچه برخی از مطالعات کوچک هستند، اما تأثیری که انجماد بر نان دارد، ثابت به نظر می‌رسد و به طور کامل در آزمایشگاه بررسی شده است.
اما شایان ذکر است که این اثرات تنها تا چند ساعت پس از خوردن نان وجود دارد. بنابراین در حالی که منجمد کردن نان قبل از خوردن ممکن است به کاهش سطح قند خون در یک وعده غذایی کمک کند و تأثیر کمی در وعده غذایی بعدی داشته باشد، اثرات طولانی مدت آن بر اشتها، افزایش وزن یا خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها مانند دیابت نوع ۲ شناخته شده نیست و احتمالاً بسیار اندک است. ایسنا
https://gigazine.net/gsc_news/en/20240430-freezing-bread-healthy/
@biotech_ir
GIGAZINE
Is it true that 'eating frozen bread is healthy'?
The news blog specialized in Japanese culture, odd news, gadgets and all other funny stuffs. Updated everyday.
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
کشف آنزیمی برای حذف گروه خون و تسهیل انتقال خون
انتقال خون فارغ از گروه خونی ممکن می‌شود
پژوهشگران یک گام به حذف مشکل لزوم هماهنگی گروه خونی اهدا کننده و دریافت کننده نزدیک شده‌اند، چرا که آنزیمی را از یک باکتری معمولی در روده کشف کرده‌اند که می‌تواند عامل گروه خونی را از بین ببرد.
پژوهشگران با استفاده از آنزیم‌های تولید شده توسط باکتری‌هایی که تقریباً همه انسان‌ها در روده خود دارند، آنتی‌ژن‌هایی را از گلبول‌های قرمز که گروه خون را تعیین می‌کنند، حذف کردند و به تولید خون جهانی نزدیک شدند.
کمبود جهانی ذخایر خون مورد نیاز برای انتقال خون به دلیل عواملی مانند جمعیت سالخورده، تقاضای روزافزون و کمبود اهداکنندگان وجود دارد. با این حال حتی اگر خون کافی نیز وجود داشته باشد، انتقال خون ساده نیست، چرا که خون اهدا کننده باید با دریافت کننده هماهنگ باشد.
گروه‌های خونی A، B، یا AB با حضور آنتی‌ژن‌های A و B متصل به زنجیره‌های قند(الیگوساکارید) روی سطح گلبول‌های قرمز مشخص می‌شوند. سلول‌های خونی در گروه O فاقد آنتی‌ژن هستند. هنگامی که تزریق خون انجام می‌شود، گروه‌های خون اهدا کننده و گیرنده باید مطابقت داشته باشند. در غیر این صورت، سیستم ایمنی به سلول‌های خونی جدید الورود حمله می‌کند و آنها را از بین می‌برد و باعث واکنش بالقوه کشنده می‌شود.
اکنون پژوهشگران دانشگاه فنی دانمارک(DTU) و دانشگاه لوند(Lund) سوئد، از آنزیم‌های تولید شده توسط یک باکتری معمولی روده برای حذف آنتی‌ژن‌های A و B از گلبول‌های قرمز خون استفاده کرده‌اند که آنها را یک قدم به ساخت خون جهانی نزدیک‌تر کرده است.
ماهر ابو هاشم نویسنده این مطالعه و دانشمند بخش بیوتکنولوژی و زیست پزشکی دانشگاه فنی دانمارک می‌گوید: برای اولین بار، ترکیب‌های آنزیمی جدید نه تنها آنتی‌ژن‌های A و B را حذف می‌کنند، بلکه انواع گسترش یافته‌ای را که قبلاً برای ایمنی انتقال خون مشکل‌ساز شناخته نبودند نیز حذف می‌کنند.
همانطور که گفته شد، اصطلاح «گروه خون» به ترکیبی از آنتی‌ژن‌های موجود در سطح گلبول‌های قرمز خون فرد اشاره دارد. منظور ابوهاشم از انواع گسترش یافته، آنتی‌ژن‌های گروه خونی است که از بیش از ۱۲۰ سال پیش کشف شده است.
انجمن بین‌المللی انتقال خون(ISBT)، سیستم گروه خونی را به عنوان یک سیستم ژنتیکی گسسته از یک یا چند آنتی‌ژن تعریف می‌کند. تا نوامبر ۲۰۲۳ به گفته پژوهشگران ۴۵ سیستم گروه خونی شناخته شده حاوی ۳۶۲ آنتی‌ژن گلبول قرمز وجود داشت که از نظر ژنتیکی توسط ۵۰ ژن تعیین می‌شوند.
باکتری مورد مطالعه پژوهشگران که ساکن معمولی روده سالم انسان است، آکرمانسیا موسینیفیلا(Akkermansia muciniphila) نام دارد و جزء اصلی مخاطی پوشش داخلی روده را تولید می‌کند. این باکتری از آنزیم‌ها برای تجزیه موسین‌ها و ایجاد منبع کربن، نیتروژن و انرژی استفاده می‌کند.
به گفته پژوهشگران، این باکتری به شکل اتفاقی، علاوه بر ظاهر شدن روی گلبول‌های قرمز، آنتی‌ژن‌های گروه خونی نیز در پوشش مخاطی روده وجود دارد.
ابوهاشم می‌گوید: آنچه در مورد مخاط روده خاص است این است که باکتری‌ها که قادر به زندگی بر روی این ماده هستند، اغلب دارای آنزیم‌های سفارشی برای تجزیه ساختارهای قند مخاطی هستند که شامل آنتی‌ژن‌های گروه‌های خونی است.
پژوهشگران ۲۴ آنزیم باکتریایی را روی صدها نمونه خون آزمایش کردند و دریافتند که در تبدیل خون گروه A و B به خون جهانی بسیار کارآمد هستند. ضمن اینکه عملکرد آنها در برابر آنتی‌ژن‌های B موثرتر از آنتی‌ژن‌های A بود.
ابوهاشم می‌گوید: ما به توانایی تولید خون جهانی از اهداکنندگان گروه B نزدیک هستیم، در حالی که هنوز کار برای تبدیل خون پیچیده‌تر گروه A وجود دارد. تمرکز ما اکنون این است که با جزئیات بررسی کنیم که آیا موانع دیگری وجود دارد یا خیر و چگونه می‌توانیم آنزیم‌های خود را برای رسیدن به هدف نهایی تولید خون جهانی بهبود بخشیم.
پژوهشگران می‌گویند که یافته‌های آنها پیامدهای مهمی برای آینده انتقال خون دارد.
مارتین اولسون دیگر نویسنده این مطالعه گفت: خون جهانی استفاده کارآمدتری از خون اهدایی کنونی دارد و همچنین از تزریق اشتباه خون که می‌تواند عوارض کشنده‌ای داشته باشد، جلوگیری می‌کند.
وی افزود: زمانی که ما بتوانیم یک خون جهانی ایجاد کنیم، حمل و نقل و تزریق فرآورده‌های خونی ایمن را ساده می‌کنیم و در عین حال ضایعات خون را به حداقل می‌رسانیم.ایسنا /
https://www.news-medical.net/news/20240501/A-gut-bacteria-could-hold-the-key-to-universal-blood-revolutionizing-transfusion-medicine.aspx
لینک مقاله
https://www.nature.com/articles/s41564-024-01663-4
@biotech_ir
انتقال خون فارغ از گروه خونی ممکن می‌شود
پژوهشگران یک گام به حذف مشکل لزوم هماهنگی گروه خونی اهدا کننده و دریافت کننده نزدیک شده‌اند، چرا که آنزیمی را از یک باکتری معمولی در روده کشف کرده‌اند که می‌تواند عامل گروه خونی را از بین ببرد.
پژوهشگران با استفاده از آنزیم‌های تولید شده توسط باکتری‌هایی که تقریباً همه انسان‌ها در روده خود دارند، آنتی‌ژن‌هایی را از گلبول‌های قرمز که گروه خون را تعیین می‌کنند، حذف کردند و به تولید خون جهانی نزدیک شدند.
کمبود جهانی ذخایر خون مورد نیاز برای انتقال خون به دلیل عواملی مانند جمعیت سالخورده، تقاضای روزافزون و کمبود اهداکنندگان وجود دارد. با این حال حتی اگر خون کافی نیز وجود داشته باشد، انتقال خون ساده نیست، چرا که خون اهدا کننده باید با دریافت کننده هماهنگ باشد.
گروه‌های خونی A، B، یا AB با حضور آنتی‌ژن‌های A و B متصل به زنجیره‌های قند(الیگوساکارید) روی سطح گلبول‌های قرمز مشخص می‌شوند. سلول‌های خونی در گروه O فاقد آنتی‌ژن هستند. هنگامی که تزریق خون انجام می‌شود، گروه‌های خون اهدا کننده و گیرنده باید مطابقت داشته باشند. در غیر این صورت، سیستم ایمنی به سلول‌های خونی جدید الورود حمله می‌کند و آنها را از بین می‌برد و باعث واکنش بالقوه کشنده می‌شود.
اکنون پژوهشگران دانشگاه فنی دانمارک(DTU) و دانشگاه لوند(Lund) سوئد، از آنزیم‌های تولید شده توسط یک باکتری معمولی روده برای حذف آنتی‌ژن‌های A و B از گلبول‌های قرمز خون استفاده کرده‌اند که آنها را یک قدم به ساخت خون جهانی نزدیک‌تر کرده است.
ماهر ابو هاشم نویسنده این مطالعه و دانشمند بخش بیوتکنولوژی و زیست پزشکی دانشگاه فنی دانمارک می‌گوید: برای اولین بار، ترکیب‌های آنزیمی جدید نه تنها آنتی‌ژن‌های A و B را حذف می‌کنند، بلکه انواع گسترش یافته‌ای را که قبلاً برای ایمنی انتقال خون مشکل‌ساز شناخته نبودند نیز حذف می‌کنند.
همانطور که گفته شد، اصطلاح «گروه خون» به ترکیبی از آنتی‌ژن‌های موجود در سطح گلبول‌های قرمز خون فرد اشاره دارد. منظور ابوهاشم از انواع گسترش یافته، آنتی‌ژن‌های گروه خونی است که از بیش از ۱۲۰ سال پیش کشف شده است.
انجمن بین‌المللی انتقال خون(ISBT)، سیستم گروه خونی را به عنوان یک سیستم ژنتیکی گسسته از یک یا چند آنتی‌ژن تعریف می‌کند. تا نوامبر ۲۰۲۳ به گفته پژوهشگران ۴۵ سیستم گروه خونی شناخته شده حاوی ۳۶۲ آنتی‌ژن گلبول قرمز وجود داشت که از نظر ژنتیکی توسط ۵۰ ژن تعیین می‌شوند.
باکتری مورد مطالعه پژوهشگران که ساکن معمولی روده سالم انسان است، آکرمانسیا موسینیفیلا(Akkermansia muciniphila) نام دارد و جزء اصلی مخاطی پوشش داخلی روده را تولید می‌کند. این باکتری از آنزیم‌ها برای تجزیه موسین‌ها و ایجاد منبع کربن، نیتروژن و انرژی استفاده می‌کند.
به گفته پژوهشگران، این باکتری به شکل اتفاقی، علاوه بر ظاهر شدن روی گلبول‌های قرمز، آنتی‌ژن‌های گروه خونی نیز در پوشش مخاطی روده وجود دارد.
ابوهاشم می‌گوید: آنچه در مورد مخاط روده خاص است این است که باکتری‌ها که قادر به زندگی بر روی این ماده هستند، اغلب دارای آنزیم‌های سفارشی برای تجزیه ساختارهای قند مخاطی هستند که شامل آنتی‌ژن‌های گروه‌های خونی است.
پژوهشگران ۲۴ آنزیم باکتریایی را روی صدها نمونه خون آزمایش کردند و دریافتند که در تبدیل خون گروه A و B به خون جهانی بسیار کارآمد هستند. ضمن اینکه عملکرد آنها در برابر آنتی‌ژن‌های B موثرتر از آنتی‌ژن‌های A بود.
ابوهاشم می‌گوید: ما به توانایی تولید خون جهانی از اهداکنندگان گروه B نزدیک هستیم، در حالی که هنوز کار برای تبدیل خون پیچیده‌تر گروه A وجود دارد. تمرکز ما اکنون این است که با جزئیات بررسی کنیم که آیا موانع دیگری وجود دارد یا خیر و چگونه می‌توانیم آنزیم‌های خود را برای رسیدن به هدف نهایی تولید خون جهانی بهبود بخشیم.
پژوهشگران می‌گویند که یافته‌های آنها پیامدهای مهمی برای آینده انتقال خون دارد.
مارتین اولسون دیگر نویسنده این مطالعه گفت: خون جهانی استفاده کارآمدتری از خون اهدایی کنونی دارد و همچنین از تزریق اشتباه خون که می‌تواند عوارض کشنده‌ای داشته باشد، جلوگیری می‌کند.
وی افزود: زمانی که ما بتوانیم یک خون جهانی ایجاد کنیم، حمل و نقل و تزریق فرآورده‌های خونی ایمن را ساده می‌کنیم و در عین حال ضایعات خون را به حداقل می‌رسانیم.ایسنا /
https://www.news-medical.net/news/20240501/A-gut-bacteria-could-hold-the-key-to-universal-blood-revolutionizing-transfusion-medicine.aspx
لینک مقاله
https://www.nature.com/articles/s41564-024-01663-4
@biotech_ir
News-Medical
A gut bacteria could hold the key to universal blood, revolutionizing transfusion medicine
Study found that exoglycosidases from Akkermansia muciniphila effectively target blood group antigens, potentially converting A and B blood types to ABO-universal blood.
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
این «پلاستیک زنده» خودش را نابود می‌کند
محققان به تازگی یک پلاستیک زیست تخریب‌پذیر با استفاده از هاگ باکتری‌ها و پلی‌اورتان ترموپلاستیک ساخته‌اند که حتی می‌تواند برای گیاهان مفید باشد.
آلودگی پلاستیکی تهدیدی عظیم برای محیط زیست و حیات وحش آن است. همانطور که ما تلاش می‌کنیم مشکل را بهتر درک کنیم و راه حل‌هایی برای به حداقل رساندن وابستگی خود به پلاستیک ایجاد کنیم، دانشمندان در حال مقابله با این مواد در ابتدایی‌ترین ساختار آن هستند.
به نقل از آی‌ای، به نظر می‌رسد این روزها همه چیز با پلاستیک ساخته شده است. بیشتر پلاستیک‌های بازیافتی حتی وارد لباس‌ها می‌شوند و مهندسان ممکن است گزینه بهتری را کشف کرده باشند.
گروهی به رهبری دانشکده مهندسی و تحقیقات مواد و علم و مرکز تحقیقات مواد دانشگاه سن دیگو(MRSEC) با موفقیت پلاستیک زنده‌ای را مهندسی کرده‌اند که می‌توان آن را کمپوست کرد.
پلی یورتان ترموپلاستیک به عنوان یک نوع پلاستیک، جای پای محکمی در زندگی روزمره ما دارد. از نظر تجاری، صنایع از آن در کفش، کوسن‌ها و فوم حافظه استفاده می‌کنند.
با پر کردن این مواد با هاگ باکتری باسیلوس سوبتیلیس(Bacillus subtilis)، هنگامی آنها در انتهای چرخه زندگی خود در معرض مواد مغذی موجود در کمپوست قرار می‌گیرد، شروع به تجزیه شدن می‌کنند. جان پوکورسکی(Jon Pokorski)، یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه می‌گوید: این خاصیت ذاتی این باکتری‌ها است.
او افزود: ما چند سویه را انتخاب کردیم و توانایی آنها را برای استفاده از ترموپلاستیک به عنوان تنها منبع کربن ارزیابی کردیم، سپس بهترین مورد را انتخاب کردیم.
مهندسی پلاستیک زیست تخریب‌پذیر
محققان هاگ باکتری‌ها و گلوله‌های پلاستیکی را در یک اکسترودر پلاستیکی ریختند و آنها را در دمای ۱۳۵ درجه سانتیگراد مخلوط کردند. سپس طبق معمول نوارهای پلاستیکی ساختند.
هاگ‌ها به عنوان یک حالت خفته باکتری، می‌توانند در شرایط سخت مقاومت کنند زیرا دارای یک سپر محافظ هستند. با این حال، این محققان یک قدم فراتر رفتند تا آنها را مهندسی کنند تا در برابر این دماها بسیار انعطاف‌پذیر باشند.
این روش که تکامل آزمایشگاهی تطبیقی نامیده می‌شود، شامل رشد هاگ‌ها، قرار دادن آنها در دمای شدید برای دوره‌های زمانی فزاینده و اجازه دادن به آنها برای جهش طبیعی بود.
پس از تکرار این فرآیند بارها و بارها، آنها با موفقیت گونه کاملی از این هاگ‌های باکتریایی را مهندسی کردند. آدام فیست(Adam Feist)، نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: شگفت‌انگیز است که چگونه این فرآیند تکامل و انتخاب باکتری برای این هدف به کار می‌آید.
این هاگ‌های باکتری در محیط‌های کمپوست‌سازی فعال می‌شوند.
آنها این پلاستیک زیست تخریب‌پذیر را در محیط‌های کمپوست فعال و استریل میکروبی تحت شرایط ایده آل ۳۷ درجه سانتیگراد با رطوبت ۴۴ تا ۵۵ درصد آزمایش کردند. هاگ‌ها در داخل این نوارهای پلاستیکی دوباره جوانه زدند و ظرف پنج ماه ۹۰ درصد پلاستیک را تخریب کردند.
اگر صنعت پلاستیک بخواهد به استفاده از پلاستیک ادامه دهد، اگر وابستگی ما آنقدر شدید باشد، با تولید پلاستیک زیست تخریب پذیر، ضایعات را در مدت زمان بسیار کوتاهی از بین می‌روند.
پوکورسکی می‌گوید: آنچه قابل توجه است این است که مواد ما حتی بدون حضور میکروب‌های اضافی تجزیه می‌شود. به احتمال زیاد، بیشتر این پلاستیک‌ها در تأسیسات کمپوست غنی از میکروب‌ها قرار نخواهند گرفت. بنابراین این توانایی خود تخریبی در محیطی عاری از میکروب باعث می‌شود فناوری ما همه کاره‌تر شود.
این پلاستیک حتی برای تجزیه زیستی به شرایط مطلوب نیاز ندارد.
اگرچه این محققان هنوز باید ردپای این ماده را ارزیابی کنند، این سویه از باکتری‌ها حتی می‌توانند برای زندگی گیاهی مفید باشند زیرا در پروبیوتیک‌ها استفاده می‌شوند.
همانطور که می‌دانیم، باکتری‌های مضر و سالمی برای ما وجود دارد، به عنوان مثال پروبیوتیک‌ها باکتری‌های سالم هستند و بنابراین دانشمندان به این شکل‌های حیاتی کوچک روی آورده‌اند تا پتانسیل آنها را در پاکسازی محیط ارزیابی کنند.ایسنا/
https://www.earth.com/news/biodegradable-living-plastic-contains-bacterial-spores-that-break-it-down/
لینک مقاله
https://www.nature.com/articles/s41467-024-47132-8
@Biotech_ir
محققان به تازگی یک پلاستیک زیست تخریب‌پذیر با استفاده از هاگ باکتری‌ها و پلی‌اورتان ترموپلاستیک ساخته‌اند که حتی می‌تواند برای گیاهان مفید باشد.
آلودگی پلاستیکی تهدیدی عظیم برای محیط زیست و حیات وحش آن است. همانطور که ما تلاش می‌کنیم مشکل را بهتر درک کنیم و راه حل‌هایی برای به حداقل رساندن وابستگی خود به پلاستیک ایجاد کنیم، دانشمندان در حال مقابله با این مواد در ابتدایی‌ترین ساختار آن هستند.
به نقل از آی‌ای، به نظر می‌رسد این روزها همه چیز با پلاستیک ساخته شده است. بیشتر پلاستیک‌های بازیافتی حتی وارد لباس‌ها می‌شوند و مهندسان ممکن است گزینه بهتری را کشف کرده باشند.
گروهی به رهبری دانشکده مهندسی و تحقیقات مواد و علم و مرکز تحقیقات مواد دانشگاه سن دیگو(MRSEC) با موفقیت پلاستیک زنده‌ای را مهندسی کرده‌اند که می‌توان آن را کمپوست کرد.
پلی یورتان ترموپلاستیک به عنوان یک نوع پلاستیک، جای پای محکمی در زندگی روزمره ما دارد. از نظر تجاری، صنایع از آن در کفش، کوسن‌ها و فوم حافظه استفاده می‌کنند.
با پر کردن این مواد با هاگ باکتری باسیلوس سوبتیلیس(Bacillus subtilis)، هنگامی آنها در انتهای چرخه زندگی خود در معرض مواد مغذی موجود در کمپوست قرار می‌گیرد، شروع به تجزیه شدن می‌کنند. جان پوکورسکی(Jon Pokorski)، یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه می‌گوید: این خاصیت ذاتی این باکتری‌ها است.
او افزود: ما چند سویه را انتخاب کردیم و توانایی آنها را برای استفاده از ترموپلاستیک به عنوان تنها منبع کربن ارزیابی کردیم، سپس بهترین مورد را انتخاب کردیم.
مهندسی پلاستیک زیست تخریب‌پذیر
محققان هاگ باکتری‌ها و گلوله‌های پلاستیکی را در یک اکسترودر پلاستیکی ریختند و آنها را در دمای ۱۳۵ درجه سانتیگراد مخلوط کردند. سپس طبق معمول نوارهای پلاستیکی ساختند.
هاگ‌ها به عنوان یک حالت خفته باکتری، می‌توانند در شرایط سخت مقاومت کنند زیرا دارای یک سپر محافظ هستند. با این حال، این محققان یک قدم فراتر رفتند تا آنها را مهندسی کنند تا در برابر این دماها بسیار انعطاف‌پذیر باشند.
این روش که تکامل آزمایشگاهی تطبیقی نامیده می‌شود، شامل رشد هاگ‌ها، قرار دادن آنها در دمای شدید برای دوره‌های زمانی فزاینده و اجازه دادن به آنها برای جهش طبیعی بود.
پس از تکرار این فرآیند بارها و بارها، آنها با موفقیت گونه کاملی از این هاگ‌های باکتریایی را مهندسی کردند. آدام فیست(Adam Feist)، نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: شگفت‌انگیز است که چگونه این فرآیند تکامل و انتخاب باکتری برای این هدف به کار می‌آید.
این هاگ‌های باکتری در محیط‌های کمپوست‌سازی فعال می‌شوند.
آنها این پلاستیک زیست تخریب‌پذیر را در محیط‌های کمپوست فعال و استریل میکروبی تحت شرایط ایده آل ۳۷ درجه سانتیگراد با رطوبت ۴۴ تا ۵۵ درصد آزمایش کردند. هاگ‌ها در داخل این نوارهای پلاستیکی دوباره جوانه زدند و ظرف پنج ماه ۹۰ درصد پلاستیک را تخریب کردند.
اگر صنعت پلاستیک بخواهد به استفاده از پلاستیک ادامه دهد، اگر وابستگی ما آنقدر شدید باشد، با تولید پلاستیک زیست تخریب پذیر، ضایعات را در مدت زمان بسیار کوتاهی از بین می‌روند.
پوکورسکی می‌گوید: آنچه قابل توجه است این است که مواد ما حتی بدون حضور میکروب‌های اضافی تجزیه می‌شود. به احتمال زیاد، بیشتر این پلاستیک‌ها در تأسیسات کمپوست غنی از میکروب‌ها قرار نخواهند گرفت. بنابراین این توانایی خود تخریبی در محیطی عاری از میکروب باعث می‌شود فناوری ما همه کاره‌تر شود.
این پلاستیک حتی برای تجزیه زیستی به شرایط مطلوب نیاز ندارد.
اگرچه این محققان هنوز باید ردپای این ماده را ارزیابی کنند، این سویه از باکتری‌ها حتی می‌توانند برای زندگی گیاهی مفید باشند زیرا در پروبیوتیک‌ها استفاده می‌شوند.
همانطور که می‌دانیم، باکتری‌های مضر و سالمی برای ما وجود دارد، به عنوان مثال پروبیوتیک‌ها باکتری‌های سالم هستند و بنابراین دانشمندان به این شکل‌های حیاتی کوچک روی آورده‌اند تا پتانسیل آنها را در پاکسازی محیط ارزیابی کنند.ایسنا/
https://www.earth.com/news/biodegradable-living-plastic-contains-bacterial-spores-that-break-it-down/
لینک مقاله
https://www.nature.com/articles/s41467-024-47132-8
@Biotech_ir
Earth.com
Biodegradable ‘living plastic’ contains bacterial spores - Earth.com
Researchers at the University of California San Diego have developed an innovative biodegradable thermoplastic polyurethane
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
اولین پیوند عضو جنین به جنین در موش‌ها انجام شد
جراحان ژاپنی بافت کلیه را از یک جنین موش به موش دیگر پیوند زدند، در حالی که گیرنده هنوز در رحم مادرش بود. تاکاشی یوکو(Takashi Yokoo)، نفرولوژیست در دانشکده پزشکی دانشگاه جیکی توکیو، سرپرست این مطالعه، می‌گوید این جراحی اولین قدم برای پیوند یک روزه کلیه‌های جنین خوک به جنین‌های انسان است که بدون کلیه‌های کارآمد رشد کرده‌اند.
محققان پیش از این سلول‌ها و مایع آمنیوتیک را به جنین‌ها از جمله جنین انسان تزریق کرده‌اند، اما این اولین گزارش‌ها از پیوند اعضا و بافت درون رحم است.
به نقل از نیچر، پیوند عضو قبل از تولد می‌تواند به رشد و تکامل عضو پیوندی همراه با جنین کمک کند تا اندام در بدو تولد کار کند و خطر رد شدن کمتری داشته باشد. گلن گاردنر(Glenn Gardener)، جراح جنین در بیمارستان مادران مَتِر(Mater) در بریزبن، استرالیا، می‌گوید: این داده‌ها دوست داشتنی است.
کلیه‌های سبز
یوکو و همکارانش در مطالعه خود، موش‌ها را اصلاح ژنتیکی کردند تا پروتئین فلورسنت سبز رنگ را در کلیه‌هایشان بیان کنند تا بافت آن قابل ردیابی باشد. آنها سپس بافت سبز کلیه را از جنین موش استخراج کردند و از یک سوزن کوچک برای قرار دادن آن زیر پوست در پشت جنین‌های موش ۱۸ روزه که در رحم مادرشان رشد می‌کردند، استفاده کردند. موش‌های صحرایی پس از دوره بارداری طبیعی حدود ۲۲ روز به دنیا آمدند.
این بافت به تدریج توسعه یافت و واحدهای تصفیه کننده ضایعات به نام گلومرول و ساختارهای کلیوی داخلی و خارجی به خوبی تقسیم شدند. دو هفته و نیم بعد، کلیه‌ها شروع به تولید ادرار کردند. یوکو می‌گوید: خط زمانی آن تقریبا مشابه رشد عادی بود. اما از آنجایی که کلیه پیوندی به حالب متصل نبود، ادرار جایی برای رفتن نداشت، بنابراین محققان به طور مداوم کلیه را تخلیه کردند تا زمانی که موش‌ها در حدود پنج ماهگی از بین رفتند.
از ۹ جنینی که با جراحی به چهار موش باردار پیوند زده شد، هشت موش کلیه‌های سبز فلورسنت تشکیل دادند. یوکو می‌گوید: در جنین نهم، بافت پیوند شده احتمالا با موفقیت جاسازی نشده است.
با نگاهی دقیق به کلیه‌ها مشخص شد که رگ‌های خونی جنین در داخل بافت اهدایی رشد کرده‌اند که باعث می‌شود سیستم ایمنی بدن آنها را کمتر پس بزند. به گفته گاردنر، یکی از دلایل اصلی رد پیوند عضو، ناسازگاری بین عروق خونی اهداکننده و بدن میزبان است. این واقعا عالی بود.
خوک، میمون، انسان
هدف درازمدت یوکو پیوند کلیه جنین خوک به جنین انسان مبتلا به سندرم پاتر است که در آن نوزاد متولد نشده کلیه‌های سالمی ندارد و معمولا ساعاتی پس از تولد می‌میرد.
یوکو برای آزمایش پیوند بیگانه، بافت کلیه موش را به جنین موش پیوند زد. مداخله در چهار موش با موفقیت انجام شد و کلیه‌ها به مدت ۱۰ روز بدون رد شدن رشد کردند. در ۱۸ روزگی، بافت نشانه‌هایی از پس زدن را نشان می‌دهد که می‌توان با داروهای سرکوب‌کننده ایمنی آن را مهار کرد. یوکو می‌گوید بافت جنین نسبت به بافت بالغ احتمال کمتری برای ایجاد پاسخ ایمنی دارد، به این معنی که برای جلوگیری از رد شدن، نیازی به اصلاح ژنتیکی قبل از پیوند نیست.
تاکنون، محققان تلاش کرده‌اند تا اندام‌های کاملا رشد یافته را اصلاح ژنتیکی کنند تا انجام پیوند بیگانه را به درمان‌های بالینی نزدیک‌تر کنند. ماه گذشته، جراحان در ایالات متحده اولین پیوند کلیه را از خوک‌های اصلاح شده ژنتیکی به یک فرد بالغ زنده انجام دادند. جراحان در ایالات متحده و چین پیش از این قلب خوک اصلاح شده با ژن را به افراد زنده و کلیه خوک و کبد اصلاح شده ژنی را به افرادی که عملکرد مغزی نداشتند، پیوند زده بودند.
یوکو می‌گوید که او همچنین پیوند جنین خوک به خوک را در ۳۸ جنین خوک انجام داده است و ۱۸ خوک دریافت کننده متولد شده است. این نتایج منتشر نشده است. او همچنین در حال انجام پیوند جنین خوک به میمون است و امیدوار است تا چند ماه دیگر کار روی ماکاک‌های سینومولگوس(Macaca fascicularis) را آغاز کند.
گاردنر می‌گوید نتایج در موش‌ها شگفت‌انگیز است، اما هنوز تا قابل اجرا شدن در انسان فاصله زیادی دارد. احمد باشات(Ahmet Baschat)، متخصص مداخلات جنینی در دانشگاه جان هاپکینز در بالتیمور، مریلند، می‌گوید: در اصل، چشم انداز پیوند عضو در رحم مفهوم شگفت انگیزی است. از نظر علمی، بدیع است. این یک شروع است. اما، باشات می‌گوید که هنوز خیلی هیجان زده نمی‌شود.
یوکو شروع به تعامل با مردم کرده است تا آنها را از مزایای پیوند بیگانه جنین به انسان آگاه کند و اعتماد آنها را جلب کند. ایسنا/
https://interestingengineering.com/science/tissue-transplant-rat-fetus-develops-kidney
مقاله
https://www.biorxiv.org/content/10.1101/2024.04.15.589452v1
@biotech_ir
جراحان ژاپنی بافت کلیه را از یک جنین موش به موش دیگر پیوند زدند، در حالی که گیرنده هنوز در رحم مادرش بود. تاکاشی یوکو(Takashi Yokoo)، نفرولوژیست در دانشکده پزشکی دانشگاه جیکی توکیو، سرپرست این مطالعه، می‌گوید این جراحی اولین قدم برای پیوند یک روزه کلیه‌های جنین خوک به جنین‌های انسان است که بدون کلیه‌های کارآمد رشد کرده‌اند.
محققان پیش از این سلول‌ها و مایع آمنیوتیک را به جنین‌ها از جمله جنین انسان تزریق کرده‌اند، اما این اولین گزارش‌ها از پیوند اعضا و بافت درون رحم است.
به نقل از نیچر، پیوند عضو قبل از تولد می‌تواند به رشد و تکامل عضو پیوندی همراه با جنین کمک کند تا اندام در بدو تولد کار کند و خطر رد شدن کمتری داشته باشد. گلن گاردنر(Glenn Gardener)، جراح جنین در بیمارستان مادران مَتِر(Mater) در بریزبن، استرالیا، می‌گوید: این داده‌ها دوست داشتنی است.
کلیه‌های سبز
یوکو و همکارانش در مطالعه خود، موش‌ها را اصلاح ژنتیکی کردند تا پروتئین فلورسنت سبز رنگ را در کلیه‌هایشان بیان کنند تا بافت آن قابل ردیابی باشد. آنها سپس بافت سبز کلیه را از جنین موش استخراج کردند و از یک سوزن کوچک برای قرار دادن آن زیر پوست در پشت جنین‌های موش ۱۸ روزه که در رحم مادرشان رشد می‌کردند، استفاده کردند. موش‌های صحرایی پس از دوره بارداری طبیعی حدود ۲۲ روز به دنیا آمدند.
این بافت به تدریج توسعه یافت و واحدهای تصفیه کننده ضایعات به نام گلومرول و ساختارهای کلیوی داخلی و خارجی به خوبی تقسیم شدند. دو هفته و نیم بعد، کلیه‌ها شروع به تولید ادرار کردند. یوکو می‌گوید: خط زمانی آن تقریبا مشابه رشد عادی بود. اما از آنجایی که کلیه پیوندی به حالب متصل نبود، ادرار جایی برای رفتن نداشت، بنابراین محققان به طور مداوم کلیه را تخلیه کردند تا زمانی که موش‌ها در حدود پنج ماهگی از بین رفتند.
از ۹ جنینی که با جراحی به چهار موش باردار پیوند زده شد، هشت موش کلیه‌های سبز فلورسنت تشکیل دادند. یوکو می‌گوید: در جنین نهم، بافت پیوند شده احتمالا با موفقیت جاسازی نشده است.
با نگاهی دقیق به کلیه‌ها مشخص شد که رگ‌های خونی جنین در داخل بافت اهدایی رشد کرده‌اند که باعث می‌شود سیستم ایمنی بدن آنها را کمتر پس بزند. به گفته گاردنر، یکی از دلایل اصلی رد پیوند عضو، ناسازگاری بین عروق خونی اهداکننده و بدن میزبان است. این واقعا عالی بود.
خوک، میمون، انسان
هدف درازمدت یوکو پیوند کلیه جنین خوک به جنین انسان مبتلا به سندرم پاتر است که در آن نوزاد متولد نشده کلیه‌های سالمی ندارد و معمولا ساعاتی پس از تولد می‌میرد.
یوکو برای آزمایش پیوند بیگانه، بافت کلیه موش را به جنین موش پیوند زد. مداخله در چهار موش با موفقیت انجام شد و کلیه‌ها به مدت ۱۰ روز بدون رد شدن رشد کردند. در ۱۸ روزگی، بافت نشانه‌هایی از پس زدن را نشان می‌دهد که می‌توان با داروهای سرکوب‌کننده ایمنی آن را مهار کرد. یوکو می‌گوید بافت جنین نسبت به بافت بالغ احتمال کمتری برای ایجاد پاسخ ایمنی دارد، به این معنی که برای جلوگیری از رد شدن، نیازی به اصلاح ژنتیکی قبل از پیوند نیست.
تاکنون، محققان تلاش کرده‌اند تا اندام‌های کاملا رشد یافته را اصلاح ژنتیکی کنند تا انجام پیوند بیگانه را به درمان‌های بالینی نزدیک‌تر کنند. ماه گذشته، جراحان در ایالات متحده اولین پیوند کلیه را از خوک‌های اصلاح شده ژنتیکی به یک فرد بالغ زنده انجام دادند. جراحان در ایالات متحده و چین پیش از این قلب خوک اصلاح شده با ژن را به افراد زنده و کلیه خوک و کبد اصلاح شده ژنی را به افرادی که عملکرد مغزی نداشتند، پیوند زده بودند.
یوکو می‌گوید که او همچنین پیوند جنین خوک به خوک را در ۳۸ جنین خوک انجام داده است و ۱۸ خوک دریافت کننده متولد شده است. این نتایج منتشر نشده است. او همچنین در حال انجام پیوند جنین خوک به میمون است و امیدوار است تا چند ماه دیگر کار روی ماکاک‌های سینومولگوس(Macaca fascicularis) را آغاز کند.
گاردنر می‌گوید نتایج در موش‌ها شگفت‌انگیز است، اما هنوز تا قابل اجرا شدن در انسان فاصله زیادی دارد. احمد باشات(Ahmet Baschat)، متخصص مداخلات جنینی در دانشگاه جان هاپکینز در بالتیمور، مریلند، می‌گوید: در اصل، چشم انداز پیوند عضو در رحم مفهوم شگفت انگیزی است. از نظر علمی، بدیع است. این یک شروع است. اما، باشات می‌گوید که هنوز خیلی هیجان زده نمی‌شود.
یوکو شروع به تعامل با مردم کرده است تا آنها را از مزایای پیوند بیگانه جنین به انسان آگاه کند و اعتماد آنها را جلب کند. ایسنا/
https://interestingengineering.com/science/tissue-transplant-rat-fetus-develops-kidney
مقاله
https://www.biorxiv.org/content/10.1101/2024.04.15.589452v1
@biotech_ir
Interesting Engineering
First fetus-to-fetus transplant in rats produces functional kidneys
The research, conducted in Japan, represents the first instance of organ and tissue transplants conducted in utero.
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
همکاری با یک باکتری برای از بین بردن سرطان لوزالمعده
بسیاری از تومورهای لوزالمعده مانند قلعه‌های بدخیم هستند که توسط ماتریسی متراکم از کلاژن و سایر بافت‌ها محافظت می‌شوند. این ماتریکس از توده سرطانی در برابر سلول‌های ایمنی و ایمونوتراپی‌هایی که در درمان سرطان مؤثر بوده‌اند، مراقبت می‌کند. طبق یافته‌های تازه منتشرشده محققان دانشگاه ویسکانسین -مادیسون، با استفاده از باکتری‌ها برای نفوذ به دیواره دفاعی توده سرطانی و وارد کردن دارو به داخل دژ سرطانی، می‌توان به درمان سرطان لوزالمعده کمک کرد.
سرطان لوزالمعده آمار مرگ و میر بسیار بالایی دارد و کمترین میزان بقای پنج ساله را در بین سرطان‌ها دارد. یکی از جاهایی که تمرکز زیادی برای توسعه روش‌های درمانی روی آن انجام شده، ماتریس اطراف تومورهای لوزالمعده است که به عنوان یک مانع مؤثر در برابر درمان عمل می‌کند.
این سد مجموعه‌ای از کلاژن، بافت همبند و پروتئین‌هایی را دارد که فیبروز کبدی را تسهیل می‌کند. مطالعات اخیر نقش این سد را در خنثی کردن تلاش‌های درمانی با سیستم ایمنی درمانی پررنگ کرده است. با تجزیه و تحلیل نمونه‌های تومور بیماران، این تیم شواهد ژنتیکی داد که نوع خاصی از کلاژن، به نام کلاژن انکوژنیک، در واقع مانعی برای درمان‌های مبتنی بر ایمونوتراپی است.
کوانین هو، استادیار دانشکده داروسازی این دانشگاه می‌گوید: این ماتریکس خارج سلولی واقعاً متراکم بوده، متشکل از سلول‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی است. کلاژن‌ها و سلول‌های دیگر نیز یک مشکل اساسی در درمان سرطان لوزالمعده است.
برای حل این مشکل، محققان از نوعی باکتری استفاده کردند که می‌تواند از سد سخت کلاژن عبور کرده و نانوداروهای ایمونوتراپی را به سلول هدف تحویل دهد.
این تیم سویه‌ای از باکتری Escherichia coli با سابقه استفاده ایمن در انسان و میل بالا به نفوذ به محیط های کم اکسیژن مانند تومورها را انتخاب کرد تا به عنوان نانوحامل دارویی عمل کند. این «قفس پروتئینی» حاوی یک جفت دارو است که یکی از آنها کلاژن را تجزیه می‌کند و دیگری یک مهارکننده بازرسی ایمنی ضدسرطان است. نتایج آزمایش‌های انجام شده روی حیوانات موفقیت‌آمیز بوده است.
به نقل از ستاد نانو، آنها این سیستم را روی مدل‌های موش مبتلا به نوعی سرطان آدنوکارسینومای مجرای لوزالمعده یا PDAC که رایج‌ترین و کشنده‌ترین شکل سرطان لوزالمعده است، آزمایش کردند.ایسنا
https://www.eurekalert.org/news-releases/1043379
لینک مقاله
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2666634024000837?via%3Dihub
@biotech_ir
بسیاری از تومورهای لوزالمعده مانند قلعه‌های بدخیم هستند که توسط ماتریسی متراکم از کلاژن و سایر بافت‌ها محافظت می‌شوند. این ماتریکس از توده سرطانی در برابر سلول‌های ایمنی و ایمونوتراپی‌هایی که در درمان سرطان مؤثر بوده‌اند، مراقبت می‌کند. طبق یافته‌های تازه منتشرشده محققان دانشگاه ویسکانسین -مادیسون، با استفاده از باکتری‌ها برای نفوذ به دیواره دفاعی توده سرطانی و وارد کردن دارو به داخل دژ سرطانی، می‌توان به درمان سرطان لوزالمعده کمک کرد.
سرطان لوزالمعده آمار مرگ و میر بسیار بالایی دارد و کمترین میزان بقای پنج ساله را در بین سرطان‌ها دارد. یکی از جاهایی که تمرکز زیادی برای توسعه روش‌های درمانی روی آن انجام شده، ماتریس اطراف تومورهای لوزالمعده است که به عنوان یک مانع مؤثر در برابر درمان عمل می‌کند.
این سد مجموعه‌ای از کلاژن، بافت همبند و پروتئین‌هایی را دارد که فیبروز کبدی را تسهیل می‌کند. مطالعات اخیر نقش این سد را در خنثی کردن تلاش‌های درمانی با سیستم ایمنی درمانی پررنگ کرده است. با تجزیه و تحلیل نمونه‌های تومور بیماران، این تیم شواهد ژنتیکی داد که نوع خاصی از کلاژن، به نام کلاژن انکوژنیک، در واقع مانعی برای درمان‌های مبتنی بر ایمونوتراپی است.
کوانین هو، استادیار دانشکده داروسازی این دانشگاه می‌گوید: این ماتریکس خارج سلولی واقعاً متراکم بوده، متشکل از سلول‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی است. کلاژن‌ها و سلول‌های دیگر نیز یک مشکل اساسی در درمان سرطان لوزالمعده است.
برای حل این مشکل، محققان از نوعی باکتری استفاده کردند که می‌تواند از سد سخت کلاژن عبور کرده و نانوداروهای ایمونوتراپی را به سلول هدف تحویل دهد.
این تیم سویه‌ای از باکتری Escherichia coli با سابقه استفاده ایمن در انسان و میل بالا به نفوذ به محیط های کم اکسیژن مانند تومورها را انتخاب کرد تا به عنوان نانوحامل دارویی عمل کند. این «قفس پروتئینی» حاوی یک جفت دارو است که یکی از آنها کلاژن را تجزیه می‌کند و دیگری یک مهارکننده بازرسی ایمنی ضدسرطان است. نتایج آزمایش‌های انجام شده روی حیوانات موفقیت‌آمیز بوده است.
به نقل از ستاد نانو، آنها این سیستم را روی مدل‌های موش مبتلا به نوعی سرطان آدنوکارسینومای مجرای لوزالمعده یا PDAC که رایج‌ترین و کشنده‌ترین شکل سرطان لوزالمعده است، آزمایش کردند.ایسنا
https://www.eurekalert.org/news-releases/1043379
لینک مقاله
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2666634024000837?via%3Dihub
@biotech_ir
EurekAlert!
Pancreatic cancer is difficult to treat. Nano-drugs hitching a ride on bacteria could help
Many pancreatic tumors are like malignant fortresses, surrounded by a dense matrix of collagen and other tissue that shields them from immune cells and immunotherapies that have been effective in treating other cancers. Employing bacteria to infiltrate that…
سرویس خبری بیوتکنولوژی ایران
Photo
اولین مینی مغز جهان با سد خونی مغزی
متخصصان بیمارستان کودکان سینسیناتی با دستیابی به یک پیشرفت بزرگ، اولین مینی مغز انسانی را که دارای سد خونی-مغزی (BBB) کاملاً عملکردی است، توسعه داده‌اند. این ارگانوئیدهای جدید، که با نام "assembloids" شناخته می‌شوند، ترکیبی از ارگانوئیدهای مغزی و عروقی هستند که به طور واقعی تعاملات پیچیده بین سلول‌های عصبی و عروقی انسان را بازسازی می‌کنند.
این مدل‌های نوآورانه به دانشمندان این امکان را می‌دهند تا مکانیزم‌های پیچیده عملکرد و نقص BBB را مطالعه کنند، که برای کشف داروهای جدید و مداخلات درمانی بسیار حائز اهمیت است. این مدل‌ها همچنین می‌توانند برای غربالگری شخصی داروها، مدل‌سازی بیماری‌های عصبی-عروقی، و ارزیابی سموم محیطی مورد استفاده قرار گیرند.
این پیشرفت می‌تواند تأثیر بزرگی بر مطالعه و درمان بیماری‌های مختلف مغزی از جمله سکته، سرطان مغز، آلزایمر، و پارکینسون داشته باشد. ارگانوئیدهای جدید به محققان این امکان را می‌دهند که با استفاده از سلول‌های بنیادی انسانی، مدل‌های دقیقی از مغز انسان ایجاد کنند که می‌توانند نقص‌های ژنتیکی و شرایط خاص بیماری‌ها را بازتاب دهد.
https://interestingengineering.com/health/first-mini-brain-with-functional-blood-brain-barrier
https://www.cell.com/cell-stem-cell/abstract/S1934-5909(24)00146-2#%20
@biotech_ir
متخصصان بیمارستان کودکان سینسیناتی با دستیابی به یک پیشرفت بزرگ، اولین مینی مغز انسانی را که دارای سد خونی-مغزی (BBB) کاملاً عملکردی است، توسعه داده‌اند. این ارگانوئیدهای جدید، که با نام "assembloids" شناخته می‌شوند، ترکیبی از ارگانوئیدهای مغزی و عروقی هستند که به طور واقعی تعاملات پیچیده بین سلول‌های عصبی و عروقی انسان را بازسازی می‌کنند.
این مدل‌های نوآورانه به دانشمندان این امکان را می‌دهند تا مکانیزم‌های پیچیده عملکرد و نقص BBB را مطالعه کنند، که برای کشف داروهای جدید و مداخلات درمانی بسیار حائز اهمیت است. این مدل‌ها همچنین می‌توانند برای غربالگری شخصی داروها، مدل‌سازی بیماری‌های عصبی-عروقی، و ارزیابی سموم محیطی مورد استفاده قرار گیرند.
این پیشرفت می‌تواند تأثیر بزرگی بر مطالعه و درمان بیماری‌های مختلف مغزی از جمله سکته، سرطان مغز، آلزایمر، و پارکینسون داشته باشد. ارگانوئیدهای جدید به محققان این امکان را می‌دهند که با استفاده از سلول‌های بنیادی انسانی، مدل‌های دقیقی از مغز انسان ایجاد کنند که می‌توانند نقص‌های ژنتیکی و شرایط خاص بیماری‌ها را بازتاب دهد.
https://interestingengineering.com/health/first-mini-brain-with-functional-blood-brain-barrier
https://www.cell.com/cell-stem-cell/abstract/S1934-5909(24)00146-2#%20
@biotech_ir